Την τελευταία του ευρωπαϊκή αγγαρεία έβγαλε εις πέρας ο μπασκετικός ΑΡΗΣ, προσθέτοντας άλλη μια ήττα στη φετινή του συγκομιδή. Ελάχιστη προσπάθεια από την πλειοψηφία των παικτών, ακόμη πιο λίγη πνευματική συγκέντρωση σε ένα παιχνίδι που ούτε ως προπόνηση δεν αξιοποιήθηκε. Ελάχιστος ο κόσμος στο γήπεδο παρά το φθηνό εισιτήριο δείγμα της απογοήτευσης που έχει σκορπίσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΧΑΛΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΑΠΩΝ ΣΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Στην επίθεση του βασίστηκε ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα της αναμέτρησης σε μια προσπάθεια να καλύψει τις αδυναμίες του στην άμυνα και στα ριμπάουντ. Φιγκερόα, Κούπερ και Ρόμπερτς είχαν τον τρόπο τους στην επίθεση και το +7 λίγο πριν το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου σε έκανε να ελπίζεις ότι ίσως σήμερα να βλέπαμε κάτι το διαφορετικό. Όσο όμως περνούσε ο χρόνος η πληγή της άμυνας και των χαμένων ριμπάουντ αιμορραγούσε ολοένα και πιο έντονα. Η Κλουζ εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο τις δεύτερες ευκαιρίες και με συνοπτικές διαδικασίες άλλαξε την εικόνα του αγώνα.

ΕΙΚΟΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ

Οι Ρουμάνοι προσπέρασαν στο σκορ και φούλαραν ολοταχώς για να χτίσουν και μια διαφορά ασφαλείας. Ασφάλεια για την Κλούζ το 59-82  στο 34’, ένας ακόμη ευρωπαϊκός εφιάλτης για εμάς. Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι και η διαιτησία έβαλε το χεράκι της μιας και μέχρι να πάει η διαφορά στο +20 για τους Ρουμάνους, τα σφυρίγματα ήταν 100-0. Αυτό όμως που πονάει είναι η εικόνα που έδειξε η ομάδα από ένα σημείο και μετά. Ανόητα λάθη, αβίαστες επιλογές στην επίθεση, κουραστική αστοχία και καμία απολύτως διάθεση για να παλέψουν σε οποιαδήποτε φάση. Τα 2 συνεχόμενα εντυπωσιακά καρφώματα του Γούντμπερι και η μείωση της διαφοράς προς στιγμή ξύπνησε τους λίγους ηρωικούς φίλους που βρέθηκαν στο γήπεδο αλλά όλο αυτό ήταν μια παρένθεση που κράτησε λίγα δευτερόλεπτα.

Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ… ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Όταν από το ξεκίνημα της χρονιάς δικαιολογείς τα πάντα, εκλογικεύεις κάθε ήττα και χωρίς ίχνος ντροπής δηλώνεις ευθαρσώς ότι επιλέγεις παιχνίδια τότε κάπου στην πορεία εγκλωβίζεσαι σε ένα αρνητικό μοτίβο. Σε ένα μοτίβο σαν το σημερινό με μια ομάδα που είχε τόσο καρφωμένο στο μυαλό της ότι το παιχνίδι ήταν αδιάφορο που δεν μπήκε καν στην διαδικασία να το αξιοποιήσει ως προπόνηση. Ακόμη και σε ατομικό επίπεδο που η λογική θα έλεγε ότι χωρίς άγχος θα μπορούσαν κάποιοι παίκτες να μας δείξουν έστω σήμερα μια βελτίωση παραπάνω, δεν είδαμε τίποτα. Και γιατί άλλωστε να προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε παίκτης να ιδρώσει παραπάνω όταν το παιχνίδι είναι αδιάφορο και η ήττα είναι ήττα ασχέτως της τελικής διαφοράς; Έτσι τους έμαθαν ότι τσουλάνε τα πράγματα στον φετινό ΑΡΗ και πάνω σε αυτό το σκεπτικό συνεχίζουν και πορεύονται σχεδόν όλοι οι παίκτες. Ίσως αυτή η αλλαγή νοοτροπίας να είναι και η πιο σημαντική πρόκληση για τον Νίκο Βετούλα. Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε για το αν οι Γούντμπερι και Φίλλιος ξεχώρισαν. Αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία πως  να αλλάξει ριζικά η κακή αγωνιστική μας κατάσταση;

ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΟΒΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ

Με μια «τιμητική» ήττα με μόλις 15 πόντους από την ρουμάνικη Κλούζ ο ΑΡΗΣ έριξε τίτλους τέλους  στα ευρωπαϊκά του βάσανα. Όταν σου έχει γίνει συνήθεια η επιλογή παιχνιδιών, η αδιαφορία και οι εύκολες ήττες τότε κάπου μπορεί να παρασυρθείς και ακόμη και εκεί που οφείλεις να δείξεις ότι κάτι πάει καλύτερα, κάτι αλλάζει, κάτι βελτιώνεται …εσύ κάνεις πάλι τα δικά σου. Ευτυχώς που μας τελειώσανε τα αδιάφορα παιχνίδια(και οι δικαιολογίες)  και ακολουθούν must win αναμετρήσεις όπως αυτή με τον Πανιώνιο. Εκεί που ελπίζουμε να γυρίσει ο διακόπτης και να μην παρασυρθούμε από τις κακές μας συνήθειες.

ΥΓ. Καλά ξηγήθηκε η ΚΑΕ με το «πακέτο» εισιτηρίων. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν οι τιμές των εισιτηρίων.

Ούτε κόντρα στον άλλο ουραγό του ομίλου τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ αν και σε μεγάλο βαθμό έδειξε βελτιωμένος και είχε πολλές ευκαιρίες για να πάρει τη νίκη. Στο τέλος όμως τόσο της κανονικής διάρκειας του αγώνα όσο και της παράτασης δεν κατάφερε να αποφύγει τις κακές του συνήθειες και γνώρισε μια ακόμη ήττα στις λεπτομέρειες.  Ξεκάθαρη η διάθεση του νέου προπονητή να αλλάξει τα πράγματα, με τους παίκτες μας όμως στο τέλος να δείχνουν ότι είναι εθισμένοι στην ήττα.

ΥΠΟ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Κανείς δεν περίμενε με 1-2 προπονήσεις να δει άλλη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Όταν όμως παίζεις τόσο κακό και άναρχο μπάσκετ σαν και αυτό που παίζει ο ΑΡΗΣ φέτος ακόμη και 1-2 βασικές αλλαγές είναι αρκετές για να φανεί η διαφορά. Με αυτή τη λογική είδαμε έναν πιο ήρεμο ΑΡΗ, να μην αναλώνεται ανούσια στην άμυνα με φθηνά φάουλ και άσκοπη πίεση την ίδια στιγμή που οι περιστροφές στην επίθεση περιορίστηκαν και η μπάλα κυκλοφόρησε πιο ορθολογικά. Μια εικόνα που του επέτρεψε να είναι ανταγωνιστικός παρά τις χαμένες μάχες στα ριμπάουντ. Ο Γουίλις από το ξεκίνημα ήταν η αιχμή του δόρατος στην επίθεση με τους υπόλοιπους σιγά σιγά να δίνουν και αυτοί λύσεις.

ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ ΣΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Κόντρα σε ότι έχουμε δει ως τώρα όσο κυλούσε ο χρόνος η ομάδα βελτίωνε τις αδυναμίες της. Στα ριμπάουντ είδαμε περισσότερη αποφασιστικότητα και στην επίθεση ανακαλύψαμε ότι και άλλοι παίκτες εκτός των Γουίλις, Κούπερ και Τολιόπουλου μπορούν να σκοράρουν. Γκιούζελης και Φίλλιος τόλμησαν τα ελεύθερα σουτ που τους δόθηκαν και βρήκαν στόχο. Το ίδιο και ο Χότζ με 3 στα 5 τρίποντα. Προς στιγμή καταφέραμε να ξεφύγουμε με 8 πόντους αλλά φαινόταν ότι οι αντίπαλοι μας δεν θα τα παρατούσαν έτσι απλά.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ

Η εκνευριστική ευστοχία των Γερμανών έξω από τα 6.75 στο Β ημίχρονο, οι στιγμές χαλάρωσης σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και τα φαλτσοσφυρίγματα των διαιτητών μετέτρεψαν το παιχνίδι σε ντέρμπι για γερά νεύρα με τις 2 ομάδες να πηγαίνουν πόντο. Όταν όμως ήρθε η ώρα για τα κρίσιμα η κούραση και η ηττοπάθεια που έχει περάσει στο πετσί των παικτών μας έκανε την εμφάνιση της. Τόσο στην κανονική διάρκεια όπου ισοφαριστήκαμε με φόλοου σε νεκρό χρόνο όσο και στο τέλος της παράτασης με τις πολλές χαμένες βολές και τα παιδαριώδη λάθη είδαμε μια επανάληψη όλης αυτής της αγωνιστικής τρικυμίας που μας έχει οδηγήσει στην τελευταία θέση του ομίλου, στην προτελευταία θέση του ελληνικού πρωταθλήματος και εκτός του final 8 του κυπέλλου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΑ ΕΜΜΟΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Λίγα 24ωρα μετρά ο Νίκος Βετούλας στον πάγκο και θα ήταν αδύνατο να μπορούσε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να επιδράσει σε μεγάλο βαθμό στο αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας. Και όμως με μια πιο απλή άμυνα χωρίς την παράλογη πίεση παντού με τα πολλά φάουλ  η ομάδα έδειχνε πιο στιβαρή. Στην επίθεση μέχρι να φθάσουμε στα κρίσιμα είχε περισσότερη ηρεμία και καλύτερες επιλογές με συμμετοχή σχεδόν όλων των παικτών. Όλοι προσπάθησαν και σχεδόν όλοι κάτι πρόσφεραν. Είδαμε τον Γκιούζελη και τον Φίλλιο να σκοράρουν, τον Γουίλις να μοχθεί περισσότερο σε άμυνα και ριμπάουντ μετά την αδιαφορία του 1^ου δεκαλέπτου, τον Ρόμπερτς να βελτιώνεται αισθητά σε όλους τους τομείς μέσα στο παιχνίδι, είδαμε τον Χότζ επιτέλους να βρίσκει στόχο! Προφανώς και οι παίκτες ήθελαν να δείξουν κάτι παραπάνω αλλά και ο Βετούλας μοίρασε τον χρόνο σωστά. Όλα σωστά, όλα καλά μέχρι τα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Εκεί παίκτες και προπονητής έχασαν κυριολεκτικά την μπάλα. Η κούραση και η κακή ψυχολογία θόλωσε το μυαλό των παικτών και εκεί κάπου αδράνησε και ο πάγκος να ρισκάρει με μια αλλαγή. Σίγουρα πληγώνει ο τρόπος με τον οποίο ήρθε μια ακόμη μια ήττα αλλά αυτό που προέχει είναι να αλλάξει άμεσα το αγωνιστικό μας πρόσωπο. Σήμερα έγινε ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

ΝΕΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΝΕΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Προσπάθησε, πάλεψε αλλά στο τέλος τα κατάφερε και πάλι να χάσει …όπως ακριβώς μας έχει συνηθίσει από την αρχή της χρονιάς. Δεν κόβονται οι κακές συνήθειες έτσι εύκολα, ιδιαίτερα για μια ομάδα με τόσα πολλά προβλήματα που δεν κάνει σχεδόν τίποτα σωστά πάνω στο παρκέ. Σήμερα όμως είδαμε παίκτες «εξαφανισμένους» να εμφανίζονται  και μια ομάδα να προσπαθεί να παίξει πιο ορθολογικά παρόλο που στα κρίσιμα τα έκανε όλα λάθος. Λάθη που θα πρέπει να διορθώσει ο νέος κόουτς με τους παίκτες του μιας και το Σάββατο στο Μαρούσι τα λάθη δεν επιτρέπονται.

ΥΓ. Αν κάτι αναγνωρίζω στον Καστρίτη και στην πορεία του στην ομάδα μας είναι ότι μας έκανε να νιώσουμε ύστερα από χρόνια έστω και σπασμωδικά ότι ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής! Αυτό το συναίσθημα μεταφράστηκε σε μια σχέση εμπιστοσύνης, με τον κόσμο να στηρίζει μαζίκα την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια παρά τις όποιες στραβές και ατυχίες. Το πως εξελίχθηκε αυτή η σχέση εμπιστοσύνης και αυτή η στήριξη φάνηκε σήμερα από την εικόνα του σχεδόν άδειου γηπέδου.

ΥΓ2. Καλοί οι συναισθηματισμοί, τα θετικά πρόσημα, οι άξιοι άνθρωποι και το οικογενειακό κλίμα που διέπει τον μπασκετικό ΑΡΗ αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να θυμηθούμε(και να αποδεχθούμε) ότι  ο καθρέφτης της ομάδας είναι το γήπεδο …και η κερκίδα. Εκεί δηλαδή όπου η ομάδα κερδίζει και ο κόσμος στην κερκίδα γουστάρει.

Σταθερός στις κακές εμφανίσεις και στις 40αρες ο ΑΡΗΣ μας… μετά την αγχωτική παρένθεση με τον Κολοσσό ήρθε η Βαλένθια να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα κερδίζοντας μας με το ευρύ 106-65. Στην πραγματικότητα όπου ο φετινός ΑΡΗΣ δεν θυμίζει σε τίποτα επαγγελματική ομάδα και συνεχίζει να μοιράζει απογοήτευση και θλίψη με κάθε ευκαιρία. Όαση στη μαύρη βραδιά οι ηρωικοί φίλοι της ομάδας που και στην Βαλένθια έδωσαν βροντερό παρών …αν και γνώριζαν τι θα παρακολουθήσουν.

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Παράσταση για έναν ρόλο ήταν η αποψινή αναμέτρηση, με τους Ισπανούς να κάνουν ότι γουστάρουν στο γήπεδο. Εφιάλτης χωρίς σταματημό για την ομάδα μας που δεν μπόρεσε να προβάλλει καμία αντίσταση και απλά παραδόθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων μας. Άμυνα για κλάματα, επίθεση για γέλια με κάποιες σκόρπιες δίλεπτες εξαιρέσεις. Μια κατακρεούργηση του αθλήματος και της ομάδας που αγαπάμε επί 40’ από τον Καστρίτη και τους παίκτες του.

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Ατυχία στις επιλογές, τραυματισμοί, έλλειψη προπονήσεων, κούραση από τα ταξίδια, φόβος για νέους τραυματισμούς, αδιάφορα παιχνίδια, αντίπαλοι με υψηλότερα μπάτζετ, πίεση και ένα ακόμη κάρο δικαιολογίες που συνοδεύουν την προσπάθεια του φετινού ΑΡΗ. Όταν αυτά ακούμε από τον κόουτς μετά από κάθε στραπάτσο στη συνέντευξη τύπου πως οι παίκτες θα αφυπνιστούν; Πως θα καταλάβουν ότι και οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος και επιβάλλεται να προσπαθήσουν περισσότερο; Και γιατί να προσπαθήσουν όταν υπάρχουν τόσες δικαιολογίες; Και άντε παίκτες και προπονητής έχουν κάτσει πάνω στις δικαιολογίες. Διοίκηση υπάρχει; Ή για ακόμη μια φορά περιμένουμε απλά το επόμενο παιχνίδι με την ελπίδα ότι θα δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μας έδειξε και σήμερα η ομάδα;

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Κανείς δεν περίμενε ο ΑΡΗΣ να πάει στην Ισπανία και να κερδίσει στη Βαλένθια ή να μην τσαλακωθεί άσχημα. Ούτε καν οι ηρωικοί φίλοι της ομάδας που βρέθηκαν σήμερα στο γήπεδο. Μια στοιχειώδη προσπάθεια όμως αντί για  αυτό το αποκρουστικό θέαμα θα ήταν καλό. Καταντήσαμε όμως στο σημείο να εκλογικεύουμε τις 40άρες, τις 30άρες και τις εύκολες 100άρες αναμένοντας την βελτίωση. Για όλα υπάρχει μια εξήγηση και μια δικαιολογία. Συνεχίζουμε έτσι… μέχρι να μας τελειώσουν και αυτές.

ΥΓ. Κόουτς, κάποιοι μ@κ@κες ρωτάνε (αν) πότε θα δούμε την ομάδα να βελτιώνεται;

Εκεί λοιπόν  φίλε του ΑΡΗ που τα έχεις καταπιεί όλα και δικαιολογείς ξανά και ξανά την μια ντροπή μετά την άλλη και περιμένεις να ζήσεις τον Νοέμβρη, που έγινε ο Δεκέμβρης και μετά ο Γενάρης που μας υποσχέθηκε ο Καστρίτης… έρχεσαι στο γήπεδο να στηρίξεις σε ένα ματς που γνώριζες ότι θα έχανες και μάλλον εύκολα και βλέπεις αυτό. ΑΥΤΟ! Αυτόν τον προπονητή να ουρλιάζει ασταμάτητα από το τζάμπολ και ένα μάτσο παίκτες στην κοσμάρα τους. Δεν έχει να κάνει με τους 41 πόντους διαφορά, έχει να κάνει ξεκάθαρα με την έλλειψη μιας στοιχειώδης προσπάθειας μιας επαγγελματικής ομάδας που παίζει μέσα στην έδρα της μπροστά έστω σε αυτό το λιγοστό κοινό.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ(?) ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΟΣΣΟ

Και όλα αυτά λίγες ημέρες πριν το κρίσιμο(όπως μας κατάντησαν) παιχνίδι με τον Κολοσσό. Κόντρα σε μια ομάδα που έχει αυτή την ασυνήθιστη παράδοση υπέρ της και έρχεται να παίξει χωρίς άγχος. Αντιθέτως αν η γκρίνια και οι γιούχες της κερκίδας σήμερα επηρέασαν σε τέτοιο βαθμό τον προπονητή και τους παίκτες μας, τότε και μόνο η σκέψη να μην μπούμε δυνατά στο παιχνίδι με τη Ρόδο είναι τρομακτική.  Εκεί τα πράγματα πολύ εύκολα μπορεί να ξεφύγουν όσο και αν σφυρίζει αδιάφορα ο κόουτς.

ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ

Τα πάντα είναι ευθύνη της διοίκησης και αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλες τις ομάδες. Επί του καθαρά αγωνιστικού όμως υπεύθυνος είναι ο προπονητής. Όταν λοιπόν ο κόουτς θεωρεί ότι εμφανίσεις σαν τις σημερινές ανταποκρίνονται σε αυτά που έχει στο μυαλό του τότε μιλάμε για μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση. Αν δεν καταλαβαίνει ο καπετάνιος ότι το καράβι πηγαίνει με φόρα στα βράχια και δεν προλαβαίνει να στρίψει, τότε πως θα αποφύγουμε το ναυάγιο; Και αυτή τη στιγμή αυτό ακριβώς συμβαίνει. Δυστυχώς αγωνιστικά δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να δείχνει ότι η καθημερινή προσπάθεια του Καστρίτη και το όλο του πλάνο οδηγούν σε κάτι καλό. Εμείς το βλέπουμε, ο Καστρίτης δεν το βλέπει, η διοίκηση άραγε το βλέπει;

ΠΑΙΚΤΕΣ ΞΕΝΕΡΩΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΝ

Τίποτα δεν λειτουργεί σωστά πάνω στο παρκέ για την ομάδα μας. Οι παίκτες φαίνεται να μην ανταποκρίνονται ούτε στα βασικά, μοιάζουν άδειοι από ενέργεια και αδιαφορούν επιδεικτικά για τις συνεχόμενες ήττες. Είναι τόσο κακοί; Ακόμη και αυτοί που ήταν καλοί τώρα έγιναν κακοί; Μήπως τελικά υπάρχει θέμα στα αποδυτήρια που δεν έχει να κάνει με 1-2 παίκτες που αποχώρησαν; Μήπως τελικά οι παίκτες ΔΕΝ παίζουν για τον προπονητή τους και αυτές οι εμφανίσεις είναι η κραυγή απελπισίας τους; Σίγουρα πάντως δεν μιλάμε για ένα σύνολο με ομοψυχία και παίκτες που ματώνουν για τον προπονητή τους.

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Συνεχίζει να γράφει αρνητική ιστορία ο μπασκετικός ΑΡΗΣ υπό την καθοδήγηση του Καστρίτη με κάθε παιχνίδι να μοιάζει με ελεύθερη πτώση σε βαρέλι χωρίς πάτο. Οι 41 πόντοι διαφοράς  ρεκόρ δεν μπορούν να περιγράψουν επαρκώς τον βαθμό της αδιαφορίας και της απαξίωσης που έβγαλε η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Αδιαφορία σε ένα χρονικό σημείο που υποτίθεται θα ερχόταν η αγωνιστική ανάκαμψη, απαξίωση προς όλο τον κόσμο που συνεχίζει και ασχολείται με αυτή την ομάδα αντί να πέσει για ύπνο μέχρι το καλοκαίρι.  Όχι δεν θα μας κόψετε το γήπεδο… και το Σάββατο εκεί θα είμαστε! Φροντίστε να είστε και εσείς...

ΥΓ. Ένα μπράβο μου βγαίνει να πω μετά το σημερινό υπερθέαμα και την «εκδήλωση αγάπης» του κόουτς προς τους φίλους της ομάδας και αυτό ανήκει στον Λευτέρη Μποχωρίδη. Εξαφανισμένοι όλοι οι υπόλοιποι. Προπονητές, β.προπονητές, διοικούντες, παρατρεχάμενοι όλοι εξαφανισμένοι. Μόνο ο Μποχωρίδης ένιωσε και είχε τα @@ να βγει και να μιλήσει.

ΥΓ2. Μετά και τα σημερινά θα την ξανακάνω την ερώτηση. Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας προπονητής για να απολυθεί από τον ΑΡΗ; Ποιο είναι το μέτρο; Ποιο είναι το όριο; Υπάρχει κάποια κόκκινη γραμμή;

ΥΓ3. Στα όρια του ανήθικου είναι η μη παραίτηση του κόουτς.

Κάτι μεταξύ θλίψης και απελπισίας προκαλεί η εικόνα του μπασκετικού ΑΡΗ από το ξεκίνημα της αγωνιστικής σεζόν και η σημερινή αναμέτρηση στην Σλοβενία δεν ξέφυγε από τον κανόνα. Ανύπαρκτος στην άμυνα, επιπόλαιος στην επίθεση και εύκολο θύμα για την Τσεντεβίτα που επικράτησε χωρίς να ζοριστεί. Κανένα ίχνος βελτίωσης ή προσπάθειας για να δούμε κάτι το διαφορετικό και όλα αυτά λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν τα κρίσιμα παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα.

ΞΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μάλλον σε κάποια αποσκευή που ξέμεινε στη Θεσσαλονίκη ήταν χαντακωμένα τα αμυντικά πλάνα της ομάδας μας, μιας και πάνω στο παρκέ ο ΑΡΗΣ δεν αμύνθηκε ούτε για μια στιγμή. Χότζ, Κούπερ και Γούντμπερι προσπάθησαν να διατηρήσουν την επαφή με το σκορ αλλά χωρίς άμυνα και ριμπάουντ δεν υπήρχε ελπίδα. 2-3 άστοχα σούτ και 2-3 λάθη στη σειρά και οι Σλοβένοι ξέφυγαν και δεν ξανακοίταξαν πίσω τους. Και γιατί να το κάνουν άλλωστε; Ο ΑΡΗΣ έπαιζε με τον ίδιο τρόπο από την αρχή μέχρι το τέλος και τίποτα δεν έμοιαζε ικανό να αλλάξει την εξέλιξη του αγώνα. Ο Καστρίτης μάλλον τα έβλεπε όλα καλά, δεν δοκίμασε κάτι διαφορετικό στον τρόπο που αμυνόταν η ομάδα και απλά άφησε την ομάδα έρμαιο των διαιτητών και των αντιπάλων. Τα τρίποντα  απελπισίας όποτε αυτά έμπαιναν ήταν αυτά που κράτησαν τη διαφορά στο σκορ στα πλαίσια της εύκολης ήττας. 

ΣΑΝ ΣΕ ΑΓΓΑΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το πόσο αποφασισμένη μπαίνει μια ομάδα στο παιχνίδι για να διεκδικήσει τη νίκη φαίνεται από την προσπάθεια που καταβάλλει στην άμυνα. Κάτι που η ομάδα μας δεν το έκανε ούτε για μια στιγμή. Όσες λύσεις και αν βρήκε στην επίθεση χαλαρότητα στην άμυνα και η ευκολία με την οποία σκόραραν οι αντίπαλοι ή μάζευαν τα επιθετικά ριμπάουντ γκρέμιζε τα πάντα. Ακόμη και αν ο αγώνας είχε για μας τον χαρακτήρα προπόνησης δεν φάνηκε οι παίκτες μας να θέλουν να προπονηθούν. Ούτε καν ο ίδιος ο Καστρίτης δεν έδειξε τη διάθεση να δοκιμάσει κάτι. Για κάποιο λόγο ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να ζήσει και να πεθάνει πάνω στο παρκέ με αυτή την άμυνα που φαντάζεται ο Καστρίτης. Ακόμη και αν οι παίκτες του δεν μπορούν να ανταποκριθούν και οι διαιτητές βλέπουν την ευκαιρία να σε τσακίσουν. Ναι μεν οι διαιτητές σφύριζαν έδρα αλλά κάπου βάλαμε και εμείς το χεράκι μας. Αυτή η εμμονή για κλέψιμο σε κάθε στιγμή που αντίπαλος έχει την μπάλα στα χέρια του έχει καταντήσει με ανέκδοτο που μόνο ο ίδιος ο Καστρίτης το θεωρεί έξυπνο. Καθαρά ψυχρά αγωνιστικά σύμφωνα με ότι μας δείχνει ο ΑΡΗΣ εδώ και καιρό, με τον Καστρίτη στο τιμόνι δύσκολα να αλλάξει πορεία το καράβι. Μακάρι να μας διαψεύσει από το επόμενο κιόλας παιχνίδι …να μας φύγει και το άγχος.

ΣΑΝ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΑ ΘΕΙΑ

Χωρίς την παραμικρή διάθεση να παίξει άμυνα ο ΑΡΗΣ πρόσθεσε άλλη μια αρνητική παρουσία στην φετινή του ευρωπαϊκή περιπέτεια. Η Τσεντεβίτα δεν βρήκε καμία αντίσταση και εύκολα έφθασε στη νίκη. Να τονίσουμε τις 46 βολές που βάρεσαν οι αντίπαλοι μας αλλά και την εμμονή του Καστρίτη να επιμένει σε μια άμυνα που δεν πρόσφερε τίποτα ούτε και σε αυτό το παιχνίδι. Συνεχίζει να προβληματίζει έντονα η ομάδα παρά τις αλλαγές στο ρόστερ και την επιστροφή των τραυματιών. Μόνο ο Καστρίτης παραμένει ψύχραιμος και πιστός στο αφήγημα του… με όλους τους υπόλοιπους απλά να παρακολουθούν με απόγνωση.

Αγκαλιά με τη νίκη ήταν στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα η ομάδα μας, στο τέλος όμως οι Ισραηλινοί εκμεταλλευόμενοι τα δωράκια της διαιτησίας πήραν τη νίκη. 49 βολές βάρεσαν οι αντίπαλοι μας παρόλο που στο 3^ο δεκάλεπτο βρέθηκαν στο -15 και αύξησαν την πίεση για να επιστρέψουν το παιχνίδι. Αρκετά καλός ο Φιγκερόα στο ντεμπούτο, νωθρό ξεμούδιασμα για τον Τολιόπουλο που επέστρεψε ύστερα από καιρό.

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΟΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με τον Φιγκερόα να αντικαθιστά τον Νόλεϊ και τους Γούντμπερι, Κούπερ, Γουίλις και τον Ρόμπερτς να συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα της χρονιάς, ο ΑΡΗΣ επιβεβαίωσε ότι αλλάζει. Αλλάζει ρόστερ, αλλάζει και εικόνα. Με αυτή την πεντάδα ο ΑΡΗΣ κατάφερε να παίξει σχετικά καλή άμυνα σε σχέση με ότι έχει δείξει ως τώρα αλλά και παράλληλα να έχει μια πολυφωνία στην επίθεση που του έλειπε. Πολυφωνία που συμπεριελάμβανε μέχρι και καλές συνεργασίες με τελικό αποδέκτη τον Ρόμπερτς. Το αρχικό προβάδισμα έδειχνε ότι παρά το αδιάφορο της βαθμολογίας, η ομάδα κατέβηκε για τη νίκη.

ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΑ 6.75 ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕ +15

Το τι μπορεί να κάνει αυτός ο ανανεωμένος ο ΑΡΗΣ το έδειξε ως ένα βαθμό στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου. Εκεί η ομάδα έπαιξε καλές άμυνες, έτρεξε όποτε βρήκε την ευκαιρία και εκμεταλλεύτηκε τα ελεύθερα μακρινά σουτ. Πραγματικά οι Ισραηλινοί έμοιαζαν να τα έχουν χαμένα με τους Κούπερ, Γούντμπερι, Γουίλις να κάνουν ότι θέλουν αλλά και τους υπόλοιπους να δίνουν σημαντικές βοήθειες σε άμυνα και επίθεση.

ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΙΣ ΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ

Αν και η εικόνα των 2 ομάδες έδειχνε ότι ο ΑΡΗΣ κυριαρχούσε στο παρκέ και δεν είχε να φοβηθεί τίποτα, υπήρχε το μόνιμο αγκάθι της διαιτησίες. Οι 3 διαιτητές από την αρχή του αγώνα αντιμετώπιζαν με ιδιαίτερη ευαισθησία την άμυνα μας και με κάθε ευκαιρία έστελναν τους αντιπάλους μας στις βολές. Αυτές οι βολές ήταν που τους κράτησαν μέσα στο παιχνίδι, που δεν μας επέτρεψαν να ανεβάσουμε και άλλο την διαφορά και στο τέλος αυτές ήταν που επί της ουσίας τους χάρισαν την νίκη. Σε αυτό το κομμάτι δυστυχώς ο Καστρίτης και οι παίκτες του δεν μπόρεσαν να βρουν την λύση. 23 βολές περισσότερες και συνολικά 36 πόντοι από την γραμμή των βολών σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες.

Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ ΠΛΑΝΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ

Κάθε αλλαγή στο ρόστερ και κάθε παιχνίδι με τα νέα πρόσωπα αποτελεί και μια ακόμη επιβεβαίωση των λαθών του καλοκαιριού και της εγκληματικής διαχείρισης τους από τον Καστρίτη. Η μεγάλη ευκολία με την οποία αντικαθίσταται ένας παίκτης με τον ρόλο που είχε ο Νόλεϊ στην ομάδα αυτό δείχνει. Από αυτόν περιμέναμε να βγει μπροστά και τελικά σήμερα είδαμε ότι η απουσία του ήταν πιο θετική από την παρουσία του. Όπως και ο πιο περιορισμένος χρόνος και ευθύνες που δόθηκαν στον Χότζ και στον Λαζέσφσκι που και σήμερα σε σχέση με τους υπόλοιπους ξένους υστέρησαν και με μεγάλη διαφορά. Όταν φύγουν από το ρόστερ τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Όταν μάλιστα ο Τολιόπουλος και οι υπόλοιποι τραυματίες βρουν ρυθμό και μάθουν και λίγο να παίζουν ο ένας με τον άλλο τότε θα δούμε άλλον ΑΡΗ. Άλλον ΑΡΗ που θα έπρεπε να βλέπαμε από τον Νοέμβριο. Όταν όμως ο Καστρίτης αφιέρωσε τον χρόνο του στο να μάθει το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε 4-5 παίκτες αντί να ασχοληθεί για να φτιάξει την ομάδα τότε αυτό που συμβαίνει τώρα είναι απολύτως λογικό. Η ομάδα πλέον αρχίζει και έχει κανονικούς παίκτες που όμως δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Μακάρι σε 1-2 μήνες που θα έχουν γνωριστεί να μας έχει μείνει και κάποιος στόχος πέρα από την αποφυγή επικίνδυνων καταστάσεων.

ΗΤΤΑ ΜΕ ΜΙΑ ΝΟΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ σήμερα κόντρα στην Χάποελ Ιερουσαλήμ και παρά το ότι έμοιαζε ικανός να πάρει τη νίκη τελικά οι 3 διαιτητές και οι 49 βολές των αντιπάλων τον λύγισαν. Σίγουρα η νίκη θα μας έδινε μια ψυχολογική ώθηση αλλά αυτό που προέχει είναι η ομάδα να βρει τα πατήματα της και σε μεγάλο βαθμό σήμερα μας έπεισε ότι μπορεί να το κάνει. Κρατάμε την επιστροφή του Τολιόπουλου, το θετικό ντεμπούτο του Φιγκερόα, το γενικότερο ξεσκαρτάρισμα που γίνεται τον τελευταίο καιρό στην ομάδα και αναμένουμε τις καλύτερες ημέρες.

Με τις γιούχες στο παιχνίδι με την Καρδίτσα μάλλον να πιάνουν τόπο… οι παίκτες του Καστρίτη έδειξαν διάθεση, έπαιξαν πιο συγκεντρωμένα και κατάφεραν να κερδίσουν την Λιετκαμπέλις με 81-66. Αναμφίβολα MVP της αναμέτρησης ο Γούντμπερι που όχι μόνο έδειξε ότι έχει επιστρέψει για τα καλά από τον τραυματισμό του αλλά ότι αξίζει γενικότερα σε αυτόν τον ΑΡΗ έναν πιο ενεργό ρόλο στο παιχνίδι. Νίκη χωρίς αντίκρισμα βαθμολογικά αλλά σίγουρα με ευεργετικές επιπτώσεις στην αυτοπεποίθηση της ομάδας που μετά τις τελευταίες εμφανίσεις είχε πιάσει πάτο.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με τον Γούντμπερι να είναι η αιχμή του δόρατος στην επίθεση και όλους τους υπόλοιπους να δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση στα καθήκοντα τους ο ΑΡΗΣ άντεξε στο καλό ξεκίνημα των Λιθουανών. Όχι μόνο δεν τους επέτρεψε να χτίσουν διαφορά αλλά κατάφερε και να προσπεράσει λίγα δεύτερα πριν τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου. Τα γνωστά όμως προβλήματα στην άμυνα κοντά στο καλάθι και η μοναξιά του Γούντμπερι στην επίθεση δεν μας επέτρεπαν να χτίσουμε διαφορά και έτσι το παιχνίδι πήγαινε πόντο πόντο.

Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ 4^Ης ΠΕΡΙΟΔΟΥ

Κούπερ και Γουίλις δεν ήταν σε καλή βραδιά,  ο Νόλεϊ μετά τις παρεμβάσεις του Καστρίτη έμοιαζε με το πόδι κολλημένο στο φρένο και οι Χότζ και Λαζέφσκι είχαν απλά κάποιες εκλάμψεις που δεν ήταν αρκετές. Η άμυνα όμως ήταν αυτή που οδήγησε την έτσι και αλλιώς προβληματική Λιετκαμπέλις σε μια σειρά κακών επιλογών, άστοχων σουτ και αρκετών εύκολων λαθών. Νόλεϊ, Χότζ και Γούντμπερι έβγαλαν καλές άμυνες και έδωσαν την ευκαιρία στην ομάδα να τρέξει και να βρει γρήγορους πόντους. Και όταν και ο Κούπερ βρήκε ρυθμό στην επίθεση η πλάστιγγα έγειρε για την καλά προς την πλευρά μας. Ωστόσο και στο τέλος ο Γούντμπερι ήταν αυτός που με τα καλάθια του κλείδωσε τη νίκη για την ομάδα μας δίνοντας ιδανικό επίλογο σε μια καταπληκτική για τον ίδιο βραδιά.  

ΜΕ ΑΛΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ

Εμφανώς αλλαγμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο παρκέ, δείχνοντας από νωρίς μια διάθεση εντελώς διαφορετική από αυτήν του περασμένου Σαββάτου. Διαφορετική διάθεση έδειξε και ο Καστρίτης που από το τζάμπολ προσπάθησε να ταράξει τα νερά αφήνοντας τον Νόλεϊ στον πάγκο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δούμε μια ομάδα που παρά τις όποιες λάθος επιλογές της σε άμυνα και επίθεση έδειχνε πιο σοβαρή. Ακόμη και όταν πέρασε ο Νόλεϊ στο παιχνίδι έμοιαζε με διαφορετικό παίκτη σε σχέση με αυτόν που βλέπουμε στους τελευταίους αγώνες που νομίζει ότι βρίσκεται στην αλάνα της γειτονιάς του με τους φίλους του. Είχε διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ, κίνηση και υπομονή στην επίθεση. Μάλιστα έψαξε και τις συνεργασίες με κάποιες από αυτές να καταλήγουν σε ωραία καλάθια. Είχε όμως και έναν Γούντμπερι που τα έκανε σχεδόν όλα και στις 2 πλευρές του γηπέδου.  Το σημαντικότερο όμως από όλα έχει να κάνει με τον διαφορετικό τρόπο σκέψης του Καστρίτη σε σχέση με το παρελθόν. Επιτέλους αποφάσισε να δοκιμάσει και κάτι διαφορετικό και σε μεγάλο βαθμό του βγήκε.  Ας ευχηθούμε να μην ήταν μια αναλαμπή και να δούμε στη συνέχεια περισσότερο Γούντμπερι και λίγοτερο Νόλεϊ σε ρόλο one man team show γειτονιάς.  Όσο για τα προβλήματα στο 5, αυτά σίγουρα δεν λύνονται έτσι απλά με το δίδυμο ψηλών Μπάνκς – Ρόμπερτς. Ακόμη και όταν ο Ρόμπερτς είναι θετικός όπως ήταν σήμερα, δεν είναι αρκετό. Εκεί αναμένουμε τις αλλαγές στο ρόστερ.

ΟΙ ΓΙΟΥΧΕΣ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ

Στον απόηχο της κατακραυγής μετά την ιστορική ήττα ντροπής από την Καρδίτσα οι παίκτες του ΑΡΗ και το τεχνικό τιμ δεν είχε άλλη επιλογή από το να δείξει έστω ότι προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση. Πρώτος ο Καστρίτης προσπάθησε να ξεφύγει από τα τετριμμένα και οι παίκτες του σε μεγάλο βαθμό τον ακολούθησαν. Είχαν ένταση και συγκέντρωση στην άμυνα, υπομονή και κίνηση στην επίθεση αλλά και έναν Γούντμπερι απόλυτο πρωταγωνιστή στην καλύτερη του εμφάνιση με τη φανέλα του ΑΡΗ μας! Σχεδόν απίθανο να οδηγήσει κάπου παραπέρα αυτή η νίκη, σίγουρα όμως αποτελεί ένα πρώτο ελαφρύ παυσίπονο για όλους.

ΥΓ. Σήμερα φάνηκε ότι δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα που έχουν ή δεν έχουν κάποιοι παίκτες αλλά έχει να κάνει και με τον τρόπο που αξιοποιούνται μέσα από το «πλάνο» και την «διαδικασία» Καστρίτη.

ΥΓ2. Έστω οδεύοντας προς το τέλος του έτους είδαμε και μια προσπάθεια για κάτι διαφορετικό από τον κόουτς. Ας ελπίσουμε να υπάρχει συνέχεια και να μην ξεχαστεί μέσα στην γενικότερη θολούρα.

Ένα από τα τελευταία του χαρτιά έπαιζε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Άγκυρα. Τα έδωσε όλα, έφθασε κοντά στη νίκη αλλά στο τέλος για ακόμη μια φορά δεν τα κατάφερε. Το 18-6 στα τελευταία 5’ που οδήγησε στην ήττα, ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα της κούρασης και της έλλειψης λύσεων στον πάγκο αλλά και ιδεών από τον κόουτς.

ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ

Ευχάριστη έκπληξη ήταν η παρουσία του ΑΡΗ στο πρώτο δεκάλεπτο. Όχι μόνο γιατί καταφέραμε να φθάσουμε στο +11 αλλά γιατί όλο αυτό προέκυψε μέσα από καλή κυκλοφορία της μπάλας και σωστές επιλογές στην επίθεση, καλή άμυνα και μαχητικότητα στα ριμπάουντ. Οι 8 πόντοι του Χότζ έμοιαζαν με μια πρώτη έκτακτη βοήθεια προς τους Κούπερ, Γουίλις και Νόλεϊ που και σήμερα προσπάθησαν να σηκώσουν την ομάδα στις πλάτες τους.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΡΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Στο 2^ο και στο 3^ο δεκάλεπτο η ομάδα μας ίσως για πρώτη φορά φέτος πορεύτηκε με την άμυνα. Αν και οι Τούρκοι άρχιζαν να διαβάζουν καλύτερα το παιχνίδι και με τους Ακπινάρ και Χάνλαν σιγά σιγά να ανεβάζουν απόδοση κατάφεραν να προσπεράσουν. Χάρη στην άμυνα  μιας και στην επίθεση Κούπερ και Γουίλις πάλευαν σχεδόν μόνοι  του ο ΑΡΗΣ κατάφερε να μείνει μέσα στην διεκδίκηση της νίκης και να προσπεράσει ξανά.

ΧΩΡΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟ

Όσο κυλούσε ο χρόνος τόσο χανόταν η συγκέντρωση των παικτών μας. Από την καλή άμυνα και τα πολλά κερδισμένα ριμπάουντ μέχρι την αποτελεσματικότητα στην επίθεση, ο ΑΡΗΣ ότι καλό έκανε στο παιχνίδι στα τελευταία 5’ το άφησε στην άκρη. Προφανώς και η κούραση έπαιξε τον ρόλο της, πόσο μάλλον όταν εκτός των Κούπερ και Γουίλις, ο τρίτος πόλος στην επίθεση ο Νόλεϊ είναι σε κακή βραδιά. Το 18-6 επιμέρους σκορ στα τελευταία λεπτά χάλασαν με περίσσια ευκολία ότι είχε χτίσει ο σημερινός ΑΡΗΣ σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ

Όταν έχεις παίξει τόσο κακό μπάσκετ όσο έχει παίξει το φετινό σύνολο του Γιάννη Καστρίτη κάθε κλικ προς την σωστή κατεύθυνση το υποδεχόμαστε ως σαν έναν μικρό άθλο. Κάπως έτσι έμοιαζε το παιχνίδι κόντρα στην Τούρκ και ιδιαίτερα το πρώτο δεκάλεπτο που είδαμε τον Χότζ να σκοράρει,  2-3 καλές συνεργασίες, μαχητικότητα στα ριμπάουντ και συγκέντρωση στην άμυνα. Από την άλλη όμως είδαμε ξανά τα ίδια ακριβώς προβλήματα. Τους Χότζ και Λαζέσφσκι συνολικά στο παιχνίδι να κρύβονται, τον Μπάνκς να αδυνατεί να διαβάσει εγκαίρως ότι γινόταν στο γήπεδο, τον Ρομπέρτς να μοιάζει αφηρημένος και τον Καστρίτη να μην θέλει να ξεφύγει ούτε σπιθαμή από τα πλάνα του. Κουραστικό ένας εναντίον ενός στην επίθεση, οι ίδιες άμυνες που δεν μπορούν να εφαρμόσουν οι περισσότεροι φετινοί μας παίκτες ξανά και ξανά. Μέχρι και στα τελευταία λεπτά η ίδια απάθεια που έχουμε δει και στα προηγούμενα παιχνίδια που κρίθηκαν στο τέλος. Ούτε μια σκέψη, ούτε μια δοκιμή, ούτε ένα ρίσκο από τον κόουτς. Αν τύχει και όποιος πάρει την προσπάθεια το βάλει και ο αντίπαλος το χάσει καλώς… διαφορετικά τι να κάνουμε πάμε παρακάτω μέχρι να επιστρέψουν οι τραυματίες.

ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΜΕΙΝΕ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ

Πιο σοβαρή παρουσιάστηκε η ομάδα σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια και πάλι όμως όταν φθάσαμε στα κρίσιμα λεπτά χάθηκε το καθαρό μυαλό εντός και εκτός των 4 γραμμών. Ίσως και να αξίζαμε τη νίκη σήμερα αλλά με 2.5 παίκτες δεν πας πουθενά.  Σίγουρα δεν πας στην επόμενη φάση του Eurocup μιας και πλέον μας έχουν απομείνει μόνο μαθηματικές ελπίδες και πολύπλοκα σενάρια πρόκρισης.  Μικρό το κακό θα μου πεις σε σχέση με όσα διαδραματίζονται φέτος. Πλέον η σκέψη μας είναι στο αν θα επιστρέψει κάποιος από τους τραυματίες και ο ΑΡΗΣ κόντρα στην Καρδίτσα παρουσιαστεί πιο γεμάτος.

ΥΓ. Δάκρυσαν τα παιδιά στα αποδυτήρια… Εμείς να δεις κόουτς πόσο δάκρυ ρίχνουμε με αυτά που βλέπουμε φέτος.

Πιστός στις συνήθειες του και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας, τα έδωσε όλα κόντρα στη Βενέτσια, κατάφερε να επιστρέψει από το -20 και να διεκδικήσει στα ίσια τη νίκη αλλά στο τέλος δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει τη νίκη. Ο εκπληκτικός Γουίλις προσπάθησε να το κερδίσει μόνος του αλλά στο τέλος και αυτός δεν είχε το καθαρό μυαλό όπως και οι Κούπερ και Νόλεϊ παρά την καλή τους εμφάνιση. Χειροκροτήματα και νεύρα στο φινάλε. Από την μια όλοι αναγνωρίζουν την προσπάθεια παρά τα προβλήματα με τους τραυματισμούς από την άλλη όμως η συνολική εικόνα της ομάδας αρχές Δεκεμβρίου είναι απογοητευτική.

ΘΟΛΩΜΕΝΑ ΜΥΑΛΑ, ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ

Βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο μπήκε η ομάδα στο αποψινό παιχνίδι είναι να απορείς με την προετοιμασία που έγινε. Παίκτες μπερδεμένοι σε όλο το μήκος και πλάτος του παρκέ! Δεν ήξεραν που να κινηθούν, έπεφτε ο ένας πάνω στον άλλον και στην άμυνα έμοιαζαν με παιδάκια που προσπαθούσαν να σταματήσουν κάποιους σταρ του NBA. Στο ίδιο τέμπο και ο κόουτς που όσα νεύρα και αν έβγαζε εκεί στον πάγκο οι κινήσεις του έδειχναν κάτι εντελώς διαφορετικό και αρκετά παθητικό. Το 21-41 στα μισά του 2^ου δεκαλέπτου ήταν η αποτύπωση της εικόνας ενός αγώνα όπου ο ΑΡΗΣ απουσίαζε εκτός του Νόλεϊ που έμοιαζε εξαρχής ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος από όλους.

ΚΟΥΠΕΡ, ΝΟΛΕΪ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ …ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Με ένα προσωπικό κρεσέντο 11 συνεχόμενων πόντων, ο Κούπερ φώναξε βροντερό παρών στο παιχνίδι και μαζί ο ΑΡΗΣ έδειξε τα πρώτα σημάδια ζωής. Από εκεί που η διαφορά είχε κάτσει στο -20 αρχίσαμε να την ροκανίζουμε. Οι πόντοι του Κούπερ και του Νόλεϊ αφύπνισαν και τους υπόλοιπους που με αρκετή καθυστέρηση ανέβασαν την ένταση στην άμυνα. Η αντεπίθεση του ΑΡΗ γιγαντώθηκε όταν ο Γουίλις αποφάσισε να βγει μπροστά. Ο Αμερικάνος έκανε ότι ήθελε στο γήπεδο με όποιο τρόπο ήθελε. Άλλες φορές με λογική, άλλες φορές με τρέλα, τις περισσότερες όμως φορές την έβαζε την μπάλα στο καλάθι. Όλα αυτά όμως μέχρι τα μισά της 4^ης περιόδου όπου η κούραση έκανε την εμφάνιση της και το προσπέρασμα για πρώτη φορά στο παιχνίδι με 70-69 δεν είχε συνέχεια. Και πως να έχει όταν στα τελευταία λεπτά η ομάδα θυμήθηκε όλα τα στραβά της και είπε να τα στριμώξει στα 3-4 λεπτά που απέμεναν. Μπλοκ άουτ ούτε για πλάκα, πολλά χαμένα ριμπάουντ, μαλθακότητα στην άμυνα και κακές επιλογές στην επίθεση.

ΚΟΥΠΕΡ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΙΣ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και τι δεν έχουμε ακούσει και δει φέτος με την «ειδική διαχείριση» των παικτών από τον Καστρίτη. Όλοι οι παίκτες θέλουν τον χρόνο τους, όλοι θέλουν τον τρόπο τους, όλα πρέπει να γίνουν σιγά σιγά ώστε να κατανοήσει ο καθένας την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας, 2 εβδομάδες θέλει ο ένας για να βρει αγωνιστικό ρυθμό, 1 μήνα θέλουν οι άλλοι για να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και τον Δεκέμβρη θα είμαστε. Αυτά ακούμε μαζί με ύμνους για τα μεγαθήρια αντιπάλους μας που πάνω στο παρκέ όμως  με το ζόρι κερδίζουν αυτόν τον προβληματικό γεμάτο απουσίες ΑΡΗ. Και ξαφνικά σκάνε μύτη 2 νέοι Αμερικάνοι και με συνοπτικές διαδικασίες επιβεβαιώνουν τα αυτονόητα. Έτοιμοι παίκτες με τσαγανό που δεν χρειάζονται κανά μήνα για να μας δείξουν αν ξέρουν ή δεν ξέρουν μπάσκετ. Έτσι απλά ο Γουίλις και ο Κούπερ στην δεύτερη εμφάνιση τους έκλεψαν την παράσταση. Μέχρι και ο Φίλλιος στην επιστροφή του έκλεισε το μάτι στον Καστρίτη που δεν τον ήθελε το καλοκαίρι. Και τελικά σήμερα ίσως και να είδαμε τον 2^ο καλύτερο πόιντ γκαρντ που έχει το ρόστερ. Γιατί σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και να μπορείς να κατεβάσεις την μπάλα και να περάσεις το κέντρο εγκαίρως έχει την αξία του. Μόνο ο Νόλεϊ δείχνει να βελτιώνεται. Οι υπόλοιποι στάσιμοι, στην καλύτερη περίπτωση με κάποιες αναλαμπές. Φταίει η διαδικασία,  φταίει που τους επέλεξαν. Καλό θα είναι για την ομάδα κάποια στιγμή να ειπωθεί το τι φταίει. Εκτός και αν βολεύει να λέμε ότι φταίνε οι τραυματισμοί.

ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ

Η κακή άμυνα σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού και τα πολλά χαμένα ριμπάουντ για ακόμη ένα παιχνίδι που παλέψαμε ήταν η πληγή που έφερε την ήττα. Σπουδαία εμφάνιση από τον Γουίλις που λίγο έλειψε να το κερδίσει μόνος του. Αρκετά καλοί και ο Κούπερ με τον Νόλεϊ.  Όταν όμως από τους 74 πόντους που πέτυχες τους 61 τους πέτυχαν μόλις 3 παίκτες τότε το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι να επιστρέψουν οι τραυματίες μπας και οι 3 γίνουν 5-6. Για βελτίωση σε άμυνα, ριμπάουντ, κλπ. ούτε λόγος.   

ΥΓ. 2-3 μπλοκ άουτ να μπορούσε να κάνει η ομάδα στο τέλος και θα είχαμε νικήσει. Υπομονή του χρόνου αν αυξηθεί το μπάτζετ μπορεί να δούμε και κανά μπλοκ άουτ...

Το ήθελε πολύ η ομάδα να ξεκινήσει την αντεπίθεση της στη Ρουμανία κερδίζοντας την Κλούζ στην πράξη όμως φάνηκε ότι δεν μπορούσε. Η εντυπωσιακή επιστροφή του Νόλεϊ και το θετικό ντεμπούτο του Κούπερ δεν μπόρεσαν να καλύψουν την συνολική αστοχία και το μόνιμο πρόβλημα κοντά στο καλάθι. Μια ήττα που μας κρατάει στην τελευταία θέση του ομίλου …κάτι όμως που δεν πτοεί τον κόσμο του ΑΡΗ που και σήμερα έδωσε το στίγμα του στο Κλούζ!

ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΛΕΪ

Δύσκολα τα πράγματα από το πρώτο τζάμπολ για τον ΑΡΗ που δεν μπόρεσε ούτε για μια στιγμή να προστατέψει το καλάθι του. Οι αντίπαλοι μας έμπαιναν κάρφωναν, άρπαζαν δεύτερες ευκαιρίες και έκαναν ότι ήθελαν κοντά στο καλάθι μας. Ο Μπάνκς μπορεί να μοίραζε τάπες και να έμοιαζε συνεπής σε πρώτο χρόνο στα αμυντικά του καθήκοντα, όταν όμως η μπάλα κυκλοφορούσε ή ήταν διεκδικήσιμη έχανε εντελώς την φάση. Σε αυτή την εικόνα η απάντηση του ΑΡΗ άκουγε στο όνομα Νόλεϊ . Μπορεί οι προσπάθειες που πήρε να ήταν τραβηγμένες και να ήταν άστοχος έξω από τα 6.75 αλλά τα 10 στα 14 δίποντα με προσωπικές ενέργειες και η συνεισφορά του σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού έμοιαζε με όαση και την μοναδική μας ελπίδα για να διεκδικήσουμε τη νίκη. Το προσπέρασμα του ΑΡΗ στα μισά του 2^ου δεκαλέπτου ενώ νωρίτερα η ομάδα είχε βρεθεί στο -10 είχε την υπογραφή του Νόλεϊ.

ΞΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Όσο ανταγωνιστικό και αν είχε γίνει το παιχνίδι με τις ομάδες να βρίσκονται κοντά στο σκορ ήταν φανερό ότι αυτό δεν θα συνεχιζόταν για πολύ. Από την μια ο ΑΡΗΣ να πασχίζει για κάθε άμυνα και κάθε καλάθι, από την άλλοι οι Ρουμάνοι να μπουκάρουν με ευκολία στο καλάθι μας και να σκοράρουν χωρίς καμία αντίσταση. Κάθε άστοχο σουτ μας πονούσε μιας και η άμυνα μας απουσίαζε. Με το που πήγε στο +12 παιχνίδι δεν υπήρχε ελπίδα μιας και ο ΑΡΗΣ φάνηκε να έχει ξεμείνει από ιδέες τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΑΠΟΝΤΕΣ

Ήθελε αλλά δεν μπορούσε η ομάδα σήμερα και πως να μπορέσει άλλωστε με τόσα σημαντικά προβλήματα. Παρά την βελτιωμένη συνολική εικόνα χάρη κυρίως στην εντυπωσιακή επάνοδο του Νόλεϊ και το θετικό ξεκίνημα του Κούπερ τα προβλήματα παρέμειναν στη θέση τους. Προβλήματα όπως η μονίμως μέτρια ως κακή απόδοση των Χότζ, Λαζέσφσκι, Μπάνκς και Ρόμπερτς.  Και ναι όταν επιστρέψουν οι Γούντμπερι και Μποχωρίδης η ομάδα θα είναι σαφώς καλύτερη. Τα προβλήματα όμως θα παραμείνουν εδώ. Εδώ στην άμυνα, εδώ στα ριμπάουντ, εδώ στο να πιάσεις την μπάλα και να την καρφώσεις στο καλάθι. Ίσως ο Γουίλις αν αποδειχθεί αποτελεσματικός να διορθώσει ως ένα σημείο αυτό το χάος κοντά στο καλάθι αλλά και πάλι… Ιδιαίτερα οι Χοτζ, Λαζέσφσκι και Μπάνκς όχι δεν έχουν ανταποκριθεί στις προσδοκίες αλλά αν κάτσουμε να αναλύσουμε σε τι ήλπιζε ο Καστρίτης να παίρνει η ομάδα από αυτούς τους τρεις και τι προσφέρουν ως τώρα θα απογοητευτούμε οικτρά. Δεν ξέρω πως αλλάζει όλο αυτό. Δύσκολα όμως να αλλάξει χωρίς μαζική αλλαγή προσώπων.

ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ

Το χρειαζόταν η ομάδα το διπλό, το κυνήγησε αλλά το δυνατό «come back» του Νόλεϊ και οι βοήθειες που έδωσε ο Κούπερ στο ντεμπούτο δεν αρκούσαν. Οι Ρουμάνοι είχαν περισσότερες επιλογές, έβρισκαν εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι μας και κάπως έτσι έφθασαν στη νίκη χωρίς να ζοριστούν. Στην ουρά της βαθμολογίας ο ΑΡΗΣ μας με την ολοκλήρωση του Α’ γύρου με τη συνέχεια να μοιάζει ολοένα και περισσότερο με τυπική διαδικασία.  Ζητούμενο πλέον για την ομάδα είναι να επιστρέψουν οι τραυματίες, να τρέξουν οι πολλές(και απαραίτητες) αλλαγές στο ρόστερ και να ξεκινήσει να βρίσκει τα πατήματα της πάνω στο παρκέ. Ιδανική ευκαιρία για αυτό το ξεκίνημα το παιχνίδι της Κυριακής.

ΥΓ. Μακάρι στο τέλος αυτή την σεζόν να την μνημονεύουμε για κάποια αγωνιστική επιτυχία και όχι για το ρεκόρ άστοχων επιλογών. Πραγματικά αυτό το φετινό δεν έχει προηγούμενο! Άραγε διορθώνεται;