Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι μας επιφύλασσέ για φέτος ο μπασκετικός ΑΡΗΣ όπου ύστερα από κάμποσα χρόνια δείχνει να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η απόφαση αρχικά αλλά και η εξασφάλιση της συμμετοχής στο Eurocup σημαίνει την επιστροφή του ΑΡΗ στον ευρωπαϊκό χάρτη μετά από περίπου 5 έτη, ενώ ο προγραμματισμός και η υλοποίηση του αγωνιστικού πλάνου του Γ.Καστρίτη δείχνει ότι αυτή τη φορά δεν μιλάμε απλά για σπασμωδικές κινήσεις με ένα ωραίο περιτύλιγμα αλλά για μια πλήρη αναβάθμιση στον τρόπο που σκέφτεται και κινείται πλέον ο Αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ αλλά και η διοίκηση του που φαντάζει πιο ώριμη από ποτέ.

ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ BCL ΣΤΟ «ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ» ΤΟΥ EUROCUP

Στο Basketball Champions League ήθελε να αγωνιστεί η ομάδα την ερχόμενη σεζόν και αυτό είχε να κάνει κυρίως με οικονομικούς λόγους. Δεν μας έκατσε… δεν μας ήθελαν… ή απλά και λογικά πληρώσαμε την τραγική μας απόφαση ως ΑΡΗΣ να απέχουμε από την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Ναι μεν τα οικονομικά προβλήματα είναι ένα μόνιμο βαρίδιο για την ομάδα αλλά όπως φάνηκε φέτος μάλλον περισσότερο έχει να κάνει με τα θέλω της διοίκησης παρά με οτιδήποτε άλλο. Κάπως έτσι φέτος πρυτάνευσε η λογική και οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα στην ΚΑΕ αποφάσισαν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε ο ΑΡΗΣ να επιστρέψει στην Ευρώπη. Δύσκολο ξεδύσκολο είναι από αυτά τα αυτονόητα για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ για αυτό και τα «μπράβο» προς την διοίκηση έχουν και ένα ταβάνι. Η ουσία είναι ότι όλοι οι πιστοί του Αυτοκράτορα ύστερα από χρόνια θα μπορούμε να γεμίζουμε και τις καθημερινές μας με μπασκετικό ΑΡΗ!

ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Το ζήσαμε ως ένα βαθμό πέρσι με τα προκριματικά στο BCL, το ζήσαμε πιο βάναυσα και επί Αγγέλου με την συμμετοχή μας στο Fiba Europe Cup. Το να παίξεις στην Ευρώπη είναι απλά μια απόφαση, το να προετοιμαστείς όμως για να παλέψεις στην Ευρώπη αλλά και σε μια σεζόν με πολλά περισσότερα παιχνίδια με στόχο να είσαι αξιόμαχος και ανταγωνιστικός είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Και εδώ ακριβώς σε αυτό το σημείο θα πρέπει να δώσω τα συγχαρητήρια μου στον Γιάννη Καστρίτη αλλά και την διοίκηση της ΚΑΕ που δείχνει στην πράξη ότι θέλει τη νέα χρονιά το κάτι παραπάνω. Ας μην το βάλουμε το κάτι παραπάνω σε καλούπια μιας και ο ΑΡΗΣ είναι η ομάδα που δίδαξε στο παρελθόν πως μπορείς να φτάσεις εκεί που δεν μπορείς… και ας μείνουμε στις κινήσεις που έχουν γίνει ως τώρα.

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΑΖΛ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Από την παραμονή του «καυτού» Τολιόπουλου και του ανεβασμένου Σανογκό μέχρι τον ερχομό του πιο ώριμου από ποτέ Κατσίβελη και του Περσίδη στην ευκαιρία της ζωής του για να δείξει το κάτι διαφορετικό. Κινήσεις που ξεκάθαρα ταιριάζουν στην φιλοσοφία του Καστρίτη αλλά και παίκτες διψασμένοι να αποδείξουν ότι αξίζουν και ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Η παραμονή του Φίλιου και η διαφαινόμενη παραμονή του Χρηστίδη είναι άλλες 2 θετικές κινήσεις με παίκτες που έδειξαν πέρσι ότι μπορούν να προσφέρουν πολύτιμες λύσεις. Ενώ η απόκτηση 2 ξένων(Μπλούμπεργκ & Ντε Σόουζα) με ευρωπαϊκή εμπειρία και όχι πρωτάρηδες είναι ίσως η επισφράγιση της αλλαγής νοοτροπίας και δεδομένων στην ομάδα.  Σίγουρα το μπατζετ και τα ονόματα των παικτών δεν είναι ανάλογα της ιστορίας του ΑΡΗ αλλά ο προγραμματισμός και η ταχύτητα με την οποία στήνεται η ομάδα φέτος θυμίζει άλλες, πολύ καλύτερες εποχές.

ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΡΙΣΚΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ

Δεν ονειροβατούμε… ξέρουμε ότι για τα σημερινά δεδομένα η συμμετοχή στην Ευρώπη και ο έως τώρα αγωνιστικός σχεδιασμός αποτελεί μια «υπέρβαση» για όσους μοχθούν καθημερινά για την ομάδα. Αυτή τη φορά όμως οι κινήσεις τους δεν περιορίζονται σε κάποιες οικονομικές συμφωνίες και διακανονισμούς των χρεών που ταλαιπωρούν την ομάδα. Αυτή τη φορά υπάρχει ο Γιάννης Καστρίτης που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων μας με αυτό που παρουσιάζει ΜΕΣΑ στο γήπεδο, πλαισιωμένους από ανθρώπους που χαίρουν την εκτίμηση μας και νιώθουν τι εστί ΑΡΗΣ. Αυτή τη φορά δεν θα περιμένουμε παίκτες να κατέβουν από το αεροπλάνο λίγες ώρες πριν το τζάμπολ αλλά θα έχουμε μια ολοκληρωμένη ομάδα που θα προετοιμαστεί για να παλέψει με όλες τις δυνάμεις της για την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ μας! Ο Ευρωπαίος ΆΡΗΣ θα είναι σίγουρα πιο θελκτικός στους χορηγούς αλλά και στον κόσμο του που διψάει να δει αυτή την ομάδα να προχωράει μπροστά. Σίγουρα η νέα αγωνιστική σεζόν θα είναι ένα μεγάλο ρίσκο εντός και εκτός γηπέδων αλλά στο χέρι μας είναι να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια ώστε να αποτελέσει μια νέα βάση  για το μέλλον του ΑΡΗ όπως τον οραματιζόμαστε. Μακριά από το ασταμάτητο χαμήλωμα του πήχη, την εκλογίκευση της αποχής από την Ευρώπη, τους διθυράμβους για το τίποτα και με προορισμό πάντα την αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα. Το πρώτο βήμα έγινε από την διοίκηση, το επόμενο είναι το δικό μας!

ΥΓ. Άλλες εποχές τότε, άλλες εποχές τώρα… για αυτό και τα «ιερά τέρατα» του τότε και τα ιστορικά επιτεύγματα του Αυτοκράτορα  δεν μπορεί να τα πλησιάσει ούτε στο ελάχιστο κανείς από τους «μεγάλους» του σήμερα.

Μπορεί το "ναυάγιο" με τους ξένους της περσινής σεζόν, η μη επίτευξη συμφωνίας με τον Μιλόσεβιτς και η καθυστέρηση στις μεταγραφές αρχικά να μας είχε ελαφρώς ξενερώσει αλλά όπως φαίνεται στην πράξη η διοίκηση σε συνεργασία με τον προπονητή είναι αποφασισμένοι να "χτίσουν" μια πολύ δυνατή ομάδα, σίγουρα καλύτερη από τηνν περσινή! Κάμινγκς, Καββαδάς, Τζένκινς, Μπάκνερ και Τσαϊρέλης είναι τα τελευταία μας μεταγραφικά αποκτήματα, ενώ σχεδόν σίγουρη θεωρείται και η συμφωνία με τον Μάρμπλ.

Ο Κάμινγκς που ήταν και ο πρώτος ξένος που ανακοινώθηκε  στα "χαρτιά" δεν εντυπωσιάζει αλλά πρόκειται για παίκτη που έχουν παρακολουθήσει από κόντα τόσο ο Δ.Πρίφτης όσο και ο Σ.Καμπερίδης και αυτό είναι σημαντικό στην διαδικασία επιλογής ενός παίκτη. Οι πληροφορίες λένε για έναν πολύ καλύτερο πόιντ γκαρντ που θα μπορέσει να καλύψει την θέση πολύ καλύτερα από τους προκάτοχους του(Τόμας, Γουότερς) στη συγκεκριμένη θέση. Μοναδικό ερωτηματικό αποτελεί η προσαρμογή του στα Ευρωπαϊκά δεδομένα μιας και έχει μόλις 3 συμμετοχές στο Ιταλικό πρωτάθλημα. Εκ διαμέτρου αντίθετες όσο αφορά το ρίσκο οι επιλογές των Τζένκινς και Μπάκνερ μιας και πρόκειται για παίκτες που έχουν δώσει τα διαπιστευτήρια στην Ευρώπη. Ιδίως ο Τζένκινς έχει το βιογραφικό και τις παραστάσεις που σε κάνουν να αισθάνεσαι σιγουριά και όλα δείχνουν ότι σύντομα θα κάνει αρκετούς συνΑρειανούς να ξεχάσουν τον Μακνήλ. Το ίδιο ισχύει και για τον Μπάκνερ που όλοι ανυπομονούμε να τον δούμε να καρφώνει δυναμικά φορώντας την κιτρινόμαυρη φανέλα. Τα αθλητικά του προσόντα εντυπωσιάζουν και ιδιαίτερα η ταχύτητα του, στοιχείο που σίγουρα ξεχώρισε ο Δ.Πρίφτης που θέλει παίκτες που να μπορούν να τρέχουν στο ανοιχτό γήπεδο. Το καλό με την επιλογή του Μπάκνερ που είναι ένας χαμηλός σέντερ είναι ότι ήδη υπάρχει στο ρόστερ και ο Καββαδάς όπου έχει τα στοιχεία που λείπουν από τον Αμερικανό. Με αυτούς τους 2 κάτω από το καλάθι η ομάδα μας έχει καλύψει εντυπωσιακά την θέση του σέντερ. Ενώ άκρως θετικό στοιχείο που πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι Τζένκινς και Μπάκνερ πέρσι ήταν συμπαίκτες στην Τουρκ Τέλεκομ.  Ο Τσαϊρέλης που για πολλούς ήταν μια "αδιάφορη" κίνηση, πολύ πιθανό να αποδειχθεί λίρα εκατό. Πρόκειται για αθλητή που επιστρέφει σε ιδανική ηλικία στην ομάδα, μετά απο σημαντικές εμπειρίες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ενώ ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που θα τον κάνει να δέσει ιδανικά με την ομάδα είναι ότι ο παίκτης έχει συνηθίσει να προσφέρει σε μια ομάδα ερχόμενος από τον πάγκο και με λίγα λεπτά συμμετοχής. Κάτι που πολλές φορές αποτελεί πρόβλημα σε παίκτες που περιορίζονται ξαφνικά σε βοηθητικούς ρόλους, όπως συνέβη με τον Τσούπκοβιτς και τον Ζάρα. Ο Μάρμπλ που εκτός απροόπτου θα είναι ο παίκτης που θα καλύψει τη θέση "3" μπορεί να μην έχει Ευρωπαϊκή εμπειρία αλλά τα 2 χρόνια που συμμετείχε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου και το αγωνιστικό του στυλ που βασίζεται κυρίως στο σουτ  φαντάζουν αρκετά για να κάνει ο παίκτης τη διαφορά στην ομάδα μας! 

Με την απόκτηση ενός κοινοτικού πάουερ φόργουορντ(ίσως ο Βεζένκωφ) να εκκρεμεί και μια θέση ξένου να μένει σίγουρα κενή για τον Β γύρο του πρωταθλήματος όπου αλλάζει ο κανονισμός και θα μπορέσουμε να πάρουμε και άλλον Αμερικάνο το ρόστερ μάλλον κλείνει. Κινήσεις που μας γεμίζουν αισιοδοξία για έναν ΑΡΗ πρωταγωνιστή σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μάλιστα το γεγονός ότι οι περισσότεροι παίκτες υπέγραψαν συμβόλαια μεγαλύτερης διάρκειας του ενός έτους δείχνει ότι η ΚΑΕ μαθαίνει από τα λάθη της και ότι φέτος όντως θέλει να βάλει τις βάσεις για κάτι μεγάλο. Έυσι απλά ο ενθουσιασμός επέστρεψε και η ανυπομονησία για τα αποκαλυπτήρια της ομάδος!

ΥΓ. Όσο περνάει ο καιρός ολοένα και πιο σοφή φαίνεται η απόφαση του Λάσκαρη να επιλέξει το FIBA Champions League. Αυτό καλό είναι να το έχουν μερικοί στο μυαλό τους όταν κρίνουν τις επιλογές του προέδρου για χορηγίες και συνεργασίες.

ΥΓ2. Αφού μας έφτιαξαν με τις μεταγραφές καιρός είναι να δοθεί και ένα αίσιο τέλος στο σήριαλ με το Nick Galis Cup και τα σχετικά.

ΥΓ3. Σειρά μας είναι μετά τα καλοκαιρινά μπανάκια μας να κάνουμε το καθιερωμένο ντου στα διαρκείας όπου φέτος είναι σε καλές τιμές για όποιον θέλει να παρακολουθήσει όλα τα παιχνίδια μιας και πακέτο περιλαμβάνει και τους Ευρωπαϊκούς αγώνες της πρώτης φάσης. 

Με ψηλά το κεφάλι, όπως δηλαδή αρμόζει σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ έπεσε η αυλαία των φετινών ευρωπαϊκών υποχρεώσεων για την ομάδα μας. Η Αρμάνι Μιλάνο αν και έδειξε ότι δεν ήρθε για διακοπές στη Θεσσαλονίκη τελικά αποδείχθηκε πολύ λίγη για να περάσει αλώβητη από το Παλέ. Οι παίκτες μας μπήκαν αποφασισμένοι, έπαιξαν δυνατά και πήραν την άτυπη ρεβάνς της βαριάς ήττας του πρώτου γύρου. Το 16-0 σερί και το 37-21 συνολικά στο δεύτερο ημίχρονο αποτυπώνει ξεκάθαρα το πόσο καλά έπαιξε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας!

Αν και οι Ιταλοί μπήκαν ορεξάτοι στο παιχνίδι και σκόραραν από παντού με εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας οι παίκτες μας δεν έδειχναν διατεθειμένοι να παρατήσουν το παιχνίδι. Ούτε τα 2 γρήγορα φάουλ του Όκαρο Γουάιτ στάθηκαν αρκετά για να κόψουν τον ρυθμό της ομάδος. Έχοντας καλή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση και χωρίς να πηγαίνουμε σε βεβιασμένες επιλογές καταφέραμε να μείνουμε στο παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο παρόλο που η Αρμάνι είχε πετύχει 47 πόντους. Και αν τα πράγματα έδειχναν δυσοίωνα όταν οι Ιταλοί ξέφυγαν με 7 πόντους(46-53) ο ΑΡΗΣ δεν είχε πει ακόμη την τελευταία του λέξη. Με ένα εκπληκτικό σερί 16-0 γύρισε ανάποδα το παιχνίδι, πήρε τα ηνία του αγώνα και έφθασε σε μια άνετη επικράτηση κόντρα σε μια ομάδα που ήρθε αρκετά υπεροπτικά στη Θεσσαλονίκη. Μακνήλ, Χάγκινς, Γουότερς και Γουάιτ έπαιξαν αρκετά μυαλωμένα και ήταν άκρως αποτελεσματικοί στο παιχνίδι τους. Ο Τσούπκοβιτς με 3 στα 3 τρίποντα, 4 ριμπάουντ, 2 ασιστ και 2 κλεψίματα έκανε την καλύτερη του εμφάνιση και βοήθησε ουσιαστικά την ομάδα. Μούρτος και Κοέν έδωσαν λύσεις όσο αγωνίσθηκαν ενώ και ο Ξανθόπουλος πρόσθεσε ακόμη μια εξαιρετική εμφάνιση με τον τρόπο που αυτός ξέρει! Η ομάδα  αφουγκράστηκε τη θέληση του κόσμου για μια νίκη-εκδίκηση, έπαιξε παθιασμένα, έδειξε το καλό της πρόσωπο και αποχαιρέτησε όπως έπρεπε τo φετινό Eurocup.

Το γήπεδο μπορεί να μην γέμισε και αρχικά όλοι να ήμασταν κάπως μουδιασμένοι γνωρίζοντας ότι έχουμε αποκλειστεί. Μετά όμως ο κόσμος ξέχασε ότι το παιχνίδι είναι άνευ βαθμολογικής σημασίας, ξέσπασε, έγινε ένα με την ομάδα και "στραγγάλισε" τους ανήμπορους Ιταλούς. Αυτή η μαγική ατμόσφαιρα σε συνδυασμό  με την Ευρωπαϊκή αύρα είναι που θα μας λείψει και για αυτό μας μένει μια πίκρα. Μια πίκρα και ένα παράπονο για αυτό το όμορφο ευρωπαϊκό ταξίδι που θα μπορούσε αν ήμασταν λίγο πιο προσεκτικοί να συνεχιστεί. Κρατάμε την αξιοπρεπή πορεία μας στην επιστροφή μας στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις και ανυπομονούμε για την επόμενη χρονιά!

Στις 20 & 21 Μαρτίου είναι προγραμματισμένη να γίνει η επίσημη παρουσίαση του νέου μπασκετικού Champions League της FIBA με τις περισσότερες ομοσπονδίες να έχουν ήδη ταχθεί ανοιχτά υπέρ της νέας διοργάνωσης την ίδια στιγμή που η Ευρωλίγκα έχοντας ήδη στο τσεπάκι τις υπογραφές 10 δυνατών ομάδων υπόσχεται αλλαγές που θα αναδείξουν ακόμη περισσότερο την διοργάνωση της. Υποσχέσεις, προσδοκίες και πλάνα πολλά και από τις δυο πλευρές. Χωρίς όμως ουσιαστικές οικονομικές εγγυήσεις ή οποιαδήποτε άλλη εξασφάλιση σχετικά με το μέλλον. Μέσα σε αυτό το θολό τοπίο καλείται η ΚΑΕ ΑΡΗΣ να κάνει την σωστή επιλογή. Μια επιλογή μπορεί να παίξει καθοριστικό για την ολική επαναφορά του Αυτοκράτορα στο Ευρωπαϊκό στερέωμα και την εκ νέου καθιέρωση του στις κορυφαίες συλλογικές διοργανώσεις. Εμείς μέσα από το PlanetARIS.gr θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τις δύο αυτές επιλογές και να δούμε από την πλευρά του Αρειανού οπαδού ποια είναι η καλύτερη επιλογή.

ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ. Δύο είναι τα βασικά προτερήματα αυτής της διοργάνωσης. Πρώτο και σημαντικότερο είναι οι ομάδες που ήδη έχουν συμφωνήσει. Όπως και να το κάνουμε πρόκειται για τους πρωταθλητές στα σημαντικότερα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα οπότε η ειρωνεία προς τη FIBA από την πλευρά των ανθρώπων της Ευρωλίγκας "Θα κάνετε κύπελλο πρωταθλητριών χωρίς πρωταθλητές" έχει και παραέχει βάση. Πόσο αξία μπορεί να έχει ο κορυφαίος ευρωπαϊκός τίτλος αν απέχουν από τη διοργάνωση ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης, η ΤΣΣΚΑ, η Μακάμπι, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, κτλ κτλ... Από την άλλη όμως η Ευρωλίγκα με την εμμονή της στα κλειστά συμβόλαια και την αδιαφορία που δείχνει για τα εθνικά πρωταθλήματα και τις εθνικές ομάδες μάλλον περισσότερο κακό έχει κάνει στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ παρά το βοηθάει να ανέβει. Συν ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια επιχειρηματική κίνηση με βάση το Ευρωπαϊκό μπάσκετ και όχι για την ίδια ομοσπονδία του μπάσκετ με ότι αυτό συνεπάγεται. Τα χρήματα που μοιράζει στις ομάδες είναι ψίχουλα ενώ και το Eurocup φαίνεται ξεκάθαρα στην πράξη ότι πρόκειται για έναν υποβαθμισμένο θεσμό για τον οποίο οι διοργανωτές αδιαφορούν. Ο τρόπος που γίνεται από την αρχή η κλήρωση με τις ομάδες χωρισμένες σε ζώνες, το πως μπορούν να επιλέξουν ομίλους οι ομάδες που έρχονται από την Ευρωλίγκα αλλά και οι υπόλοιπες ομάδες, το ότι δεν γίνονται αγώνες που κρίνουν την πρόκριση την ίδια ώρα αλλά και μερικές περίεργες διαιτησίες υπέρ των "χορηγών" που παρακολουθούμε φέτος από το ξεκίνημα της σεζόν είναι η απόδειξη της αδιαφορίας των ανθρώπων της Ευρωλίγκας για το Eurocup.

FIBA: Και μόνο που η FIBA είναι η παγκόσμια ομοσπονδία του μπάσκετ θα έπρεπε να είναι αρκετό για να αφήσει στο περιθώριο την Ευρωλίγκα. Το ότι όμως εδώ και χρόνια συμβαίνει το αντίθετο λέει πάρα πολλά για τις δυνατότητες και τις υποσχέσεις της FIBA. Και αυτός ίσως και να είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα στην προσπάθεια που κάνει μιας και η αξιοπιστία είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Σίγουρα το ότι θα απουσιάζουν τα κορυφαία ονόματα της Ευρωλίγκας είναι ένα ακόμη μειονέκτημα αλλά όχι αξεπέραστο. Όποιος το πιστεύει αυτό είναι σαν λέει ότι λαοφιλής ομάδες σαν τον ΑΡΗ, την ΑΕΚ ή τον μπάογκ θα είναι μια ζωή σε ρόλο κομπάρσου και ποτέ δεν θα μπορέσουν να ανταγωνιστούν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Και αντίστοιχα ομάδες σε άλλες χώρες όπως η Ντιναμό Μόσχας, η Φενερμπαχτσέ, η Βαλένθια, η Παρτιζάν, ο Ερυθρός Αστέρας, η Ρέτζιο Εμίλια, η Λοκομοτιβ Κουμπαν, η Ολύμπια Λιουμπλιάνας και άλλες πολλές ομάδες θα πρέπει να είναι μονίμως στο περιθώριο. Στο Champions League της FIBA οι ομάδες θα συμμετέχουν αποκλειστικά βάσει βαθμολογίας(συν κάποιες wild card αν δεν κάνω λάθος) και όχι με κλειστά συμβόλαια όπως γίνεται στην Ευρωλίγκα. Κάτι που σημαίνει ότι τα εθνικά πρωταθλήματα των χωρών αυτομάτως θα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Κάτι άλλωστε που φαίνεται και από την δέσμευση της FIBA ότι οι αγώνες θα διεξάγονται Τετάρτη και Πέμπτη και όχι όποτε βολεύει την Ευρωλίγκα που αναγκάζει όλα τα εθνικά πρωταθλήματα να προσαρμόζονται γύρω από τον δικό της προγραμματισμό. Ενώ εξίσου σημαντικό για κάθε φίλαθλο που γουστάρει το μπάσκετ είναι η αλλαγή της διοργάνωσης του Ευρωμπάσκετ με αγώνες των εθνικών ομάδων μέσα στη σεζόν όπως συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Κάτι που μπορεί να ανεβάσει το άθλημα σε μεγάλο βαθμό. Γενικά η FIBA δείχνει να σέβεται περισσότερο τις ομοσπονδίες των χωρών, τις εθνικές ομάδες και το ίδιο το άθλημα και για αυτό για την ώρα φαίνεται να απολαμβάνει την στήριξη σχεδόν όλων των ομοσπονδιών που θα στέλνουν τις κορυφαίες τους ομάδες βάσει κατάταξης εκτός φυσικά από τις ομάδες που θα συμμετέχουν στην Ευρωλίγκα.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΑΡΗ. Με μια πρώτη σκέψη αν υπάρχει κλειστό κλαμπ με τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης ο ΑΡΗΣ πρέπει να ανήκει σε αυτό. Μπορώ να παίξω σε ευρωπαϊκό final four με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό; Θα το γουστάρουμε σαν τρέλοι! Στο κλάμπ όμως των κορυφαίων και όχι σε κάποιο αστείο Eurocup με τα πειράματα των ανθρώπων της Ευρωλίγκας. Από την άλλη ο ΑΡΗΣ έχει τη δική του ιστορία στο μπάσκετ και όπως έβαλε το μπάσκετ στα σπίτια και την καρδιά όλων των Ελλήνων έτσι οφείλει και τώρα να στηρίξει μια πιο αγνή προσπάθεια όπως  φαίνεται να είναι αυτή της FIBA

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. .Καλά όλα τα παραπάνω αλλά όταν μιλάμε για την αγαπημένη μας ομάδα το μόνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι το συμφέρον της και τίποτα άλλο. Και από την στιγμή που στην ομάδα υπάρχει ένας μεγαλοεπενδυτής όπως είναι ο Νίκος Λάσκαρης  το βασικό κριτήριο όλων μας θα πρέπει να είναι το ιδανικό οικονομικό περιβάλλον ώστε η επένδυση του κ.Λάσκαρη να πιάσει τόπο. Εκεί που θα υπάρξουν τα περισσότερα εξασφαλισμένα έσοδα εκεί θα πρέπει να πάει ο ΑΡΗΣ. Διαφορετικά στο ασταθές οικονομικό περιβάλλον που ζούμε στην Ελλάδα μια επιλογή με όχι καθαρά οικονομικά κριτήρια μπορεί να μας βάλει σε περιπέτειες και να δώσει την ευκαιρία σε ανταγωνιστές μας μεγάλο πλεονέκτημα. Όπως κάποτε επί Δαμιανίδη η συμφωνία με τη NOVA είχε λειτουργήσει ευεργετικά γιατί η πλειοψηφία των ομάδων είχε πάρει ψίχουλα από τη κρατική τηλεόραση έτσι και τώρα η ΚΑΕ θα πρέπει να κυνηγήσει το οικονομικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της.  Τώρα το αν θα είναι η σωστή επιλογή κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Όπως κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι αυτό το κλειστό κλαμπ της Ευρωλίγκας θα συνεχίσει να τραβάει το ενδιαφέρον του κόσμου ή το εγχείρημα της FIBA θα αντέξει στον χρόνο και δεν θα εξελιχθεί σε μια νέα φούσκα. Ο χρόνος θα δείξει!

ΥΓ. Από την στιγμή που στην Ευρώπη είμαστε πετυχημένοι ήδη και στην Ελλάδα είμαστε μια ανάσα από την επιτυχία όλοι αύριο με διάθεση φιέστας κόντρα στο Λαύριο! Είναι να μην πανηγυρίζεις...;

Αγκαλιά με τη μεγάλη νίκη ήταν η ομάδα μας λίγα λεπτά πριν την λήξη του αγώνα. Η γνωστή όμως επιπολαιότητα στα "κρίσιμα" σε συνδυασμό με τα αργά αντανακλαστικά του πάγκου ήταν ότι χρειαζόταν η Νεπτούνας για να γυρίσει το παιχνίδι και να πάρει τη νίκη από το πουθενά. Αν και η ομάδα πάλεψε το παιχνίδι και έδειξε ότι μπορούσε εύκολα να κερδίσει σήμερα η αντίδραση της στα τελευταία λεπτά του αγώνα χάλασε την όλη προσπάθεια. 

Οι Λιθουανοί ζητώντας εκδίκηση για τον διασυρμό του πρώτου γύρου μπήκαν δυνατά και έδειξαν κατευθείαν ότι σήμερα θα είναι ένα πολύ διαφορετικό παιχνίδι. Στην επίθεση έμοιαζαν ασταμάτητοι την ίδια στιγμή που και η άμυνα τους μας δυσκόλευε πάρα πολύ. Αν και προσπάθησαν να ξεφύγουν στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα μας χάρη σε έναν αφηνιασμένο Γουάιτ και έναν αποτελεσματικό Χάγκινς ο ΑΡΗΣ επέστρεψε από το -10 και κατάφερε να μείνει κοντά στο σκορ. Στο τρίτο δεκάλεπτο και οι 2 ομάδες κόλλησαν επιθετικά μέχρι που ο Γουότερς πήρε το όπλο του και ο ΑΡΗΣ κατάφερε μέχρι και να προσπεράσει στο σκορ. Με τους Τσούπκοβιτς και Ξανθόπουλο να δίνουν λύσεις και επιθετικά και τον Γουότερς να συνεχίζει να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι όλα έδειχναν ότι ο ΑΡΗΣ θα πήγαινε σε μια σπουδαία νίκη. Όλα αυτά μέχρι 3' περίπου πριν την λήξη και στο σημείο όπου ήμασταν στο +7 η ομάδα μας θυμήθηκε τα "κατορθώματα" της σε Αμαλοιάδα και Βερολίνο καταφέρνοντας με αλλεπάλληλα λάθη να δεχθεί μέχρι το τέλος του αγώνα ένα σερί 16-2(!!!) γνωρίζοντας μια πικρή ήττα. Ο Γουότερς όπως πάντα βραχυκύκλωσε και με το τεχνικό τιμ για πολλοστή φορά απλά να παρακολουθεί τα επαναλαμβανόμενα λάθη στο κατέβασμα της μπάλας αντί να λειτουργήσει προνοητικά και να βάλει μέσα τον Ξανθόπουλο που σήμερα ήταν εξαιρετικός. Ενώ εντύπωση προκαλεί και ότι παρά το τάιμ άουτ που πήρε ο Πρίφτης οι παίκτες μας έδειχναν στην επίθεση να μην ξέρουν τι θέλουν... Να φάνε το χρόνο; να σκοράρουν; κανείς δεν κατάλαβε, ούτε καν οι ίδιοι. Εντυπωσιακός ο Γουάιτ στο πρώτο ημίχρονο στο δεύτερο όμως ξεχάστηκε στον πάγκο και στη συνέχεια δεν μπόρεσε να προσφέρει. Καλός και ο Χάγκινς όπου και αυτός ίσως θα μπορούσε να μπει νωρίτερα στο τέλος όπου και χάθηκαν πολλά ριμπάουντ. Τραγικός ο Μακνήλ που σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι πέρα από κάποιες ασίστ έσπασε τα καλάθια με την αστοχία του... Και οι υπόλοιποι που αγωνίσθηκαν πάλεψαν όσο μπορούσαν χωρίς όμως να καταφέρουν να κάνουν τελικά τη διαφορά.

Κανείς δεν είχε τη σημερινή νίκη δεδομένη αλλά όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι λογικά χαρακτηρίζεται το σημερινό ως τζάμπα ήττα... Το χειρότερο είναι ότι το "φαινόμενο" των τελευταίων λεπτών και της συνολικής τραγικής αντίδρασης της ομάδος δεν ήταν κάτι που έγινε για πρώτη φορά φέτος αλλά αντιθέτως είναι κάτι σαν μόνιμη κακή συνήθεια μας. Ας ελπίσουμε να ήταν η τελευταία τζάμπα ήττα με αυτόν τον τρόπο και την επόμενη φορά που ο κάθε Γουότερς πάει να "ξεφύγει" να βρεθεί κάποιος να τον ηρεμήσει... Όσο για την πρόκριση προσευχόμαστε για τα σενάρια που απομένουν και τα δίνουμε όλα την τελευταία αγωνιστική με την Αρμάνι. Έστω για την τιμή των όπλων...

ΥΓ. Με τόσο χάλια Νεπτούνας και τόσο καλή διαιτησία ήταν πραγματικά αυτοκτονία η σημερινή ήττα...

ΥΓ2. Ξαφνικά στο μυαλό μου ήρθε εκείνο το παιχνίδι με προπονητή τον Χέρμπερτ και τον Γουάσιγνκτον να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Τότε τουλάχιστον υπήρχε ένας Καλαϊτζής στον πάγκο που δεν άντεξε και σηκώθηκε και τον ξύπνησε τον κόουτς μπροστά σε ένα κατάμεστο Παλέ...

Αν και υπάρχει εναλλακτικό σενάριο που θέλει τον ΑΡΗ να προκρίνεται ακόμη και με ήττα στη Λιθουανία ορθώς η ομάδα αντιμετωπίζει την αυριανή αναμέτρηση σαν "τελικό". Ενδεχόμενη νίκη μεταφέρει την υπόθεση πρόκριση στο τελευταίο παιχνίδι του Last 32 στο Παλέ με την Αρμάνι. Και αν στην Ιταλία το παιχνίδι εξελίχθηκε σε εφιάλτη, τα πράγματα σε ένα κατάμεστο Παλέ με την Αρμάνι αδιάφορη βαθμολογικά(όπως αναμένεται να είναι) σίγουρα μπορεί να είναι νικηφόρο για την ομάδα μας. Το πρώτο παιχνίδι όπου διασύραμε την Νεπτούνας με μια εξαιρετική εμφάνιση πρέπει να αποτελέσει τον οδηγό της νίκης!

Τους Λιθουανούς τους είδαμε πριν έναν μήνα μέσα στην έδρα μας. Αν και αθλητική ομάδα με καλά στοιχεία δεν μπόρεσε να αντιδράσει ούτε για μια στιγμή στην πιεστική μας άμυνα. Γιούινγκ,Μαζίκα και Μπιρούτα που είναι τα πρώτα βιολιά της Νεπτούνας εγκλωβίστηκαν στην άμυνα μας και υποχρεώθηκαν σε με μετριότατη εμφάνιση. Ιδίως οι 2 πρώτοι που σκόραραν με τραγικά ποσοστά. Η ψυχολογία μετά τις 3 συνεχόμενες νίκες είναι στα ύψη ενώ η επιλογή του Πρίφτη να "ανοίξει" το ροτέισον στο παιχνίδι με τον μπάογκ εφόσον συνεχιστεί μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική. Τσούπκοβιτς και Πελεκάνος μπορεί να μην έχουν προσφέρει ούτε τα ελάχιστα φέτος αλλά όπως φάνηκε την περασμένη Κυριακή ακόμη και κάποιες βοήθειες στην άμυνα και ένα δύο καλάθια στην επίθεση είναι ικανά να δώσουν το κάτι παραπάνω στους παίκτες του. Ενώ και η περίπτωση του "ανεβασμένου" Βασίλη Σίμτσακ είναι ένα ακόμη θετικό στοιχείο που παίζει σημαντικό ρόλο στα τελευταία παιχνίδια. Από εκεί και πέρα οι "καυτοί" Γουότερς και Μακνήλ αναμένεται να σηκώσουν το επιθετικό βάρος της ομάδος και καλό είναι το επιθετικό πλάνο του Πρίφτη να επικεντρωθεί σε αυτούς τους δύο φορμαρισμένους παίκτες. Ο  Γουάιτ και ο Χάγκινς που είναι "πεσμένοι" αυτή την περίοδο είναι το μεγάλο ερωτηματικό και θα πρέπει σύντομα να αρχίσουν να δίνουν στην ομάδα αυτά που πρόσφεραν πριν 1 με 2 μήνες. 

Το ταξίδι αποδείχθηκε κουραστικό κάτι που όπως φάνηκε το περίμενε η διοίκηση και το τεχνικό και για αυτό φρόντισαν να ταξιδέψουν στην Λιθουανία την Δευτέρα και όχι την παραμονή του αγώνα όπως συνηθίζουν οι περισσότερες ομάδες. Στο κομμάτι της διαιτησίας βέβαια εκεί έχουν γίνει κάποιες τραγελαφικές επιλογές από τους διοργανωτές αλλά ευελπιστούμε πάνω στο παρκέ όλες αυτές οι σκέψεις να είναι μόνο η καχυποψία μας και τίποτα παραπάνω. Είναι του χεριού μας η Νεπτούνας, το αποδείξαμε πριν ένα μήνα και αύριο απλά θα το ξανακάνουμε για ακόμη μια φορά. ΑΡΗ ΕΣΥ ΕΣΥ ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙΣ!

ΥΓ. Το να προχωρήσεις στην Ευρώπη είναι κάτι που όλοι το θέλουμε πάρα πολύ. Το να υποδεχθούμε όμως την επόμενη αγωνιστική  στο κατάμεστο Παλέ τους Ιταλούς σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη θα μας δίνει την πρόκριση είναι μια εικόνα που όλοι μας θέλουμε σαν τρελοί να την ζήσουμε!

Με τον έκτο παίκτη στο πλευρό του ο ΑΡΗΣ έβγαλε το γνωστό μαχητικό του πρόσωπο που μας δείχνει συνήθως μέσα στο Παλέ παίρνοντας μια σπουδαία νίκη επί της Άλμπα Βερολίνου. Μακνήλ και Σίμτσακ ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της σημερινής νίκης πετυχαίνοντας τους 43 από τους 73 πόντους της ομάδος. Και αν για τον Μακνήλ το περιμέναμε η εκπληκτική εμφάνιση του Σίμτσακ ήταν αναμφισβήτητα η καλύτερη του με τη φανέλα του ΑΡΗ και πιθανόν μια από τις κορυφαίες(αν όχι η κορυφαία) της καριέρας του!

Το παιχνίδι άρχισε με τους Γερμανούς να μπαίνουν δυνατά και τους διαιτητές να μας σοκάρουν με τα σφυρίγματα τους. Η γνωστή αδυναμία μας κάτω από το καλάθι έκανε την εμφάνιση και οι παίκτες της Άλμπα με κάθε ευκαιρία έμπαιναν μέσα και σκόραραν ανενόχλητοι. Ενώ και τα 16 επιθετικά ριμπάουντ ήταν κάτι το φυσιολογικό μιας και λόγω της απουσίας του Χάγκινς που φορτώθηκε από νωρίς με 3 φάουλ και το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Γουάιτ μοιάζαμε "γυμνοί" στο ζωγραφιστό. Γουότερς και Μακνήλ μας κρατούσαν στο παιχνίδι την στιγμή που ο Πρίφτης απελπισμένα έψαχνε για λύσεις από τον πάγκο. Λύσεις που δεν βρήκε ούτε στο πρόσωπο του Μούρτου που φορτώθηκε και αυτός με φάουλ αλλά και ούτε στους Πελεκάνο και Ζάρα που δυστυχώς μοιάζουν με αγιάτρευτη πληγή στον φετινό ΑΡΗ. Αυτός που τελικά άλλαξε την εξέλιξη του αγώνα και έβαλε τον ΑΡΗ στη θέση του οδηγού ήταν ο Σίμτσακ! Όχι μόνο βοήθησε σε άμυνα και ριμπάουντ όπως μας έχει συνηθίσει αλλά πέτυχε και 18 πόντους αστοχώντας μόλις σε ένα σουτ! Το πάθος και την μαχητικότητα του Σίμτσακ μιμήθηκαν και οι υπόλοιποι παίκτες με τους Γερμανούς από το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά να φθάνουν με μεγάλη δυσκολία στο καλάθι μας. Οι βοήθειες που έδωσε ο Κοέν(τρίτος καλύτερος παίκτης σύμφωνα με το σύστημα αξιολόγησης της στατιστικής) και κάποια ξεσπάσματα του Χάγκινς (που ουσιαστικά έδινε ανάσες στον εξαιρετικό σήμερα Σίτμσακ) αποδείχθηκαν πολύτιμες. Στο τέλος οι Γερμανοί μας δώσαν απλώχερα 2-3 ευκαιρίες να πιάσουμε και την διαφορά αλλά η επιπολαιότητα του Γουότερς και του Γουάιτ και η αδυναμία του τεχνικού τιμ παρά το τάιμ άουτ στο φινάλε να κρατήσει τους παίκτες συγκεντρωμένους μας στέρησαν το προβάδισμα. Παρόλα αυτά η σημερινή νίκη ήταν πολύ σημαντική και για αυτό πανηγυρίστηκε έξαλλα από τον κόσμο και από τους παίκτες μας.

Μπορεί την διαφορά που θα μας έδινε ένα σημαντικό πλεονέκτημα να μην την πήραμε αλλά ακόμη και έτσι η ομάδα μας κρατάει την πρόκριση στα χέρια της. Το παιχνίδι της επόμενης αγωνιστικής με την Νεπτούνας είναι αυτό που θα μας χαρίσει την μισή πρόκριση. Η Αρμάνι Μιλάνο που λογικά θα καθαρίσει την πρόκριση την επόμενη εβδομάδα κερδίζοντας εντός έδρας τους Γερμανούς λογικά θα έρθει αδιάφορη στο Παλέ. Άλλωστε οι Ιταλοί σε πολλά παιχνίδια φέτος παρουσιάζονται κατώτεροι του αναμενομένου, πόσο μάλλον σε ένα αδιάφορο για αυτούς παιχνίδι. Οπότε οι παίκτες μας τα δίνουν όλα στη Λιθουανία και μετά αφήνουν όπως σήμερα το θρυλικό Παλέ και τον ανεπανάληπτο κόσμο του ΑΡΗ να κάνει τα μαγικά του!

ΥΓ. Ώρες ώρες κριτικάρουμε τον Πρίφτη αλλά όταν βλέπεις πως λειτουργούν στα κρίσιμα παίκτες σαν τον Γουότερς αλλά και πόσο "χώμα" είναι από την αρχή της χρονιάς ο Πελεκάνος και ο Ζάρας και τώρα τελευταία έχει πέσει και ο Γουάιτ ότι και να πεις είναι λίγο...

ΥΓ2. Όσο εντυπωσιακή και αν ήταν η ανέλπιστη εμφάνιση του Σίμτσακ άλλο τόσο απογοητευτική είναι αυτή η κατάσταση με τον Τσούπκοβιτς. Μετά από όλο το σήριαλ της αντικατάστασης και το άδοξο φινάλε του, φθάσαμε και πάλι στο σημείο μηδέν όπου ο παίκτης παρακολουθεί ολόκληρα παιχνίδια από τον πάγκο... Ακόμη και όταν όλοι οι ψηλοί εκτός του Κοέν φορτώνονται από νωρίς για φάουλ.

ΥΓ3. Δεν θέλαμε να το πιστέψουμε και νομίζαμε ότι απλά ήμασταν μίρλες... αλλά όπως φαίνεται και στην Ευρώπη η διαιτησία σε κυνηγάει! Ας ελπίσουμε στη Λιθουανία τα πράγματα να είναι καλύτερα.

Το πιο σημαντικό έως τώρα παιχνίδι στο Eurocup δίνει η αγαπημένη μας ομάδα σε λίγες ώρες στο Nick Galis Hall. Μια αναμέτρηση στην οποία θέλουμε πάση θυσία τη νίκη ώστε να συνεχίσουμε να κρατάμε την πρόκριση στα χέρια μας. Ναι μεν η διαφορά μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στο τέλος αλλά αν ο ΑΡΗΣ κερδίσει έστω με 1 πόντο τα υπολειπόμενα 3 παιχνίδια τότε σίγουρα θα είμαστε στην επόμενη φάση. Τώρα αν στην πορεία του αγώνα έρθει και η διαφορά τότε η εκδίκηση για το "σκληρό" παιχνίδι των Γερμανών(και των διαιτητών) πριν μια εβδομάδα στο Βερολίνο θα είναι ακόμη γλυκιά!

Την Άλμπα την είδαμε και παρά το γεγονός ότι έχει ενισχυθεί με έναν αρκετά καλό και γνώριμο μας Αμερικανό είναι του χεριού μας. Φυσικά για να αποδειχθεί αυτό και μέσα στο γήπεδο οι παίκτες μας θα πρέπει να παίξουν σκληρά και να βγάλουν την ενέργεια που ξέρουμε ότι μπορούν να βγάλουν σε άμυνα και επίθεση. Η ρακέτα θα πρέπει επιτέλους να "κλειδώσει" και να μην επιτρέψει τους αντίπαλους ψηλούς να γίνουν οι ήρωες του αγώνα για ακόμη μια φορά. Και αν η άμυνα είναι η βάση του παιχνιδιού μας η επίθεση είναι αυτή που αρκετές φορές εξελίσσεται σε πονοκέφαλο. Το εντυπωσιακό φορμάρισμα του Γουότερς δεν θα πρέπει να περάσει αδιάφορα από τον κόουτς. Όλη η ομάδα οφείλει να στηρίξει τον παίκτη που φαίνεται αυτή την περίοδο να είναι καυτός και να μπορεί να σηκώσει το βάρος στην επίθεση όταν όλοι οι υπόλοιποι κολλάνε. Ενώ βαρόμετρο θα αποτελέσει και η παρουσία των Μακνήλ, Γουάτι και Χάγκινς. Οι παίκτες πάντως του Δ.Πρίφτη απέδειξαν για 3 και κάτι δεκάλεπτα ότι τους έχουν τους Γερμανούς. Αν λοιπόν αυτό που έγινε στα τελευταία λεπτά στο Βερολίνο δεν ήταν η πραγματική εικόνα του ΑΡΗ σήμερα έχουν την ευκαιρία να δώσουν την απάντηση τους!

Και όταν μιλάμε για το πιο καθοριστικό παιχνίδι της φετινής Ευρωπαϊκής σεζόν μέσα στο Παλέ η δυναμική παρουσία του κόσμου του ΑΡΗ στο Παλέ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Ακόμη και όλοι εμείς που ασκούμε συχνά έντονη κριτική στον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το πραγματικό αγωνιστικό πρόσωπο του ΑΡΗ δεν έχει σχέση με αυτό που μας έδειξαν στο αρνητικό σερί των 4 χαμένων παιχνιδιών. Το ξέσπασμα με τον Αρκαδικό δεν αποτελεί κριτήριο αλλά ολόκληρη παρουσία της ομάδος από την αρχή της χρονιάς είναι η απόδειξη ότι μπορούμε. Όχι απλά να κερδίσουμε αλλά και να δώσουμε και ένα καλό μάθημα στους Γερμανούς που θα το γουστάρουμε όλοι! ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟΥΣ!!!!

Μετά από 4 συνεχόμενα εκτός έδρας παιχνίδια που εξελίχθηκαν όσο πιο δυσάρεστα γινόταν ήρθε η ώρα της επιστροφής στο Nick Galis Hall και η μεγάλη ευκαιρία για ανασύνταξη δυνάμεων. Μπορεί τα πολύ δύσκολα παιχνίδια με τις πιο δυνατές ομάδες να πέρασαν αλλά αυτά που ακολουθούν(με εξαίρεση το αυριανό) είναι ακόμη πιο σημαντικά. Αν λοιπόν ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του δεν δουν αυτές τις ημέρες προπονήσεων και τον αγώνα με τον Αρκαδικό σαν μια ευκαιρία ώστε να ξεπεράσουν τις "σφαλιάρες" και να βρουν το καλό τους αγωνιστικό πρόσωπο τότε το φινάλε του Ιανουαρίου μπορεί να οδηγήσει σε έναν αρκετά μίζερο Φεβρουάριο...

Με τον Αρκαδικό δεν θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα μιας και η πορεία του στο πρωτάθλημα και κυρίως οι ήττες που έχει με τους ανταγωνιστές του φανερώνουν πόσο αδύναμη ομάδα είναι. Το εντυπωσιακό +40 στην 2η αγωνιστική του πρωταθλήματος όπως φάνηκε είχε την εξήγηση του. Παρόλα αυτά αύριο ο Δ.Πρίφτης θα πρέπει να ανακατέψει για τα καλά την τράπουλα και να δοκιμάσει το εναλλακτικό του πλάνο(που όλοι ευελπιστούμε να έχει) σε πραγματικές συνθήκες αγώνα. Μούρτος και Ξανθόπουλος στον άσσο με τον Μακνήλ και τον Γουότερς να εναλλάσσεται στη θέση δύο? Μακνήλ σε πιο χαμηλά σχήματα στη θέση 3? Εμπιστοσύνη στον Ζάρα ξεκινώντας τον βασικό και δίνοντας του σαφώς περισσότερο χώρο μπας και επιτέλους βρει σταθερό ρυθμό? Γουάιτ αν και δύσκολα στη θέση 3 και ο Κοέν στο 4 σε ένα πιο ψηλό σχήμα? Κάτι πρέπει να αλλάξει ώστε οι παίκτες να μπουν σε ρόλους που ταιριάζουν περισσότερο αλλά και οι υπόλοιποι να βρουν χώρο στο ροτέισον της ομάδος ώστε ο ΑΡΗΣ να μην παίζει με 6-7 παίκτες αλλά με περισσότερους. Έτσι και αλλιώς όπως όλα δείχνουν ούτε το σήριαλ της ενίσχυσης αναμένεται να έχει happy end. Η υπερεκτίμηση των δυνάμεων της ομάδος από αυτούς που έχουν καλύτερη εικόνα από τον καθένα μας οδήγησε σε μια παράλογη καθυστέρηση και σε ένα χρονικό αδιέξοδο που για λόγους "εντυπώσεων" δεν βλέπω να δραπετεύουμε. Οπότε όλες μας οι ελπίδες έχουν πέσει πάνω στον κ.Πρίφτη και αν θα μπορέσει εκ των έσω να αλλάξει κατάσταση. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα το κάνει μιας και πέρσι κάπως έτσι κύλησε η χρονιά. Ο Τόμας που δεν έδινε ασίστ παραχώρησε μεγάλο μέρος από το οργανωτικό κομμάτι στον Πάσαλιτς ενώ και ο Χαρίσης που δεν μας έκανε ξαφνικά ήταν από τους πολυτιμότερους στο δεύτερο μισό και ιδιαίτερα στα πλέιοφς. Ο χρόνος και τα αποτελέσματα πολύ σύντομα θα δείξουν τα πάντα.

Και όπως ήταν λογικό μετά από την συσσωρευμένη γκρίνια του κόσμου και την ανάγκη για ξεκαθάρισμα θέσεων από την πλευρά της διοίκησης ορθώς βγήκε ο κ.Αρβανίτης να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Οι κλεισμένοι παίκτες που μας παραμύθιαζαν τα διάφορα sites, φυλλάδες, ράδια(που η πλειοψηφία δυστυχώς εξακολουθεί να πιστεύει) δεν ήταν ποτέ κλεισμένοι ενώ και η συνεργασία μεταξύ διοίκησης και προπονητή είναι άψογη. Φήμες τα περί διάστασης απόψεων στο θέμα της ενίσχυσης... Οι  στόχοι είναι ξεκάθαροι. Οικονομική εξυγίανση, καλή πορεία στην Ευρώπη , 4αδα στην Ελλάδα και στο βάθος ένα μεγάλο(πολυετές?) πλάνο. Τώρα αν το σχεδόν γεμάτο Παλέ που προσδοκά και απαιτεί ξαφνικά γυρίσει σε mode υπομονής και μείνουμε πάλι 1500 άτομα είναι κάτι που το απευχόμαστε. Για την ώρα ας γυρίσει απλά ο διακόπτης και ας δούμε έστω και κόντρα στον Αρκαδικό τον ΑΡΗ που γουστάραμε στα περισσότερα παιχνίδια της φετινής σεζόν!

ΥΓ.  Αδυνατώ να καταλάβω γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει το αυτονόητο ένα βηματάκι παραπάνω, δηλαδή 3η θέση...

ΥΓ2.Σύμφωνα με πρόχειρα μαθηματικά , 3.3. εκ ευρώ χρέη, πληρώθηκαν 900.000 ευρώ άρα μένουν 2.400.000, κάτι που σημαίνει ότι το 2018 θα είμαστε καλά...  

ΥΓ3. Δεν θέλουμε να αναλύσουμε λέξη προς λέξη και να αντιπαρατεθούμε σε όλα όσα είπε ο συμπαθής Λ.Αρβανίτης με την ειλικρίνεια που τον χαρακτηρίζει αλλά όπως πολύ εύστοχα σχολίασε προσφάτως ένας φίλος του site από αυτόν τον "μεταβατικό" ΑΡΗ του χρόνου πόσοι παίκτες είναι στο πλάνο να μείνουν; Εκτός και αν το αγωνιστικό πλάνο που υπάρχει από το 2012 περιορίζεται κάθε χρόνο σε 1-2 παίκτες με δευτερεύοντα ρόλο στην ομάδα... και φυσικά νεαροί παίκτες σαν τον Δίπλαρο, τον Φλιώνη, τον Πουλιανίτη και τον Λαρετζάκη δεν χωράνε...

ΥΓ4. "Είναι ενίσχυση να διώχνεις τον Χάγκινς και να φέρνεις τον Μπατίστα;"  Ως φήμη το αναφέρει ίσως το πιο αξιόπιστο μπασκετικό site που υπάρχει. Και όμως με τον τρόπο που λειτουργεί η ομάδα στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι δεν θα μου έκανε εντύπωση.

Τέταρτη συνεχόμενη ήττα για την αγαπημένη μας ομάδα που παρά την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλε για περίπου 3 δεκάλεπτα, στο τέταρτο τα γκρέμισε όλα. Αν και παρουσιαστήκαμε βελτιωμένοι σε σχέση με τις προηγούμενες τραγικές εμφανίσεις τελικά οι γνωστές αδυναμίες κάτω από το καλάθι, η απουσία πλάνου και η κακή ψυχολογία έκαναν και την εμφάνιση τους. Με την διαφορά να φθάνει στο +15(σχεδόν η μεγαλύτερη διαφορά στον αγώνα) η υπόθεση πρόκριση φαίνεται να δυσκολεύει πολύ αν και ακόμη υπάρχει η δυνατότητα να ανατραπεί η κατάσταση.

Με τους Γουότερς και Μακνήλ να βρίσκονται σε καλή ημέρα επιθετικά η ομάδα μπήκε δυνατά και προσπάθησε να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα. Οι Γερμανοί όμως όσο περνούσε ο χρόνος ανέβασαν την πίεση τους και προσπάθησαν στο δεύτερο δεκάλεπτο να ξεφύγουν στο σκορ θυμίζοντας μας τις άσχημες βραδιές με την Αρμάνι και τον Παναθηναϊκό. Εκεί ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα, αντέδρασε δυναμικά ροκανίζοντας την διαφορά σιγά σιγά και φθάνοντας και στο +5 στο τρίτο δεκάλεπτο. Και πάνω που νομίζαμε ότι κάπως έτσι θα κυλήσει το παιχνίδι και στη χειρότερη περίπτωση θα χάναμε οριακά η ομάδα μας μπλόκαρε σε όλες τις γραμμές, τα έκανε όλα λάθος και θυμίζοντας κάτι από Αμαλιάδα μέσα σε ελάχιστα λεπτά έκανε στην Άλμπα ένα δωράκι 15 πόντων... Και όταν το καράβι πέφτει ξαφνικά στα βράχια συνήθως η ευθύνη πέφτει στον καπετάνιο. Ο Δ.Πρίφτης αν και προσπάθησε να ανακατέψει την τράπουλα και να ξεφύγει από το γνωστό πλάνο του ξεκινόντας τον Μούρτο βασικό αντί για τον Πελεκάνο, αφήνοντας τον "καυτό" Γουότερς πιο ελεύθερο μέσα στο γήπεδο και επιλέγοντας να παίξει  σε αρκετά σημεία του αγώνα με 2 πόιντ γκαρντ ή να αφήσει τον Μούρτο να κατεβάσει την μπάλα τελικά δεν μπόρεσε και ο ίδιος να αφήσει τον κακό του εαυτό. Για ανεξήγητο λόγο ο μετριότατος  Χάγκινς έπαιξε μόλις 14' στον αγώνα όταν οι αντίπαλοι ψηλοί έκαναν πάρτι κυρίως στο τελευταίο δεκάλεπτο, ο Ξανθόπουλος που ήταν από τους βασικούς παίκτες στα καλά διάστηματα του ΑΡΗ ξεχάστηκε στον πάγκο, ο Κοέν χρησιμοποιήθηκε και πάλι κυρίως σαν με-το-ζόρι-σέντερ, υπήρξε μια εμμονή στον πολύ κακό σήμερα Γουάιτ και το χειρότερο στο τέλος δεν μπόρεσε να βρει τον τρόπο να καθοδηγήσει τους παίκτες του ώστε να διαχειριστούν καλύτερα τα τελευταία λεπτά και να μην χάσουμε με μια τόσο μεγάλη διαφορά από την στιγμή που μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην υπόθεση πρόκριση. Ο Τσούπκοβιτς που μέχρι πριν λίγο καιρό προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι "κολλάει" με την υπόλοιπη ομάδα και ότι μπορεί να βοηθήσει ούτε σήμερα συμπεριλαμβανόταν στο πλάνο του κόουτς. Και κάπως έτσι με τεράστια ευκολία ο ΑΡΗΣ πέταξε την σημερινή του προσπάθεια στα σκουπίδια απέναντι σε μια σοβαρή και πειθαρχημένη ομάδα όπως ήταν η Άλμπα που όμως σε καμία περίπτωση δεν ήταν κάποια ομάδα φόβητρο που δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε.

Αν και οι διαφωνίες  μεταξύ "αισιόδοξων" και "ανυπόμονων" γύρω από τον μπασκετικό ΑΡΗ τις τελευταίες εβδομάδες έχουν κουράσει είναι στενάχωρο για όλους μας να πρέπει ο ΑΡΗΣ να γνωρίσει 4 συνεχόμενες ήττες με άσχημο τρόπο για να καταλήξουμε ότι φέτος στον μπασκετικό ΑΡΗ κάτι δεν έχει γίνει σωστά από την αρχή... Οι υποχρεώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη ήταν από την αρχή γνωστές, το πρόγραμμα ήταν από την αρχή γνωστό. Για αυτές τις διοργανώσεις "χτίστηκε" το καλοκαίρι ο ΑΡΗΣ και σε αυτές θα πρέπει να ανταπεξέλθει. Αν λοιπόν ο κόουτς όπως δήλωσε μετά το παιχνίδι η ομάδα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτές τις συνθήκες τότε καλό είναι να το μεταφέρει αυτό και στην διοίκηση και ας πράξουν ανάλογα με τις βλέψεις που είχαν όταν σχεδίαζαν τον ΑΡΗ το καλοκαίρι. Ένα τεράστιο μπράβο στα παλικάρια που κιτρίνισαν και το Βερολίνο! Τουλάχιστον αυτός ο κόσμος  όπως διαχρονικά έχει αποδείξει μπορεί να ανταπεξέλθει. Και στα εκτός έδρας... και στις "αγωνιστικές σφαλιάρες" ... Ας παραδειγματιστούν κάποιοι από αυτούς και ας κατανοήσουν επιτέλους σε ποια ομάδα βρίσκονται...

ΥΓ. Αν και η ομάδα φαίνεται να έχει ξεφουσκώσει τίποτα δεν έχει χάθει όσο αφορά την πρόκριση. Προστατεύεις την έδρα σου, κερδίζεις στην Λιθουανία και προκρίνεσαι.

ΥΓ2. Ευτυχώς η Αρμάνι κατάφερε να κερδίσει με τα χίλια ζόρια μέσα στην έδρα της αυτήν την Νεπτούνας που διαλύσαμε μέσα στο Παλέ.

ΥΓ3. Αυτά συμβαίνουν σε μια ομάδα όταν αντί να αναγνωρίζει και να διορθώνει τα προβλήματα της κάθεται και θριαμβολογεί σε κάθε της νίκη ανεξάρτητα από τον αντίπαλο.