Τρίτωσε το κακό για τον ΑΡΗ μας όπου αυτή τη φορά αντί για τους διαιτητές, ο κακός μας εαυτός ήταν που μας στέρησε τη νίκη. Άδεια πνευματικά και σωματικά έδειχνε η ομάδα μέσα στο γήπεδο όπου σχεδόν σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού δεν μπόρεσε να δείξει κάτι το θετικό. Απογοήτευση στον κόσμο που βλέπει ότι τελικά οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν από την ίδια την ομάδα τελικά καταλήγουν στο κενό.

ΑΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ

Αλλιώς τον μάθαμε τον ΑΡΗ του Γ.Καστρίτη και αλλιώς τον είδαμε σήμερα να αγωνίζεται από το ξεκίνημα του παιχνιδιού. Φανερή έλλειψη συγκέντρωσης σε κάθε μας κίνηση σε άμυνα και επίθεση. Άμυνα για γέλια που την έκαναν άνω κάτω με ευκολία οι παίκτες του Λαυρίου, φθηνά λάθη με κάθε ευκαιρία και μια εκνευριστική αστοχία από την αρχή μέχρι το τέλος. Ακόμη και όταν το Λαύριο μας χάριζε δωράκια με τις άστοχες βολές ή καταφέρναμε να βγάλουμε 1-2 καλές άμυνες στην επίθεση τα σκατώναμε με χαρακτηριστική ευκολία. Άφαντος ο Νότε, εγκλωβισμένος ο Τολιόπουλος, ούτε λέιαπ ο Μήτρου Λόνγκ, διστακτικός ο Νετζήπογλου, με τα γνωστά σκαμπανεβάσματα  ο Γκούντουιν. Με εξαίρεση κάποια ξεσπάσματα του Χόχλερ και λίγη βοήθεια από τον Καββαδά δεν είδαμε απολύτως τίποτα.  Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γιάννης Καστρίτης όπου επέμεινε υπερβολικά σε αυτή την άμυνα που δεν οδηγούσε πουθενά και ξέχασε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον Γκούντουιν στον πάγκο.

ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΣΑΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ

Όλοι μας από ότι φαίνεται υπερεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας. Κάποιες εμφανίσεις κατάφεραν να μας πείσουν ότι αυτός ο ΑΡΗΣ έχει τέτοιο τσαγανό που δεν μασάει ούτε από απουσίες σαν και αυτές του Χάγκινς και του Σανόγκο. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Από τότε που τραυματίστηκε ο Χάγκινς ο ΑΡΗΣ παλεύει να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα. Δεδομένα που μεταβάλλονται από την στιγμή που επέστρεψε ο Χάγκινς αλλά και τραυματίζεται ξανά… Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Σανόγκο όπου σε αρκετά παιχνίδια είχε καθοριστική συμβολή. Και όπως παρασυρθήκαμε και εμείς έτσι κάπως παρασύρθηκε και η διοίκηση που την καλή διάθεση που έδειξε με την απόκτηση του Πάκ και την παρολίγο του Πούριφοϊ τελικά την άφησε στην άκρη. Έστω ένας ξένος στην περιφέρεια ή έστω κάτω από το καλάθι θα μπορούσε να δώσει λύσεις σε μια χρονιά με κάμποσους τραυματισμούς. Ενώ ίσως να δημιουργούσε και μια πίεση και στους υπόλοιπους ξένους παίκτες ώστε να μην θεωρούν την θέση τους δεδομένη.

ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Πισωγύρισμα προς την απογοήτευση ήταν το σημερινό για τον ΑΡΗ μας που δεν μπόρεσε ούτε για λίγο να πείσει ότι μπορούσε να πάρει τη νίκη. Άνευρος, άτσαλος, άστοχος και χωρίς ίχνος συγκέντρωσης για 40’. Λόγοι και επεξηγήσεις για την βαθμολογική θέση που βρίσκεται η ομάδα υπάρχουν.  Δικαιολογία όμως για αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα δεν υπάρχει καμία …ιδιαίτερα για έναν ΑΡΗ μαχητή όπως είναι ο φετινός.

Την ήττα στις λεπτομέρειες γνώρισε στην παράταση ο ΑΡΗΣ μας στην Καρδίτσα σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα και μπόλικα ηρεμιστικά… Πως αλλιώς θα μπορούσες να αντέξεις ένα ακόμη «χειρουργείο» από τη διαιτητική τριάδα που και σήμερα κατέβηκε στο γήπεδο με συγκεκριμένη αποστολή. Πάλεψε η ομάδα με όλες τις δυνάμεις της και αν και κατάφερε να ξεπεράσει τους αναπάντεχους τραυματισμούς των Χάγκινς και Σανόγκο στο ξεκίνημα του αγώνα αλλά και την μέτρια απόδοση του φθάνοντας μια ανάσα από τη νίκη, στο τέλος οι 3 διαιτητές ήταν αυτοί που τελικά επικράτησαν.

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΩΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ

Δεν μπορεί να βρει την ηρεμία της ομάδα φέτος μιας και οι τραυματισμοί αποτελούν μόνιμο πρόβλημα. Από εκεί έμοιαζε η ομάδα σχεδόν πλήρης(έλειπε μόνο ο Καββαδάς) στο ξεκίνημα της αναμέτρησης ο Χάγκινς τραυματίστηκε ενώ λίγα λεπτά αργότερα και ο Σανόγκο ένιωσε πόνους και έμεινε εκτός για τη συνέχεια. Έτσι σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα φαινόταν ότι είχε εξαρχής πρόβλημα στην οργάνωση της επίθεσης έχασε και το πιο καθαρό μυαλό που διαθέτει στα πόιντ γκαρντ. Και στους ψηλούς όμως τα γρήγορα φάουλ του Γκούντουιν χωρίς τον Σανόγκο στον πάγκο άλλαξε τις ισορροπίες στα αμυντικά πλάνα του Καστρίτη.

ΠΟΡΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΤΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΓΙΞΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Η κατάσταση έμοιαζε δύσκολη με την ομάδα να δυσκολεύεται πολύ στην επίθεση αλλά και στην άμυνα να τρέμει τα σφυρίγματα των διαιτητών που σφύριζαν μόνο έδρα. Το σύνολο όμως το Γ.Καστρίτη δεν έχει μάθει να τα παρατάει και στην αστοχία της επίθεσης απάντησε με ακόμη καλύτερη άμυνα, κλεψίματα και αιφνιδιασμούς που μας οδήγησαν στο +8. Σε εκείνο το σημείο η διαιτησία έδειξε ξεκάθαρα τις διαθέσεις της και πάλεψε με όλες τις δυνάμεις της για να γυρίσει το παιχνίδι. Ανύπαρκτα φάουλ, ανάποδα αντιαθλητικά, τεχνική ποινή και μια γενικότερη συμπεριφορά από έναν γκρι θίασο διαιτητών που σφύριζαν ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι… με στόχο φυσικά να κερδίσει η Καρδίτσα.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ

Μεγάλα τα σκαμπανεβάσματα της απόδοσης των περισσότερων παικτών από παιχνίδι σε παιχνίδι και αυτό πληρώσαμε και σήμερα. Όπως φυσικά πληρώσαμε και τους τραυματισμούς των Χάγκινς και Σανογκό που άφησαν γυμνή την ομάδα σε 2 σημαντικότατες θέσεις. Ιδιαίτερα στα πόιντ γκαρντ χωρίς την ηρεμία του Χάγκινς η ομάδα στην επίθεση λειτουργεί πολύ σπασμωδικά. Ίσως να πρέπει ο Καστρίτης να δώσει ακόμη περισσότερο ρόλο στον Φίλιο με στόχο να βρει έναν πιο ψύχραιμο οργανωτή από τον χωρίς φρένο Τολιόπουλο και τον άτσαλο Μήτρου Λόνγκ. Από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα στην επίθεση και βραχυκυκλώνει όλη την σκέψη της ομάδας. Τώρα για τους ψηλούς ίσως ο Καββαδάς να είναι έτοιμος με το Λαύριο και τουλάχιστον ποσοτικά να υπάρχει μια ακόμη λύση.

ΤΑ «ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΑ» ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΝΟΝΑΣ

Μπράβο στην ομάδα που πάλεψε κόντρα  στους αναπάντεχους τραυματισμούς αλλά και κόντρα σε αυτή την μόνιμη αλητεία των διαιτητών φθάνοντας μια ανάσα από τη νίκη...  Ναι, ακόμη και έτσι μπορούσαμε να κερδίσουμε αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τα σφαλτσοσφυρίγματα που έκριναν το τελικό αποτέλεσμα. Αν δεν ήταν οι διαιτητές ακόμη και με την μέτρια εικόνα μας το παιχνίδι θα έληγε με 15 πόντους διαφορά. Αν δεν θέλει η διοίκηση να αντιδράσει πιο έντονα στον οχετό της διαιτησίας ας ψάξει να βρει τους τρόπους ώστε να κάνει ομάδα που να κερδίζει και τους διαιτητές αν έτσι μόνο γίνεται…

ΥΓ. Ας ξαναβγεί ο κ.Ζεϊμπέκης 2 παιχνίδια μετά τις περίφημες δηλώσεις του να μας ξανακουνήσει το δάχτυλο για την διαιτησία… Η πλέον έχει περάσει σε άλλο επίπεδο και δεν ασχολείται με τους γκρινιάρηδες τους Αρειανούς;

Με νίκη ολοκλήρωσε ο ΑΡΗΣ μας την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος κερδίζοντας τα Γιάννενα με 3-1! Η ψυχρολουσία του 0-1 έφερε την αντίδραση της ομάδας μας και μαζί την ολική ανατροπή! Ασίστ και γκολ ο Γκαρσία, βρήκε δίχτυα ο Καμαρά και 2 ασίστ ο Καμάτσο που φώναξε παρών ενόψει των πλέιοφς. Ισχνό προβάδισμα στην μάχη για το ευρωπαϊκό εισιτήριο, αλλά ακόμη και αυτός ο 1 βαθμός στο τέλος μπορεί να κάνει την διαφορά.

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Ξένισε ελαφρώς ο Τερζής με τις επιλογές του μιας και εκτός των τιμωρημένων Οντουμπάτζιο και Ετέμπο αποφάσισε να αφήσει τον Κουέστα εκτός αλλά και να δώσει μια πιθανόν τελευταία ευκαιρία στον Καμάτσο. Ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα έδειχνε να έχει προβλήματα στην επιθετική του ανάπτυξη ιδιαίτερα από τη στιγμή που τα Γιάννενα όπως αναμενόταν κλείστηκαν στην άμυνα ψάχνοντας την αντεπίθεση.  Με μια τέτοια αντεπίθεση έγινε το 0-1, διπλή ψυχρολουσία μιας και πριν λίγα δευτερόλεπτα ακυρώθηκε ως οφσάιντ γκολ που πετύχαμε.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΓΥΡΙΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Η απογοήτευση του 0-1 γρήγορα γρήγορα μετατράπηκε σε αντίδραση και πείσμα, με τον ΑΡΗ μας να ανεβάζει διαρκώς την απόδοση του.  Ο Νταρίντα είχε κέφια και τραβούσε όλο τον ΑΡΗ μπροστά παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους. Και αν στην πρώτη απόπειρα για γκολ του Τσέχου τον σταμάτησαν οι Τσινώτας και το δοκάρι, στο 26’ με ωραίο σουτ μέσα από την περιοχή έκανε το 1-1 αξιοποιώντας την ασίστ του Γκαρσία!  Η ολική ανατροπή ήρθε στο 43’ με τον δραστήριο Καμάτσο να βγάζει μια εξαιρετική σέντρα στην καρδία της αντίπαλης περιοχής και μαζί να δίνει την ευκαιρία στον Γκαρσία να τρυπώσει και με κοντινή κεφαλιά να κάνει το 2-1! Στο Β ημίχρονο ο ρυθμός έπεσε ελαφρώς αλλά πλέον η ομάδα μας είχε αυτοπεποίθηση και περισσότερη ουσία σε κάθε της κίνηση. Αυτό φάνηκε και μέχρι την λήξη του αγώνα όπου χωρίς να ζοριστούμε καταφέραμε να έχουμε τον έλεγχο και να δημιουργήσουμε κάμποσες καλές ευκαιρίες. Σε μια από αυτές ο Καμάτσο διπλασίασε τις ασίστ του, αυτή τη φορά βγάζοντας τον Καμαρά τετ α τετ με τον Τσινώτα για να γράψει το τελικό 3-1!

ΒΡΗΚΕ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΚΟΛ

Το αποτέλεσμα κυρίως αλλά και η συνολική εικόνα κρίνει τις αποφάσεις του προπονητή και σήμερα ο Τερζής δικαιώθηκε. Δικαιώθηκε στην ευκαιρία που έδωσε στον Καμάτσο αλλά και στην στήριξη που παρείχε στους Γκαρσία και Καμαρά αν και η λογική έλεγε ότι ήταν 2 από τους υποψήφιους για πάγκο μετά το στραπάτσο της Λαμίας. Η ομάδα σήμερα στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού είχε καλή παρουσία και αν δεν υπήρχε το γκολ των αντιπάλων κόντρα στη ροή της αναμέτρησης τότε θα μιλούσαμε για ένα πολύ ήσυχο απόγευμα. Ωστόσο ενόψει των πλέιοφς θα χρειαστεί όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους και όπως έκανε με τον Καμάτσο, ίσως έτσι θα έπρεπε να κάνει και με άλλους παίκτες που σήμερα τους άφησε εντελώς στον πάγκο.

ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΕΥΚΟΛΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ ΕΥΚΟΛΑ

Με το κρύο ντουζ του 0-1 νωρίς στο παιχνίδι να ξυπνάει για τα καλά την ομάδα μας, ο ΑΡΗΣ έκανε την ανατροπή και πήρε τη νίκη απέναντι στα Γιάννενα πολύ πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ. Έκλεψε την παράσταση ο Ματέο Γκαρσία με μια ασίστ και ένα γκολ, όπως και ο Νταρίντα που πρόσθεσε άλλη μια εξαιρετική εμφάνιση.  Επιτέλους γκολ για τον Καμαρά, δέχθηκε το «δώρο» του Καμάτσο που σήμερα με τις 2 ασίστ έδειξε στον Τερζή ότι πρέπει να τον υπολογίζει για τη συνέχεια στα πλέιοφς. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να διαφυλάξει το προβάδισμα του και να «κλειδώσει» το ευρωπαϊκό εισιτήριο το συντομότερο δυνατό.

Άλλη μια σελίδα «ένδοξης» ιστορίας του σύγχρονου μπάσκετ γράφτηκε σήμερα στο Nick Galis Hall με την Τσαρούχα να κλέβει την παράσταση(πέρα από τον ιδρώτα) των παικτών των 2 ομάδων και να αποφασίζει σκανδαλωδώς την εκκένωση του γηπέδου. Η αντίδραση του κόσμου στα σφαλτσοσφυρίγματα των 3 διαιτητών δεν άρεσε στην Τσαρούχα και «άδειασε» το γήπεδο σε μια σιχαμένη επίδειξη δύναμης από την ίδια αλλά και το «συμμοριάκι» της διαιτησίας. Στα αγωνιστικά ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να βρει λύσεις κάτω από το καλάθι και ούτε ήταν σε τόσο καλή ημέρα επιθετικά ώστε να ξεπεράσει τα εμπόδια των διαιτητών και μοιραία γνώρισε την ήττα.

ΜΠΗΚΕ ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Δυνατά μπήκε η ομάδα, πήρε το προβάδισμα και έδειχνε ξεκάθαρη διάθεση να ανεβάσει και άλλο τη διαφορά. Η εξαιρετική άμυνα των πρώτων λεπτών αλλά και η αποτελεσματικότητα στην επίθεση έπειθε ότι ο ΑΡΗΣ σήμερα μπορεί να τα καταφέρει παρά την απρόσμενη σημαντικότατη απουσία του Γκούντουιν.

ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Και ενώ ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό τελικά το Περιστέρι ξεκίνησε την αντεπίθεση του χωρίς καν να χρειαστεί να κάνει κάτι το εξαιρετικό. Μερικά επιθετικά φάουλ και φάουλ επαφής ήταν αρκετά. Το Περιστέρι τα πήρε τα δωράκια της διαιτησίας , δεν σπατάλησε τις ευκαιρίες του και κατάφερε να προσπεράσει στο σκορ. Μάλιστα το διαιτητικό κρεσέντο συνεχίστηκε μέχρι που το Περιστέρι έφθασε στο +15 και εκεί αποφάσισαν να δώσουν κάτι και στην άλλη πλευρά.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΣΤΗ ΤΣΑΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΑΚΙ ΤΗΣ

Και ενώ το παιχνίδι έδειχνε να χάνεται από νωρίς στο Β ημίχρονο ξαφνικά ο ΑΡΗΣ κατάφερε να βρει γρήγορους πόντους και μαζί με κάποιες καλές άμυνες να δείξει ότι δεν έχει εγκαταλείψει την μάχη. Κάπως έτσι αναγκάστηκε η Τσαρούχα να «επέμβει» ξανά και με ένα ακόμη σφύριγμα ανακάλυψη εις βάρος του ΑΡΗ να ξεσηκώσει ολόκληρο το γήπεδο 7’ περίπου πριν τη λήξη της αναμέτρησης. Τα υβριστικά που ακούστηκαν «σόκαραν» την έμπειρη διαιτητή και αυτή αποφάσισε να εκκενώσει το γήπεδο. Μετά από περίπου 75’ το παιχνίδι ξανάρχισε ο ΑΡΗΣ πάλεψε να κάνει την ανατροπή και αν και έφθασε μια ανάσα από το να το γυρίσει τελικά μας έλειψαν τα «μεγάλα» σουτ.

ΔΕΝ ΕΙΧΕΙ ΛΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Σίγουρα η απουσία του Γκούντουιν ήταν ένα σοκ. Πέρα όμως από αυτό και τη δεδομένη λειψανδρία στους ψηλούς ο ΑΡΗΣ σήμερα είχε και τεράστιο πρόβλημα συγκέντρωσης. Αργές επιθέσεις χωρίς καλή κυκλοφορία της μπάλας και μπόλικες απελπισμένες προσπάθειες υπό την πίεση των 24’’ . Ίσως η χειρότερη εμφάνιση του Χάγκινς που στα οργανωτικά του καθήκοντα πάτωσε εντελώς.  Απών πνευματικά και σωματικά  ο Τολιόπουλος όπως και ο Χόγκλερ που δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν καθόλου. Όαση ο Νότε στην καλύτερη του εμφάνιση με τα κιτρινόμαυρα όπου σκόραρε 37 πόντους αλλά ήταν απελπιστικά μόνος του. Σχετικά καλή παρουσία είχαν οι Μήτρου Λόνγκ και ο Σανόγκο αλλά σίγουρα θα μπορούσαν να είχαν δώσει περισσότερα. Σε μέτρια βραδιά και ο Καστρίτης, κάπου ξέχασε τον Νετζήπογλου αλλά και δεν τόλμησε να αλλάξει κάτι στην άμυνα του παρόλο που φαινόταν ότι οι  Φραντσίσκο και Ντένμον ήταν πολύ «άνετοι» μέσα στο γήπεδο.

ΜΕ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα προβλήματα του και ιδιαίτερα την απουσία του Γκούντουιν που άφησε ένα τεράστιο κενό κάτω από το καλάθι και μόλις 3 διαθέσιμους παίκτες για τις θέσεις 4-5.  Το Περιστέρι εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία μας κοντά στο καλάθι όπως και τα «δώρα» των διαιτητών και κατάφερε από εκεί που ήταν ζορισμένο να το γυρίσει. Βέβαια αν δεν υπήρχε Τσαρούχα και εκκένωση του γηπέδου θα βλέπαμε άλλο παιχνίδι… Κρίμα για τους νεότερους που γνωρίζουν το άθλημα με πρωταγωνιστές αντί τους παίκτες που αγωνίζονται πάνω στα παρκέ, κάποιους κομπλεξικούς  διαιτητές σε ειδικές αποστολές.   

ΥΓ. Έτσι είναι  αν συνηθίζεις να σφυρίζεις σε άδεια γήπεδα. Βλέπεις κόσμο στις κερκίδες και αγχώνεσαι.

Επαναφορά στις εργοστασιακές «φετινές» του ρυθμίσεις έκανε ο ΑΡΗΣ μας στη Λαμία, καταφέρνοντας να χαρίσει μόλις τη 2^η νίκη στους αντιπάλους μας και να σκορπίσει εκ νέου απογοήτευση σε όλους τους φίλους της ομάδας. Έλειπε ο Ρούπ σαν να έλειπε ο μισός ΑΡΗΣ. Ασύνδετη η ομάδα, παιδικά λάθη στην άμυνα, εκνευριστική αφλογιστία στην επίθεση.

ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να καταλάβεις ότι στο γήπεδο υπήρχε μια Λαμία που κατέβηκε στο γήπεδο για να παλέψει όπως μπορεί για να πάρει τη νίκη και ένας ΑΡΗΣ που μάλλον δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει. Να κρατήσει την κατοχή και να δώσει αυτός τον ρυθμό; Να αναγκάσει την Λαμία να ανέβει ψηλά για να βρει χώρους; Όποιος και αν ήταν ο στόχος όταν βλέπεις τον αντίπαλο να πιέζει ψηλά και εσύ να μην μπορείς να κρατήσεις την μπάλα το να συνεχίζεις στο ίδιο τέμπο είναι σαν να βαδίζεις προς το γκρεμό. Αυτό έκανε ο ΑΡΗΣ στο πρώτο ημίχρονο καταφέρνοντας να μείνει από νωρίς πίσω στο σκορ με 2-0.  

ΜΙΣΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ

Ανέλπιστα μαγικό φαινόταν αυτό το 2-0 στη Λαμία και εκ των συνθηκών ήταν δεδομένο ότι θα οπισθοχωρούσε και θα έπαιζε με τον χρόνο. Το γκολ του Μπράμπετς έδειξε ότι η ομάδα είχε σφυγμό και η καταστροφή μπορούσε να αποφευχθεί. Από εκείνο το σημείο και μετά όσο και αν προσπάθησε η ομάδα ο γνωστός τσαπατσούλης ΑΡΗΣ στην τελική προσπάθεια κατάφερε να σπαταλήσει τουλάχιστον 3 εξαιρετικές ευκαιρίες  και να μείνει μέχρι τη λήξη αυτό το 2-1. Και αν η εικόνα του Β ημιχρόνου ήταν πολύ καλύτερη από αυτό του πρώτου δεν έχει καμία απολύτως σημασία μιας και το παιχνίδι δεν διαρκεί ένα ημίχρονο. Κόντρα στον ΟΦΗ και τον Ατρόμητο ένα ημίχρονο ήταν αρκετό αλλά σήμερα δεν αρκούσε ούτε για το Χ.

ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ

Όσο κα αν ψάξεις δικαιολογία για την εικόνα που είδαμε σήμερα δεν θα βρεις. Ακόμη και αυτή η απουσία του πολύτιμου Ρουπ είναι αστείο να βαφτιστεί η αιτία για το χάλι που είδαμε σήμερα. Παίκτες χωρίς ένταση λες και έπαιζαν φιλικό και ένας προπονητής που με το που είδε ότι το παιχνίδι στραβώνει θόλωσε. Τι να σου κάνει όμως και ο προπονητής όταν και οι πιο κραυγαλέες ευκαιρίες χάνονται έτσι απλά. Μετά πάντως από το σημερινό είναι βέβαιο ότι η χρονιά κάπως έτσι θα κυλήσει μέχρι το τέλος. Κάθε μέρα και ένας διαφορετικός ΑΡΗΣ.

ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΜΕ ΕΥΚΟΛΙΑ ΟΤΙ ΕΧΤΙΣΕ ΜΕ ΚΟΠΟ

Τελικά μάλλον «πυροτέχνημα» ήταν οι 2 προηγούμενες εμφανίσεις όπου η ομάδα έδειξε επιτέλους ότι βρήκε την αγωνιστική της ταυτότητα. Η ήττα και η μετριότατη εικόνα στη Λάμια είναι ένα τεράστιο πισωγύρισμα και ένα «χαστούκι» σε όσους θεωρούσαν την αυτονόητη 5^η θέση, εξασφαλισμένη. Ομάδα χαμένη στην μετάφραση χωρίς αρχή, μέση και τέλος…

2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα παρουσίασε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Ατρόμητο, με την καταιγιστική εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου και φυσικά τους 3 βαθμούς της νίκης να είναι αυτά που κρατάμε. Ασταμάτητος στο πρώτο ημίχρονο, έβαλε τον Ατρόμητο στην εστία σκοράροντας 2 φόρες και βάζοντας από νωρίς τις βάσεις για τη νίκη. Άλλη ομάδα στο Β ημίχρονο, κλείστηκε αναίτια πίσω, σπατάλησε τις λίγες αλλά κραυγαλέες ευκαιρίες και λίγο έλειψε να πετάξει τους 3 βαθμούς της νίκης στα σκουπίδια. Η νίκη όμως είναι αυτή που μετράει όπως και η εξασφάλιση της παρουσίας μας στα πλέιοφς.

ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΗ «ΜΠΑΡΟΥΤΙ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει και αυτό ακριβώς αποφάσισε ο Τερζής σήμερα για το βασικό σχήμα. Το αποτέλεσμα ήταν μια ακόμη εκρηκτική εμφάνιση ανάλογης αυτής του πρώτου ημιχρόνου με τον ΟΦΗ που ανάγκασε τον Ατρόμητο να κλειστεί στην περιοχή και από νωρίς νωρίς να καταλάβει ότι δεν έχει καμία τύχη σήμερα. Ρούπ και Νταρίντα έδιναν τον ρυθμό, ο Ετέμπο από πίσω «μάζευε» τα σκουπίδια και όλη η ομάδα έμοιαζε σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή που σκοπός της ήταν να σκοράρει! Ο Νταρίντα με ωραίο διαγώνιο σουτ ήταν αυτός που άνοιξε το σκορ πριν καν συμπληρωθούν τα πρώτα 10’ και μαζί άνοιξε και η όρεξη όλης της ομάδας για τη νίκη! Το γκολ έδωσε νέα ώθηση στους παίκτες μας που συνέχιζαν να ψάχνουν και το δεύτερο γκολ. Δεύτερο γκολ που δεν ήρθε την πρώτη φορά στο 11’ όταν ο Γκαρσία πήρε το ριμπάουντ μετά από δοκάρι και την έστειλε στα δίχτυα μιας και ανακαλύφθηκε ένα περίεργο οφσάιντ με τον Ρούπ να επηρεάζει την φάση. Στο 20’ και πάλι ο Ματέο Γκαρσία διάβασε ωραία την φάση μάζεψε την μπάλα και την έστειλε ξανά στα δίχτυα με το VAR να μην έχει τρόπο να το ακυρώσει! Ξέφρενος ρυθμός, εξαιρετική κυκλοφορία και άκρως επιθετικός προσανατολισμός στα πρώτα 45’.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Και εκεί που το παιχνίδι μοιάζει εύκολα να γέρνει προς το 4-0 ή 5-0 για έναν ανεξήγητο λόγο ο ΑΡΗΣ πνευματικά έμεινε στα αποδυτήρια και έστειλε μόνο τα κορμιά να παίξουν μπάλα. Στατική όλη η ομάδα κλεισμένη πίσω με μια φοβική συμπεριφορά, κουραστικό πισωγύρισμα προς τα πίσω χωρίς νόημα και φθηνά λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στον Ατρόμητο να βγει μπροστά, να σκοράρει και να πιστέψει ότι ένα παιχνίδι που έμοιαζε χαμένο από το 20’ μπορούσε να το φέρει στα ίσια. Ακόμη και στις 3 σπουδαίες ευκαιρίες που είχαμε καταφέραμε να τις χάσουμε αντί να «κλειδώσουμε» τη νίκη. Ευτυχώς ο Κουέστα για ακόμη μια φορά ήταν συνεπής και το μοιραίο αποφεύχθηκε.  Παρόλα αυτά θα πρέπει να μας προβληματίσει η αλλαγή εικόνας στο Β ημίχρονο αλλά και η αναποτελεσματικότητα σε ευκαιρίες που θα έπρεπε να γίνονται γκολ.

ΒΡΙΣΚΕΙ ΒΑΣΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ

Το μεγάλο στοίχημα μετά την εμφάνιση κόντρα στον ΟΦΗ ήταν να υπάρχει και ανάλογη συνέχεια. Για 45’ το πετύχαμε και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ο ΑΡΗΣ του πρώτου ημιχρόνου απέδειξε ότι η εικόνα που είδαμε στην Κρήτη δεν ήταν ένα απλό ξέσπασμα αλλά ένα αποτέλεσμα της δουλειάς και της αλλαγής φιλοσοφίας από την στιγμή που ανέλαβε ο Τόλης Τερζής τα ηνία. Ωστόσο με 45’ μπάλα δεν πας πουθενά και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το δουλέψει η ομάδα. Σήμερα την γλιτώσαμε, άλλη φορά μπορεί η αυτοκτονία να ολοκληρωθεί. Αυτό όμως που έχει την δική του ξεχωριστή σημασία είναι ότι ύστερα από καιρό διαφαίνεται ένα βασικό σχήμα με καλή χημεία που αποδίδει καλό ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδο και βρίσκει εύκολα το γκολ. Αν σε αυτό το βασικό σχήμα ανεβάσουν την απόδοση τους 2-3 παίκτες που κινούνται σε μέτρια επίπεδα και βρεθεί το σημείο επικοινωνίας με τον Γκρέι τότε ίσως να καταφέρουμε να κλείσουμε τη χρονιά με μια γλυκιά γεύση και αισιοδοξία για την επόμενη σεζόν.

ΚΑΠΑΡΩΣΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑ ΠΛΕΪΟΦΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ «ΖΗΜΙΕΣ»

45’ καταιγιστικού ΑΡΗ ήταν αρκετά για να έρθει η νίκη κόντρα στον Ατρόμητο και να «κλειδώσει» η θέση στα πλέιοφς. Κομβική και σήμερα η τριπλέτα του κέντρου Νταρίντα, Ρούπ και Ετέμπο «έφτιαξε» σχεδόν όλη την εντυπωσιακή εικόνα του πρώτου ημιχρόνου. Αδικαιολόγητα κακή νοοτροπία στο Β ημίχρονο που μαζί με τις άχαστες ευκαιρίες που χάθηκαν θα πρέπει να μας γίνει μάθημα για τη συνέχεια. Ζεστό χειροκρότημα για την ομάδα και χαμόγελα στο Κλ.Βικελίδης για τη νίκη παρά το αχρείαστο άγχος στο φινάλε.

Την αντίδραση που περιμέναμε εδώ και κάμποσο καιρό είδαμε σήμερα στην Κρήτη από τον ΑΡΗ μας που με συνοπτικές διαδικασίες καθάρισε τον ανεβασμένο… ΟΦΗ με 3-0! Όντας σοβαρός και αποτελεσματικός από την αρχή μέχρι το τέλος της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ έκαμψε την αντίσταση του ΟΦΗ, βρήκε 3 νέους σκόρερ στα πρόσωπα των Ρούπ, Νταρίντα και Ιτούρμπε επιστρέφοντας με εμφατικό τρόπο στις νίκες.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΡΖΗ

Αν υπήρχε κάποιο παράπονο από τις πρώτες κινήσεις του Τερζή με το που κάθισε στην θέση του Πάρντιου, αυτό είχε να κάνει με την διστακτικότητα του να προχωρήσει σε ουσιαστικές αλλαγές. Έχοντας πλέον περισσότερες επιλογές στη διάθεση του κατάφερε να παρουσιάσει κάτι το διαφορετικό. Πιθανόν η χρησιμοποίηση του Ρουπ στο αρχικό σχήμα και η συνεργασία που είχε ο Γερμανός με τους Νταρίντα και Ετέμπο να ήταν και το κλειδί της νίκης.  

Η ΤΡΙΑΔΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Ο Ρούπ μαζί με τους Ετέμπο και Νταρίντα συνέθεσαν μια τριάδα στο κέντρο με υψηλό ποδοσφαιρικό IQ που παρέσυρε ολόκληρη την ομάδα. Από την σωστή και γρήγορη κυκλοφορίας της μπάλας προς την επίθεση μέχρι και την αμυντική λειτουργία αυτοί οι 3 παίκτες με τις σωστές τοποθετήσεις τους έκαναν το έργο  της αμυντικής τετράδας ακόμη πιο εύκολο. Και φυσικά πίσω από την αμυντική τετράδα ήταν ένας Κουέστα που για ακόμη μια φορά ήταν εξαιρετικός και ενέπνεε εμπιστοσύνη στην εστία του. Ενώ και στην επίθεση οι μάχες του Καμαρά δεν κατέληγαν στα σκουπίδια μιας και ο Μαυριτανός τις περισσότερες φορές είχε έναν παίκτη κοντά του για να σπάσει την μπάλα και να συνδυαστεί. Μπορεί τα εξτρέμ Πάλμα και Γκαρσία να συνέχισαν τις χαμηλές πτήσεις τους αλλά η συνολική λειτουργία της ομάδας παίρνοντας δύναμη από την σταθερότητα του κέντρου ήταν εξαιρετική.

ΒΡΗΚΕ ΔΙΧΤΥΑ ΜΕ 3 ΝΕΟΥΣ ΣΚΟΡΕΡ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

Πέρα από τη συνολικά καλή εικόνα της ομάδας η διαφορά σήμερα ήταν ότι ο ΑΡΗΣ μας όχι μόνο δημιούργησε πολλές και καλές ευκαιρίες αλλά κατάφερε 3 από αυτές να τις κάνει και γκολ! Ο Ρούπ έκανε την αρχή που εκμεταλλεύτηκε το γύρισμα του Πίρσμαν μετά από εκτέλεση κόρνερ, ο Ρουπ στη συνέχεια έδωσε την ασίστ  στον επερχόμενο Νταρίντα που ακολούθησε την φάση και στο τέλος ο Ιτούρμπε έβαλε με το πείσμα του ένα γκολ που δεν μπορούσαν με τίποτα αυτή τη φορά να το ακυρώσουν! Τι και αν ο Καμαρά που κυνήγησε λυσσαλέα το γκολ δεν κατάφερε να σκοράρει. Σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι το γκολ είναι αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας και όχι ενός σέντερ φορ, είτε αυτός λέγεται Καμαρά είτε λέγεται Γκρέι.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΡΟΠΟ

Τέλος στο αρνητικό του σερί έβαλε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Κρήτη παίζοντας ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο και κερδίζοντας εύκολα τον ΟΦΗ με 3-0! Ρουπ, Νταρίντα και Ιτούρμπε(ναι μέτρησε!) τα 3 γκολ της αναμέτρησης σε ένα παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ έβγαλε την αντίδραση που θέλαμε και έβαλε τις βάσεις για την αντεπίθεση του. Πλέον περιμένουμε την ομάδα να σταθεροποιήσει την απόδοση της, ντεφορμέ παίκτες να επανέλθουν και η ομάδα μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος να κάνει όσες περισσότερες ζημιές μπορεί σφραγίζοντας παράλληλα το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Πως τον χαμήλωσες έτσι τον ανεβασμένο ΟΦΗ ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Φοβάται να πέσει για ύπνο ο Ιτούρμπε απόψε …μην ξυπνήσει το πρωί και μάθει ότι του ακύρωσαν το γκολ!

ΥΓ2. Ένα γκολ και μια ασίστ η "αποτυχημένη" μεταγραφή της τελευταίας στιγμής.

Με μια βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκαν οι υποχρεώσεις του ΑΡΗ στο Final 8 του κυπέλλου Ελλάδος. Το κακό ξεκίνημα της 1^ης περιόδου αποδείχθηκε βαρίδιο στην προσπάθεια της ομάδας και παρά την φιλότιμη προσπάθεια στα επόμενα 3 δεκάλεπτα δεν μπορέσαμε ποτέ να μπούμε στο παιχνίδι. Ωστόσο και σήμερα ο ΑΡΗΣ έδειξε πολύ καλά στοιχεία και ότι πλέον έχει αποκτήσει και έναν χαρακτήρα που του επιτρέπει να αντιμετωπίζει ακόμη και τα πιο δύσκολα παιχνίδια με μεγάλη ωριμότητα.

ΤΟ ΑΓΧΩΜΕΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΟΥΣ ΨΗΛΟΥΣ

Πέρα από την δεδομένη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες αλλά και τις σημαντικές απουσίες του ΑΡΗ μας εξαρχής υπήρχε ένα σημαντικό ερωτηματικό σχετικά με την αντιμετώπιση του Φάλ κάτω από το καλάθι. Εκεί ο ΑΡΗΣ δεν είχε απάντηση, ο Φάλ ήταν ανίκητος, ο Μπαρτζώκας ως έμπειρος προπονητής και αντιλαμβανόμενος τις δυνατότητες του ΑΡΗ τον άφησε μέσα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη πολύ πιο εύκολα από όσο θα περίμενε. Από την άλλη όμως δεν γίνεται να μην αναγνωρίσουμε την προσπάθεια των παικτών του Γιάννη Καστρίτη που ξεπερνώντας το αρχικό σοκ κατάφεραν να παίξουν καλό μπάσκετ και να κοντράρουν στα επόμενα 3 δεκάλεπτα τον Ολυμπιακό. Και μόνο το επιμέρους σκορ να κοιτάξει κανείς βγάζοντας το πρώτο δεκάλεπτο θα δει ότι ο ΑΡΗΣ έμεινε στο -13 πίσω από τον αντίπαλο του. Διαφορά που και αυτή διαμορφώθηκε κυρίως στο τελευταίο δεκάλεπτο όπου η κούραση και η χαλάρωση είχε κάνει την εμφάνιση της. Και όλα αυτά  σε ένα παιχνίδι όπου κάθε σφύριγμα με αμφιβολία ή αν προτιμάτε «κουκούτσι» με τεράστια ευκολία δινόταν εις βάρος της ομάδας μας.

ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Μπορεί το τελικό σκορ και ο αποκλεισμός να μας πληγώνει… αλλά ο Αρειανός το γνωρίζει το μπάσκετ και ακόμη και σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε όπως εξελίχθηκε μπορεί να διακρίνει μια ομάδα που τα έδωσε όλα σε μια άνιση μάχη και δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσπάθεια. Σίγουρα αυτή η μάχη δεν ήταν για εμάς αλλά ακόμη και στα δύσκολα αυτή η ομάδα σε πείθει ότι μέχρι το τέλος της σεζόν θα τα δώσει όλα για να μας προσφέρει χαρούμενες μπασκετικές στιγμές. Δεν ξενερώνουμε και συνεχίζουμε δυνατά περιμένοντας με ανυπομονησία το επόμενο ραντεβού μας στο θρυλικό Παλέ!

ΥΓ. Παράπονα έχει η Τσαρούχα από τον κόσμο του ΑΡΗ που την κράζει… Ας κάτσει να δει με τους συναδέλφους της που φόρτωσαν κάθε «ανθρώπινο λάθος» ή «κουκούτσι» από το καρπούζι της διαιτησίας που χωρίζεται στα 2 όπως μας έλεγαν κάποτε κάποιοι διαιτητοπατέρες. «Κουκούτσια» που σε καμία περίπτωση δεν τα έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός και σίγουρα δεν τα χρειάζεται και το δύσμοιρο όπως το κατάντησαν Ελληνικό μπάσκετ.

ΥΓ2. Συνέχεια στην παρωδία final 8 έχουμε και σήμερα με τον κόσμο να απουσιάζει. Ακούγοντας όμως ένα στέλεχος της ΚΑΕ(ας μην γράψουμε το όνομα για να μην θεωρηθούμε εμπαθείς) το μεσημέρι στο Yellow και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που ασχολούνται με το μπάσκετ, καταλαβαίνεις γιατί κάθε χρόνο καταλήγουμε στα Δύο Αοράκια, με τον ήλιο να χτυπάει τους παίκτες στο παρκέ αν τα παιχνίδια γίνονται μεσημέρι και τον κόσμο φυσικά να απουσιάζει. Όταν σταματήσει το μπάσκετ να είναι κρατικοδίαιτο ίσως τελικά υπάρξει ελπίδα.

Το ηλεκτροσοκ της απόλυσης του προπονητή ήταν αυτό ευελπιστούσαμε να αφυπνίσει τους παίκτες μας η εικόνα όμως ήρθε για να μας διαψεύσει πανηγυρικά. Τι και αν βρήκαμε το γκολ μόλις στο 10’ και ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ακίνδυνος, τελικά ο ΑΡΗΣ μας βρήκε ξανά τον τρόπο να χάσει και να κεράσει για ακόμη μια φορά απογοήτευση όλους αυτούς που αψήφησαν το κρύο… τις πίκρες… και τις «κακές συγκυρίες» και βρέθηκαν σήμερα στο Κλ.Βικελίδης. Αποκαρδιωτική η εμφάνιση που γέμισε άπαντες με απαισιοδοξία ενόψει της συνέχειας και της μάχης που θα γίνει για το ευρωπαϊκό εισιτήριο.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΠΑΡΝΤΙΟΥ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΤΕΡΖΗ

Η αντικατάσταση του Πάρντιου με τον Τερζή, οι επιστροφές παικτών, οι νέες μεταγραφές, ο καλύτερος βαθμός ετοιμότητας(θεωρητικά) κάποιων παικτών και η ξαφνική απουσία του Μπράμπετς είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα αλλαγής που αναμέναμε να αποτυπωθεί μέσα στο γήπεδο. Τελικά όπως φάνηκε από την ενδεκάδα το όλο επιθετικό πρόβλημα επικεντρώθηκε στο πρόσωπο του Γκρέι όπου έμεινε στον πάγκο. Οι χαμηλές πτήσεις των Ιτούρμπε και Ματέο Γκαρσία δεν πτόησαν κανέναν και ο ΑΡΗΣ κατέβηκε χωρίς ουσιαστικές αλλαγές σε ένα παιχνίδι όπου ήθελε τη νίκη πάση θυσία για βαθμολογικούς και ψυχολογικούς λόγους.

ΑΔΡΑΝΗΣ, ΣΤΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ

Απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που φαινόταν να ήθελε αλλά να μην μπορούσε ο ΑΡΗΣ μας είχε να παρατάξει ελάχιστα πράγματα. Σωστές τοποθετήσεις στο κέντρο, έναν μαχητικό Καμαρά που προβλημάτιζε τους αντιπάλους του όποτε η μπάλα ήταν στον αέρα και έναν Οντουμπάτζιο αφηνιασμένο να τρέχει παντού και να προσπαθεί να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Από εκεί και πέρα όμως το απόλυτο χάος. Παίκτες διστακτικοί, στατικοί χωρίς την μπάλα που απλά την γυρόφερναν προς τα πίσω με κάθε ευκαιρία χωρίς κανένα πλάνο.

ΤΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ Η ΤΥΧΗ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ …ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΝΕΙΣ

Σε ένα παιχνίδι λαθών όπως είναι το ποδόσφαιρο η τύχη παίζει καθοριστικό ρόλο και στο 1-0 η τύχη ήταν με το μέρος μας. Ο πολύ καλός Οντουμπάτζιο κινήθηκε εξαιρετικά μέσα στην μεγάλη περιοχή του Παναθηναϊκού βρήκε το σουτ και η κόντρα στο πόδι του αμυντικού την έστειλε στα δίχτυα.  Ούτε στο δοκάρι, ούτε λίγο έξω, ούτε στην αγκαλιά κάποιου σουπερ-τερματοφύλακα όπως έχουμε δει σε τόσα παιχνίδια φέτος. Έλα όμως που δεν γίνεται να τα περιμένεις όλα από την τύχη… θέλει και ικανότητα. Ικανότητα σαν και αυτή που δεν έχει ο Καμαρά στο σκοράρισμα όπου μετά την ιδανική ασίστ του Οντουμπάτζιο μπορούσε εύκολα να κάνει το 2-0 ή έστω να προσπαθήσει με ένα πλασέ να βρει εστία μπας και κάποια κόντρα μας ευνοήσει ξανά! Και σαν να μην έφθανε αυτό ήρθε και η ισοφάριση στο 40’ από το πουθενά με μια μακρινή μπαλιά με την άμυνα μας να παρακολουθεί και να αντιδρά σπασμωδικά. Ο Μαντσίνι που ήταν ίσως ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού μας πλήγωσε και δεν σπατάλησε την ασίστ του συμπαίκτη του. Ούτε όμως το 1-1 ήταν αρκετό για τον φετινό ΑΡΗ που ψάχνει πάντα έναν ξεχωριστό τρόπο για να απογοητεύσει τους φίλους του. Μια εκτέλεση κόρνερ λίγα λεπτά πριν το 90’ από τον ανύπαρκτο Παναθηναϊκό ήταν αρκετή για να πάρει μια περίεργη πορεία η μπάλα να αναπηδήσει εκνευριστικά ανάμεσα σε 2-3 παίκτες μας και να καταλήξει τελικά στα δίχτυα ολοκληρώνοντας την πικρή ανατροπή.

ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ

Κυριολεκτικά ο ΑΡΗΣ δεν ήξερε τι ήθελε σήμερα. Ήθελε να κερδίσει με 1-0 από την μια φάση που θα του έβγαινε; ήθελε να μην χάσει κυκλοφορόντας ανούσια την μπάλα στα μετόπισθεν; Πάντως να επιβληθεί του αντιπάλου και να πιέσει ψηλά ως γηπεδούχος που έχει ανάγκη τη νίκη βάλσαμο σίγουρα δεν ήθελε. Αλλιώς δεν υπάρχει εξήγηση για την διαφορετική(?) προσέγγιση του Τερζή. Κράτησε τον Γκρέι στον πάγκο, έβαλε τον ανέτοιμο Πάλμα μέσα, διατήρησε τους αναποτελεσματικούς Γκαρσία και Ιτούρμπε στο παιχνίδι και είχε και έναν Καμαρά να παλεύει στην κορυφή έχοντας στο μυαλό του την πάσα σε κάποιον επερχόμενο συμπαίκτη που θα κινούταν προς την αντίπαλη περιοχή.  Κάτι που δεν έγινε ούτε μια φορά σε όλο το παιχνίδι. Οπότε έχουμε τον Καμαρά που θέλει στηρίγματα και δεν τα βρίσκει, έχουμε τον Γκρέι  που πρέπει να τροφοδοτείται σωστά και δεν τροφοδοτείται και έχουμε πλέον και τον Λάζαρο σε έναν ρόλο που δεν κατάλαβε κανείς. Πάντως για να γεμίσει λίγο παραπάνω την περιοχή δεν μπήκε. Όσο για τα στημένα και την ευκολία με την οποία τα σπαταλάμε είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Τουλάχιστον επί Πάρντιου τακτικά η ομάδα ήταν σωστή και αυτό που της έλειπε ήταν η αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια. Πλέον και αυτό το κομμάτι φαίνεται να έχει χαθεί οριστικά και να βρισκόμαστε στο απόλυτο μηδέν.

Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΟ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ

Ο κατήφορος συνεχίστηκε για τον ΑΡΗ μας και σήμερα καταφέρνοντας να χάσει από έναν μέτριο Παναθηναϊκό που όμως ήθελε περισσότερο τη νίκη από εμάς όπως φάνηκε στο γήπεδο. Τι και αν για λίγο η τύχη μας χαμογέλασε στο σουτ του Οντουμπάτζιο και πήραμε το προβάδισμα κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεν τρόμαζε… τελικά με 2 γκολ τεράστιας ποδοσφαιρικής αφέλειας έγινε η ανατροπή και η επιβεβαιώθηκε ότι η ομάδα είναι αγωνιστικά άρρωστη. Όπως φυσικά επιβεβαιώθηκε και ότι με «παυσίπονα» υπό την πίεση  μερίδας του κόσμου η γιατρειά δεν έρχεται. Και για όσους έσπευσαν να πουν ότι ο χρονιά τελείωσε με τον αποκλεισμό του κυπέλλου, πλέον υπάρχει ο στόχος της Ευρώπης που για να τον πετύχουμε θα πρέπει αυτή η εικόνα που είδαμε σήμερα να αλλάξει ριζικά.

ΥΓ. Δεν βλεπόταν η ομάδα μας σήμερα ...όπως μάλλον δεν βλεπόταν ούτε από το VAR το χέρι του Παλάσιος στην εκτέλεση φάουλ του Χριστοδουλόπουλου πριν το κόρνερ του 2ου γκολ.