Την χειρότερη φετινή του εμφάνιση πραγματοποίησε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα σε ένα παιχνίδι που το θέλαμε πάρα πολύ για βαθμολογικούς και ψυχολογικούς λόγους. Παρά το γρήγορο 1-0 η ομάδα δεν έπειθε και σε συνδυασμό με τον εκνευριστικό Τζοβάρα που σφύριζε μόνο υπέρ του Ολυμπιακού η ήττα έμοιαζε αναπόφευκτη. Σημαντικά λάθη και από τον πάγκο με τον Τερζή να δείχνει ότι δεν έχει να προσφέρει το κάτι παραπάνω που χρειάζεται η ομάδα για να ξεφύγει από την μετριότητα που την χαρακτηρίζει από το ξεκίνημα της χρονιάς.
Για ακόμη ένα παιχνίδι κόντρα σε έναν θεωρητικά "μεγάλο" αντίπαλο είδαμε μια κακή εφαρμογή της τακτικής των αντεπιθέσεων και μια νοοτροπία που δεν ταιριάζει στον ΑΡΗ. Το 1-0 χάρη στην ωραία κεφαλιά του Ντιγκινί ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί με βάση τον τρόπο που προσεγγίσαμε το παιχνίδι παρόλα αυτά δεν ήταν αρκετό για να καλύψει τις παραφωνίες του σημερινού ΑΡΗ. Ένας ΑΡΗΣ που κυριολεκτικά δεν ήξερε τι έπαιζε σε καμία από τις 2 πλευρές του γηπέδου. Πίεζε από το κέντρο και μετά; άφηνε τον Ολυμπιακό να ανέβει ακόμη πιο ψηλά για να χτυπήσει στην αντεπίθεση; ότι και αν υπήρχε στη σκέψη των παικτών μας στην πράξη είδαμε μια ομάδα σε παθητικό ρόλο που ακόμη και όταν είχε την μπάλα στα πόδια δεν ήξερε πώς να αναπτυχθεί επιθετικά. Παίζαμε από τα πλάγια; προσπαθούσαμε να βρούμε διαδρόμους από το κέντρο; κάναμε γεμίσματα; κανείς δεν κατάλαβε τι ακριβώς είδαμε… Αποκορύφωμα του σημερινού ναυάγιου ήταν η ανύπαρκτη αντίδραση μας μετά την ανατροπή του Ολυμπιακού. Ελάχιστα ανέβηκε πιο ψηλά η ομάδα με την πίεση που ασκούσε να είναι άναρχη και χωρίς συνοχή. Αποτέλεσμα όλου αυτού του συνονθυλεύματος ήταν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο να δούμε μόλις 2 με 3 ευκαιρίες. Εύκολα ρίχνουμε το βάρος στον Φετφατζίδη και τον Γκάμα που βγήκαν νωρίς νωρίς ωστόσο η ομάδα πάσχει συνολικά και κυρίως από τα μετόπισθεν. Εκεί όπου ο Σούντγκρεν συνεχίζει αδικαιολόγητα να παραμένει βασικός και αναντικατάστατος αλλά και ο Ρόουζ τη στιγμή που τα περισσότερα γκολ τα δεχόμαστε μέσα από την περιοχή στις χαμένες μονομαχίες του αέρα. Και αντί να ασχοληθεί με αυτά ο Τερζής βλέπουμε σπασμωδικές κινήσεις με Μαντσίνι, Τόνσο, Μαρτίνες, Μπα αλλά και Ντουάρτε που πήρε κάποια πρώτα λεπτά χωρίς όμως να υπάρχει συνέχεια. Και όταν στα παραπάνω έχεις και έναν Τζοβάρα να επιβεβαιώσει όπως ο Σιδηρόπουλος στην Τούμπα τις ανησυχίες όλων μας με το άκουσμα του ονόματος του. Και όλα αυτά όχι απέναντι σε έναν καλό Ολυμπιακό που επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά μια ομάδα που δυσκολευόταν πάρα πολύ να δημιουργήσει και να απειλήσει αυτόν τον παθητικό ΑΡΗ.
Απογοήτευσε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι που περιμέναμε να δούμε πολλά παραπάνω από μια παθητική ομάδα που αφέθηκε στις διαθέσεις του Τζοβάρα και του μετριότατου Ολυμπιακού. Τραγική τακτική προσέγγιση από τον Τερζή, κάκιστη αντίδραση από τους παίκτες μας που όφειλαν να δείξουν το κάτι παραπάνω μετά την κρυάδα που μας πρόσφεραν με τη Λάρισα. Ο χρόνος και οι βαθμοί χάνονται επικίνδυνα και πρέπει άμεσα ο Θόδωρος Καρυπίδης και οι συνεργάτες του να πάρουν τις αποφάσεις που χρειάζεται για να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο. Είναι κρίμα να πάει να καεί με τόση αφέλεια μια χρονιά που ξεκίνησε με τόσες προσδοκίες. Συνέλθετε…
ΥΓ. 3 δυνατά παιχνίδια έδωσε ως τώρα ο ΑΡΗΣ όπου πήρε διαδοχικά εμφατική νίκη, πικρή ισοπαλία αντί για νίκη και μια ήττα με κατεβασμένα τα χέρια. Κοινός παρανομαστής η κακή τακτική προσέγγιση αυτών των παιχνιδιών με τον ΑΡΗ να προτιμάει τον κλεφτοπόλεμο αντί να επιβάλλει τον ρυθμό του εκμεταλλευόμενος την καλή μεσοεπιθετική του γραμμή. Δεν γίνεται κάθε φορά να σου πηγαίνουν όλα ρολόι όπως πήγαν με τον Παναθηναϊκό.
ΥΓ2. Βρε κοράκια εκεί στο VAR. Τι ψάχνατε πάλι στο γκολ του ΑΡΗ;
ΥΓ3. Ρε 'Εμαν αγόρι μου… κάνε και καμιά έξοδο της προκοπής.
ΥΓ4. Και εκεί που συζητάς για το αν έχεις ποιοτικό ροστερ και πολλά κενά που δεν καλύφθηκαν κοιτάς την βαθμολογία, βλέπεις ψηλά την Ξάνθη και τον ΌΦΗ και αναρωτιέσαι αν αυτές οι ομάδες τα έχουν κάνει όλα τέλεια…
ΥΓ5. #greekslmafia