Στην αναμενόμενη απόφαση αντικατάστασης του Άκη Μάντζιου προχώρησε ο Θ.Καρυπίδης σε μια προσπάθεια να σώσει ότι σώζεται από την φετινή δύσκολη όπως εξελίσσεται χρονιά. Είχαμε τονίσει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι από την στιγμή που αδυνατούσε ο Μάντζιος να αλλάξει την κατάσταση αργά ή γρήγορα αυτός θα γινόταν η αλλαγή που χρειάζεται η ομάδα. Πόσο μάλλον όταν η διοίκηση παρά την στήριξη που στα λόγια του παρείχε όπως φάνηκε στην πράξη προτίμησε να αποδυναμώσει την ομάδα με την πώληση του Τζέγκο παρά να την ενισχύσει με ετοιμοπόλεμους παίκτες που πιθανόν να άλλαζαν την αγωνιστική μας εικόνα.

ΘΕΤΙΚΟ ΤΟ ΠΡΟΣΗΜΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Προετοιμασμένος για την σκληρή κριτική που δέχθηκε εξαρχής είχε έρθει ο Άκης Μάντζιος στον ΑΡΗ μας και εκ του αποτελέσματος μπορούμε να πούμε ότι όχι μόνο κατάφερε να την διαχειριστεί αλλά πέτυχε να αλλάξει το κλίμα εις βάρος του σε εντυπωσιακό βαθμό! Η περσινή 2^η θέση στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος στην «χρονιά των ρεκόρ» δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για το έργο του Έλληνα τεχνικού. Ωστόσο στην επόμενη σεζόν που ακολούθησε το  «άλλοθι» του μεταγραφικού σχεδιασμού και της προετοιμασίας δεν υπήρχε και αυτό έπαιξε ποικιλοτρόπως το ρόλο του. Συγκυρίες ή μη, ένα χαμένο πέναλτι και πολλές άχαστες ευκαιρίες στα σκουπίδια τα αποτελέσματα έδειχναν ότι όχι μόνο ο Μάντζιος δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να χτίσει την ομάδα όπως αυτός ήθελε αλλά και ότι από ένα σημείο και μετά αδυνατούσε να διαχειριστεί όλη την κατάσταση. Οι τελευταίες του σπασμωδικές κινήσεις έδειξαν ότι όχι μόνο είχε χάσει τα αποδυτήρια αλλά και ότι η κριτική που του ασκούνταν ήταν αυτή που επηρέαζε τις όποιες επιλογές. Έστω και έτσι και σε σχέση με άλλους προπονητές που πέρασαν και δεν ακούμπησαν ο Μάντζιος κατάφερε να αφήσει το στίγμα του.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΥΠΙΔΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΟΡΑΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ως τώρα ο Καρυπίδης στη θητεία του στον ΑΡΗ έχει δοκιμάσει λογής και λογής πειράματα. Όλα ημιτελή, όλα με ταβάνι, όλα με πλάνα που στην πορεία κάπου χάνονται. Η επιλογή Μάντζιου είχε ξενίσει άπαντες μιας και το να περιμένεις να κάνεις το βήμα παραπάνω ως ομάδα με Έλληνα προπονητή στον πάγκο σου ακούγεται ως ανέκδοτο στα αυτιά των περισσοτέρων.  Τους Έλληνες προπονητές όσο τους εμπιστευτήκαμε τους εμπιστευτήκαμε, τους τεχνικούς διευθυντές με την πρώτη ευκαιρία τους πήραμε τα κλειδιά από τα χέρια, τους τουρίστες ξένους τους αποχωριστήκαμε με εκνευρισμό και η στροφή στο λάτιν μοντέλο είναι πλέον γεγονός! Αυτό δείχνει η απόφαση του Θ.Καρυπίδη να ξαναχτίσει αγωνιστικά τον ΑΡΗ από την αρχή επιλέγοντας τον Χερμάν Μπούργος ως τον άνθρωπο που θα αποφασίζει για τα πάντα σε σχέση με το αγωνιστικό!

ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΕΡΜΑΝ ΜΠΟΥΡΓΟΣ

Όποιος πιστεύει ότι η «ψυχολογία» δεν παίζει μπάλα μάλλον τρέφει αυταπάτες. Αν δεν είναι ψυχολογικό το πρόβλημα ή τα αποδυτήρια δεν παίζουν ρόλο τότε το φαινόμενο της αστάθειας κάποιων παικτών που μας δείχνουν από το καλύτερο πρόσωπο ενός παικταρά μέχρι το χειρότερο ενός παίκτη που σε κάνει να απορείς πως παίζει στον ΑΡΗ δεν έχει εξήγηση.  Και σε αυτό το κομμάτι της ψυχολογίας η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και η εμπιστοσύνη που δείχνει ο κόσμος στην ομάδα παίζει σημαντικό ρόλο. Αυτό το σκέλος σε πρώτη φάση φαίνεται να το έχει κερδίσει τόσο ο Καρυπίδης όσο και ο Μπούργος πριν καν πατήσει στο γήπεδο. Αρέσει στον Αρειανό η «λάτιν λογική», γουστάρει ο κόσμος δυνατές προσωπικότητες και μαχητές στον πάγκο. Ενώ η εμπειρία του από μια ομάδα σαν αυτή της Ατλέτικο Μαδρίτης, η καθημερινή τριβή με σπουδαίες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες σε ένα περιβάλλον μόνιμης πίεσης υπό το βάρος του πρωταθλητισμού και της κατάκτησης τίτλων  είναι κάτι στο οποίο ο ΑΡΗΣ των τελευταίων χρόνων παρά τις σχετικά καλές του πορείες υστερεί. Παρόλα αυτά όταν μιλάμε για επαγγελματικό αθλητισμό καθρέφτης είναι μόνο το γήπεδο. Εκεί που ευχόμαστε ο Χερμάν Μπούργος στο τιμόνι του ΑΡΗ μας να διαπρέψει!

ΥΓ. Από τους ηθικούς αυτουργούς και βασικούς μηχανισμούς της εγκληματικής οργάνωσης δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από επικοινωνιακά παιχνίδια στην πλάτη του δολοφονημένου Άλκη Καμπανού.

Μια από τα ίδια για τον ΑΡΗ μας όπου και σήμερα κατάφερε να επιβεβαιώσει το τεράστιο πρόβλημα του σκοράρισμα. Έχασε τα άχαστα και έμεινε στο μηδέν απέναντι σε μια ομάδα που για ακόμη ένα παιχνίδι ήρθε για την «επικοινωνιακή» νίκη και όχι την αγωνιστική. Ίδια μέτρια εικόνα συνολικά, ίδια τακτικά λάθη, ίδια αδιάφορη εμφάνιση από τους ίδιους παίκτες.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Μόλις στο 3^ο λεπτό η ομάδα έδωσε το στίγμα της. Αυτό το μίζερο στίγμα τις αφλογιστίας ακόμη και στις πιο εύκολες φαινομενικά φάσεις για να σκοράρεις. Και αν στο πρώτο σουτ του Καμαρά υπήρχε ένας Πασχαλάκης, στο δεύτερο σουτ ο Ιντέγιε έχει όλη την εστία μπροστά του. Μια φάση που μας έφερε όλους στο μυαλό τους αγώνες με Γιάννενα και Βόλο.

ΗΘΕΛΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Αν και οι αντίπαλοι μας δεν απείλησαν πέρασαν από 1-2 φάσεις έδειχναν να ελέγχουν τον ρυθμό του αγώνα έχοντας καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας. Εμείς από την άλλη χαμένοι σε μια σκέψη να δώσουμε την μπάλα στον αντίπαλο χτυπώντας στην αντεπίθεση… μιας και στην πράξη όπως φάνηκε δεν ήξερε ούτε πότε να πιέσει ψηλά αλλά και ούτε να κυκλοφορήσει την μπάλα σωστά όποτε την κλέψει. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ βρήκε 2-3 καλές ευκαιρίες με τον Πασχαλάκη να πραγματοποιεί άλλη μια σπουδαία εμφάνιση απέναντι μας αλλά και τον Σάσα να αστοχεί με το κεφάλι ολομόναχος από ιδανική θέση για γκολ.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΞΕΣΚΑΡΤΑΡΙΣΜΑ

Σκιές του εαυτού τους είναι οι περισσότεροι παίκτες μας. Ακόμη και αυτοί που κατά διαστήματα έχουν δείξει εξαιρετικά στοιχεία πλέον θυμίζουν ελάχιστα από τους παίκτες που θαυμάζαμε. Σε κάθε κίνηση με την μπάλα στα πόδια μας η έλλειψη αυτοπεποίθησης είναι εμφανής. Όπως και μια διάθεση αποποίησης ευθυνών με όλους εκτός του Εντιαγέ να αποφεύγουν να παίρνουν πρωτοβουλίες στην επίθεση και προσπάθειες για γκολ. Προφανώς και η ομάδα χρειάζεται κάτι που να αλλάξει την ψυχολογία ώστε να ξεκλειδώσει το μυαλό των παικτών. Αν όχι όλων σίγουρα αρκετών ώστε ο ΑΡΗΣ να σταματήσει να αδικεί τον εαυτό του. Όσο για αυτούς που όντως δεν μπορούν όπως επιμένουν να μας δείχνουν ας μας αδειάσουν την γωνιά το συντομότερο δυνατό. Μακάρι ο Μπούργος να είναι αυτός που θα αφυπνίσει τους παίκτες μας και θα κάνει και το απαραίτητο ξεσκαρτάρισμα.

ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ

Αν κάποια ομάδα άξιζε να κερδίσει σήμερα, αναμφίβολα αυτή ήταν ο ΑΡΗΣ. Παρόλα αυτά η απογοήτευση για την άνευρη εμφάνιση και την εκνευριστική αναποτελεσματικότητα δεν μπορεί να κρυφθεί. Άγνωστο αν προλαβαίνουμε να σώσουμε τη φετινή χρονιά, σίγουρα πάντως αυτή η ομάδα χρειάζεται ριζικές αλλαγές για να πάει μπροστά. Χάθηκε η ευκαιρία για μια σημαντική νίκη που την είχαμε όλοι ανάγκη για πολλούς λόγους.

ΥΓ. Στάθηκε στο ύψος του ο κόσμος ξεμπροστιάζοντας τις αρχές που με την σειρά τους έκαναν ότι μπορούσαν για να ταλαιπωρήσουν και εκνευρίσουν όσους βρέθηκαν στο γήπεδο σήμερα.

ΥΓ2. Έπρεπε το «μήνυμα» να ήταν πιο ηχηρό σε όλα τα επίπεδα…

Για τον Άλκη και τον κάθε Άλκη! Αυτό πρέπει να είναι στη σκέψη όλων μας για το σημερινό ντέρμπι. Όλων ανεξαιρέτως! Από τον πρόεδρο, τον υπηρεσιακό προπονητή, τους παίκτες, τον κάθε οπαδό της ομάδος μας που θα βρεθεί στο Κλ.Βικελίδης ή απλά θα παρακολουθήσει το παιχνίδι εξ αποστάσεως.

Όχι γιατί η νίκη μπορεί να καταλαγιάσει τον πόνο ή την απέχθεια για όλο αυτό που συμβαίνει από ανθρωποειδές που πρέπει να αποκαλούμε «συμπολίτες» αλλά γιατί η σημερινή αναμέτρηση μας δίνει την ευκαιρία να στείλουμε ακόμη ένα ηχηρό μήνυμα εντός και εκτός ελληνικών συνόρων. Μήνυμα ελπίδας για τον κάθε Άλκη μιας και ο Άλκης δεν είναι πια ανάμεσα μας, μήνυμα αντίστασης στην τρομοκρατία κάποιων ανθρωπόμορφων τεράτων και των «εγκεφάλων» που βρίσκονται από πίσω τους.

Σωστές οι παραινέσεις από την ΠΑΕ για όμορφο κλίμα χωρίς παρεκτροπές αλλά ο κόσμος του ΑΡΗ έχει δώσει πολλάκις τα διαπιστευτήρια του και δεν χρειάζεται να απολογείται για τον στρουθοκαμηλισμό της κοινωνίας. Κρίμα που η στυγερή δολοφονία του Άλκη και η παραλίγο δολοφονία των φίλων του αποτέλεσε την αφορμή για να ανοίξει μια τόσο σημαντική συζήτηση και το κράτος των Αθηνών να ρίξει το βλέμμα του και στη δύσμοιρη δικτατορία της Θεσσαλονίκης. Αλλά το ότι ανήκουμε σε 2 διαφορετικούς κόσμους είναι κάτι που το αντιλαμβάνεται ο κάθε Αρειανός από τα πρώτα του χρόνια.

Όσο για τα αντανακλαστικά των αρχών… είναι για γέλια και για κλάματα. Που ήταν άραγε οι αρχές όταν τα τάγματα εφόδου στην καθημερινή τους ρουτίνα έβγαιναν στην γύρα να βρουν τον Άλκη και τον κάθε Άλκη; Που ήταν οι αρχές και η δικαιοσύνη όταν οι δολοφόνοι του Τόσκο αποφυλακιζόντουσαν. Που ήταν οι αρχές όταν στην πρόσφατη νίκη του ΑΡΗ μέσα στην Τούμπα οι αντίπαλοι οπαδοί επιδόθηκαν στην αγαπημένη τους συνήθεια;

Για τις αρχές της πόλης και ιδιαίτερα τις δημοτικές αρχές μέχρι και η ίδια η ντροπή έχει κρυφθεί από την ντροπή της. Από την εκκωφαντική σιωπή φθάσαμε να βλέπουμε δημάρχους να καταθέτουν ως μάρτυρες υπεράσπισης για κατηγορούμενο οπαδάρχη αλλά και να δίνεται αυτή η εμετική εντολή(όλως τυχαία) για καθαρισμό των γκράφιτι αρχίζοντας φυσικά από το «ΑΛΚΗ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΡΕΙΑΝΟΣ».

Στηρίζουμε την ομάδα όπως μόνο εμείς ξέρουμε και με την φωνή μας την ωθούμε στη νίκη. Νίκη και μόνο νίκη! Για τον Άλκη και τον κάθε Άλκη!

Αν δεν έχεις τύχη όσο και αν προσπαθείς μπορεί τελικά να κάνεις μια τρύπα στο νερό. Από την άλλη αν επαναλαμβανόμενα «δεν έχεις τύχη» τότε εφόσον η τύχη σου δεν λέει να αλλάξει κάτι πρέπει να αλλάξεις εσύ από μόνος σου…

Πολλά έχουμε να πούμε για το αγωνιστικό, τον προπονητή, τους παίκτες, τον πρόεδρο και τα πρέπει. Θα το κάνουμε τις επόμενες ημέρες αφού ηρεμήσει λίγο το μυαλό μας από τις συνεχόμενες προκλήσεις της εγκληματικής οργάνωσης.

Συγκλονιστικό το πανό και το συγγνώμη των φίλων των Ιωαννίνων που και αυτοί με τη σειρά τους στηρίζουν τον αγώνα κατά της οπαδικής βίας …όταν στην πόλη μας πεισματικά αρνούνται να πάρουν ξεκάθαρη θέση οι εμπλεκόμενοι και χρειάζονται 12 ημέρες για να γράψουν λίγες σειρές που δεν σε κάνουν να ντρέπεσαι ως συμπολίτης.

Επιστροφή στις κακές συνήθειες για τον ΑΡΗ μας που έμεινε από μόνος του στο μηδέν κόντρα στον Βόλο και κατάφερε μάλιστα στο τέλος να χάσει κιόλας. Καλή παρουσία είχε η ομάδα μας στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, έκανε μπόλικες καλές ευκαιρίες αλλά με τεράστια ευκολία έκλεισε την παρένθεση που άνοιξε με τα 2 in game goals που πέτυχε με την ΑΕΚ μένοντας άσφαιρος… Χάθηκαν  3 πολύτιμοι βαθμοί που περιπλέκουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα στην βαθμολογία.

ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ

Πιστός στα γνωστά του πλάνα ο Άκης Μάντζιος και κόντρα στον Βόλο άλλαξε ελάχιστα πράγματα σε σχέση με το προηγούμενο παιχνίδι με τον Ασλανίδη να είναι η έκπληξη στη θέση του Φαμπιάνο αντί για έναν εκ των Μπεναλουάν και Δεληζήση.   Σύστημα, αγωνιστική φιλοσοφία η ίδια και σε μεγάλο βαθμό όλα δούλεψαν ρολόι εκτός από την ουσία που είναι το γκολ. Η ομάδα είχε εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας, δημιούργησε πολλές φορές καταστάσεις για γκολ, έχασε εξαιρετικές ευκαιρίες για να σκοράρει και όλα αυτά χωρίς να απειληθεί μέχρι το 80’ καθόλου. Έφαγε το γκολ στην πρώτη ευκαιρία του Βόλου και κατάρρευσε… έτσι απλά και Αρειανά όπως μας έχει συνηθίσει ο ΑΡΗΣ φέτος.

ΑΡΝΗΤΗΣ ΑΛΛΑΓΩΝ Ο ΜΑΝΤΖΙΟΣ

Πόση ευθύνη μπορείς να ρίξεις σε έναν προπονητή όταν οι παίκτες του δεν μπορούν να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα ακόμη και με τις καλύτερες προϋποθέσεις; Από ελάχιστη ως καθόλου με το «ελάχιστη» να έχει να κάνει κυρίως με την επιλογή προσώπων. Το βασικό κομμάτι της δουλειάς του προπονητή είναι να προετοιμάσει και να στήσει την ομάδα με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργεί ευκαιρίες, να βάζει γκολ, να μην τρώει γκολ και τελικά να κερδίζει. Έτσι απλοποιημένα αν το δούμε τότε ναι φταίει ο Μάντζιος, κυρίως γιατί επιμένει στα ίδια και στα ίδια. Δεν ξέρω αν ο ίδιος ο προπονητής μας θεωρεί φυσιολογική την πορεία του ΑΡΗ και τα σκαμπανεβάσματα σε απόδοση και αποτελέσματα αλλά σίγουρα το καλοκαίρι μέχρι και τα τέλη του 21 υπήρχαν άλλες προσδοκίες. Ελπίζω σύντομα να δοκιμάσει διαφορετικά πράγματα τουλάχιστον για να μας φύγει από το μυαλό η σκέψη ότι ο ΑΡΗΣ έτσι όπως είναι μπορεί να πάει καλύτερα απλά αλλάζοντας 2-3 πραγματάκια. 2-3 πραγματάκια όπως πχ  τον ρόλο του Καμαρά στο παιχνίδι. Ο Καμαρά μόλις σε μια φάση κινήθηκε για να σκοράρει επιβεβαιώνοντας ότι ο παίκτης σίγουρα δεν έχει το γκολ στην σκέψη του αλλά μόνο την δημιουργία(?) του γκολ για τους συμπαίκτες του. Άρα θα πρέπει να βρεθεί ο παίκτης στην επίθεση που έχει στο μυαλό του το γκολ. Δεν ξέρω αν αυτός μπορεί να είναι ο Λόπεθ αλλά μετά τη νίκη επί της ΑΕΚ με τον τρόπο που ήρθε, θα μπορούσε τόσο ο Ισπανός όσο και ο Σάκιτς να πάρουν μια ευκαιρία από την αρχή του αγώνα σήμερα. Έτσι απλά μπας και κάποιες διαφορετικές επιλογές έφερναν τελικά και διαφορετικό αποτέλεσμα.  Ενώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι άλλο πράγμα να δίνεις ευκαιρίες στους νέους με χρόνο συμμετοχής και άλλο να τους δίνεις φανέλα βασικού ακυρώνοντας έμπειρους παίκτες που χρειάζεσαι με τόση ευκολία.

Ο «ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ» ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Ο «νόμος του ποδοσφαίρου», ανικανότητα, γκαντεμιά όπως θέλεις πες το αλλά ο ΑΡΗΣ άξιζε να κερδίσει τον Βόλο. Τώρα τι έγινε στο τέλος και χάσαμε ακόμη και  τον βαθμό ισοπαλίας είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Όπως πονεμένη ιστορία είναι η μεταγραφική ενίσχυση που δεν έγινε αλλά και η άρνηση από τον προπονητή να δοκιμάσει κάτι το διαφορετικό. Όχι ότι είναι ευθύνη του Μάντζιου αν οι παίκτες του δεν σκοράρουν ούτε με πέναλτι αλλά η λογική λέει ότι από την στιγμή που ο ίδιος ο προπονητής αποφεύγει να αλλάξει κάτι… αργά ή γρήγορα αυτός θα γίνει η αλλαγή.

ΥΓ. Πραγματικά λυπηρό στην σκιά της δολοφονίας του Άλκη να ασχολούμαστε με τα παιχνίδια εμείς και όλοι οι υπόλοιποι αντί να έχουν παγώσει όλα μέχρι να καθαρίσει ο χώρος. Πόσο μάλλον όταν μπροστά στα μάτια μας γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια να την βγάλουν καθαρή οι δολοφόνοι και ένα υποκριτικό «τσουβάλιασμα» που εξισώνει πταίσματα με οργανωμένα τάγματα δολοφόνων.

Με γκολ του Σάκιτς στις καθυστερήσεις ο ΑΡΗΣ κέρδισε με 2-1 την ΑΕΚ στο Κλεάνθης Βικελίδης στη σκιά της δολοφονίας του Άλκη Καμπανού από την εγκληματική οργάνωση των οπαδών του παοκ.

Στο πρώτο ημίχρονο ο Εντιαγέ με ένα εντυπωσιακό τακουνάκι είχε ανοίξει το σκορ, μέχρι το

Και όλα αυτά σε ένα παιχνίδι λίγα μέτρα από το σημείο που δολοφονήθηκε ο Άλκης και έπρεπε να αναβληθεί. Όπως θα έπρεπε να αναβληθεί ολόκληρο το πρωτάθλημα μέχρι να σπάσει ο κύκλος της βίας. Προφανώς η Πολιτεία αλλά και ιθύνοντες του ποδοσφαίρου με την κυνικότητα τους μας δείχνουν την ευαισθησία και τις προθέσεις τους για αυτό το τραγικό γεγονός…

Εμείς από την άλλη στο Planet ARIS όπως ήταν λογικό μιας και δεν είμαστε επαγγελματίες δημοσιογράφοι  αλλά απλοί φίλαθλοι, συνοπαδοί και συμπολίτες του Άλκη δεν θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε με την ανάλυση ενός  αγώνα που δεν θα έπρεπε να γίνει…  

Εύκολη και απλή έκανε την υπόθεση νίκη ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κερδίζοντας με 0-2 τον Παναιτωλικό! 2 εύστοχα πέναλτι στο πρώτο ημίχρονο από Ματίγια και Καμαρά ήταν αρκετά ώστε ο ΑΡΗΣ μας χωρίς να ζοριστεί να πάρει τη νίκη. Μια νίκη πολύτιμη που μας επιτρέπει να παραμένουμε ζωντανοί για την έξοδο στην Ευρώπη αλλά και μας δίνει μια ψυχολογική ώθηση την στιγμή που όλα έμοιαζαν μαύρα.

ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΛΕΠΤΑ

Αλλαγές απαιτούσαμε όλοι αλλά ο Μάντζιος πιστός στο να είναι αλλεργικός σε οτιδήποτε διαφορετικό από ότι συνηθίζει παρέταξε έναν ΑΡΗ όπως ακριβώς και στα προηγούμενα παιχνίδια. Ακόμη και η συμμετοχή του Ματίγια στο αρχικό σχήμα λόγω των απουσιών των Μπερόγλιο και Τζέγκο δεν ήταν κάποια έκπληξη.  Κάπως έτσι η ομάδα μπήκε σοβαρή, απελευθερωμένη από τα άγχη της( μιας και η «καταστροφή» έχει ήδη επέλθει) και με καλή κυκλοφορία κατάφερε μόλις στο 3’ να ανοίξει το σκορ από τα 11 βήματα χάρη στο πέναλτι που κέρδισε ο Εντιαγέ και εκτέλεσε εύστοχα ο Ματίγια. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μιλούσαμε για το γκολ-πέναλτι του Ματίγια σαν κάτι το αυτονόητο. Όταν όμως πριν λίγες ημέρες αποκλείστηκες από το κύπελλο επειδή δεν μπόρεσες 2 φορές να βρεις στόχο από την άσπρη βούλα τότε ναι το εύστοχο χτύπημα πέναλτι από τον Ματίγια έχει τη δική του ξεχωριστή αξία.

ΕΛΕΓΞΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΒΡΗΚΕ ΚΑΙ 2^Ο ΠΕΝΑΛΤΙ-ΓΚΟΛ

Σαν να ξόρκισε μια κατάρα το πέναλτι του Ματίγια με την ομάδα μετά το 0-1 να κινείται με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Η παρένθεση με το γκολ-οφσάιντ του Παναιτωλικού μόλις στο 10’ έκλεισε γρήγορα και ο ΑΡΗΣ είχε τον απόλυτο έλεγχο. Ένας έλεγχος και μια κυκλοφορία της μπάλας που αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο 2^ο πέναλτι που κέρδισε η ομάδα με τον Καμαρά να προωθεί το παιχνίδι και να βγάζει την πάσα την κατάλληλη στιγμή αλλά και τον Μαντσίνι να κινείται σωστά στον ελεύθερο χώρο. Κάτι που λείπει από το παιχνίδι μας και μας έχει στοιχίσει πολλά γκολ. Η «ασίστ» βγήκε από τον Καμαρά και ο τερματοφύλακας του Παναιτωλικού δεν είχε άλλη επιλογή από το να ανατρέψει τον Μαντσίνι που τον τρίπλαρε. Ο Καμαρά πήρε την μπάλα αυτή τη φορά και σκόραρε χωρίς να το πανηγυρίσει ιδιαίτερα αναγνωρίζοντας σε μεγάλο βαθμό πόσο στοίχισε η αστοχία του στο ματς του κυπέλλου. Το δοκάρι του Γκάμα και τα τραγικά άστοχα σουτ από εξαιρετική θέση των Ματίγια και Ιτούρμπε ήταν ότι καλύτερο είχαμε να δείξουμε μέχρι την λήξη της αναμέτρησης.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΡΟΔΙΝΑ

Με πέναλτι που γίνονται γκολ έχουν κερδηθεί τίτλοι και τίτλοι στην Ελλάδα ενώ στην πιο πάνω γειτονιά χάρη στα πέναλτι δώρα(και όχι σαν αυτά που κερδίζει ο ΑΡΗΣ) αυτοπαρουσιάζονται ως η 2^η δύναμη της Ελλάδος και διεκδικούν «χρυσό παπούτσι». Οπότε αν η νίκη έρχεται με γκολ από πέναλτι δεν υπάρχει λόγος στεναχώριας. Από την άλλη όμως όταν χάνεις ευκαιρίες όπως αυτές κόντρα στην Λαμία αλλά και τις σημερινές σε κλασσικές καταστάσεις για γκολ πρέπει να ψάξεις τους λόγους. ‘Όπως θα πρέπει να ψάξει ο Μάντζιος τους λόγους κάποιων στιγμών αδράνειας στην άμυνα που έχουν στοιχίσει ως τώρα στην ομάδα. Ναι υπήρχαν κάποια κενά στο κέντρο της άμυνας που πρέπει να μας προβληματίσουν αλλά για αυτό θέλεις και έναν τερματοφύλακα που δεν θα επιτρέψει στις 2-3 φάσεις που θα κάνει ο αντίπαλος να βρει κατευθείαν το γκολ. Ο ΑΡΗΣ είχε σήμερα τον Σιαμπάνη που πραγματοποίησε 2-3 καθοριστικές επεμβάσεις αλλά και σε όλο τον αγώνα είχε τόσο σωστές τοποθετήσεις που οι περισσότερες προσπάθειες των παικτών του Παναιτωλικού τελείωναν χωρίς να προβληματίσουν.

ΟΣΟ ΔΕΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ

Δεν ήταν μόνο ο Ματίγια και ο Σιαμπάνης που ξεχώρισαν σήμερα αλλά αυτοί οι  2 ήταν οι παίκτες που αγωνίσθηκαν χωρίς να έχουν ως τώρα ενεργό ρόλο στην ομάδα και τα πήγαν εξαιρετικά. Αυτό σημαίνει να έχεις μεγάλο ρόστερ και βάθος στον πάγκο και ιδίως από την στιγμή που οι μεταγραφές κολλάνε ο Μάντζιος θα πρέπει να αναθεωρήσει τον τρόπο που μοιράζει τον χρόνο παιχνιδιού αλλά και τις ευκαιρίες γενικότερα. Όπως στηρίζεις και δεν αφορίζεις τον «κακό» Γκαρσία ή Καμαρά ή Σούντγκρεν  έτσι θα πρέπει να κάνεις και με τους υπόλοιπους. Από τον Χαϊροβιτς μέχρι τον Λούμορ, τον Μπεναλουάν και τον Δεληζήση.  Βασικό συστατικό της επιτυχίας των προηγούμενων ετών ήταν οι βοήθειες από τον πάγκο ακόμη και όταν το ροτέισον ήταν περιορισμένο. Ο Μάντζιος ως τώρα έχει την ταμπέλα του δίκαιου προπονητή που βρίσκεται στο πλάι των παικτών του αλλά φέτος κάπου το έχει χάσει.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΓΙΑ ΕΥΡΩΠΗ

Όταν το να ευστοχείς σε πέναλτι γίνεται πολυτέλεια τότε μόνο ικανοποίηση θα πρέπει να νιώθουμε για τη σημερινή νίκη. Η ομάδα έκανε τα αυτονόητα έχοντας έναν ψύχραιμο Ματίγια και έναν σταθερό Σιαμπάνη σε όλο το παιχνίδι. Τώρα για τις κλασσικές ευκαιρίες που με ευκολία πετιούνται στα σκουπίδια δύσκολο να βρεις άλλο γιατρικό εκτός από μεταγραφές. Με τα πάνω και τα κάτω μας αύτη τη στιγμή ο ΑΡΗΣ μέσα στο γήπεδο είναι 4^ος και αν κερδίσει την Τετάρτη κοιτάει και ψηλότερα.

ΥΓ.  Ήρθε το VAR αρχίσαμε να κερδίζουμε και κανά πέναλτι όταν κάποτε σβήναμε τούρτες γενεθλίων από το τελευταίο πέναλτι… θα έρθει κάποια στιγμή και το Goal line technology στο Ελλαδιστάν θα αρχίσουν να μετράνε και τα γκολ του ΑΡΗ που θα περνάνε τη γραμμή οριακά.

Με την πίκρα του τρόπου με τον οποίο δώσαμε από μόνοι μας τέλος στο κύπελλο να παραμένει έντονη μέσα μας αναμένουμε να δούμε με αγωνία τη συνέχεια αυτής της δύσκολης χρονιάς όπως εξελίσσεται. Οι μεταγραφικές κινήσεις των τελευταίων ημερών είναι μια πρώτη(με καθυστέρηση) αντίδραση αλλά η αντίδραση που περιμένουμε να δούμε δεν περιορίζεται μόνο στο χορτάρι.

ΡΑΚΟΣ Η ΟΜΑΔΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΦΟΡΜΑΡΙΣΜΕΝΟ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ

Το αν η ομάδα έχει το ψυχικό σθένος να ξεπεράσει αυτόν τον αποκλεισμό είναι κάτι που εύκολα μπορεί να απαντηθεί με ένα απλό όχι. Αν αυτοί οι παίκτες είχαν τα balls που χρειάζονται για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ δεν θα το ζούσαμε όλο αυτό. Προφανώς υπήρχε το άγχος του «πρέπει» της πρόκρισης κάτι όμως που για τον ΑΡΗ κόντρα σε όλες(ή σχεδόν σε όλες) ομάδες της σουπερλίγκας είναι φυσιολογικό. Και όταν πρόωρα έχει μπει ο τίτλος «αποτυχία» δίπλα στην ποδοσφαιρική σεζόν 2021/22 τότε δύσκολα έτσι απλά να δούμε κάτι διαφορετικό. Σε κοντράστ αυτών των μαύρων συναισθημάτων έχουμε έναν Παναιτωλικό που διανύει το καλύτερο φεγγάρι του και θέλει να συνεχίσει έτσι αλλά και να δώσει μια απάντηση για την 5αρα του πρώτου γύρου.  Ήταν δύσκολο εξαρχής, γίνεται ακόμη δυσκολότερο πλέον.

ΠΑΡ’ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ

Αν κάτσουμε να διαλύσουμε το πάζλ του φετινού ΑΡΗ δύσκολα θα ξαναχρησιμοποιήσουμε κάποια από τα κομμάτια για κάτι νέο, φρέσκο πιο εντυπωσιακό. Ακόμη και το δίδυμο Μπράμπετς – Φαμπιάνο που χαίρει της εκτίμησης της ευρείας μάζας του κόσμου τα έχει κάνει τα λαθάκια του. Όσο για τον προπονητή που επιμένει στα ίδια ελπίζοντας σε διαφορετικό αποτέλεσμα τα λόγια είναι περιττά. Αν ούτε αυτή τη φορά ο Μάντζιος δεν ρισκάρει στο να παρουσιάσει μαζί με τους παίκτες του κάτι εντελώς διαφορετικό ως προς το τακτικό κομμάτι και αυτό της αγωνιστικής φιλοσοφίας αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να πείσει ώστε να έρθει η ολοκληρωτική αλλαγή; Όχι ότι αλλάζοντας τα πάντα θα αλλάξει και το τελικό αποτέλεσμα... αλλά η επανάληψη των ίδιων λαθών σίγουρα δεν θα σε βοηθήσει ώστε να παρουσιάσεις κάτι το διαφορετικό.

ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΩΣ ΟΜΑΔΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΑΛΜΟ

Δύσκολο το παιχνίδι κόντρα στον φορμαρισμένο Παναιτωλικό με το βάρος της αποτυχίας στο κύπελλο να έχει στείλει την ψυχολογία όλων στα τάρταρα. Ο Καρυπίδης με την καθυστέρηση που χαρακτηρίζει τις κινήσεις του  είπε το «συνεχίζουμε»… αλλά το πώς θα συνεχίσει αυτή η ομάδα θα φανεί μέσα στο γήπεδο. Εκεί όπου θα πρέπει επιτέλους να μιλήσει ο ποδοσφαιρικός εγωισμός των παικτών μας δικαιολογώντας την παρουσία(και τα συμβόλαια) τους σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Αν δεν δείξει η ομάδα ότι έχει «παλμό» τότε μάλλον και αυτό το συνεχίζουμε όπως είμαστε έστω και καθυστερημένα θα πάει περίπατο.

ΥΓ. Άλλο η κριτική και άλλο οι αφορισμοί. Και άντε στους παίκτες δεν κολλάμε. Το «μπούλο όλοι»! Mε τον πρόεδρο όμως που μερικοί τον έχουν χαλαρά αναλώσιμο, τι παίζει; Υπάρχει καμιά λίστα αναμονής wannabe μεγαλομετόχων και δεν το ξέρουμε; Ή μας έλειψαν οι επιτροπές σωτηρίας και οι λέσχες τόσο πολύ;

Μνημείο ηττοπάθειας στήθηκε από τον ΑΡΗ μας σήμερα στη Λαμία όπου σε ένα παιχνίδι δικό του έκανε τα πάντα για να μην το κερδίσει! 2 χαμένα πέναλτι(το ένα στη λήξη), κλασσικές ευκαιρίες στα σκουπίδια και ένα γκολ μαχαιριά λίγο πριν την λήξη που ξεχάστηκε… όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Μαύρη παράδοση οι περιπετειώδεις αποκλεισμοί από το κύπελλο τα τελευταία χρόνια.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΡΗΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ

Εμφανής από το ξεκίνημα ήταν η διαφορετική εικόνα του ΑΡΗ μας σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια με όλους τους παίκτες να παίζουν με μεγάλη ένταση σε κάθε φάση. Η ομάδα έδειχνε να πατάει καλά και να έχει τη διάθεση να τελειώσει όσο γίνεται γρηγορότερα την υπόθεση πρόκριση.

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΠΕΝΑΛΤΙ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Μόλις στο 15’ ο Μπερτόγλιο κέρδισε το πέναλτι και ο Καμαρά είχε την ευκαιρία να τα κάνει όλα πιο εύκολα. Και όμως η μπάλα κατέληξε άουτ… ένα πρώτο μήνυμα για την πίκρα που θα ακολουθούσε. Εκεί η ομάδα έχασε το ρυθμό της και η Λαμία πίστεψε περισσότερο ότι μπορούσε να πάρει την πρόκριση. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ βρήκε και πάλι τα πατήματα του, πίεσε χωρίς όμως να βρει στόχο ότι προσπάθεια και αν έκανε. Ένα γκολ που παραλίγο θα ερχόταν από πόδι αντιπάλου αλλά διαιτητής και VAR είδαν ότι η μπάλα δεν είχε περάσει ολόκληρη την γραμμή!

ΜΝΗΜΕΙΟ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ

Η Λαμία κλείστηκε στο καβούκι της, ο ΑΡΗΣ πίεζε, τα σουτ πήγαιναν έξω ή στην αγκαλιά του τερματοφύλακα και μόλις ένα κόρνερ που παραχωρήθηκε με ανόητο τρόπο έγινε εις βάρος μας γκολ 90’’ πριν τα πέναλτι. Και όμως αυτή η μαχαιριά δεν ήταν η τελευταία… Τρομερή χαμένη ευκαιρία από Ιτούρμπε, κερδισμένο πέναλτι από Γκάμα στις καθυστερήσεις της παράτασης και μια ανάσα από μια πρόκριση που έμοιαζε να είχε χαθεί! Και όμως το πέναλτι του Γκάμα το σταμάτησε ο τερματοφύλακας της Λαμίας και στη συνέχεια της φάσης ο Γκάνεα αντί να στείλει από κοντά τη μπάλα στα δίχτυα την έστειλα στα περιστέρια.

ΕΔΕΙΞΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΥΣΙΑ

Την καλύτερη του εμφάνιση σε αυτά τα 3 παιχνίδια με τη Λαμία πραγματοποίησε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα αλλά ούτε αυτό ήταν αρκετό. Η ομάδα είχε περισσότερη ενέργεια και αποφασιστικότητα στις κινήσεις της. Άφησε στην άκρη την εμμονή της στο αργό στρωτό ποδόσφαιρο που συνηθίζει και προσπάθησε να δώσει πιο γρήγορο ρυθμό από ότι συνήθως. Μια υπεροχή που ακόμη και όταν το γήπεδο έγερνε προς την εστία της Λαμίας εμείς καταφέραμε να φέρουμε τα πάνω κάτω. Πλέον το πρόβλημα δείχνει να είναι περισσότερο ψυχολογικό(ναι ψυχολογικό) παρά κάτι που έχει να κάνει άμεσα με το ποδόσφαιρο. Λείπει η συγκέντρωση σε όλους τους παίκτες, το καθαρό μυαλό στις κρίσιμες στιγμές, η αυτοπεποίθηση σε κάθε σημαντική ενέργεια. Δεν ξέρω αν η αλλαγή προπονητή θα ξεμπλόκαρε με κάποιον τρόπο το μυαλό των παικτών αλλά σίγουρα δεν μπορεί ο Μάντζιος να μπει μέσα να σουτάρει πέναλτι, να δώσει την σωστή πάσα ή να κάνει ένα εύστοχο σουτ. Από την άλλη σίγουρα θα μπορούσε να κατεβάζει την ομάδα πιο επιθετική στα περισσότερα παιχνίδια μπας και κάποια στιγμή το «πρέπει» της νίκης αρχίσει να γίνεται τατουάζ σε όποιον φοράει την κιτρινόμαυρη φανέλα.

ΑΜΕΣΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΖΟΝ

Δεν τολμάμε να πούμε το  «όλα τα έχουμε δει» με αυτή την ομάδα μιας και πάντα βρίσκει τον τρόπο να μας εκπλήσσει δυσάρεστα… Το πάλεψε και το κατάφερε, να χάσει ένα παιχνίδι δικό του με έναν απίθανο βασανιστικό τρόπο. Άπαντες υπεύθυνοι για αυτή την αποτυχία. Ο ΑΡΗΣ φυσικά δεν σταματάει εδώ όπως ποτέ δεν σταμάτησε μπροστά στις δυσκολίες. Ας παρθούν οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν με γνώμονα όχι μόνο τις επόμενες ημέρες αλλά και τις επόμενες χρονιές. Κουράσατε…

ΥΓ. Σκέφτεσαι τους αποκλεισμούς από το κύπελλο τα τελευταία χρόνια και σου έρχεται να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο.