Πετυχαίνοντας την μεγαλύτερη σε εύρος εντός έδρας νίκη στην ιστορία του πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα «κλειδώνοντας» την πρόκριση από το πρώτο παιχνίδι. Η Γκόμελ αποδείχθηκε πολύ λίγη για να μας κάνει τη ζημιά και όλα κύλησαν όπως έπρεπε. Κατάμεστο το Κλεάνθης Βικελίδης, με το πάρτι να ξεκινάει από νωρίς και να κορυφώνεται με την βροχή των γκολ και την λήξη του αγώνα!

ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Δυνατά μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι και μόλις στα πρώτα λεπτά κατάφερε να κλείσει την Γκόμελ στην περιοχή της και να δείξει ότι αυτός θα κάνει κουμάντο στο παιχνίδι. Έλα όμως που ΑΡΗΣ χωρίς λίγο άγχος και νεύρα δεν γίνεται… και στο 11’ σε μια περίεργη φάση που δεν τρόμαζε η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα μας από το κεφάλι του Φαμπιάνο. Μια εξέλιξη που μας έκανε να καταλάβουμε ότι καλή η υπεροχή αλλά τα γκολ κερδίζουν τα παιχνίδια.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ, Η ΟΜΑΔΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟΝ ΞΕΦΡΕΝΟ ΡΥΘΜΟ!

Μόλις για μια στιγμή σάστισε ο κόσμος στο γήπεδο με το 0-1 και σειρά πήραν τα συνθήματα με το μήνυμα της αντεπίθεσης να είναι ξεκάθαρο προς τους παίκτες. Λίγα λεπτά χρειάστηκαν για την ομάδα μας να ανεβάσει στροφές και με τον δραστήριο Πάλμα κατάφερε να κερδίσει το πέναλτι, με τον Γκρέι έστω με περιπετειώδη τρόπο να φέρνει το παιχνίδι στα ίσια! Χρόνος υπήρχε μπόλικος και το πάρτι μόλις είχε ξεκινήσει! Η ομάδα πίεσε, δημιούργησε φάσεις αλλά τελικά βρήκε 1 ακόμη γκολ με μια  απίθανη εκτέλεση  φάουλ από τον  Ιτούρμπε! Με τον κόσμο να παραληρεί στην κερκίδα και την ψυχολογία των παικτών στα ύψη ο ΑΡΗΣ έκανε ότι ήθελε στο γήπεδο και αυτό φάνηκε στον πολύ συνδυασμό που οδήγησε στο 3-1 από τον Καμάτσο!  Στο Β ημίχρονο ο ρυθμός μπορεί να έπεσε αλλά η ομάδα κατάφερε να βρει άλλα 2 γκολ με πρωταγωνιστή τον  Πάλμα που έκανε το 4-1 με μια εκπληκτική εκτέλεση φάουλ και στο 79’ έκλεψε την μπάλα από τον τερματοφύλακα της Γκόμελ και σέρβιρε το τελικό 5-1 στον Γκρέι! Πέρα όμως από τα 5 γκολ η ομάδα είχε μια συνολικά καλή παρουσία και μπορούσε να πετύχει περισσότερα τέρματα μιας και δημιούργησε αρκετές καλές ευκαιρίες.

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΔΙΚΑΙΩΣΑΝ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΡΓΟΣ

Όταν στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς μέσα στο κατακαλόκαιρο κερδίζεις 5-1 τα πάντα φαντάζουν ιδανικά. Από τις επιλογές του προπονητή για την 11άδα, το σύστημα που διάλεξε, από τις αλλαγές που έκανε. Και φυσικά και οι παίκτες ήταν αυτοί που έπρεπε σε ένα παιχνίδι που οι ίδιοι το έκαναν πολύ πιο εύκολο από όσο περιμέναμε. Άπαντες ήταν θετικοί αλλά θα πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία σε αυτόν τον πιτσιρικά τον Πάλμα που βγάζει ένα πείσμα στο παιχνίδι του, ικανό να αλλάξει την ροή του αγώνα. 1 γκολ, 1 ασιστ, 1 κερδισμένο πέναλτι και πάρα πολλές ακόμη θετικές ενέργειες.  Ενώ και ο Μπράμπετς ήταν ο βασικός λόγος που ο ΑΡΗΣ δεν ένιωσε σχεδόν ποτέ να απειλείται από τους αντιπάλους του. Με εξαιρετικές τοποθετήσεις από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα έμοιαζε αρκετός για να αμυνθεί μόνος του!

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΗ ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΑΤΗΜΕΝΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

Νωρίς είναι ακόμη… η Γκόμελ χωριό… κτλ κτλ. Αυτή όμως  η εντυπωσιακή ανατροπή με 5 γκολ από ένα σύνολο παικτών που έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και αναμένεται να ενισχυθεί περισσότερο δεν γίνεται να μην σε ξεσηκώνει και να σε κάνει να ονειρεύεσαι!  Σπουδαία εμφάνιση, ονειρική πρεμιέρα-πρόκριση και απίστευτα κιτρινόμαυρα γούστα σε  ένα Κλεάνθης Βικελίδης καμίνι! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ, φτιάξε μας!

Μετά την αποχώρηση παικτών όπως ο Γκάμα, ο Σάσα, o Σούντγκρεν, ο Μπερτόγλιο, ο Σάκιτς, ο Γκάνεα και πιθανόν και ο Ματίγια αλλά και τον ερχομό 7 νέων παικτών ως τώρα δεν μπορούμε να μιλάμε για τίποτα παρά για ένα τέλος εποχής  και μια ριζική ανανέωση με στόχο φυσικά το βήμα παραπάνω. Δεν είναι κακό η καρδιά του κόσμου να παραμένει ρομαντική και να σκέφτεται «Γκάμα ψυχάρα για πάντα Αρειανάρα» αλλά πολλές φορές πέρα από τους ρομαντικούς υπάρχει και η ωμή πραγματικότητα που θέλει τον ΑΡΗ να μην μένει σε πρόσωπα και να κοιτάει πάντα μπροστά, στοχεύοντας πάντα ψηλότερα. Ψηλότερα από εκεί που αυτοί οι παίκτες (μαζί με άλλους που αγαπήθηκαν  τα τελευταία χρόνια) μας έφθασαν καταθέτοντας σώμα και ψυχή μέσα στα γήπεδα φορώντας τη φανέλα με το σήμα του Θεού του πολέμου!

Η ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΜΑΡΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

Αν και η προπαγάνδα κατά του Καρυπίδη και το αφήγημα του «αφεντικού» Ολυμπιακού εκ των συνθηκών φθίνει δεν παύει ακόμη πολλοί φίλοι της ομάδος να πέφτουν στην παγίδα αγνοώντας τα προφανή και στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ως οπαδός πάντα στην ιεραρχία του «καλού του συλλόγου» μέσα στο μυαλό μου έχω στην  κορυφή το αγωνιστικό μιας και η ομάδα που παρουσιάζουμε μέσα στο γήπεδο είναι σε μεγάλο βαθμό ο καθρέφτης του οικοδομήματος που λέγεται ΑΡΗΣ. Στον ΑΡΗ λοιπόν που παρακολουθήσαμε την τελευταία αγωνιστική σεζόν υπήρχε η τρανταχτή μεταγραφή του Καμαρά που από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή πάλευε να πείσει ότι άξιζε τον ντόρο που έγινε το περασμένο καλοκαίρι. Σίγουρα βοήθησε την ομάδα ο Καμαρά ωστόσο νομίζω ότι η απόσταση από τις προσδοκίες που υπήρχαν και την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν παίκτη που θα λύσει το πρόβλημα στο σκοράρισμα ήταν μεγάλη. Μάλιστα ο τρόπος που αγωνίζεται ο Καμαρά έκανε ξεκάθαρο ότι ο παίκτης δεν έχει το γκολ στο μυαλό του αλλά περισσότερο την δημιουργία για τους συμπαίκτες του κάτι που από μόνο του δείχνει ότι δεν κολλούσε στον ρόλο για τον οποίο προοριζόταν. Ακόμη και έτσι κατάφερε να έχει θετική επίδραση στο παιχνίδι μας αλλά και να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του με το ταλέντο και την μαχητικότητα του.

ΕΚΑΝΕ ΔΙΑΝΑ ΣΤΙΣ «ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΕΣ» ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ

Η  πρόταση από τον Ολυμπιακό σήμαινε αυτομάτως ότι ο ΑΡΗΣ στις συναλλαγές του στο χρηματιστήριο του ποδοσφαίρου έκανε διάνα! Απλά μαθηματικά που δεν χρειάζονται επεξήγηση.  Αν στα οικονομικά οφέλη προσθέσεις και τον αστερίσκο ότι ο παίκτης παρά την αξία του δεν ήταν αυτό που ταίριαζε στην ομάδα μας τότε μιλάμε για ένα εξαιρετικό deal. Και χωρίς φυσικά να ξεχνάμε τα αυτονόητα ότι το Ελληνικό πρωτάθλημα για έναν «μη ξοφλημένο» παίκτη είναι απλά ένα σκαλοπάτι για ένα πιο σοβαρό πρωτάθλημα και όσο και αν δεν μας αρέσει να το λέμε… σε αυτό το ξεπεσμένο τραγελαφικό ελληνικό ποδόσφαιρο, η καλύτερη «βιτρίνα» είναι αυτή του Ολυμπιακού. Οπότε πρέπει να επιλέξεις σαν ομάδα αν θα αποδεχθείς αυτόν τον ρόλο, ακολουθώντας τις τάσεις του σύγχρονου επαγγελματικού ποδοσφαίρου ή θα παραμείνεις με μια απαρχαιωμένη σκέψη με «καρφιτσωμένα δελτία» ή τεράστιες προσφορές σε παίκτες που δεν τις άξιζαν μόνο και μόνο για το πρεστίζ κάνοντας τεράστια οικονομική και «ηθική» ζημιά στο σύλλογο.   Γιατί όπως ωραία λέμε ότι ο ΑΡΗΣ άνοιξε πόρτες με κορυφαία γραφεία μάνατζερ παγκοσμίως και ψωνίζει από μια από τις καλύτερες αγορές όπως είναι η Αγγλία  έτσι εύκολα αν δεν είσαι συνεργάσιμος οι πόρτες κλείνουν. Συν φυσικά υπάρχουν και τα θέλω του παίκτη με τον άγραφο κανόνα του ποδοσφαίρου να λέει ότι ο παίκτης που δεν θέλει να μείνει δεν μπορείς να τον κρατήσεις.

ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΑ ΑΠΟΚΤΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΕΠΙΠΕΔΟ

7 νέα μεταγραφικά αποκτήματα ως τώρα και συνεχίζει το τεχνικό τιμ μαζί με τον πρόεδρο να ψάχνει για τους κατάλληλους που θα μπορούν να αποτυπώσουν την αγωνιστική φιλοσοφία του Μπούργος στο γήπεδο. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο πέρα από τα ατομικά στοιχεία ενός ποδοσφαιριστή εξίσου σημαντικό ρόλο και ίσως και σημαντικότερο παίζει η προσαρμογή του στο σύστημα της ομάδος και στη φιλοσοφία του προπονητή του. Και αυτό ακριβώς ευελπιστούμε φέτος να πετύχουμε. Το γήπεδο είναι ο απόλυτος κριτής για τους πάντες αλλά στα «χαρτιά» φαίνεται ότι έχουμε κάνει ταιριαστές επιλογές, με δυνατό βιογραφικό και εμπειρία από πρωταθλήματα πολύ πιο σοβαρά από το ελληνικό και αυτό κάνει τη διαφορά. Ακόμη και αν διαβάζοντας το βιογραφικό ενός παίκτη σταθείς στον σημαντικό τραυματισμό του και την πολύμηνη απουσία του από τους αγωνιστικούς χώρους, δεν είναι λογικό στη συνέχεια να προσπερνάς το γεγονός ότι αυτός ο παίκτες επέστρεψε και ενσωματώθηκε με ενεργό ρόλο σε μια ομάδα της Αγγλίας. Εκτός και αν πιστεύετε ότι οι αγγλικές ομάδες τουλάχιστον των πρώτων κατηγοριών επιλέγουν παίκτες με πολύ χαλαρά κριτήρια και τους επιτρέπουν να υπολειτουργούν μέσα στην καθημερινότητα της ομάδος  όπως για παράδειγμα γίνεται στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν. Ο Γκρέι ξεχωρίζει από τους νεοαποκτηθέντες μιας και μοιάζει ακριβώς αυτό που ψάχνουμε για την επίθεση και το γκολ. Ενώ και τα μπακ που έχουν αποκτηθεί φαίνεται να έχουν μια ποιότητα που έλειπε τα τελευταία χρόνια παρόλο τις φιλότιμες προσπάθειες παικτών όπως του Σάκιτς και του Σούντγκρεν.  Φυσικά και υπάρχουν ακόμη κενά και πρέπει να γίνουν κινήσεις αλλά για ακόμη μια φορά ο Καρυπίδης με πράξεις βουλώνει στόματα και κερδίζει την εμπιστοσύνη μας.

«ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ» ΣΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΜΑΡΑ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Από εκεί που αρχίσαμε εκεί και θα τελειώσουμε σε αυτό το μακροσκελές άρθρο με την πώληση Καμαρά ναι μεν να είναι ένα σπουδαίο deal αλλά να συμπεριλαμβάνει και μια δόση πικρίας. «Σκαλοπάτι» ο ΑΡΗΣ για τον Καμαρά όπως και «σκαλοπάτι» είναι ο Ολυμπιακός για το κάτι καλύτερο, εκτός και αν πιστεύετε ότι οι φιλοδοξίες ενός παίκτη σαν τον Καμαρά περιορίζονται στο Ελληνικό πρωτάθλημα… Αν λοιπόν ο ΑΡΗΣ σε αυτό το ελληνικό πρωτάθλημα θέλει να είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά «σκαλοπάτια» που θα προσελκύουν σπουδαίους παίκτες με φιλοδοξία αποφασισμένους να παλέψουν και να διακριθούν με τη φανέλα του ΑΡΗ ώστε να κερδίσουν και οι ίδιοι το κάτι παραπάνω τότε ο μοναδικός δρόμος για να το καταφέρουμε είναι αυτός της Ευρώπης. Τι και αν έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε συνεχόμενες εξόδους στα ευρωπαϊκά κύπελλα… μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας και φρενάρουμε την ομάδα μας.  Με μια σταθερά καλή ευρωπαϊκή πορεία τα δεδομένα αλλάζουν. Μια ματιά να ρίξουμε πόσο πιο εύκολο είναι για τον Ολυμπιακό ή τον συμπολίτη να πουλήσουν ή να  προσελκύσουν παίκτες έχοντας απλά μια μέτρια πορεία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αρκεί για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι απέναντι στην Γκόμελ να είμαστε έτοιμοι! Ξορκίσαμε την κακοδαιμονία στο ελληνικό πρωτάθλημα με τη νίκη-ανατροπή απέναντι στην ΑΕΚ, ώρα επιτέλους να κάνουμε και κάτι ανάλογο και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και να δούμε τον ΑΡΗ μας στους ομίλους του Europa Conference League. Έτσι μεγαλώνεις, έτσι προχωράς μπροστά, έτσι κάνεις το πολυπόθητο βήμα και αλλάζει ο τρόπος σκέψης σου και ανοίγει η όρεξη σου για το κάτι παραπάνω.

ΠΡΟΒΑ ΤΖΕΝΕΡΑΛΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα βιαστικά συμπεράσματα, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια σειρά από φιλικά παιχνίδια στο αρχικό στάδιο προετοιμασίας με παίκτες να πηγαινοέρχονται, τους προπονητές να δοκιμάζουν ότι τους κατεβαίνει στο μυαλό και οι παίκτες να μαλώνουν με τους αντιπάλους τους σε «φιλικό» επίπεδο με κάθε ευκαιρία. Καμία σχέση με το πραγματικό ποδόσφαιρο και τις επίσημες υποχρεώσεις. Στα φιλικά όμως με τον Ολυμπιακό και τον Ιωνικό στο Κλεάνθης Βικελίδης ο ΑΡΗΣ οφείλει να είναι σοβαρός, συγκεντρωμένος, ψύχραιμος, ανταγωνιστικός και αποτελεσματικός. Όχι μόνο γιατί αυτά τα 2 παιχνίδια είναι ουσιαστικά τα αποκαλυπτήρια της ομάδος στον κόσμο του αλλά γιατί ο ΑΡΗΣ θα πρέπει απέναντι στην  Γκόμελ που έχει αγωνιστικό ρυθμό να παρουσιαστεί πανέτοιμος. Θα είναι έγκλημα ακόμη μια χρονιά να ξεκινήσει με μια τρανταχτή αποτυχία… Ζέσταμα θα είναι και για όλους εμάς που έχουμε πάθει στερητικό από ΑΡΗ και μετράμε τις ώρες για να βρεθούμε στο βράδυ της Δευτέρας στο δεύτερο σπίτι μας. Χρόνος για δεύτερες σκέψεις δεν υπάρχει… γινόμαστε ένα με την ομάδα και δίνουμε στους νεοαποκτηθέντες παίκτες να καταλάβουν σε ποια ομάδα ήρθαν και ποιον κόσμο θα εκπροσωπούν μέσα στο χορτάρι! ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Δεν ξέρω αν η «αυτοεξορία» στη Γ Εθνική έπαιξε τόσο πολύ τον ρόλο της ή τα «χαστούκια» στους big-πορδ με το που επιστρέψαμε έκαναν την διαφορά αλλά τα τελευταία χρόνια πολλοί ήταν οι παίκτες που κατάφεραν να με «αγγίξουν» και να τους δω πιο συναισθηματικά από έναν ακόμη περαστικό επαγγελματία ποδοσφαιριστή.  Ακόμη και αν έμειναν σχετικά λίγο στην ομάδα κατάφεραν να με «ψήσουν».  Σε αυτούς τους παίκτες ξεχωριστή θέση έχει ο Μπρούνο Γκάμα που είχε όλο το πακέτο που γουστάρω σε έναν παίκτη εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.  Μακάρι οι δρόμοι μας να ανταμώσουν ξανά!

Λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος και την διασφάλιση της Ευρωπαϊκής συμμετοχής παρά τις ύστατες προσπάθειες της «εξυγίανσης» ήρθε η ώρα να κάνουμε το ταμείο όλων όσων βιώσαμε φέτος στο πλευρό του κιτρινόμαυρου Θεού. Η χρονιά αναμφίβολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως καρδιογράφημα με τις στιγμές που ο ΑΡΗΣ μας έμοιαζε «νεκρός» αγωνιστικά να είναι κάμποσες αλλά και την αντίδραση που πάντα ακολουθούσε να επιβεβαιώνει το πνεύμα του μαχητή που χαρακτηρίζει διαχρονικά τον σύλλογο μας και γουστάρουμε να βλέπουμε ανεξαρτήτως μπάτζετ και ειδικών συνθηκών.

ΟΙ ΥΨΗΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ

Με τον ΑΡΗ την περασμένη αγωνιστική σεζόν να σπάει τα κοντέρ και να βρίσκεται στην μεγαλύτερη διάρκεια του πρωταθλήματος στην 2^η θέση(και στην 1^η αρκετές στιγμές) λογικό είναι στην αφετηρία της επόμενης σεζόν να θέλεις να επαναλάβεις μια ίδια πορεία αλλά και να κάνεις το βήμα παραπάνω. Βήμα παραπάνω στο πρωτάθλημα αλλά κυρίως στο κύπελλο και στην Ευρώπη. Όταν μάλιστα στη θεωρία έγιναν ηχηρές μεταγραφές όπως αυτές του Καμαρά και του Εντιαγέ γιατί όχι να μην το πιστέψεις. Στην πράξη όμως τα λάθη αποδείχθηκαν πολλά. Γυμνή η ομάδα στην Ευρώπη και ένα «μπόλιασμα» παικτών που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τους τραυματισμούς και την αστάθεια παικτών που περιμέναμε το κάτι παραπάνω τότε το ότι  ο ΑΡΗΣ ξέμεινε από λύσεις και επιλογές σε αρκετά σημεία μέσα στη σεζόν ήταν κάτι το φυσιολογικό. Η δε μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου και το φαινόμενο Μήτρογλου ανέδειξε και άλλα προβλήματα βάζοντας για τα καλά στην εξίσωση της διαφαινόμενης αποτυχίας και τον έως τότε ρέκορντμαν προπονητή Άκη Μάντζιο. Η αλλαγή του Μπούργος μάλλον ήρθε καθυστερημένα αλλά όπως φάνηκε πρόλαβε να γλιτώσει την ομάδα από την ολική αποτυχία.

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΒΔΑΚΙ ΤΟΥ ΜΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΑ «BALLS» ΠΑΙΚΤΩΝ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥ

Διπρόσωπος ο ΑΡΗΣ σχεδόν όλη την χρονιά. Έντονη δικαιολογημένη κριτική σε παίκτες και προπονητή με μνημειώδεις αποτυχίες όπως την πεντάρα από τα Γιάννενα και το κάζο από την Λαμία. Και όμως ο κόσμος ήταν πάντα εκεί δίπλα στην ομάδα να προσπαθεί να υπενθυμίσει στους παίκτες ότι είναι καλύτεροι από αυτό που παρουσιάζουν. Και όπως φάνηκε στην πορεία και οι παίκτες με τη σειρά τους έδειξαν κάμποσες φορές μέσα στη χρονιά ότι παρά τις όποιες ατυχίες ήταν αποφασισμένοι να παλέψουν. Ο ερχομός του Μπούργος άλλαξε αρχικά την ψυχολογία και στη συνέχεια μεταμόρφωσε και «τακτικά» την ομάδα. Παίκτες που δεν υπήρχαν στο ροτέισον εμφανίσθηκαν και από εκεί που δεν υπήρχαν λύσεις παρουσιάστηκαν παίκτες με καταλυτικό ρόλο στην τελευταία στροφή του πρωταθλήματος. Δύσκολα να ξεχωρίσεις κάποιον ως MVP της φετινής χρονιάς μιας και όλοι σχεδόν είχαν τις καλές και τις κακές στιγμές και δύσκολα μπορείς να επικεντρωθείς στον έναν παίκτη που έκανε την διαφορά. Ακόμη και αν αυτή η ομάδα στα περισσότερα παιχνίδια έδειχνε να έχει πρόβλημα «χημεία», τόσο στις ήττες όσο και στις νίκες ήταν αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας.

Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΚΤΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΗΧΗΡΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΗΝ «ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ»

Συνεχίζει να λείπει ένας τίτλος, γράψαμε μια μαύρη σελίδα στο κύπελλο, φάγαμε μια ιστορική πεντάρα μέσα στην έδρα μας αλλά η χρονιά δεν είχε μόνο αυτές τις στιγμές. Ο ΑΡΗΣ τερμάτισε όπως και πέρσι 3^ος με μόλις 2 βαθμούς διαφορά από τη 2^η θέση που αν κάτσεις να αναλογιστείς τις συνθήκες είναι να γελάς με το ξεφτιλίκι των ανταγωνιστών σου. Ναι ο Ολυμπιακός και φέτος είχε μια πολύ πιο δυνατή και πλήρης ομάδα σε σχέση με τον ΑΡΗ μας και ακόμη και αν είχαμε το 50-50 εξασφαλισμένο από την αρχή μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος δύσκολα να τον προσπερνούσαμε. Για τους υπόλοιπους όμως δεν ισχύει το ίδιο. Τι και αν είχαν πολλαπλάσιο μπάτζετ, έπαιρναν πέναλτι σαν στραγάλια σε παρέλαση, έπαιζαν φιλικά, έβαζαν Έλληνες διαιτητές όποτε τους είχαν ανάγκη, τραμπούκιζαν και προπαγάνδιζαν με κάθε ευκαιρία… η βαθμολογία τους ξεμπροστιάζει. Ακόμη και τον πρωταθλητή των πέναλτι μπαογκ που τερμάτισε πιο ψηλά.  Και για να μην ξεχνιόμαστε… σε μια ακόμη χρονιά με την υπόθεση Ντουρμισάι να μας βασανίζει και έναν απίθανο -6 από το πουθενά να πλαστογραφεί την βαθμολογία του πρωταθλήματος πριν καν ξεκινήσει. Φυσικά και θα πανηγυρίσουμε έξαλλα τον θρίαμβο επί της ΑΕΚ και θα νιώσουμε υπερήφανοι για αυτή την 3^η θέση. Από την άλλοι οι ανταγωνιστές μας επιδιώκουν την κατάργηση των πλέιοφς με την ελπίδα να μην χάνουν 2-3 φορές τη χρονιά από τον ΑΡΗ και πιθανόν το τέλος των ξένων διαιτητών… και γιατί όχι και του VAR. Άλλωστε μότο του ΠΟΚ4 ή του big-πορδ είναι το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΥΠΙΔΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Σεβαστή η κάθε άποψη συνΑρειανού αλλά η κριτική που δέχεται ο πρόεδρος από μια μικρή μερίδα του κόσμου ώρες ώρες φαντάζει ακατανόητη. Όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στον ΑΡΗ είχε δεκάδες ευκαιρίες να «πηδήξει από το καράβι» ή αν απλά ήταν «φυτευτός» όπως θέλανε και θέλουν να μας πείσουν να ανακοινώσει ένα καθεστώς «οικονομικής εξυγίανσης» όπως τόσοι και τόσοι που έχουν περάσει από τις διοικήσεις του ΑΡΗ μας στο ποδόσφαιρο αλλά και σε άλλα τμήματα του συλλόγου. Από τις επιπτώσεις της πανδημίας, τα παλιά χρέη(αυτά που θα σβηνόντουσαν με το χαρακίρι της Γ Εθνικής), το κυνήγι από την «παράγκα» του Ελληνικού ποδοσφαίρου, τις δύσκολες αγωνιστικές στιγμές και την συντονισμένη προπαγάνδα εναντίον του, είχε την ευκαιρία για να το κάνει. Αντ’ αυτού είναι εδώ, πληρώνει και ψάχνει τρόπους να κάνει τον ΑΡΗ μεγαλύτερο. Φυσικά θα κάνει και λάθη μιας και δεν υπάρχει κάποια μαγική συνταγή της απόλυτης επιτυχίας.

ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ

Η γλυκιά γεύση που μας άφησε ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ στο φινάλε της σεζόν έχει πολλές ερμηνείες. Σίγουρα δεν έχει τον πολυπόθητο τίτλο που διακαώς θέλουμε. Από την άλλη η καθιέρωση στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας σε ένα πρωτάθλημα όπου η λέξη «ισονομία» απουσιάζει επιδεικτικά είναι το απαραίτητο βήμα για να φθάσει ο ΑΡΗΣ εκεί όπου όλοι επιθυμούμε. Πλέον όλοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι η πορεία του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια δεν είναι ένα πυροτέχνημα ενώ και τα «χαστούκια» στην ΕΠΟ έχουν τρομοκρατήσει τους «τσιφλικάδες» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με τον Καρυπίδη αποφασισμένο να πετύχει, τον Μπούργος στο τιμόνι και μια βάση παικτών που νιώθουν πλέον από ΑΡΗ, τα καλύτερα έρχονται!

ΥΓ. Ακόμη παραμένουμε εγκλωβισμένοι με την υπόθεση Ντουρμισάι, όλη την χρονιά παίζαμε με το -6 χωρίς να ενδιαφέρει κανέναν η πραγματική βαθμολογία ενώ και στο φινάλε έγινε η ύστατη προσπάθεια να μας κλέψουν το ευρωπαϊκό εισιτήριο και να το χαρίσουν στην ΑΕΚ. Και όμως αυτοί της ΕΠΟ είναι ακόμη στη θέση τους, έχουν μούτρα και μιλάνε δημόσια και οι «μεγάλοι» του ΠΟΚ4 ισχυρίζονται ότι θέλουν να κερδίζουν τα πάντα με την αξία τους μέσα στο γήπεδο. Προφανώς αυτό ισχύει μόνο στην περίπτωση του ποακ με τις κάρτες υγείας που τους χάρισαν τη θέση που οδηγούσε στα προκριματικά του CL. Κατά τα άλλα εμείς έχουμε τα πάρε δώσε με τον Πειραιά…

ΥΓ2. Μέσα σε όλα που βιώσαμε αυτή την περίεργη χρονιά υπήρχε και η στυγερή δολοφονία του Άλκη υπό τον μανδύα της οπαδικής αντιλαπότητας. Δύσκολα να εξηγήσεις σε κάποιον εκτός ΑΡΗ πόσο μας επηρρέασε όλο αυτό, άδικο για τους οικείους του και τη μνήμη του παιδιού να αναφέρετε αυτή η τραγωδία σαν κάτι που επηρρέασε τους υπόλοιπους. Ευθύνη όλων μας να κρατήσουμε τη μνήμη του ζωντανή. Μπράβο στην ΠΑΕ για τον συμβολισμό στα νέα διαρκείας.

Με φόρα από τον «τελικό» του Σαββάτου, ο ΑΡΗΣ πέρασε εύκολα από τα Γιάννενα με το εμφατικό 0-3  ολοκληρώνοντας τη σεζόν στην 3^η θέση.  Στα λόγια έμειναν οι παίκτες των Ιωαννίνων που αφέθηκαν στις διαθέσεις των παικτών του Μπούργος. Φαμπιανό, Καμαρά και Εμπακατά τα γκολ της νίκης. Αποθέωση της ομάδος και κιτρινόμαυρο πάρτι από περίπου  2000 φίλους της ομάδος που βρέθηκαν στα Γιάννενα.

ΕΙΧΕ ΚΙΝΗΤΡΟ, ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Μπορεί οι παίκτες των Ιωαννίνων να έκαναν κάποιες βαρύγδουπες δηλώσεις σχετικά με τη σημερινή αναμέτρηση αλλά με το σφύριγμα της σέντρας μια ομάδα υπήρχε μέσα στο γήπεδο και αυτή ήταν ο ΑΡΗΣ. Η ομάδα μας πατούσε καλύτερα από το ξεκίνημα και μόλις σε λίγα αγωνιστικά λεπτά κατάφερε να προηγηθεί. Ο Φαμπιάνο έγραψε και αυτός το όνομα του στην λίστα των φετινών σκόρερ με σουτ μέσα από την μεγάλη περιοχή μετά από εκτέλεση κόρνερ. Αυτό το γρήγορο γκολ έδωσε μια ακόμη ώθηση στους παίκτες μας αλλά και στους αντιπάλους μας την πάσα για να  αρχίζουν να σκέφτονται τις διακοπές τους νωρίτερα.  Στο 22’ ο Ιτούρμπε είδε την ωραία κίνηση του Καμαρά, έβγαλε την μακρινή ασιστ και ο Μαυριτανός σφράγισε άλλη μια καλή εμφάνιση με ένα γκολ θυμίζοντας το γκολ που πέτυχε πριν λίγες ημέρες στην Τούμπα. Κάπου εκεί το παιχνίδι αν και είχε μπόλικο χρόνο ολοκληρώθηκε μιας και φαινόταν ότι οι αντίπαλοι μας είχαν εγκαταλείψει.  Η συνέχεια ήθελε τον ΑΡΗ μας  χωρίς ιδιαίτερο άγχος να κλέβει μπάλες , να κυκλοφορεί με ευκολία και να φτιάχνει φάσεις κυνηγώντας και άλλο γκολ. Ένα γκολ που στο 81’ έβαλε ο Εμπακατά με ωραίο σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής!

ΔΙΑΤΗΡΗΣΕ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ

Μπορεί να μην έγινε το βήμα παραπάνω που θα θέλαμε όμως οι ιδιαίτερες συνθήκες και ο τρόπος με τον οποίο διατηρήσαμε φέτος  τα κεκτημένα απέδειξε ότι η ομάδα έχει αλλάξει επίπεδο. Όταν σε μια μέτρια χρονιά, γεμάτο λάθη, προβλήματα και «εμπόδια» καταφέρνεις να τερματίζεις 3^ος, τότε ναι αυτό δείχνει ότι έχεις αλλάξει επίπεδο. Όπως και η 4^η συνεχόμενη έξοδο στην Ευρώπη για πρώτη φορά αυτό δείχνει. Πλέον το ΠΟΚ4 έχει εμπεδώσει ότι η «μοιρασιά» έχει γίνει πολύπλοκη και ότι ο ΑΡΗΣ των τελευταίων ετών δεν είναι ένα πυροτέχνημα.     

ΑΝΕΤΟΣ ΩΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ

Άνετος και ωραίος ο ευρωπαίος ΑΡΗΣ, κέρδισε εύκολα τα Γιάννενα κλείνοντας με γλυκό τρόπο μια περίεργη χρονιά. Η τελική 3^η θέση στην κατάταξη είναι μια μικρή δικαίωση για τον ΑΡΗ μας που παρά τα λάθη του και τις «τρικλοποδιές» δεν εγκατέλειψε τη μάχη ποτέ. Κάπως έτσι δικαιολογείται το «ξέσπασμα» του Σαββάτου μετά τον θρίαμβο επί της ΑΕΚ αλλά και το ζεστό το χειροκρότημα από τους φίλους της ομάδος που έντυσαν το γήπεδο των Ζωσιμάδων στα κιτρινόμαυρα. Έστω και στο φινάλε της σεζόν αυτή η ομάδα απέδειξε ότι αξίζει και επιβάλλεται να έχει συνέχεια! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Απίστευτο, συγκλονιστικό, ανεπανάληπτο κοκτέιλ συναισθημάτων μας κέρασε ο ΑΡΗΣ μας σε μια βραδιά που θα την θυμόμαστε για πάρα πολλά χρονιά! Από τον εφιάλτη του 0-2 που φοβόμασταν εξαρχής και ξαναζούσαμε για πολλοστή φορά, στην λύτρωση του 3-2 μέσα σε 15’.   Το σύνθημα της αντεπίθεσης το έδωσε ο Πάλμα, ο Μαντσίνι το έφερε στα ίσια, ο Γκαρσία μας έστειλε στα ουράνια σφραγίζοντας το Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Δάκρυα χαράς στο Κλεάνθης Βικελίδης με τον κόσμο της ομάδος να βλέπει την κακοδαιμονία δεκαετιών να ξορκίζεται!

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ

Η αποφυγή εκπλήξεων στις ενδεκάδες και των 2 ομάδων και το διστακτικό ξεκίνημα επιβεβαίωσε όλους όσους έβλεπαν ότι το βάρος και η διαχείριση του «πρέπει» της νίκης θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο. Το παιχνίδι ήταν τελικός, η ΑΕΚ έπαιζε την τελευταία της ελπίδα για να σώσει ότι σώζεται ενώ και η ομάδα μας σχεδόν στην ίδια θέση με το βολικό 1Χ σε συνδυασμό με το καυτό Βικελίδης να την χρίζει αυτομάτως φαβορί για το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Το ότι η πρώτη τελική έγινε στο 21’ έδειχνε πόσο επηρεασμένες ψυχολογικά ήταν και οι 2 ομάδες από αυτή την κατάσταση.

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ Α’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Η ΑΕΚ έφθασε πρώτη μια ανάσα από  το να ανοίξει το σκορ με το «άχαστο» του Λιβάι Γκαρσία αλλά βλέποντας συνολικά το παιχνίδι μάλλον το δοκάρι του Ιτούρμπε στη λήξη του πρώτου ημιχρόνου ήταν πιο κομβική φάση. Ένα γκολ σε εκείνο το χρονικό σημείο πιθανόν να «άδειαζε» εντελώς τους αντιπάλους μας και να έκανε πιο εύκολο το έργο μας. 

ΜΑΤΣ ΡΟΝΤΕΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ(ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ)

Βασιλιάς των σπορ θεωρείται το ποδόσφαιρο και όχι άδικα όπως φάνηκε στο αποψινό παιχνίδι. 5’ αποτελεσματικότητας της ΑΕΚ ήταν αρκετά για να μας ισοπεδώσει και να μας κάνει να αντικρύσουμε την αποτυχία σε ένα ακόμη κομβικό must win παιχνίδι που προτού ξεκινήσει είχαμε όλες τις προϋποθέσεις  για να το κερδίσουμε.  Και εκεί που όλα είναι μαύρα ξαφνικά ο ΑΡΗΣ σαν πραγματικός  «Θεός του πολέμου»  αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη μάχη και μας χάρισε απλόχερα μιας μοναδική παράσταση. Στο 78’ ο ταλαντούχος και γεμάτο ποδοσφαιρικό εγωισμό Πάλμα με μια προσωπική ενέργεια έβαλε ξανά τον ΑΡΗ στο παιχνίδι που πλέον είχε τουλάχιστον 15’ για να πάρει το Χ. Με το Βικελίδης να έχει πάρει φωτιά και την σκέψη της αποτυχίας να τρομοκρατεί τα μυαλά των αντιπάλων μας το γήπεδο έγινε κατηφορικό για τους παίκτες μας που πλέον έδειχναν ατρόμητοι και αποφασισμένοι. Ο περιπετειώδης τρόπος που ήρθε η ισοφάριση μετά από αλλεπάλληλες χαμένες  χάρη στον Μαντσίνι που ήταν στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή έφερε τον ΑΡΗ αγκαλιά με το Χ που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε ιδανικό μετά το 0-2. Ούτε αυτό όμως ήταν αρκετό… Και ήρθε η φάση του 93’ που ο Καμαρά με τη γνωστή μαχητικότητα του και ταλέντο βγάζει από το πουθενά στον επερχόμενο Γκάμα μια τυφλή πάσα, αυτός πασάρει με ψυχραιμία στον Γκαρσία με τον τελευταίο να αποζημιώνει έστω με αυτόν τον  αγχωτικό τρόπο όλο τον οργανισμό ΑΡΗ που τον πίστεψε και τον στήριξε σε μια πολύ κακή χρονιά για τον ίδιο. Το γκολ του Ματέο Γκαρσία στις καθυστερήσεις «γκρέμισε» το Κλεάνθης Βικελίδης και έστειλε τους Αρειανούς στα ουράνια, σε μια παραδεισένια διάσταση!

ΟΛΟΙ ΕΒΑΛΑΝ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ

Από τον Μπούργος που απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν «κολλάει» στις αποφάσεις τους και έχει την ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι καθώς εξελίσσεται μέχρι και τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε και απέδειξε ότι έχει κάκαλα! Αν δεν υπήρχαν όλα τα παραπάνω στο 0-2 θα είχε τελειώσει το παιχνίδι και θα ξεκινούσαμε να μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Και όμως ο ΑΡΗΣ απέδειξε ότι πέρα από τη στόφα μαχητή έχει πλέον και αυτή του νικητή.  Ένα μεγάλο αρνητικό σερί με τόσα χαμένα κρίσιμα παιχνίδια με εμφανίσεις κατώτερες των προσδοκιών απόψε έλαβαν τέλος με έναν εντυπωσιακό τρόπο. Με έναν εμφατικό μοναδικό τρόπο ανάλογο του κόσμου και της ψυχοσύνθεσης αυτής της ομάδος. Μιας ομάδος που έχει μάθε να πορεύεται με τα λάθη της, να παλεύει με θεούς και δαίμονες και ανεξαρτήτου αποτελέσματος πάντα να παραμένει όρθια. Όρθια, πανέτοιμη να δώσει την επόμενη μάχη της με τον κόσμο της εκεί στο πλευρό της αποφασισμένο να την στηρίξει με όλες τις δυνάμεις του. Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ! Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που γουστάρουμε!

ΝΙΚΗ ΟΡΟΣΗΜΟ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη με αυτόν τον περιπετειώδη και μνημειώδη τρόπο κόντρα σε έναν ολόκληρο μηχανισμό που από το καλοκαίρι και πιο πριν φρόντισε να βάλει εμπόδια(Ντουρμισάι, Λάσκοφ) μέχρι και τα πλέιοφς με τα «φιλικά» και τους Έλληνες διαιτητές σε ειδικές αποστολές. Ακόμη και ο εξαίρετος σκωτσέζος διαιτητής δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος του, χωρίς όμως να χαλάσει την γιορτή μας. Τα δάκρυα χαράς από παίκτες και κόσμο φανερώνουν πόσο ανάγκη είχαμε όλοι μας μια τόσο σπουδαία νίκη! Σφραγίσαμε το ευρωπαϊκό εισιτήριο, ξορκίσαμε την κατάρα δεκαετιών και τώρα πάμε για άλλα! Συγχαρητήρια σε όλους  που βοήθησαν για να ζήσουμε αυτόν τον ανεπανάληπτο θρίαμβο!

ΥΓ. Όποιος δεν βλέπει ότι ο ΑΡΗΣ από την στιγμή που επέστρεψε στην σουπερλίγκα προοδεύει μάλλον είναι τυφλός. Και φυσικά αυτή η αξιόλογη πορεία των ρεκορ έχουν την υπογραφή του Καρυπίδη. Πρόεδρε σε ευχαριστούμε!

ΥΓ2. Δεν είναι τυχαίο το ότι η άνοδος του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια έχει συνδυαστεί με ξένους διαιτητές και το VAR. Πόσα χαρούμενες στιγμές μας έχουν κλέψει άραγε;

ΥΓ3. Κρίμα πάντως για τον σκωτσέζο διαιτητή που απέτυχε να παραμείνει ανεπηρέαστος από την κρισιμότητα του αγώνα. Για το VAR λίγο πολύ τα περιμέναμε.

ΥΓ4. Το ευρωπαϊκό εισιτήριο το κερδίσαμε, την Τρίτη όμως υπάρχει και άλλος στόχος  που πρέπει να κατακτηθεί.

ΥΓ5. Για τον Άλκη, τον Τόσκο, για όλους όσους έφυγαν νωρίς αλλά και για όσους έμειναν πιστοί και ακλόνητοι στο πλευρό του κιτρινόμαυρου Θεού!

ΥΓ6. Μοναδική παραφωνία ο "ανεγκέφαλος" που πέταξε το μπουκάλι. Ναι... ζοριστήκαμε, υπήρχε ένταση, νεύρα, απόγνωση σε κάποια σημεία του αγώνα αλλά τέτοια σκηνικά δεν έχουν σχέση με τον ΑΡΗ που αγαπάμε. Αν δεν αντέχεις  κάτσε σπίτι σου ή πήγαινε σε κανά άλλο γήπεδο που μπορεί να σου πουν και μπράβο.

Την  αντίδραση που αναμέναμε έβγαλε σήμερα η ομάδα μας στην Τούμπα κερδίζοντας για ακόμη μια φορά την «μεγάλη» ομάδα του ποακ που παρέμεινε χωρίς νίκη στα 10 τελευταία παιχνίδια …που συμπτωματικά δεν κέρδισε και πέναλτι! Ο Μπούργος περιόρισε τους πειραματισμούς του, οι παίκτες παρουσιάστηκαν συγκεντρωμένοι και η ομάδα χωρίς καν να πιάσει κάποια σπουδαία εμφάνιση εξαργύρωσε έστω με αυτό το 1-0 την ανωτερότητα του μέσα στο γήπεδο. Έλειψε η «μπούκα» στο φινάλε, δεν έλειψαν όμως τα «λαϊκά δικαστήρια» από τους φίλους της ομάδος «φαινόμενο».

ΟΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΟΜΑΔΑ

Αρκετός λόγος έγινε τις προηγούμενες ημέρες για τα πειράματα του Μπούργος και από ότι φαίνεται η «γκρίνια» του κόσμου συμβάδισε με τη σκέψη του προπονητή μας.  Επιστρέφοντας σε έναν πιο γνώριμο σχηματισμό με τον Καμαρά στην κορυφή, τον Μπερτόγλιο μετά από καιρό από πίσω του και τους Ιτούρμπε και Μαντσίνι στα άκρα η ομάδα έδειχνε πολύ πιο στιβαρή και δεμένη στο γήπεδο από το σφύριγμα στη σέντρα. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εικόνα είχε ο Σούντγκρεν που ύστερα από καιρό θύμισε τον παίκτη που θαυμάσαμε και διακαώς ζητούσαμε την ανανέωση του συμβολαίου  του.  Ο Σουηδός έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο και έφθασε και 2 φορές μερικά εκατοστά μακριά από το γκολ.  Ενώ και η μαχητικότητα του Καμαρά επέτρεπε στους Μαντσίνι και Ιτούρμπε να κάνουν τις γνωστές μπούκες του.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΡΙΝΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΜΑΡΑ

Εξαρχής ήταν σχεδόν βέβαιο ότι οι 2 ομάδες θα πήγαιναν περισσότερο σε ένα παιχνίδι τακτικής παρά σε ένα ροντέο που θα εξαντλούσε και πιθανόν θα αποδεκάτιζε και τις 2 ομάδες. Λίγες οι καλές στιγμές με τον ΑΡΗ μας να έχει τον πρώτο λόγο και τους αντιπάλους μας να προσπαθούν κυρίως να χτυπήσουν από αντεπιθέσεις και στημένα. Το χαμένο τετ α τετ του Καμαρά στο πρώτο ημίχρονο δικαιολογημένα προκάλεσε την αγανάκτηση όλων μας αλλά το να «δικάζεις» τους παίκτες και την ομάδα σου πριν τελειώσει το παιχνίδι είναι έγκλημα και αυτό φάνηκε σήμερα. Ο Μπούργος από την πρώτη στιγμή στάθηκε δίπλα του και προσπάθησε να τον ανεβάσει κάτι που το πέτυχε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου. Ο Καμαρά άφησε την κακή στιγμή πίσω του, συνέχισε να παλεύει με όλες του τις δυνάμεις και δικαιώθηκε πετυχαίνοντας το νικητήριο γκολ. Λίγο έλειψε να πετύχει και το 2^ο λίγα λεπτά πριν το τέλος σε μια εντυπωσιακή κούρσα που πέρασε σχεδόν όλη την άμυνα του συμπολίτη.  Σίγουρα ήταν ο κορυφαίος της αναμέτρησης μαζί με τον Σούντγκρεν αλλά και τον Κουέστα όπου τις ελάχιστες φορές που χρειάστηκε ήταν αυτός που έπρεπε!

ΤΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΑ

Διδακτικά τα τελευταία 2 παιχνίδια για αυτούς που αρνούνται να δουν καθαρά και ρεαλιστικά τα πράγματα. Ο ΑΡΗΣ όλη την χρονιά πορεύεται με τις λάθος επιλογές του, την ατυχία του με τους τραυματισμούς και τα «εμπόδια» που του βάζουν οι ανταγωνιστές του. Σε  αυτή την πορεία έχει τις καλές στιγμές που σε πείθει ότι είναι ικανός να τα σαρώσει όλα  αλλά και τις στιγμές που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν μπορεί να κερδίσει γενικότερα... Απογοήτευση  κόντρα στα «δεύτερα»  του  Ολυμπιακού, αντίδραση και γούστα για ακόμη μια φορά μέσα στην Τούμπα.  2 παιχνίδια απέμειναν, το ένα τελικός. Γεμίζουμε το Κλ.Βικελίδης και στηρίζουμε με όλες τις δυνάμεις μας αυτή την ομάδα! Έτσι ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου, συνέχισε να μοιράζεις πονο!

ΥΓ. Καλός ο διαιτητής, τραγικός όμως ο VARistas που έπνιξε το πέναλτι για το 0-2.

ΥΓ2. Νο penalty, no goal, no party, επεισόδιο 10 και συνεχίζεται… ας είναι καλά οι Έλληνες διαιτητές που στην κανονική διάρκεια του έδωσαν μπόλικα δωράκια για να το παίζει άνετος στα πλέιοφς.

ΥΓ3. Βλέποντας  την προσπάθεια να εκβιάσουν πέναλτι και τις διαμαρτυρίες των παικτών του συμπολίτη σε κάθε ανύπαρκτη φάση καταλαβαίνεις πως «προετοιμάζεται»  και πως είναι «μαθημένη» αυτή η ομάδα. Τζάμπα τόσοι πρώην διαιτητές  για «ειδικά σεμινάρια»;

Σαν χαμένος στην μετάφραση έμοιαζε σήμερα ο ΑΡΗΣ απέναντι στα «δεύτερα» του Ολυμπιακού γνωρίζοντας πικρή ήττα από μια στημένη φάση…  για ακόμη μια φορά. Τραγικοί σχεδόν όλοι οι παίκτες με τον Μπούργος να βάζει την υπογραφή του στο σημερινό συνονθύλευμα. Δικαιολογημένη η αγανάκτηση του κόσμου με την εικόνα της ομάδος να τον πληγώνει περισσότερο  από το τελικό αποτέλεσμα.

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΔΙΠΛΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ

Αν δεν ήσουν ενημερωμένος για την σημασία του αγώνα δύσκολα παρακολουθώντας τον να μπορούσες να διακρίνεις ότι η ομάδα μας σήμερα καιγόταν για τη νίκη και απέναντι μας ήταν μια αδιάφορη ομάδα με μπόλικες αλλαγές και παίκτες που πρώτη φορά έπαιζαν φέτος. Άνευρος, κουρασμένος, υπερβολικά αγχωμένος και εκνευριστικά αργός σε σκέψη και εκτέλεση κάθε κίνησης. Ακόμη και στις πιο απλές πάσες οι παίκτες μας κατάφερναν να κάνουν λάθη ενώ όσες φορές τους δόθηκε η ευκαιρία να τρέξουν και να συνδυαστούν μπροστά από την αντίπαλη εστία πάντα έκαναν την λάθος επιλογή. Στην άμυνα παρόλο που δεν δεχθήκαμε πίεση καταφέραμε σαν σε επανάληψη να φάμε άλλο ένα γκολ από στημένο με τους 2 στόπερ μας να παραμένουν καρφωμένοι στο έδαφος. Κάτω από την βάση όλοι οι παίκτες που σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι έδειξαν το χειρότερο τους πρόσωπο.

ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΚΑΙ Ο ΜΠΟΥΡΓΟΣ

Δεν θα ήταν λογικό να μείνει έξω από αυτήν την ντροπιαστική εξίσωση της σημερινής εμφάνισης ο Μπούργος. Ανεξαρτήτως τακτικής και ατομικής απόδοσης των παικτών το κομμάτι της πνευματικής προετοιμασίας έχει να κάνει με το τεχνικό τιμ και αυτό που φάνηκε σήμερα ήταν ότι ο ΑΡΗΣ ήταν απόλυτα ανέτοιμος σε όλα τα επίπεδα. Σαν να μην είπε κανείς στους παίκτες ότι αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά παιχνίδια της χρονιάς που μπορεί να σου εξασφαλίσει το εισιτήριο της Ευρώπης. Η μεγαλύτερη όμως αποτυχία είναι ότι αν και ήξερες ότι πρέπει πάση θυσία να σκοράρεις και ότι αυτό θα έπρεπε να το κάνεις με διαφορετικό τρόπο λόγω της απουσίας του Καμαρά τελικά δεν καταφέραμε καν να γίνουμε απειλητικοί μιας κανείς δεν ήξερε τι ρόλο τραβούσε στην επίθεση της ομάδος. Μέχρι και Μάνος που μπήκε στα τελευταία λεπτά κινήθηκε εκτός περιοχής… Αυτής της μόνιμα άδεια από παίκτες μας αντίπαλης περιοχής. Οι δηλώσεις του μετά από τη λήξη του αγώνα για μεγάλη προσπάθεια και ευκαιρίες δείχνει το πόσο μπερδεμένος είναι.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Μια από τις χειρότερες εμφανίσεις της χρονιά μας «φύλαγε» ο ΑΡΗΣ για σήμερα σε ένα παιχνίδι όπου έπρεπε να το κερδίσουμε πάση θυσία.  Άψυχος και αναποτελεσματικός από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό κατάφερε να αναδείξει τα «δεύτερα» του Ολυμπιακού και να πετάξει με ευκολία 3 βαθμούς. Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμη αλλά με τέτοια εικόνα δεν μπορείς να ελπίζεις για πολλά. Μονόδρομος η άμεση αντίδραση από παίκτες και προπονητή που στα εναπομείναντα παιχνίδια οφείλουν να κατέβουν στο γήπεδο… γιατί σήμερα δεν κατέβηκαν.

Από πνευματικά ανέτοιμος ως μπερδεμένος παρουσιάστηκε σήμερα ο ΑΡΗΣ στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας την ήττα με 1-0. Σαν να μην ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο ο ΑΡΗΣ χάθηκε στις ανασφάλειες του πετώντας σημαντική ευκαιρία για να εξασφαλίσει σημαντικό προβάδισμα για την Ευρώπη. Και όλα αυτά απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που πέρα από την ιδιαίτερη διάθεση που έδειξαν οι παίκτες του δεν είχε να παρουσιάσει κάτι άλλο.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ …ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ

Τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και σήμερα το αποτέλεσμα έδειξε μια σωρεία λαθών από τον Μπούργος. Από την έμπνευση της τριπλέτας Σάσα-Ντουκουρέ-Ματίγια, την συμμετοχή του Γκάμα στο αρχικό σχήμα σε ένα παιχνίδι όπου ήθελες ταχύτητα για να χτυπήσεις στην αντεπίθεση, την ανοχή στον Καμαρά μέχρι και τις βιαστικές περίεργες αλλαγές όλα βγήκαν λάθος.  Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ένας μπερδεμένος ΑΡΗΣ που δεν ήξερε τι έκανε μέσα στο γήπεδο ενώ φαινόταν ότι το παιχνίδι είναι στα μέτρα του …ακόμη και αν έπαιζε με 10 παίκτες. Μπερδεμένος από την αρχή που τρώει ένα γκολ από το πουθενά μέχρι το τέλος που δεν πήρε πότε την απόφαση να πιέσει και ότι βγει…

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΤΟΙΜΟΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ

Ελάχιστοι ήταν αυτοί που ξεχώρισαν σήμερα μιας και η συντριπτική πλειοψηφία έμοιαζε να είναι ακόμη σε πασχαλινές διακοπές. Έλειψε η ένταση στις κινήσεις τους, έλειψε το καθαρό μυαλό στην κρίσιμη πάσα ή στην τελική προσπάθεια. Ενώ η περίπτωση του Καμαρά σηκώνει πολύ κουβέντα μιας και ακόμη μια φορά κατάφερε να ξεχωρίσει για την συμπεριφορά του παρά για την αγωνιστική του απόδοση χαντακώνοντας ολόκληρη την ομάδα. Είχαμε τους τραυματισμούς, είχαμε την περίπτωση Μήτρογλου αλλά το ότι η ομάδα ξέμεινε για διάφορους λόγους από επιθετικούς είναι ένα τεράστιο έγκλημα.

ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Πνευματικά ανέτοιμος κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο γήπεδο παρά την κρισιμότητα του αγώνα. Νωθροί παίκτες, τακτικά μπερδεμένοι έχασαν από έναν Παναθηναϊκό που δεν έκανε τίποτα το ιδιαίτερο ακόμη και όταν έπαιζε με παίκτη παραπάνω. Πισωγύρισμα η σημερινή ήττα και εμφάνιση στη Λεωφόρο που μας αφήνει πιο πίσω σε αυτή την κούρσα για το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ωστόσο τίποτα δεν έχει τελειώσει και όλα θα κριθούν σε έναν «τελικό» με την ΑΕΚ στο Κλ.Βικελίδης.

ΥΓ. Μέτριος ο ΑΡΗΣ σήμερα, μέτριος και ο διαιτητής με τον VARista.

ΥΓ2. Μπράβο στα αλάνια που βρέθηκαν κοντά στην ομάδα!