Τρίτωσε το κακό με την διαιτησία σήμερα, με τον Παπαδόπουλο και το VAR να μας κλέβει τους 2 βαθμούς. Προσπάθησαν με τη σέντρα να βρουν πέναλτι, είδαν χέρι στο γκολ του Σαμόρα, δεν είδαν πέναλτι πάνω στον Μορόν νωρίτερα ενώ ο επόπτης με ιδιαίτερη βιασύνη ανακάλυπτε το ένα οφσάιντ μετά το άλλο. Σε ένα παιχνίδι που ο ΑΡΗΣ είχε προβλήματα στην ανάπτυξη, δεν διαχειρίστηκε σωστά το προβάδισμα του αλλά και με αυτά πάλι θα έπαιρνε τη νίκη αν δεν υπήρχε αυτή η διαιτησία.

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΡΥΘΜΟ

Με την επανεμφάνιση του Φαμπιάνο στο αρχικό σχήμα λόγω της έκτακτης απουσίας του Βέλεθ ο Άκης Μάντζιος ακολούθησε την ίδια συνταγή με τις Σέρρες προσπαθώντας από νωρίς να σταθεροποιήσει ένα σχήμα. Όπως ακριβώς και στις Σέρρες ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να ελέγξει το παιχνίδι και ως ένα βαθμό το κατάφερε. Απέναντι του όμως είχε έναν καλοστημένο Αστέρα Τρίπολης που έπαιζε το παιχνίδι της αντεπίθεσης πολύ καλά. Αποτέλεσμα να έχουμε την κατοχή αλλά να δυσκολευόμαστε να δημιουργήσουμε φάσεις. Οι προσωπικές ενέργειες και τα σουτ του Γκαρθία ήταν ότι καλύτερο είχαμε να παρουσιάσουμε στα πρώτα 45’

ΑΝΟΙΞΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ Ο ΜΟΡΟΝ

Ο Αστέρας ήταν επικίνδυνος στις αντεπιθέσεις του και μπήκε δυνατά στο Β ημίχρονο αλλά ο ΑΡΗΣ μας ήταν αυτός που βρήκε το γκολ στο 62’. Ο Μοντόγια που πέρασε ως αλλαγή, έδωσε περισσότερη ζωντάνια στην δεξιά πλευρά σε σχέση με τον Μάγιο και ήταν αυτός που έβγαλε την ασίστ στον Μορόν για να επιστρέψει στο σκοράρισμα. Ο Ισπανός ήταν εκεί που έπρεπε, πρόλαβε τους αντίπαλους αμυντικούς και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Μάλιστα μέσα στα λεπτά που ακολούθησαν ο ΑΡΗΣ είχε την ευκαιρία να διπλασιάσει τα γκολ και να κλειδώσει τη νίκη αλλά η μπάλα δεν μας έκανε τη χάρη.

ΚΑΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ

 Και ενώ το παιχνίδι φαινόταν να είναι ακριβώς εκεί που το θέλουμε ξαφνικά η ομάδα έδειξε να χάνει την συγκέντρωση της. Κάτι που φαινόταν κυρίως στις τοποθετήσεις μας στην άμυνα όπου σε αρκετές φάσεις μας έπιασαν στον ύπνο και γίνανε επικίνδυνοι. Αποκορύφωμα της αμυντικής αδράνειας ήταν η φάση του 81’ όπου ο Παλάσιος ξεφεύγει με ευκολία του Σαμόρα και στην εξέλιξη της φάσης γίνεται το 1-1. Η ολιγωρία στην άμυνα συνεχίστηκε και στα επόμενα λεπτά με τους αντιπάλους μας να φθάνουν κοντά και στην ολική ανατροπή.

Ο ΣΑΜΟΡΑ ΣΚΟΡΑΡΕ, Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ VAR ΕΙΔΑΝ ΧΕΡΙ

Όσο και αν την κοιτάς την φάση… χέρι που δεν είναι κολλημένο στο σώμα δεν μπορείς να διακρίνεις. Οι λεβέντες όμως της εξυγίανσης είχαν συγκεκριμένη αποστολή και έπρεπε να την φέρουν εις πέρας. Με συνοπτικές διαδικασίες ένα γκολ που μοιάζει πεντακάθαρο ο Παπαδόπουλος με τις ευλογίες του VAR το ακύρωσαν. Άλλο ένα «λάθος», άλλοι 2 χαμένοι βαθμοί.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙΣ

Δεν έθελξε ο ΑΡΗΣ με την απόδοση του σήμερα και στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν είχε τις εμπνεύσεις για να γίνει ιδιαίτερα απειλητικός. Ενώ και στην άμυνα που έμοιαζε δυνατός είχε κάποιες στιγμές αδράνειας που μπορούσε να είχαν οδηγήσει σε πανωλεθρία. Λογικό ως ένα σημείο να υπάρχουν αυτές οι αδυναμίες σε αυτό το χρονικό σημείο και θα πρέπει ο Μάντζιος με τους παίκτες του να δουλέψουν. Η ομάδα έχει πολύ καλά στοιχεία αλλά θέλει τον χρόνο της. Την προσπάθεια όμως την κάνει και αυτή η προσπάθεια αν δεν είχε εμπόδια τους διαιτητές και το VAR θα είχε «γράψει» 3 στα 3 και 9 βαθμούς. Ναι θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας, θα πρέπει η ομάδα να ενισχυθεί, να βελτιωθεί και να γίνει πιο αποτελεσματική. Άλλο αυτό και άλλο οι 4 κλεμμένοι βαθμοί σε 3 παιχνίδια.

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΟΨΟΥΝ ΒΑΘΜΟΥΣ

Ναι, ο ΑΡΗΣ ήταν μέτριος σήμερα αλλά αυτή δεν σημαίνει ότι δεν άξιζε τη νίκη. Και την άξιζε και τα γκολ για να την πάρει τα έβαλε. Όταν όμως απέναντι σου έχεις αυτούς τους καμικάζι διαιτητές και Varistes το μόνο που σου απομένει να κάνεις είναι να αναρωτιέσαι αν θα πρέπει να πιστεύεις στα μάτια σου ή όχι… Περιμέναμε μια δύσκολη «εξυγιαντική» χρονιά αλλά αυτό το 3 στα 3 δεν έχει προηγούμενο… Μοναδική απάντηση πρέπει να είναι η μεταγραφική ενίσχυση,  η αγωνιστική βελτίωση και η μαζική στήριξη από όλους μας.

ΥΓ. Έλειψε ο κόσμος από το σημερινό παιχνίδι. Όχι ότι χαμπαριάζουν οι «εντολοδόχοι» από τέτοια… αντιθέτως μπορεί να μας περίμεναν στην γωνία παρέα με τα φιλαράκια τους από τη ΔΕΑΒ.

Την πρώτη του νίκη στο νέο πρωτάθλημα πανηγύρισε ο ΑΡΗΣ μας στις Σέρρες, κερδίζοντας την τοπική ομάδα με 1-0 χάρη στο γκολ του Σιφουέντες  που μαζί με τον Ντιαντί ήταν οι κορυφαίοι για την ομάδα μας. Μια νίκη που θα μπορούσε να είχε έρθει πολύ πιο εύκολα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί στην τελική προσπάθεια ή αν δεν βρισκόταν στον δρόμο μας ο διαιτητής Τσιμεντερίδης. Δεν άφησε να παιχτεί παιχνίδι με αστεία σφυρίγματα, φόρτωσε με κάρτες την ομάδα μας εντός και εκτός των 4 γραμμών, προσπάθησε να σπρώξει τον Πανσερραϊκό προς την εστία μας …αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Οι παίκτες του Άκη Μάντζιου ήταν συγκεντρωμένοι, δεν μάσησαν από τις προκλήσεις και πέτυχαν τον στόχο τους! Δικαιολογημένη η αποθέωση τους από την υπέροχη κιτρινόμαυρη κερκίδα που έδωσε ξεχωριστό χρώμα στην αναμέτρηση!

ΣΥΜΠΑΓΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Για ακόμη μια φορά ο Άκης Μάντζιος επιβεβαίωσε ότι δεν κολλάει σε συγκεκριμένες επιλογές και πλάνα, επιλέγοντας κάθε φορά αυτούς που διακρίνει πιο ετοιμοπόλεμους. Η επιλογή του Ντιαντί, του Σίστο και του Σιφουέντες στο αρχικό σχήμα σε σχέση με ότι είδαμε κόντρα στον Ατρόμητο ήταν απόλυτα σωστές και ο ΑΡΗΣ παρουσίασε από το ξεκίνημα ένα καλό πρόσωπο σε ένα παιχνίδι όπου ο διαιτητής δεν ήθελε να παιχτεί ποδόσφαιρο. Προφανώς και το Χ ήταν εξαρχής αυτό που είχε ο Τσιμεντερίδης στο μυαλό του και έκανε ότι μπορούσε για να το πετύχει. Ο ΑΡΗΣ όμως έχοντας εξαιρετική αμυντική λειτουργία εγκλώβισε τον Πανσερραϊκό και δεν του επέτρεψε να βγάλει τις επιθετικές αρετές που έδειξε πριν λίγες ημέρες στην Τούμπα. Επιθετικά αν και μόλις στην 2^η αγωνιστική η ομάδα έδειξε μια ωριμότητα και κατάφερε να βγάλει αρκετές φάσεις μέσα από οργανωμένες επιθέσεις και σωστή κυκλοφορία της μπάλας.

 Ο ΝΤΙΑΝΤΙ ΕΚΛΕΨΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ, Ο ΣΙΦΟΥΕΝΤΕΣ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Με τον Πανσερραϊκό να μην μπορεί να απειλήσει και την ομάδα μας να διατηρεί με ευκολία την κατοχή και τον έλεγχο του αγώνα το ζητούμενο  ήταν το γκολ που θα ξεκλείδωνε την αντίπαλη άμυνα. Βασικός εκφραστής αυτής της προσπάθειας ήταν ο Ντιαντί που είτε με προσωπικές ενέργειες είτε με σωστές κινήσεις χωρίς την μπάλα συνδυαζόταν ωραία με τους υπόλοιπους και γινόταν απειλητικός. Το γκολ όμως ήρθε στο 34΄ από το υπέροχο σουτ του Σιφουέντες από το ύψος της μεγάλης περιοχής. Ένα γκολ που πέρα από τους 3 βαθμούς που χάρισε στην ομάδα ήταν και το «κερασάκι» μιας ολοκληρωτικής εμφάνισης στο πρώτο γεμάτο ενενηντάλεπτο του Σιφουέντες. Κουβάλησε την μπάλα, είχε σωστές μεταβιβάσεις και γενικά σχεδόν όλες του οι κινήσεις ήταν απόλυτα αποτελεσματικές. Σε αντίθεση με τον Ντιαντί που υπήρχαν στιγμές που έκανε άνω κάτω την αντίπαλη άμυνα αλλά στο τέλος δεν μπορούσε να ολοκληρώσει τις φάσεις. Πρόλαβε όμως ο νεαρός να δώσει το στίγμα του και να επιβεβαιώσει ότι στο πρόσωπο του ο ΑΡΗΣ έχει βρει πολλά περισσότερα από έναν ταλαντούχο παίκτη με προοπτική για το μέλλον.

ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ 2^Ο ΓΚΟΛ ΑΛΛΑ ΓΚΟΥΓΚΕΣΑΣΒΙΛΙ ΚΑΙ ΤΣΙΜΕΝΤΕΡΙΔΗΣ ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΧΙ

Από την μια ο Τσιμεντερίδης έκοβε τον ρυθμό και έσπρωχνε με κάθε ευκαιρία τον Πανσερραϊκό προς την εστία μας, από την άλλη ο Γκουγκεσασβίλι επιδόθηκε σε ρεσιτάλ εντυπωσιακών αποκρούσεων. Ντιαντί(3-4 φορές), Μορόν, Μοντσού, Σαβέριο προσπάθησαν να κλειδώσουν την νίκη αλλά ο πορτιέρο των Σερρών ήταν εκεί και κράτησε τους αντιπάλους μας ζωντανούς μέχρι το τέλος. Η αμυντική μας λειτουργία όμως ήταν τόσο καλή σήμερα που μόνο με κάποιο πέναλτι φάντασμα σαν αυτό στο Περιστέρι θα μπορούσε να χαθεί η νίκη.

ΑΙΣΘΗΤΑ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Είχαμε πει παρά το Χ με τον Ατρόμητο ότι η ομάδα είχε δείξει ένα καλό πρόσωπο. Σήμερα όμως ο ΑΡΗΣ ήταν κατά πολύ καλύτερος. Όχι μόνο για κατάφερε να πάρει τους 3 βαθμούς αλλά γιατί σε όλες τις γραμμές έδειξε βελτιωμένος. Η άμυνα απροσπέλαστη, στο κέντρο η κίνηση των παικτών και η κυκλοφορία της μπάλας ήταν υποδειγματική ενώ και στην επίθεση παρά το «χαμηλό τέμπο» του Μορόν ο ΑΡΗΣ κατάφερε να βγάλει μέσα από στρωτό ποδόσφαιρο μπόλικες ουσιαστικές ευκαιρίες που θα μπορούσαν να είχαν γίνει γκολ. Όλα αυτά μόνο αισιοδοξία μας γεμίζουν μιας και η μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας συνεχίζεται και ακόμη είμαστε πολύ νωρίς για να κρίνουμε το τι έχουν να δώσουν τα νέα αποκτήματα αλλά και το πόσο καλά μπορούν να δέσουν με τους «παλιούς».

ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΠΟΝΤΟ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΗΝ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ

Υποψιασμένοι μπήκαμε στην νέα αγωνιστική σεζόν σχετικά με την «νέα τάξη πραγμάτων» στο ελληνικό ποδόσφαιρο και όπως κόντρα στον Ατρόμητο έτσι και σήμερα στις Σέρρες υπήρχε το «κοράκι» αποφασισμένο να μας κόψει βαθμούς. Αυτή την φορά όμως ο ΑΡΗΣ ήταν πιο σοβαρός, πιο αποφασισμένος και δεν τους έδωσε την ευκαιρία να του κλέψουν τους βαθμούς. Το γκολ του Σιφουέντες ήταν αρκετό για να έρθει η νίκη σε ένα παιχνίδι όπου έπρεπε να είχαμε πετύχει πολλά περισσότερα. Μια νίκη που πανηγυρίστηκε έντονα από τον κόσμο της ομάδας που έστησε ένα μικρό Κλ.Βικελίδης στο ταλαίπωρο γήπεδο των Σερρών! Πρώτη νίκη και πρώτο χαστούκι στην εξύγιανση! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μισές δουλειές από τον Τσιμεντερίδη…  ούτε μια κόκκινη

Ένα λάθος από κάθε πλευρά ήταν αρκετό για να διαμορφώσει το ισόπαλο 1-1 και να οδηγήσει στην πρώτη απώλεια βαθμών για τον ΑΡΗ μας. Σε ένα παιχνίδι όπου παρά τις απουσίες και τους ανέτοιμους παίκτες που αναγκαστικά αγωνίσθηκαν μπορούσαμε εύκολα να εκμεταλλευτούμε το «δώρο» του Ατρομήτου και να κλειδώσουμε τη νίκη. Καλά στοιχεία από τους νεοαποκτηθέντες, με την ομάδα όμως να δείχνει ότι θέλει ακόμη αρκετή δουλειά για να βρει τα πατήματα της, ιδιαίτερα στο επιθετικό κομμάτι. Με το «δεξί» η κιτρινόμαυρη κερκίδα στο γήπεδο του Ατρομήτου, έδωσε το σύνθημα της στήριξης και προς όλους τους υπόλοιπους.

ΜΕ ΣΧΗΜΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ

Με τις μεταγραφές να αργούν να ενσωματωθούν, τον Σίστο που πρόλαβε την προετοιμασία να είναι τραυματίας και τους Νταρίντα, Σουλεϊμάνωφ και Ζούλ τιμωρημένους οι επιλογές ήταν μετρημένες. Αναγκαστικά παίκτες με ελάχιστες προπονήσεις μπήκαν στο βασικό σχήμα. Κάπως έτσι ο Μάντζιος κατάφερε να παρατάξει ένα σύνολο που αμυντικά έδειχνε συμπαγής αλλά στην επίθεση είχε τα θέματα της. Κάτι ως έναν βαθμό φυσιολογικό μιας και οι Σίστο, Νταρίντα και Σουλεϊμάνωφ πιθανόν να ξεκινούσαν και βασικοί εφόσον ήταν διαθέσιμοι.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ

Από τον τρόπο που πίεζαν οι 2 ομάδες στο ξεκίνημα οι αντίπαλοι μας ήταν αυτοί που έδειχναν να έχουν περισσότερο το μυαλό τους στη νίκη. Η διάθεση όμως που έδειχναν δεν μετουσιωνόταν σε φάσεις και ο ΑΡΗΣ μας εύκολα έπαιρνε την κατοχή και προσπαθούσε να βγει ψηλά. Με εξαίρεση όμως τον Μανού Γκαρθία και μερικές πρωτοβουλίες του Φετφατζίδη όλος ο ΑΡΗΣ έδειχνε να έχει μια αργή σκέψη, γεμάτη αμφιβολίες για το αν θα πρέπει να ανέβει πιο ψηλά ή με υπομονή να ψάξει το γκολ. Υπομονή που την δείξαμε σε μεγάλο βαθμό αλλά με τον Μορόν να μην δείχνει συγκεντρωμένος οι καλές ευκαιρίες που του δόθηκαν, σπαταλήθηκαν με ευκολία.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Με τις 2 ομάδες να κινούνται σχεδόν στα ίδια επίπεδα όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι θα κρινόταν στο ένα γκολ. Και από την στιγμή που αυτό δεν μπορούσαμε να το βάλουμε εμείς… το έβαλε από μόνος του ο Ατρόμητος. Με την τύχη να μας χαμογελάει με το αυτογκολ στο 66’ και τον ΑΡΗ μας να ελέγχει το παιχνίδι η νίκη έμοιαζε να πλησιάζει. Λίγα λεπτά όμως αργότερα, το κακό διάβασμα της φάσης από τον Κουέστα και η «ευαισθησία» του διαιτητή πάτσισε τα λάθη και το πέναλτι που εκτέλεσε ο Γουάρντα έφεραν το παιχνίδι στα ίσια. Στα λεπτά που απέμειναν μέχρι τη λήξη και μετά την είσοδο του Σιφουέντες και του Ντιαντί η ομάδα μας έγινε πιο απειλητική και κυνήγησε το 2^ο γκολ. Σε αντίθεση με τον Ατρόμητο που αρκέστηκε σε καθυστερήσεις για να διατηρήσεις την ισοπαλία.

ΑΡΕΣΑΝ ΟΙ «ΝΕΟΙ», ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Κάτι από την περσινή σεζόν θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα παρουσιάζοντας μια σοβαρή εικόνα κυρίως μεσοαμυντικά που όμως όταν περνάει το κέντρο δυσκολεύεται. Ακόμη και αν ο Μανού Γκαρθία ύστερα από καιρό μας υπενθύμισε γιατί περιμένουμε από αυτόν να κάνει την διαφορά, η ομάδα δυσκολευόταν πάρα πολύ να γίνει απειλητική. Κάτι που ίσως να έχει να κάνει και με την γενικότερη προσέγγιση του αγώνα από τον προπονητή μας μιας και η πίεση που ασκούσαμε όταν ο Ατρόμητος είχε την μπάλα περιείχε μπόλικο δισταγμό. Έλειψαν οι πρωτοβουλίες και η ποιότητα στην τελική πάσα στοιχεία που σίγουρα θα μπορούσαν να προσφέρουν οι Νταρίντα, Σίστο και Σουλεϊμάνωφ. Συνυπολογίζοντας όμως τα δεδομένα της αναμέτρησης το πρόσημο είναι θετικό. Και αυτό έχει να κάνει κυρίως με τα 5 νέα πρόσωπα που έκαναν το ντεμπούτο τους σήμερα. Φρίντεκ, Ντιαντί, Μάγιο, Μοντσού, Σιφουέντες άφησαν καλές εντυπώσεις.  Παίκτες που δεν ακολούθησαν την προετοιμασία, δεν αγωνίσθηκαν στα φιλικά, δεν έχουν μάθει καν τα ονόματα των συμπαικτών τους. Όταν μπολιαστούν με τους υπόλοιπους και δούμε τον ΑΡΗ πλήρη τότε θα μπορούμε να κρίνουμε εκ του ασφαλούς. Για πρεμιέρα όμως τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο τα πρώτα μηνύματα είναι θετικά.

ΠΕΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ, ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Σαν 2 πεταμένοι βαθμοί στα σκουπίδια μοιάζουν οι σημερινοί έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι,  με το δώρο του Ατρομήτου να επιστρέφεται πίσω …από μια κακή αντίδραση του Κουέστα. Είχαμε το προβάδισμα, είχαμε τον έλεγχο δεν είχαμε όμως την αποφασιστικότητα για να το τελειώσουμε. Σίγουρα θέλει δουλειά και ενίσχυση η ομάδα όμως φαίνεται ότι υπάρχουν καλά υλικά ώστε ο ΑΡΗΣ να πορευτεί στο πρωτάθλημα χωρίς να έχει την σκέψη του στις ομάδες που θα τον ακολουθούν στην βαθμολογία. Τα βιαστικά συμπεράσματα ποτέ δεν οδηγούν σε κάτι καλό… αλλά μια γεύση αισιοδοξίας μας την άφησε η σημερινή αναμέτρηση.

ΥΓ. Πολύ κουβέντα σηκώνει το σημερινό πέναλτι. Και μόνο η κίνηση που κάνει ο παίκτης του Ατρομήτου να εκμαιεύσει την σύγκρουση με τον Κουέστα λέει πολλά. Είναι και αυτό ένα δείγμα της νέας εποχής της εξυγίανσης που ξεκίνησε χθες σε μια γειτονιά λίγο πιο πάνω.

Με την απογοήτευση που έφερε η ολοκλήρωση της περασμένης αγωνιστικής σεζόν ακόμη να μας βασανίζει… ο ΑΡΗΣ μας ετοιμάζεται για ένα νέο ξεκίνημα σε μια νέα σεζόν όπου οι στόχοι για ακόμη μια φορά δεν είναι και τόσο ευδιάκριτοι και κανείς μας δεν ξέρει τι να περιμένει. Και πως μπορεί να ξέρει ο Αρειανός όταν η ίδια η διοίκηση της ομάδας απέφυγε να αναφερθεί τόσο στα πεπραγμένα όσο και στην επόμενη ημέρα. Τις περισσότερες φορές όμως τα λόγια είναι περιττά και οι πράξεις είναι αυτές που κρύβουν όλη την ουσία στα θέλω της διοίκησης και του προπονητή και κατά συνέπεια στις προσδοκίες που θα πρέπει να έχουμε όλοι μας.

ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

Χρόνια μπολιασμένος στη νοοτροπία που διέπει αυτόν τον σύλλογο και τα ξεσπάσματα εσωστρέφειας που είναι ικανά να γκρεμίσουν τα πάντα αν υπήρχε κάτι που φοβόμουν αυτό ήταν τα δικαιολογημένα ως ένα βαθμό πυρά προς το πρόσωπο του Καρυπίδη και φυσικά η αντίδραση του. Η αντίδραση ενός ανθρώπου που από την πρώτη ημέρα που εμφανίσθηκε στις ζωές μας δείχνει περισσότερο να άγεται και να φέρεται από τις αντιδράσεις που προκαλούν οι επιλογές του παρά να εφαρμόζει ένα συγκεκριμένο πλάνο βασισμένο σε «τεχνοκρατικά κριτήρια».  Ευτυχώς… θα πρέπει να τονίσουμε ο Κάρυ αυτή την φορά δεν αντέδρασε σπασμωδικά, έκλεισε τα αυτιά του και συνέχισε να κάνει ότι κάνει όλα αυτά τα χρόνια με τα καλά του και τα στραβά του. Γιατί εύκολα λέμε το «Φύγε» και το «ο ΑΡΗΣ υπήρχε και θα υπάρχει χωρίς τον κάθε Καρυπίδη» αλλά καλό είναι να μην προσπερνάμε τόσο εύκολα το που έχει βρεθεί ο ΑΡΗΣ όλες αυτές τις φορές που αποφασίσαμε να κάνουμε «ξεκαθάρισμα» χωρίς να υπάρχει εναλλακτική λύση. Μέχρι λοιπόν να βρεθεί η «εναλλακτική λύση» που όλοι ονειρευόμαστε καλό είναι να στηρίξουμε αυτήν την διοίκηση που έχει καταφέρει να ξανακάνει την ομάδα μας ανταγωνιστική προσπερνώντας σχεδόν αναίμακτα δυσκολίες όπως είναι η αναβίωση παλαιών χρεών, η δύσκολη περίοδο της πανδημίας αλλά και το ασταμάτητο κυνήγι από την ΕΠΟ αλλά και όλους τους φορείς που σχετίζονται με το ελληνικό ποδόσφαιρο.

ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Και όταν μιλάμε για πράξεις στο ποδόσφαιρο στην κορυφή της λίστας είναι οι μεταγραφές. Σίντκλιφ, Μάγιο, Φρίντεκ, Μόντσου, Σιφουέντες, Σίστο, Ντιαντί  είναι 7 κινήσεις που τα έχουν όλα. Από ετοιμοπόλεμους έμπειρους παίκτες ικανούς να κάνουν άμεσα την διαφορά και να καλύψουν «αγωνιστικές τρύπες» του περσινού ρόστερ μέχρι παίκτες με προοπτική όπως ο Ντιαντί και ο Σίντκλιφ. Το αν είναι δανεικοί, μεταγραφές εκατομμυρίων από άλλες ομάδες, ελεύθεροι ή «λαχεία» από το πουθενά ελάχιστη σημασία έχει μιας και άπαντες κρίνονται μέσα στο γήπεδο. Σίγουρα πάντως σε σχέση με το πως κινηθήκαμε μεταγραφικά το προηγούμενο καλοκαίρι τα βιογραφικά και η αγωνιστική κατάσταση των νεοαποκτηθέντων σίγουρα βάζουν ένα θετικό πρόσημο στις έως τώρα κινήσεις. Κινήσεις που σε συνδυασμό με την παραμονή του Φαμπιάνο αλλά και άλλων σημαντικών παικτών του περσινού ρόστερ μπορούν να σχηματίσουν ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο. Φυσικά και υπάρχουν ακόμη κενά, όπως υπάρχει και το τεράστιο ερωτηματικό γύρω από τον Μορόν. Αν τελικά ο Μορόν αποφασίσει να παραμείνει κάτοικος Θεσσαλονίκης θα μιλάμε για μια σπουδαία εξέλιξη, διαφορετικά οι παίκτες που θα καλύψουν την κορυφή της επίθεσης πιθανόν να αποτελέσουν και το βαρόμετρο ολόκληρης της ομάδας. Φυσικά και η στελέχωση του συλλόγου και η οργάνωση σε όλα τα επίπεδα πέρα του αγωνιστικού έχουν την αξία τους… αλλά χωρίς ανταγωνιστική ομάδα όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσιες λεπτομέρειες. Αυτό που προέχει είναι ο Μάντζιος με τους παίκτες που παρέμειναν στο ρόστερ και αυτούς που ήρθαν και θα έρθουν να μπορέσουν να κερδίσουν την μάχη με τον χρόνο και να μας παρουσιάσουν μέσα στο γήπεδο έναν ΑΡΗ που θα γουστάρουμε!

ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ, ΙΔΙΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ

Όταν μιλάμε όμως για ελληνικό ποδόσφαιρο το να κάνεις αμέριμνος τα αγωνιστικά πλάνα σου αγνοώντας  τις ρεαλιστικές συνθήκες είναι τουλάχιστον αφελές. Το σήριαλ ανάδειξης του νέου προέδρου της ΕΠΟ που μέχρι πρότινος έκοβε την Ελλάδα στα 2 επισημοποίησε την συμμαχία Ολυμπιακού – ποακ με ότι αυτό συνεπάγεται. Ο «πάντα διαθέσιμος» Μπέος μπορεί να έκανε στην άκρη για το χατίρι της «εξυγίανσης» , η Ένωση Βόλου όμως σαν άλλη Ένωση Ποντίων μας υπενθύμισε για τα καλά ότι το ΠΟΚ4 πέρα από το μοίρασμα της πίτας θέλει ομάδες που «συνεργάζονται» και όχι μοναχικούς καβαλάρηδες σαν τον ΑΡΗ. Με αυτό το σκεπτικό προωθήθηκε το νέο format με τα πλέιοφς 4 ομάδων αντί για 5. Ορθώς ο σύλλογος αποδέχθηκε την πρόκληση και δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Πιθανόν η συγκεκριμένη κίνηση να γυρίσει μπούμεραγκ στους εμπνευστές της μιας και το κίνητρο της 4αδας αφήνοντας κάποιον από τους «big-πορδ» έξω  έχει ιδιαίτερη αξία.  Και ο ΑΡΗΣ των τελευταίων ετών το έχει κάνει ξανά και ξανά. Γιατί όχι και αυτή την φορά;

Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Όποιος περιμένει στον ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό ουρανοκατέβατους επενδυτές που ξαφνικά θα αγαπήσουν την ομάδα μας και θα τα χώσουν τρελά μέσα σε μια νύχτα μάλλον δεν αντιλαμβάνεται την κατάσταση… Στον ΑΡΗ δεν υπάρχουν «οικονομικοί κολοσσοί»  με τις ευλογίες της εκάστοτε κυβέρνησης, ούτε παραγοντίσκοι έτοιμοι να πουλήσουν εκδούλευση για να κάνουν το κομμάτι τους. Υπάρχουμε όμως όλοι εμείς που στα όρια του μαζοχισμού προσπερνάμε τις πίκρες, τις δυσκολίες, τα εμπόδια και είμαστε στο πλευρό του κιτρινόμαυρου Θεού του πολέμου. Έτοιμοι να καταθέσουμε την ψυχή μας για ακόμη μια χρονιά, Αυτός είναι ο πρόεδρος, αυτός είναι ο κόουτς, αυτοί είναι οι παίκτες μας, αυτούς θα στηρίξουμε με όλες τις δυνάμεις μας. Άνευ προϋποθέσεων… άνευ εγγυήσεων…   Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Κατώτερος των περιστάσεων παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στον τελικό του κυπέλλου, δίνοντας το δικαίωμα στη διαιτητή Φραπάρ και στον Παναθηναϊκό να του στερήσουν τον τίτλο. Το γκολ στην τελευταία φάση της αναμέτρησης, όπως και οι 2 αποβολές μέσα σε 5΄ που προηγήθηκαν κατέστρεψαν κάθε πλάνο του Μάντζιου, που μάλλον στην προσπάθεια του να οχυρώσει τακτικά την ομάδα ξέχασε ότι στα μεγάλα παιχνίδια χρειάζονται και άλλα στοιχεία πέρα την τακτική. Έντονες(και δικαιολογημένες) οι αντιδράσεις του Καρυπίδη, του Μάντζιου και των παικτών με τη λήξη του αγώνα προς τη Γαλλίδα διαιτητή που πρωταγωνίστησε στο προμελετημένο έγκλημα που παρακολουθήσαμε.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΕΠΙΘΕΣΗ, Η ΕΙΚΟΝΑ ΦΩΝΑΖΕ ΑΜΥΝΑ

Με τον Μανού Γκαρθία και τον Νταρίντα να ξεκινάνε βασικοί, όπως και ο Σαμόρα όλοι πιστέψαμε ότι ο ΑΡΗΣ θα έμπαινε με το μαχαίρι στα δόντια απαιτώντας τη νίκη. Ωστόσο από τα πρώτα λεπτά ο ΑΡΗΣ έδειξε ότι ήθελε το παιχνίδι της υπομονής χωρίς να ρισκάρει. Κάτι ανάλογο ίσχυε και για τους αντιπάλους μας μιας και ούτε ο Παναθηναϊκός είχε τη διάθεση να πιέσει ή να επιτεθεί μαζικά. Μπορεί το θέαμα να μην ήταν αρεστό αλλά σε μεγάλο βαθμό έδειχνε να αποδίδει. Ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ακίνδυνος και εγκλωβισμένος ενώ ο ΑΡΗΣ που έψαχνε τη στιγμή του κατάφερε να φθάσει μια ανάσα από το πολυπόθητο γκολ με τον Λοντίγκιν όμως να αποκρούει την πολύ ωραία κεφαλιά του Φαμπιάνο και τον Μορόν σε δεύτερο χρόνο να μην μπορεί να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.

ΤΟ ΑΧΑΣΤΟ ΤΟΥ ΖΑΜΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΠΕΤΣΟΚΟΜΑ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΡΑΠΑΡ

Ιδανικά ξεκίνησε το Β ημίχρονο για τον ΑΡΗ  μας με την 2^η κίτρινη κάρτα που οδήγησε στην αποβολή του Κώτσιρα να μας δίνει το αριθμητικό πλεονέκτημα απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που έτσι και αλλιώς έμοιαζε ακίνδυνος. Αυτό το πλεονέκτημα προσπάθησε να εξαργυρώσει η ομάδα με τον Σουλεϊμάνωφ να γυρίζει ιδανικά στον Ζαμόρα στο ύψος της μικρής περιοχής με το σουτ όμως που επιχείρησε να καταλήγει απελπιστικά έξω… Αυτό όμως που ακολούθησε ήταν τραγικό. Μέσα σε 5’ ο ΑΡΗΣ έμεινε με 9 παίκτες με μια 2^η κίτρινη κάρτα εφεύρεση στον Νταρίντα (που όσο και να βλέπεις το replay δεν καταλαβαίνεις γιατί έχει τιμωρηθεί) αλλά και μια βλακώδη ενέργεια του Ζουλ που αντέδρασε με τον χειρότερο τρόπο στο σκληρό φάουλ που δέχθηκε από τον Μπακασέτα.  Ήταν φανερό ότι η Γαλλίδα διαιτητής έψαχνε την ευκαιρία να σπρώξει τον Παναθηναϊκό και την βρήκε από τον Ζουλ χωρίς να χρειαστεί να κάνει τα «μαγικά» της όπως έκανε στην αποβολή του Νταρίντα. Ενώ και λίγο πριν το 90’ που το παιχνίδι φαινόταν να οδηγείται στην παράταση «έπνιξε» την πεντακάθαρη 2^η κίτρινη κάρτα στον Μπερνάρ που με σκληρό εσκεμμένο φάουλ έκοψε την προσπάθεια του Μορόν να βγάλει την ομάδα στην αντεπίθεση. Το γκολ στην τελευταία φάση του αγώνα ήταν μια από αυτές τις τρελές και ταυτόχρονα πικρές στιγμές που έχουμε βιώσει σε τελικούς, νοκ άουτ αγώνες και γενικότερα κρίσιμα παιχνίδια.

ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ, ΞΕΧΑΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ

Εκ του αποτελέσματος όλα σήμερα πήγαν στραβά. Ακόμη και αν μέχρι το σημείο που έμεινε η ομάδα μας με 9 παίκτες είχε περισσότερες και σημαντικότερες ευκαιρίες από τον αντίπαλο τελικά η προσέγγιση του αγώνα αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος λάθος. Επιλέχθηκε η πιο επιθετική ενδεκάδα για να παίξει άμυνα χωρίς όμως σε κανένα σημείο του αγώνα να έχει τη διάθεση να το δείξει με τον τρόπο που αγωνιζόταν. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι στα πλέιοφς είχαμε και 2 παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό με 2 διαφορετικές προσεγγίσεις. Στο Κλ.Βικελίδης η ομάδα έπαιξε επιθετικά, «πάτησε» τον Παναθηναϊκό αλλά στο τέλος ηττήθηκε με 0-2. Αντιθέτως στη Λεωφόρο η ομάδα έπαιξε πιο «τακτικά» και έφθασε σε μια εύκολη νίκη παρά το εύθραυστο τελικό 0-1. Κατά τα άλλα… ναι, καλή η τακτική αλλά σε αυτά τα παιχνίδια θέλει και άλλα πράγματα. Θέλει δύναμη, θέλει πάθος, θέλει αποφασιστικότητα. Αποφασιστικότητα που δεν την είχαμε και ως ένα βαθμό την είχε ο αντίπαλος. Αν έβαζε το γκολ ο Ζαμόρα… αν δεν είχε αποβληθεί άδικα ο Νταρίντα… αν δεν έκανε την ανόητη ενέργεια ο Ζουλ… αν ο Μάντζιος λειτουργούσε πιο έξυπνα και έβγαζε τους παίκτες που είχαν δεχθεί κίτρινη κάρτα μετά την αποβολή του Κώτσιρα μιας και ήταν ξεκάθαρο ότι η διαιτητής έψαχνε την ευκαιρία να επιβάλει την «ισορροπία»… αν έβαζε Βέλεθ όταν μειναμε με 9... Με τα αν δουλειά δεν γίνεται…  Το πρόβλημα είναι γενικότερο και έχει να κάνει με την νοοτροπία του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ που δεν συμβαδίζει με την νοοτροπία του κόσμου του. Το πως μπορεί να διορθωθεί θα πρέπει να το δούμε από αύριο.

ΠΙΚΡΗ ΓΕΥΣΗ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Πικρή γεύση για ακόμη μια φορά ο τελικός κυπέλλου για τον ΑΡΗ μας που δεν κατάφερε να δικαιώσει τις προσδοκίες του διψασμένου για έναν τίτλο κόσμου του. Προσδοκίες που είχε δημιουργήσει αυτός ο προπονητής με αυτούς τους παίκτες. Μάλλον όμως δεν είχαν υπολογίσει ότι σήμερα έπρεπε να δώσουν το κάτι παραπάνω ώστε να κερδίσουν και τη Γαλλίδα διαιτητή που μέσα σε 5’ άρπαξε την ευκαιρία για να αφήσει την ομάδα μας με 9 παίκτες. Απογοήτευση, στεναχώρια, αγανάκτηση…  σε μια προβληματική χρονιά από το ξεκίνημα που ούτε στο φινάλε κατάφερε να σωθεί. Συνεχίζουμε όμως... αναμένοντας το επόμενο σπουδαίο ραντεβού με την ιστορία.

ΥΓ. Με τον ορισμό μιας ουδέτερης έδρας όπως είναι το Πανθεσσαλικό αντί για το ΟΑΚΑ, προς στιγμή πιστέψαμε ότι οδηγούμαστε σε έναν τελικό όπου θα παιχτεί στα ίσια. Με το που ξεκίνησε όμως το παιχνίδι το 50-50 πήγε περίπατο.

ΥΓ2. Το διαβάσαμε και αυτό… πολύ κακή η διαιτητής, σωστά όμως τα σφυρίγματα!

ΥΓ3. Σωστή(και δικαιολογημένη) η αντίδραση της ομάδας μετά τη λήξη του αγώνα. Παρόλα αυτά η αντίδραση που θα προτιμούσαμε να δούμε θα έπρεπε να ήταν πριν την έναρξη του αγώνα από τη διοίκηση αλλά και κατά τη διάρκεια του αγώνα από τους παίκτες μας.

Έφθασε η ώρα του μεγάλου τελικού! Η ημέρα που εδώ και μήνες περιμένουμε με περίσσια ανυπομονησία όλοι μας. Το μεγάλο ραντεβού με την ιστορία!

Αυτή τη φορά τα πάντα μοιάζουν διαφορετικά.

Το 50-50 σε ότι αφορά τις συνθήκες του τελικού έχει διασφαλιστεί.

Δεν είναι μια μάχη όπου συμμετέχεις ως το απόλυτο αουτσάιντερ.

Δεν είναι μόνο η δίψα και ο ενθουσιασμός της ομάδας και του κόσμου.

Σε αυτό το ραντεβού ΑΡΗ μου πρέπει να είσαι συνεπής!

Για 1914 λόγους και ακόμη περισσότερους, αυτή η μάχη θα πρέπει να κερδηθεί.

Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ να το σηκώσουμε!

16-3 οι τελικές προσπάθειες αλλά όπως αποδείχθηκε τα 2 λάθη στην αμυντική λειτουργία της ομάδας μας ήταν αρκετά για να φθάσει ο αντίπαλος μας στη νίκη και να μας αναγκάσει σε μια πικρή ήττα. Πάλεψε η ομάδα, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της αλλά αυτά είναι ανούσιες λεπτομέρειες όταν δεν καταφέρνεις να πάρεις ούτε το Χ. Απογοήτευση για την σημερινή εξέλιξη αλλά το σύνθημα για την κατάκτηση του κυπέλλου με την λήξη της αναμέτρησης που ακούσθηκε στο κατάμεστο Κλ.Βικέλιδης όπως και η υποδειγματική συμπεριφορά του κόσμου είναι αυτά που θα πρέπει να κρατήσουμε.

ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Με τις 2 ομάδες να είναι αρκετά διστακτικές από το ξεκίνημα του αγώνα ήταν φανερό ότι τόσο εμείς όσο κυλούσε ο χρόνος υπέρ μας αλλά και οι αντίπαλοι μας όσο τους έπαιρνε χρονικά προσπαθούσαν να βρουν τη στιγμή τους για ένα γκολ.  Παιχνίδι χωρίς ρυθμό, γεμίσματα στο πουθενά(κυρίως από τους αντιπάλους μας), χαζά νεύρα και ανούσιες εντάσεις και μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου που σε καμία περίπτωση δεν κατέληγε ούτε σε υποψία για ένα γκολ. Μια εικόνα που ως ένα βαθμό εμάς μας εξυπηρετούσε μιας και ο βασικός στόχος ήταν ο μπάογκ να μην φύγει νικητής από το Κλ.Βικελίδης. Ο ποακ δεν ήταν απειλητικός και φαινόταν να απέχει αρκετά από μια εμφάνιση που θα τον οδηγούσε στο πρωτάθλημα. Όλα αυτά αλλάξαν στο 29’ όταν ο πιο δραστήριος παίκτης μας ο Λορέν Μορόν σε μια προσπάθεια να κάνει το κάτι παραπάνω ώστε να χτυπήσουμε στην αντεπίθεση έχασε εύκολα την μπάλα και έδωσε την ευκαιρία στον αντίπαλο μας να προηγηθεί και να πιστέψει από το πουθενά ότι μπορεί να φύγει με τη νίκη. Μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο τίποτα δεν έδειχνε ότι θα μπορούσε να τα καταφέρει.

Η ΓΚΟΛΑΡΑ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ ΕΦΕΡΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Σε αρκετά παιχνίδια ο ΑΡΗΣ παρουσιάζετε αλλαγμένος στο Β ημίχρονο και έτσι ακριβώς έγινε και σήμερα. Η ομάδα είχε αφουγκραστεί τα θέλω του κόσμου και το έδειξε με το που βγήκε από τα  αποδυτήρια. Μόλις στο 47’ ο Οντουμπάτζιο έκανε την γλυκιά σέντρα και ο Μορόν με ένα εκπληκτικό σουτ στην κίνηση έφερε στα ίσια στο παιχνίδι. Ο ενθουσιασμός που προκάλεσε το υπέροχο γκολ του Μορόν έδωσε έξτρα ώθηση στην ομάδα όπου στα λεπτά που ακολουθήσαν συνέχισε να πιέζει κυνηγώντας και ένα δεύτερο γκολ.

ΝΕΟ ΦΘΗΝΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Και ενώ ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πατάει καλύτερα μετά την ισοφάριση ήταν η σειρά του Οντουμπάτζιο σε μια ανύποπτη φάση να χάσει το μαρκάρισμα του αντιπάλου του και να δώσει την ευκαιρία στον ποακ να κινηθεί γρήγορα και να φθάσει από το πουθενά και σε ένα δεύτερο γκολ. Η συνέχεια μέχρι τη λήξη ήταν βασανιστική… καθυστερήσεις που ο διαιτητής δεν είδε ποτέ και κάμποσες επιπόλαιες ενέργειες από τους παίκτες μας που ενώ είχαν τις ευκαιρίες έλειπε η αποφασιστικότητα στην τελική προσπάθεια. Αποκορύφωμα της αναποτελεσματικότητας μας ήταν η ευκαιρία του Ανσαριφάντ που πήρε ανενόχλητος την κεφαλιά σε εξαιρετικό σημείο και την έστειλε έξω…

ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ

Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μένει οπότε η πίκρα και η αγανάκτηση του κόσμου είναι δικαιολογημένη. Ωστόσο αν θέλουμε να κρίνουμε την εμφάνιση της ομάδας πέρα από το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ομάδα και ήθελε και πάλεψε για τη νίκη. Δεν της βγήκε το παιχνίδι; ήταν άτυχη; της έλειπε η ποιότητα για να τελειώσει τις φάσεις που είχε; Όπως και αν το βαφτίσεις σε ένα παιχνίδι όπου οι τελικές ευκαιρίες ήταν 16-3 δεν μπορείς να πεις ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν και το δικαιότερο βάσει της εικόνας των 2 ομάδων. Από την άλλη όμως αρκετοί σημαντικοί παίκτες μας που περιμένουμε να τραβήξουν και τους υπόλοιπους σήμερα κυμάνθηκαν σε μέτρια επίπεδα. Λίγες ημέρες μέχρι τον τελικό για να μιλάμε για βελτίωση και αλλαγές αλλά όπως και να έχει  αυτή η ήττα θα πρέπει να προβληματίσει τον Μάντζιο και τους παίκτες του ενόψει του μεγάλου τελικού. Εκεί όπου θα κριθεί ένας τίτλος που μας λείπει πάρα πολύ και όχι απλά το γόητρο μας.

ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΛΙΚΟ

Η ομάδα πάλεψε, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της, δεν είχε όμως την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα και το πλήρωσε με το χειρότερο τρόπο.   Δεν θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας… πολύ άσχημη η σημερινή ήττα αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να μας αποπροσανατολίσει από τον μεγάλο μας στόχο που είναι η κατάκτηση του κυπέλλου.  Αυτή ήταν η προτροπή του κόσμου με τη λήξη του αγώνα, σε ένα κατάμεστο Κλ.Βικελίδης που περίμενε σήμερα πολλά περισσότερα από μια καλή προσπάθεια.

ΥΓ. Βάλε το ρε Ανσαριφάρντ να ξεμπερδεύουμε…

2 τελικούς μας επεφύλασσε η μοίρα, με τον έναν του κυπέλλου να είναι γνωστός εδώ και καιρό και τον δεύτερο του πρωταθλήματος να προκύπτει μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων αγωνιστικών. Ότι και αν κρίνεται όμως στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος για τους υπόλοιπους, για τον ΑΡΗ μας από την πρώτη ημέρα που είχε βγει το πρόγραμμα των πλέιοφς και ήθελε τον ποακ αντίπαλο μας στην τελευταία αγωνιστική τα πράγματα και ο στόχος της νίκης σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα ήταν εξαρχής γνωστά και τίποτα δεν αλλάζει. Αντιθέτως σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα μας και όλοι μας θα κατεβαίναμε με χαλαρή διάθεση… πλέον υπάρχει και ένα ιστορικό κίνητρο.  Σπουδαία ευκαιρία για τον φετινό ΑΡΗ αυτό το 2 στα 2, που δεν πρέπει να χαθεί.

1914 ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το συναίσθημα που νιώθει ο κάθε Αρειανός για την ομάδα του είναι κάτι προσωπικό, υποκειμενικό και δεν μπορεί να μπει σε καμία ζυγαριά. Αν ζεις και πεθαίνεις με τον ΑΡΗ στις χαρές και στις λύπες, ασχολείσαι επιδερμικά όποτε θυμάσαι ή όποτε η ομάδα είναι στα πάνω της δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αν όμως για την αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχεις δεύτερες σκέψεις πέρα από τη νίκη και πρέπει κάποιος να σου εξηγήσει κάποιος γιατί κόντρα σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχει άλλο στόχος πέρα από τη νίκη ανεξάρτητα από τις συνθήκες, τότε μάλλον δεν νιώθεις από ΑΡΗ. Από το ΠΟΚ4, το μπαράζ του Βόλου, τα αεροπλανάκια για τη Β Εθνική, το απροκάλυπτο εμετικό στήσιμο με την Καλαμαριά και άλλες ακόμη μυριάδες περιπτώσεις το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αντιπαλότητα από την πλευρά τους δεν έχει φραγμούς, δεν έχει μέτρο, δεν έχει λογική. Δεν έχει λογική όπως δεν είχε η "γκαστερική" δολοφονία του Τόσκο, η σφαγή του Άλκη και πόσα ακόμη μακάβρια σκηνικά που επειδή δεν θρηνήσαμε νεκρούς πέρασαν σε δεύτερη μοίρα... Οπότε το να τους αντιμετωπίζεις εσύ με λογικά κριτήρια είναι σαν να προσπαθείς να κάνεις μια τρύπα στο νερό.

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ

Ακόμη πιο αστείο από το να πρέπει να εξηγήσεις σε κάποιον Αρειανό γιατί στον «τελικό» του πρωταθλήματος δεν πρέπει να χάσουμε, είναι να εξηγήσεις σε κάποιον «ουδέτερο» ή «αλλόθρησκο» γιατί αυτό το παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με τη Θεσσαλονίκη αλλά αποκλειστικά με τα θέλω των 2 ομάδων. Η ιστορία έχει δώσει τις απαντήσεις της και σε αυτό. Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ ΑΡΗΣ ήταν κόσμημα και διαφήμιση για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Όχι μόνο δεν καπηλεύτηκε τα χρόνια της κυριαρχίας του για να εφαρμόσει το «μια πόλη, μια ομάδα» όταν ίσχυε κυριολεκτικά το «ένα Έθνος, μια ομάδα» για τον ΑΡΗ μας αλλά αντιθέτως παρέσυρε τον συμπολίτη μέσα από έναν υγιή ανταγωνισμό που κρινόταν μέσα στα γήπεδα να μεγαλουργήσει και αυτός με τον τρόπο του ακόμη και αν ήταν ο αιώνιος δεύτερος και πλέον το τμήμα μπάσκετ έχει διαγραφεί από τη μνήμη των κομπλεξικών οπαδών του. Στις μέρες μας…  επί Σαββίδη όπου ο μπαογκ μεγαλουργεί και διεκδικεί και κατακτά τίτλους έχει αποκαλυφθεί και το πραγματικό του πρόσωπο. Μια πόλη μια ομάδα μια τζατζίκι που λένε και οι Ηρακληδείς που άργησαν όμως να καταλάβουν με ποιους έχουν να κάνουν και το πλήρωσαν. Οι συνομιλίες στο «Koriopolis» δεν αφήνουν αμφιβολίες για τον τρόπο σκέψης τους. Η δράση τους όμως που εμπλέκει την αστυνομία, δημοτικές αρχές και όχι μόνο είναι ένας ανελέητος πόλεμος προς όποιον δεν αφουγκράζεται τις ίδιες απόψεις με τις δικές τους. Μακάρι κάποια στιγμή να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να μπορούμε να ζήσουμε σε αυτή την πόλη πιο φυσιολογικά σαν συμπολίτες αλλά ακόμη απέχουμε έτη φωτός από αυτή την ημέρα.

ΚΑΘΑΡΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ Ο ΑΡΗΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ

Πέρα από το γόητρο, το πρωτάθλημα και τα θέλω των οπαδών υπάρχει και το καθαρά αγωνιστικό σκέλος. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ εδώ και χρόνια έχει πάρει τον αέρα του πόακ μέσα έξω με ελάχιστες παρενθέσεις χάρη σε κάποια εγκληματικά σφυρίγματα. Όπως ακριβώς και ο Μάντζιος όποτε συναντάει τον Λουτσέσκου φεύγει χαμογελαστός. Μάλιστα στα τελευταία 3 νικηφόρα παιχνίδια ο συμπολίτης που τον έφθασαν να διεκδικεί το πρωτάθλημα ο Ρουμάνος άλλαξε την τακτική αντιγράφοντας σε μεγάλο βαθμό την «συνταγή Μάντζιου». Έλα όμως που στο αυριανό παιχνίδι που θέλει μόνο τη νίκη δεν μπορεί να παίξει. Ενώ και από άποψη δυνάμεων και ψυχολογίας ο ΑΡΗΣ είναι πιο φρέσκος λόγω της διαχείρισης και στο μυαλό του πέρα από τον τελικό του κυπέλλου του έχει και μια ευκαιρία για να πάει ακόμη «φτιαγμένος» για τον μεγάλο τελικό.

ΔΥΟ ΤΕΛΙΚΟΙ ΔΥΟ ΝΙΚΕΣ

Ψευτοδιλήμματα και δεύτερες σκέψεις σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν. Ο ΑΡΗΣ το μόνο που έχει να κάνει είναι να συνεχίσει την αγαπημένη του συνήθεια κόντρα στον wanna be πρωταθλητή ώστε να τελειώσει ιδανικά το πρωτάθλημα και να πάει με άλλον αέρα στον μεγάλο τελικό. Όλοι από νωρίς στο γήπεδο ντυμένοι στα κίτρινα να δώσουμε την ώθηση στην ομάδα για να κάνει το 2 στα 2 που θέλουμε όσο τίποτα άλλο. Δύο τελικοί, δύο νίκες, τίποτα λιγότερο! ΠΑΜΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Με τις φωνές του Άκη Μάντζιου στην ανάπαυλα του ημιχρόνου να πιάνουν τόπο, ο ΑΡΗΣ που για 45’ αγνοείτο, επέστρεψε με εντυπωσιακό τρόπο ανατρέποντας το εις βάρος του 2-0 με μια ολοκληρωτική εμφάνιση και 4 γκολ! Έδειξε την κλάση του ο Μόρον σκοράροντας 2 φορές, με το πρώτο γκολ να προκαλεί τον αυθόρμητο θαυμασμό όλων όσων ήταν στο γήπεδο. Φατόρε και Φέτφα οι σκόρερ των γκολ της ολικής ανατροπής. Ικανοποίηση από όλους για την αντίδραση που έβγαλε η ομάδα και δεν εγκατέλειψε ένα παιχνίδι που για 45΄έμοιαζε με αγγαρεία.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Με ένα σχήμα με αρκετούς βασικούς αλλά και κάποιες σημαντικές αλλαγές όπως αυτές στα μπακ με τους Φεράρι και Φατόρε ο ΑΡΗΣ ακολούθησε ακριβώς την ίδια λογική με όλα τα προηγούμενα παιχνίδια των πλέιοφς. Αυτό όμως που φάνηκε μέσα στο γήπεδο με το που πάτησαν οι παίκτες μας χορτάρι ήταν ότι στην σκέψη τους πρωταρχική θέση είχε το να μην ρισκάρουν τραυματισμούς και κάρτες. Και στο ποδόσφαιρο όταν κάνεις δεύτερες σκέψεις στις αποφάσεις σου και στην ένταση που βγάζεις στις φάσεις δύσκολα μπορείς να ελπίζεις σε κάτι. Κάπως έτσι η Λαμία στα πρώτα 45’ κυριάρχησε και κατάφερε να τιμωρήσει τα λάθη της άμυνας μας με 2 γκολ. Δίκαιο το 2-0 του Α’ ημιχρόνου μιας και η ομάδα μας δεν είχε να επιδείξει απολύτως τίποτα.

ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

 Το τι ακριβώς ειπώθηκε και με ποιον τρόπο από τον Μάντζιο προς τους παίκτες στα αποδυτήρια, μόνο όσοι ήταν εκεί γνωρίζουν. Το βέβαιο όμως είναι ότι έπιασαν τόπο οι φωνές! Πιο απελευθερωμένος, πιο δραστήριος και με ξεκάθαρη διάθεση να βγει να μπροστά και να βρει τα γκολ της ανατροπής μπήκε η ομάδα. Και δεν χρειάστηκε πολύ για να το επιβεβαιώσει. Πριν καν συμπληρωθούν 2’ στο Β ημίχρονο ο Μορόν εκμεταλλεύτηκε τον χώρο και τον χρόνο που του έδωσαν έξω από την μεγάλη περιοχή και με φωτοβολίδα στο γάμα της εστίας μείωσε σε 2-1. Και αν και στην επόμενη προσπάθεια για ισοφάριση ο Μορόν έστειλε την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι, στο 76’ εκμεταλλεύτηκε εξαιρετικά τη σέντρα του Φατόρε για το 2-2! Το 2-3 ήρθε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα με τον Φατόρε σε δεύτερο χρόνο να βρίσκει την ευκαιρία με μια ωραία κεφαλιά να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ο ΑΡΗΣ είχε πάρει μπρος για τα καλά και οι παίκτες της Λαμίας έμοιαζαν ανήμποροι να αντιδράσουν. Κάτι που επιβεβαιώθηκε και στη συνέχεια της αναμέτρησης με τον κεφάτο Φετφατζίδη που είχε αντικαταστήσει τον Γκαρθία να πετυχαίνει με μια ωραία προσωπική ενέργεια το τελικό 2-4!

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Όσο απογοητευτικό και αν ήταν το πρώτο ημίχρονο, στην επανάληψη η ομάδα όχι μόνο μας αποζημίωσε αλλά έδειξε τι πραγματικά μπορεί να κάνει όταν παίζει συγκεντρωμένα. Έδειξε ότι έχει παίκτες που μπορεί να υπολογίζει ακόμη και αν δεν ήταν ενεργοί στο μεγαλύτερο διάστημα του πρωταθλήματος. Φατόρε, Φετφατζίδης ήταν πολύ καλοί, ιδιαίτερα ο Ισπανός που έβγαλε και ασίστ πέρα από το γκολ που πέτυχε. Ακόμη και ο Πάρντο έδειξε διάθεση όταν πέρασε ως αλλαγή. Σίγουρα η εικόνα του Φεράρι και η προβληματική μας άμυνα στα πρώτα 45΄ δεν άρεσαν σε κανέναν αλλά όταν το αποφάσισε η ομάδα, το καθάρισε το παιχνίδι. Και αυτό είναι το σημαντικό ενόψει του τελικού.

ΔΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Από κρύος σε καυτός εξελίχθηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στη Λαμία ανατρέποντας το 2-0 του πρώτου ημιχρόνου και επικρατώντας με το εμφατικό 4-2! 2 γκολ για την ισοφάριση ο Μορόν, Φατόρε και Φέτφα τα άλλα 2 για την ολική ανατροπή. Σε ένα παιχνίδι που όταν η ομάδα έδιωξε το άγχος των τραυματισμών και των αποβολών κυριάρχησε μέσα στο γήπεδο. Κερδίζοντας πέρα από τους 3 αδιάφορους βαθμούς, μπόλικους πόντους ψυχολογίας ενόψει της συνέχειας.

ΥΓ.  Από «τελικό» σε τελικό πηγαίνει η ομάδα με ότι αυτό σημαίνει. Ευτυχώς ο Μάντζιος ως τώρα δείχνει να μην χαμπαριάζει και να παραμένει πιστός στο πλάνο του.