Σημαντικά έχει αλλάξει το κλίμα στην ομάδα μετά τις 2 συνεχόμενες νίκες κόντρα σε Λάρισα και Ηρακλή και τίποτα πλέον δεν θυμίζει την κατάσταση που προϋπήρχε. Ωστόσο από την στιγμή που ακόμη τίποτα δεν έχει τελειώσει και η συζήτηση της επόμενης ημέρας δεν έχει καν ξεκινήσει, όλοι θα πρέπει να  παραμένουν σε εγρήγορση και να αντιλαμβάνονται την πραγματική κατάσταση στον μπασκετικό ΑΡΗ.

ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΚΑΙ Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Με τον ΑΡΗ να βρίσκεται πλέον στην 7^η θέση της βαθμολογίας μαζί με 3 συγκάτοικους και ένα προβάδισμα 2 νικών από τις 2 τελευταίες θέσεις ο βασικός στόχος της «γρήγορης παραμονής» έστω με καθυστέρηση μοιάζει σε μεγάλο βαθμό να έχει επιτευχθεί. Τι και αν δεν ήταν στόχος στην αρχή της χρονιάς και ακούσαμε προβλέψεις μέχρι και για τετράδα στην πορεία κακά τα ψέματα αυτός έγινε ο φετινός στόχος του ΑΡΗ. Στόχος ντροπής σε συνέχεια της κατρακύλας εδώ και μια δεκαετίας του μπασκετικού ΑΡΗ. Η σκληρή πραγματικότητα όμως με τα μπαν, τα οικονομικά προβλήματα, τους τραυματισμούς, την έλλειψη έμπειρου προπονητή έθεσαν τον ρεαλιστικό στόχο και έστω με αγχωτικό τρόπο φαίνεται να είμαστε μια ανάσα από το να τον κατακτήσουμε. Επιτυχία για μερικούς, αυτονόητο για τους πολλούς και αυτό κάτι λέει.

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΒΟΛΗ

Όσες κρίσεις και επικρίσεις και αν έχουν γίνει για τον καλοκαιρινό σχεδιασμό, το «πλάνο» της διοίκησης γραμμένο σε χαρτοπετσέτα, την ποιότητα του ρόστερ και την αδυναμία του Καμπερίδη να διαχειριστεί την κατάσταση, κανείς μα κανείς δεν αμφισβητεί τις προθέσεις και την προσπάθεια όλων όσων αποτελούν κομμάτι του φετινού ΑΡΗ. Οι προθέσεις και η προσπάθεια όμως δεν εγγυούνται την επιτυχία οπότε το αποτέλεσμα είναι αυτό που κρίνει τους πάντες. Και ως προς το αποτέλεσμα μιλάμε για μια χρονιά που κυλάει άσκοπα με τον ΑΡΗ απλά να αποφεύγει το μοιραίο. Διοικητικά και οικονομικά βαδίζουμε σε ένα καλοκαίρι επανάληψη των προηγούμενων, ενώ αγωνιστικά δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένα λιθαράκι-παρακαταθήκη για τη νέα σεζόν. Οπότε το να παρουσιάζονται μετά από 2 νίκες άπαντες επιτυχημένοι, κορυφαίοι, φανταστικοί και απίθανοι δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από αλάτι στις πληγές του χιλιοταλαιπωρημένου Αρειανού οπαδού. Μπράβο στον Σάββα Καμπερίδη και τους παίκτες του για την ξαφνική αγωνιστική μετάλλαξη αλλά ακόμη υπάρχει δρόμος. Ανηφορικός δρόμος μέχρι να τελειώσει το φετινό μαρτύριο και ένα  σκοτεινό τουνελ στο φινάλε του που οδηγεί στην επόμενη σεζόν.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΠΑΡΚΕ

Με την αισιοδοξία και την ψυχολογική ανάταση σύμμαχους μας στη συνέχεια του πρωταθλήματος τα πράγματα φαίνεται να γίνονται πιο εύκολα. Ο εφησυχασμός όμως μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει είτε στις εναπομείναντες αγωνιστικές είτε στην κουβέντα για την επόμενη ημέρα του μπασκετικού ΑΡΗ. Για αυτό ας αναλογιστεί ο καθένας μας από την θέση του την κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα σε όλα τα επίπεδα και ας δούμε όλοι μαζί το συντομότερο δυνατό πως μπορεί ο ΑΡΗΣ να αλλάξει επιτέλους σελίδα.

ΥΓ. Τραγελαφικό… οι ίδιοι που παρακολουθώντας την ομάδα να βαδίζει προς τον γκρεμό άρχισαν να αφήνουν τις «δημόσιες σχέσεις» στην άκρη ξαφνικά μετά από 2 νίκες επιστρέψανε σε γνώριμες καταστάσεις.  Με την αποθέωση των μετρίων για τα αυτονόητα δεν πρόκειται ποτέ ο ΑΡΗΣ να πάει μπροστά.

ΥΓ2. Πραγματικά στον μπασκετικό ΑΡΗ και την «ομερτά» που υπάρχει όταν ακούς επώνυμα από Αρειανό δημοσιογράφο και μια δόση αλήθειας σου κάνει εντύπωση! Το πώς ένας 17χρονος παίκτης που δεν έχει παίξει ποτέ σε επίπεδο Α1 γίνεται σημείο αναφοράς τονίζοντας ότι μπορεί να βοηθήσει άμεσα την ομάδα μετά την φυγή Σούλερ είναι απορίας άξιο και ως ένα σημείο εγκληματικό… Και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αυτές οι αναφορές γίνονται από τους ίδιους που βλέπανε τον ΑΡΗ στην 4αδα, αναμένανε με αγωνία το πλάνο πολυμετοχικότητας, θετικά την παρουσία Γεωργάκη και άλλων αλεξιπτωτιστών στο ρόστερ της ομάδος και δεν λέγανε κουβέντα όλη την χρονιά για την μη χρησιμοποίηση του Σιδηροηλία.  Και φυσικά πρόκειται για τους ίδιους που ενόψει του καλοκαιριού διασπείρουν τις φήμες περί λύσης στο διοικητικό και οικονομικό πρόβλημα.

ΥΓ3. Για τους επαγγελματίες Αρειανούς δημοσιογράφους που «αγωνιούν» για το καλό του μπασκετικού ΑΡΗ ανεξαρτήτως προσώπων… έχω μερικά ερωτήματα… Τι γίνεται με τα μπαν όλη αυτή τη χρονιά; Εξυπηρετούνται; Ο double double Κουζέλογλου έχει συμβόλαιο για την επόμενη χρονιά; Ο Σιδηροηλίας γιατί δεν έπαιζε τόσο καιρό; Τι ακριβώς παίχτηκε με τον Βουλγαρόπουλο;

ΥΓ4. Σε αυτό το μίζερο πρωτάθλημα, ο απελευθερωμένος ψυχολογικά ΑΡΗΣ μπορεί να κερδίσει σχεδόν τον οποιοδήποτε. Ακόμη και τον ψηλωμένο τα τελευταία χρόνια Προμηθέα στην έδρα του.

Σαν σίφουνας πέρασε ο ΑΡΗΣ μας από Ιβανωφείο κερδίζοντας με +22 πόντους διαφορά και αφήνοντας πίσω του συντρίμμια! Η ένταση και προσήλωση των παικτών μας στην άμυνα και τα ριμπάουντ αποδιοργάνωσε πλήρως τον Ηρακλή που δεν μπόρεσε να αντιδράσει ούτε για μια στιγμή! Ανάσα ανακούφισης μετά από αυτή την πολύτιμη νίκη.

ΕΔΕΙΞΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Πατώντας στην καλή εμφάνιση απέναντι στη Λάρισα, η ομάδα μας και σήμερα έδειξε να ακολουθεί ακριβώς την ίδια συνταγή. Προσήλωση πρώτα στην άμυνα και στα ριμπάουντ και στην επίθεση πρωτοβουλίες από όλους.  Έτσι πορεύθηκε και σήμερα κόντρα σε μια θεωρητικά πιο δυνατή ομάδα από την Λάρισα και κατάφερε όχι απλά να κερδίσει αλλά να θριαμβεύσει.  Από την αρχή μέχρι το τέλος οι παίκτες μας ούτε μια φορά δεν επέτρεψαν να πετύχουν εύκολους πόντους ή να μαζέψουν ριμπάουντ χωρίς μάχη. Αυτή η μαχητικότητα σε κάθε βάση έβαλε τις βάσεις για τη νίκη.  Χαρακτηριστική η έντονη περιφερειακή άμυνα του Φλιώνη αλλά και οι σωστές αλληλοκαλύψεις  πάνω στον Καββαδά αλλά και στις μακρινές πάσες γενικότερα.

Η ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΡΑΡΙΣΜΑ

Λείπει ο κλασσικός  σταθερός σκόρερ ηγέτης από την ομάδα και αυτό δημιουργεί συχνά πρόβλημα στην επίθεση. Πλέον φαίνεται να έχει γίνει κατανοητό σε όλη την ομάδα ότι όποιος είναι στο παρκέ και του δίνεται η ευκαιρία να σκοράρει πρέπει να το κάνει. Οι 5 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων αλλά και οι ακόμη 21 πόντοι από τους υπόλοιπους είναι ένα στοιχείο που έλειπε από την αρχή της σεζόν. Και όταν όλοι απειλούν  να σκοράρουν τότε η αντίπαλη άμυνα αποσυντονίζεται και δημιουργούνται καλύτερες ευκαιρίες.  Και μόνο ότι από τους 6 ξένους οι πέντε ήταν διψήφιοι λέει πολλά για την σημερινή μας παρουσία. Ωστόσο πέρα από τον συνήθη ύποπτο Κουζέλογλου, θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά και στους Φλιώνη και Σταμάτη που ξεκόλλησαν την ομάδα σε κρίσιμα σημεία του αγώνα.

ΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Ισοπεδωτικός ο ΑΡΗΣ σήμερα στο Ιβανώφειο, πάτησε ολοκληρωτικά τον πολυλογά Ηρακλή! Η ομάδα σε συνέχεια της εμφάνισης με την Λάρισα έδειξε πάλι να έχει αγωνιστική ταυτότητα αλλά και ένταση στο παιχνίδι της!  Βαθειά βαθμολογική ανάσα η σημερινή νίκη με την ομάδα να αρχίζει να κερδίζει σιγά σιγά πόντους εκτίμησης και εμπιστοσύνης.  Μακάρι να υπάρχει και ανάλογη συνέχεια μπας και ξεκινήσει επιτέλους και αυτή η κουβέντα για την επόμενη μέρα πριν πιάσουν οι ζέστες…

ΥΓ. Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς έλεγε το γνωστό σλόγκαν και μάλλον ταιριάζει γάντι στους φίλους του Ηρακλή που και στις 2 μεταξύ μας αναμετρήσεις ανυπομονούσαν για την στιγμή που θα μας «γλεντήσουν». Τελικά το γλέντι έγινε!

ΥΓ2. Αν σε κάτι επηρέασε η φυγή Σούλερ αυτό σίγουρα είναι το μυαλό του Σάββα Καμπερίδη. Το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο όπου οι άσκοπες ευκαιρίες σε παίκτες κοστίζουν… εσύ στον πάγκο κανονίζεις το ροτέισον, λες ποιος κάνει τι μέσα στο γήπεδο και επιβραβεύεις με χρόνο συμμετοχής αυτούς που μοχθούν και αποδίδουν περισσότερο.

ΥΓ3. Άντε αφού πήρες απόφαση να βάλεις τον Σιδηροηλία στο ροτέισον και να κατεβάσεις τον Τσάλμερς περισσότερο στο 2, ώρα να αρχίσεις να παρακολουθείς και το παιχνίδι και όταν η ομάδα κάνει 5’ να βάλει καλάθι να κάνεις και κάποια αλλαγή χωρίς να ξεχνάς παίκτες στον πάγκο…

Το καλύτερο αμυντικά παιχνίδι του ΑΡΗ μας παρακολουθήσαμε σήμερα, περιορίζοντας μια από τις καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος στους 52 πόντους και κατακτώντας μια σημαντική νίκη! Η αμυντική προσήλωση στην άμυνα και η πολυφωνία στην επίθεση ήταν το κλειδί της νίκης. Ξεχώρισε ο Ντραγκίσεβιτς και η «επανεμφάνιση» του Φλιώνη στα παρκέ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΙΣΣΟΡΟΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Για πρώτη φορά φέτος είδαμε από το τζάμπολ έναν ΑΡΗ συγκεντρωμένο και προσηλωμένο στα πρέπει του παιχνιδιού.  Με όπλο την εξαιρετική αμυντική λειτουργία καταφέραμε να αποτρέψουμε τα επιθετικά ατού της Λάρισας να βρουν ρυθμό και να τους οδηγήσουμε στον εκνευρισμό. Ένας εκνευρισμός που όσο περνούσε ο χρόνος  γινόταν και πιο έντονος μιας και η προσήλωση μας στην άμυνα ήταν αδιάκοπη. Την ίδια στιγμή στην επίθεση για πρώτη φορά υπήρχε πολυφωνία και λύσεις σχεδόν από όλους όσους αγωνίσθηκαν. Από τον Φλιώνη που «επέστρεψε στην ενεργό δράση» μέχρι και τους Σιδηροηλία και Σλαφτσάκη. Ενώ οι Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς έδειξαν πόσο απαραίτητοι είναι στον φετινό ΑΡΗ. Ακόμη και οι Αμερικάνοι της ομάδος σε μια άκρως μέτρια ημέρα για αυτούς κατάφεραν να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση. Όσο για τον Κουζέλογλου τα λόγια είναι περιττά και θα πρέπει σύντομα να σκεφθεί η διοίκηση τι θα κάνει με αυτόν τον παίκτη και το συμβόλαιο του το καλοκαίρι.

ΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ

Διπλή νίκη ήταν η σημερινή, με την ομάδα μας να αποκτά πλέον ένα σημαντικό προβάδισμα σε αυτή την κούρσα της ντροπής. Εξίσου σημαντικό με τη νίκη ήταν και η συνολική παρουσία των παικτών του Σάββα Καμπερίδη. Για πρώτη φορά είδαμε έναν συγκεντρωμένο ΑΡΗ που ήξερε και τι έκανε και τι ήθελε πάνω στο παρκέ. Μακάρι να τον ξαναδούμε και στη συνέχεια!

Το αναμενόμενο στραπάτσο που περιμέναμε να δούμε είδαμε και σήμερα στο ΟΑΚΑ, με το κοντέρ να σταματάει στο 22.  Ο αποδεκατισμένος ΑΡΗΣ σε ρυθμούς προπόνησης δεν μπόρεσε να είναι ανταγωνιστικός περισσότερο από ένα εικοσάλεπτο. Η συνέχεια όπως και όλο το παιχνίδι ήταν μια διαδικαστική αγγαρεία που όπως φάνηκε δεν είχε τίποτα να προσφέρει. Εξέθεσε με την εμφάνιση του για ακόμη μια φορά τον προπονητή του ο Σιδηροηλίας που πείθει ότι μπορεί να βοηθήσει εφόσον αρχίζει να συμπεριλαμβάνεται στο ροτέισον.

Χωρίς τους Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς και Σλαφτσάκη η ομάδα ήταν γυμνή κάτω από το καλάθι και αυτό όπως και στο πρώτο παιχνίδι έγειρε εξαρχής εις βάρος μας την πλάστιγγα. Ωστόσο την ζημιά την πάθαμε από την περιφέρεια με την βροχή τριπόντων του δευτέρου ημιχρόνου.  Δείγμα ότι η ομάδα δεν ήταν συγκεντρωμένη  και  δεν είχε έστω κάποιο πλάνο ή επιμέρους στόχους στο παιχνίδι της και απλά έκανε αγγαρεία. Όταν όμως  στην συμβολική αφίσα της ΚΑΕ για την προαναγγελία του αγώνα σου περνάει το μήνυμα της συμμετοχής ενός νεαρού παίκτη πως οι παίκτες και ο προπονητής να σκεφτούν ότι υπάρχει λόγος να παλέψουν. Ακόμη και αν ο στόχος ήταν απλά μια βελτίωση σε κάποια σημεία του παιχνιδιού μας. Σκέψεις πολυτελείας για τον φετινό ΑΡΗ…

Με την ομάδα αποδεκατισμένη, την σφυρίχτρα από το τζάμπολ σε ετοιμότητα και  το μυαλό στη Λάρισα τίποτα δεν θα μπορούσε να αποτρέψει την βαριά ήττα. Τα ευχάριστα νέα της αγωνιστικής ήρθαν από τις ήττες των αντιπάλων μας. Το αν το σημερινό έβγαλε κάποιο κέρδος για την ομάδα θα φανεί ξεκάθαρα την επόμενη αγωνιστική στο κρίσιμο παιχνίδι με την Λάρισα.

ΥΓ. Ο ένας έβγαλε την πανοπλία του Αυτοκράτορα και ανέπνευσε στα πράσινα λιβάδια και ο άλλος που την φοράει ακόμη δεν μπορεί να ανασάνει. Αν δεν έχει τσαμπουκά μέσα στον ΑΡΗ δεν αντέχεις!

ΥΓ2. Μόνο τα φάουλ που σφυρίχτηκαν στον Χαριτόπουλο καταλαβαίνεις την «ποιότητα» της Ελληνικής διαιτησίας.

Ακόμη μια κακή εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ σήμερα σπαταλώντας άλλη μια ευκαιρία για να ξεκολλήσει από τον πάτο της βαθμολογίας. Το απελπιστικό ποσοστό ευστοχίας στις βολές και η περιφερειακή άμυνα πλήγωσε την ομάδα και οδήγησε στην ήττα. Κανένα σημάδι συνοχής και βελτίωσης στην ομάδα που συνεχίζει να μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι χωρίς προορισμό.

ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ ΚΑΙ ΝΤΡΑΓΚΙΣΕΒΙΤΣ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Μπορεί ο Σάββας Καμπερίδης να προτίμησε να μπερδέψει τα χαρτιά του και να ξεκίνησε χωρίς τους Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς  ωστόσο η διαφορά φάνηκε όταν μπήκαν οι 2 παίκτες μέσα. Αν και ήταν φανερό ότι δεν πατούσαν καλά μπόρεσαν να μαζέψουν ριμπάουντ και να πετύχουν σημαντικούς πόντους οδηγώντας έστω προσωρινά την ομάδα στο +8 λίγο πριν το ημίχρονο.

ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΒΛΕΠΕ Ο ΚΑΜΠΕΡΙΔΗΣ

Τι και αν οι Μιλόσεβτις και Ντραγκίσεβιτς έκαναν την διαφορά, ο Σάββας προτίμησε να ξεκινήσει το τρίτο δεκάλεπτο(δηλαδή μετά την ανάπαυλα ξεκούρασης) χωρίς αυτούς. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής ήταν το Λαύριο να χτίσει μια διαφορά και ο ΑΡΗΣ μέχρι το τέλος του αγώνα να κυνηγάει να μειώσει το σκορ.  Ακόμη και αν προς στιγμή φάνηκε η ομάδα να επιστρέφει χάρη στο μπάσκετ Ποσειδωνίου από τον Τσάλμερς τελικά ο Σάββας αποφάσισε να «εξαφανίσει» για σημαντικό χρονικό διάστημα και αυτόν τον παίκτη από το παρκέ!  Αν σε αυτό το κακό κοουτσάρισμα προσθέσουμε και τον εκνευρισμό που κατάφεραν να μεταφέρουν σε όλη την ομάδα οι κακοί διαιτητές τότε η ήττα μοιάζει απολύτως φυσιολογική.

ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ

Το έχουμε τονίσει εδώ και πολλές αγωνιστικές ότι το σημαντικότερο πρόβλημα του φετινού ΑΡΗ είναι η έλλειψη αγωνιστικού πλάνου και βελτίωσης. Τι και αν απέναντι στο Μεσολόγγι είδαμε μια άλλη ομάδα πάνω στο παρκέ… εκείνη η καλή ομάδα χάθηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και σε κάθε παιχνίδι βλέπουμε έναν ΑΡΗ να ξεκινάει από το μηδέν.  Ο σταθερά MVP Κουζέλογλου πρέπει να έχει δευτερεύων ρόλο όπως και οι Λίτλ και Ντεκοζί  που έχουν δείξει ότι μπορούν να δώσουν το κάτι παραπάνω. Στο μόνο που δείχνει συνέπεια ο ΑΡΗΣ είναι στα λάθη. Προφανώς η έλλειψη ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ προπονητή είναι η αιτία αυτής της εικόνας. Με τον Τσάλμερς να αδυνατεί να οργανώσει το παιχνίδι αλλά να του δίνεται αυτός ο ρόλος πεισματικά και τους Σούλερ και Ντεκοζί να είναι οι παρτενέρ του στον χορό που τελικά πληρώνουν την κακή λειτουργία ολόκληρης της ομάδος χωρίς καν να συμμετέχουν σε αυτήν! Αντιθέτως ο Λίτλ για κάποιον λόγο έχει το προνόμιο να παίζει μαζί με τον Σταμάτη και Φλιώνη συμμετέχοντας σε σχήματα με πιο ορθολογικό τρόπο λειτουργίας. Ακόμη και αν σε αυτό το σχήμα υπάρχει ένας Φλιώνης που απλά περιφέρεται στο γήπεδο με στόχο να αποφεύγει τα λάθη η ομάδα λειτουργεί καλύτερα.  Τι και αν παίκτες σαν τον Κουζέλογλου και τον Σταμάτη ή ακόμη  τον Χαριτόπουλο και τον Καλαϊτζίδη έχουν δείξει ότι μπορούν να βοηθήσουν… ο Σάββας έχει ένα πλάνο στο μυαλό του και πρέπει να το εφαρμόσει πάση θυσία.

ΣΕ ΔΕΙΝΗ ΘΕΣΗ Η ΟΜΑΔΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΕ «ΤΕΛΙΚΟΥΣ»

Πήρε και το Λαύριο την ιστορική νίκη στο Παλέ σαν τόσους και τόσους τα τελευταία χρόνια οδηγώντας την ομάδα μας σε δεινή θέση και σε μια σειρά «τελικών» που όλοι  θέλαμε να αποφύγουμε φέτος. Κανένα ίχνος βελτίωσης στην ομάδα  που πετάει στα σκουπίδια τον όποιο χρόνο της δίνεται για να προετοιμαστεί και να παρουσιαστεί καλύτερη… Κανένα σημάδι που να δείχνει ότι ο Καμπερίδης μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση… Καμία διάθεση από την διοίκηση να αλλάξει κάτι…

ΥΓ. Για κλάματα και η Ελληνική διαιτησία , με τους διαιτητές να παλεύουν να πείσουν και τον τελευταίο υποστηρικτή τους ότι είναι ανίκανοι. Άλλες φορές μπορεί να διακόψουν 5’ τη ροή του αγώνα για να διορθώσουν 2 χαμένα δευτερόλεπτα  μέσω του instant replay ή να δώσουν ένα αντιαθλητικό κάπου στις αρχές του δεύτερου δεκαλέπτου και άλλες φορές με ύφος χιλίων καρδιναλίων αρνούνται να δουν ένα οφθαλμοφανέστατο εκπρόθεσμο τρίποντο.  8’’ κατοχής με το ρολόι το προσπερνάνε  και όταν ένας παίκτης του υποδεικνύει ότι έχει κολλήσει το χρονόμετρο αυτοί τον επιβραβεύουν με τεχνική ποινή!

ΥΓ2. Κάποιοι θα βρεθούν πάλι σήμερα να μας πουν για την «κωλοφαρδία» του Γερομίχαλου, του Μουράτου, του Μαστρογιανόπουλου κτλ. Όπως «κωλόφαρδος» ήταν κάποιος Αγραβάνης και οι άλλοι Έλληνες του Μεσολογγίου στο πρώτο παιχνίδι, ο Τσαλμπούρης με τον μπάογκ…  Ας ξυπνήσουν μερικοί  και να δουν με ποια κριτήρια επιλέγονται οι Έλληνες παίκτες  στον ΑΡΗ τα τελευταία 10 χρόνια και για ποιο λόγο υπάρχουν παίκτες που στηρίζονται με νύχια και με δόντια στην ομάδα και άλλοι που με ευκολία βαφτίζονται ανέτοιμοι, ατάλαντοι και παλιοχαρακτήρες.