Δύο διαφορετικά πρόσωπα παρουσίασε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στην Τσεντεβίτα, με αυτό της ολικής κατάρρευσης να επικρατεί στο 2^ο ημίχρονο και τελικά να οδηγεί στην ήττα με 75-82. Καλός ο ΑΡΗΣ όσο έμπαιναν τα τρίποντα, ανήμπορος να αντιδράσει όταν σταμάτησε να τα βάζει και οι Σλοβένοι διάβασαν το παιχνίδι μας. Κακή διαχείριση από τον κόουτς που χάθηκε στις εμμονές του και μαζί και μια σημαντική νίκη που η ομάδα έδειχνε ότι μπορούσε να πάρει.

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

Με την ίδια ένταση και πνευματική συγκέντρωση που είχε ο ΑΡΗΣ απέναντι στους Πατρινούς το περασμένο Σάββατο μπήκε η ομάδα και αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να χτίσει ένα μικρό προβάδισμα. Στην άμυνα υπήρχαν σωστές τοποθετήσεις και γρήγορα αντανακλαστικά την ίδια στιγμή που στην επίθεση  έβρισκε λύσεις. Είτε χάρη στον Νόλεϊ είτε από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο. Αυτό όμως που έκανε την διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες που έμπαιναν στο παρκέ έβαζαν ένα λιθαράκι στο σκοράρισμα.

Ο ΧΟΤΖ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΔΙΨΗΦΙΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Οι Σλοβένοι όσο κυλούσε ο χρόνος προσπάθησαν να ανεβάσουν την πίεση στην άμυνα και να παίξουν αρκετά πιο σκληρά ο ΑΡΗΣ όμως πυροβολούσε από μακριά κυρίως με τον Χοτζ που σήμερα θυμήθηκε το καλό του μακρινό σουτ. Και όσο τα τρίποντα έβρισκαν στόχο ο ΑΡΗΣ διατηρούσε σχετικά εύκολα μια διαφορά 10-12 πόντων.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

15’ πριν τελειώσει το παιχνίδι με τον ΑΡΗ μας στο +10 και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε. Ξαφνικά τα τρίποντα σταμάτησαν να βρίσκουν στόχο. Όποιος και αν βαρούσε, ακόμη και αν ήταν εντελώς αμαρκάριστος αστοχούσε. Μια εκνευριστική αστοχία που όπως φάνηκε βραχυκύκλωσε πνευματικά την ομάδα. Λες και το μυαλό όλων είχε κολλήσει στην επιθετική δυστοκία στην άμυνα δεν λειτουργούσε τίποτα. Ανενόχλητοι οι αντίπαλοι μας περνούσαν στη ρακέτα και σκόραραν με ευκολία ξανά και ξανά και ξανά... Το έβλεπες να συμβαίνει διαρκώς και έβλεπες παράλληλα έναν ΑΡΗ στα χαμένα ανήμπορο να αντιδράσει. Και πως να αντιδράσει όταν ο κόουτς στον πάγκο είχε χαθεί στις σκέψεις του και έμοιαζε να αδυνατεί να αφουγκραστεί αυτό που συνέβαινε στο παιχνίδι.  Δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτα γιατί δεν είχε τους παίκτες που ήθελε ετοιμοπόλεμους στον πάγκο; Δεν ήθελε να αλλάξει τίποτα γιατί πίστευε ότι τα «παιδιά» στο τέλος θα τα καταφέρουν; Δεν ήθελε να δοκιμάσει τον Μπάνκς(αγωνίστηκε μόλις 5’)  γιατί οι άλλοι τα πήγαιναν εξαιρετικά; Δεν έδωσε οδηγία να κλείσει η άμυνα κοντά στο καλάθι και να αφήσει το τρίποντο γιατί φοβόταν μην οι Σλοβένοι τα βάλουν και χάσουμε; Η ουσία είναι ότι το +12 έγινε -8 λίγα λεπτά πριν τη λήξη με τίποτα να μην φαντάζει ικανό για να αλλάξει την κατάσταση. Ούτε καν μια βόμβα του Τολιόπουλου που μείωσε προσωρινά την διαφορά….

ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ – ΟΜΑΔΙΚΗ ΤΡΙΚΥΜΙΑ

Είδαμε τον Χότζ να βρίσκει το χέρι του, τον Νόλεϊ να ξεκινάει δυνατά, τον Ρόμπερτς να παλεύει, τον Γούντμπερι να σκοράρει από τα 6.75, τους Τολιόπουλο και ΝτεΤζούλιους να παίρνουν πρωτοβουλίες και τον Λαζέφσκι να μας συστήνεται. Θετικά όλα αυτά, σίγουρα καλύτερα τα πράγματα σε σχέση με 2-3 αγώνες πιο πίσω. Έλα όμως που την ώρα που στον ΑΡΗ περιμένουμε παίκτες να μάθουν τα βασικά του μπάσκετ, να βρουν ρυθμό και τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα ανταγωνιζόμαστε ομάδες που αυτά τα έκαναν το καλοκαίρι και πλέον ασχολούνται με πιο ουσιώδη πράγματα. Πράγματα όπως να διαβάσουν τον αντίπαλο, να χτυπήσουν εκεί που πονάει και να εφαρμόσουν ένα συγκεκριμένο πλάνο για να κερδίσουν όπως ακριβώς έκανε η Τσεντεβίτα σήμερα. Αντ αυτού υπάρχει η «διαδικασία» του Καστρίτη που απαιτεί να περιμένουμε τουλάχιστον 6-7 παίκτες να αντιληφθούν ποιοι είναι, που είναι και τι πρέπει να κάνουν. Ο ΑΡΗΣ σήμερα όσο έδειχνε μια στοιχειώδη εγρήγορση στην άμυνα και ήταν εύστοχος στα μακρινά σουτ έμοιαζε να πατάει καλά. Όταν όμως χάθηκε η συγκέντρωση δεν είχε από κάπου να πιαστεί. Ήλπιζε ότι κάποιος θα γινόταν ο ήρωας πάλι αλλά δεν…

Η «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ

Και αυτά όλα αυτά συμβαίνουν όταν μια ομάδα δεν έχει καμία σταθερά στο παιχνίδι της. Ακόμη και ο Τολιόπουλος που είναι κύριος εκφραστής της επίθεσης φαίνεται να δρα καθαρά ατομικά χωρίς την παραμικρή υποστήριξη από τους υπόλοιπους. Και αυτό ισχύει για όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού μας σε άμυνα και επίθεση. Στην άμυνα επιμένουμε σε κάτι που αρκετοί παίκτες μας δεν μπορούν να ακολουθήσουν, στην επίθεση ακόμη αναρωτιόμαστε ποιος κατεβάζει την μπάλα και ποιος θα πάρει τα πολλά σουτ. Ο Νόλεϊ; o ΝτεΤζούλιους; ο Τολιόπουλος; ο Μποχωρίδης; ή καλύτερα σε όποιον κάτσει η μπάλα στα τελευταία δεύτερα της επίθεσης; Τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στον προπονητή. Αυτός επέλεξε να κάνει προετοιμασία με τον Κλέι, να βάζει τον Νόλεϊ 35’ με 2 πόντους συγκομιδή, να αφήνει τον Μποχωρίδη να σουτάρει ξανά και ξανά, να δίνει 1’ 22’’ στον Άλκινς σε παιχνίδι που έφαγες ξεκούραστη τριαντάρα, να βάζει τον Μπάνκς 5’ όταν σε όλο το Β ημίχρονο σε έχουν τσακίσει κάτω από το καλάθι.  Ο Καστρίτης είναι αυτός που κρύβεται πίσω από δικαιολογίες σε τέτοιο βαθμό που συνεχίζει να δηλώνει αισιόδοξος και στα όρια της ικανοποίησης για τα «παιδιά» που κουράζονται και στεναχωριούνται.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΟΔΗΓΟ

Για σχεδόν 25’ ο ΑΡΗΣ σε έπειθε ότι μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Τελικά όμως ο Καστρίτης και οι παίκτες του κατάφεραν να μας διαψεύσουν και να μας υπενθυμίσουν ότι από τον ΑΡΗ που παρακολουθούμε μέχρι τον ΑΡΗ που ελπίζαμε να δούμε φέτος υπάρχει τεράστια απόσταση. Εκτός φυσικά και αν εμείς είμαστε τελικά οι μπερδεμένοι που περιμέναμε να δούμε το κάτι παραπάνω σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Δεν εξηγείται διαφορετικά η ηρεμία και η αισιοδοξία του κόουτς.

ΥΓ. Κουρασμένα, απογοητευμένα και στεναχωρημένα τα «παιδιά» λέει ο κόουτς.  Και εμείς μια από τα ίδια κόουτς.

ΥΓ2. Λίγο ακόμη υπομονή και στο Παλέ θα μείνουμε εμείς και εμείς κόουτς. Τουλάχιστον τότε μπορεί να μην αγχώνονται τα «παιδιά».

ΥΓ3. Τα μπάτζετ, οι τραυματίες,  μια προπόνηση δεν κάναμε όλοι μαζί, τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά, και να κερδίζαμε σήμερα δεν θα κατακτούσαμε το Eurocup.

Την καλύτερη του έως τώρα εμφάνιση πραγματοποίησε ο ΑΡΗΣ μας στην σημαντική αναμέτρηση με τον Προμηθέα Πατρών κερδίζοντας χωρίς άγχος με 86-75! Οι παίκτες του Γιάννη Καστρίτη παρουσιάστηκαν αποφασισμένοι πάνω στο παρκέ και αυτό βγήκε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα. Βρήκε την επαφή του με το καλάθι ο Νόλεϊ, σήκωσαν την ομάδα στις πλάτες τους οι ΝτεΤζούλιους και Τολιόπουλος όταν ο Νόλεϊ σίγησε. Ξέσπασμα από τον κόσμο στην κερκίδα που έδειξε πόσο ανάγκη είχε αυτή την νίκη.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Μπορεί ως τώρα το καλό ξεκίνημα στα περισσότερα παιχνίδια να βασιζόταν κυρίως στην ευστοχία μας στην επίθεση, σήμερα η ομάδα έδειχνε να πατάει καλά σε όλες τις πλευρές του γηπέδου. Οι παίκτες μας έβρισκαν καλές επιλογές στην επίθεση και στην άμυνα την ίδια στιγμή έδειχναν να διαβάζουν τον αντίπαλο και να έχουν σε γενικές γραμμές καλές αντιδράσεις.

ΕΧΤΙΣΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΛΕΪ

Μπορεί και σήμερα στην άμυνα να κινούταν στα χαμένα και στην επίθεση να έκανε φθηνά λάθη αλλά η επαφή που είχε με το καλάθι στο πρώτα 20’ ήταν αυτό που όχι απλά μας είχε μπροστά στο σκορ, αλλά βοηθούσε ώστε ο ΑΡΗΣ να φαίνεται η ομάδα που ξεκάθαρα έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Θέλει σίγουρα να βελτιώσει πολλά στοιχεία στο παιχνίδι του αλλά τουλάχιστον μέχρι να το καταφέρει είναι απαραίτητο να σκοράρει όπως έκανε σήμερα.

ΔΕΝ ΜΑΣΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΝΩΝ ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

Κάποια στιγμή οι παίκτες του Παπαθεοδώρου βλέποντας τον ΑΡΗ μας να διατηρεί με ευκολία μια διαφορά 8-10 πόντων αποφάσισε να ανεβάσει την πίεση στην άμυνα. Εκεί ακριβώς κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό και η νίκη μιας και η μείωση της διαφοράς ήταν κάτι το προσωρινό. Δεν χάθηκε η συγκέντρωση στην άμυνα, δεν θόλωσε το μυαλό στην επίθεση. Και πως να θολώσει το μυαλό στην επίθεση όταν έχεις παίκτες σαν τον Τολιόπουλο που πέτυχε 6 μάγκικα καλάθια δεχόμενος μπόλικο ξύλο από την άμυνα των Πατρινών. Παρέα με τον Τολιόπουλο και ο ΝτεΤζούλιους που αρχίζει να σταθεροποιείται σε υψηλή απόδοση. Όταν ο Νόλεϊ σταμάτησε να σκοράρει, οι 2 παίκτες πήραν τον ΑΡΗ από το χεράκι και τον οδήγησαν στην νίκη.

Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΛΛΑΞΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Αν θα διαλέγαμε ένα στοιχείο του σημερινού ΑΡΗ για να χρεώσουμε τη νίκη αυτό είναι η νοοτροπία που έδειξαν όλοι οι παίκτες μας σήμερα. Φαινόταν ότι μπήκαν από τα αποδυτήρια αποφασισμένοι να αλλάξουν την εικόνα τους και το πέτυχαν. Δεν έλλειψαν τα κενά στην άμυνα, η αδυναμία κάτω από το καλάθι και τα παιδικά λάθη στην επίθεση. Είδαμε όμως ένταση, είδαμε συγκέντρωση στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά και σχήματα με πιο ξεκάθαρους ρόλους από τον Γ.Καστρίτη. Νόλεϊ, Τολιόπουλος και ΝτεΤζούλιους δεν φοβήθηκαν να πάρουν τις προσπάθειες που τους αναλογούσαν και δικαιώθηκαν. Όλοι έδειξαν ένα κλικ καλύτεροι και αυτό ήταν αρκετό ώστε ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί βελτιωμένος και να φθάσει σε μια πολύτιμη νίκη. Αρκεί να μην επαναπαυτούμε σε αυτήν και πιστέψουμε ότι όλα είναι καλά στην ομάδα μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο.

ΠΕΙΣΜΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΕΙΞΕ

Για στεναχώρια των παιδιών ακούγαμε από το ξεκίνημα μετά τις κακές εμφανίσεις αλλά αντίδραση πάνω στο παρκέ δεν βλέπαμε. Σήμερα είδαμε από το τζάμπολ του αγώνα ένα σύνολο παικτών «νευριασμένο» και αποφασισμένο να αλλάξει την έως τώρα του εικόνα και να πάρει τη νίκη. Και αυτό ακριβώς έκανε χωρίς να αφήσει κανένα περιθώριο στον Προμηθέα(και τους 3 διαιτητές) να κάνουν κάτι άλλο από το να αποδεχθούν την ήττα. Δεν διορθώθηκαν όλα τα προβλήματα της ομάδας σήμερα επειδή κερδίσαμε… αλλά αυτή η νίκη έχει ξεχωριστή σημασία. Και για ψυχολογικούς και για βαθμολογικούς λόγους. Κρατάμε την αντίδραση και συνεχίζουμε!

ΥΓ. Πολύ συζήτηση γίνεται για τις αντιδράσεις του κόσμου. Πόσοι χειροκρότησαν, πόσοι γιούχαρα κλπ. Ο καθένας έχει την άποψη του και είναι σεβαστό. Μην ξεχνάμε όμως ότι αυτοί που πηγαίνουν στο Παλέ ή στο Κλ.Βικελίδης, όπως και αν αντιδρούν… είναι αυτοί που εμπράκτως στηρίζουν την ομάδα με την παρουσία τους.

Μια ακόμη απογοητευτική εμφάνιση πρόσθεσε στο φετινό του κακό  ξεκίνημα  ο ΑΡΗΣ γνωρίζοντας την ήττα από την Χάποελ Τελ Αβίβ με 68-78. Η εκπληκτική εμφάνιση του ΝτεΤζούλιους, οι βοήθειες του Τολίοπουλου και οι 46 από τους 68 πόντους της ομάδας που πέτυχαν και οι 2 μαζί δεν ήταν αρκετοί για να αποφύγουμε την ήττα. Οι Ισραηλινοί παρά την μνημειώδη αστοχία τους με το που συμμάζεψαν τα ποσοστά τους δεν βρήκαν την παραμικρή αντίδραση από τον ΑΡΗ μας. Γιουχαρίσματα στο φινάλε από τον κόσμο που φέτος περίμενε πολλά περισσότερα από φθηνές δικαιολογίες για αυτή την εικόνα.

ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΟΔΗΓΟ

Σε αντίθεση με ότι μας έχει συνηθίσει η ομάδα, σήμερα δεν μπήκε καλά στο παιχνίδι επιτρέποντας στην Χάποελ να έχει το προβάδισμα και να παλεύει να αυξήσει από νωρίς την διαφορά. Ο ΝτεΤζούλιους όμως είχε διαφορετική άποψη και με ένα προσωπικό κρεσέντο πήρε τον ΑΡΗ από το χεράκι και προσπάθησε να τον οδηγήσει στη νίκη. Όταν μάλιστα στο πλευρό του παρουσιάστηκε και ο Τολιόπουλος ο ΑΡΗΣ κατάφερε να αφήσει πίσω του το κακό ξεκίνημα και να πάρει κεφάλι στο σκορ. Το 43-32 στο ξεκίνημα της 3^ης περιόδου ήταν το αποτέλεσμα της ονειρεμένης εμφάνισης του ΝτεΤζούλιους, του ξεσπάσματος του Τολιόπουλου και της απίστευτης αστοχίας των Ισραηλινών από τις βολές αλλά και στα αμαρκάριστα μακρινά σουτ.

ΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ

Με την άμυνα της Χάποελ να επικεντρώνεται στον ΝτεΤζούλιους και στον Τολιόπουλο η κατάσταση άρχισε να ζορίζει. Κανένας άλλος παίκτης δεν έδειχνε ικανός να σκοράρει, το ένα άστοχο σουτ διαδεχόταν το άλλο και όσο κυλούσε ο χρόνος η υπόθεση νίκη γινόταν πολύπλοκη. Χωρίς βοήθειες και ανάσες, ΝτεΤζούλιους και Τολιόπουλος  «έπεφταν» καθώς πλησιάζαμε προς τη λήξη και μαζί και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ. Όλοι οι υπόλοιποι ανύπαρκτοι. Και όταν η άμυνα σου με μια 2^η πάσα ή ένα σκριν γίνεται άνω κάτω τότε κάπου εδώ οι ελπίδες σου για νίκη εξανεμίζονται.

ΟΤΑΝ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΗΚΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΑΜΕ

Στα χαρτιά η Χάποελ ήταν η ομάδα με το μεγαλύτερο μπάτζετ και το φαβορί(?) της αναμέτρησης. Στην πράξη όμως για περίπου 30’ είδαμε μια απελπιστικά άστοχη ομάδα που πάλευε να καταρρίψει κάποιο αρνητικό ρεκορ σε βολές και τρίποντα.  Ήταν τόσο κακοί που ακόμη και αυτός ο ΑΡΗΣ που έπαιζε άμυνα με τα μάτια και στην επίθεση μόλις 2 παίκτες πετύχαιναν πόντους κατάφερε να προηγηθεί μέχρι και με +11. Όταν όμως η Χάποελ σοβαρεύτηκε το μόνο που είχε να επιδείξει η ομάδα μας ήταν αστοχία, λάθη και άμυνα για γέλια και για κλάματα. Προσπάθησε ο Καστρίτης να ανακατέψει την τράπουλα με αρκετές αλλαγές και διάφορα σχήματα,  αλλά έτσι όπως τα έχει καταφέρει όποιο χαρτί και αν τραβήξει από τον πάγκο δύσκολα να αλλάξει τα δεδομένα του παιχνιδιού.

Η «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ

Ολοένα και πιο δύσκολη φαντάζει η κατάσταση στην ομάδα. Ο κόουτς αν και μίλησε για ψυχραιμία μόνο ψύχραιμος δεν μοιάζει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κρυμμένος πίσω από τους τραυματισμούς μας είπε κατά κάποιο τρόπο ότι αν σε μια ομάδα απουσιάζουν παίκτες από τις προπονήσεις οι υπόλοιποι μάλλον παίρνουν ρεπό. Ή προπονούνται σε κάτι διαφορετικό από αυτά που πρέπει να κάνουν πάνω στο παρκέ. Ενώ επικαλέστηκε και την στήριξη που απαιτείται προς τους παίκτες του και ο ίδιος είναι διατεθειμένος να τους δώσει …όταν τις τελευταίες ημέρες έδειξε την πόρτα της εξόδου στον Μαντζούκα και στον Άλκινς με τον τελευταίο μάλιστα να μην παίρνει ούτε καν την ευκαιρία για να μας δείξει τι μπορεί να κάνει σε μια ομάδα που βρίσκεται σε τόσο κακή κατάσταση όπως είναι αυτή τη στιγμή ο ΑΡΗΣ μας. Πέρα από αυτά,  δεν παρέλειψε να τονίσει την δυναμική των ομάδων που αντιμετωπίσαμε, ξεχνώντας «τυχαία» το παιχνίδι με τα πιτσιρίκια του Περιστερίου. Λες και πρέπει να χάσουμε εντός έδρας όπως πέρσι από κάποιον Κολοσσό ή το Μαρούσι για να τολμήσουμε να πούμε ότι η ομάδα μας δεν ήταν καλή και φταίγαμε εμείς.  Όσο για το πότε θα είναι η ομάδα έτοιμη; Τον Δεκέμβριο θα είμαστε έτοιμοι είπε ο κόουτς. Δεν είπε όμως για τι ακριβώς θα είναι έτοιμη η ομάδα. Για να τελειώσει με αξιοπρέπεια την παρουσία της στην Ευρώπη; Για να κάνει το μπρέικ σε κάποια έδρα στα πλέοφς; Αυτός ήταν ο στόχος εξαρχής και είναι τόσο ήρεμος; Ας μας το απαντήσει αυτό η διοίκηση με την οποία έχει άριστη συνεργασία.

ΟΣΟ ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ

Νέα ήττα, νέα απογοητευτική εμφάνιση και νέα αδιέξοδα …μέχρι τον Δεκέμβρη όπου η ομάδα θα είναι έτοιμη σύμφωνα με τον κόουτς. Μέχρι τότε θα ελπίζουμε να κάνει κάποιος παίκτης το θαύμα του όπως το έκανε ο Τολιόπουλος στην Λιθουανία και ο εκπληκτικός ΝτεΤζούλιους που σήμερα το πάλεψε σχεδόν μόνος του. Γιατί αν περιμένουμε από παίκτες που δεν έχουν ιδέα από άμυνα, μπλοκ άουτ, δυσκολεύονται στα σκριν και φοβούνται να σουτάρουν ξαφνικά να μάθουν όλα τα παραπάνω μάλλον θα καλοκαιριάσουμε.

ΥΓ. Καλή η στήριξη στους παίκτες κόουτς αλλά μην ξεχνάς ότι πάνω από τους παίκτες(και εσένα) είναι το καλό της ομάδας και ο κόσμος της .

ΥΓ2. Κόουτς μάλλον κάτι δεν έχεις καταλάβει σωστά.  Την προσπάθεια εκτίμησε και στήριξε τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος του ΑΡΗ. Εκτός και αν πιστεύεις ότι πηγαίναμε στο γήπεδο για την 7^η, 8^η θέση ή την 4^η που κατακτήσαμε πέρσι με το επικό τρίποντο του Τολιόπουλου στην Πάτρα.

ΥΓ3. Όσο κουραστική είναι η συζήτηση-απαίτηση για αλλαγές άλλο τόσο κουραστική είναι αυτή η εμμονή με κάτι που δεν φαίνεται να οδηγεί πουθενά.

Αποκαρδιωτικός ήταν ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο ΣΕΦ απέναντι στον Ολυμπιακό όπου με εξαίρεση 5’ στο 3ο δεκάλεπτο απουσίαζε παντελώς από το παρκέ. Ανύπαρκτη άμυνα, χωρίς ενέργεια, χωρίς πλάνο για σχεδόν ολόκληρη την διάρκεια του αγώνα. Το ντεμπούτο του Χότζ δεν έκανε την διαφορά, ο Άλκινς που αποκτήθηκε για να…???  πήρε μόλις 1’19’’ και ο Νόλεϊ με τους 21 πόντους σε 32΄ σε άφησε να αναρωτιέσαι αν η επίδραση του στο παιχνίδι μας ήταν θετική ή αρνητική. Στεναχωρημένος ο Καστρίτης (και τα παιδιά) από την ήττα αλλά αισιόδοξος για το μέλλον.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΗΚΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ

Όταν σε 10’ δέχεσαι 35 πόντους και μένεις πίσω με 23 πόντους διαφορά τότε μάλλον στο μυαλό του κόουτς και των παικτών του υπήρχε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Οι Πειραιώτες απλά κυκλοφορόντας την μπάλα αποσυντόνιζαν την άμυνα μας και έβρισκαν εύκολους διαδρόμους προς το καλάθι. Και όταν δεν τους έβγαινε η προσπάθεια με χαρακτηριστική ευκολία ανανέωναν την επίθεση τους και σκόραραν. Η άμυνα του ΑΡΗ έμοιαζε με παιδική χαρά σε τέτοιο βαθμό που ούτε καν φάουλ δεν κάναμε!

5’ ΣΤΟ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΟΛΟ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Για να μην είμαστε μάλλον αχάριστοι ότι δεν είδαμε ΑΡΗ σήμερα στα πρώτα 5’ του 3ου δεκαλέπτου η ομάδα έκανε την εμφάνιση της! 5-6 καλές άμυνες, 4-5 καλές επιθέσεις και λίγο η δικαιολογημένη χαλάρωση του Ολυμπιακού έφερε την διαφορά από το -29 στο -20 σε μια απέλπιδα προσπάθεια της ομάδας μας να διασκευάσει τις εντυπώσεις. Ένα τάιμ άουτ του Μπαρτζώκα ήταν αρκετό για να επαναφέρει την σοβαρότητα στον Ολυμπιακό και αυτή η καλή παρένθεση της ομάδας μας να κλείσει με συνοπτικές διαδικασίες.

Η ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΟΛΕΪ

Είχαμε τον Καρ πέρσι, έχουμε τον Νόλεϊ φέτος. Το νέο «προσωπικό στοίχημα» του κόουτς Καστρίτη. 21 πόντους έβαλε ο Νόλεϊ με 10 στα 17 σουτ που δεν το λες και άσχημο ποσοστό σε σχέση με ότι έχουμε δει ως τώρα. Έλα όμως που η στατιστική πέρα από τα 3 λάθη δεν μπορεί να αποτυπώσει την υπόλοιπη αρνητική του παρουσία. Τις κακές τοποθετήσεις, την επιπόλαιη σκέψη, την απουσία από την άμυνα, τα χαμένα ελεύθερα σουτ και τις στιγμές που δίστασε κάνοντας άνω κάτω όλη μας την επίθεση. Ως σκόρερ αποκτήθηκε ο Νόλεϊ και έτσι θα τον κρίνουμε. Όταν όμως σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του αγώνα είναι τόσο κακός τότε αναλογικά στην επίθεση θα έπρεπε να θυμίζει κάτι από Έντι Τζόνσον(για τους πιο παλιούς). Και αν συνυπολογίσουμε ότι στη θέση 3 μπορούν να γίνουν αλχημείες αλλά προέχει η δικαίωση του Καστρίτη και η καριέρα του Νόλεϊ τότε μιλάμε για μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, ανάλογη αυτής του Κάρ.

ΤΟ ΔΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Και όταν έναν παίκτη σαν τον Νόλεϊ με μπάσκετ αλάνας τον πλαισιώνεις με παίκτες σαν τον Μπάνκς(που θέλει μπόλικο χρόνο για να στρώσει), τον Ρόμπερτς που έχει πολύ χαμηλό ταβάνι, τον Μαντζούκα που δεν μπορεί να παίξει στο 4, τον Γκιουζέλη που είναι εκτός τόπου και χρόνου και τον ανέτοιμο Χατζηδάκη τότε μιλάμε για την απόλυτη καταστροφή. Παίκτες που χάνουν τις θέσεις τους, ξεχνάνε τους παίκτες που μαρκάρουν, δεν κάνουν συστηματικά μπλοκ άουτ και η ενέργεια που θα βγάλουν πάνω στο παρκέ εξαρτάται από το πως θα ξυπνήσουν το πρωί.  Με αυτό το ρόστερ θα παλεύεις όλη την χρονιά με αλχημείες και κατάθεση ψυχής(ανεξάρτητα από τον αντίπαλο ) για να πετύχεις τα  βασικά και αυτονόητα.

ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ

Συνηθισμένοι στα δύσκολα εδώ και χρόνια στον μπασκετικό ΑΡΗ, συνηθισμένοι δυστυχώς και στις ήττες. Δεν μας ξενίζει. Αυτό που μας ξενίζει είναι η τραγική εμφάνιση, οι χτυπητές αδυναμίες και η υπερπροσπάθεια που γίνεται για να βγούμε όλοι τρελοί εκτός από τον προπονητή και την διοίκηση. Αυτούς δηλαδή που εντόπισαν(όπως και εμείς οι κοινοί θνητοί) το πρόβλημα τώρα που ξεκίνησε η χρονιά και έσπευσαν να κάνουν διορθωτικές κινήσεις με τον Κλέι και τον Άλκινς. Τον άπειρο Κλέι που δεν έκανε και δεν ήθελαν και τον έμπειρο Άλκινς που τον ήθελαν(???) αλλά από τις ευκαιρίες που του δίνει ο κόουτς μάλλον δεν τον θέλουν! Λες και το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΑΡΗ είναι στην περιφέρεια. Ψηλοί παίκτες, στον πλανήτη Γη στα οικονομικά δεδομένα του ΑΡΗ δεν υπάρχουν οπότε ας πάρουμε κανα περιφερειακό ακόμη.  Αν αυτές οι κινήσεις κρύβουν κάποια μπασκετική ευφυία και κάποια σοβαρή συνεργασία μεταξύ διοίκησης και προπονητή μάλλον κακώς πληρώνουμε εισιτήριο και βλέπουμε μπάσκετ μιας και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΘΥΣΙΕΣ

Ένα  ακόμη επίσημο παιχνίδι θυσιάστηκε στην προσπάθεια κάποιοι ξένοι παίκτες να μάθουν τα βασικά του ευρωπαϊκού μπάσκετ και στο να δικαιωθεί ο προπονητής για συγκεκριμένες επιλογές του. Αναπόφευκτος ο εύκολος διασυρμός σε ένα παιχνίδι όπου πέρα από την έλλειψη συγκέντρωσης και  ενέργειας, ούτε τα «περίφημα» πολλά φάουλ δεν μπόρεσες να κάνεις.  Παραμένει ήρεμος και σίγουρος ο προπονητής… παραμένει ανήσυχος και απογοητευμένος ο κόσμος με αυτά που βλέπει στο γήπεδο.

ΥΓ. Από την βιαστική επιλογή Κλέι, στην λύση Άλκινς. 1’ 19’’ σε ένα παιχνίδι όπου όλη η ομάδα απουσίαζε. Ανέτοιμος… μάλλον θέλει τον χρόνο του για να φθάσει το επίπεδο των υπολοίπων που ζωγραφίζουν πάνω στο παρκέ.

ΥΓ2. Εντάξει, με τον Ολυμπιακό παίζαμε, τραυματίες και ανέτοιμοι παίκτες, τα μπάτζετ,είτε χάσεις με 1 πόντο είτε με 30 πόντους οι ίδιοι βαθμοί και τέτοια.

Έσπασε το αρνητικό σερί και ανάσανε  ο ΑΡΗΣ μας στη Λιθουανία όπου επικράτησε της Λιετκαμπέλις με 74-92. Ο Τολιόπουλος θυμήθηκε τις περσινές επιδόσεις του στο Eurocup και φρόντισε να τις ξεπεράσει πετυχαίνοντας ατομικό ρεκόρ πόντων(26) και εύστοχων τρίποντων(6/8)! Ολοκληρωτική εμφάνιση και από τον Μποχωρίδη που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, μαζεύοντας ριμπάουντ, μοιράζοντας ασίστ, κλέβοντας μπάλες και σκοράροντας! Ικανοποίηση για τη νίκη και την εμφάνιση ως ένα βαθμό… μιας και οι παραφωνίες δεν έλειψαν.

ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση και προφανώς το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ σχεδόν σε όλα τα επίσημα παιχνίδια παύει να μας προκαλεί έκπληξη. Ο Μπάνκς τροφοδοτήθηκε, πέτυχε πόντους κοντά στο καλάθι, ο Μαντζούκας μπήκε δυνατά και ο Τολιόπουλος με το που πέρασε στο παιχνίδι έκανε ξεκάθαρο ότι σήμερα θα είναι η βραδιά του. Ο ΑΡΗΣ πήρε κεφάλι στο σκορ και έδειχνε ικανός να το διατηρεί.

ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Μπορεί να υπήρχαν κάποια νεκρά διαστήματα σε άμυνα και ριμπάουντ όπου σε συνδυασμό με τους τραγελαφικούς διαιτητές έδιναν την ευκαιρία στους Λιθουανούς να μένουν κοντά στο σκορ αλλά σε κανένα σημείο της αναμέτρησης δεν έδειχνε ο ΑΡΗΣ να φοβάται. Με τον Τολιόπουλο να σκοράρει ακατάπαυστα, τον Μποχωρίδη να βρίσκεται παντού στην άμυνα και στην επίθεση αλλά  τον Χατζηδάκη να ανταποκρίνεται ιδανικά στο κομμάτι του σέντερ όπου πονούσαμε όλα έγιναν εύκολα. Η διαφορά έφθασε στο +22 τη στιγμή που η Λιετκαμπέλις με 0% στο τρίποντο δεν έδειχνε ικανή να απειλήσει και τα σφυρίγματα των διαιτητών απλά προκαλούσαν γέλιο. Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το παιχνίδι με τον ΑΡΗ να κατακτά την πρώτη του νίκη.

ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ

Σπουδαία η σημερινή εμφάνιση του Τολιόπουλου, επανήλθε για τα καλά στις περσινές του ρυθμίσεις. Και όταν ο Τολιόπουλος είναι on fire συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους. Όπως ακριβώς συνέβη με τον Μποχωρίδη που με 13 πόντους, 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 3 κλεψίματα διεκδίκησε με σθένος τον τίτλο του MVP. Πολύ καλός και ο Χατζηδάκης που με 12 πόντους έχοντας απόλυτη ευστοχία αλλά και τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο κάλυψε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα κοντά στο καλάθι.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΑΒΑΝΕ…

Ο ελληνικός κορμός έχει αναβαθμιστεί φέτος και σήμερα ήρθε η πρώτη επιβεβαίωση. Ακόμη και οι Μαντζούκας και Γκιουζέλης είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην πορεία θα ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους αποκτήθηκαν. Από την άλλη όταν έχεις 6-7 Αμερικάνους και άλλους 2 στην αναμονή λόγω τραυματισμών περιμένεις να δεις περισσότερα πράγματα και όχι να χρειάζεσαι μια διαστημική εμφάνιση του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη για να κερδίσεις μια ομάδα σαν την Λιετκαμπέλις. Ο Ντε Τζούλιους ήταν πολύ καλός όπως και ο Γούντμπερι που ήταν θετικός. Ο Άλκινς μόλις ήρθε και φαίνεται ότι με το που προσαρμοστεί θα δώσει λύσεις αλλά η τριάδα Νόλεϊ, Μπάνκς και Ρόμπερτς συνεχίζει να προβληματίζει έντονα.  Ο Μπάνκς προσπάθησε αλλά μάλλον η αδράνεια του σε κάποιες άμυνες και ριμπάουντ ή τα άχαρα σκριν του στην επίθεση εκνεύρισαν τον Καστρίτη που τον πέταξε επιδεικτικά στον πάγκο. Ο Ρόμπερτς έκανε ότι μπορούσε να για να βοηθήσει τους Λιθουανούς να ανακάμψουν όπως και ο Νόλεϊ που πρόσθεσε άλλη μια τραγική παρουσία με 16’ γεμάτα λάθη, κακή άμυνα και κακές αποφάσεις. Και αν για τον Νόλεϊ στην θέση 3 υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις να καλύψουν την ανυπαρξία του  για τους Μπάνκς και Ρόμπερτς δεν ισχύει το ίδιο. Ιδιαίτερα από την στιγμή που ο Λαζέφσκι είναι σε φάση αποθεραπείας και ο Γκιουζέλης εντελώς εκτός ρυθμού το πρόβλημα στους ψηλούς είναι τεράστιο. Θα είναι μεγάλο λάθος ο κόουτς να επαναπαυτεί στην καλή παρουσία του Χατζηδάκη και να δώσει χρόνο στους ψηλούς. Είναι καίρια η θέση του σέντερ για να πάμε για 2^η σερί χρονιά με αλχημείες.

Η «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ

Η γεμάτη εμφάνιση του Μποχωρίδη και τα ατομικά ρεκόρ του εκστασιασμένου Τολιόπουλου που βομβάρδισε το καλάθι των Λιθουανών ήταν αρκετά για να σπάσει το αρνητικό σερί και ο ΑΡΗΣ μας να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη! Έπρεπε να αντιδράσει η ομάδα σε αυτό το κακό ξεκίνημα και κόντρα στην αδύναμη Λιετκαμπέλις άρπαξε την ευκαιρία και το έκανε παίζοντας κατά διαστήματα και καλό μπάσκετ. Καλό όμως θα είναι αυτή η νίκη να μην μας παρασύρει και κρύψουμε τις τρανταχτές αδυναμίες μας κάτω από το χαλάκι. Υπάρχουν σημαντικά λάθη που πρέπει να διορθωθούν ώστε αυτή η αγωνιστική σεζόν να αποκτήσει νόημα. 

ΥΓ. Το μπάσκετ περνάει κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο και οι διαιτητές δυστυχώς είναι μεγάλο κομμάτι αυτού του προβλήματος. Το χειρότερο από όλα είναι ότι με κάθε ευκαιρία μας το υπενθυμίζουν. Ακόμη και σε παιχνίδι όπου η διαφορά είναι στο +20 και η νίκη έχει «κλειδώσει».

ΥΓ2. Μπάσκετ είχε σήμερα, «γκολ» από τον ΛΟΡΕΝ ΜΟΡΟΝ απολαύσαμε!

Δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κάνει την έκπληξη(γιατί έκπληξη θα ήταν!) και η ΑΕΚ χάρη στο πιο ποιοτικό ρόστερ της πήρε τη νίκη χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα. Παιχνίδια που τα κερδίζει ο κόσμος ήταν το σημερινό αλλά ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός που ούτε και η ώθηση της κερκίδας μπόρεσε να τον βοηθήσει. Αίμα και ιδρώτας για να βάλουμε την μπάλα στο καλάθι, τρικυμία στην άμυνα με παίκτες να βολοδέρνουν πέρα δώθε χωρίς νόημα. Στον ίδιο ρυθμό και ο κόουτς που μάλλον έβλεπε διαφορετικό παιχνίδι από ότι βλέπαμε όλοι οι υπόλοιποι.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΟΜΟ ΣΤΟΠ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Το συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια και αυτό έκανε και σήμερα. Ντε Τζούλιους, Γούντμπερι και Μαντζούκας τράβηξαν την ομάδα στα πρώτα λεπτά και ο ΑΡΗΣ από το πρώτο δεκάλεπτο προσπάθησε να χτίσει προβάδισμα φθάνοντας στο +7. Και όπως σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που ξεκινάει δυνατά η ομάδα και σε αυτό ξαφνικά η ομάδα τράβηξε χειρόφρενο. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε και ο ΑΡΗΣ έριχνε σταδιακά την απόδοση του. Ότι καλό έχτιζε με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς το γκρέμιζε. Στην άμυνα, στην επίθεση σε όλα. Όσο κυλούσε ο χρόνος η ΑΕΚ έβρισκε ολοένα και περισσότερες λύσεις. Αδιαφορώντας που το βαρύ πυροβολικό της ο Χέιλ αν και αγωνίσθηκε για 30’ χάρη στην απίστευτη άμυνα του Γούντμπερι έμεινε στους 5 πόντους με 1 στα 9 σουτ. Έβαζε ολοένα και περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι ακόμη και από παίκτες που δεν φαινόντουσαν ικανοί να σου κάνουν ζημιά όπως οι 2 σέντερ της.

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣ

Πραγματικά από ένα σημείο και μετά ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πηγαίνει στον αυτόματο πιλότο αποδεχόμενος ότι δεν μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που έβλεπε το παιχνίδι ο Καστρίτης. Ο κόουτς αν και έβλεπε ότι η ΑΕΚ ανέβαινε και εμείς πέφταμε επέμεινε στις ίδιες και στις ίδιες επιλογές. Ακόμη και αν κάποιος παίκτης δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου στο 2^ο δεκάλεπτο στο 1’ που τον έβαλες όταν βλέπεις ότι υπόλοιποι δεν τραβάνε του δίνεις ξανά την ευκαιρία μπας και… Όταν ο «κατεξοχήν σκόρερ» Νόλεϊ αγωνίζεται 28’ με 1/7 σουτ, ανύπαρκτη άμυνα(1^ο φάουλ στο 4^ο δεκάλεπτο!) και κάμποσα λάθη τότε μάλλον εκεί στον πάγκο δεν βλέπουν καθαρά. Πραγματικά ο τρόπος που μοιράστηκε ο χρόνος σήμερα στο β ημίχρονο όπου η ΑΕΚ φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να «κλειδώσει» τη νίκη, προκαλεί μπόλικα ερωτηματικά. Και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ επέμενε στο ίδιο μοτίβο η ΑΕΚ πήγε το παιχνίδι στην διψήφια διαφορά και χωρίς να ζοριστεί την διατήρησε μέχρι το τέλος.

ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Το έχουμε ξαναζήσει το σενάριο της υπομονής. Έχει τύχει να πέσουμε έξω στις προβλέψεις μας και η ομάδα να μας διαψεύσει ευχάριστα. Αν όμως ξεκινάς κυνηγώντας την διάψευση τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Αυτό που είδαμε σήμερα ήταν άλλη μια απέλπιδα προσπάθεια να σπρώξουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Να πείσουμε ότι ο Νόλεϊ μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα απλά θέλει τον χρόνο του(για αυτό και του τον χαρίσαμε σήμερα), ο Ρόμπερτς είναι πολύτιμος για την ομάδα(έπαιξε καλά με την Τούρκ), ο Μπάνκς δεν «ταίριαζε» στο παιχνίδι, ούτε ο Χατζηδάκης «ταίριαζε», ο Μπόχω δεν ένιωθε καλά, ο Άλκινς ανέτοιμος, ο Μαντζούκας αγχωμένος από τον κόσμο, ο Γκιουζέλης πιεσμένος από το βάρος της φανέλας και ο Τολιόπουλος «σκασμένος»… Μια δικαιολογία και μια αιτιολογία για όλα! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα, αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που χτίστηκε το καλοκαίρι. Ναι θα βελτιωθεί, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να πάει χειρότερα. Ναι πιθανόν σε 3 μήνες να έχει γίνει και ανταγωνιστικός. Ε και; Αν δηλαδή αποκλειστείς στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα μείνεις πίσω, στα @@ θα τα δώσουμε όλα στα πλέιοφς; Κόουτς μάλλον η «διαδικασία» έχει και μερικές παραφωνίες. Ας μείνουν στην άκρη οι εγωισμοί και ας γίνουν οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Διαφορετικά η σχέση εμπιστοσύνης που έχτισε ο Καστρίτης  με τον κόσμο τα τελευταία χρόνια θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος. Αυτό δείχνει η εικόνα του Παλέ στα πρώτα 2 επίσημα παιχνίδια.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΨΕΥΣΗ

Δυστυχώς… η ομάδα δεν μας διέψευσε απέναντι στην ΑΕΚ. Ανέδειξε για ακόμη μια φορά όλες τις αδυναμίες της και μοιραία γνώρισε εύκολα την ήττα με 59-70. Μπορεί οι Ντε Τζούλιους και Γούντμπερι να παρουσιάστηκαν αισθητά βελτιωμένοι, η συνολική όμως κακή εικόνα της ομάδας επισκίασε τα πάντα. Ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος.  Μπερδεμένοι παίκτες, μπερδεμένος προπονητής, ξενερωμένος κόσμος…

ΥΓ. Το ζήσαμε το έργο κόουτς πέρσι με τον Κάρ που μέχρι και στο τελευταίο παιχνίδι του τον έβαλες 30’ ενώ ήταν ήδη παρελθόν. Δεν σου βγήκε… Ευχόμαστε ολόψυχα φέτος να βγει γιατί δεν αντέχεται άλλο.

Τις ηρωικές ανατροπές των τελευταίων ετών θυμήθηκε προσπερνώντας στο σκορ τους Τούρκους από το -17 στο τέλος όμως η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες έκρινε και τον νικητή.  Η αδυναμία στα ριμπάουντ και η ασυνεννοησία στην επίθεση μας στοίχισε. Προσπάθησε η ομάδα, έβγαλε ένταση στην άμυνα αλλά της έλειπαν πάρα πολλά για να κερδίσει, ακόμη και αν ο αντίπαλος έκανε ένα τραγικό παιχνίδι. Απογοήτευση στον κόσμο κυρίως για την εικόνα που πονάει περισσότερο από την ήττα.

ΧΩΡΙΣ ΜΠΛΟΚ ΑΟΥΤ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ

Έχει αλλάξει το μπάσκετ άλλα κάποια στοιχεία στο τρόπο που αγωνίζεται μια ομάδα(ακόμη και παιδική) παραμένουν σταθερά. Ένα από αυτά είναι το μπλοκ άουτ, μια λέξη που μάλλον η πλειοψηφία των παικτών μας δεν την γνωρίζει. Αυτό φάνηκε από το ξεκίνημα του αγώνα μιας και οι αντίπαλοι μας έπαιρναν το ένα ριμπάουντ μετά από το άλλο. Οι δεύτερες ευκαιρίες γινόντουσαν εύκολοι πόντοι κάτω από το καλάθι μας ή με ελεύθερο τρίποντο που το πληρώναμε. Με αυτή την εικόνα το -17 ήταν αναπόφευκτο, ιδίως από την στιγμή που τα περισσότερα σουτ που πήραμε ήταν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

ΕΒΓΑΛΕ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΑΣΤΟΧΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Με την διαφορά στο -17 στο μυαλό όλων βλέποντας την κυριαρχία της Τούρκ Τέλεκομ ήταν που θα φθάσει ο δείκτης της διαφοράς μιας και τίποτα δεν έπειθε ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να αντιδράσει. Όταν όμως το -17 με την λήξη του ημιχρόνου μαζεύτηκε στο -10 τότε λες γιατί όχι; Πόσο χειρότερα μπορούσε να παίξει η ομάδα; Και μάλλον με αυτή την λογική οι παίκτες του Γ.Καστρίτη βγήκαν πιο συγκεντρωμένοι στις κινήσεις τους, έβγαλαν ένταση στην άμυνα, βρήκαν λύσεις στην επίθεση καταφέρνοντας όχι μόνο να ισοφαρίσει αλλά να προσπεράσει κιόλας στο σκορ στο ξεκίνημα του 4^ου δεκαλέπτου. Σε αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η αστοχία των αντιπάλων μας που αν και σούταραν ανενόχλητοι έξω από τα 6.75 δεν έβρισκαν στόχο, αλλά και ο τραυματισμός του Χαραλαμπόπουλου που μέχρι να αποχωρήσει ήταν ο κορυφαίος παίκτης της αναμέτρησης.

ΑΣΥΝΕΝΝΟΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΗΤΤΑ

Ο ΑΡΗΣ το έφερε το παιχνίδι ακριβώς εκεί που ήθελε και το μόνο που χρειαζόταν ήταν 1-2 καλές επιθέσεις. Ένα μακρινό σουτ μετά από καλή κυκλοφορία της μπάλας; μια ασίστ κοντά στο καλάθι; μια σπουδαία ατομική ενέργεια; Όποιος και αν προσπάθησε, ότι και αν προσπάθησε πήγε στράφι. Ήταν φανερό ότι η ομάδα δεν ήξερε πως να επιτεθεί και απλά όποιος είχε την μπάλα στα χέρια με το που έληγε η επίθεση  έπαιρνε αναγκαστικά την προσπάθεια. Κάποια στιγμή ο Χάνλαν ή κάποιος από τους υπόλοιπους ικανούς σκόρερ θα έβρισκε το χέρι του και θα κλείδωνε τη νίκη όπως και έγινε.

ΠΑΛΕΨΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΧΑΣΕ

Δεν έγινε κάτι το περίεργο σήμερα. Η ομάδα παρουσίασε για ακόμη μια φορά τις τρανταχτές αδυναμίες της σε άμυνα, ριμπάουντ και επίθεση και φυσιολογικά έχασε από έναν καλύτερο αντίπαλο ακόμη και αν ήταν σε κακή βραδιά όπως ήταν σήμερα η Τούρκ Τέλεκομ. Ο ΑΡΗΣ είχε τις ευκαιρίες του να πάρει το παιχνίδι και τις σπατάλησε. Το ότι έφθασε μια ανάσα από την νίκη με τόσα αγωνιστικά προβλήματα είναι επιτυχία. Έλα όμως που αυτές οι «επιτυχίες» δεν σε οδηγούν πουθενά. Αυτό μάλλον αδυνατεί να κατανοήσει ο Γ.Καστρίτης και συνεχίζει να επιμένει στην «διαδικασία».  Μια «διαδικασία» που αντί να έχει στο επίκεντρο την συνοχή στην άμυνα και το μοίρασμα των ρόλων στην επίθεση όπου Τζούλιους και Γούντμπερι αδυνατούν να συνυπάρξουν με τον Τολιόπουλο. Έχει στο επίκεντρο να πείσει τον Νόλεϊ ότι δεν παίζει σε κάποιο γηπεδάκι της παραλίας, να μάθει στον Ρόμπερτς(που σήμερα ήταν θετικός) πως πρέπει να κινείται μέσα στο γήπεδο και να εξηγήσει στον Μπάνκς ότι συνήθως το hand check στην Ευρώπη σφυρίζεται φάουλ και άλλα τέτοια. Εκτός και αν μετά τον Μποχωρίδη επιρρίψουμε ευθύνες που δεν κερδίζει η ομάδα και στον Μαντζούκα, στον Γκιουζέλη αλλά ακόμη και στον Τολιόπουλο που δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ. Ο ρόλος των ξένων παικτών στις ομάδες εξαρχής ήταν(και παραμένει) να τις ανεβάζουν επίπεδο. Στον ΑΡΗ συνειδητά αδιαφορούμε και κάνουμε τα δίκα μας.

ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΡΗΣ ΠΟΥ «ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ»  ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

21 ολόκληρα επιθετικά ριμπάουντ μάζεψε η Τούρκ Τέλεκομ κάτι που μεταφράζεται σε 21 δεύτερες ευκαιρίες για να σκοράρει. Με αυτό το δεδομένο η ανατροπή του -17 και η ήττα στις λεπτομέρειες αποτελεί άθλο. Σε μια εποχή που όλες οι ομάδες ψάχνονται να βρουν την χημεία τους και αγωνιστικό ρυθμό, ο ΑΡΗΣ σπαταλάει το χρόνο του για να μάθει τα βασικά του Ευρωπαϊκού μπάσκετ ακόμη και σε παίκτες υπό δοκιμή που παραμένουν στο ρόστερ μέχρι να φύγουν. Δεν είναι κακή η ομάδα και παιχνίδι με παιχνίδι δείχνει βελτίωση τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Το γιατί όμως ο ΑΡΗΣ αποδέχεται να σπαταλήσει πιθανόν και έναν ολόκληρο γύρο μέχρι να στρώσει μάλλον είναι και η αιτία που βλέπουμε αυτό το νωθρό ξεκίνημα πάνω στο παρκέ.

ΥΓ.  Αφού διαβάσαμε τα βιογραφικά των ξένων παικτών που υπέγραψαν συμβόλαιο με την ομάδα μας, διαβάσαμε και το βιογραφικό του Άλεν Όμιτς που παρουσιάζεται ως υποψήφιος για να δώσει λύση κοντά στο καλάθι.  Υπάρχουν και τέτοιοι παίκτες που μπορούν και θέλουν να έρθουν στον ΑΡΗ μας;   Και έχει και η διοίκηση το μπάτζετ να τον φέρει; Βρε τι μας λες αρχές Οκτώβρη;

Με 2 ήττες ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στο super cup ο ΑΡΗΣ μας, εκεί όπου ούτε στον μικρό τελικό κατάφερε να γευτεί την χαρά της νίκης με αντίπαλο το Περιστέρι. Προβληματική εμφάνιση για την ομάδα μας στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, με τον Τολιόπουλο να παλεύει μόνος του για τη νίκη σχεδόν σε όλο το Β ημίχρονο. Έκλεψε την παράσταση το Περιστέρι μοιράζοντας τον χρόνο σε νεαρούς Έλληνες ταλαντούχους αθλητές και όχι σε κάποιο λαχείο από κολέγιο των ΗΠΑ.

ΜΠΗΚΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Αρκετά συγκεντρωμένοι παρουσιάστηκαν οι παίκτες μας στο παιχνίδι. Καλή άμυνα, έλεγχος των ριμπάουντ και ευστοχία έξω από τα 6.75. Το +12 υπέρ μας επιβεβαίωνε την καλή μας παρουσία με το ζητούμενο να είναι η διάρκεια μέσα από το ροτέισον του Γ.Καστρίτη μιας και η πρόθεση να μοιραστεί ο χρόνος σε όλους.

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ

Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια έτσι και στο σημερινό ξαφνικά τα μακρινά σουτ σταμάτησαν να βρίσκουν τον στόχο τους. Νόλεϊ, Μαντζούκας, Μποχωρίδης, Γούντμπερι έχαναν το ένα σουτ μετά το άλλο. Κάτι που κλόνισε σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθηση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα. Διστακτικότητα στην επίθεση, κακή αμυντική λειτουργία και φανερή έλλειψη ενέργειας κόντρα στους πιτσιρικάδες του Περιστερίου. Το Περιστέρι κάλυψε την διαφορά, πήρε κεφάλι στο σκορ και ο ΑΡΗΣ μπήκε στην γνώριμη διαδικασία ανατροπής του εις βάρους του σκορ.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Αν και ο Ντε Τζούλιους έδωσε κάποιες λύσεις, ο Τολιόπουλος έδειχνε ο μοναδικός παίκτης να ανατρέψει την εις βάρος μας κατάσταση θυμίζοντας κάτι από την περσινή σεζόν. Ο Μποχωρίδης επανήλθε στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις, ο Μαντζούκας τα «έσπασε», ο Γούντμπερι δεν ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο ενώ ο Νόλεϊ με τον τρόπο που αγωνιζόταν σε άμυνα και επίθεση σε έκανε να απορείς πως κατάφερε να πείσει αυτούς που έπεισε για να έρθει σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Στην άμυνα χωρίς τον Μπάνκς μέσα ελέω ροτέισον και τους Γκιουζέλη και Ρόμπερτς ανήμπορους να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του αγώνα και να κοντράρουν τα πιτσιρίκια του Περιστερίου δεν υπήρχε ιδιαίτερος βαθμός δυσκολίας και η ήττα ήρθε φυσιολογικά βάσει της εικόνας των 2 ομάδων.

ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ Χ

2 βήματα εμπρός και άλλα 2 βήματα πίσω ήταν η συνολική εικόνα του ΑΡΗ σε αυτό το super cup των 4 ομάδων. Σε σχέση με τα φιλικά και τον αγώνα με την Βενέτσια η ομάδα έδειξε περισσότερη ομοιογένεια. Σε αυτό συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό ο Μπάνκς που άρχισε να θυμίζει φυσιολογικό σέντερ ικανό να κάνει τα βασικά. Είδαμε τον Τολιόπουλο να ανεβάζει στροφές, είδαμε τους Ντε Τζούλιους, Μποχωρίδη, Μαντζούκα και Χατζηδάκη να προσφέρουν κάποιες λύσεις. Και αυτά είναι τα θετικά. Στον αντίποδα όμως βασικά γρανάζια όπως ο Νόλεϊ, ο Ρόμπερτς και ως ένα βαθμό και ο Γούντμπερι δείχνουν να παραμένουν στα χαμένα. Και αν για τον Γούντμπερι που μπορεί επιθετικά να μην τα πηγαίνει καλά υπάρχει το ελαφρυντικό της προσφοράς του στα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού για τους άλλους 2 ξένους παίκτες η κατάσταση μοιάζει αποκαρδιωτική. Όταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις απέναντι στους Αβδάλα, Ζούγγρη και Σταυρακόπουλο πως να ανταποκριθείς απέναντι σε πιο ικανούς αντιπάλους. Αν σε αυτούς τους 2 προσθέσουμε και το φάντασμα του Γκιουζέλη τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει την γύμνια του ΑΡΗ όταν δεν μπαίνουν τα μακρινά σουτ. Εκτός και αν σε μια εποχή όπου οι ομάδες μπορούν να έχουν 6-7 ξένους παίκτες ο ΑΡΗΣ στήθηκε για να έχει τον Τολιόπουλο και τους υπόλοιπους  Έλληνες πρωταγωνιστές και τους ξένους να γεμίζουν το ρόστερ.  Δεν είδαμε Χότζ και Λαζέφσκι και αυτό είναι το παρήγορο για τη συνέχεια.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ 2 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΡΟΜΟΣ

Παιχνίδι προετοιμασίας ήταν και το σημερινό και κόντρα σε μια ισοδύναμη ομάδα όπως το Περιστέρι τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν έχουν σαφώς μεγαλύτερη αξία σε σχέση με το χθεσινό απέναντι στον Παναθηναϊκό. Συμπεράσματα για έναν ΑΡΗ που δεν μπόρεσε να κερδίσει το Περιστέρι που αγωνίσθηκε με 3 ξένους και πρωταγωνιστές 4 πιτσιρικάδες. Παραμένει «ήρεμο» το τεχνικό τιμ και η διοίκηση σχετικά με την πορεία της ομάδας, τα 2 παιχνίδια όμως με Τούρκ Τέλεκομ και ΑΕΚ θα δείξουν αν θα ηρεμήσουμε και εμείς.

ΥΓ. Βλέποντας την ομάδα του Περιστερίου και την καλή εμφάνιση των πιτσιρικάδων του αναρωτιέμαι αν τελικά είναι θέμα μπάτζετ ή τρόπου διαχείρισης του όπου μπάτζετ;

Ότι καλύτερο μπορούσε έκανε ο ΑΡΗΣ απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης για το super cup, γνωρίζοντας την ήττα με 81-68. Δεδομένη η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες, όπως δεδομένα και τα σφυρίγματα των διαιτητών. Υπό αυτές τις συνθήκες όμως ο ΑΡΗΣ ίσως και να πραγματοποίησε την καλύτερη έως τώρα εμφάνιση. Υπήρχαν και πάλι οι τρανταχτές αδυναμίες αλλά αυτή η εικόνα ήταν σίγουρα βελτιωμένη σε σχέση με ότι έχουμε δει ως τώρα.

ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Ότι ακριβώς είδαμε στο πρώτο δεκάλεπτο απέναντι στην Βενέτσια είδαμε και σήμερα κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ο ΑΡΗΣ μπήκε ορεξάτος, βομβάρδισε έξω από τα 6.75 αλλά κάτω από το καλάθι είχε τεράστια προβλήματα. Η άμυνα και τα ριμπάουντ ήταν η πληγή από τα αποδυτήρια για τον ΑΡΗ μας.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ, ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΑ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑ

Στο 2^ο δεκάλεπτο επί της ουσίας κρίθηκαν όλα. Από την μια τα μακρινά σουτ σταμάτησαν να βρίσκουν στόχο, από την άλλη Τσαρούχα και Καρπάνος μοίραζαν φάουλ στους παίκτες μας με κάθε ευκαιρία επιτρέποντας στον Παναθηναϊκό να επιδοθεί σε ένα ρεσιτάλ βολών. Η διαφορά ξέφυγε, οι αντίπαλοι μας βρήκαν ρυθμό και το παιχνίδι εξελίχθηκε σε τυπική διαδικασία. Τόσο τυπική διαδικασία που μέχρι και οι διαιτητές όταν η διαφορά πήγε στο +20 γύρισαν τον διακόπτη σφυριγμάτων βλέποντας πιο ορθολογικά το παιχνίδι.

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Απαλλαγμένος από το πρέπει της νίκης αλλά και της εμφάνισης λόγω του αντιπάλου ο ΑΡΗΣ έδειξε ένα πολύ πιο ώριμο σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια που παρακολουθήσαμε. Μπορεί ο Νόλεϊ να σπατάλησε επιδεικτικά τον χρόνο που του δόθηκε οι υπόλοιποι όμως σε διάφορα κομμάτια του αγώνα έδειξαν κάποια θετικά στοιχεία. Ο Μποχωρίδης ούτε καν σε φιλικό παιχνίδι δεν είχε καταφέρει να παρουσιάσει ένα τόσο θετικό πρόσωπο αλλά σήμερα θύμισε τον παίκτη που μας έκανε υπερήφανους μέσα στο παρκέ με τα κατορθώματα του. Ο Μπάνκς με εξαίρεση τα πρώτα λεπτά του αγώνα ήταν ένας κανονικός σέντερ. Χωρίς παιχνίδι με την πλάτη στην επίθεση αλλά κατά τα άλλα κανονικός σέντερ. Και αυτό ήταν το σημαντικότερο κέρδος σήμερα. Μέχρι και ο Ρόμπερτς που στα προηγούμενα παιχνίδια έμοιαζε αόρατος σήμερα φώναξε παρών. Και ο Χατζηδάκης είχε θετική παρουσία. Ναι μεν η τριάδα Ντετζόυλιους – Γούντμπερι -  Νόλεϊ ήταν τραγική αλλά στην περιφέρεια όταν επιστρέψει και ο Χότζ θα έχει λύσεις η ομάδα, κάτω όμως από το καλάθι μέχρι σήμερα υπήρχε το απόλυτο χάος. 

ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Ένα δεκάλεπτο άντεξε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι… κάτι το αναμενόμενο κόντρα σε μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό(και την κουστωδία του). Αυτό όμως που είχε σήμερα την αξία του και πρέπει να κρατήσουμε ήταν η συνολική εικόνα που σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια(φιλικά και επίσημα) ήταν βελτιωμένη. Ιδιαίτερα κάτω από το καλάθι όπου το πρόβλημα έμοιαζε τεράστιο είδαμε τον Μπάνκς να προσφέρει σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Στον μικρό τελικό της ταλαιπωρίας, οι παίκτες του Καστρίτη θα έχουν μια ακόμη ευκαιρία που θα πρέπει να εκμεταλλευτούν. Θέλει πολύ δουλειά ακόμη αλλά ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο δυσοίωνα όσο φαινόντουσαν μέχρι το σημερινό τζάμπολ.

ΥΓ. Σε φόρμα οι 3 διαιτητές. Επιβεβαίωσαν από το πρώτο επίσημο παιχνίδι ότι και την νέα αγωνιστική  χρονιά θα είναι οι πρωταγωνιστές…

ΥΓ2. Αν και κάτοχος διαρκείας, η ανάγνωση των τιμών για το Eurocup μου προκάλεσαν ένα σοκ. Σοβαρά τώρα 25€;