Μετά από ένα μεγάλο διάστημα επίπονης αναμονής έσκασε χθες η ευχάριστη είδηση της άρσης όλων των μπαν που στραγγάλιζαν ασφυκτικά την ΚΑΕ τα τελευταία χρόνια. Κάτι που όσο αυτονόητο και αν το είχαμε όλοι στο μυαλό μας, στην πράξη ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο για να επιτευχθεί και για αυτό ακριβώς αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στη διοίκηση πρωτοδικείου που το κατάφερε.

Η ΚΟΙΝΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΟΤΙ Η ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΜΠΑΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

Μπορεί να φθάσαμε μια ανάσα πριν την έναρξη των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων  ώστε να διαγραφούν τα μπαν από τη λίστα της FIBA και ο ΑΡΗΣ να ανακοινώσει τους ξένους που απέκτησε το καλοκαίρι αλλά από την αρχή ο στόχος ήταν ξεκάθαρος. Σε αντίθεση με άλλα καλοκαίρια όπου μας βομβάρδιζαν-προετοίμαζαν με δεύτερες σκέψεις και plan b των προπονητών και της διοίκησης αυτή τη φορά υπήρχε πέρα από τη θέληση και η αποφασιστικότητα. Μπορεί να πήρε χρόνια αλλά πλέον μπορούμε να πούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι που κινούνται κοντά στην ΚΑΕ είτε μέσω του Α.Σ. είτε με άμεση σχέση αφουγκράστηκαν την απογοήτευση και αγανάκτηση του κόσμου αλλά και την ανάγκη να δει κάτι το διαφορετικό μέσα στο γήπεδο. Κάτι πιο ανταγωνιστικό, κάτι πιο ελκυστικό από τον ΑΡΗ των τελευταίων ετών.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΚΑΙ Ο ΧΑΝΛΑΝ ΘΕΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Η επιλογή προπονητή για κάθε ομάδα σε μεγάλο βαθμό δείχνει και τις βλέψεις που έχει. Όταν παίρνεις έναν πρωτάρη για τον πάγκο μόνο και μόνο επειδή είναι Αρειανός ή απλά είναι αρεστός σε μια μερίδα του κόσμου τότε αυτομάτως έχεις αφήσει στοιχεία όπως τεχνικές γνώσεις και εμπειρία στην άκρη. Ο Καστρίτης δεν έχει και το πιο πλούσιο βιογραφικό αλλά σίγουρα έχει σαφώς μεγαλύτερη εμπειρία από τον προκάτοχο κάτι που αυτομάτως σημαίνει ότι η διοίκηση κοιτάει πιο ψηλά. Αλλιώς θα ερχόταν άλλος ένας πρωτάρης στους πάγκους της Α1(ή στον πάγκο μιας επαγγελματικής ομάδος) θα κάναμε οικονομία γιατί μια τέτοια ευκαιρία έχει τεράστια αξία και για το αγωνιστικό ο Θεός βοηθός… Δεν προχωρήσαμε με αυτή την λογική και αυτό λέει πολλά. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με την περίπτωση του Χάνλαν που ελπίζουμε να μην εξελιχθεί σε άλλος Σούλερ. Ξένοι παίκτες υπάρχουν για όλα τα πορτοφόλια και όταν ξέρεις ότι θα έχεις και το πλεονέκτημα της αντικατάστασης των κακών επιλογών ρισκάρεις πιο εύκολα. Και όμως η διοίκηση και ο Καστρίτης επέλεξαν έναν παίκτη σαν τον Χάνλαν όπου έχει αποδείξει ότι μπορεί να γίνει ο ηγέτης της ομάδος. Και αυτό ακριβώς περιμένουμε να κάνει φέτος.

ΑΘΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΝΙΚΕΣ Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ

Με τον βασικό ξένο σέντερ ακόμη να μην έχει κλείσει και τα φιλικά παιχνίδια της προετοιμασίας να έγιναν κεκλεισμένων των θυρών θα είναι ψέματα να πούμε ότι έχουμε εικόνα για τον ΑΡΗ που χτίζεται. Ωστόσο αυτοί που είχαν την τύχη να τα παρακολουθήσουν, οι επιλογές των παικτών  αλλά και η στατιστική δείχνουν κάτι. Δείχνουν ένα σύνολο παικτών που θα βγάζει ενέργεια πάνω στο παρκέ και θα παλεύει σε κάθε φάση. Και από την στιγμή που οι 2 βασικοί γκαρντ Χάνλαν και Κουάν δείχνουν να το έχουν με το σκοράρισμα τότε μάλλον είμαστε σε καλό δρόμο με δεδομένο πάντα το περιορισμένο μπάτζετ. Ελπίζουμε πάντως στην περίπτωση του σέντερ να βρεθεί μια καλή ευκαιρία μιας και η συγκεκριμένη επιλογή θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την ανταγωνιστικότητα μας.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ

Πάνω που πολλοί από εμάς είχαν πεισθεί ότι οδηγούμασταν σε ένα ακόμη φιάσκο με την άρση των μπαν και τα δελτία των νεοαποκτηθέντων ξένων ήρθε η ευχάριστη είδηση! Ο βραχνάς των μπαν ανήκει στο παρελθόν και κόντρα στη Λάρισα για τον θεσμό του κυπέλλου θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε τον νέο ΑΡΗ σχεδόν πλήρη.  Όχι ότι το κύπελλο είναι το ζητούμενο με ότι βιώνουμε τα τελευταία χρόνια… αλλά η νίκη είναι πάντα νίκη. Και στον μπασκετικό ΑΡΗ μέχρι και οι νίκες μας έχουν λείψει… Ένα μεγάλο μπράβο στη διοίκηση και μια ευχή να συνεχίσει έτσι. Ο κόσμος του ΑΡΗ ξέρει να αναγνωρίζει και να επιβραβεύει όταν βλέπει κάτι καλό.

ΥΓ. Λίγες οι ημέρες που ανέλαβε η νέα διοίκηση της ΕΟΚ οπότε δικαιολογείται για τις συνήθειες του παρελθόντος όπου ακόμη και η τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων αποτελεί θέμα. Αναμένουμε να δούμε την αλλαγή σε όλα τα επίπεδα.

Με αφορμή την έναρξη της προετοιμασίας της ομάδος που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες, ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε ξανά με την μεγάλη μας αγάπη(και συνάμα μεγάλη πληγή)  τον μπασκετικό ΑΡΗ! Βλέπετε η ελεύθερη πτώση του Αυτοκράτορα εδώ και χρόνια μας έχει αναγκάσει να κρατάμε «αποστάσεις ασφαλείας» από την καθημερινότητα του μπασκετικού τμήματος και να περιοριζόμαστε στα διαδικαστικά όπως είναι οι μεταγραφές και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις. Άλλωστε πέρα από αυτά το να ασχολείσαι με την καθημερινότητα του μπασκετικού ΑΡΗ εδώ και πολλά χρόνια το μόνο που σου προσφέρει είναι θλίψη μαζί με μπόλικα αναπάντητα γιατί…  «επίτευγμα»  όλων των διοικήσεων ανεξαιρέτως.  Φέτος αν και τα πρόσωπα είναι «δοκιμασμένα» υπάρχει μια έντονη διάθεση για αλλαγή σε όλα τα επίπεδα. Αρχίζοντας από τα πιο απλά όπως είναι τα οργανωτικά και συνεχίζοντας πιο ουσιαστικά σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό προφίλ της ομάδος.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ

Αν υπάρχει κάτι που δείχνει έντονα μια διάθεση για αλλαγή στην ομάδα  αυτό είναι η στελέχωση της ΚΑΕ με άτομα ταυτισμένα με τον ΑΡΗ. Και μόνο το ότι πλέον θα υπάρχει «εκπρόσωπος» της Αυτοκρατορίας στο ρόλο του Basketball Advisor και του εκπροσώπου της ομάδος στα κέντρα αποφάσεων είναι αρκετό για να αισιοδοξούμε ότι όντως κάτι αλλάζει! Ναι, ο Μιχάλης Ρωμανίδης επέστρεψε σπίτι του! Και όταν μιλάμε για Μιχάλη Ρωμανίδη δεν μιλάμε απλά για έναν πρώην παίκτη που τίμησε την φανέλα στα πιο λαμπρά χρόνια της ιστορίας του συλλόγου αλλά και για έναν «μπασκετάνθρωπο» με χρόνια εμπειρία σε διάφορες ομάδες με ανάλογο πόστο. Ο Χρήστος Ταπούτος ως team manager είναι άλλη μια εντυπωσιακή προσθήκη που  θα πλαισιώνει την ομάδα και θα προσφέρει ποικιλοτρόπως. Ενώ και οι άλλες κινήσεις όπως αυτή του Σάκη Παραλίκα και των υπολοίπων του τεχνικού team δείχνουν μια επαγγελματική οργάνωση σε κιτρινόμαυρο φόντο που έλειπε τα προηγούμενα χρόνια. Η αναμενόμενη αποχώρηση του Σταύρου Ελληνιάδη ας αποτελέσει την αρχή για μια κλειστή πόρτα για όποιον περαστικό βλέπει φως στην ΚΑΕ και μπαίνει για να φτιάξει(ή να συντηρήσει) το βιογραφικό του χωρίς τα ανάλογα διαπιστευτήρια.

Η ΑΡΣΗ ΤΟΥ BAN ΚΑΙ Η ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Ορμώμενοι από το πετυχημένο δίδυμο Μποχωρίδη-Βεζένκοφ καταλήξαμε να κυνηγάμε φρούδες ελπίδες με Αρειανάκια που θα γινόντουσαν ηγέτες μέσα στον σύλλογο και Έλληνες περαστικούς από τα χαμηλά ράφια της Basket League αναδεικνύοντας τους σε «σημαιοφόρους» τοποθετώντας τους στο βασικό αγωνιστικό πλάνο. Οι συνέπειες αυτής της φιλοσοφίας γνωστές… την ίδια στιγμή που ομάδες με το ίδιο ή και χαμηλότερο μπάτζετ από εμάς έβρισκαν «λαχεία» Αμερικάνους πραγματοποιώντας χρονιές με σαφώς περισσότερη αγωνιστική αξιοπρέπεια από τον ΑΡΗ μας. Ο Καστρίτης από την άλλη δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει κάποια κατάσταση και με μπόλικη δόση ρεαλισμού στήνει μια ομάδα όπου το Α και το Ω της θα είναι οι 6 ξένοι που θα επιλεγούν. Σωστή επιλογή που αν και περιέχει το ρίσκο της μπορεί να βγει κάτι πολύ καλό. Φυσικά και όταν παίρνεις ξένους χωρίς Ευρωπαϊκή εμπειρία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αποτυχίας αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πέρα από την απόκτηση του Χάνλαν που φαντάζει ως σίγουρη επιλογή, ο ΑΡΗΣ τη νέα σεζόν θα έχει το δικαίωμα να αλλάξει ξένους εφόσον δεν μείνει ικανοποιημένος. Κάτι που από μόνο του για τον ΑΡΗ των προηγούμενων χρόνων είναι σημαντικό. Θα πρέπει να σημειώσουμε πάντως ότι ο Καστρίτης έχει δείξει ότι όχι μόνο ξέρει να επιλέγει ξένους αλλά ότι έχει και τρόπο για να τους δίνει τον σωστό ρόλο που πρέπει να έχουν ώστε να υπηρετήσουν το αγωνιστικό πλάνο. Και αν σε όλα τα παραπάνω καταφέρει ο νέος μας προπονητής να κουμπώσει και τους Σιδηροηλία και Νετζήπογλου που ξεχάστηκαν πέρσι τότε δεν θα μιλάμε απλά για μια χρονιά επιβίωσης.

Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Κάτι φαίνεται να αλλάζει φέτος σε όλα τα επίπεδα με την έως τώρα στελέχωση της ομάδος με ανθρώπους σαν τον Ρωμανίδη, τον Ταπούτο, τον Παραλίκα και τους υπόλοιπους να μας κάνει να αισιοδοξούμε για μια πραγματικά νέα αρχή.  Η άρση του ban που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη και ο σχεδιασμός του Καστρίτη πάνω στον Χάνλαν και στους υπόλοιπους 5 ξένους δείχνουν αλλαγή φιλοσοφίας και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Δυναμικό το ξεκίνημα της νέας διοίκησης, η συνέπεια της όμως θα κρίνει τα πάντα. Όσο για τον κόσμο που διψάει να δει για αρχή τον ΑΡΗ να σηκώνει κεφάλι… υπομονετικά θα είναι και πάλι δίπλα στον Αυτοκράτορα!

ΥΓ. Πάγια διαχρονικά η θέση μας εδώ στον Πλανήτη ΑΡΗ σχετικά με τον Νίκο Γκάλη και την αποστασιοποίηση του από τον τραγέλαφο όπως τον έχουν καταντήσει χώρο του μπάσκετ. Ο μπασκετικός Θεός μας πρόσφερε τα πάντα και καλά κάνει τόσα χρόνια και κάθεται στον θρόνο του. Έλα όμως που δεν μπορεί να αφήσει τα παιδιά του να ξεψυχάνε… και διαπιστώνει ότι πρέπει να λάβει δράση ξανά! Του ευχόμαστε ολόψυχα να «σκοράρει» και εκτός παρκέ όπως μοναδικά το έκανε όλα τα χρόνια που τον θαυμάσαμε!

ΥΓ2. «Μαύρο πρόβατο» λέει  ο Β.Αλεξανδρής γιατί είναι από τους λίγους που τολμάει να λέει τα πράγματα με το όνομα τους…  Λες και τόσα χρόνια που υμνείτε ο κάθε περαστικός που σχετίζεται με τον ΑΡΗ είδαμε χαΐρι... Εκτός και αν η επιτυχία του ΑΡΗ για μερικούς περιορίζεται στις καριέρες(μικρές ή μεγάλες) που χτίζονται στην πλάτη της ομάδος μας.

Ακόμη μια συνέντευξη τύπου της διοίκησης της ΚΑΕ ΑΡΗΣ πραγματοποιήθηκε χθες που από όποια πλευρά και αν την αναλύσουμε, δύσκολα μπορούμε να πούμε ότι μας έκανε σοφότερους ή έστω μας καθησύχασε ότι η ομάδα βαδίζει σε κάποιο ασφαλές μονοπάτι. Ωραία τα είπε η διοικητική τριάδα όπως ακριβώς ωραία τα έχουν ξαναπεί οι ίδιοι άνθρωποι σε αντίστοιχες δημόσιες τοποθετήσεις. Ακόμη και όταν πρόσφεραν με την παρουσία τους απλόχερα την στήριξη τους σε αυτούς που «επιτρέπεται» να κατηγορούμε ως υπαίτιους για το κατάντημα του ΑΡΗ, πάλι ωραία τα έλεγαν… κάτι που έχει οδηγήσει την ευρεία μάζα του κόσμου του ΑΡΗ να περιμένει καρτερικά να δει με πράξεις ότι κάτι αλλάζει. Από την φιλοσοφία στο αγωνιστικό ως την εξωστρέφεια σε επίπεδο εύρεσης σταθερής διοικητικής λύσης που είναι και το μεγάλο πρόβλημα του μπασκετικού ΑΡΗ εδώ και πολλά χρόνια.

ΤΑ ΧΡΕΗ, ΟΙ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Αν κάτι ακούστηκε σαν  ταινία σε επανάληψη αυτό ήταν το κομμάτι των χρεών. Μετακυλιόμενα χρέη, δεσμεύσεις τηλεοπτικών, νέοι διακανονισμοί που αυτή την φορά θα τηρηθούν σε σχέση με τις προηγούμενες φορές με ένα περιτύλιγμα σιγουριάς ότι όλα γίνονται όπως πρέπει. Δεν ακούσαμε για χρηματοδότες, δεν ακούσαμε για δυνατούς χορηγούς, δεν ακούσαμε για νέες πηγές εσόδων, δεν ακούσαμε κάτι το διαφορετικό. Πιθανόν να μην έχει αλλάξει και τίποτα πέρα από την ανανέωση του χρονικού περιθωρίου μέχρι να ξαναβγεί κάποιος νέος Τσαϊρέλης, Βεργίνης, Ντραγκίσεβιτς ή κάποιος άλλος να μιλήσει για ασυνέπεια και κοροϊδία. Αρνητική εντύπωση έκανε η αναφορά στα νούμερα των εσόδων με τον διαχωρισμό του ποσού που προερχόταν από τον κόσμο του ΑΡΗ λες και οι χορηγίες ή η οικονομική στήριξη από φίλους της ομάδος με οποιοδήποτε τρόπο δεν έχουν να κάνουν με το brand name του ΑΡΗ και της δυναμικής του κόσμου του και είναι κάτι το ανεξάρτητο. Έστω και έτσι ευελπιστούμε η διοίκηση της ΚΑΕ να φανεί μυαλωμένη και συνεπής στους διακανονισμούς που τρέχει αλλά και στο πλάνο για την ομάδα της νέας χρονιάς. Τα χρήματα από το στοίχημα είναι κάτι καινούργιο που προέκυψε από το πουθενά και θα πρέπει να αξιοποιηθούν με τον βέλτιστο τρόπο.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ

Ο ερχομός του Λάσκαρη έστω προσωρινά άλλαξε τα δεδομένα στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ και πρόσφερε έστω για λίγο την ελπίδα  στον κόσμο ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να γίνει δυνατός ξανά. Με τα σημερινά δεδομένα αυτή η ελπίδα μοιάζει με τα αποκαΐδια μιας φωτιάς που σιγόκαιγε για χρόνια.  Ναι δεν είναι εύκολο να βρεθεί κάποιος να «επενδύσει» στο μπάσκετ όπως έχει καταντήσει στην χώρα μας και όχι μόνο αλλά και όλο αυτό το γαϊτανάκι με τις φήμες έχει κουράσει. Οι 5 φίλοι που ξεχάστηκαν, οι συμπαίκτες που ακόμη και τα ονόματα τους γίνονται ζήτημα, οι ξένες εταιρίες που κατά διαβολική σύμπτωση δείχνουν ενδιαφέρον την ίδια στιγμή και οι σοβαρές συζητήσεις με τους ενδιαφερόμενους που τελικά δεν είναι επί του παρόντος.  Και όλα αυτά μέχρι να καταλήξουμε στο σταθερό «μα αφού δεν υπάρχει κανείς» ή το «όποιος θέλει ας έρθει». Δύσκολα μπορεί κάποιος εκτός διοίκησης να γνωρίζει πραγματικά πόσο πολύ «κυνηγάει» ο επίσημος ΑΡΗΣ μια διοικητική αλλαγή το βέβαιο είναι ότι αυτό δεν βγαίνει προς τα έξω.

ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΕΖΟΝ ΚΑΙ Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Ως γνωστόν στον ΑΡΗ επικρατεί το μότο «όλοι είναι καλοί και κάνουν σωστά την δουλειά τους» ανεξαρτήτως αποτελέσματος.  Κάπως έτσι πορεύτηκε πέρσι ο ΑΡΗΣ αγωνιστικά με την επιλογή Καμπερίδη στον πάγκο να μην έχει σχεδόν καμία μπασκετική λογική αλλά έναν απελπισμένο ρομαντισμό μαζί με μια  «δημοσιοσχετίστικη» προσέγγιση.  Καλό παιδί, τον συμπαθεί ο κόσμος, έχει καλές σχέσεις με δημοσιογράφους και κάποιους παράγοντες… τι άλλο μπορείς να θέλεις από έναν προπονητή στην πιο δύσκολη φάση της ιστορίας του μπασκετικού ΑΡΗ άραγε; Με λίγα λόγια σχεδόν για όλες τις δουλειές στον πλανήτη ζητάνε ένα βιογραφικό ή έστω μια προϋπηρεσία σε ανάλογη θέση αλλά στον πλανήτη ΑΡΗ αυτά είναι ψιλά γράμματα. Η επιλογή Καστρίτη με δεδομένες τις οικονομικές συνθήκες σίγουρα είναι μια πιο λογική λύση. Όπως λογική επιλογή μετά και το περσινό φιάσκο με τους γραφεία των φίλων μάνατζερ και το ανούσιο και αδικαιολόγητο πολυπληθές  ρόστερ  είναι η άρση των μπαν. Ναι, όταν ο ΑΡΗΣ επιδεικτικά δεν παλεύει να κρατήσει έναν παίκτη σαν τον Κουζέλογλου τότε αναγκαστικά θα πρέπει να βασίσει όλο το αγωνιστικό του πλάνο στους 6 ξένους που θα επιλέξει. Και αν κοντά σε αυτούς τους 6 ξένους μπορέσουν επιτέλους να βρουν χρόνο παίκτες σαν τον Νετζήπογλου και τον Σιδηροηλία αλλά έρθει τελικά και ένας team manager σαν τον Χρήστο Ταπούτο  ίσως να βγει και κάτι καλό αγωνιστικά από τη νέα χρονιά.

ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ, Η  ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ

Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι το πιο εύκολο σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση είναι οι «από έξω» να ασκούν κριτική στους «από μέσα». Ιδίως στα χρόνια του διαδικτύου η κριτική γίνεται με μεγάλη ευκολία και πολλές φορές άκομψα χωρίς σεβασμό σε αυτούς που βγαίνουν μπροστά. Όταν όμως ασχολείσαι με τα κοινά μιας λαοφιλής και ιστορικής ομάδας όπως είναι ο ΑΡΗΣ τότε η κριτική σε κάθε σου βήμα είναι αυτονόητη. Αν μάλιστα είσαι η «διοικούσα επιτροπή»  που βρέθηκες σε αυτή τη θέση επειδή «δεν υπάρχει κανείς»  τότε λογικό είναι να σε πειράζει και λίγο παραπάνω το τι λέει ο καθένας δεξιά και αριστερά. Αυτό όμως που εδώ και χρονιά αρνούνται να καταλάβουν όσοι εμπλέκονται διοικητικά με τον ΑΡΗ είναι ότι αν τα κάνεις όλα σωστά, όπως πρέπει(και μπορείς) αλλά ο κόσμος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό τότε επικοινωνιακά κάνεις κάτι εντελώς λάθος. Η απόσταση μεταξύ του «σωτήρα» και του «υπεύθυνου για το κατάντημα» της ομάδος  είναι τεράστια άρα εφόσον η κοινή γνώμη κινείται σαν μπάλα σε φλιπεράκι δεξιά αριστερά με ιλιγγιώδη ταχύτητα τότε επικοινωνιακά κάτι κάνεις εντελώς λάθος. Και όταν στον δημόσιο λόγο  ανθρώπων σαν του Αλεξανδρή, του Ταρνατώρου, του Μιχαϊλίδη, του Μόκκαλη, του Λέσιτς και άλλων διακρίνεις μια κοινή συνισταμένη στο «πόρτες κλειστές» όταν αναφέρονται στην διοίκηση της ΚΑΕ μάλλον έστω και σε μικρό βαθμό κάτι πρέπει να ισχύει.  «Πόρτες κλειστές» όπως αυτές που φάνηκε ξεκάθαρα χθες ότι υπάρχουν ανάμεσα στην ΚΑΕ και στις ακαδημίες της ομάδος. Η απάντηση του Δημήτρη Μπουσβάρου προς όσα ανέφερε ο Λευτέρης Αρβανίτης στην συνέντευξη τύπου σχετικά με τις ακαδημίες λέει πολλά για την κατάσταση που επικρατεί στο μπασκετικό ΑΡΗ.  Τώρα το ότι οι Νετζήπογλου και Σιδηροηλίας δουλεύτηκαν από το τεχνικό επιτελείο της ΚΑΕ δηλαδή τον Σάββα Καμπερίδη και τους εθελοντές συνεργάτες του σε μια χρονιά όπου τον Νετζήπογλου τον θυμήθηκαν αφού έκλεισε τα 18(και παρουσιάστηκε το πρόβλημα με το συμβόλαιο του) και τον Σιδηροηλία τον είχαν μεταξύ πάγκου και κερκίδας  ακούγεται σαν κακόγουστο ανέκδοτο.

Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ

Στο πάτο του βαρελιού βρίσκεται ο μπασκετικός ΑΡΗΣ εδώ και χρόνια κάτι που κάνει τα πράγματα πολύ απλά για κάθε διοίκηση που θέλει να βοηθήσει. Σεβαστές οι καλές προθέσεις, καλά τα ωραία λόγια, καλά τα μακροπρόθεσμα πλάνα… αλλά οι πράξεις είναι αυτές που κάνουν την διαφορά. Πράξεις που θα επαναφέρουν την αξιοπιστία του Αυτοκράτορα εντός και εκτός γηπέδου. Πράξεις που θα πείσουν τον κόσμο ότι κάπου βαδίζουμε σαν ομάδα και στόχος είναι η αλλαγή σε όλα τα επίπεδα.

ΥΓ. Η μεμονωμένη σκληρή και άδικη κριτική προς την διοίκηση είναι το δένδρο… το δάσος είναι ο κόσμος στο Παλέ που με γεωμετρική πρόοδο κάθε χρονιά είναι και λιγότερος.

ΥΓ2. Είδαμε και Αρειανά χαμόγελα «υπερηφάνειας»  για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσία του Παναθηναϊκού από τον Δημήτρη Πρίφτη. Άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα για το τι σημαίνει να βάζεις στο βιογραφικό σου τον ΑΡΗ είτε είσαι προπονητής, παίκτης ή «εξέχων πολίτης»  της κοινωνίας της  Θεσσαλονίκης.

ΥΓ3. Δείτε αναλυτικά όλη την συνέντευξη τύπου εδώ.

Τίτλοι τέλους μπήκαν στο Περιστέρι με μια ακόμη «εντός προγράμματος» ήττα σε αυτή τη μίζερη χρονιά. Οι εναπομείναντες παίκτες πάλεψαν με όλες τις δυνάμεις τους έστω για μια νίκη τιμής που θα οδηγούσε τα πλέιοφς ωστόσο η σκληρή πραγματικότητα υπερίσχυσε και η διαφορά δυναμικότητας και η έλλειψη ουσιαστικού κίνητρου επικράτησε.

ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΜΕ ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΝΕΤΖΗΠΟΓΛΟΥ

Το Περιστέρι αν και αυτό έχει τα μαύρα χάλια του λόγω σωρείας λανθασμένων διοικητικών και προπονητικών επιλογών σίγουρα είναι ένα δύο επίπεδα πιο πάνω από αυτόν τον ΑΡΗ και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα μέσα στο γήπεδο. Όσο φιλότιμα και αν πάλεψαν οι παίκτες μας, με το που βρήκαν τα μακρινά σουτ οι αντίπαλοι μας ήταν αδύνατο να ακολουθήσουμε. Το μόνο ενδιαφέρον που υπήρχε για τους τηλεθεατές ήταν η απόδοση του Νετζήπογλου. Μπορεί ο νεαρός αθλητής να μην ήταν το ίδιο εντυπωσιακός όπως κόντρα στον Ιωνικό, ωστόσο έπεισε και πάλι ότι έχει όλα τα προσόντα και κυρίως την ψυχοσύνθεση που απαιτείται για να εξελιχθεί. Μετά και την «φθηνή» αποχώρηση του Κουζέλογλου, ο Όμηρος Νετζήπογλου είναι το μοναδικό θετικό στοιχείο που μπορούμε να κρατήσουμε από αυτή τη χρονιά.

Ο ΠΙΚΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΥΘΕΙ

Όσες δικαιολογίες και αν υπάρχουν για το φετινό χάλι δεν παύει αυτό που είδαμε πάνω στο παρκέ να αποτελεί αποτέλεσμα επιλογών. Περιορισμένων εξαρχής επιλογών αλλά επιλογών. Το μπάτζετ μοιράστηκε όπως μοιράστηκε αλλά η εικόνα πάνω στο παρκέ δεν δικαίωσε κανένα. Ναι μεν αν αναλογιστούμε την δυσκολία της συμμετοχής στο πρωτάθλημα μπορούμε να πούμε ότι η διοίκηση έκανε αυτό που έπρεπε αλλά σε ότι έχει να κάνει με το καθαρά αγωνιστικό, το ρόστερ που μαζεύτηκε και τη διαχείριση του η μόνη λέξη που ταιριάζει είναι η ΑΠΟΤΥΧΙΑ… ευχή όλων αυτή η αποτυχία να μην ξεχαστεί και θαφτεί κάτω από ένα βουνό δικαιολογιών και να αποτελέσει μάθημα για τη δύσκολη συνέχεια…

ΥΓ. Και όπως συμβαίνει κάθε φορά που ο ΑΡΗΣ αποτυγχάνει οι πρωταγωνιστές αλληλοσυγχαίρονται αναμένοντας την αποθέωση από τα παπαγαλάκια.

ΥΓ2. Όταν την τελευταία 5ετία που έχεις μείνει εκτός 8άδας τέσσερις φορές θεωρείς επιτυχία και επίτευγμα σου το ότι βοήθησες 1-2 προπονητές και 2-3 παίκτες να φτιάξουν το βιογραφικό και την καριέρα τους στην πλάτη σου, τότε απλά επιβεβαιώνεις ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του μπασκετικού ΑΡΗ δεν είναι το οικονομικό…

Ήρωα από το πουθενά βρήκε ο ΑΡΗΣ μας στο πρόσωπο του Νετζήπογλου, με τον πιτσιρικά στην πρώτη κανονική του παρουσία στην ομάδα να σπάει τα κοντέρ! Άξιος συμπαραστάτης του ο Μιλόσεβιτς στην καλύτερη ίσως φετινή του παρουσία. Οι 2 τους πρωταγωνιστές στο σημερινό must-win παιχνίδι που παρά τα προβλήματα της τελευταίας στιγμής(Ντεκόζι, Σταμάτης, Κουζέλογλου) κατάφερε η ομάδα να κερδίσει!

Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΝΤΕΚΟΖΙ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΝΕΤΖΗΠΟΓΛΟΥ

Ότι πλάνο και αν είχε ο Καμπερίδης στο μυαλό του λίγο πριν το παιχνίδι έγινε κομμάτια. Το έτσι και αλλιώς περιορισμένο ρόστερ της ομάδος ψαλιδίστηκε ακόμη παραπάνω με τον Ντεκοζι να δηλώνει αδυναμία να αγωνισθεί λόγω τραυματισμού. Κάτι που ουσιαστικά σήμαινε ότι στην περιφέρεια θα έπρεπε οπωσδήποτε να πάρουν σημαντικό χρόνο οι Καλαϊτζίδης και Νετζήπογλου. Έτσι και έγινε με αποτέλεσμα να δοθεί η ευκαιρία στον νεαρό αθλητή και αυτός με τη σειρά του όχι απλά την άρπαξε από τα μαλλιά αλλά της τα ξερίζωσε. 22 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 3 κλεψίματα ήταν ο απολογισμός του Όμηρου Νετζήπογλου που σήμερα συστήθηκε για τα καλά στον κόσμο του ΑΡΗ. Με μια συνολική παρουσία που δεν θύμιζε σε τίποτα αθλητή που διανύει τα πρώτα του λεπτά στην πρώτη επαγγελματική κατηγορία.

Ο ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ ΑΦΥΠΝΙΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ

ARΌσο καλός και αν ήταν ο Νετζήπογλου, σίγουρα θα ήταν αδύνατο να μπορεί να κερδίσει μόνος του τον Ιωνικό. Ευτυχώς βρέθηκε ένα συγκινητικός Μιλόσεβιτς που παρά τα χρονάκια του και τα συνεχόμενα προβλήματα τραυματισμών έβαλε και αυτός την υπογραφή του στη σημερινή καθοριστική νίκη. Οι 18 πόντοι και τα 9 ριμπάουντ μαζί με την αστείρευτη ενέργεια που έβγαλε σε κάθε φάση ήταν αυτό που χρειαζόταν ο ΑΡΗΣ όταν φαινόταν να έχει κολλήσει. Μάλιστα η ένταση που έβγαλε ο Μιλόσεβιτς στο πάρκε φάνηκε να ξεσηκώνει και παίκτες που στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ήταν άφαντοι.

ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΕ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ

Η μαγική εμφάνιση του Νετζήπογλου και η παθιασμένη παρουσία του Μιλόσεβιτς ήταν αρκετά για να τελειώσει σήμερα το μαρτύριο. Μπήκε ο επίλογος της φετινής χαμένης χρονιάς με τον ΑΡΗ μας έστω την προτελευταία αγωνιστική να αποφεύγει τα χειρότερα. Ώρα λοιπόν να τα αφήσουμε όλα πίσω μας και να ευχηθούμε να μην ξαναδούμε τέτοιο ΑΡΗ στη ζωή μας.

ΥΓ. Χαρούμενοι που κερδίσαμε και τέλειωσε ο εφιάλτης αλλά  η αποτυχία του φετινού ΑΡΗ έχει γραφτεί με μεγάλα μελανά γράμματα.

ΥΓ2. Δικαιώθηκαν στο απόλυτο όσοι τόνιζαν ότι ο Όμηρος Νετζήπογλου μπορούσε να βοηθήσει αυτόν τον ΑΡΗ. Ωστόσο γεννάται το εύλογο ερώτημα πως όλοι οι «μπασκετικοί» εκεί στην ΚΑΕ αλλά και το νέο prospect των Ελλήνων προπονητών δεν το διέκριναν αυτό από το καλοκαίρι. Πιθανόν να υπήρχαν άλλες χάρες που έπρεπε να εκπληρωθούν πρώτα και για αυτό ο Νετζήπογλου και ο Σιδηροηλίας έμειναν από έξω σε ένα ρόστερ με 17 παίκτες.

Ούτε στη Ρόδο κατάφερε να σπάσει το αρνητικό του σερί ο ΑΡΗΣ μας που γνώρισε ακόμη μια ήττα. Τα πολλά λάθη και η κακή άμυνα ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά μας σήμερα, ωστόσο η προσπάθεια των παικτών μας φρεναρίστηκε με αηδιαστικό τρόπο από τους 3 διαιτητές της αναμέτρησης.

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΑΡΗΣ

Με εξαίρεση τον Ντεκόζι και κατά διαστήματα τον Τσάλμερς δεν μπορούμε να πούμε ότι η ομάδα δεν ήταν συγκεντρωμένη στη νίκη. Έχοντας τον Μιλόσεβιτς σε σπουδαία ημέρα και βρίσκοντας επιθετικές λύσεις από Τσάλμερς και Φλιώνη πάλεψε για τη νίκη αλλά ο κακός του εαυτός υπερίσχυσε. Η τραγική άμυνα που επέτρεψε στον Κολοσσό να τελειώσει με ποσοστό ευστοχίας μεγαλύτερο από 70% στα δίποντα αλλά και η σωρεία φθηνών λαθών ήταν η αχίλλειος πτέρνα μας. Σε συνδυασμό με το κοουτσάρισμα του Καμπερίδη που θύμιζε προπονητή σχολικής ομάδος σε φιλική αναμέτρηση δεν είχαμε καμία τύχη σήμερα με τις ιδιαίτερες συνθήκες του αγώνα. Στα θετικά το ντεμπούτο του Νετζίπογλου ωστόσο αν η προοπτική και αυτού του αθλητή αφεθεί στις διαθέσεις του κάθε περαστικού από τον πάγκο δύσκολα να ξεφύγει από την πορεία της μετριότητας.

ΑΝΕΛΕΗΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Και αν κόντρα στον Προμηθέα λόγω της μεγάλης διαφοράς δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες πέρασε στα ψιλά γράμματα η σφαγή από τους διαιτητές σήμερα τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Ξεκάθαρα οι διαιτητές από το πρώτο τζάμπολ σφύριξαν με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά τις 2 ομάδες. Μάλιστα ο ζήλος τους για να στηρίξουν τον Κολοσσό ή αν προτιμάτε για να βυθίσουν και άλλο την ομάδα μας τους ανάγκασε πολλές φορές να σφυρίξουν εξόφθαλμα ανάποδα. Οι 20 βολές στο ημίχρονο για τον Κολοσσό, τα 11 εις βάρος μας επιθετικά φάουλ και οι τεχνικές ποινές για το τίποτα ήταν μερικά από τα κατορθώματα των «γκρι». Το ότι με το που ξέφευγε στο σκορ ο Κολοσσός προσπαθούσαν να χρυσώσουν ελαφρώς το χάπι ήταν απλά μια ακόμη απόδειξη της ανικανότητας και του κόμπλεξ τους.

2 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΡΙΘΕΙ

Ούτε σήμερα κατάφερε να γράψει ο ΑΡΗΣ μας τον καθησυχαστικό επίλογο της μίζερης χρόνιας. Όσο και αν ήθελε η ομάδα τελικά λύγισε από τον κακό της εαυτό και τα σφυρίγματα των διαιτητών.  Ο εφησυχασμός στην ομάδα σε συνδυασμό με το συνεχόμενο κυνήγι από τη διαιτησία έχουν δημιουργήσει ένα επικίνδυνο μείγμα. Ας ευχηθούμε η φετινή ταλαίπωρη χρονιά να μην κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις στο φινάλε…

ΥΓ. Ελπίζω οι «σοφοί» στην ΚΑΕ και το «καλό παιδί» στον πάγκο της ομάδος να μην έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες στην χασούρα των άλλων και να βλέπουν το παιχνίδι με τον Ιωνικό ως πραγματικό τελικό.

Την ήττα γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στην Πάτρα από τον Προμηθέα, με την διαφορά των 21 πόντων να μην αντικατοπτρίζει ούτε στο ελάχιστον την προσπάθεια μας σήμερα. Η εμετική διαιτησία ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο αλλά και η εμφάνιση της κούρασης στην 4^η περίοδο έκριναν την αναμέτρηση. Ξεχώρισε ο «παλαίμαχος» Ντραγκίσεβιτς που παρά τα χρονάκια του συνεχίζει να μας θυμίζει τι εστί μπάσκετ.

ΗΘΕΛΕ Ο ΑΡΗΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Όπως θέλει μπορεί να το δει κανείς… είτε ο Προμηθέας χτυπημένος από την πανδημία σε κακή ημέρα, είτε ο ΑΡΗΣ με την εξαιρετική του άμυνα και τις λύσεις στην επίθεση η εικόνα έδειχνε μια ομάδα αποφασισμένη να διαψεύσει τα προγνωστικά. Ντεκόζι και Ντραγκίσεβιτς έσερναν τον χορό και ο ΑΡΗΣ από νωρίς έπειθε ότι δεν είχε έρθει για αγγαρεία. Σε όλη αυτή όμως την προσπάθεια του Ά ημιχρόνου είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια αηδιαστική διαιτησία όπου κάθε επαφή  των παικτών μας χρεωνόταν με φάουλ την στιγμή που του Προμηθέα μπορούσαν να πιέσουν όσο ήθελαν ανενόχλητοι. Τα πολλά φάουλ και οι 20 βολές των πατρινών στο ημίχρονο μάλλον ήταν το παιχνιδιάρικο κλείσιμο του ματιού των 3 διαιτητών προς τον πρόεδρο του Προμηθέα που παρουσιάζεται ως η «κεφαλή της αλλαγής» στην επόμενη ημέρα του δύσμοιρου Ελληνικού μπάσκετ.

ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΡΘΕ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Και όταν ο φετινός ΑΡΗΣ που δεν βλέπεται απέναντι στον Προμηθέα έχει και τη διαιτησία κόντρα τότε λογικό είναι η επαφή με το σκορ να αποτελεί απλά θέμα χρόνου για να χαθεί.  Τα φάουλ με τα μάτια, τα συνεχόμενα επιθετικά, τα αυστηρά βήματα έδωσαν τη θέση τους στην χαλαρή άμυνα και τις κακές επιθετικές επιλογές με αποτέλεσμα η 4^η περίοδο να εξελιχθεί με τον πιο δυσάρεστο τρόπο.  Μια εξέλιξη που ως συνήθως δεν βρέθηκε τρόπος να εμποδιστεί είτε με τις πρωτοβουλίες κάποιου παίκτη, είτε με τις εμπνεύσεις του κόουτς Σάββα στον πάγκο.

ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Από δύσκολο ως χαμένο παιχνίδι εξαρχής ήταν το σημερινό αλλά οι διαιτητές δεν μας άφησαν να δούμε πως θα μπορούσε να εξελιχθεί υπό φυσιολογικές συνθήκες.  Όσο για την ομάδα μας, με το πρόσωπο που έδειξε σήμερα σίγουρα θα μπορούσε να είχε κερδίσει εύκολα ένα από τα 2 τελευταία παιχνίδια στο Παλέ. Μακάρι στη Ρόδο να δούμε ανάλογο και γιατί όχι καλύτερο πρόσωπο.  Άλλωστε το χρήμα άρχισε να ρέει στην ΚΑΕ…

ΥΓ. Με το καλό να αλλάξουν τα κόζια στην ΕΟΚ μιας και η αλλαγή είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Η αρχή σίγουρα θα πρέπει να γίνει από την διαιτησία, με τους Έλληνες διαιτητές σε κάθε παιχνίδι να παλεύουν να πείσουν και τον τελευταίο υποστηρικτή τους για το πόσο άσχετοι ή κομπλεξικοί είναι.

Από την πρώτη στιγμή που επισημοποιήθηκαν τα σημαντικά έσοδα των ΚΑΕ από το στοίχημα ο καθένας αντιλήφθηκε την ευκαιρία που προέκυψε για τον ΑΡΗ μας ώστε να ξεμπλέξει από τις αμαρτίες του παρελθόντος και να αλλάξει οριστικά σελίδα. Μας προβλημάτισε η αναφορά του προέδρου του Α.Σ. σε συμπαίκτες και σε «επιφανείς» Αρειανούς ωστόσο θεωρήσαμε σωστό να περιμένουμε την συνέντευξη του Λευτέρη Αρβανίτη στο Yellow Radio όπου εκεί δόθηκαν πολλές εξηγήσεις τόσο για τα περίεργα του χθες όσο και για τις ελπίδες μας για το αύριο. Μια συνέντευξη που σε πολλά σημεία κατά κάποιο τρόπο μας «δικαιώνει» για την έντονη κριτική στάση που απέναντι στο «παρεάκι» της ΚΑΕ, στο πώς παρουσιάζεται το χρέος του Αυτοκράτορα αλλά και για το τι ακριβώς συνέβαινε σε μια περίοδο που όλα αν και έμοιαζαν ιδανικά ο ΑΡΗΣ δεν ήθελε να κάνει το βήμα παραπάνω αποθεώνοντας την μετριότητα.

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗ, ΤΑ ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ Ο ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ

Ένα σημαντικό σημείο που ξεκαθαρίστηκε ήταν αυτό της περιόδου Λάσκαρη σε σχέση με τα χρέη. Πόσα βρήκε από τους «νοικοκύρηδες», πόσα άφησε στον «αλεξιπτωτιστή» και που τελικά κατέληξαν.  Με μια ψυχρή ματιά ο Λάσκαρης άφησε την ομάδα με λιγότερα χρέη από όσα ανέλαβε και αυτό λέει πολλά. Κάτι που δεν μπόρεσαν να πετύχουν παράγοντες και παράγοντες που δημόσια δήλωναν ότι αυτός ήταν ο στόχος τους.  Σίγουρα υπήρχε κακοδιαχείριση, σίγουρα θα μπορούσε η ομάδα να πετύχει παραπάνω αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια περίοδο όπου τα μικρά Αρειανάκια ξαφνικά είδαν ότι υπάρχουν και καλύτεροι ξένοι από τον Τζέρεμι Χάντ και ότι ο ΑΡΗΣ αγωνιστικά μέσα στο γήπεδο ήταν κάτι παραπάνω από απλά αξιοπρεπής.

Ακόμη και αν ο Λάσκαρης ήταν ένα πυροτέχνημα ήταν φανερό ότι γούσταρε αυτό που γινόταν στο Παλέ και την δυναμική που είχε ο Αυτοκράτορας και αυτό τον ωθούσε ώστε να κάνει το κάτι παραπάνω. Αυτό το κάτι παραπάνω που δυστυχώς πολλοί στον ΑΡΗ δεν ήθελαν γιατί στο μυαλό τους είχαν αποκλειστικά τα χρέη… Τι και αν ο Λάσκαρης με το που ήρθε ήθελε να φέρει έναν Αμερικάνο για να ενισχύσει την ομάδα; Τελικά η «οικογένεια» και τα «γραφεία» κατέληξαν στον συμπαθή Τσιάρα. Τι και αν την επόμενη χρονιά πάλι υπήρξε η θέληση  για ενίσχυση… τελικά προτιμήθηκε το «βραβείο Τσούπκοβιτς» για την ομάδα που ξεκίνησε και ολοκλήρωσε την χρονιά χωρίς αλλαγή.  Ενώ την   χρονιά όπου τα χρέη αυξήθηκαν είδαμε ένα μεγάλο μπάτζετ να σπαταλιέται με ένα ερασιτεχνικό τρόπο από ανθρώπους με ταβάνι που φοβόντουσαν να κοιτάξουν παραπέρα με τον ΑΡΗ απλά να «κατακτά» τα αυτονόητα. Αποτέλεσμα μιας  αρρωστημένης νοοτροπίας που δεν βλέπει καμία αξία σε δεύτερες ή τρίτες θέσεις, θεωρεί την συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ανούσια και τις συμμετοχές σε τελικούς τζάμπα έξοδο μιας και αν φθάσεις ως εκεί θα πέσεις σε έναν παντοδύναμο Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό. Αυτή ήταν η λογική που καλλιεργήθηκε κάτι παραπάνω από μια δεκαετία,  αυτή τη λογική προσπαθούσαν να επιβάλουν επί Λάσκαρη, αυτή ήταν η λογική που μας οδήγησε σε χρονιές μετριότητας παρόλο που υπήρχε ένα «πυροτέχνημα» με χρήματα, αυτή είναι η λογική που πλέον έχει ρίξει τον πήχη τόσο χαμηλά στο σημείο που η γρήγορη σωτηρία της ομάδος να παρουσιάζεται ως διοικητική και αγωνιστική επιτυχία. Τουλάχιστον φτιάχτηκαν καριέρες προπονητών και παικτών που στην  πολυδιαφημισμένη «οικογένεια»  της ΚΑΕ ίσως να έχει και μεγαλύτερη αξία από το ίδιο το καλό της ομάδος και την χαρά του κόσμου που πονάει βλέποντας το κατάντημα του Αυτοκράτορα.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Στο σημείο που θεωρώ δεν κρύφθηκε καθόλου ο πρόεδρος ήταν σε ότι έχει να κάνει με την ταλαίπωρη χρονιά που διανύουμε. Δεν αρνήθηκε τα λάθη της διοίκησης και του προπονητή, δεν απέφυγε να χρεώσει ξεκάθαρα κάποιες επιλογές αποκλειστικά στον Σάββα με ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του Άνταμ Σμίθ και του Κέν Μπράουν ενώ τόνισε και την κακή διαχείριση του ρόστερ όπου η αξιοποίηση παικτών όπως είναι ο Σιδηροηλίας για ανεξήγητους λόγους πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Πάντα έχει την αξία του να παραδέχεσαι τα λάθη, το σημαντικότερο όμως είναι να μην τα επαναλαμβάνεις. Για αυτό και οι μαθητευόμενοι μάγοι στην ΚΑΕ που θέλουν να εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους θα πρέπει κάποια στιγμή να εκλείψουν.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ  ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ(ΠΟΥ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΑΝ)

Γένεσις, Σάρισα, ARIS Golden Club, οι «5 φίλοι», οι «επιφανείς» Αρειανοί κτλ κτλ κτλ.  Συνταγές που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Όχι γιατί έτσι το κρίνουμε εμείς αλλά γιατί έτσι έγραψε η ιστορία με την αγωνιστική απαξίωση της ομάδος και το ύψος των χρεών της ΚΑΕ. Ακόμη και αν εδώ στο PlanetARIS.gr πάντα μας άρεσε η ιδέα της Λέσχης και του μπασκετικού ARIS Golden Club πιστεύοντας ότι για τον Αυτοκράτορα ίσως και να αποτελούσε την μοναδική λύση ωστόσο οι ρεαλιστικές συνθήκες δείχνουν ότι αυτές οι λύσεις δεν περπατάνε… τουλάχιστον με την μορφή που τις ζήσαμε. Για αυτό και τώρα που τα οικονομικά δεδομένα στην ΚΑΕ αλλάζουν θα πρέπει να υπάρξει ιδιαίτερη προσοχή. Ιδιαίτερη προσοχή γιατί οι καλύτερες ημέρες έρχονται και αυτό είναι κάτι το δεδομένο. Και αν φέρετε εικόνα στο μυαλό σας τα επίσημα του Παλέ τα τελευταία 20 χρόνια θα καταλάβετε τι σημαίνει ο ΑΡΗΣ «σηκώνει κεφάλι» για τους επιφανείς  Αρειανούς που στα εύκολα παλεύουν για μια θέση στα φώτα ενώ στα δύσκολα «αηδιασμένοι» αποστασιοποιούνται.  Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν και κάποιοι «επιφανείς» που ποτέ δεν γύρισαν την πλάτη στην ομάδα και ανεξαρτήτως προσώπων και καταστάσεων ήταν και είναι ακόμη εκεί. Δεν αναφερόμαστε σε αυτούς αλλά στους «εργολάβους» που εμφανίζονται κάθε φορά που εμφανίζεται χρήμα στην ΚΑΕ και έχουν την ευκαιρία να κάνουν μπίζνες ή απλά να κλέψουν λίγο από την όποια αίγλη έχει απομείνει σε αυτή την ιστορική ομάδα.

Ανέφερε ο κ.Αρβανίτης το θέμα της πολυμετοχικότητας και ευελπιστούμε από την στιγμή που επενδυτής στο μπάσκετ δεν υφίσταται(όπως ο ίδιος τόνισε) να το δούμε να γίνεται πράξη. Με ονοματεπώνυμα, κανόνες και ξεκάθαρες διακριτές γραμμές μεταξύ μικρομετόχων, μεγαλομετόχων, χορηγών, διοικητικών παραγόντων, υπαλλήλων, εθελοντών και μελών του αγωνιστικού τμήματος. Άλλο πράγμα η συστράτευση  όλων στο πλευρό του Αυτοκράτορα και άλλο η να έχει λόγο επί των θεμάτων της ομάδος(αγωνιστικά και μη) το συνεργείο καθαρισμού των γραφείων ή ο φίλος της ομάδος που αγόρασε ένα διαρκείας και 2 μπλουζάκια από την μπουτίκ. Αν δεν ξεκινήσει κάποια στιγμή να λειτουργεί επαγγελματικά η ΚΑΕ με το όποιο διαθέσιμο μπάτζετ έχει τότε πολύ δύσκολα να ξεφύγουμε από τον κύκλο των χρεών και της μετριότητας. Όσο για το μπαν αυτό είναι το αυτονόητο πρώτο βήμα.

ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

Πολύ ωραία τα είπε ο κ.Αρβανίτης και σχεδόν όλες οι τοποθετήσεις του είχαν μια λογική βάση που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί. Επειδή όμως μιλάμε για μια διοίκηση που έχει ξαναδοκιμαστεί, έχει ξαναμιλήσει για πλάνα, λύσεις,  συμπαίκτες  και όλοι γνωρίζουμε ότι τα λόγια από τις πράξεις έχουν μεγάλη απόσταση περιμένουμε να δούμε κινήσεις προς την σωστή κατεύθυνση. Διοικήσεις με «μπροστινούς» και «πλάτες» αποδεδειγμένα δεν περπατάνε… Οπότε με πλήρη διαφάνεια και δημόσιο λόγο θα πρέπει η κουβέντα για την επόμενη ημέρα του Αυτοκράτορα να συνεχιστεί και να γίνει ακόμη πιο έντονη. Δεν αντέχεται άλλο ο μπασκετικός ΑΡΗΣ σε αυτή την κατάσταση.  Αυτή η προοπτική που γεννιέται με τα λεφτά από το στοίχημα αλλά και την παραχώρηση του Παλέ θα πρέπει  πάση θυσία να αξιοποιηθεί. 

ΥΓ. Ακούστε την δίωρη συνέντευξη του Λ.Αρβανίτη στο Yellow Radio εδώ

ΥΓ2. ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής, σημαίνει να παλεύεις για την κορυφή ακόμη και αν όλο το σύμπαν σου φωνάζει ότι δεν μπορείς... λογικές απαξίωσης τι 2ος, τι 3ος, τι 7ος, τι στην Ευρώπη κομπάρσος, τι να κάνουμε στα πλέιοφς κτλ δεν χωράνε... Στόχος πρέπει πάντα να είναι η κορυφή και αν δεν μπορείς να κάνεις το άλμα για να την κατακτήσεις, τότε έστω με μικρά βηματάκια θα πρέπει να συνεχίζεις την πορεία σου προς αυτή.

ΥΓ3. Πριν μερικές ημέρες ακούσαμε και τον συμπαθή Σωτήρη Καραποστόλου να μιλάει για τον μπασκετικό ΑΡΗ. Και όταν η κουβέντα πήγε στην προπονητική και αν κάποια στιγμή ο δρόμος τον οδηγήσει στον ΑΡΗ ο άνθρωπος το είπε σχεδόν ξεκάθαρα… βιογραφικό για πόστο στον ΑΡΗ μπορεί να μην έχει(όπως τόσοι και τόσοι στην ομάδα μας) αλλά με τα παιδιά στα γραφεία, στο τεχνικό τιμ και τα κουμάντα της ομάδος έχει πολύ καλές σχέσεις άρα η πόρτα είναι ορθάνοιχτη και το φως αναμμένο…