Αναμενόμενος ο έντονος προβληματισμός και η γκρίνια που ακολούθησε(και συνεχίζει) μετά την εντός έδρας από τον Κολοσσό με την λέξη απελπισία να αποτυπώνει ξεκάθαρα το πώς νιώθει ο μέσος Αρειανός …που ακόμη έχει αντοχές και ασχολείται με το μπασκετάκι όπως το κατάντησαν στην Ελλάδα. Το 2020 σε συνέχεια των προηγούμενων ετών μόνο πίκρες και απογοητεύσεις είχε για τον μπασκετικό ΑΡΗ και όπως κάθε απελπισμένος έτσι και στον πλανήτη ΑΡΗ ευελπιστούμε ο νέος χρόνος να φέρει την ελπίδα αναγέννησης που χρόνια περιμένουμε…

Δεν χρειαζόταν το παιχνίδι με τον Κολοσσό Ρόδου για να εντοπίσουμε το αγωνιστικό πρόβλημα που υπάρχει στην ομάδα μας. Ακόμη και υπερπλήρης ο ΑΡΗΣ ζοριζόταν να κάνει τα βασικά, πόσο τώρα που οι Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς είναι εκτός μάχης. Ρόλοι στην ομάδα, επιθετικό πλάνο, μπλοκ άουτ και συνδυαστικές άμυνες απουσιάζουν από την πρώτη ημέρα που μαζεύτηκε αυτή η ομάδα και με εξαίρεση κάποια καλά πεντάλεπτα δεν έχουμε δει τίποτα που να πείθει ότι πρόκειται για μια επαγγελματική ομάδα που δουλεύει καθημερινά για να βελτιωθεί. Και όταν μιλάμε για μια ομάδα που ξεχειλίζει από εμπειρία και παίκτες με παραστάσεις(και στο Ελληνικό πρωτάθλημα) σε σχέση με το χαμηλό επίπεδο της ελληνικής basket league τότε μάλλον το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Έχει χαθεί η επικοινωνία μεταξύ του τεχνικού τιμ και των παικτών; Ή μήπως όσοι αποτελούν κομμάτι του φετινού ΑΡΗ έπεσαν από τα σύννεφα με τις καθυστερήσεις στις πληρωμές και αυτό τους εμποδίζει να ξεδιπλώσουν πάνω στα παρκέ το ταλέντο τους; Όποιος και αν είναι ο λόγος ή οι λόγοι το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και όσο ο ΑΡΗΣ αδυνατεί να κερδίσει ομάδες του επιπέδου του Κολοσσού τόσο η κατάσταση θα γίνεται χειρότερη και πιο αποκαρδιωτική για οποιοδήποτε έχει την σκέψη να στηρίξει αυτή την φετινή προσπάθεια. Από τον απλό φίλαθλο με το διαρκείας του, μέχρι τον επιχειρηματία που ίσως να του περισσεύουν και 2 φράγκα παραπάνω. Χρόνια αναλύουμε τα οφθαλμοφανέστατα λάθη της «Αρειανής οικογένειας» και προβλήματα του μπασκετικού ΑΡΗ σαν γραφικοί γκρινιάρηδες του πληκτρολογίου, περισσότερο για την δική μας ψυχοθεραπεία… Όταν όμως όλα αυτά λέγονται τόσο απλά και ξεκάθαρα από έναν άνθρωπο όπως είναι ο Φ.Ταρνατώρος που έζησε από μέσα την χρυσή εποχή της Αυτοκρατορίας και δεν ιδρώνει αυτί τότε καταλαβαίνεις γιατί εδώ και κάμποσα χρόνια ο μπασκετικός ΑΡΗ σου προκαλεί απελπισία.

Εύκολα μπορεί να βρει κανείς δικαιολογίες για όλο αυτό που βιώνουμε στον μπασκετικό ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια, δύσκολα όμως βρίσκονται λύσεις ουσίας. Και όταν για λόγους ακατανόητους(στον απλό φίλαθλο) επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια λάθη τότε γίνεται σχεδόν αδύνατο να διακρίνεις ότι βαδίζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Το «έκτακτα έσοδα» από το στοίχημα μαζί με το χαρτί του Παλέ μπορεί να δώσουν μια νέα πνοή στην ομάδα, ελπίζουμε όχι πρόσκαιρα. Κάποια στιγμή όμως η εσωστρέφεια θα πρέπει να σταματήσει και να γίνει ένα άνοιγμα προς το ένδοξο παρελθόν της ομάδος μπας και καταφέρει να μεταφέρει λίγο από την λάμψη του στην μαυρίλα του σήμερα. Η γρήγορη σωτηρία της ομάδος αν είναι αυτός ο στόχος… δεν έχει να προσφέρει τίποτα περισσότερο από μια ανάσα ανακούφισης. Μακάρι η νέα χρονιά να φέρει την αλλαγή που τόσα χρόνια περιμένουμε… μακάρι…

ΥΓ. Κατανοητή η απελπισία και η αγανάκτηση για το κατάντημα του Αυτοκράτορα αλλά το να μιλάς για εθελούσιο υποβιβασμό(ευτυχώς έχει αλλάξει ο νόμος) ή νέο ΑΦΜ μετά το φιάσκο του ποδοσφαίρου μέχρι να βρεθεί από το πουθενά ο Καρυπίδης είναι έγκλημα.

ΥΓ2. Ακόμη και Ευρωλίγκα να αγωνιζόσουν και να ήσουν 1^ος στην Basket League κέρδη από το μπάσκετ δεν βγαίνουν. Οπότε επενδυτής με πλάνο την οικονομική εξυγίανση της ομάδος ώστε να γίνει η ΚΑΕ βιώσιμη δεν υπάρχει.

ΥΓ3. Από την στιγμή που δεν μπορείς να φέρεις ξένο πάρε έναν Έλληνα ψηλό από την Α1 ή την Α2 που να μπορεί απλά να παλεύει κάτω από το καλάθι για να μην αναγκάζεσαι να παίζεις με τεσσάρι τον Λίτλ, πεντάρι τον Σλαφτσάκη ή σέντερ τον Γιωργάκη.

Σε γιορτινούς ρυθμούς… ο μπασκετικός ΑΡΗΣ σκορπώντας θλίψη με την παρουσία του πάνω στο παρκέ κατάφερε να χάσει εύκολα από τον εντυπωσιακό σήμερα Κολοσσό μέσα στο Παλέ. Την δόξα των αντιπάλων μας ζήλεψε η Τσαρούχα και ο Παναγιώτου όπου με εμετικά σφυρίγματα γεμάτο κόμπλεξ φρέναραν την προσπάθεια των παικτών του Σάββα Καμπερίδη στην ύστατη προσπάθεια αντεπίθεσης καταφέρνοντας τελικά οι διαιτητές να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές του αγώνα.

Αν κάτι το θετικό μπορούσε να διακρίνεις συστηματικά στα προηγούμενα παιχνίδια για την ομάδα μας αυτό ήταν ο τρόπος με τον οποίο έμπαινε δυνατά στα παιχνίδια. Μέχρι και αυτό σήμερα ξεχάστηκε και η ομάδα μπήκε από το τζάμπολ με τα χέρια κατεβασμένα.  Η άμυνα με τα μάτια της ομάδος μας κατάφερε να κάνει τους Ροδίτες να μοιάζουν με ομάδα από το NBA και να πάρουν με ευκολία μια σημαντική νίκη.  Γνωστό το ότι υπήρχαν οι απουσίες στους ψηλούς, ωστόσο δεν φάνηκε να υπήρχε κάποιο πλάνο ή γενικότερη σκέψη για το πώς θα πορευόταν ο ΑΡΗΣ σήμερα. Το ροτέισον στους ψηλούς λες και το είχαν από πριν ετοιμάσει χωρίς καμία ουσία ενώ η άμυνα κάτω από το καλάθι δεν επιφύλασσε καμία απολύτως έκπληξη για τους αντίπαλους ψηλούς. Εκεί που είναι να βάζεις τα γέλια και τα κλάματα είναι στην επίθεση. Φοβισμένοι παίκτες, καρφωμένοι στο τρίποντο και κάποιοι πιο γενναίοι που τολμάνε και σουτάρουν υπό την πίεση του χρόνου ανεξαρτήτως συνθηκών. 22 δίποντα – 36 τρίποντα δείχνουν την δουλειά και το πλάνο… Ενώ μπλόκ άουτ στην ομάδα περιέργως κάνει μόνο αυτός ο Γιωργάκης που το παιδί δεν είναι για αυτό το επίπεδο παρόλο που η Basket League έχει πιάσει πάτο.  Και όλα αυτά κόντρα στον Κολοσσό Ρόδου που παλεύει και αυτός για την γρήγορη σωτηρία του.  Έργο Καμπερίδη; φταίει η «κατάσταση»; Τα μπάτζετ; Τα μπαν; Κάτι φταίει πάντως…

Η «σκληρή» καθημερινή προπόνηση και οι όποιες πληρωμές δεν έπιασαν τόπο και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να παρουσιαστεί ακόμη πιο απογοητευτικός από ότι τον είχαμε δει ως τώρα κάνοντας τους αντιπάλους  μας να μοιάζουν με NBAers. Ήρθε και η Τσαρούχα με τον Παναγιώτου να μας υπενθυμίσουν ότι υπάρχουν και αυτοί εδώ και ότι ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να κερδίσει και αυτούς πέρα από τους αντιπάλους και τον κακό του εαυτό. Το βέβαιο είναι ότι αν αφήσουμε την εμετική σημερινή διαιτησία να επισκιάσει το αγωνιστικό ναυάγιο μας τότε η ήττα θα είναι διπλή…

ΥΓ. Από ότι φαίνεται το Ελληνικό μπάσκετ για να ξανασηκώσει κεφάλι θα πρέπει να γίνει κυριολεκτικά στάχτες.  Να μην παράγει ευρώ και να ξεβρωμίσει ο χώρος από κάθε τι σάπιο. Μέχρι τότε θα ανεχόμαστε ανθρωπάκια σαν την Τσαρούχα και τον Παναγιώτου.

ΥΓ2. Είπαμε ο Σάββας κάνει πολλές δουλειές στην ομάδα (προφανώς εκτός του προπονητή), είναι καλό παιδί… τον αγαπάμε.. είναι σημαία μας(μόνο αυτό δεν μας είπαν τα παπαγαλάκια) … Αλλά όταν δεν μπορείς να αλλάξεις παίκτες λόγω χρημάτων και μπαν τότε το μόνο που σου απομένει είναι να αλλάξεις προπονητή μπας και αλλάξει αυτό το χάλι.

Ήττα «εντός προγράμματος» για τον ΑΡΗ στο ΟΑΚΑ όπου όσο είχε δυνάμεις παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός. Έδειξαν διάθεση οι παίκτες του Καμπερίδη, ωστόσο από ένα σημείο και μετά δύσκολα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο από αυτή την εύκολη ήττα.

Λίγα πράγματα μπορεί κανείς να σχολιάσει για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι.  Όσο ευχάριστη έκπληξη ήταν η καλή μας παρουσία για περίπου 17’ άλλο τόσο αναμενόμενη ήταν η αντίδραση της ΑΕΚ. Η κούραση και η φθορά των φάουλ ήταν καθοριστική με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ από ένα σημείο και μετά να μην μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό του αγώνα. Η απόφαση του Καμπερίδη να μοιράσει τον χρόνο συμμετοχής σε όλους τους παίκτες όσο και αν μας πληγώνει όταν γίνονται σε συνθήκες δεδομένης ήττας είχε την λογική της… Διασωθέντας και σήμερα ο εκπληκτικός Κουζέλογλου που πέτυχε ακόμη ένα double double. Από εκεί και περά το χάος με κάποιους παίκτες να στέκονται με αξιοπρέπεια στο γήπεδο και κάποιους απλά να σε κάνουν να αναρωτιέσαι πως βρίσκονται εκεί…

Αναμενόμενη η ήττα σήμερα στο ΟΑΚΑ και αν και η ομάδα προσπάθησε και έδειξε διάθεση η συνολική εικόνα είναι απογοητευτική. Αυτός ο συνδυασμός αγωνιστικής μετριότητας και οικονομικών προβλημάτων έχει κουράσει και δυστυχώς ούτε η φετινή σεζόν μοιάζει με εξαίρεση. Δύσκολα η συνέχεια να είναι διαφορετική, μακάρι η διοίκηση, ο προπονητής και οι παίκτες μας να μας εκπλήξουν.

ΥΓ. Γενικά η εικόνα του ΑΡΗ εντός και εκτός γηπέδου αποπνέει απογοήτευση. Όταν ακούς και τις λεπτομέρειες για οικονομικά, διαδικαστικά κ.α. σε πιάνει θλίψη.

ΥΓ2. Τον είδανε και τον Γιωργάκη οι «επιστήμονες» του αθλήματος και τους λύθηκε η απορία γιατί δεν αγωνίζεται.

ΥΓ3. Ελληνική διαιτησία για γέλια και για κλάματα. Ευτυχώς για αυτούς που το επίπεδο είναι ερασιτεχνικό γιατί και εκεί θα περιμέναμε τους ξένους διαιτητές σαν μεσσίες.

Τέλος στο ντροπιαστικό αρνητικό εκτός έδρας σερί έδωσε σήμερα η ομάδα μας στη Λάρισα παίρνοντας πολύτιμη νίκη για την συνέχεια του πρωταθλήματος. Οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη έδειξαν χαρακτήρα όταν το παιχνίδι έδειξε να χάνεται το παιχνίδι και με μπροστάρηδες τους Σλαφτσάκη και Κουζέλογλου κατάφερε και το γύρισε! «Ξέσπασε» ο Σούλερ που ήταν εξαιρετικός, καθοριστικοί στο φινάλε του αγώνα οι Σταμάτης και Τσάλμερς!

Κάτι από Λαύριο και Πυλαία θύμιζε το παιχνίδι στο ξεκίνημα του με τον ΑΡΗ μας να μπαίνει δυνατά και σταδιακά να χάνει την συγκέντρωση του. Τα σχήματα που στην αρχή έλεγχαν το παιχνίδι μετά από περίπου 7 αγωνιστικά λεπτά ξεχάστηκαν ενώ τα γρήγορα φάουλ του Τσάλμερς(ξανά) και οι ενοχλήσεις του πολύ καλού Ντραγκίσεβιτς που τον έβγαλαν τελικά νοκ άουτ διόγκωσαν το αγωνιστικό πρόβλημα. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Σούλερ που σήμερα θύμισε τον παίκτη που θαυμάσαμε πέρσι στον Ηρακλή η Λάρισα έδειχνε με ευκολία να ελέγχει το παιχνίδι με τους Ρας, Μπράουν, Σμιθ και Γουέμπ να κάνουν ότι θέλουν. Και πάνω που όλα έδειχναν μετά την αποχώρηση του Ντραγκίσεβιτς ότι ήταν θέμα χρόνου η ομάδα να καταρρεύσει γύρισε ο διακόπτης στο μυαλό των παικτών μας και ξαφνικά είδαμε έναν ΑΡΗ πεισματάρη, να αρνείται να εγκαταλείψει το παιχνίδι. Το σύνθημα της αντεπίθεσης το φώναξε ο Σλαφτσάκης που μαζί με τον συνήθη ύποπτο Κουζέλογλου ανέβασαν την πίεση στην άμυνα, έκλεψαν μπάλες και έβαλαν εύκολους πόντους! Ο Σούλερ συνέχισε να πυροβολεί ενώ και οι Τσάλμερς και Σταμάτης άρχισαν να δίνουν λύσεις σε άμυνα και επίθεση με το φινάλε του αγώνα να έχει φαρδιά πλατειά την υπογραφή τους! 2 συνεχόμενα κλεψίματα και τρίποντα από Σταμάτη και Τσάλμερς ήταν αυτά που ουσιαστικά κλείδωσαν την νίκη! Πάλεψε ο Χαριτόπουλος που μαζί με τους Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη μοιράστηκαν τον χρόνο κάτω από το καλάθι λόγω της αποχώρησης του Ντραγκίσεβιτς στο δεύτερο δεκάλεπτο αλλά και την απουσία του Μιλόσεβιτς. Κακοί οι Λιτλ και Ντεκοζί, άφαντος και πάλι ο «διεθνής» Φλιώνης. Σίγουρα τα εύσημα της νίκης ανήκουν σε όλη την ομάδα όπως και στον προπονητή αλλά και πάλι τα κακώς κείμενα σε τακτικό επίπεδο ήταν πολλά. Ναι μεν υπήρξε μια διάθεση να πάμε στο πικ εν ρολ κυρίως λόγω Ντραγκίσεβιτς αλλά με την αποχώρηση του ακολούθησε το χάος. Ενώ τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση των παικτών είναι κομμάτι της συνολικής διαχείρισης τους κυρίως από το τεχνικό τιμ.

Σημαντική η σημερινή νίκη μιας και σε μεγάλο βαθμό διώχνει τις αρνητικές σκέψεις-κατάλοιπα των προηγούμενων ετών. Αξιοθαύμαστη η επιμονή και το πείσμα που έβγαλε η ομάδα όταν όλα έδειχναν ότι βαδίζαμε σε ένα ακόμη ναυάγιο! Άγνωστό τι ακολουθεί την επόμενη ημέρα για τον μπασκετικό ΑΡΗ το βέβαιο είναι ότι αυτή η ομάδα πρέπει πολλά να αλλάξει ώστε η νίκη κόντρα στην κάθε Λάρισα να μην μας προκαλεί έκπλήξη.

ΥΓ. Λέμε εμείς για τον Σάββα Καμπερίδη αλλά αυτή η Basket League είναι γεμάτη «επιστήμονες» της σπυριάρας μπάλας. Τρομερό το κοουτσάρισμα του Λίνου Γαβριήλ αμφιβάλλω αν έχει καταλάβει πως το έχασε το παιχνίδι!

ΥΓ2. Χαρούμενη ημέρα η σημερινή μετά από αυτή την νίκη αλλά θα ήταν υποκριτικό να πούμε ότι όλα βαίνουν καλώς. Ναι ο ΑΡΗΣ κέρδισε, ναι κάποιοι παίκτες παρουσιάστηκαν βελτιωμένοι αλλά και πάλι αυτό που είδαμε απέχει πολύ από μια επαγγελματική ομάδα με πλάνο και κάνει βασικά πράγματα πάνω στο γήπεδο όπως μπλοκ άουτ και συστήματα που μαθαίνουν στο παιδικό. Το πρόβλημα παραμένει και σίγουρα δεν είναι το οικονομικό…

ΥΓ3. Όταν βλέπεις τόσο κραυγαλέες λανθασμένες αποφάσεις στο παιχνίδι και για τις 2 πλευρές με αποκορύφωμα το αντιαθλητικό του Σταμάτη που δεν πήρε κανείς χαμπάρι το τι έγινε… τα λόγια είναι περιττά… πάλι καλά που σφύριζε και ο «κορυφαίος» Σχοινάς… που να βάζαν τίποτα άπειρους…

ΥΓ4. Πάντως είναι ωραίο το συναίσθημα να βλέπεις τον Σπύρο Μούρτο με άλλη φανέλα.

Νέα ντροπιαστική εμφάνιση και νέα ήττα για την ομάδα μας που συνέχισε ακριβώς από εκεί που σταμάτησε στο Λαύριο χωρίς να αλλάξει τίποτα απολύτως. Ομάδα χωρίς πλάνο, διάθεση, πυγμή, παρουσιάστηκε για ελάχιστα λεπτά στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας και στη συνέχεια κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Ξεχώρισε και πάλι ο Κουζέλογλου που για ακόμη μια φορά όμως δεν πήρε τον χρόνο που του αναλογούσε.

Καρμπόν παιχνίδι με αυτό κόντρα στο Λαύριο παρακολουθήσαμε σήμερα με τον ΑΡΗ μας να μπαίνει καλά στο παιχνίδι αλλά γρήγορα να χάνει την συγκέντρωση του πετώντας λευκή πετσέτα στη συνέχεια. Τα ανύπαρκτα αντανακλαστικά από τον πάγκο έδωσαν το δικαίωμα στον Τσαλμπούρη να γίνει ο ήρωας του αγώνα και από εκεί που ο ΑΡΗΣ φαινόταν να έχει φέρει το παιχνίδι εκεί που θέλει τελικά να παλεύει απλά για να σώσει την όποια αγωνιστική αξιοπρέπεια του έχει απομείνει. Ο κορυφαίος της ομάδος μας ο Κουζέλογλου αγωνίσθηκε μόλις 20’ για λόγους που μόνο ο Σάββας Καμπερίδης μπορεί να μας εξηγήσει. Ενώ και σχήματα με παίκτες όπως ο Ντραγκίσεβιτς, ο Ντεκόζι, ο Λίτλ και ο Τσάλμερς που έδειχναν σε διάφορα σημεία του αγώνα να έχουν σφυγμό δεν προτιμήθηκαν. Εντυπωσιακά αρνητικό το 0 στους 5 αιφνιδιασμούς στο τρίτο δεκάλεπτο όπως και η ατολμία της πλειοψηφίας των Ελλήνων παικτών πέρα του Κουζέλογλου που πολλές φορές αναγκάστηκε να πάρει βεβιασμένες προσπάθειες μιας και του έδιναν την μπάλα λίγο πριν λήξει ο χρόνος της επίθεσης.  Αλχημείες και ανούσιο ανακάτεμα της τράπουλας χωρίς την παραμικρή λογική και πλάνο και μια ντροπιαστική εμφάνιση που δεν αντικατοπτρίζεται στο τελικό σκορ και φέρει φαρδιά πλατειά την υπογραφή του Καμπερίδη. Ένας Καμπερίδης που προφανώς δεν μπορεί να εμπνεύσει τους παίκτες του να παίξουν πιο σκληρά, να ακολουθήσουν κάποιο αγωνιστικό πλάνο ή να μπουν στον ρόλο που τους θέλει.

Αν υπάρχει μαγικός διακόπτης που μπορεί να αλλάξει αυτή την εικόνα τότε γρήγορα κάποιος να τον γυρίσει… δύσκολα πάντως αυτά τα 2 μηνιάτικα χρωστούμενα να είναι ο μαγικός διακόπτης.  Ανήμπορος ο Καμπερίδης να διαχειριστεί  την κατάσταση και πλέον η αλλαγή προπονητή μοιάζει το μοναδικό ηλεκτροσοκ που μπορεί να σώσει την κατάσταση.

ΥΓ. Για να λένε τόσοι πολλοί ότι ο Καμπερίδης κάνει πάρα πολλές δουλείες στην ομάδα, περισσότερες από αυτές που του αναλογούν μάλλον έτσι θα είναι. Από αυτά όμως που μπορούμε να δούμε εμείς ως απλοί οπαδοί σίγουρα δεν κάνει την δουλειά του προπονητή για την οποία προσλήφθηκε.

ΥΓ2. Αφού λοιπόν το πλάνο των «μπασκετάνθρωπων» εκεί στην ΚΑΕ ήταν να δώσουν το χρίσμα του προπονητή σε έναν άπειρο προπονητή και σε περίπτωση στραβής να του φορτώσουν την όποια αποτυχία… ας το προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο, να φέρουν τον επόμενο «μαθητευόμενο μάγο» όπως συνηθίζουν μπας και κάτι αλλάξει.

ΥΓ3. Ο Τσαλμπούρης ήταν ένας από τους διαθέσιμους παίκτες στην αγορά και στα οικονομικά του ΑΡΗ ακόμη και μετά την έναρξη του πρωταθλήματος.

ΥΓ4. Το αγωνιστικό θράσος που δείχνει ο Κουζέλογλου προφανώς και προκαλεί αλλεργία. Κράτα και εσύ αγόρι μου την μπάλα μέχρι να τελειώνει ο χρόνος και δώσε την μπάλα όπου βρεις γιατί κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς και εσύ «παλιοχαρακτήρας».

ΥΓ5. Αν πάντως κανείς μου παρουσίαζε τα 2 ρόστερ χωρίς καν να ξέρω έδρες, ομάδες κτλ σίγουρα θα πόνταρα στο ρόστερ του ΑΡΗ και με μια άνεση παραπάνω.

ΥΓ6. Και για να προλάβω τα αρδάκια ναι μάλλον στην περίπτωση Αγραβάνη υπήρχε θέμα όπως φαίνεται από την συνέχεια της πορείας του παλικαριού. Αλλά εκεί είναι η μαγκιά του κάθε παράγοντα και κάθε προπονητή ώστε να διαχειριστεί τον αθλητή και να πάρει αυτά που θέλει πάνω στο παρκέ.

ΥΓ7. Με την εμφάνιση που έκανες και τις 13 βολές παραπάνω που βάρεσες λίγα μπορείς να σχολιάσεις για την διαιτησία. Ωστόσο όταν υπήρχαν τόσα πολλά εξόφθαλμα φάουλ στον αέρα που δεν δόθηκαν και ο τηλεοπτικός φακός δεν μπορούσε να τα κρύψει. Τραγικοί διαιτητές σε ένα τραγικό πρωτάθλημα.

ΥΓ8.  Ελπίζω να κατάλαβαν οι εκνευριστικά καλοπροαίρετοι συνΑρειανοί ότι η έκπληξη δεν ήταν το ναυάγιο σε Λαύριο και Πυλαία αλλά οι νίκες κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα.

ΥΓ9. Προφανώς στο σύγχρονο μπάσκετ μπλοκ άουτ δεν υπάρχει, ούτε περιφερειακή άμυνα. Μόνο προσευχή να το χάσει ο αντίπαλος το σουτ και η μπάλα να έρθει πάνω σου.