Στραβά ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας τις επίσημες υποχρεώσεις του για τη νέα αγωνιστική σεζόν, γνωρίζοντας βαριά ήττα στην Ιταλία από την Βενέτσια. Η εχθρική διαιτησία κυρίως στο Α ήμιχρονο έπαιξε το ρόλο της, η κακή εικόνα όμως της ομάδας μας και οι τρανταχτές της αδυναμίες κοντά στο καλάθι επισκίασαν τα πάντα. Το μόνο που δεν επισκιάστηκε ήταν η συγκλονιστική παρουσία του κόσμου του ΑΡΗ που ούτε η εξέλιξη του αγώνα δεν τους πτόησε.
ΤΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ
Μπορεί η επιλογή των αρχικών 5 από τον Καστρίτη να μας αιφνιδίασε όχι όμως και τους αντιπάλους μας. Οι Ιταλοί εντόπισαν με ευκολία το μπάχαλο που υπήρχε στην άμυνα μας και με συνοπτικές διαδικασίες έστησαν ένα πάρτι κάτω από το καλάθι μας. Κανένα κορμί στη σωστή θέση, αργές αντιδράσεις σε λάθος χρόνους και πλήρη απουσία αμυντικής συνοχής. Κάτι στο οποίο βοήθησε και η υπερβολική μονόπλευρη ευαισθησία των διαιτητών που κάθε hand check των παικτών μας το σφύριζε φάουλ. Τους
ΤΡΙΠΟΝΤΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ
Αν είχε κάτι να αντιπαρατάξει ο ΑΡΗΣ μας στην απόλυτη κυριαρχία της Βενέτσια αυτό ήταν τα μακρινά σουτ. Νόλεϊ, Μαντζούκας και ο Τολιόπουλος στη συνέχεια με συνεχόμενα μακρινά σουτ κατάφεραν να μας κρατήσουν κοντά στο σκορ. Μάλιστα όταν πέρασαν στον πάγκο οι Ρόμπερτς, Μπάνκς, Νόλεϊ που είχαν τεράστιο πρόβλημα σε άμυνα και στα ριμπάουντ ο ΑΡΗΣ κατάφερε να δυναμώσει την άμυνα του, να μαζέψει ριμπάουντ και να φέρει το παιχνίδι στα ίσια λίγο πριν το ημίχρονο. Κάτι που έμοιαζε με μαγική εικόνα όντας τόσο κακοί στην άμυνα αλλά έχοντας και μια προκλητική διαιτησία απέναντι μας.
Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ
Κάποια στιγμή τα μακρινά σουτ θα σταματούσαν να μπαίνουν, η φθορά των πολλών φάουλ θα μας επηρέαζε και η κούραση θα έκανε την εμφάνιση της. Κάπως έτσι εξελίχθηκε το Β ημίχρονο με την Βενέτσια να έχει τον απόλυτο έλεγχο και την διαφορά να σκαρφαλώνει στο +20 υπέρ της. Από ένα σημείο και μετά η ομάδα μας έμοιαζε ανήμπορη να αντιδράσει και απλά περίμενε να ολοκληρωθεί το παιχνίδι.
ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ
Η αδυναμία στα ριμπάουντ, η ανύπαρκτη άμυνα κάτω από το καλάθι, η έλλειψη ρόλων στην περιφέρεια και το 12/23 στις βολές συνέθεσαν μια αποκαρδιωτική εικόνα. Μια εικόνα που σε μεγάλο βαθμό την είδαμε και στα φιλικά παιχνίδια αλλά εκεί… κρύβαμε τα χαρτιά μας για να μην τα δουν οι αντίπαλοι. Σήμερα που αποκαλύφθηκαν δεν άλλαξε και κάτι. Αν κάτι μπορεί να διασωθεί από το σημερινό ναυάγιο, ψάχνοντας με μανία κάτι το θετικό είναι 2-3 πραγματάκια που ίσως στο μέλλον να αποδειχθούν σημαντικά. Ο Μαντζούκας δείχνει έτοιμος να προσφέρει λύσεις στην επίθεση, ο Νόλεϊ πιθανόν στην καλή του ημέρα να κάνει κηδείες(αν δεν βγει με 5 φάουλ έτσι όπως παίζει άμυνα) και ο Μπάνκς ίσως όταν προσαρμοστεί να μπορεί να καλύψει σε καλύτερο βαθμό τη θέση 5. Κατά τα άλλα ο Τολιόπουλος όπως ήταν αναμενόμενο θα είναι το βαρόμετρο όλη της ομάδας, τουλάχιστον μέχρι να δούμε την ομάδα πλήρης. Μέχρι τότε θα ζούμε και θα πεθαίνουμε με τα μακρινά σουτ.
ΘΕΛΕΙ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ
Αν τα φιλικά προετοιμασίας παίζουν(?) κάποιο ρόλο στην πορεία μιας ομάδας στο ξεκίνημα της χρονιάς τότε η σημερινή βαριά ήττα στην Ιταλία φαντάζει απόλυτα λογική. Πολύ νωρίς για να κρίνουμε την ομάδα με αυτές τις απουσίες και την προβληματική προετοιμασία. Θέλει τον χρόνο της και το έδειξε σήμερα ξεδιπλώνοντας όλες τις αδυναμίες της και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Μέχρι τότε όμως τι γίνεται;
ΥΓ. Μην αναρωτιέσαι γιατί, είναι η «διαδικασία». Το είπε ο κόουτς!
ΥΓ2. Η ομάδα μπορεί να μην τραβούσε, η αχάμπαρη κιτρινόμαυρη κερκίδα όμως συνέχισε απτόητη! Μπράβο ρε αλάνια!
Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ στον «τελικό των φτωχών» στο Περιστέρι, γνώρισε την ήττα και κατέληξε στην 4η θέση. Σε ένα παιχνίδι ιδιαίτερων συνθηκών μιας και στον ανέτοιμο Σανόγκο, τον «εκτός μάχης» Χάρελ, προστέθηκε την τελευταία στιγμή και ο Γκάλινατ, ο ΑΡΗΣ δεν τα κατάφερε και αρκέστηκε. Παρόλα αυτά η ομάδα και σήμερα κατέθεσε ψυχή, έφθασε μια ανάσα από τη νίκη αλλά στο τέλος ξέμεινε από λύσεις δυνάμεις.
ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΣΑΝΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ
Στα χαμένα… ήταν ο ΑΡΗΣ με το που πάτησε στο παρκέ με την ομάδα να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Το Περιστέρι παίζοντας πολύ πιο ορθολογικά βρήκε τις λύσεις τόσο από κοντά όσο και από μακριά φθάνοντας στο +9 νωρίς στο παιχνίδι. Η αντίδραση του ΑΡΗ σε αυτή την εικόνα ήταν μονοδιάστατη, εκνευριστική… αλλά απόλυτα αποτελεσματική. Είχε άστρο η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο και με κάμποσες καταπληκτικές τρίποντες βόμβες κατάφερε να μπει δυναμικά στο παιχνίδι. Όταν μάλιστα άρχισε να σοβαρεύεται κατάφερε να φθάσει και στο +5 λίγα δεύτερα πριν το ημίχρονο.
ΞΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ
Όσο εντυπωσιακός και αν ήταν ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι μετά το νωθρό του ξεκίνημα, φαινόταν ότι στον «μαραθώνιο» του αγώνα στο τέλος δεν θα άντεχε. Ο Τολιόπουλος σε αρκετά σημεία του αγώνα έμοιαζε μόνος του μιας και όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάποιες επιθετικές εκλάμψεις χωρίς την παραμικρή συνέπεια σε ότι έχει να κάνει με το σκοράρισμα. Το Περιστέρι στο τέλος βρήκε τα καλάθια που χρειαζόταν, μάζεψε τα ριμπάουντ που έπρεπε, έβαλε και μερικές βολές… και πήρε τελικά τη νίκη.
ΤΟ ΗΘΕΛΑΝ, ΤΟ ΠΑΛΕΨΑΝ, ΤΟ ΕΧΑΣΑΝ
Τεράστιο το ξενέρωμα… όταν στο ξεκίνημα της μετάδοσης ενημερωθήκαμε ότι ο Γκάλινατ είναι η απώλεια της τελευταίας στιγμής και μαζί με τον Χάρελ θα είναι απλοί θεατές. Γνωρίζοντας μάλιστα ότι ακόμη και η παρουσία του Σανόγκο είναι αμφίβολη. Υπό αυτές τις συνθήκες όμως οι παίκτες του Καστρίτη για ακόμη μια φορά μας εξέπληξαν. Δεν το πήγαν ως το τέλος όπως θα μπορούσαν αλλά το ότι το έφθασαν το παιχνίδι εκεί ήταν τεράστιο επίτευγμα δικό τους. Όπως δικά τους και τα λάθη και οι κακές επιλογές στην επίθεση και στον πάγκο. Μεγάλο παιχνίδι από τον Τολιόπουλο που μετά την αναμέτρηση πάντως στις δηλώσεις του έδειξε να ρίχνει μεγαλύτερο βάρος στο οικονομικό, παρά στο «συναισθηματικό».
ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Μέχρι και στο τελευταίο(σχεδόν αδιάφορο) παιχνίδι της χρονιάς ο ΑΡΗΣ πάλεψε με όλο του το είναι, καταφέρε να αντιστρέψει τις εις βάρους του συνθήκες και να φθάσει μια ανάσα από τη νίκη. Σίγουρα θέλαμε να κερδίσουμε σήμερα αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ που απολαύσαμε φέτος έχει έναν μαγικό τρόπο ακόμη και τις ήττες να τις πασπαλίζει με θετικά συναισθήματα. Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ όλη τη σεζόν, αυτός ήταν και σήμερα. Άλλες φορές ήταν πλήρης και έχανε, άλλες φορές ήταν ο μισός και κέρδιζε. Αψυχολόγητος, ασταθής αλλά πάντα μαχητής! Αναμένουμε με αγωνία να δούμε αν αυτός ο ΑΡΗΣ θα έχει και συνέχεια.
ΥΓ. Και όμως... η σημερινή διαιτησία ήταν πολύ καλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα 5 παιχνίδια που παίξαμε!
Μπορεί η ομάδα μας να ηττήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον Παναθηναϊκό και τους 3 διαιτητές που στο πρώτο ημίχρονο στήριξαν τον αντίπαλο μας που ζοριζόταν… αλλά ο «αχάμπαρος» κόσμος του ΑΡΗ και το ζεστό χειροκρότημα που πρόσφεραν απλόχερα στον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του με τη λήξη του αγώνα έκλεψαν την παράσταση. Σε ένα παιχνίδι πραγματική γιορτή που ούτε η εύκολη επικράτηση του Παναθηναϊκού και οι προκλητικοί διαιτητές ήταν ικανοί να χαλάσουν.
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ
Δεν μας απογοήτευσαν οι 3 διαιτητές, επιβεβαιώνοντας με το «καλημέρα» ότι στην ατζέντα των πράσινων και των κόκκινων ήταν το “sweep” και αυτοί ήταν εκεί για να το διασφαλίσουν. Κατάφεραν από νωρίς να μοιράσουν εκνευρισμό και να περιορίσουν τον ενθουσιασμό των παικτών μας. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει δυνατά και αποφασισμένα ώστε να δώσει χαρά στον κόσμο και αυτό το έδειχναν οι παίκτες μας σε κάθε τους κίνηση. Το ελαφρύ προβάδισμα στα πρώτα 15’ μπορεί να μην έλεγε πολλά αλλά τα «νευράκια» των παικτών του Παναθηναϊκού και του Άταμαν που πίεζαν τους διαιτητές για να ανεβάσουν απόδοση έδειχνε ότι οι αντίπαλοι μας μάλλον δεν περίμεναν την αντίσταση μας.
Η ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΚΟΨΑΝ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ
Σε αντίθεση με το καλό του επιθετικό ξεκίνημα στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα μας με το που πάτησε το παρκέ στο Β ημίχρονο άρχισε να «τρομοκρατεί» τα στεφάνια με την αστοχία του. Το 14% στα μακρινά σουτ δεν άφηνε περιθώρια για πολλά, μιας και αργά ή γρήγορα ο Παναθηναϊκός θα άρχισε να βρίσκει τον στόχο και θα ξέφευγε όπως και έκανε. Όταν μάλιστα σου λείπουν και 2 από τα βασικά γρανάζια της άμυνας όπως είναι ο Χάρελ και ο Σανόγκο, πόσο να αντέξεις να κρατάς χαμηλά με την άμυνα τον «επτασφύριχτο»; Ωστόσο οι παίκτες του Γ.Καστρίτη πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις και αυτό ήταν κάτι που το αναγνώρισε ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο. Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε λεπτομερώς για το ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από ότι βλέπουμε σχεδόν όλη την χρονιά. Μόνο ο Σόουζα ίσως να ξεχωρίζει σε σχέση με ότι πρόσφερε κατά την διάρκεια της σεζόν. Οι ίδιοι πρωταγωνιστές, οι ίδιοι που θέλουν αλλά δεν μπορούν, οι ίδιοι εξαφανισμένοι. Όπως και να έχει όμως, όλοι πάλεψαν και αυτό είναι που μετράει σε ένα παιχνίδι όπως το σημερινό.
ΤΟ ΖΕΣΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΕΣΙΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ
Μόνο αν είσαι Αρειανός μπορείς να καταλάβεις αυτήν την αγάπη και το δέσιμο με την ομάδα είτε μιλάμε για το μπάσκετ είτε μιλάμε για το ποδόσφαιρο. Απλά στο μπάσκετ η σχέση της ομάδας με τον κόσμο δεν είναι τόσο μονόπλευρη και για αυτό οι έντονες εκδηλώσεις αγάπης με κάθε ευκαιρία και το «συγχωροχάρτι» στις στραβές δίνονται πιο εύκολα εκεί. Και αυτό σήμερα που ζήσαμε στο Παλέ ήταν άλλη μια επιβεβαίωση. Αυτή η ζεστή οικογένεια του ΑΡΗ αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή μέχρι και το τελευταίο σημερινό παιχνίδι στο Παλέ τον Καστρίτη, το υπόλοιπο τεχνικό τιμ και τους παίκτες αναγνωρίζοντας την τίμια προσπάθεια που έκαναν φέτος. Μια προσπάθεια που μπορεί στο ταμείο στο φινάλε της χρονιάς να μην εξιτάρει κανένα Αρειανό αλλά η εικόνα πάνω στο παρκέ σε πολλά παιχνίδια φέτος μας έκανε να ξεχειλίσουμε από υπερηφάνεια. Μας έκανε να θυμηθούμε συναισθήματα που κάπου στο βάθος τα είχαμε στριμώξει και αυτό είναι αρκετό ώστε να μπει ένα τεράστιο θετικό πρόσημο στη φετινή σεζόν. Μπράβο ρε μάγκες, άντε με το καλό και το διπλό στο Περιστέρι!
ΥΓ. Κούρασαν και σήμερα οι διαιτητές με τα σφυρίγματα τους… ευτυχώς τόσο ο κόσμος όπως και όλη η ομάδα μας ήταν σε ένα χαλαρό mood, προετοιμασμένοι άπαντες για τις προκλήσεις, και οι αντιδράσεις όλων που βρέθηκαν στο Παλέ σήμερα είχαν το χαβαλέ τους. Όπως και του Άταμαν που του ευχόμαστε ολόψυχα να βρει ανάλογες διαιτησίες στους τελικούς αλλά με κόκκινη χροιά.
ΥΓ2. Κάτι πρέπει να παίζει με τα instant replay… μάλλον κάποιο μοντάζ γίνεται πριν το δουν οι διαιτητές. Δεν εξηγείται αλλιώς. Τζάμπα τα κράζουμε τα παιδιά.
ΥΓ3. Ας παραδειγματιστούμε όλοι από όσους βρέθηκαν στο γήπεδο σήμερα σε ένα παιχνίδι υπό ιδιαίτερες συνθήκες με τη νίκη εξαρχής να μοιάζει σχεδόν αδύνατη. Με την κερκίδα δυναμική από την αρχή μέχρι το τέλος, το ένα σύνθημα να δίνει πάσα στο άλλο και στο τέλος ένας τεράστιος ενθουσιασμός και ένα μοναδικό συναίσθημα γεμάτο ΑΡΗ! Μπορεί η αποτυχία στο ποδόσφαιρο να μας πλήγωσε όλους αλλά ας μην ξεχνιόμαστε ποιος είναι ο ΑΡΗΣ και ο κόσμος του. Αυτά που έχει περάσει ο Αρειανός οι άλλοι «μεγάλοι» δεν θα τα άντεχαν ούτε για μια ημέρα. Ναι χάθηκε μια μάχη, αλλά όσο είμαστε όρθιοι ο πόλεμος συνεχίζεται! Μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση!
Δεν κρατιόταν οι φίλοι του Παναθηναϊκού να αποθεώσουν την ομάδα τους μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Κατάλληλη ευκαιρία για αυτό αποτέλεσε ο πρώτος ημιτελικός απέναντι στον ΑΡΗ μας, όπου ο Παναθηναϊκός επικράτησε εύκολα με 89-71. Σε ρυθμούς «κούπας» και οι 3 διαιτητές που φρόντισαν από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα αυτή η γιορτή να μην χαλάσει… καταγράφοντας μάλλον και ένα ρεκόρ όπως αυτό το 22-0 υπέρ του Παναθηναϊκού στις βολές! Αχάμπαροι οι παίκτες του Γ.Καστρίτη έκαναν το παιχνίδι τους, πνίγοντας τα νεύρα τους από τα σφυρίγματα και βάζοντας δύσκολα στον πρωταθλητή Ευρώπης και αναγκάζοντας τους διαιτητές να καθαρίσουν για αυτόν.
ΓΚΡΙ ΦΙΕΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Καμία κριτική δεν χωράει στο παιχνίδι ως προς τη διακύμανση του σκορ και την όλη του εξέλιξη. Ο ΑΡΗΣ μας ήταν αυτός που έπρεπε και πάλευε από την αρχή μέχρι το τέλος για να μείνει κοντά στο σκορ. Πάλευε κόντρα στον πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό αλλά και κόντρα στους πρωταθλητές αλητείας Έλληνες διαιτητές. Χωρίς ίχνος ντροπής έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να διασφαλίσουν ότι η γιορτή του Παναθηναϊκού δεν θα χαλάσει από τον Καστρίτη και τους παίκτες του. Τα υπερδιπλάσια φάουλ και το 22-0 στις βολές του ημιχρόνου δεν αφήνει περιθώρια στον σχολιασμό σχετικά με την σημερινή ήττα. Άλλη μια «εύκολη» ήττα του ΑΡΗ και της ελληνικής καλαθοσφαίρισης. Μπράβο σε όλη την ομάδα, μακάρι να παρουσιαστεί έτσι και την Κυριακή.
ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Άγνωστο αν ο ρόλος του απόλυτου αουτσάιντερ ήταν αυτό που επέτρεψε στους παίκτες του ΑΡΗ να δείξουν τέτοια συγκέντρωση και αποφασιστικότητα στο παιχνίδι ή κάπου εκεί στο 3ο παιχνίδι με την Πάτρα ο διακόπτης γύρισε οριστικά και ο ΑΡΗΣ επανήλθε για τα καλά στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις. Με εξαίρεση κάποια φθηνά λάθη στα πρώτα 15’ όλη η ομάδα έδειξε μια απίστευτη προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο, χωρίς το παραμικρό ίχνος διάθεσης να εγκαταλείψει. Ούτε όταν οι 3 διαιτητές έκαναν τα δικά τους και οι αντίπαλοι μας έβρισκαν την ευκαιρία είτε με βολές είτε με μακρινά σουτ να ανεβάζουν την διαφορά. Ο ΑΡΗΣ ήταν εκεί, πεισματάρης να μην εγκαταλείπει και να αναγκάζει τους 3 διαιτητές για ακόμη μια φορά να ιδρώσουν για να βγάλουν το εξτραδάκι. Μπράβο σε όλη την ομάδα, μακάρι να παρουσιαστεί έτσι και την Κυριακή.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Τι να πεις πραγματικά για αυτή την «πράσινη αρμάδα»; Από την κορυφή της Ευρώπης στα «σκοτεινά υπόγεια» του ελληνικού μπάσκετ. Εκεί όπου ούτε το instant replay σε πανελλήνια μετάδοση είναι ικανό ρίξει λίγο φως για να αλλάξει την απόφαση των 3 «πρασινοσκούφηδων» με τη σφυρίχτρα. Πόσο μάλλον σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι γιορτή. Γιορτή για τους «πράσινους», παρωδία για οποιοδήποτε άλλο φίλο του μπάσκετ.
ΥΓ. Να πούμε ένα μπράβο στον ΠΑΟ για την κατάκτηση της ευρωλίγκας. «Επτάστερος» στην Ευρώπη, «Επτασφύριχτος» στην Ελλάδα! Ανεβάζει ποικιλοτρόπως το ελληνικό μπάσκετ.
ΥΓ2. Άραγε όταν τα «κοράκια» ξεπερνούν τους εαυτούς τους όπως με αυτό το 22-0 βολές και το 7-15 φάουλ του ημιχρόνου αλλά και την απίθανη απόφαση μετά από instant replay για την αγκωνιά του Λεσόρ – αμυντικό(!!!) φάουλ Σλαφτσάκη, παίρνουν κάποιο μπόνους; πριμ υψηλής απόδοσης και τέτοια; Ήρεμα ρωτάω.
Με ένα απίστευτο buzzer beater του Τολιόπουλου ο ΑΡΗΣ προκρίθηκε στους 4 της Basket League, στέλνοντας για πρόωρες διακοπές την ομάδα του Λιόλιου και αφήνοντας τους 3 διαιτητές με ανοιχτό το στόμα να αναρωτιούνται πως τους γλίστρησε η νίκη μέσα από τα χέρια τους! Επική νίκη για τον ΑΡΗ κόντρα σε μια εμετική διαιτησία που ιδιαίτερα στο τρίτο δεκάλεπτο έκανε ότι μπορούσε για να βάλει τον Προμηθέα μέσα στο παιχνίδι. Ορισμός της ψυχωμένης εμφάνισης από τους παίκτες του Καστρίτη που δεν εγκατέλειψαν την μάχη παρά τα διαιτητικά όργια και στο τέλος πήραν αυτό που αξίζαν έστω και με αυτόν τον περιπετειώδη τρόπο!
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΛΑΣΟΥΝ ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ
Σε αυτό το παιχνίδι δεν χωράει πολύ αγωνιστική ανάλυση… Ο ΑΡΗΣ ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος από το τζάμπολ. Παρουσιάστηκε απόλυτα συγκεντρωμένος και αποφασισμένος για να πάρει την πρόκριση πραγματοποιώντας μια από τις πιο ολοκληρωτικές του εμφανίσεις σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Υπό φυσιολογικές συνθήκες το παιχνίδι θα τελείωνε με +20 πόντους χωρίς κανένα απόλυτο άγχος.
Δυστυχώς όμως για ακόμη μια φορά οι «κακές γλώσσες» που θέλουν την ομάδα του προέδρου της ΕΟΚ (παρά την όποια καλή προσπάθεια κάνει όλα αυτά τα χρόνια σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο) όποτε ζορίζεται να έχει την βοήθεια της διαιτησίας, επιβεβαιώθηκαν. Έλειψε η εμπειρία της Τσαρούχα για να «καθαρίσει» το παιχνίδι διακριτικά και αναγκάστηκαν οι 3 διαιτητές στο 3ο δεκάλεπτο να προσθέσουν άλλο ένα μνημείο εγκληματικής διαιτησίας στο δύσμοιρο Ελληνικό μπάσκετ. Μάλλον αιφνιδιάστηκαν από την απόλυτη επικράτηση του ΑΡΗ πάνω στο παρκέ με την διαφορά να φθάνει στο +20 και βλέποντας τον Προμηθέα ανήμπορο να αντιδράσει, αντέδρασαν αυτοί.
Είναι δεκάδες τα εμετικά σφυρίγματα και δύσκολα μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιο. Έτσι χάθηκε το +20 και αμφιβάλλω αν υπήρχε τρόπος σε αυτό το παιχνίδι(σε αντίθεση με το πρόσφατο στο Παλέ) ο Καστρίτης και οι παίκτες του να μπορούσαν να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν. Όταν κατάφεραν να μας προσπεράσουν οι Πατρινοί στην 4η περίοδο οι 3 διαιτητές μέσα σε 2’ έδωσαν 4 φάουλ υπέρ μας εκτός φάσης… λες και έχουν να κάνουν με χαζούς που δεν είχαν καταλάβει τι ακριβώς έγινε στο 3ο δεκάλεπτο.
ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΣ
Μπορεί ο Τολιόπουλος να έκλεψε την παράσταση με το σουτ που έκρινε την αναμέτρηση αλλά σήμερα όλοι τους ήταν πρωταγωνιστές. Και πρώτος από όλους ο κόουτς Καστρίτης αλλά και το υπόλοιπο τεχνικό τιμ. Όταν βλέπεις όλη την ομάδα να παίζει με τέτοια προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο και αποφασιστικότητα από την πρώτη στιγμή που πατάει στο παρκέ, σημαίνει ότι έχει γίνει σπουδαία δουλειά τόσο στο διάβασμα του αντιπάλου όσο και στο ψυχολογικό κομμάτι των παικτών. Όποιος και αν έμπαινε στο παρκέ είχε το ίδιο τσιπάκι. Δεν είχε καλούς και κακούς σήμερα. Όλοι φώναξαν παρών με τον τρόπο τους μέσα στο παιχνίδι. Τα έλεγε ο κόουτς… αλλά η εικόνα των τελευταίων μηνών ήταν απογοητευτική. Στο τελικό όμως κρίσιμο ραντεβού είδαμε ότι ακριβώς μας περιέγραφε ο Καστρίτης όλο αυτό το διάστημα και αυτό θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Μπράβο και πάλι μπράβο σε όλους!
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΤΟ ΚΕΡΔΙΖΕ
Ο μόνος τρόπος που μπορούσε να κερδίσει ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν αυτός. Το εκπληκτικό τρίποντο του Τολιόπουλου με τη λήξη δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στους 3 διαιτητές που τώρα θα πρέπει να απολογηθούν στα «αφεντικά» τους. 3΄΄ να υπήρχαν θα τον έβρισκαν τον τρόπο για να δώσουν τη νίκη στον Προμηθέα. Χίλια μπράβο σε όλη την ομάδα που βγήκε αλώβητη από το σημερινό σφαγείο, κόντρα σε μια από τις πιο αηδιαστικές διαιτησίες που έχουμε βιώσει. Άιντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μας έφτιαξες πάλι!
ΥΓ. Έλειψε η εμπειρία της Τσαρούχας σήμερα...
ΥΓ2. Και όμως απέναντι στον Προμηθέα υπήρχαν στιγμές που το «πάρε την ομάδα και φύγε» έμοιαζε λογικό.
ΥΓ3. Α ρε κατακαημένο μπασκετάκι που σε κατάντησαν οι περαστικοί και συμφεροντολόγοι τυχοδιώκτες… ρε τον Προμηθέα των συγγενών των παικτών και των υπαλλήλων του Λιόλιου σπρώχνετε ποδοπατώντας τον ΑΡΗ; Λίγο τσίπα ρε λιγόψυχοι.
ΥΓ4. Μήπως θα πρέπει επιτέλους η ΚΑΕ να φωνάξει για την διαιτησία;
ΥΓ5. Και εκεί στον Προμηθέα όπως φάνηκε στο φινάλε έχουν «οικογενειαρχίδες». Άραγε ο νέος(και παράλογος) αθλητικός νόμος ισχύει και για αυτούς ή ισχύει μόνο για τα αυθεντικά οπαδάκια της κερκίδας;
ΥΓ6. Όλα τα λεφτά η φάτσα του Παπαθεοδώρου στις σύντομες δηλώσεις της ΕΡΤ και η ατάκα «Καλό Καλοκαίρι» από την ρεπόρτερ!
ΥΓ7. Θεία Δίκη σήμερα, Θεία Δίκη και το Σάββατο στον Βόλο!
Ανισόρροπος και ψυχοβγάλτης… παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Προμηθέα Πατρών, καταφέρνοντας σε ένα παιχνίδι που χάρη στην απόδοση του να στοχεύει στην τριαντάρα εκδίκηση προς τους Πατρινούς, να το οδηγήσει στην παράταση και να το κερδίσει όμως στο φινάλε. Περισσότερο τρολάρισμα παρά κοουτσάρισμα είδαμε σήμερα από τον Καστριτή που χαμένος στις εμμονές μας πρόσφερε αυτό το απίστευτο θέαμα που ευτυχώς κατέληξε σε νίκη… Όπως και να έχει η σειρά οδηγείται σε τρίτο παιχνίδι με τον ΑΡΗ να δείχνει ικανός για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο.
ΜΕ ΜΠΟΧΩΡΙΔΗ ΚΑΙ ΧΑΡΕΛ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
Αποφασισμένος να κόψει το σερί του Προμηθέα μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι παρά το καλό ξεκίνημα των Πατρινών στα πρώτα λεπτά. Με τον Μποχωρίδη ύστερα από πάρα πολύ καιρό να επιστρέφει στις καλές εμφανίσεις όπως και ο Χάρελ ο ΑΡΗΣ κατάφερε να τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο με 21-16. Σε ένα δεκάλεπτο όπου παρόλο που μόλις 4 παίκτες είχαν καταφέρει να σκοράρουν και υπήρχαν κάποια αμυντικά προβλήματα δείχναμε ικανοί να φθάσουμε στη νίκη.
ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ
Όσο κυλούσε ο χρόνος ολοένα και περισσότεροι παίκτες άρχισαν να εμφανίζονται στο παρκέ και να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση με αποτέλεσμα το παιχνίδι να μετατραπεί σε παράσταση για έναν ρόλο. Σόουζα, Γκάλινατ και ο αφηνιασμένος Χάρελ ήταν οι βασικοί λόγοι που φθάσαμε στο εντυπωσιακό +25 περίπου 11’ πριν τη λήξη του αγώνα με τον κόσμο να απολαμβάνει την αντίδραση της ομάδας μετά τα συνεχόμενα στραπάτσα κόντρα στους Πατρινούς.
ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ
Ούτε ο πιο απαισιόδοξος φίλος της ομάδας δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που παρακολουθήσαμε στο 4ο δεκάλεπτο. Παίκτες να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο, ένας προπονητής να διεξάγει κάποιου είδους «μπασκετικό πείραμα» και 3 διαιτητές που σφύριζαν ότι τους κατέβαινε… προφανώς ενθουσιασμένοι από την αντίδραση των Πατρινών που αντί να εγκαταλείψουν το παιχνίδι έκαναν τα πάντα για να το ανατρέψουν. Οι 25 πόντοι έγιναν μια μακρινή ανάμνηση και ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί ευτυχώς ο κόουτς θυμήθηκε τους παίκτες που είχε ξεχάσει και η νίκη μετά κόπως και βασάνων βάφτηκε στα κιτρινόμαυρα.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ FEELING ΛΕΕΙ ΗΤΤΑ
Η νίκη είναι αυτό που μετράει και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ την πήρε όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Ναι αν απλά άκουσες το αποτέλεσμα, σίγουρα όχι αν παρακολούθησες το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που κατήργησε κάθε μπασκετική λογική και επιβεβαίωσε την ανεξήγητη εικόνα αποσύνθεσης που διέπει την ομάδα μας. Και δυστυχώς αυτή η αποσύνθεση έχει την υπογραφή ενός προπονητή που πιστέψαμε όχι γιατί ήταν απλά «καλός άνθρωπος» αλλά γιατί με την δουλειά του έπεισε και τον τελευταίο φίλο της ομάδας. Δυστυχώς εδώ και καιρό ο κόουτς το έχει χάσει… Μποχωρίδης, Σόουζα, και Γκάλινατ ξεχάστηκαν στον πάγκο για να παίξει 30’ ο αόρατος Μπλούμπεργκς, 22’ ο σε άλλο γήπεδο Σανόγκο και 24’ ο βραχυκυκλωμένος Στάρκ! Όταν ο παίκτης δεν είναι σε καλή μέρα ή απλά δεν του βγαίνει το παιχνίδι δεν φταίει αυτός που παραμένει μέσα και κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Όπως και το ανάποδο. Αν βλέπεις ότι ο Μποχωρίδης έχει πάρει φόρα και ο Σόουζα υπερέχει κάτω από το καλάθι και εσύ τους αφήνεις στον πάγκο δεν σου φταίει κανείς άλλος. Τραγικό κοουτσάρισμα για ακόμη ένα παιχνίδι από έναν προπονητή που πιστέψαμε ότι μπορούσε να κάνει τη διαφορά.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ
Στα ίσια έφερε τη σειρά με τον Προμηθέα Πατρών ο ΑΡΗΣ μας, κερδίζοντας στην παράταση με 89-85 και στέλνοντας τις 2 ομάδες σε έναν «τελικό» στην Πάτρα. Προτού όμως φθάσει στη νίκη κατάφερε όσους άφησαν στην άκρη την «αμηχανία» του ποδοσφαιρικού ντέρμπι και βρέθηκαν σήμερα στο Παλέ να τους προσφέρει και αυτός ένα δυνατό ψυχολογικό τεστ αντοχών... Πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις την απίστευτη προσπάθεια αυτοχειρίας που παρακολουθήσαμε σήμερα και την απώλεια του +25 μέσα σε περίπου 10’; Το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι πάντα αυτό που μετράει και σήμερα η ομάδα τα κατάφερε! Ας ελπίσουμε να κάνει το ίδιο και στην Πάτρα ανεξαρτήτως απόδοσης.
ΥΓ. Μια ντουζίνα υστερόγραφα θα πρέπει να γραφούν σήμερα για τον Μποχωρίδη που έπαιξε μόλις 15΄, τον Σόουζα που ξαφνικά είναι χρήσιμος παίκτης, τον Στάρκ και άλλα πολλά. Η ουσία όμως είναι ότι όταν θέτεις ως στόχο τα ελάχιστα αυτονόητα και δηλώνεις πετυχημένος 3 μήνες πριν τελειώσει η χρόνια τότε κινδυνεύεις να καταντήσεις πεδίο για μπασκετικά πειράματα σαν και αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα.
Παρόλο που ύστερα από καιρό παρουσιάστηκε έστω σε κάποια σημεία του αγώνα ανταγωνιστικός, ο ΑΡΗΣ μας δεν κατάφερε να κάνει το μπρέικ στην Πάτρα και στρέφει πλέον το βλέμμα του στον «τελικό» της Δευτέρας. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη μπήκαν πολύ νευρικοί στο παιχνίδι, κατάφεραν με κόπο και βάσανο να ισορροπήσουν την αναμέτρηση αλλά τελικά βυθίστηκαν στις παθογένειες τους.
ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ
Σε ευχολόγια είχαμε αρκεστεί τον τελευταίο καιρό μπας και δούμε την ομάδα μας να αλλάζει αγωνιστικό πρόσωπο αλλά όπως φάνηκε από το ξεκίνημα δεν έπιασαν τόπο. Απόλυτο μπάχαλο στην άμυνα, νωθρότητα σε κάθε κίνηση και απελπισία στην επίθεση. Η ομάδα ψαχνόταν σε όλες τις γραμμές του γηπέδου και ο Προμηθέας άρπαξε την ευκαιρία να χτίσει διψήφια διαφορά από νωρίς, αναγκάζοντας μας να κυνηγάμε διαρκώς το σκορ.
ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ
Σε αντίθεση με ότι μας είχε συνηθίσει η ομάδα τους τελευταίους μήνες μετά το κακό ξεκίνημα έβγαλε αντίδραση. Σοβαρευτήκαμε στην άμυνα ενώ στην επίθεση κυρίως χάρη στον ορεξάτο Γκάλινατ βρίσκαμε τον στόχο. Τον στόχο… μιας και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ είχε επιδοθεί σε ένα ρεσιτάλ μακρινών σουτ με αποτέλεσμα λίγο πριν το ημίχρονο να ισοφαρίσουμε 35-35.
ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Λίγο η ανάπαυλα του ημιχρόνου, λίγο τα πονηρά σφυρίγματα των διαιτητών και το καλό μομέντουμ του 2ου δεκαλέπτου χάθηκε. Μαζί και τα τρίποντα που ήταν ο βασικός λόγος της αντεπίθεσης. Ο Προμηθέας από εκεί που αστοχούσε βρήκε κάμποσα μαζεμένα τρίποντα και ο ΑΡΗΣ επανήλθε στις αρχικές προβληματικές του ρυθμίσεις. Κακός στην άμυνα, άτολμος, επιπόλαιος και άστοχος στην επίθεση.
ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ
Μποχωρίδης τραγικός, Τολιόπουλος διστακτικός, Χάρελ αλλού, Σταρκ στα χαμένα, Μπλούμπεργκς αόρατος, Γκάλινατ, Σόουζα και Σανόγκο με σκαμπανεβάσματα και ένα σύνολο με την «χημεία» και την «ομοιογένεια» να απουσιάζουν επιδεικτικά. Σήμερα που οι δικαιολογίες περί αδιάφορων παιχνιδιών στερέψαν ο ΑΡΗΣ έβγαλε σχεδόν το ίδιο προβληματικό πρόσωπο που βλέπουμε εδώ και καιρό. Δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Ωστόσο η επιστροφή από το -13 αλλά και η αγωνιστική μας συμπεριφορά στο 2ο δεκάλεπτο θύμισε κάτι από την αγωνιστική ταυτότητα του ΑΡΗ προτού καταρρεύσει. Ο ΑΡΗΣ δεν τα έχει παρατήσει εντελώς και αυτό είναι σίγουρα θετικό μιας και τα μηνύματα που μας έστελνε αυτό έδειχνε. Ίσως λοιπόν με την πλάτη στον τοίχο να δούμε και μια ολοκληρωμένη αντίδραση τόσο από τους παίκτες όσο και από τον κόουτς που παραμένει στα χαμένα αναζητώντας νέες δικαιολογίες.
ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΠΙΘΑ
Μόνο έκπληξη δεν προκαλεί το τελικό σκορ και η μέτρια εικόνα μας για ακόμη ένα παιχνίδι τους τελευταίους μήνες. Με τον «τελικό» της Δευτέρας όμως να ακολουθεί, προτιμότερο είναι να κρατήσουμε την σπίθα που έδειξαν οι παίκτες μας σε κάποια διαστήματα του αγώνα… με την ελπίδα να γίνει φωτιά. Καιρό είχαμε να δούμε την ομάδα να αντιδράει. Την Δευτέρα όμως στο ραντεβού μας στο Παλέ, περιμένουμε πολλά παραπάνω από κάποια ψήγματα αντίδρασης.
ΥΓ. Τα αδιάφορα παιχνίδια δεν τα θέλουμε. Αλλά και τα παιχνίδια με βαθμολογικό ενδιαφέρον μας αγχώνουν. Για να δούμε λοιπόν τι ισχύει και για αυτά χωρίς αύριο «με την πλάτη στον τοίχο».
ΥΓ2. Πονηροί διαιτητές… σφυρίγματα ανάλογα με την διακύμανση του σκορ.
Με τις μηχανές να παραμένουν σβηστές και στο φινάλε των play in κόντρα στον αδιάφορο και υπερόπτη Παναθηναϊκό ο ΑΡΗΣ πρόσθεσε άλλη μια κακή εμφάνιση αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τον προβληματισμό ενόψει των πλέιοφς που ξεκινάνε την Παρασκευή. Αν μάλιστα προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε και τις δηλώσεις του Καστρίτη που ακολούθησαν την αναμέτρηση μάλλον δύσκολα να περιμένουμε κάτι διαφορετικό στη συνέχεια.
ΥΠΕΡΟΠΤΗΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ ΑΡΗΣ
Με το «αδιάφορο» να είναι το σήμα κατατεθέν του σημερινού αγώνα και τον Παναθηναϊκό να είναι καβάλα στο άλογο στον δρόμο για το Final 4 της Ευρωλίγκας οι αντίπαλοι μας κατέβηκαν ξεκάθαρα χωρίς την διάθεση να ζοριστούν. Με τον Σαμοντούροφ να παίρνει 33’ και τον Μπαρτσελόφσκι 28’ ο Άταμαν αντιμετώπισε με μια υποτιμητική διάθεση τον ΑΡΗ μας …αλλά η εξέλιξη του αγώνα τον δικαίωσε. Ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός σήμερα που σου έδινε μια αίσθηση ότι όποιον και αν είχε απέναντι του θα έχανε. Άστοχος, επιπόλαιος, τσαπατσούλης και χωρίς ίχνος συγκέντρωσης από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν αγχώσαμε ούτε για μια στιγμή τους αντιπάλους μας μιας και από μόνοι μας σκοντάφταμε στην προσπάθεια να μπούμε μέσα στην διεκδίκηση της νίκης.
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ
Είναι πραγματικά λυπηρό αυτό που συμβαίνει με τον φετινό ΑΡΗ αλλά και πρωτόγνωρο. Στο χρονικό σημείο που όλες οι ομάδες στοχεύουν να φθάσουν στην κορυφή της απόδοσης τους, ο ΑΡΗΣ καταφέρνει και παρουσιάζεται σε κάθε παιχνίδι και χειρότερος. Ή τουλάχιστον εξίσου κακός όπως κόντρα στο Μαρούσι και στον Κολοσσό. Και όπως τονίσαμε και τότε δεν έχει να κάνει με το τελικό αποτέλεσμα αλλά με μια συνολική εικόνα που ουρλιάζει ότι υπάρχει σοβαρό αγωνιστικό πρόβλημα. Ούτε ένα στοιχείο στο παιχνίδι του δεν έχει βελτιώσει η ομάδα τους τελευταίους μήνες. Είτε είχε παιχνίδια είτε έκανε απλά προπονήσεις το αποτέλεσμα αποκαρδιωτικό. Και τώρα προσευχόμαστε ο διακόπτης να γυρίσει …αν και ο κόουτς άρχισε να εκφράζει τις αμφιβολίες για το αν τελικά θα συμβεί αυτό.
ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ
Σε μόνιμη αγωνιστική πτώση παραμένει ο ΑΡΗΣ μας που ούτε κόντρα στον αδιάφορο και υπερόπτη Παναθηναϊκό κατάφερε να πείσει ότι τον ενδιαφέρει η συνέχεια του πρωταθλήματος. Ακόμη και αν ο κόουτς δηλώνει ικανοποιημένος από τους παίκτες του για την προσπάθεια και την συγκέντρωση σε αυτά τα παιχνίδια, η εικόνα δείχνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι που ελπίζουμε να αλλάξει στα πλέιοφς αν δεν θέλουμε να τελειώσει η σεζόν με αυτόν τον απογοητευτικό τρόπο. Όχι γιατί θα χάσουμε κάποιον τίτλο ή κάποια έξοδο στην Ευρώπη αλλά γιατί εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ που θαυμάσαμε και αποθεώσαμε κατά τη διάρκεια της σεζόν, απλά αγνοείται.
ΥΓ. Δικαιολογημένο το ξέσπασμα του Καστρίτη προς τους παίκτες του. Με αυτά που έβλεπε προς να κρατηθεί; Εμείς να δούμε πόσο ακόμη θα κρατιόμαστε…
ΥΓ2. Ο Παπαθεοδώρου καλά έκανε και είπε τα αυτονόητα. Εμείς πότε θα αρχίσουμε να μιλάμε;
Νέα οδυνηρή ήττα γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας αυτή την φορά από τον Κολοσσό παρουσιάζοντας κάκιστο πρόσωπο και προβληματίζοντας ενόψει της συνέχειας του πρωταθλήματος. Είτε αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι είτε τελικός… δικαιολογίες για τέτοιες ήττες απέναντι σε μια ομάδα όπως είναι ο Κολοσσός δεν υπάρχουν. Αποδοκιμασίες και χειροκροτήματα στο φινάλε της αναμέτρησης με τον κόσμο να μοιάζει εξίσου μπερδεμένος με την ομάδα.
SMALL BALL ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ
Δεν χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να φανεί ότι ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν είχε μπει συγκεντρωμένος στο παιχνίδι αλλά και ότι η προετοιμασία του ήταν τραγική. Ξεκίνημα με πάρτι των αντιπάλων μας κάτω από το καλάθι και μια γενικότερη ασυνεννοησία από την πλευρά μας σε άμυνα και ριμπάουντ. Έχαναν παίκτες, μπερδευόντουσαν στις αλλαγές, πηδούσαν δύο και τρεις μαζί σε προσποιήσεις και ριμπάουντ. Ο Κολοσσός παίζοντας αυτό το κλασσικό μπάσκετ που παίζει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια είχε τον έλεγχο, αναγκάζοντας μας να κυνηγάμε διαρκώς στο σκορ.
ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ 6.75
Στην υπεροπλία του Κολοσσού κάτω από το καλάθι και την πολυφωνία του στην επίθεση το μόνο που προσπάθησε να αντιπαραθέσει ο ΑΡΗΣ ήταν μια απελπισμένη προσπάθεια με μακρινά σουτ. Κάποια μπήκαν και αναθαρρήσαμε αλλά στο τέλος ο καλύτερος που έπαιξε πιο σωστά, πιο λογικά, πιο ισορροπημένα κέρδισε. Στοιχεία που δεν έδειξε ούτε για μια στιγμή ο ΑΡΗΣ σήμερα και για αυτό έχασε.
ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΠΗΓΑΝ ΚΟΥΒΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ
Η στατιστική του αγώνα τα λέει όλα. Εκτός από 2 λάθη λιγότερα σε όλα τα υπόλοιπα ο Κολοσσός ήταν καλύτερος. Και πως να μην είναι όταν ακολουθεί απλά τους «κανόνες» του αθλήματος κόντρα σε έναν αντίπαλο που πιο πολύ τον ενδιαφέρει να φέρει επανάσταση στον τρόπο που παίζεται το μπάσκετ παρά να κερδίσει. Κάπως έτσι οι εμμονές του Καστρίτη με τα χαμηλά σχήματα, το παράλογο ροτέισον και την πλήρη απουσία επιθετικού πλάνου μας έφεραν στο σημείο να χάνουμε από το Μαρούσι και τον Κολοσσό μέσα στην έδρα μας δικαιότατα. Χωρίς καν να χρειαστεί να παρέμβει κάποια Τσαρούχα. Με την αξία μας. Και αντί να βάλουν παίκτες και τεχνικό τιμ τα κεφάλια κάτω και να δουλέψουν ψάχνουμε δικαιολογίες. Αν υπάρχει κίνητρο, αν τα play in είναι ανούσια, αν οι διαιτητές μας εκνευρίζουν αλλά δεν κάνει να το εκδηλώνουμε και χίλια δύο άλλα που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει.
ΑΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΚΙΝΗΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΛΟΣΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΣΩΣΤΑ
Όποιος πιάνεται από την έλλειψη κινήτρου για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα μάλλον δεν ταιριάζει στον τεράστιο μπασκετικό ΑΡΗ και δύσκολα μπορεί να αφουγκραστεί την πίκρα που νιώθει ο Αρειανός σήμερα. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους 2.500 φίλους που προσπέρασαν το «αδιάφορο» του αγώνα και βρέθηκαν στο Παλέ σήμερα. Η ομάδα εδώ και αρκετό καιρό με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν βλέπεται. Και αντί από παιχνίδι σε παιχνίδι να κάνουμε ένα βήμα εμπρός καταλήγουμε να κάνουμε άλματα προς τα πίσω και να μοιράζουμε γρίφους… για δικαιολογίες. Κρίμα για την όλη φετινή προσπάθεια που τείνει να γίνει μια μακρινή ανάμνηση πριν καν ξεκινήσουν τα πλέιοφς.
ΥΓ. 9’ 40’’ ο Σόουζα χωρίς 2ο ψηλό, 4’ 48’’ ο Κατσίβελης σε ένα παιχνίδι με τραγική επιθετική λειτουργία, 5΄ 51’’ ο θετικός σήμερα Περσίδης, σχεδόν 22’ ο Μποχωρίδης σε μια άσχημη ήμερα για τον ίδιο(και για εμάς. Μόνο αν είσαι «μπασκετικός γκουρού» μπορείς να το καταλάβεις. Αν δεν το καταλαβαίνεις χειροκρότησε την προσπάθεια και μην μιλάς.
ΥΓ2. Φθάνουμε μήνα Μάιο και ο ΑΡΗΣ όχι μόνο παραμένει χωρίς επιθετικό πλάνο αλλά έχει ξεμείνει και μόλις με έναν ψηλό. Για αυτό το μπάχαλο σε μια χρονιά με 9 συμβόλαια ξένων θα μας πει κανείς «ειδικός» τίποτα. Ή μόνο στα «μπράβο» κάνουμε τις αναλύσεις και ρωτάμε τους πρωταγωνιστές;
ΥΓ3. Έκανε το βήμα παραπάνω η ομάδα φέτος και έπιασε(?) τον στόχο της. Οπότε όλα καλά προχωράμε με το βλέμμα προς την επόμενη χρονιά; Ας μας το πει κάποιος από την ΚΑΕ για να μην στεναχωριόμαστε άδικα.
ΥΓ4. Χάθηκε η νίκη και μαζί και η ευκαιρία να κουνήσουμε το δάχτυλο σε αυτούς που δεν ήρθαν σήμερα στο Παλέ...
Επιστροφή στις νίκες και στις σοβαρές… εμφανίσεις έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Περιστέρι κερδίζοντας με 75-82! Δεν έπιασε κάποια σπουδαία απόδοση σήμερα η ομάδα αλλά με εξαίρεση το 2ο δεκάλεπτο ήταν σοβαρή και συγκεντρωμένη στην άμυνα και αυτό όπως αποδείχθηκε ήταν αρκετό. Προσπάθησε η Τσαρούχα και παρέα της να γυρίσουν το παιχνίδι αλλά χωρίς επιτυχία.
ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ
Κεφάτοι μπήκαν οι παίκτες μας στο παιχνίδι με εύστοχα μακρινά σουτ αλλά και ξεκάθαρη διάθεση να παίξουν σωστή άμυνα. Το Περιστέρι έμοιαζε να μην έχει την απαιτούμενη ενέργεια να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του αγώνα και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν οι παίκτες μας φθάνοντας στο +13 με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου. Τολιόπουλος, Μπλούμπεργκς και Χάρελ ήταν οι βασικοί εκφραστές του καλού ξεκινήματος μας στην επίθεση με τον Σανόγκο να κάνει όλη την βρώμικη δουλειά.
Η ΤΣΑΡΟΥΧΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΔΡΑΣΗ
Τίποτα το παράξενο δεν έγινε σήμερα στο Περιστέρι… απλά οι διαιτητές για ακόμη μια φορά προσπάθησαν να αλλάξουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Μέσα στα πρώτα 3’ του 2ου δεκαλέπτου, η Τσαρούχα και η παρέα της ανακάλυψαν κάθε λογής σφύριγμα ώστε να μας κόψουν τον ρυθμό και να αφυπνίσουν το Περιστέρι. Και δυστυχώς το πέτυχαν. Τα συνεχόμενα φαλτσοσφυρίγματα αποσυντόνισαν εντελώς τους παίκτες μας και από εκεί που ο ΑΡΗΣ λειτουργούσε ως καλοκουρδισμένη μηχανή ξαφνικά έμοιαζε με παιδική χαρά. Ο εκνευρισμός από τα σφυρίγματα έφερε λάθη, αστοχία και το Περιστέρι μπροστά με 5 πόντους.
ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΝΙΚΗΤΗΣ
Μπορεί το παιχνίδι να έμοιαζε σιγά σιγά να ξεφεύγει από τον έλεγχο μας αλλά οι παίκτες του Καστρίτη δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Ο Σανόγκο συνέχιζε να παλεύει σαν σκυλί σε κάθε φάση, ο Χάρελ έκλεβε το πορτοφόλι όποιου έβρισκε μπροστά και Σόουζα σαν από μηχανής Θεός έδινε λύσεις σε επίθεση και άμυνα εκεί που δεν το περίμενε κανείς! Και όταν μπήκε και ο Στάρκ με τον Κατσίβελη στην εξίσωση η πλάστιγγα έγειρε οριστικά προς την πλευρά μας.
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ
Σίγουρα θα πρέπει να νιώθει ικανοποιημένος ο Καστρίτης σήμερα από αυτά που είδε από τους παίκτες του. Η ομάδα σε 3 δεκάλεπτα έπαιξε με απόλυτη συγκέντρωση, δεν μάσησε από τα σφυρίγματα των διαιτητών και δεν σταμάτησε σε κανένα σημείο του αγώνα να πιστεύει στη νίκη. Είδε επιτέλους παίκτες όπως ο Μπλούμπεργκ, ο Σανόγκο, ο Στάρκ, ο Σόουζα και ο Κατσίβελης να παίρνουν πιο ώριμες αποφάσεις στην επίθεση και να βοηθάνε στο σκοράρισμα τον Τολιόπουλο και τον Χάρελ. Μοναδική παραφωνία ο Μποχωρίδης και ο Ριντ που δεν μπόρεσαν να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό. Ωστόσο αυτό που μετράει πέρα από τη νίκη είναι ότι ο ΑΡΗΣ έδειξε να συνέρχεται από την αγωνιστική καθίζηση που τον χαρακτήριζε στα τελευταία παιχνίδια.
ΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ
Χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι το εξεζητημένο ο ΑΡΗΣ αλλά παρουσιάζοντας ύστερα από καιρό τα βασικά του αγωνιστικά του χαρακτηριστικά πήρε τη νίκη κόντρα στο Περιστέρι …την Τσαρούχα και τους λοιπούς. Η μαχητικότητα, η προσήλωση στην άμυνα αλλά και το πνεύμα νικητή που έμοιαζε να έχει χάσει τον τελευταίο καιρό σήμερα τα ξαναείδαμε και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Καιρός να επιστρέψει και ο Γκάλινατ και να δούμε την ομάδα να ανεβάζει και άλλο την απόδοση ενόψει των κρίσιμων αναμετρήσεων. Μπράβο ρε Αρειανάρα!
Όλοι σε αυτό ελπίζουμε. Δεν θέλω να φανταστώ καν το σενάριο να συνεχίσουμε όπως πέρσι... μετά από 3 ενδιαφερόμενους για[…]
Παιδιά λέτε να γίνει το θαύμα;;
Το εύλογο συμπέρασμα φίλε Πλάνετ είναι ότι όντως κερδίζουν από την εμπλοκή τους στον Άρη... Ούτε εγώ ήθελα να το[…]
Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει κάθε φορά που παρουσιάζεται μια νέα προοπτική σε οποιοδήποτε τμήμα σχετίζεται με τον[…]
Υπονοείς ότι αυτοί που διοικούν μέχρι σήμερα ως διοίκηση Πρωτοδικείου είναι εμπόδιο στην αλλαγή διοίκησης και ιδιοκτησίας στην ΚΑΕ Άρης[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!