Με τις γιούχες στο παιχνίδι με την Καρδίτσα μάλλον να πιάνουν τόπο… οι παίκτες του Καστρίτη έδειξαν διάθεση, έπαιξαν πιο συγκεντρωμένα και κατάφεραν να κερδίσουν την Λιετκαμπέλις με 81-66. Αναμφίβολα MVP της αναμέτρησης ο Γούντμπερι που όχι μόνο έδειξε ότι έχει επιστρέψει για τα καλά από τον τραυματισμό του αλλά ότι αξίζει γενικότερα σε αυτόν τον ΑΡΗ έναν πιο ενεργό ρόλο στο παιχνίδι. Νίκη χωρίς αντίκρισμα βαθμολογικά αλλά σίγουρα με ευεργετικές επιπτώσεις στην αυτοπεποίθηση της ομάδας που μετά τις τελευταίες εμφανίσεις είχε πιάσει πάτο.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με τον Γούντμπερι να είναι η αιχμή του δόρατος στην επίθεση και όλους τους υπόλοιπους να δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση στα καθήκοντα τους ο ΑΡΗΣ άντεξε στο καλό ξεκίνημα των Λιθουανών. Όχι μόνο δεν τους επέτρεψε να χτίσουν διαφορά αλλά κατάφερε και να προσπεράσει λίγα δεύτερα πριν τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου. Τα γνωστά όμως προβλήματα στην άμυνα κοντά στο καλάθι και η μοναξιά του Γούντμπερι στην επίθεση δεν μας επέτρεπαν να χτίσουμε διαφορά και έτσι το παιχνίδι πήγαινε πόντο πόντο.

Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ 4^Ης ΠΕΡΙΟΔΟΥ

Κούπερ και Γουίλις δεν ήταν σε καλή βραδιά,  ο Νόλεϊ μετά τις παρεμβάσεις του Καστρίτη έμοιαζε με το πόδι κολλημένο στο φρένο και οι Χότζ και Λαζέφσκι είχαν απλά κάποιες εκλάμψεις που δεν ήταν αρκετές. Η άμυνα όμως ήταν αυτή που οδήγησε την έτσι και αλλιώς προβληματική Λιετκαμπέλις σε μια σειρά κακών επιλογών, άστοχων σουτ και αρκετών εύκολων λαθών. Νόλεϊ, Χότζ και Γούντμπερι έβγαλαν καλές άμυνες και έδωσαν την ευκαιρία στην ομάδα να τρέξει και να βρει γρήγορους πόντους. Και όταν και ο Κούπερ βρήκε ρυθμό στην επίθεση η πλάστιγγα έγειρε για την καλά προς την πλευρά μας. Ωστόσο και στο τέλος ο Γούντμπερι ήταν αυτός που με τα καλάθια του κλείδωσε τη νίκη για την ομάδα μας δίνοντας ιδανικό επίλογο σε μια καταπληκτική για τον ίδιο βραδιά.  

ΜΕ ΑΛΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ

Εμφανώς αλλαγμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο παρκέ, δείχνοντας από νωρίς μια διάθεση εντελώς διαφορετική από αυτήν του περασμένου Σαββάτου. Διαφορετική διάθεση έδειξε και ο Καστρίτης που από το τζάμπολ προσπάθησε να ταράξει τα νερά αφήνοντας τον Νόλεϊ στον πάγκο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δούμε μια ομάδα που παρά τις όποιες λάθος επιλογές της σε άμυνα και επίθεση έδειχνε πιο σοβαρή. Ακόμη και όταν πέρασε ο Νόλεϊ στο παιχνίδι έμοιαζε με διαφορετικό παίκτη σε σχέση με αυτόν που βλέπουμε στους τελευταίους αγώνες που νομίζει ότι βρίσκεται στην αλάνα της γειτονιάς του με τους φίλους του. Είχε διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ, κίνηση και υπομονή στην επίθεση. Μάλιστα έψαξε και τις συνεργασίες με κάποιες από αυτές να καταλήγουν σε ωραία καλάθια. Είχε όμως και έναν Γούντμπερι που τα έκανε σχεδόν όλα και στις 2 πλευρές του γηπέδου.  Το σημαντικότερο όμως από όλα έχει να κάνει με τον διαφορετικό τρόπο σκέψης του Καστρίτη σε σχέση με το παρελθόν. Επιτέλους αποφάσισε να δοκιμάσει και κάτι διαφορετικό και σε μεγάλο βαθμό του βγήκε.  Ας ευχηθούμε να μην ήταν μια αναλαμπή και να δούμε στη συνέχεια περισσότερο Γούντμπερι και λίγοτερο Νόλεϊ σε ρόλο one man team show γειτονιάς.  Όσο για τα προβλήματα στο 5, αυτά σίγουρα δεν λύνονται έτσι απλά με το δίδυμο ψηλών Μπάνκς – Ρόμπερτς. Ακόμη και όταν ο Ρόμπερτς είναι θετικός όπως ήταν σήμερα, δεν είναι αρκετό. Εκεί αναμένουμε τις αλλαγές στο ρόστερ.

ΟΙ ΓΙΟΥΧΕΣ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ

Στον απόηχο της κατακραυγής μετά την ιστορική ήττα ντροπής από την Καρδίτσα οι παίκτες του ΑΡΗ και το τεχνικό τιμ δεν είχε άλλη επιλογή από το να δείξει έστω ότι προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση. Πρώτος ο Καστρίτης προσπάθησε να ξεφύγει από τα τετριμμένα και οι παίκτες του σε μεγάλο βαθμό τον ακολούθησαν. Είχαν ένταση και συγκέντρωση στην άμυνα, υπομονή και κίνηση στην επίθεση αλλά και έναν Γούντμπερι απόλυτο πρωταγωνιστή στην καλύτερη του εμφάνιση με τη φανέλα του ΑΡΗ μας! Σχεδόν απίθανο να οδηγήσει κάπου παραπέρα αυτή η νίκη, σίγουρα όμως αποτελεί ένα πρώτο ελαφρύ παυσίπονο για όλους.

ΥΓ. Σήμερα φάνηκε ότι δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα που έχουν ή δεν έχουν κάποιοι παίκτες αλλά έχει να κάνει και με τον τρόπο που αξιοποιούνται μέσα από το «πλάνο» και την «διαδικασία» Καστρίτη.

ΥΓ2. Έστω οδεύοντας προς το τέλος του έτους είδαμε και μια προσπάθεια για κάτι διαφορετικό από τον κόουτς. Ας ελπίσουμε να υπάρχει συνέχεια και να μην ξεχαστεί μέσα στην γενικότερη θολούρα.

Αρνητική ιστορία έγραψε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας στο Nick Galis Hall γνωρίζοντας βαριά ήττα από την Καρδίτσα με 27 πόντους διαφορά… κάτι που όσο και αν ψάξουμε στη μνήμη μας δύσκολα θα θυμηθούμε κάτι ανάλογο στο παρελθόν. Ένα απόλυτο μπάχαλο επί 40’ που δεν θύμιζε σε τίποτα ομάδα μπάσκετ. Ούτε καν ερασιτεχνική. Αδιάφοροι παίκτες, θολωμένος προπονητής και μια εικόνα που πρόσβαλλε τον σύλλογο και όσους βρεθήκανε σήμερα στο γήπεδο.  Στο ίδιο μήκος και οι δηλώσεις του Καστρίτη που αντί για μια έστω προσχηματική συγγνώμη προτίμησε να αναφερθεί στην έλλειψη ενσυναίσθησης από όσους χαλιούνται και την τάση ανθρωποφαγίας που δείχνουν.

ΣΚΟΡΠΟΧΩΡΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ

Ούτε για μια στιγμή η ομάδα δεν έδειξε ικανή να διεκδικήσει τη νίκη από την Καρδίτσα. Από την στιγμή που οι παίκτες μας πάτησαν στο παρκέ, υστερούσαν στα πάντα σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Η Καρδίτσα έμοιαζε μπροστά μας με ομάδα από το NBA που ήρθε για να προπονηθεί κόντρα στον ΑΡΗ. Δεν συνάντησε καμία αντίσταση και με συνοπτικές διαδικασίες ανέβαζε τον δείκτη της διαφοράς. Οι φωνές και τα νεύρα του Καστρίτη ήταν η μόνη προσπάθεια αντίδρασης από την πλευρά μας μιας και καθαρά αγωνιστικά για άλλο ένα παιχνίδι  ο κόουτς μοιρολατρικά αποδέχθηκε ότι συνέβαινε πάνω στο παρκέ χωρίς να προσπαθεί να το αλλάξει.

ΑΝ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΛΥΣΕΙΣ;

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Κάτι τέτοιο θυμίζει ο φετινός ΑΡΗΣ που παραμένει αδιόρθωτος και αρνείται πεισματικά να κάνει ένα βήμα προόδου. Και πως να το κάνει όταν ο «ιθύνων νους» αυτής της ομάδας επιμένει στα αρχικά του πλάνα και σκέψεις, αδιαφορώντας ότι η ομάδα πάει από το κακό προς το χειρότερο. Τίποτα δεν προσπαθεί να αλλάξει ο Καστρίτης. Ακόμη και αν μπαίνουν νέα πρόσωπα στην ομάδα τα πάντα παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα. Οι ίδιες ανούσιες άμυνες, τα ίδια ανόητα λάθη, οι ίδιες κακές επιλογές. Μονίμως με την δικαιολογία οδηγό με αποτέλεσμα κανείς στην ομάδα να μην νιώθει την παραμικρή ευθύνη για ότι συμβαίνει. Πως περιμένουμε από παίκτες σαν τον Χότζ, τον Λαζέφσκι και τον Μπάνκς να βγουν μπροστά όταν δεν υπάρχει η πίεση από τον κόουτς για να γίνει κάτι τέτοιο. Ο ίδιος μετά από κάθε ήττα τους δίνει άλλοθι. Ο ίδιος τους στηρίζει με νύχια και με δόντια από το καλοκαίρι ενώ θα έπρεπε νωρίς νωρίς να έχει αποδεχθεί τις λανθασμένες επιλογές του και να έχει προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις. Όταν όμως το καλό της ομάδας και οι νίκες δεν είναι προτεραιότητα αλλά να εξυπηρετηθεί ένα συγκεκριμένο πλάνο που βολεύει τον κόουτς αυτά είναι τα αποτελέσματα. Αποτελέσματα που θα έπρεπε να έχουν εξοργίσει τη διοίκηση. Το αφήγημα του κόουτς όμως βολεύει τη διοίκηση, όπως τη βολεύει και όλη την ευθύνη της αγωνιστικής ξεφτίλας να την έχει ο Καστρίτης. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Όταν αποφασίσει η διοίκηση να ζητήσει ευθύνες τότε ίσως και να αρχίσουμε να βλέπουμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ.

ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΕΙΩΜΟ

Καμία έκπληξη για ότι έγινε σήμερα. Άλλωστε τα είπε όλα ο κόουτς στη συνέντευξη τύπου. Μα αφού υπάρχουν προβλήματα… τι περιμένατε; Να αλλάξουν 1-2 σωστές πάσες και να βγάλουν κάποιο σύστημα στην επίθεση; Να παίξουν άμυνα και να παλέψουν για κάθε μπάλα;  Για ποιο λόγο να προσπαθήσουν παραπάνω; Μα από την στιγμή που λείπει ο Τολιόπουλος και ο Μποχωρίδης και όσο θα λείπουν είναι αποδεκτό οι υπόλοιποι παίκτες και όλη η ομάδα σαν σύνολο να έχει αυτή την εικόνα. Είναι φυσιολογικό δηλαδή να χάνεις με αυτόν τον τρόπο από την Καρδίτσα. Τι δεν καταλαβαίνεις; Οπότε όλα καλά συνεχίζουμε έτσι…

ΥΓ. Για έλλειψη ενσυναίσθησης ακούσαμε, για ανθρωποφαγία ακούσαμε… ένα συγγνώμη δεν ακούσαμε.

ΥΓ2. Από την ήττα από την Καρδίτσα μέσα στο Παλέ στο φιλικό προετοιμασίας έως και τον σημερινό διασυρμό απέναντι στην ίδια ομάδα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Ή τουλάχιστον δεν έχει αλλάξει κάτι προς την θετική κατεύθυνση. Και για αυτό δεν φταίει κανένας τραυματισμός.

ΥΓ3. Όσο και αν σκαλίζω τη μνήμη μου δεν μπορώ να θυμηθώ ανάλογη κακή βραδιά μέσα στην έδρα μας με έναν αντίπαλο σαν την Καρδίτσα. Όπως και δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη φορά που ο κόσμος άρχισε να φεύγει από το γήπεδο από το ξεκίνημα της 4^ης περιόδου.

ΥΓ4. Είναι να αναρωτιέσαι τι άλλο πρέπει να κάνει ένας προπονητής στον ΑΡΗ για να ξεκινήσει έστω αμυδρά να συζητιέται το ενδεχόμενο αντικατάστασης του. Όχι γιατί δεν τον συμπαθούμε... Αλλά για το καλό της ομάδας που εδώ και καιρό έχει περάσει σε 2^η μοίρα μιας και προέχουν τα «παιδιά» και το «οικογενειακό κλίμα» στα αποδυτήρια και στα γραφεία.

Ένα από τα τελευταία του χαρτιά έπαιζε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Άγκυρα. Τα έδωσε όλα, έφθασε κοντά στη νίκη αλλά στο τέλος για ακόμη μια φορά δεν τα κατάφερε. Το 18-6 στα τελευταία 5’ που οδήγησε στην ήττα, ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα της κούρασης και της έλλειψης λύσεων στον πάγκο αλλά και ιδεών από τον κόουτς.

ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ

Ευχάριστη έκπληξη ήταν η παρουσία του ΑΡΗ στο πρώτο δεκάλεπτο. Όχι μόνο γιατί καταφέραμε να φθάσουμε στο +11 αλλά γιατί όλο αυτό προέκυψε μέσα από καλή κυκλοφορία της μπάλας και σωστές επιλογές στην επίθεση, καλή άμυνα και μαχητικότητα στα ριμπάουντ. Οι 8 πόντοι του Χότζ έμοιαζαν με μια πρώτη έκτακτη βοήθεια προς τους Κούπερ, Γουίλις και Νόλεϊ που και σήμερα προσπάθησαν να σηκώσουν την ομάδα στις πλάτες τους.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΡΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Στο 2^ο και στο 3^ο δεκάλεπτο η ομάδα μας ίσως για πρώτη φορά φέτος πορεύτηκε με την άμυνα. Αν και οι Τούρκοι άρχιζαν να διαβάζουν καλύτερα το παιχνίδι και με τους Ακπινάρ και Χάνλαν σιγά σιγά να ανεβάζουν απόδοση κατάφεραν να προσπεράσουν. Χάρη στην άμυνα  μιας και στην επίθεση Κούπερ και Γουίλις πάλευαν σχεδόν μόνοι  του ο ΑΡΗΣ κατάφερε να μείνει μέσα στην διεκδίκηση της νίκης και να προσπεράσει ξανά.

ΧΩΡΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟ

Όσο κυλούσε ο χρόνος τόσο χανόταν η συγκέντρωση των παικτών μας. Από την καλή άμυνα και τα πολλά κερδισμένα ριμπάουντ μέχρι την αποτελεσματικότητα στην επίθεση, ο ΑΡΗΣ ότι καλό έκανε στο παιχνίδι στα τελευταία 5’ το άφησε στην άκρη. Προφανώς και η κούραση έπαιξε τον ρόλο της, πόσο μάλλον όταν εκτός των Κούπερ και Γουίλις, ο τρίτος πόλος στην επίθεση ο Νόλεϊ είναι σε κακή βραδιά. Το 18-6 επιμέρους σκορ στα τελευταία λεπτά χάλασαν με περίσσια ευκολία ότι είχε χτίσει ο σημερινός ΑΡΗΣ σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ

Όταν έχεις παίξει τόσο κακό μπάσκετ όσο έχει παίξει το φετινό σύνολο του Γιάννη Καστρίτη κάθε κλικ προς την σωστή κατεύθυνση το υποδεχόμαστε ως σαν έναν μικρό άθλο. Κάπως έτσι έμοιαζε το παιχνίδι κόντρα στην Τούρκ και ιδιαίτερα το πρώτο δεκάλεπτο που είδαμε τον Χότζ να σκοράρει,  2-3 καλές συνεργασίες, μαχητικότητα στα ριμπάουντ και συγκέντρωση στην άμυνα. Από την άλλη όμως είδαμε ξανά τα ίδια ακριβώς προβλήματα. Τους Χότζ και Λαζέσφσκι συνολικά στο παιχνίδι να κρύβονται, τον Μπάνκς να αδυνατεί να διαβάσει εγκαίρως ότι γινόταν στο γήπεδο, τον Ρομπέρτς να μοιάζει αφηρημένος και τον Καστρίτη να μην θέλει να ξεφύγει ούτε σπιθαμή από τα πλάνα του. Κουραστικό ένας εναντίον ενός στην επίθεση, οι ίδιες άμυνες που δεν μπορούν να εφαρμόσουν οι περισσότεροι φετινοί μας παίκτες ξανά και ξανά. Μέχρι και στα τελευταία λεπτά η ίδια απάθεια που έχουμε δει και στα προηγούμενα παιχνίδια που κρίθηκαν στο τέλος. Ούτε μια σκέψη, ούτε μια δοκιμή, ούτε ένα ρίσκο από τον κόουτς. Αν τύχει και όποιος πάρει την προσπάθεια το βάλει και ο αντίπαλος το χάσει καλώς… διαφορετικά τι να κάνουμε πάμε παρακάτω μέχρι να επιστρέψουν οι τραυματίες.

ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΜΕΙΝΕ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ

Πιο σοβαρή παρουσιάστηκε η ομάδα σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια και πάλι όμως όταν φθάσαμε στα κρίσιμα λεπτά χάθηκε το καθαρό μυαλό εντός και εκτός των 4 γραμμών. Ίσως και να αξίζαμε τη νίκη σήμερα αλλά με 2.5 παίκτες δεν πας πουθενά.  Σίγουρα δεν πας στην επόμενη φάση του Eurocup μιας και πλέον μας έχουν απομείνει μόνο μαθηματικές ελπίδες και πολύπλοκα σενάρια πρόκρισης.  Μικρό το κακό θα μου πεις σε σχέση με όσα διαδραματίζονται φέτος. Πλέον η σκέψη μας είναι στο αν θα επιστρέψει κάποιος από τους τραυματίες και ο ΑΡΗΣ κόντρα στην Καρδίτσα παρουσιαστεί πιο γεμάτος.

ΥΓ. Δάκρυσαν τα παιδιά στα αποδυτήρια… Εμείς να δεις κόουτς πόσο δάκρυ ρίχνουμε με αυτά που βλέπουμε φέτος.

Τα νεκρά διαστήματα στην επίθεση και τα μόνιμα προβλήματα στην άμυνα στοίχισαν μια ακόμη νίκη παρά την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλε η ομάδα. Εντυπωσιακός ο Κούπερ σήκωσε την ομάδα στις πλάτες του, θετικός και ο Νόλεϊ παρά την αστοχία του …σε έναν ΑΡΗ που ακόμη και να τολμήσει κάποιος να σουτάρει είναι ζητούμενο. Νεκρά διαστήματα και από τον πάγκο στο δεύτερο ημίχρονο που δίστασε να ανακατέψει παραπάνω την τράπουλα μπας και γυρνούσε το παιχνίδι.

ΜΕ ΚΟΥΠΕΡ ΟΔΗΓΟ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑ ΣΤΟ ΧΑΛΑΡΟ

Με τον Κούπερ όπως φάνηκε από το τελευταίο παιχνίδι θα πορευόταν ο ΑΡΗΣ σήμερα και έτσι ακριβώς και έγινε από το ξεκίνημα του αγώνα. Μαζί με τον Νόλεϊ ήταν οι 2 παίκτες που βγήκαν μπροστά και οδήγησαν στο ισχνό προβάδισμα του πρώτου δεκαλέπτου. Ένα δεκάλεπτο όπου όσο καλοί ήμασταν επιθετικά, άλλο τόσο κακοί ήμασταν στην άμυνα. Συνεχώς κακές τοποθετήσεις και άνευρες κινήσεις χωρίς ουσία.

ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Σε έναν σχεδόν σταθερό μονότονο ρυθμό κυλούσε το παιχνίδι. Νόλεϊ και Κούπερ με ατομικές ενέργειες να προσπαθούν να σκοράρουν την ίδια στιγμή που στην άμυνα τα πράγματα αντί να βελτιώνονται μάλλον γινόντουσαν χειρότερα. Στην άλλη πλευρά όμως όσο κυλούσε ο χρόνος προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να περιορίσουν τον Κούπερ και τον Νόλεϊ.  Αποτέλεσμα αυτής της εικόνας ήταν το προβάδισμα του Λαυρίου με 12 πόντους.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, ΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΘΕΙΑ

Αν και η εικόνα του αγώνα εκεί κάπου στο -12 έδειχνε ότι δύσκολα να άλλαζε κάτι ο ΑΡΗΣ βρήκε τα ψυχικά αποθέματα και με μια αντεπίθεση διαρκείας χάρη στους 2 πρωταγωνιστές έφερε το παιχνίδι στα ίσια λίγο πριν τη  λήξη του 3^ου δεκαλέπτου. Η κούραση όμως έκανε την εμφάνιση της, Νόλεϊ και Κούπερ έκαναν τα λαθάκια και φυσικά δεν υπήρχε κανείς άλλος να τους καλύψει. Ούτε στην επίθεση αλλά ούτε και στην άμυνα όπου το Λαύριο εύκολα ή δύσκολα έβρισκε τον δρόμο προς το καλάθι. Σχεδόν όλη η 4^η περίοδος κύλησε έτσι με τον Καστρίτη να παρακολουθεί να ρισκάρει με κάτι διαφορετικό μπας και άλλαζε κάτι.

ΚΟΥΠΕΡ, ΝΟΛΕΪ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΑΟΣ

Περιμέναμε κάτι διαφορετικό σήμερα; Μάλλον όχι. Ίσως να μας αιφνιδίασε θετικά κιόλας η ομάδα σε κάποια σημεία του αγώνα που έδειχνε να παίζει πιο ώριμα. Κατά τα άλλα όλα κύλησαν βάσει πλάνου. Κούπερ και Νόλεϊ έκαναν τα πάντα. Ο μέτριος Χατζηδάκης που ήταν ότι καλύτερο είχες να επιδείξεις κοντά στο καλάθι και από εκεί και πέρα το χάος. Χάος που αρχίζει και τελειώνει στους 4 ξένους. Χότζ, Λαζέφσκι  και Ρόμπερτς με ελάχιστη επίδραση στο παιχνίδι. Ιδιαίτερα οι 2 πρώτοι φοβούνται να πάρουν πρωτοβουλίες και στην άμυνα είναι μόνιμη τρύπα… Ακόμη και ο Νόλεϊ σε έναν σοβαρό ΑΡΗ θα ελεγχόταν για τον τρόπο παιχνιδιού του. Σε αυτόν… καλά κάνει και ότι κάνει. Άλλωστε πλησιάζοντας τα μέσα Δεκέμβρη τι από όλα αυτά που σχεδίαζε και προετοίμαζε ο Καστρίτης το καλοκαίρι έχει πάει καλά; Σίγουρα πάντως δεν σχεδίαζε να περιμένει τον Κούπερ και τον Γουίλις μπας και τον σώσουν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Όσο και αν κάλυψαν τις απουσίες στα γκαρντ ο εντυπωσιακός Κούπερ και ο Νόλεϊ στην άμυνα και τους ψηλούς το κενό παρέμεινε. Συνεχίζει να πληρώνει ο ΑΡΗΣ τα λάθη του καλοκαιριού και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι να επιστρέψουν οι τραυματίες και μπει και ο Γουίλις στο ρόστερ σε μια ακόμη διορθωτική κίνηση από αυτές που πρέπει να γίνουν. Βασανιστική διαδικασία αλλά αυτό είναι φέτος…

Πιστός στις συνήθειες του και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας, τα έδωσε όλα κόντρα στη Βενέτσια, κατάφερε να επιστρέψει από το -20 και να διεκδικήσει στα ίσια τη νίκη αλλά στο τέλος δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει τη νίκη. Ο εκπληκτικός Γουίλις προσπάθησε να το κερδίσει μόνος του αλλά στο τέλος και αυτός δεν είχε το καθαρό μυαλό όπως και οι Κούπερ και Νόλεϊ παρά την καλή τους εμφάνιση. Χειροκροτήματα και νεύρα στο φινάλε. Από την μια όλοι αναγνωρίζουν την προσπάθεια παρά τα προβλήματα με τους τραυματισμούς από την άλλη όμως η συνολική εικόνα της ομάδας αρχές Δεκεμβρίου είναι απογοητευτική.

ΘΟΛΩΜΕΝΑ ΜΥΑΛΑ, ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ

Βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο μπήκε η ομάδα στο αποψινό παιχνίδι είναι να απορείς με την προετοιμασία που έγινε. Παίκτες μπερδεμένοι σε όλο το μήκος και πλάτος του παρκέ! Δεν ήξεραν που να κινηθούν, έπεφτε ο ένας πάνω στον άλλον και στην άμυνα έμοιαζαν με παιδάκια που προσπαθούσαν να σταματήσουν κάποιους σταρ του NBA. Στο ίδιο τέμπο και ο κόουτς που όσα νεύρα και αν έβγαζε εκεί στον πάγκο οι κινήσεις του έδειχναν κάτι εντελώς διαφορετικό και αρκετά παθητικό. Το 21-41 στα μισά του 2^ου δεκαλέπτου ήταν η αποτύπωση της εικόνας ενός αγώνα όπου ο ΑΡΗΣ απουσίαζε εκτός του Νόλεϊ που έμοιαζε εξαρχής ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος από όλους.

ΚΟΥΠΕΡ, ΝΟΛΕΪ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ …ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Με ένα προσωπικό κρεσέντο 11 συνεχόμενων πόντων, ο Κούπερ φώναξε βροντερό παρών στο παιχνίδι και μαζί ο ΑΡΗΣ έδειξε τα πρώτα σημάδια ζωής. Από εκεί που η διαφορά είχε κάτσει στο -20 αρχίσαμε να την ροκανίζουμε. Οι πόντοι του Κούπερ και του Νόλεϊ αφύπνισαν και τους υπόλοιπους που με αρκετή καθυστέρηση ανέβασαν την ένταση στην άμυνα. Η αντεπίθεση του ΑΡΗ γιγαντώθηκε όταν ο Γουίλις αποφάσισε να βγει μπροστά. Ο Αμερικάνος έκανε ότι ήθελε στο γήπεδο με όποιο τρόπο ήθελε. Άλλες φορές με λογική, άλλες φορές με τρέλα, τις περισσότερες όμως φορές την έβαζε την μπάλα στο καλάθι. Όλα αυτά όμως μέχρι τα μισά της 4^ης περιόδου όπου η κούραση έκανε την εμφάνιση της και το προσπέρασμα για πρώτη φορά στο παιχνίδι με 70-69 δεν είχε συνέχεια. Και πως να έχει όταν στα τελευταία λεπτά η ομάδα θυμήθηκε όλα τα στραβά της και είπε να τα στριμώξει στα 3-4 λεπτά που απέμεναν. Μπλοκ άουτ ούτε για πλάκα, πολλά χαμένα ριμπάουντ, μαλθακότητα στην άμυνα και κακές επιλογές στην επίθεση.

ΚΟΥΠΕΡ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΙΣ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και τι δεν έχουμε ακούσει και δει φέτος με την «ειδική διαχείριση» των παικτών από τον Καστρίτη. Όλοι οι παίκτες θέλουν τον χρόνο τους, όλοι θέλουν τον τρόπο τους, όλα πρέπει να γίνουν σιγά σιγά ώστε να κατανοήσει ο καθένας την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας, 2 εβδομάδες θέλει ο ένας για να βρει αγωνιστικό ρυθμό, 1 μήνα θέλουν οι άλλοι για να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και τον Δεκέμβρη θα είμαστε. Αυτά ακούμε μαζί με ύμνους για τα μεγαθήρια αντιπάλους μας που πάνω στο παρκέ όμως  με το ζόρι κερδίζουν αυτόν τον προβληματικό γεμάτο απουσίες ΑΡΗ. Και ξαφνικά σκάνε μύτη 2 νέοι Αμερικάνοι και με συνοπτικές διαδικασίες επιβεβαιώνουν τα αυτονόητα. Έτοιμοι παίκτες με τσαγανό που δεν χρειάζονται κανά μήνα για να μας δείξουν αν ξέρουν ή δεν ξέρουν μπάσκετ. Έτσι απλά ο Γουίλις και ο Κούπερ στην δεύτερη εμφάνιση τους έκλεψαν την παράσταση. Μέχρι και ο Φίλλιος στην επιστροφή του έκλεισε το μάτι στον Καστρίτη που δεν τον ήθελε το καλοκαίρι. Και τελικά σήμερα ίσως και να είδαμε τον 2^ο καλύτερο πόιντ γκαρντ που έχει το ρόστερ. Γιατί σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και να μπορείς να κατεβάσεις την μπάλα και να περάσεις το κέντρο εγκαίρως έχει την αξία του. Μόνο ο Νόλεϊ δείχνει να βελτιώνεται. Οι υπόλοιποι στάσιμοι, στην καλύτερη περίπτωση με κάποιες αναλαμπές. Φταίει η διαδικασία,  φταίει που τους επέλεξαν. Καλό θα είναι για την ομάδα κάποια στιγμή να ειπωθεί το τι φταίει. Εκτός και αν βολεύει να λέμε ότι φταίνε οι τραυματισμοί.

ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ

Η κακή άμυνα σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού και τα πολλά χαμένα ριμπάουντ για ακόμη ένα παιχνίδι που παλέψαμε ήταν η πληγή που έφερε την ήττα. Σπουδαία εμφάνιση από τον Γουίλις που λίγο έλειψε να το κερδίσει μόνος του. Αρκετά καλοί και ο Κούπερ με τον Νόλεϊ.  Όταν όμως από τους 74 πόντους που πέτυχες τους 61 τους πέτυχαν μόλις 3 παίκτες τότε το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι να επιστρέψουν οι τραυματίες μπας και οι 3 γίνουν 5-6. Για βελτίωση σε άμυνα, ριμπάουντ, κλπ. ούτε λόγος.   

ΥΓ. 2-3 μπλοκ άουτ να μπορούσε να κάνει η ομάδα στο τέλος και θα είχαμε νικήσει. Υπομονή του χρόνου αν αυξηθεί το μπάτζετ μπορεί να δούμε και κανά μπλοκ άουτ...

Σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ με -12, είδε στην πορεία να χάνει από τραυματισμό τον Τολιόπουλο και τον Μποχωριδή, τελικά βρήκε νέους πρωταγωνιστές στα πρόσωπα των Χότζ, Νόλεϊ, Κούπερ και Ρόμπερτς και τελικά έφθασε στη νίκη. Μια νίκη που ήρθε πολύ πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ και δικαιολογημένα πανηγυρίστηκε από τους περίπου 5500 φίλους της ομάδας που εξάντλησαν τα εισιτήρια και γέμισαν κάθε άκρη του γηπέδου.

ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΣΚΟΡ

Με τέτοια χαλαρή άμυνα και τόσο κακές επιλογές στην επίθεση ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα της αναμέτρησης έβαλε τον αντίπαλο του στη θέση του οδηγού. Η πολύ κακή μας παρουσία σε όλες τις πλευρές του γηπέδου έδωσε το δικαίωμα στους παίκτες του ποακ να βρουν ρυθμό και να φθάσουν στο +12. Η αδυναμία του Μπάνκς στα αμυντικά του καθήκοντα και στη μάχη των ριμπάουντ έμοιαζε με πληγή που αιμορραγούσε από τα αποδυτήρια. Ενώ στην επίθεση μπορεί ο Νόλεϊ και ο Τολιόπουλος να έκαναν όλη την δουλειά αλλά φαινόταν ότι κανείς από τους 2 δεν ήταν σε τόσο καλή ημέρα.

ΔΕΝ ΜΑΣΗΣΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΤΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΣΕ ΦΡΕΝΗΡΗ ΡΥΘΜΟ

Η αποχώρηση του Τολιόπουλου λόγω τραυματισμού με τον ΑΡΗ να παλεύει να ξαναμπεί στο παιχνίδι έφερε μια παγωμάρα. Πόσο μάλλον όταν τα πράγματα στην άμυνα και στα ριμπάουντ βελτιώθηκαν με την είσοδο των Χατζηδάκη και Ρόμπερτς αλλά στην επίθεση ζοριζόμασταν. Αυτό το σοκ του τραυματισμού του Τολιόπουλου ίσως και να ήταν το έναυσμα για τους υπόλοιπους ώστε να βγουν μπροστά, να πάρουν τις πρωτοβουλίες που απέφευγαν και να γυρίσουν το παιχνίδι. Πρώτος και καλύτερος ο Χότζ που στα προηγούμενα παιχνίδια τα είχε σπάσει. Σήμερα όχι μόνο σκόραρε με καλά ποσοστά έξω από τα 6.75 αλλά κατάφερε με τα ριμπάουντ που μάζεψε και τα κλεψίματα που έκανε να δώσει την ευκαιρία στην ομάδα μας να τρέξει, να πετύχει εύκολους πόντους και να φθάσει με εντυπωσιακό τρόπο στο +18 λίγα λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα. Στο τέλος αυτός ο φρενήρης ρυθμός που συνέχισε να έχει η ομάδα μας έκανε ζημιά αλλά έπρεπε να αυτοκτονήσουμε για να χαθεί αυτή η νίκη.

ΒΡΗΚΕ ΛΥΣΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΑΛΛΑ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ

Ενστικτώδες αντίδραση μάλλον ήταν η σημερινή της ομάδας, ιδιαίτερα από το χρονικό σημείο που τραυματίστηκε ο Τολιόπουλος. Πρώτος και καλύτερος ο Μποχωρίδης (μέχρι να αποχωρήσει και αυτός τραυματίας) έβγαλε ένα πείσμα στο δεύτερο δεκάλεπτο που παρέσυρε ολόκληρη την ομάδα. Από την ένταση στην άμυνα μέχρι την οργάνωση των επιθέσεων ήταν από τους πιο κομβικούς παίκτες της αναμέτρησης παρόλο που τα στατιστικά του δείχνουν κάτι διαφορετικό. Αυτός όμως που έκανε την διαφορά ήταν ο Χότζ. Μήνες περιμέναμε μια τέτοια εμφάνιση και επιτέλους σήμερα είδαμε αυτόν τον Χότζ που μας παρουσιάστηκε ως δεινός σουτέρ και σκόρερ. Μακάρι να μην είναι μια εμφάνιση πυροτέχνημα και να υπάρχει ανάλογη συνέχεια. Ιδιαίτερα τώρα που οι Τολιόπουλος και Μποχωρίδης αναμένεται να λείψουν καιρό. Κούπερ και Νόλεϊ με την ενέργεια που έβγαλαν πάνω στο παρκέ και τους πόντους που πέτυχαν παρά την αστοχία τους ήταν και αυτοί στους διακριθέντες.  Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να κάνουμε και στον Ρόμπερτς μιας και από τη στιγμή που μπήκε(με αρκετή καθυστέρηση) στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ απέκτησε οντότητα κάτω από το καλάθι. Μέχρι να μπει ο Ρόμπερτς η ρακέτα ήταν άδεια και όποιος ήθελε έμπαινε και πετύχαινε καλάθι με ευκολία. Αυτά ήταν τα θετικά στοιχεία της σημερινής νίκης που θα πρέπει να κρατήσουμε για τη συνέχεια. Πλέον ο Καστρίτης με τους Τολιόπουλο και Μποχωρίδη εκτός θα πρέπει να ουσιαστικά να στήσει ένα πολύ διαφορετικό πλάνο για τη συνέχεια. Και σίγουρα θα χρειαστεί τον Χότζ και τον Ρόμπερτς που είδαμε σήμερα.

Η ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΝΙΚΗ ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΕ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Νοκ άουτ από νωρίς ο Τολιόπουλος… λίγο αργότερα αποχώρησε και ο Μποχωρίδης… αλλά ο ΆΡΗΣ τον χαβά του! Η ομάδα δεν μάσησε από το κακό της ξεκίνημα και τις ατυχίες με τους τραυματισμούς. Έβγαλε πάθος,  είχε τεράστια θέληση για τη νίκη και είχε και έναν εκπληκτικό Χότζ με μια εμφάνιση που μας χρωστούσε εδώ και καιρό!  Πήρε αυτό που ήθελε ο ΑΡΗΣ  μας, κερδίζοντας πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό  σκορ.  Σημαντική νίκη που δίνει αυτοπεποίθηση και ηρεμία στην ομάδα κόντρα στα προβλήματα τραυματισμών που δεν λένε να μας αφήσουν σε ησυχία. Δεν μασάμε όμως, το δείξαμε σήμερα και έτσι θα πρέπει να συνεχίσουμε! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Το ήθελε πολύ η ομάδα να ξεκινήσει την αντεπίθεση της στη Ρουμανία κερδίζοντας την Κλούζ στην πράξη όμως φάνηκε ότι δεν μπορούσε. Η εντυπωσιακή επιστροφή του Νόλεϊ και το θετικό ντεμπούτο του Κούπερ δεν μπόρεσαν να καλύψουν την συνολική αστοχία και το μόνιμο πρόβλημα κοντά στο καλάθι. Μια ήττα που μας κρατάει στην τελευταία θέση του ομίλου …κάτι όμως που δεν πτοεί τον κόσμο του ΑΡΗ που και σήμερα έδωσε το στίγμα του στο Κλούζ!

ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΛΕΪ

Δύσκολα τα πράγματα από το πρώτο τζάμπολ για τον ΑΡΗ που δεν μπόρεσε ούτε για μια στιγμή να προστατέψει το καλάθι του. Οι αντίπαλοι μας έμπαιναν κάρφωναν, άρπαζαν δεύτερες ευκαιρίες και έκαναν ότι ήθελαν κοντά στο καλάθι μας. Ο Μπάνκς μπορεί να μοίραζε τάπες και να έμοιαζε συνεπής σε πρώτο χρόνο στα αμυντικά του καθήκοντα, όταν όμως η μπάλα κυκλοφορούσε ή ήταν διεκδικήσιμη έχανε εντελώς την φάση. Σε αυτή την εικόνα η απάντηση του ΑΡΗ άκουγε στο όνομα Νόλεϊ . Μπορεί οι προσπάθειες που πήρε να ήταν τραβηγμένες και να ήταν άστοχος έξω από τα 6.75 αλλά τα 10 στα 14 δίποντα με προσωπικές ενέργειες και η συνεισφορά του σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού έμοιαζε με όαση και την μοναδική μας ελπίδα για να διεκδικήσουμε τη νίκη. Το προσπέρασμα του ΑΡΗ στα μισά του 2^ου δεκαλέπτου ενώ νωρίτερα η ομάδα είχε βρεθεί στο -10 είχε την υπογραφή του Νόλεϊ.

ΞΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Όσο ανταγωνιστικό και αν είχε γίνει το παιχνίδι με τις ομάδες να βρίσκονται κοντά στο σκορ ήταν φανερό ότι αυτό δεν θα συνεχιζόταν για πολύ. Από την μια ο ΑΡΗΣ να πασχίζει για κάθε άμυνα και κάθε καλάθι, από την άλλοι οι Ρουμάνοι να μπουκάρουν με ευκολία στο καλάθι μας και να σκοράρουν χωρίς καμία αντίσταση. Κάθε άστοχο σουτ μας πονούσε μιας και η άμυνα μας απουσίαζε. Με το που πήγε στο +12 παιχνίδι δεν υπήρχε ελπίδα μιας και ο ΑΡΗΣ φάνηκε να έχει ξεμείνει από ιδέες τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΑΠΟΝΤΕΣ

Ήθελε αλλά δεν μπορούσε η ομάδα σήμερα και πως να μπορέσει άλλωστε με τόσα σημαντικά προβλήματα. Παρά την βελτιωμένη συνολική εικόνα χάρη κυρίως στην εντυπωσιακή επάνοδο του Νόλεϊ και το θετικό ξεκίνημα του Κούπερ τα προβλήματα παρέμειναν στη θέση τους. Προβλήματα όπως η μονίμως μέτρια ως κακή απόδοση των Χότζ, Λαζέσφσκι, Μπάνκς και Ρόμπερτς.  Και ναι όταν επιστρέψουν οι Γούντμπερι και Μποχωρίδης η ομάδα θα είναι σαφώς καλύτερη. Τα προβλήματα όμως θα παραμείνουν εδώ. Εδώ στην άμυνα, εδώ στα ριμπάουντ, εδώ στο να πιάσεις την μπάλα και να την καρφώσεις στο καλάθι. Ίσως ο Γουίλις αν αποδειχθεί αποτελεσματικός να διορθώσει ως ένα σημείο αυτό το χάος κοντά στο καλάθι αλλά και πάλι… Ιδιαίτερα οι Χοτζ, Λαζέσφσκι και Μπάνκς όχι δεν έχουν ανταποκριθεί στις προσδοκίες αλλά αν κάτσουμε να αναλύσουμε σε τι ήλπιζε ο Καστρίτης να παίρνει η ομάδα από αυτούς τους τρεις και τι προσφέρουν ως τώρα θα απογοητευτούμε οικτρά. Δεν ξέρω πως αλλάζει όλο αυτό. Δύσκολα όμως να αλλάξει χωρίς μαζική αλλαγή προσώπων.

ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ

Το χρειαζόταν η ομάδα το διπλό, το κυνήγησε αλλά το δυνατό «come back» του Νόλεϊ και οι βοήθειες που έδωσε ο Κούπερ στο ντεμπούτο δεν αρκούσαν. Οι Ρουμάνοι είχαν περισσότερες επιλογές, έβρισκαν εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι μας και κάπως έτσι έφθασαν στη νίκη χωρίς να ζοριστούν. Στην ουρά της βαθμολογίας ο ΑΡΗΣ μας με την ολοκλήρωση του Α’ γύρου με τη συνέχεια να μοιάζει ολοένα και περισσότερο με τυπική διαδικασία.  Ζητούμενο πλέον για την ομάδα είναι να επιστρέψουν οι τραυματίες, να τρέξουν οι πολλές(και απαραίτητες) αλλαγές στο ρόστερ και να ξεκινήσει να βρίσκει τα πατήματα της πάνω στο παρκέ. Ιδανική ευκαιρία για αυτό το ξεκίνημα το παιχνίδι της Κυριακής.

ΥΓ. Μακάρι στο τέλος αυτή την σεζόν να την μνημονεύουμε για κάποια αγωνιστική επιτυχία και όχι για το ρεκόρ άστοχων επιλογών. Πραγματικά αυτό το φετινό δεν έχει προηγούμενο! Άραγε διορθώνεται;

Το υποψιαζόμασταν, μετά το παιχνίδι στο Αμβούργο το αναμέναμε και τελικά το παρακολουθήσαμε. Έτσι απλά διαδικαστικά ολοκληρώθηκε η αναμέτρηση με τον Πανιώνιο με την ομάδα μας να επιβεβαιώνει το αναμενόμενο και να χάνει εύκολα. Με τους απόντες(συν τον Ντε Τζούλιους) στριμωγμένους στην περιφέρεια και την πλειοψηφία των παρόντων στα χαμένα η βαριά ήττα ήταν αναπόφευκτη όσο και αν πάλευε ο Τολιόπουλος. Υπεραμύνθηκε των παικτών του ο Καστρίτης για ακόμη μια φορά.

ΕΝΑ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ

Με τον Λαζέφσκι και τον Τολιόπουλο να μπαίνουν φουριόζοι στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ άντεξε στην αρχική πίεση του Πανιωνίου και κατάφερε να μείνει κοντά στο σκορ στο πρώτο δεκάλεπτο. Τα προβλήματα στα ριμπάουντ και στην άμυνα ήταν εμφανείς από την αρχή αλλά η άμυνα ζώνης ως ένα σημείο λειτούργησε ευεργετικά.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ Ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Παραδόξως χωρίς ο ΑΡΗΣ να κάνει κάτι το ιδιαίτερο κατάφερνε να μένει κοντά στο σκορ. Με το που άρχισε όμως ο Πανιώνιος να προσαρμόζει καλύτερα την άμυνα του πάνω στον Τολιόπουλο και να ευστοχεί και σε κάποια μακρινά σουτ η εικόνα άλλαξε. Το +18 λίγο πριν το ημίχρονο ήταν αρκετό όπως φάνηκε και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του συγκινητικού και σήμερα Τολιόπουλου που προς στιγμή έριξε τη διαφορά στο -9 το τελικό 79-62 αντικατοπτρίζει τον αγώνα που παρακολουθήσαμε.

ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ

Κανείς δεν εξεπλάγη από το πρόσωπο που έδειξε ο ΑΡΗΣ και σήμερα. Σίγουρα κάποιος αφελής αμπάσκετος θα περίμενε η ομάδα έστω σε έναν ελάχιστο βαθμό να έχει μάθει να ζει με αυτές τις απουσίες αλλά όχι… Ότι είδαμε στη Γερμανία είδαμε και κόντρα στον Πανιώνιο. Έναν Τολιόπουλο να παλεύει με όλες τις δυνάμεις του, κάποιες εκλάμψεις του Λαζέφσκι αντίστοιχες του Χότζ στο Αμβούργο και μετά το απόλυτο χάος. Θα μπορούσε ο ΑΡΗΣ να δείξει ένα καλύτερο πρόσωπο που να θυμίζει επαγγελματική ομάδα; Ναι, κάποιος «κακοπροαίρετος» θα μπορούσε να πει ότι οι ψηλοί και ο Χότζ θα έπρεπε να είχαν δώσει κάτι παραπάνω. Αν όμως δεν είσαι πολέμιος της διοίκησης και του Γ.Καστρίτη τότε θα πρέπει απλά να αποδεχθείς ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά. Όπως φυσιολογικό είναι να αναρωτιέσαι γιατί ο Καζαμίας δεν αποτελεί μέρος του ροτέισον του φετινού ΑΡΗ από την στιγμή που αποχώρησε ο Φίλιος. Τι όχι;

ΕΙΚΟΝΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Όχι δεν είναι ότι η ομάδα δεν πήρε φορολογική ενημερότητα και δεν μπόρεσε να εκδώσει δελτία. Όχι δεν σκάσανε καμιά δεκαριά προσφυγές και οι μισοί παίκτες έχουν ήδη αποχωρήσει. Όχι δεν είναι μια ακέφαλη διοικητικά ομάδα που «τρέχει» από κάποιους οργανωμένους(και μη) οπαδούς που βγήκαν μπροστά ηρωικά για να σώσουν ότι σώζεται από τη χρονιά. Είναι ο ΑΡΗΣ που πέρσι έβαλε τις βάσεις και φέτος πάει για τα καλύτερα σύμφωνα με το σκλογκαν των διαρκείας.  Είναι ο ΑΡΗΣ της «ατυχίας» και της «διαδικασίας» και όσο συνεχίζει ο Καστρίτης(και η διοίκηση) να αρνείται την πραγματικότητα τόσο θα συνεχίζεται και η αγωνιστική κατρακύλα. Εκτός φυσικά και αν ο στόχος είναι να πιάσουμε πάτο για να αποθεώσουμε  στη συνέχεια την προσπάθεια της επανόδου. Συνέλθετε!

ΥΓ. Υπομονή, ο Δεκέμβρης πλησιάζει, το ταμείο στο τέλος και τέτοια.

ΥΓ2. Επειδή πολύ κουβέντα για το νοικοκυριό στα οικονομικά και την προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης που συνεχίζεται καλό είναι οι «σοφοί» να βάλουν κάτω τα νούμερα και να δουν πόσα σπαταλούνται σε «εξυπηρετήσεις» μανατζερικών γραφείων και πόσο στοιχίζουν αυτές στην μείωση προσέλευσης του κόσμου και των εισιτηρίων «πόρτας». Και αυτά λεφτά είναι…

ΥΓ3. Για τους ποδοσφαιρικούς που δεν νιώθουν μπασκετικά θα προσπαθήσω να το μεταφράσω. Είναι σαν στην ίδια καλοκαιρινή περίοδο που αποχωρούν Γκάμα, Σάσα, Ματίγια, Πάλμα, Λάρσον, Ντιγκινί. Γιουνές να έρχονται για αντικαταστάτες τους ως καλύτεροι με υψηλότερα συμβόλαια οι Μήτρογλου, Ντουάρτε, Ζερβίνιο, Αηδόνης, Ντιόπ, Κάρλσον, Χριστοδουλόπουλος και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου ο Παναγίδης,  ο Αγοραστός και ο Δεληζήσης να φαίνονται πιο αξιόπιστες επιλογές! Να χάνεις από ομάδες όπως ο Πανσερραϊκός και ο Λεβαδαδειακός όμως και να έχεις και τον Μορόν στην ομάδα πρώτο σκόρερ στην σούπερλιγδα! Και να σου κουνάνε το δάχτυλο που έχεις απογοητευτεί και δεν αποθεώνεις την προσπάθεια και όλους όσους έχουν συμμετοχή σε αυτή!

Με συνοπτικές διαδικασίες ο ΑΡΗΣ παραδόθηκε στα προβλήματα του γνωρίζοντας εύκολα την ήττα με 93-69.  Αποκαρδιωτική εμφάνιση, με τον  Τολιόπουλο να παλεύει με όλες τις δυνάμεις του αλλά να είναι απελπιστικά μόνος του. Έκλεψε την παράσταση ο κόσμος του ΑΡΗ με την δυναμική του παρουσία, αδιαφορώντας επιδεικτικά για την θλιβερή έκβαση του αγώνα.

ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΣΕ 5 ΛΕΠΤΑ

5 λεπτά ήταν αρκετά για να εμπεδώσουν όλοι ότι ο ΑΡΗΣ σήμερα κατέβηκε με ρόστερ ειδικών συνθηκών και χωρίς κάποιο ουσιαστικό πλάνο. Ούτε μια πεντάδα δεν υπήρχε λειτουργική για τον ΑΡΗ και αυτό φάνηκε από νωρίς. Μόλις στα 4.5΄ ήμασταν στο -10 και τίποτα δεν σου έδινε την ελπίδα ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει. Και πως να αλλάξει όταν στην άμυνα όλοι πήγαιναν πέρα δώθε χωρίς λόγο και στην επίθεση τρέμανε να σουτάρουν.  Μόνο ο Τολιόπουλος φώναξε βροντερό παρών που πάλεψε όσο μπορούσε για την αξιοπρέπεια της ομάδας. Ήταν όμως απελπιστικά μόνος και ο ΑΡΗΣ το μόνο καλύτερο που θα μπορούσε να διεκδικήσει σήμερα  ήταν ένα πιο τιμητικό σκορ και τίποτα παραπάνω.

ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΜΜΟΝΕΣ

Με τους Νόλεϊ, Γούντμπερι και Μποχωρίδη να είναι τραυματίες και τον ΝτεΤζούλιους να αγωνίζεται πλέον με την φανέλα της Μακάμπι ο Καστρίτης είχε να λύσει έναν πολύ δύσκολο γρίφο σε ότι είχε να κάνει με το ροτέισον και ιδιαίτερα στις θέσεις της περιφέρειας. Προσπάθησε ο κόουτς να λύσει τον γρίφο αλλά η λύση του άφησε την ομάδα μετεξεταστέα.  Η ήττα με τις υπάρχουσες συνθήκες ήταν αναμενόμενη. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό… αυτό όμως που είδαμε σήμερα ήταν κάτι πολύ χειρότερο και απογοητευτικό. Και δεν έχει να κάνει με την ήττα ή την διαφορά στο σκορ. Πέρα του Τολιόπουλου υπήρχε το απόλυτο χάος. Χάος σαν και αυτό που έχει φέρει την ομάδα σε αυτό το σημείο. Γιατί ωραία τα λέμε για τους τραυματισμούς αλλά σήμερα τα 4/5 της βασικής πεντάδας(+ τον 6^ο ξένο) βάσει του καλοκαιρινού σχεδιασμού ήταν πάνω στο παρκέ αλλά μόνο ο Τολιόπουλος ανταποκρίθηκε στον ρόλο του. Ακόμη και η συμπαθητική σε σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις του Χότζ σε ένα παιχνίδι όπου έπρεπε να βγει μπροστά ήταν πολύ λίγη. Για τον Λαζέφσκι τι να πούμε; Ότι τον Δεκέμβρη θα είναι ένας εντελώς διαφορετικός παίκτης; Για τους Μπάνκς και Ρόμπερτς τα έχουμε πει. Αξίζει όμως να τονίσουμε ξανά ότι για αυτό το χάλι κανένας παίκτης δεν έχει ευθύνη. Ο καθένας παίζει σύμφωνα με την αξία του. Αν οι «μπασκετοδάσκαλοι» τους είπαν ότι το επίπεδο τους είναι για τον ΑΡΗ, την Greek Basket League και το Eurocup δεν φταίνε αυτοί.  Ας πάρουν λοιπόν οι «μπασκετοδάσκαλοι»  τις αποφάσεις που πρέπει γιατί ακόμη είμαστε Νοέμβριο και δεν θα την παλέψουμε τη σεζόν να κυλάει έτσι.

ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ, ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Σε ένα γήπεδο που θύμιζε εντός έδρας παιχνίδι χάρη στην εντυπωσιακή κιτρινόμαυρη κερκίδα, ο ΑΡΗΣ, ήθελε, πάλεψε(;) αλλά τελικά δεν κατάφερε να αποφύγει το στραπάτσο. Οι παίκτες του Αμβούργου το διασκέδασαν… μιας και απέναντι τους είχαν μόνο έναν Τολιόπουλο να προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα. Τα προσχήματα σε μια δικαιολογημένη ήττα αλλά άκρως αδικαιολόγητη εμφάνιση.  

ΥΓ. 4 σημαντικές απουσίες(μαζί με τον ΝτεΤζούλιους) είχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Είχε όμως και 7 φετινές επιλογές στο παρκέ με μερικές από αυτές να αποκτήθηκαν για να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.  

ΥΓ2. Λάθη κάνουν όλοι, δεν είναι κακό, συμβαίνει. Το να μην τα διορθώνεις και να ρισκάρεις όλη την χρονιά προσδοκώντας στη δικαίωση είναι έγκλημα.