2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα παρουσίασε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Ατρόμητο, με την καταιγιστική εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου και φυσικά τους 3 βαθμούς της νίκης να είναι αυτά που κρατάμε. Ασταμάτητος στο πρώτο ημίχρονο, έβαλε τον Ατρόμητο στην εστία σκοράροντας 2 φόρες και βάζοντας από νωρίς τις βάσεις για τη νίκη. Άλλη ομάδα στο Β ημίχρονο, κλείστηκε αναίτια πίσω, σπατάλησε τις λίγες αλλά κραυγαλέες ευκαιρίες και λίγο έλειψε να πετάξει τους 3 βαθμούς της νίκης στα σκουπίδια. Η νίκη όμως είναι αυτή που μετράει όπως και η εξασφάλιση της παρουσίας μας στα πλέιοφς.

ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΗ «ΜΠΑΡΟΥΤΙ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει και αυτό ακριβώς αποφάσισε ο Τερζής σήμερα για το βασικό σχήμα. Το αποτέλεσμα ήταν μια ακόμη εκρηκτική εμφάνιση ανάλογης αυτής του πρώτου ημιχρόνου με τον ΟΦΗ που ανάγκασε τον Ατρόμητο να κλειστεί στην περιοχή και από νωρίς νωρίς να καταλάβει ότι δεν έχει καμία τύχη σήμερα. Ρούπ και Νταρίντα έδιναν τον ρυθμό, ο Ετέμπο από πίσω «μάζευε» τα σκουπίδια και όλη η ομάδα έμοιαζε σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή που σκοπός της ήταν να σκοράρει! Ο Νταρίντα με ωραίο διαγώνιο σουτ ήταν αυτός που άνοιξε το σκορ πριν καν συμπληρωθούν τα πρώτα 10’ και μαζί άνοιξε και η όρεξη όλης της ομάδας για τη νίκη! Το γκολ έδωσε νέα ώθηση στους παίκτες μας που συνέχιζαν να ψάχνουν και το δεύτερο γκολ. Δεύτερο γκολ που δεν ήρθε την πρώτη φορά στο 11’ όταν ο Γκαρσία πήρε το ριμπάουντ μετά από δοκάρι και την έστειλε στα δίχτυα μιας και ανακαλύφθηκε ένα περίεργο οφσάιντ με τον Ρούπ να επηρεάζει την φάση. Στο 20’ και πάλι ο Ματέο Γκαρσία διάβασε ωραία την φάση μάζεψε την μπάλα και την έστειλε ξανά στα δίχτυα με το VAR να μην έχει τρόπο να το ακυρώσει! Ξέφρενος ρυθμός, εξαιρετική κυκλοφορία και άκρως επιθετικός προσανατολισμός στα πρώτα 45’.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Και εκεί που το παιχνίδι μοιάζει εύκολα να γέρνει προς το 4-0 ή 5-0 για έναν ανεξήγητο λόγο ο ΑΡΗΣ πνευματικά έμεινε στα αποδυτήρια και έστειλε μόνο τα κορμιά να παίξουν μπάλα. Στατική όλη η ομάδα κλεισμένη πίσω με μια φοβική συμπεριφορά, κουραστικό πισωγύρισμα προς τα πίσω χωρίς νόημα και φθηνά λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στον Ατρόμητο να βγει μπροστά, να σκοράρει και να πιστέψει ότι ένα παιχνίδι που έμοιαζε χαμένο από το 20’ μπορούσε να το φέρει στα ίσια. Ακόμη και στις 3 σπουδαίες ευκαιρίες που είχαμε καταφέραμε να τις χάσουμε αντί να «κλειδώσουμε» τη νίκη. Ευτυχώς ο Κουέστα για ακόμη μια φορά ήταν συνεπής και το μοιραίο αποφεύχθηκε.  Παρόλα αυτά θα πρέπει να μας προβληματίσει η αλλαγή εικόνας στο Β ημίχρονο αλλά και η αναποτελεσματικότητα σε ευκαιρίες που θα έπρεπε να γίνονται γκολ.

ΒΡΙΣΚΕΙ ΒΑΣΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ

Το μεγάλο στοίχημα μετά την εμφάνιση κόντρα στον ΟΦΗ ήταν να υπάρχει και ανάλογη συνέχεια. Για 45’ το πετύχαμε και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ο ΑΡΗΣ του πρώτου ημιχρόνου απέδειξε ότι η εικόνα που είδαμε στην Κρήτη δεν ήταν ένα απλό ξέσπασμα αλλά ένα αποτέλεσμα της δουλειάς και της αλλαγής φιλοσοφίας από την στιγμή που ανέλαβε ο Τόλης Τερζής τα ηνία. Ωστόσο με 45’ μπάλα δεν πας πουθενά και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το δουλέψει η ομάδα. Σήμερα την γλιτώσαμε, άλλη φορά μπορεί η αυτοκτονία να ολοκληρωθεί. Αυτό όμως που έχει την δική του ξεχωριστή σημασία είναι ότι ύστερα από καιρό διαφαίνεται ένα βασικό σχήμα με καλή χημεία που αποδίδει καλό ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδο και βρίσκει εύκολα το γκολ. Αν σε αυτό το βασικό σχήμα ανεβάσουν την απόδοση τους 2-3 παίκτες που κινούνται σε μέτρια επίπεδα και βρεθεί το σημείο επικοινωνίας με τον Γκρέι τότε ίσως να καταφέρουμε να κλείσουμε τη χρονιά με μια γλυκιά γεύση και αισιοδοξία για την επόμενη σεζόν.

ΚΑΠΑΡΩΣΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑ ΠΛΕΪΟΦΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ «ΖΗΜΙΕΣ»

45’ καταιγιστικού ΑΡΗ ήταν αρκετά για να έρθει η νίκη κόντρα στον Ατρόμητο και να «κλειδώσει» η θέση στα πλέιοφς. Κομβική και σήμερα η τριπλέτα του κέντρου Νταρίντα, Ρούπ και Ετέμπο «έφτιαξε» σχεδόν όλη την εντυπωσιακή εικόνα του πρώτου ημιχρόνου. Αδικαιολόγητα κακή νοοτροπία στο Β ημίχρονο που μαζί με τις άχαστες ευκαιρίες που χάθηκαν θα πρέπει να μας γίνει μάθημα για τη συνέχεια. Ζεστό χειροκρότημα για την ομάδα και χαμόγελα στο Κλ.Βικελίδης για τη νίκη παρά το αχρείαστο άγχος στο φινάλε.

Την αντίδραση που περιμέναμε εδώ και κάμποσο καιρό είδαμε σήμερα στην Κρήτη από τον ΑΡΗ μας που με συνοπτικές διαδικασίες καθάρισε τον ανεβασμένο… ΟΦΗ με 3-0! Όντας σοβαρός και αποτελεσματικός από την αρχή μέχρι το τέλος της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ έκαμψε την αντίσταση του ΟΦΗ, βρήκε 3 νέους σκόρερ στα πρόσωπα των Ρούπ, Νταρίντα και Ιτούρμπε επιστρέφοντας με εμφατικό τρόπο στις νίκες.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΡΖΗ

Αν υπήρχε κάποιο παράπονο από τις πρώτες κινήσεις του Τερζή με το που κάθισε στην θέση του Πάρντιου, αυτό είχε να κάνει με την διστακτικότητα του να προχωρήσει σε ουσιαστικές αλλαγές. Έχοντας πλέον περισσότερες επιλογές στη διάθεση του κατάφερε να παρουσιάσει κάτι το διαφορετικό. Πιθανόν η χρησιμοποίηση του Ρουπ στο αρχικό σχήμα και η συνεργασία που είχε ο Γερμανός με τους Νταρίντα και Ετέμπο να ήταν και το κλειδί της νίκης.  

Η ΤΡΙΑΔΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Ο Ρούπ μαζί με τους Ετέμπο και Νταρίντα συνέθεσαν μια τριάδα στο κέντρο με υψηλό ποδοσφαιρικό IQ που παρέσυρε ολόκληρη την ομάδα. Από την σωστή και γρήγορη κυκλοφορίας της μπάλας προς την επίθεση μέχρι και την αμυντική λειτουργία αυτοί οι 3 παίκτες με τις σωστές τοποθετήσεις τους έκαναν το έργο  της αμυντικής τετράδας ακόμη πιο εύκολο. Και φυσικά πίσω από την αμυντική τετράδα ήταν ένας Κουέστα που για ακόμη μια φορά ήταν εξαιρετικός και ενέπνεε εμπιστοσύνη στην εστία του. Ενώ και στην επίθεση οι μάχες του Καμαρά δεν κατέληγαν στα σκουπίδια μιας και ο Μαυριτανός τις περισσότερες φορές είχε έναν παίκτη κοντά του για να σπάσει την μπάλα και να συνδυαστεί. Μπορεί τα εξτρέμ Πάλμα και Γκαρσία να συνέχισαν τις χαμηλές πτήσεις τους αλλά η συνολική λειτουργία της ομάδας παίρνοντας δύναμη από την σταθερότητα του κέντρου ήταν εξαιρετική.

ΒΡΗΚΕ ΔΙΧΤΥΑ ΜΕ 3 ΝΕΟΥΣ ΣΚΟΡΕΡ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

Πέρα από τη συνολικά καλή εικόνα της ομάδας η διαφορά σήμερα ήταν ότι ο ΑΡΗΣ μας όχι μόνο δημιούργησε πολλές και καλές ευκαιρίες αλλά κατάφερε 3 από αυτές να τις κάνει και γκολ! Ο Ρούπ έκανε την αρχή που εκμεταλλεύτηκε το γύρισμα του Πίρσμαν μετά από εκτέλεση κόρνερ, ο Ρουπ στη συνέχεια έδωσε την ασίστ  στον επερχόμενο Νταρίντα που ακολούθησε την φάση και στο τέλος ο Ιτούρμπε έβαλε με το πείσμα του ένα γκολ που δεν μπορούσαν με τίποτα αυτή τη φορά να το ακυρώσουν! Τι και αν ο Καμαρά που κυνήγησε λυσσαλέα το γκολ δεν κατάφερε να σκοράρει. Σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι το γκολ είναι αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας και όχι ενός σέντερ φορ, είτε αυτός λέγεται Καμαρά είτε λέγεται Γκρέι.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΡΟΠΟ

Τέλος στο αρνητικό του σερί έβαλε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Κρήτη παίζοντας ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο και κερδίζοντας εύκολα τον ΟΦΗ με 3-0! Ρουπ, Νταρίντα και Ιτούρμπε(ναι μέτρησε!) τα 3 γκολ της αναμέτρησης σε ένα παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ έβγαλε την αντίδραση που θέλαμε και έβαλε τις βάσεις για την αντεπίθεση του. Πλέον περιμένουμε την ομάδα να σταθεροποιήσει την απόδοση της, ντεφορμέ παίκτες να επανέλθουν και η ομάδα μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος να κάνει όσες περισσότερες ζημιές μπορεί σφραγίζοντας παράλληλα το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Πως τον χαμήλωσες έτσι τον ανεβασμένο ΟΦΗ ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Φοβάται να πέσει για ύπνο ο Ιτούρμπε απόψε …μην ξυπνήσει το πρωί και μάθει ότι του ακύρωσαν το γκολ!

ΥΓ2. Ένα γκολ και μια ασίστ η "αποτυχημένη" μεταγραφή της τελευταίας στιγμής.

Το ηλεκτροσοκ της απόλυσης του προπονητή ήταν αυτό ευελπιστούσαμε να αφυπνίσει τους παίκτες μας η εικόνα όμως ήρθε για να μας διαψεύσει πανηγυρικά. Τι και αν βρήκαμε το γκολ μόλις στο 10’ και ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ακίνδυνος, τελικά ο ΑΡΗΣ μας βρήκε ξανά τον τρόπο να χάσει και να κεράσει για ακόμη μια φορά απογοήτευση όλους αυτούς που αψήφησαν το κρύο… τις πίκρες… και τις «κακές συγκυρίες» και βρέθηκαν σήμερα στο Κλ.Βικελίδης. Αποκαρδιωτική η εμφάνιση που γέμισε άπαντες με απαισιοδοξία ενόψει της συνέχειας και της μάχης που θα γίνει για το ευρωπαϊκό εισιτήριο.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΠΑΡΝΤΙΟΥ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΤΕΡΖΗ

Η αντικατάσταση του Πάρντιου με τον Τερζή, οι επιστροφές παικτών, οι νέες μεταγραφές, ο καλύτερος βαθμός ετοιμότητας(θεωρητικά) κάποιων παικτών και η ξαφνική απουσία του Μπράμπετς είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα αλλαγής που αναμέναμε να αποτυπωθεί μέσα στο γήπεδο. Τελικά όπως φάνηκε από την ενδεκάδα το όλο επιθετικό πρόβλημα επικεντρώθηκε στο πρόσωπο του Γκρέι όπου έμεινε στον πάγκο. Οι χαμηλές πτήσεις των Ιτούρμπε και Ματέο Γκαρσία δεν πτόησαν κανέναν και ο ΑΡΗΣ κατέβηκε χωρίς ουσιαστικές αλλαγές σε ένα παιχνίδι όπου ήθελε τη νίκη πάση θυσία για βαθμολογικούς και ψυχολογικούς λόγους.

ΑΔΡΑΝΗΣ, ΣΤΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ

Απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που φαινόταν να ήθελε αλλά να μην μπορούσε ο ΑΡΗΣ μας είχε να παρατάξει ελάχιστα πράγματα. Σωστές τοποθετήσεις στο κέντρο, έναν μαχητικό Καμαρά που προβλημάτιζε τους αντιπάλους του όποτε η μπάλα ήταν στον αέρα και έναν Οντουμπάτζιο αφηνιασμένο να τρέχει παντού και να προσπαθεί να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Από εκεί και πέρα όμως το απόλυτο χάος. Παίκτες διστακτικοί, στατικοί χωρίς την μπάλα που απλά την γυρόφερναν προς τα πίσω με κάθε ευκαιρία χωρίς κανένα πλάνο.

ΤΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ Η ΤΥΧΗ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ …ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΝΕΙΣ

Σε ένα παιχνίδι λαθών όπως είναι το ποδόσφαιρο η τύχη παίζει καθοριστικό ρόλο και στο 1-0 η τύχη ήταν με το μέρος μας. Ο πολύ καλός Οντουμπάτζιο κινήθηκε εξαιρετικά μέσα στην μεγάλη περιοχή του Παναθηναϊκού βρήκε το σουτ και η κόντρα στο πόδι του αμυντικού την έστειλε στα δίχτυα.  Ούτε στο δοκάρι, ούτε λίγο έξω, ούτε στην αγκαλιά κάποιου σουπερ-τερματοφύλακα όπως έχουμε δει σε τόσα παιχνίδια φέτος. Έλα όμως που δεν γίνεται να τα περιμένεις όλα από την τύχη… θέλει και ικανότητα. Ικανότητα σαν και αυτή που δεν έχει ο Καμαρά στο σκοράρισμα όπου μετά την ιδανική ασίστ του Οντουμπάτζιο μπορούσε εύκολα να κάνει το 2-0 ή έστω να προσπαθήσει με ένα πλασέ να βρει εστία μπας και κάποια κόντρα μας ευνοήσει ξανά! Και σαν να μην έφθανε αυτό ήρθε και η ισοφάριση στο 40’ από το πουθενά με μια μακρινή μπαλιά με την άμυνα μας να παρακολουθεί και να αντιδρά σπασμωδικά. Ο Μαντσίνι που ήταν ίσως ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού μας πλήγωσε και δεν σπατάλησε την ασίστ του συμπαίκτη του. Ούτε όμως το 1-1 ήταν αρκετό για τον φετινό ΑΡΗ που ψάχνει πάντα έναν ξεχωριστό τρόπο για να απογοητεύσει τους φίλους του. Μια εκτέλεση κόρνερ λίγα λεπτά πριν το 90’ από τον ανύπαρκτο Παναθηναϊκό ήταν αρκετή για να πάρει μια περίεργη πορεία η μπάλα να αναπηδήσει εκνευριστικά ανάμεσα σε 2-3 παίκτες μας και να καταλήξει τελικά στα δίχτυα ολοκληρώνοντας την πικρή ανατροπή.

ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ

Κυριολεκτικά ο ΑΡΗΣ δεν ήξερε τι ήθελε σήμερα. Ήθελε να κερδίσει με 1-0 από την μια φάση που θα του έβγαινε; ήθελε να μην χάσει κυκλοφορόντας ανούσια την μπάλα στα μετόπισθεν; Πάντως να επιβληθεί του αντιπάλου και να πιέσει ψηλά ως γηπεδούχος που έχει ανάγκη τη νίκη βάλσαμο σίγουρα δεν ήθελε. Αλλιώς δεν υπάρχει εξήγηση για την διαφορετική(?) προσέγγιση του Τερζή. Κράτησε τον Γκρέι στον πάγκο, έβαλε τον ανέτοιμο Πάλμα μέσα, διατήρησε τους αναποτελεσματικούς Γκαρσία και Ιτούρμπε στο παιχνίδι και είχε και έναν Καμαρά να παλεύει στην κορυφή έχοντας στο μυαλό του την πάσα σε κάποιον επερχόμενο συμπαίκτη που θα κινούταν προς την αντίπαλη περιοχή.  Κάτι που δεν έγινε ούτε μια φορά σε όλο το παιχνίδι. Οπότε έχουμε τον Καμαρά που θέλει στηρίγματα και δεν τα βρίσκει, έχουμε τον Γκρέι  που πρέπει να τροφοδοτείται σωστά και δεν τροφοδοτείται και έχουμε πλέον και τον Λάζαρο σε έναν ρόλο που δεν κατάλαβε κανείς. Πάντως για να γεμίσει λίγο παραπάνω την περιοχή δεν μπήκε. Όσο για τα στημένα και την ευκολία με την οποία τα σπαταλάμε είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Τουλάχιστον επί Πάρντιου τακτικά η ομάδα ήταν σωστή και αυτό που της έλειπε ήταν η αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια. Πλέον και αυτό το κομμάτι φαίνεται να έχει χαθεί οριστικά και να βρισκόμαστε στο απόλυτο μηδέν.

Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΟ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ

Ο κατήφορος συνεχίστηκε για τον ΑΡΗ μας και σήμερα καταφέρνοντας να χάσει από έναν μέτριο Παναθηναϊκό που όμως ήθελε περισσότερο τη νίκη από εμάς όπως φάνηκε στο γήπεδο. Τι και αν για λίγο η τύχη μας χαμογέλασε στο σουτ του Οντουμπάτζιο και πήραμε το προβάδισμα κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεν τρόμαζε… τελικά με 2 γκολ τεράστιας ποδοσφαιρικής αφέλειας έγινε η ανατροπή και η επιβεβαιώθηκε ότι η ομάδα είναι αγωνιστικά άρρωστη. Όπως φυσικά επιβεβαιώθηκε και ότι με «παυσίπονα» υπό την πίεση  μερίδας του κόσμου η γιατρειά δεν έρχεται. Και για όσους έσπευσαν να πουν ότι ο χρονιά τελείωσε με τον αποκλεισμό του κυπέλλου, πλέον υπάρχει ο στόχος της Ευρώπης που για να τον πετύχουμε θα πρέπει αυτή η εικόνα που είδαμε σήμερα να αλλάξει ριζικά.

ΥΓ. Δεν βλεπόταν η ομάδα μας σήμερα ...όπως μάλλον δεν βλεπόταν ούτε από το VAR το χέρι του Παλάσιος στην εκτέλεση φάουλ του Χριστοδουλόπουλου πριν το κόρνερ του 2ου γκολ.

Ούτε τον τελευταίο Ιωνικό δεν κατάφερε να κερδίσει ο ΑΡΗΣ μας, γνωρίζοντας μάλιστα την ήττα με 1-0. Σε ένα παιχνίδι όπου είχε τον πρώτο λόγο, λίγες αλλά καλές ευκαιρίες που σπατάλησε ξανά και μια αρρωστημένη φοβική νοοτροπία στον τρόπο προσέγγισης του αγώνα που δείχνει ότι δεν οδηγεί πουθενά. Απογοήτευση στον κόσμο που περίμενε σε αυτό το παιχνίδι να ξεκινήσει η ανάκαμψη ενόψει των πλέιοφς.

Η ΓΝΩΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΦΛΟΓΙΣΤΙΑΣ

Με τις αλχημείες του Πάρντιου να συνεχίστηκαν και σήμερα λόγω των αρκετών τραυματισμών,  ανέτοιμων παικτών αλλά και τιμωρημένων  ο ΑΡΗΣ κατέβηκε απέναντι στον τελευταίο Ιωνικό με μοναδικό στόχο τη νίκη. Τον πρώτο λόγο τον είχε κόντρα στον κλεφτοπόλεμο του Ιωνικού αλλά η ουσία στο παιχνίδι του απουσίαζε ξανά. Ευκαιρίες σαν το σουτ του Οντουμπάτζιο μετά την ωραία «ασίστ» του Γκρέι, την σέντρα του Νταρίντα που δεν κατάφεραν να βρουν Γκρέι και Ιτούρμπε, το τετ α τετ του Γκρέι και το «ριμπάουντ» που σπατάλησε ο Ματέο Γκαρσία στη συνέχεια της φάσης είναι ιδανικές καταστάσεις για να σκοράρεις. Όταν δεν το κάνεις τότε κρέμεσαι από μια κακή στιγμή σαν αυτή του πέναλτι και γνωρίζεις την ήττα. Αν από την άλλη το γνωρίζεις σαν ομάδα ότι 3-4 καλές ευκαιρίες δεν σου φθάνουν για να βρεις δίχτυα ε τότε πρέπει να παίζεις κυριαρχικό ποδόσφαιρο και να σκυλιάζεις μέχρι να έρθει το γκολ. Αυτή η υπομονετική διαχείριση του παιχνιδιού με τη φλύαρη κατοχή δεν οδηγεί πουθενά. Και αν κάτι πρέπει να αλλάξει οπωσδήποτε είναι αυτό.

ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΠΑΤΖΕΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΟΣΤΕΡ

Αναμφίβολα οι τραυματισμοί και στο χρονικό σημείο που έχουν έρθει για αρκετούς παίκτες, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία του φετινού ΑΡΗ. Όταν όμως φθάνεις στο σημείο να χάνεις και από τον τελευταίο Ιωνικό  τότε οι δικαιολογίες περισσεύουν. Η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες μεγάλη, όπως ακριβώς και η διαφορά στο μπάτζετ όπου απέναντι  στους 4 που βρίσκονται ψηλότερα στη βαθμολογία πάντα το αναφέρουμε και το λογαριάζουμε. Και αν για την διαχείριση του φετινού μπάτζετ ο Πάρντιου έχει την μικρότερη ευθύνη, για τη διαχείριση του ρόστερ έχει μεγάλη. ‘Όποια βελτίωση τακτικά είχε δείξει η ομάδα στα προηγούμενα παιχνίδια σήμερα κόντρα στον πιο αδύναμο αντίπαλο από όλους την πέταξε στα σκουπίδια και μαζί η όποια εμπιστοσύνη υπήρχε στο έργο του προπονητή. Όσο για τους παίκτες και κυρίως αυτούς που περιμένουμε να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα εκεί και αν η εμπιστοσύνη έχει πάει περίπατο.

ΕΠΙΑΣΕ ΠΑΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

Σαν να έπιασε «πάτο» ο ΑΡΗΣ στη φετινή περίοδο με την σημερινή του ήττα στη Νίκαια. Κόντρα στον τελευταίο Ιωνικό παρουσίασε το γνωστό του φλύαρο πρόσωπο, έχασε και πάλι τα άχαστα στις ελάχιστες ευκαιρίες που δημιούργησε και κατάφερε μάλιστα να χάσει από το πουθενά. Δύσκολα να δούμε κάτι χειρότερο από το σημερινό στη συνέχεια του πρωταθλήματος και αυτό είναι το μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα της αποψινής απογοητευτικής βραδιάς.

ΥΓ. Όπως στην επιτυχία έτσι και στην αποτυχία όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Αν δεν εμπιστευτείς κάποια στιγμή έναν προπονητή,  να τον στηρίξεις με όλες σου τις δυνάμεις δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα και ο κύκλος των "χαμένων προπονητών" θα συνεχίζεται με τα ίδια αποτελέσματα.

Την ήττα με 3-0 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας από την ΑΕΚ σε ένα ακόμη παιχνίδι τραγέλαφο της ελληνικής σουπερλίγδας. Σαφώς και η ομάδα μας υστερούσε ποσοτικά και ποιοτικά σε σχέση με την επίδοξη πρωταθλήτρια ΑΕΚ ωστόσο ο τρόπος που εξελίχθηκε το παιχνίδι απέδειξε ότι στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν η «σφυρίχτρα» κρίνει σχεδόν τα πάντα. Από το πέναλτι και την εις βάρος μας κόκκινη κάρτα ακολουθώντας πιστά το «γράμμα του νόμου» μέχρι και την κλωτσοπατινάδα της ΑΕΚ από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα με την ανοχή του διαιτητή και το γκρέμισμα του Φαμπιάνο στην «ηρωική έξοδο» που από την στιγμή που επέζησε ο παίκτης μας δεν υπήρχε λόγος να καταλογιστεί το πέναλτι…

ΗΘΕΛΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προφανώς και ο Πάρντιου με τόσες απουσίες στο μπλοκάκι του είχε ως πρώτο στόχο να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα και να προστατέψει κατά κύριο λόγο το μηδέν στην άμυνα. Άλλωστε με τα όπλα που είχε στην επίθεση η έτσι και αλλιώς δυστοκία στο γκολ ήταν εξαρχής τεράστιο πρόβλημα. Σε μεγάλο βαθμό αυτό το πλάνο που είχε ο Πάρντιου δούλεψε ακόμη και αν ήρθε από νωρίς ένα γκολ από την άσπρη βούλα. Ακόμη και όταν έμεινε με 10 παίκτες η ομάδα δεν έχασε τη συνοχή και την συγκέντρωση της και σε καμία περίπτωση αυτό το τελικό 3-0 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα.  Φυσικά από όλο αυτό το πλάνο έλειπε εξαρχής το επιθετικό κομμάτι μιας και σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι παίκτες σαν τον Ματέο Γκαρσία και τον Ιτούρμπε δεν μπορούν να έχουν στην ομάδα κάποιο ρόλο διαφορετικό από κάποιες βοήθειες και ειδικές αποστολές. Ενώ και ο Γκρέι θέλει σίγουρα ένα πολύ πιο επιθετικό πλάνο για να αποδώσει.

ΤΗΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΕΥΚΟΛΟ

3 γκολ μας έβαλε η ΑΕΚ αλλά επί της ουσίας το μόνο που έκανε ήταν να εξαργυρώσει τα δωράκια της διαιτησίας. Γκολ από τα 11 βήματα με ένα πέναλτι που ναι μεν είναι αλλά η ευκολία με την οποία το κέρδισε δεν γίνεται να μην μας εκνευρίζει όταν στις αντίστοιχες περιπτώσεις σε εμάς όλοι οι διαιτητές κοιτάνε αδιάφορα. 2ο γκολ από ένα κλέψιμο όπου μπροστά στα μάτια του διαιτητή ο αμυντικός σπρώχνει με απλωμένο το χέρι τον Νταμπό και τον κάνει να χάσει τον έλεγχο της μπάλας και μια εκνευριστική ανοχή στις συνεχόμενες κλωτσιές-φάουλ της ΑΕΚ σε κάθε προσπάθεια να κρατήσουμε την μπάλα. Όχι μόνο δεν έδειξε κάρτες στα συνεχόμενα φάουλ των αντιπάλων μας αλλά το «γράμμα του νόμου» τηρήθηκε εις βάρος του Φαμπιάνο αλλά και του Ετέμπο 2 φορές…  Όσο για το πέναλτι πάνω στον Φαμπιάνο το βλέπει ο Κουλμπάκοφ και όλη η Τούμπα και χασκογελάνε…

ΣΩΣΤΑ ΣΤΗΜΕΝΟΣ ΤΑΚΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Λίγα πράγματα μπορείς να πεις για τον σημερινό ΑΡΗ αν σταθείς στο τελικό αποτέλεσμα μιας και αυτό το 3-0 είναι αρκετά σκληρό. Ωστόσο η ομάδα του Πάρντιου παρά τις τεράστιες ποσοτικές και ποιοτικές ελλείψεις στην επίθεση πάλεψε όσο μπορούσε κόντρα σε έναν ανώτερο αντίπαλο αλλά και έναν «καμικάζι» διαιτητή. Στήριξη στην ομάδα, να επιστρέψουν οι τραυματίες και να δούμε αν αυτή η βελτίωση που υπάρχει τουλάχιστον σε τακτικό επίπεδο μπορεί να μεταφραστεί στη συνέχεια σε γκολ και νίκες.

ΥΓ.  Από την αρχή της χρονιάς έχουν γραφτεί κάμποσα άρθρα για τη διάθεση που υπάρχει να σταματήσουν οι ορισμοί των ξένων διαιτητών. Αυτές οι διαιτησίες απλά θέλουν να σου περάσουν το μήνυμα ότι τζάμπα ξοδεύονται οι ομάδες για να έρχονται οι ξένοι. Ότι και αν γίνει την σφαγή δεν την γλιτώνεις.  

ΥΓ2. Κουράζει αυτή η ιστορία με τους πιτσιρικάδες που δεν "αξιοποιούνται".... τους προπονητές που αρκετοί θέλουν να τους αλλάζουν σαν τα πουκάμισα... και τους προέδρους που κάνουν ουρές για να αναλάβουν την ομάδα και να τα χώσουν χοντρά... 

Με τον δικό του «ξεχωριστό» τρόπο όπως μας έχει συνηθίσει ο ΑΡΗΣ μας στον θεσμό του κυπέλλου κατάφερε να αποκλειστεί από τον Ολυμπιακό. Σε ένα παιχνίδι όπου παρά τις πολλές και σημαντικές απουσίες παίξαμε εξαιρετικά και αξίζαμε την πρόκριση τελικά καταφέραμε να σπαταλήσουμε άλλη μια σπουδαία ευκαιρία. Αυτή τη φορά ο Γκρέι (ξανά)έχασε το πέναλτι λίγα λεπτά πριν το 90’ όπου θα έφερνε την πρόκριση στα ίσια κόντρα στον Ολυμπιακό των 10΄ παικτών. Ξέσπασε ο κόσμος βγάζοντας περισσότερο συσσωρευμένη πίκρα ετών παρά για την σημερινή απογοήτευση.

ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΝΤΡΑ

Με τον Πάρντιου να καταρτίζει την 11αδα με λύσεις ανάγκης και τον πάγκο σχεδόν «άδειο» λίγοι περιμέναμε αυτό που είδαμε στα πρώτα 45’. Ένας ΑΡΗΣ που με το σφύριγμα της σέντρας έβγαζε φωτιές, κυνήγησε το γκολ από νωρίς και έδειξε σε όλους ότι σήμερα είχε κατέβει στο γήπεδο για να προκριθεί παρά τα όποια προβλήματα. Εξαιρετικός ρυθμός, υψηλή ένταση και μαχητικότητα από τους παίκτες μας που στα περισσότερα παιχνίδι έλειπε. Από το σουτ του Ετέμπο μόλις στο 1’, τις 2 ευκαιρίες του Γκρέι αλλά και κάμποσες ακόμη καλές προϋποθέσεις για γκολ φάνηκε ότι μπορούμε να το κερδίσουμε όπως όμως φάνηκε ότι απέναντι μας είχαμε έναν απίστευτο Τζολάκη στο παιχνίδι της ζωής του.  Καλά πατούσε και ο Κουέστα όπου όσες φορές ο Ολυμπιακός προσπάθησε να μας αιφνιδιάσει ήταν εκεί που έπρεπε.

ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΑΣΕ

Στο 2ο ημίχρονο ο ρυθμός έπεσε αλλά η θέληση του ΑΡΗ για το γκολ δεν μειώθηκε καθόλου. Οι καλές ευκαιρίες του Πίρσμαν και του Γκρέι στην επανάληψη έπεσαν για ακόμη μια φορά στο τοίχος που ύψωσε ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού.  Το παιχνίδι όμως σημαδεύτηκε λίγο πριν το φινάλε όπου σε μια από τις πολλές καλές κινήσεις του Γκρέι προς την αντίπαλη περιοχή ο Φαμπιάνο του έδωσε την μακρινή μπαλιά. Ο Γκρέι κατάφερε να βρεθεί τετ α τετ με τον Τζολάκη και τον Ντόι από πίσω του να τον τραβάει… ο Τζολάκης κατάφερε να αποκρούσει και πάλι και στο ριμπάουντ ο Ματέο Γκαρσία από 6 μέτρα με όλη την εστία μπροστά και τον Παπασταθόπουλο στη μέση σούταρε στην ευθεία χάνοντας ένα ακόμη από αυτά τα άχαστα που μας στοιχειώνουν. Το χαμένο πέναλτι(από τα 3 πέναλτι που έγιναν εις βάρος μας έδωσε ο Ούγγρος το 1)  του Γκρέι και το γκολ το Ελ Αραμπί σημάδεψαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο τη σημερινή αναμέτρηση …παρά την πολύ καλή εμφάνιση των παικτών μας. Καλή εμφάνιση αλλά όχι αρκετή για να μας δώσει τη νίκη-πρόκριση.

ΑΔΙΚΗΣΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ

Δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις την απόδοση από το τελικό αποτέλεσμα όταν αυτό είναι αρνητικό. Στο ποδόσφαιρο όμως μια στιγμή είναι αρκετή για να σε στείλει στην «κόλαση» ή στον «παράδεισο» και ο ΑΡΗΣ στις δικές του στιγμές κατέληξε στην «κόλαση». Μέχρι όμως αυτή τη στιγμή είδαμε μια ομάδα να βγάζει φωτιές μέσα στο γήπεδο και 11 μηχανάκια υπό τις οδηγίες του Πάρντιου να έχουν εγκλωβίσει τον Ολυμπιακό. Είδαμε τον Πίρσμαν στην καλύτερη του εμφάνιση με τη φανέλα του ΑΡΗ, είδαμε Ντουκουρέ από τα παλιά, είδαμε Μαζικού από τα δεξιά να τα πηγαίνει εξαιρετικά και έναν Μανού μέχρι να τραυματιστεί(ένιωσε ενοχλήσεις) να προσπαθεί να κάνει τη διαφορά. Ο Ιτούρμπε μέχρι να κουραστεί στην επανάληψη ήταν θωρηκτό ενώ το δίδυμο Φαμπιάνο και Μπράμπετς έδειχνε απόλυτα σταθερό στην άμυνα μας. Ακόμη και ο μοιραίος παίκτης του αγώνα ο Γκρέι έκανε άνω κάτω την άμυνα του Ολυμπιακού σε πολλές περιπτώσεις και με λίγη περισσότερη τύχη ή συγκέντρωση θα μπορούσε να είχε σκοράρει. Τώρα το αν έπρεπε ή όχι να σουτάρει ο Γκρέι είναι μια άλλη κουβέντα. Πιο απογοητευτικό όμως από το χαμένο πέναλτι ήταν ίσως η χαμένη ευκαιρία του Ματέο Γκαρσία που έδειξε τη σημερινή γύμνια της ομάδας. Όχι μόνο ο Πάρντιου δεν είχε λύσεις από τον πάγκο αλλά ακόμη και αυτοί που μπήκαν με αποκορύφωμα τον Ματέο δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτα. Τι θα μπορούσε να κάνει ο Πάρντιου όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Αυτό που έπρεπε να κάνει ο Άγγλος ήταν να κάνει διάφορες αλχημείες για να καλύψει τις απουσίες και να πείσει τους παίκτες που θα αγωνιστούν να τα δώσουν όλα. Και αυτό το κατάφερε. Αδικεί το τελικό αποτέλεσμα την προσπάθεια της ομάδας αλλά υπεύθυνοι για αυτό είναι οι ίδιοι.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ «ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ» ΤΡΟΠΟ

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και ο ΑΡΗΣ δεν πήρε την πρόκριση που άξιζε. Μάλιστα κατάφερε να ξαναχάσει με τον δικό του τρόπο σκορπώντας απογοήτευση σε ένα παιχνίδι όπου ήταν πάρα πολύ καλός και το είχε φέρει ακριβώς εκεί που ήθελε. Ατυχία, ανικανότητα, όπως θέλει το βαφτίζει ο καθένας. Το σίγουρο είναι ότι ο ΑΡΗΣ δεν σταματάει εδώ και οφείλει να προχωρήσει μπροστά διορθώνοντας τα λάθη του και... ξορκίζοντας τους δαίμονες του.    

ΥΓ. Ψυχραιμία και κουράγιο σε όλους μας.

Σε προσωπικό του πάρτι μετέτρεψε ο Μάνου Γκαρθία την σημαντική αναμέτρηση με τον Βόλο πετυχαίνοντας 3 υπέροχα γκολ! Ο Ισπανός με μια μεγαλειώδη εμφάνιση έδειξε την πραγματικά μπορεί να προσφέρει δικαιολογώντας τον ντόρο που έκανε η μεταγραφή του. Δεν απειλήθηκε ο ΑΡΗΣ από το αντιποδόσφαιρο του Βόλου. Ούτε μάσησε από τον διαιτητή Κατοίκο που μαζί με το VAR γράψανε άλλη μια «μαγική στιγμή» στο Ελληνικό ποδόσφαιρο στο διπλό πέναλτι πάνω στον Γκρέι που δεν καταλογίστηκε!

ΑΤΟΛΜΟΣ ΚΑΙ ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ

Λίγες ήταν οι επιλογές του Πάρντιου για αυτό το παιχνίδι με την παρουσία του Ντουκουρέ στην βασική ενδεκάδα αντί του Ετέμπο μάλλον να αποτελεί την μοναδική έκπληξη. Επιλογή που δεν μας βγήκε μιας και στο πρώτο ημίχρονο ο Ντουκουρέ μαζί με τους Ματέο Γκαρσία και τον Μαντσίνι έκαναν το ένα λάθος μετά το άλλο ακυρώνοντας με ευκολία κάθε προσπάθεια για ορθολογική επιθετική ανάπτυξη. Έστω και άναρχα ο ΑΡΗΣ βρήκε 2-3 ευκαιρίες που θα μπορούσε εύκολα να σκοράρει αν δεν υπήρχε αυτή η νευρικότητα στα σουτ και στις πάσες των παικτών μας. Η αναποτελεσματικότητα για ακόμη μια φορά έκανε την εμφάνιση της και σημάδεψε την εικόνα μας στο Α’ ημίχρονο.

ΕΠΑΝΑΣΥΣΤΗΘΗΚΕ Ο ΜΑΝΟΥ ΓΚΑΡΘΙΑ ΚΑΙ ΕΣΤΗΣΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΡΤΙ

2’ ήταν αρκετά να δώσει ο Μανού το σύνθημα εκκίνησης  του πάρτι. Μετά από μια εξαιρετική συνεργασία με τον Μαντσίνι, ο Γκάρθια από πλάγια θέση με ένα καλοζυγισμένο σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα παρά την καλή κίνηση του τερματοφύλακα του Βόλου. Το 1-0 ήταν η ανάσα που χρειαζόμασταν μιας και ο Βόλος έδειχνε ανήμπορος να απειλήσει. Και από την στιγμή που ο Ισπανός ξεκίνησε τον «χορό» το πάρτι είχε δρόμο ακόμη και πανέμορφα γκολ! ΄Με ένα έξυπνο συρτό σουτ στην ανάποδη γωνία από εκεί που περίμεναν όλοι να σουτάρει έκανε το 2-0 στο 60’ και στο 73’ με ένα μακρινό σουτ ζωγραφιά άφησε άγαλμα τον γκολκίπερ του Βόλου γράφοντας το τελικό 3-0!

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΒΟΛΟ ΚΑΙ ΤΟ «ΦΟΡΜΑΡΙΣΜΑ» ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ

Μπορεί ο Μανού Γκαρθία να είναι αυτός που έκλεψε την παράσταση αλλά ίσως ο Πάρντιου να είναι ακόμη πιο χαρούμενος από τον Ισπανό που πέτυχε «χατ-τρικ». Τον κρατούσε για τον Βόλο μας είχε πει ο Άγγλος και τελικά δικαιώθηκε πανηγυρικά.  Ο Μανού σίγουρα πήρε τα πάνω του και πλέον διεκδικεί με εμφατικό τρόπο φανέλα βασικού για τη συνέχεια της χρονιάς σε ένα σημείο που ο ΑΡΗΣ χρειάζεται την αποτελεσματικότητα του. Πέρα από τον Μανού ο Πάρντιου είδε τον Νταρίντα να έχει σταθεροποιηθεί σε μια υψηλή απόδοση αλλά και τον Μπράμπετς να δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση.  3 παίκτες που σε μεγάλο βαθμό ο καθένας στο πόστο του σήκωσε την ομάδα στις πλάτες του. Ακόμη και οι Εμπακατά(μέχρι να τραυματιστεί) και Οντουμπάτζιο του Β ημιχρόνου φάνηκαν ετοιμοπόλεμοι και ουσιαστικοί στο παιχνίδι τους.  Και όταν ακολουθεί αυτό το σημαντικό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό το να έχεις κομβικούς παίκτες σε καλή κατάσταση μπορεί να είναι και το κλειδί της πρόκρισης.

+3 ΒΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΦΗΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΜΑΝΟΥ ΓΚΑΡΘΙΑ

2 πρόσωπα είχε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι με αυτό του πρώτου ημιχρόνου να είναι αυτό που μας πονάει αγωνιστικά ως τώρα στο πρωτάθλημα. Αν όμως έχεις παίκτες σαν τον Μανού Γκαρθία… τα δύσκολα γίνονται εύκολα και η υπόθεση νίκη απέναντι σε ομάδες που έρχονται να παίξουν αντιποδόσφαιρο όπως ο Βόλος σήμερα καταλήγουν σε πάρτι! 3 φανταστικά γκολάκια από τον Ισπανό αφιερωμένα στον διαιτητή Κατοίκο και τον αόματο συνάδελφο του στο VAR! Όσο για τους «οικογενειάρχιδες» του Βόλου πήραν ακριβώς αυτό που τους άξιζε. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Τι σημασία έχει που έχασε ο Βόλος; Διαιτητής και VAR το χρέος τους το έκαναν!

Με άδεια χέρια γυρίζει για ακόμη μια φορά από το Καραϊσκάκη ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι όπου αν δεν δικαιούταν τη νίκη σίγουρα άξιζε την ισοπαλία. Αυτή τη φορά δεν ακυρώθηκαν 2 γκολ για την ομάδα μας αλλά μόνο 1(!!!), ωστόσο κανείς ακόμη δεν έχει ακόμη καταλάβει γιατί ο Πορτογάλος διαιτητής σφύριξε βιαστικά ακριβώς πριν η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα. Ένας διαιτητής που σε όλο το παιχνίδι σφύριζε ανάποδα προσπαθώντας να βοηθήσει με κάθε τρόπο τον μετριότατο Ολυμπιακό. Ανοιχτοί λογαριασμοί για τον επαναληπτικό του κυπέλλου που έτσι και αλλιώς για να προκριθείς μια νίκη την χρειαζόσουν…

ΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

Όπως και την Κυριακή έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ ήταν σωστά στημένος, δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να γίνει απειλητικός ενώ ήταν λιγότερο άτολμος όποτε έβγαινε μπροστά. Η είσοδος του Καμαρά στο παιχνίδι έδωσε στον ΑΡΗ αυτή την μαχητικότητα στην επίθεση που έλειπε από το παιχνίδι του πρωταθλήματος ενώ λίγο έλειψε μόλις στο 10’ να χρισθεί σκόρερ όταν οριακά δεν πρόλαβε την παράλληλη σέντρα του Μαζικού.

ΜΕ ΣΦΥΡΙΓΜΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΑΛΛΟΙΩΘΗΚΕ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Τι και αν το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ μετουσιώθηκε σε γκολ με την ωραία κεφαλιά του Ιτούρμπε μετά από εκτέλεση κόρνερ… ο διαιτητής Τιάγκο Μάρτινς είδε(;) επιθετικό φάουλ κάπου και λίγο πριν η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα σταμάτησε το παιχνίδι. Εδώ βέβαια το γράμμα του νόμου λειτουργεί όταν είναι εις βάρος του ΑΡΗ και το VAR δεν μπορούσε να παρέμβει για να διορθώσει ένα ακόμη «λάθος» που μπορεί να μας στέρησε και μια σημαντική νίκη. Μάλιστα αν ισχύει η φημολογία ότι ο διαιτητής σφύριξε κατά λάθος τότε μιλάμε για έναν ακόμη ιστορικό τραγέλαφο στο μίζερο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σφύριγμα όπου το «πνίξιμο» της 2^ης κίτρινης κάρτας του Βουρσάι που πατάει πεντακάθαρα τον αντίπαλο του και τα πολλά φάουλ που δεν έδωσε σε σπρωξίματα των παικτών μας στην επίθεση τα κάνει ανάξια αναφοράς…

ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟ ΚΕΡΔΙΣΕΙ

Αν κάποιος πιστεύει ότι παίζοντας μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού θα κυριαρχήσεις, θα κάνεις μια ντουζίνα ευκαιρίες και θα πετύχεις και 3-4 γκολ μάλλον μπερδεύει το ελληνικό ποδόσφαιρο με κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι όπου τα γκολ είναι πιο εύκολα και τα παιχνίδια διεξάγονται με ίσους όρους και για τις 2 ομάδες. Στην πραγματικότητα η σημερινή εικόνα και των 2 ομάδων ήταν αναμενόμενη. Από την μια ο κουρασμένος ΑΡΗΣ που σε κάποια φάση ξέμεινε από δυνάμεις  από την άλλη ο φρέσκος Ολυμπιακός με τις πολλές αλλαγές που δεν είχε τη συνοχή που θα ήθελε.  Σε αυτό το παιχνίδι θα γίνουν λίγες ευκαιρίες και αυτός που θα πετύχει το γκολ θα κερδίσει όπως και έγινε. Βέβαια ο ΑΡΗΣ πέτυχε πρώτος το γκολ και πιθανόν αυτός να κέρδιζε αν δεν υπήρχε ο Πορτογάλος διαιτητής να ακυρώσει χωρίς λόγο και αιτία το πεντακάθαρο γκολ του Ιτούρμπε. Φυσικά και θα μπορούσε ο ΑΡΗΣ να είναι πιο τολμηρός, σίγουρα οι παίκτες θα έπρεπε να είναι πιο αποτελεσματικοί στην τελική προσπάθεια και σε καμία περίπτωση αυτές οι στιγμές αδράνειας απέναντι σε μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό δεν είναι αποδεκτές. Με αυτές τις συνθήκες ο ΑΡΗΣ πέτυχε γκολ, είχε δοκάρι, δημιούργησε καλές ευκαιρίες όπως αυτή του Ιτούρμπε και του Μπράμπετς και μόνο στα τελευταία 10’ όπου επήλθε η κούραση φάνηκε ο Ολυμπιακός πιο απειλητικός.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ...ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΡΗΣΕΙ

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση είτε αυτό έχει να κάνει με την απόδοση της ομάδας μας είτε έχει να κάνει με τον τρόπο που μας σφυρίζουν οι διαιτητές. Όπως λένε κυνικά οι αντίπαλοι μας μετά από τέτοιες «σπουδαίες» νίκες . Στην «λαμπρή» ιστορία του ποδοσφαιρικού Ελλαδιστάν καταγράφηκε άλλη μια ήττα του ΑΡΗ στο Καραϊσκάκη και πλέον ο ΑΡΗΣ μας καλείται να ανατρέψει στο Κλ.Βικελίδης αυτή την κατάσταση.  Απάντηση μας σε αυτή την συνεχόμενη αλητεία πρέπει να είναι η δυναμική στήριξη της ομάδας. Δυναμική στήριξη ώστε να κερδίσουμε την αναποτελεσματικότητα μας, την ατυχία μας, τον διαιτητή που θα μας στείλουν, τους «επιστήμονες» στο VAR και φυσικά τον Ολυμπιακό.

ΥΓ. Με τόσα ακυρωθέν γκολ φέτος η διαιτησία το έχει πάει σε άλλο επίπεδο το πράμα. Πλέον θα αρχίσουμε να απαιτούμε από τους παίκτες μας να σκοράρουν μόνο με μακρινά σουτ για να μην μπορούν να τα ακυρώσουν!

ΥΓ2. Αυτός ο ΑΡΗΣ με αυτή την απόδοση, με άλλους διαιτητές και άλλους VARistes τώρα θα διεκδικούσε στα ίσα το πρωτάθλημα και θα ήταν με το ένα πόδι στην επόμενη φάση του κυπέλλου. Οποιαδήποτε κριτική για το αγωνιστικό μοιραία περνάει σε 2^η μοίρα.

Με ένα ψυχρό γκολ σχεδόν από το πουθενά σε μια στιγμή αδράνειας στα πρώτα δευτερόλεπτα του Β ημιχρόνου ο ΑΡΗΣ μας γνώρισε την ήττα σπαταλώντας την όποια καλή προσπάθεια έκανε κυρίως στα πρώτα 45’. Μια ήττα φυσιολογική όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι μιας και η ομάδα μας μετά το γκολ ποτέ δεν αντέδρασε και αρκέστηκε στο τιμητικό 1-0. Και όλα αυτά κόντρα σε έναν Ολυμπιακό που δεν έκανε κάτι το τρομερό, στο Α’ ημίχρονο είχε λιγότερες ευκαιρίες από εμάς αλλά σίγουρα έδειξε σε όλο το παιχνίδι ότι ήθελε τη νίκη πιο πολύ.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΣ

Όπως έπρεπε κατέβηκε η ομάδα σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι εκμηδενίζοντας σε όλο το πρώτο ημίχρονο οποιαδήποτε σκέψη του Ολυμπιακού για γκολ ενώ κατάφερε παράλληλα να δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις από τον αντίπαλο του για να σκοράρει. Ιδιαίτερα η μεσοαμυντική μας λειτουργία ήταν εξαιρετική ενώ οι παίκτες μας με σχετική ευκολία κατάφερναν να κυκλοφορούν την μπάλα παρόλο που προτιμούσαν να την αφήνουν στα πόδια των αντιπάλων στοχεύοντας στην αντεπίθεση.

ΗΡΘΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ ΧΑΟΣ

Η εικόνα των πρώτων 45’ έδειχνε έναν σκληροτράχηλο ΑΡΗ αποφασισμένο να βάλει τα δύσκολα στον Ολυμπιακό. Έλα όμως που όταν δεν υπάρχει το «κοράκι» στη μέση υπάρχει η επιπολαιότητα μας και αυτές οι κακές στιγμές σαν και αυτή στο πρώτο λεπτό του Β ημιχρόνου που έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να σκοράρει το γκολ που του χάρισε τη νίκη. Και αν αυτές οι κακές στιγμές κάθε ομάδας είναι κομμάτι του παιχνιδιού και ως ένα σημείο δικαιολογούνται αυτό που ακολουθήσε δεν έχει λογική εξήγηση  εκτός… και αν στην σκέψη του Πάρντιου ήταν να πέσει ο ρυθμός και στο τέλος της αναμέτρησης να χτυπήσουμε μπας και κλέψουμε τον βαθμό. Αυτό ως προς τις σκέψεις μιας και στην πράξη είδαμε τους αντιπάλους μας να ανεβαίνουν πιο ψηλά, να διεκδικούν ένα δεύτερο γκολ και την ομάδα μας αντί να πιέζει και να επιτίθεται πιο μαζικά να αρκείται σε αυτή την ήπια ήττα. Φυσικά και δεν σημαίνει ότι αν ο ΑΡΗΣ μετά το 1-0 πίεζε ψηλά θα γυρνούσε το παιχνίδι αλλά το ότι δεν το προσπαθείς καν και αρκείσαι στο τίποτα πληγώνει.

ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ …ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Κόντρα στο Λεβαδειακό η ομάδα έδειξε σημαντικά στοιχεία βελτίωσης σχεδόν σε όλους τους τομείς εκτός από το γκολ. Λόγω όμως της δυναμικής του αντιπάλου «τεχνικά κομμάτια» που είδαμε μεσοβδόμαδα όπως   οι τοποθετήσεις των παικτών, η σωστή πίεση στην άμυνα και η καλή κυκλοφορία της μπάλας πέρασαν στα ψιλά. Σήμερα απέναντι ίσως στην πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ελλάδας αυτή τη στιγμή έδειξε τα ίδια στοιχεία με αρκετά πειστικό τρόπο. Όχι ότι ο ΑΡΗΣ πρέπει να μείνει σε αυτές τις καλές εντυπώσεις αλλά από εκεί που βρισκόμασταν αγωνιστικά στα χαμένα πλέον είναι ορατό ότι ο Πάρντιου γνωρίζει καλύτερα το ρόστερ του αλλά και οι παίκτες ξέρουν καλύτερα τι θέλει ο προπονητής από αυτούς.  Και ας είμαστε ρεαλιστές... ακόμη και με την απόδοση που είχαμε  σήμερα με λίγη τύχη περισσότερη ή μερικά εκατοστά πιο πίσω από την γραμμή του οφσάιντ θα μπορούσαμε να είχαμε φύγει με βαθμό ή βαθμούς.

ΔΕΝ ΡΙΣΚΑΡΕ ΚΑΙ ΑΡΚΕΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ

Με τις «καλές εντυπώσεις» των πρώτων 45’ επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από το Καραϊσκάκη όπου γνώρισε την ήττα με ένα γκολ σε μια φάση που δεν φαινόταν δύσκολη. Ναι μεν ο ΑΡΗΣ έδειξε τα «δόντια» του στον Ολυμπιακό και έστειλε το μήνυμα ενόψει των διπλών αναμετρήσεων του κυπέλλου αλλά κάποια στιγμή σε παιχνίδια σαν το σημερινό πρέπει να αρχίσεις να απαιτείς τις νίκες …και όχι να διστάζεις να βγεις μπροστά μην δεχθείς περισσότερα γκολ. Περιμένουμε στο κύπελλο να δούμε έναν ΑΡΗ που δεν θα φοβηθεί τον αντίπαλο του και θα είναι αυτός μέσα στο γήπεδο που με την εικόνα του θα δείχνει ότι θέλει περισσότερο τη νίκη.

ΥΓ. Ήττα εντός προγράμματος μπορεί να πει κανείς αλλά με αυτή την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου και το σπάνιο 50-50 που είχαμε σήμερα από τον διαιτητή έπρεπε να αρπάξεις την ευκαιρία.