16-3 οι τελικές προσπάθειες αλλά όπως αποδείχθηκε τα 2 λάθη στην αμυντική λειτουργία της ομάδας μας ήταν αρκετά για να φθάσει ο αντίπαλος μας στη νίκη και να μας αναγκάσει σε μια πικρή ήττα. Πάλεψε η ομάδα, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της αλλά αυτά είναι ανούσιες λεπτομέρειες όταν δεν καταφέρνεις να πάρεις ούτε το Χ. Απογοήτευση για την σημερινή εξέλιξη αλλά το σύνθημα για την κατάκτηση του κυπέλλου με την λήξη της αναμέτρησης που ακούσθηκε στο κατάμεστο Κλ.Βικέλιδης όπως και η υποδειγματική συμπεριφορά του κόσμου είναι αυτά που θα πρέπει να κρατήσουμε.

ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Με τις 2 ομάδες να είναι αρκετά διστακτικές από το ξεκίνημα του αγώνα ήταν φανερό ότι τόσο εμείς όσο κυλούσε ο χρόνος υπέρ μας αλλά και οι αντίπαλοι μας όσο τους έπαιρνε χρονικά προσπαθούσαν να βρουν τη στιγμή τους για ένα γκολ.  Παιχνίδι χωρίς ρυθμό, γεμίσματα στο πουθενά(κυρίως από τους αντιπάλους μας), χαζά νεύρα και ανούσιες εντάσεις και μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου που σε καμία περίπτωση δεν κατέληγε ούτε σε υποψία για ένα γκολ. Μια εικόνα που ως ένα βαθμό εμάς μας εξυπηρετούσε μιας και ο βασικός στόχος ήταν ο μπάογκ να μην φύγει νικητής από το Κλ.Βικελίδης. Ο ποακ δεν ήταν απειλητικός και φαινόταν να απέχει αρκετά από μια εμφάνιση που θα τον οδηγούσε στο πρωτάθλημα. Όλα αυτά αλλάξαν στο 29’ όταν ο πιο δραστήριος παίκτης μας ο Λορέν Μορόν σε μια προσπάθεια να κάνει το κάτι παραπάνω ώστε να χτυπήσουμε στην αντεπίθεση έχασε εύκολα την μπάλα και έδωσε την ευκαιρία στον αντίπαλο μας να προηγηθεί και να πιστέψει από το πουθενά ότι μπορεί να φύγει με τη νίκη. Μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο τίποτα δεν έδειχνε ότι θα μπορούσε να τα καταφέρει.

Η ΓΚΟΛΑΡΑ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ ΕΦΕΡΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Σε αρκετά παιχνίδια ο ΑΡΗΣ παρουσιάζετε αλλαγμένος στο Β ημίχρονο και έτσι ακριβώς έγινε και σήμερα. Η ομάδα είχε αφουγκραστεί τα θέλω του κόσμου και το έδειξε με το που βγήκε από τα  αποδυτήρια. Μόλις στο 47’ ο Οντουμπάτζιο έκανε την γλυκιά σέντρα και ο Μορόν με ένα εκπληκτικό σουτ στην κίνηση έφερε στα ίσια στο παιχνίδι. Ο ενθουσιασμός που προκάλεσε το υπέροχο γκολ του Μορόν έδωσε έξτρα ώθηση στην ομάδα όπου στα λεπτά που ακολουθήσαν συνέχισε να πιέζει κυνηγώντας και ένα δεύτερο γκολ.

ΝΕΟ ΦΘΗΝΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Και ενώ ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πατάει καλύτερα μετά την ισοφάριση ήταν η σειρά του Οντουμπάτζιο σε μια ανύποπτη φάση να χάσει το μαρκάρισμα του αντιπάλου του και να δώσει την ευκαιρία στον ποακ να κινηθεί γρήγορα και να φθάσει από το πουθενά και σε ένα δεύτερο γκολ. Η συνέχεια μέχρι τη λήξη ήταν βασανιστική… καθυστερήσεις που ο διαιτητής δεν είδε ποτέ και κάμποσες επιπόλαιες ενέργειες από τους παίκτες μας που ενώ είχαν τις ευκαιρίες έλειπε η αποφασιστικότητα στην τελική προσπάθεια. Αποκορύφωμα της αναποτελεσματικότητας μας ήταν η ευκαιρία του Ανσαριφάντ που πήρε ανενόχλητος την κεφαλιά σε εξαιρετικό σημείο και την έστειλε έξω…

ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ

Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μένει οπότε η πίκρα και η αγανάκτηση του κόσμου είναι δικαιολογημένη. Ωστόσο αν θέλουμε να κρίνουμε την εμφάνιση της ομάδας πέρα από το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ομάδα και ήθελε και πάλεψε για τη νίκη. Δεν της βγήκε το παιχνίδι; ήταν άτυχη; της έλειπε η ποιότητα για να τελειώσει τις φάσεις που είχε; Όπως και αν το βαφτίσεις σε ένα παιχνίδι όπου οι τελικές ευκαιρίες ήταν 16-3 δεν μπορείς να πεις ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν και το δικαιότερο βάσει της εικόνας των 2 ομάδων. Από την άλλη όμως αρκετοί σημαντικοί παίκτες μας που περιμένουμε να τραβήξουν και τους υπόλοιπους σήμερα κυμάνθηκαν σε μέτρια επίπεδα. Λίγες ημέρες μέχρι τον τελικό για να μιλάμε για βελτίωση και αλλαγές αλλά όπως και να έχει  αυτή η ήττα θα πρέπει να προβληματίσει τον Μάντζιο και τους παίκτες του ενόψει του μεγάλου τελικού. Εκεί όπου θα κριθεί ένας τίτλος που μας λείπει πάρα πολύ και όχι απλά το γόητρο μας.

ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΛΙΚΟ

Η ομάδα πάλεψε, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της, δεν είχε όμως την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα και το πλήρωσε με το χειρότερο τρόπο.   Δεν θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας… πολύ άσχημη η σημερινή ήττα αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να μας αποπροσανατολίσει από τον μεγάλο μας στόχο που είναι η κατάκτηση του κυπέλλου.  Αυτή ήταν η προτροπή του κόσμου με τη λήξη του αγώνα, σε ένα κατάμεστο Κλ.Βικελίδης που περίμενε σήμερα πολλά περισσότερα από μια καλή προσπάθεια.

ΥΓ. Βάλε το ρε Ανσαριφάρντ να ξεμπερδεύουμε…

2 τελικούς μας επεφύλασσε η μοίρα, με τον έναν του κυπέλλου να είναι γνωστός εδώ και καιρό και τον δεύτερο του πρωταθλήματος να προκύπτει μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων αγωνιστικών. Ότι και αν κρίνεται όμως στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος για τους υπόλοιπους, για τον ΑΡΗ μας από την πρώτη ημέρα που είχε βγει το πρόγραμμα των πλέιοφς και ήθελε τον ποακ αντίπαλο μας στην τελευταία αγωνιστική τα πράγματα και ο στόχος της νίκης σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα ήταν εξαρχής γνωστά και τίποτα δεν αλλάζει. Αντιθέτως σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα μας και όλοι μας θα κατεβαίναμε με χαλαρή διάθεση… πλέον υπάρχει και ένα ιστορικό κίνητρο.  Σπουδαία ευκαιρία για τον φετινό ΑΡΗ αυτό το 2 στα 2, που δεν πρέπει να χαθεί.

1914 ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το συναίσθημα που νιώθει ο κάθε Αρειανός για την ομάδα του είναι κάτι προσωπικό, υποκειμενικό και δεν μπορεί να μπει σε καμία ζυγαριά. Αν ζεις και πεθαίνεις με τον ΑΡΗ στις χαρές και στις λύπες, ασχολείσαι επιδερμικά όποτε θυμάσαι ή όποτε η ομάδα είναι στα πάνω της δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αν όμως για την αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχεις δεύτερες σκέψεις πέρα από τη νίκη και πρέπει κάποιος να σου εξηγήσει κάποιος γιατί κόντρα σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχει άλλο στόχος πέρα από τη νίκη ανεξάρτητα από τις συνθήκες, τότε μάλλον δεν νιώθεις από ΑΡΗ. Από το ΠΟΚ4, το μπαράζ του Βόλου, τα αεροπλανάκια για τη Β Εθνική, το απροκάλυπτο εμετικό στήσιμο με την Καλαμαριά και άλλες ακόμη μυριάδες περιπτώσεις το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αντιπαλότητα από την πλευρά τους δεν έχει φραγμούς, δεν έχει μέτρο, δεν έχει λογική. Δεν έχει λογική όπως δεν είχε η "γκαστερική" δολοφονία του Τόσκο, η σφαγή του Άλκη και πόσα ακόμη μακάβρια σκηνικά που επειδή δεν θρηνήσαμε νεκρούς πέρασαν σε δεύτερη μοίρα... Οπότε το να τους αντιμετωπίζεις εσύ με λογικά κριτήρια είναι σαν να προσπαθείς να κάνεις μια τρύπα στο νερό.

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ

Ακόμη πιο αστείο από το να πρέπει να εξηγήσεις σε κάποιον Αρειανό γιατί στον «τελικό» του πρωταθλήματος δεν πρέπει να χάσουμε, είναι να εξηγήσεις σε κάποιον «ουδέτερο» ή «αλλόθρησκο» γιατί αυτό το παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με τη Θεσσαλονίκη αλλά αποκλειστικά με τα θέλω των 2 ομάδων. Η ιστορία έχει δώσει τις απαντήσεις της και σε αυτό. Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ ΑΡΗΣ ήταν κόσμημα και διαφήμιση για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Όχι μόνο δεν καπηλεύτηκε τα χρόνια της κυριαρχίας του για να εφαρμόσει το «μια πόλη, μια ομάδα» όταν ίσχυε κυριολεκτικά το «ένα Έθνος, μια ομάδα» για τον ΑΡΗ μας αλλά αντιθέτως παρέσυρε τον συμπολίτη μέσα από έναν υγιή ανταγωνισμό που κρινόταν μέσα στα γήπεδα να μεγαλουργήσει και αυτός με τον τρόπο του ακόμη και αν ήταν ο αιώνιος δεύτερος και πλέον το τμήμα μπάσκετ έχει διαγραφεί από τη μνήμη των κομπλεξικών οπαδών του. Στις μέρες μας…  επί Σαββίδη όπου ο μπαογκ μεγαλουργεί και διεκδικεί και κατακτά τίτλους έχει αποκαλυφθεί και το πραγματικό του πρόσωπο. Μια πόλη μια ομάδα μια τζατζίκι που λένε και οι Ηρακληδείς που άργησαν όμως να καταλάβουν με ποιους έχουν να κάνουν και το πλήρωσαν. Οι συνομιλίες στο «Koriopolis» δεν αφήνουν αμφιβολίες για τον τρόπο σκέψης τους. Η δράση τους όμως που εμπλέκει την αστυνομία, δημοτικές αρχές και όχι μόνο είναι ένας ανελέητος πόλεμος προς όποιον δεν αφουγκράζεται τις ίδιες απόψεις με τις δικές τους. Μακάρι κάποια στιγμή να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να μπορούμε να ζήσουμε σε αυτή την πόλη πιο φυσιολογικά σαν συμπολίτες αλλά ακόμη απέχουμε έτη φωτός από αυτή την ημέρα.

ΚΑΘΑΡΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ Ο ΑΡΗΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ

Πέρα από το γόητρο, το πρωτάθλημα και τα θέλω των οπαδών υπάρχει και το καθαρά αγωνιστικό σκέλος. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ εδώ και χρόνια έχει πάρει τον αέρα του πόακ μέσα έξω με ελάχιστες παρενθέσεις χάρη σε κάποια εγκληματικά σφυρίγματα. Όπως ακριβώς και ο Μάντζιος όποτε συναντάει τον Λουτσέσκου φεύγει χαμογελαστός. Μάλιστα στα τελευταία 3 νικηφόρα παιχνίδια ο συμπολίτης που τον έφθασαν να διεκδικεί το πρωτάθλημα ο Ρουμάνος άλλαξε την τακτική αντιγράφοντας σε μεγάλο βαθμό την «συνταγή Μάντζιου». Έλα όμως που στο αυριανό παιχνίδι που θέλει μόνο τη νίκη δεν μπορεί να παίξει. Ενώ και από άποψη δυνάμεων και ψυχολογίας ο ΑΡΗΣ είναι πιο φρέσκος λόγω της διαχείρισης και στο μυαλό του πέρα από τον τελικό του κυπέλλου του έχει και μια ευκαιρία για να πάει ακόμη «φτιαγμένος» για τον μεγάλο τελικό.

ΔΥΟ ΤΕΛΙΚΟΙ ΔΥΟ ΝΙΚΕΣ

Ψευτοδιλήμματα και δεύτερες σκέψεις σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν. Ο ΑΡΗΣ το μόνο που έχει να κάνει είναι να συνεχίσει την αγαπημένη του συνήθεια κόντρα στον wanna be πρωταθλητή ώστε να τελειώσει ιδανικά το πρωτάθλημα και να πάει με άλλον αέρα στον μεγάλο τελικό. Όλοι από νωρίς στο γήπεδο ντυμένοι στα κίτρινα να δώσουμε την ώθηση στην ομάδα για να κάνει το 2 στα 2 που θέλουμε όσο τίποτα άλλο. Δύο τελικοί, δύο νίκες, τίποτα λιγότερο! ΠΑΜΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Με τις φωνές του Άκη Μάντζιου στην ανάπαυλα του ημιχρόνου να πιάνουν τόπο, ο ΑΡΗΣ που για 45’ αγνοείτο, επέστρεψε με εντυπωσιακό τρόπο ανατρέποντας το εις βάρος του 2-0 με μια ολοκληρωτική εμφάνιση και 4 γκολ! Έδειξε την κλάση του ο Μόρον σκοράροντας 2 φορές, με το πρώτο γκολ να προκαλεί τον αυθόρμητο θαυμασμό όλων όσων ήταν στο γήπεδο. Φατόρε και Φέτφα οι σκόρερ των γκολ της ολικής ανατροπής. Ικανοποίηση από όλους για την αντίδραση που έβγαλε η ομάδα και δεν εγκατέλειψε ένα παιχνίδι που για 45΄έμοιαζε με αγγαρεία.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Με ένα σχήμα με αρκετούς βασικούς αλλά και κάποιες σημαντικές αλλαγές όπως αυτές στα μπακ με τους Φεράρι και Φατόρε ο ΑΡΗΣ ακολούθησε ακριβώς την ίδια λογική με όλα τα προηγούμενα παιχνίδια των πλέιοφς. Αυτό όμως που φάνηκε μέσα στο γήπεδο με το που πάτησαν οι παίκτες μας χορτάρι ήταν ότι στην σκέψη τους πρωταρχική θέση είχε το να μην ρισκάρουν τραυματισμούς και κάρτες. Και στο ποδόσφαιρο όταν κάνεις δεύτερες σκέψεις στις αποφάσεις σου και στην ένταση που βγάζεις στις φάσεις δύσκολα μπορείς να ελπίζεις σε κάτι. Κάπως έτσι η Λαμία στα πρώτα 45’ κυριάρχησε και κατάφερε να τιμωρήσει τα λάθη της άμυνας μας με 2 γκολ. Δίκαιο το 2-0 του Α’ ημιχρόνου μιας και η ομάδα μας δεν είχε να επιδείξει απολύτως τίποτα.

ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

 Το τι ακριβώς ειπώθηκε και με ποιον τρόπο από τον Μάντζιο προς τους παίκτες στα αποδυτήρια, μόνο όσοι ήταν εκεί γνωρίζουν. Το βέβαιο όμως είναι ότι έπιασαν τόπο οι φωνές! Πιο απελευθερωμένος, πιο δραστήριος και με ξεκάθαρη διάθεση να βγει να μπροστά και να βρει τα γκολ της ανατροπής μπήκε η ομάδα. Και δεν χρειάστηκε πολύ για να το επιβεβαιώσει. Πριν καν συμπληρωθούν 2’ στο Β ημίχρονο ο Μορόν εκμεταλλεύτηκε τον χώρο και τον χρόνο που του έδωσαν έξω από την μεγάλη περιοχή και με φωτοβολίδα στο γάμα της εστίας μείωσε σε 2-1. Και αν και στην επόμενη προσπάθεια για ισοφάριση ο Μορόν έστειλε την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι, στο 76’ εκμεταλλεύτηκε εξαιρετικά τη σέντρα του Φατόρε για το 2-2! Το 2-3 ήρθε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα με τον Φατόρε σε δεύτερο χρόνο να βρίσκει την ευκαιρία με μια ωραία κεφαλιά να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ο ΑΡΗΣ είχε πάρει μπρος για τα καλά και οι παίκτες της Λαμίας έμοιαζαν ανήμποροι να αντιδράσουν. Κάτι που επιβεβαιώθηκε και στη συνέχεια της αναμέτρησης με τον κεφάτο Φετφατζίδη που είχε αντικαταστήσει τον Γκαρθία να πετυχαίνει με μια ωραία προσωπική ενέργεια το τελικό 2-4!

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Όσο απογοητευτικό και αν ήταν το πρώτο ημίχρονο, στην επανάληψη η ομάδα όχι μόνο μας αποζημίωσε αλλά έδειξε τι πραγματικά μπορεί να κάνει όταν παίζει συγκεντρωμένα. Έδειξε ότι έχει παίκτες που μπορεί να υπολογίζει ακόμη και αν δεν ήταν ενεργοί στο μεγαλύτερο διάστημα του πρωταθλήματος. Φατόρε, Φετφατζίδης ήταν πολύ καλοί, ιδιαίτερα ο Ισπανός που έβγαλε και ασίστ πέρα από το γκολ που πέτυχε. Ακόμη και ο Πάρντο έδειξε διάθεση όταν πέρασε ως αλλαγή. Σίγουρα η εικόνα του Φεράρι και η προβληματική μας άμυνα στα πρώτα 45΄ δεν άρεσαν σε κανέναν αλλά όταν το αποφάσισε η ομάδα, το καθάρισε το παιχνίδι. Και αυτό είναι το σημαντικό ενόψει του τελικού.

ΔΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Από κρύος σε καυτός εξελίχθηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στη Λαμία ανατρέποντας το 2-0 του πρώτου ημιχρόνου και επικρατώντας με το εμφατικό 4-2! 2 γκολ για την ισοφάριση ο Μορόν, Φατόρε και Φέτφα τα άλλα 2 για την ολική ανατροπή. Σε ένα παιχνίδι που όταν η ομάδα έδιωξε το άγχος των τραυματισμών και των αποβολών κυριάρχησε μέσα στο γήπεδο. Κερδίζοντας πέρα από τους 3 αδιάφορους βαθμούς, μπόλικους πόντους ψυχολογίας ενόψει της συνέχειας.

ΥΓ.  Από «τελικό» σε τελικό πηγαίνει η ομάδα με ότι αυτό σημαίνει. Ευτυχώς ο Μάντζιος ως τώρα δείχνει να μην χαμπαριάζει και να παραμένει πιστός στο πλάνο του.

Με γκολ από τα αποδυτήρια ο ΑΡΗΣ μας πέρασε νικηφόρα από τη Λεωφόρο, εκτροχιάζοντας την προσπάθεια του Παναθηναϊκού για το πρωτάθλημα και οδηγώντας τον στην εσωστρέφεια του. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μια οργανωμένη επίθεση, μια μαγική ασίστ του Γκαρθία και μια τέλεια κεφαλιά από τον Σαμόρα. Έτσι απλά πήραμε το προβάδισμα και σχεδόν το ίδιο απλά το κρατήσαμε μέχρι το τέλος.  Νίκη ψυχολογίας, με καλή εμφάνιση κόντρα στην ομάδα που θα αντιμετωπίσουμε στον τελικό, σε ένα παιχνίδι που καιγόταν πολύ περισσότερο από όσο τον ενδιέφερε.

ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΜΕ ΓΚΑΡΘΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΣΑΜΟΡΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ

Το απόλυτο σοκ πρόσφερε ο ΑΡΗΣ μας στον Παναθηναϊκό μόλις στην πρώτη του επίθεση. Η ομάδα κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα, ο Γκαρθία βρήκε τον χώρο που χρειάστηκε για να βγάλει μια μαγική πάσα προς τον Σαμόρα που κινήθηκε ιδανικά  και με το κεφάλι έγραψε το 0-1! Σκορ που έμεινε μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΕΔΩΣΕ ΤΕΣΤ ΑΝΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΑΣΕ ΜΕ ΑΡΙΣΤΑ

Η συνέχεια θύμιζε κάτι σαν τεστ αντοχών με τον ΑΡΗ μας χωρίς να νιώθει την παραμικρή πίεση για το αποτέλεσμα να θέλει απλά να τσεκάρει πόσο εύκολα μπορεί να διαχειριστεί την αναμενόμενη πίεση του Παναθηναϊκού. Πέρα από τις ελάχιστες καλές στιγμές στο πρώτο ημίχρονο  που είχε ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο και κάποιες χαμένες κεφαλιές στα στημένα ο ΑΡΗΣ αντέδρασε ιδανικά. Έκλεισε τους χώρους, κράτησε σωστά τις αποστάσεις, κυκλοφόρησε γρήγορα την μπάλα και στις λεπτομέρειες δεν βρήκε το δεύτερο γκολ. Ένα δεύτερο γκολ που μπορούσε πολύ εύκολα να βρει στο λάθος του Ντραγκόφσκι, στη σουτάρα του Σαμόρα που σταμάτησε στο δοκάρι αλλά και στο άστοχο σουτ του Γκαρθία στο ριμπάουντ. Ενώ όσο κυλούσε ο χρόνος η ομάδα έβρισκε ολοένα και περισσότερους χώρους αλλά έκανε στο τέλος κακές επιλογές.  Από την άλλη πλευρά μια απελπισμένη προσπάθεια του Παναθηναϊκού με γεμίσματα από μακριά αλλά και μερικές «οσκαρικές» βουτιές μπας και δώσουν την στον Αγκάγιεφ να ολοκληρώσει την αποστολή του. Μέχρι και στο κομμάτι της διαιτησίας οι παίκτες μας αντέδρασαν ψύχραιμα και δεν άφησαν τα απίθανα σφυρίγματα να τους αποσυντονίσουν. Η ομάδα είχε τόση αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι της που έμοιαζε ότι ακόμη και 2 ημίχρονα να υπήρχαν, πιο πιθανό θα ήταν να πετύχει και άλλα γκολ παρά να δεχθεί.

ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΡΥΘΜΟΥΣ ΜΕ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ

Αρκετοί από τους σημερινούς παίκτες στο αρχικό σχήμα πιθανόν να δούμε και στην ενδεκάδα του τελικού αλλά και μόνο που ξεκινάς χωρίς το βαρύ πυροβολικό σου Λορέν Μορόν είναι αρκετό για να καταλάβει και ο πλέον άσχετος ότι και σήμερα ο Μάντζιος προχώρησε σε διαχείριση δυνάμεων και ετοιμότητας.  Η αλλαγή του πολύ καλού Γκαρθία μόλις στο 59’ και η συμμετοχή μετά από κάτι περισσότερο από 2 μήνες του Ντουκουρέ όπως και ο νέος σχηματισμός που δοκιμάσθηκε για μεγάλο κομμάτι του αγώνα το επιβεβαιώνουν. Και όμως ο ΑΡΗΣ λειτούργησε σαν καλοκουρδισμένη μηχανή με τον κάθε παίκτη να εξυπηρετεί με ακρίβεια έναν συγκεκριμένο σκοπό. Μέχρι και ο Ντουκουρέ έδειξε έτοιμος να βοηθήσει. Όπως και ο Σαμόρα που στον σημερινό του ρόλο πραγματοποίησε ίσως την καλύτερη του εμφάνιση με τα χρώματα του ΑΡΗ.  Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Ζουλ που σήμερα έτρεξε και έκοψε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Την ίδια στιγμή που το δίδυμο Φαμπιάνο και Μπράμπετς έχει «ξαναδέσει» την άμυνα και στο κέντρο Γκαρθία και Νταρίντα συνδυάζονται ολοένα και καλύτερα. Ευχής έργον να συνεχίσουμε στους ίδιους ρυθμούς.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ "ΑΜΑΥΡΩΝΕΙ" ΤΑ ΠΛΕΪΟΦΣ

Άλλος ένας wanna be πρωταθλητής κράσαρε πάνω στον ΑΡΗ μας που συνεχίζει να «αμαυρώνει» τα πλέιοφς παίζοντας στα ίσια… όλα τα παιχνίδια. Και ας έχει στο μυαλό του μόνο τον τελικό και όλα τα πλάνα του προπονητή να επικεντρώνονται μόνο σε αυτόν. Αδιάφοροι οι 3 βαθμοί, όχι όμως αδιάφορη αυτή η σπουδαία νίκη. Σπουδαία νίκη, γιατί συνοδεύτηκε με καλή εμφάνιση κόντρα σε έναν Παναθηναϊκό που έπαιζε τα ρέστα του για το πρωτάθλημα …και όπως και να το κάνουμε μας δίνει το καλύτερο ντοπάρισμα ενόψει τελικού. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Τώρα που έχασε ο Παναθηναϊκός, ο Αγκάγιεφ θα πληρωθεί ή όχι;

ΥΓ2. Από ΑΥΤΟΥΣ τους ξένους διαιτητές προτιμάμε τους Έλληνες, εννοούσε ο Κάρυ.

ΥΓ3. Και μετά σου λέει ο άλλος… τι γκρινιάζεις; ξένος δεν ήταν ο διαιτητής;

Φρένο στον ξέφρενο ρυθμό του Ολυμπιακού έβαλε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Κλ.Βικελίδης, αναγκάζοντας να αρκεστεί στον βαθμό της ισοπαλίας και ψαλιδίζοντας του τις όποιες ελπίδες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το προσωπικό γκολ του Μορόν στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα μας, ωστόσο ο Ισπανός στις καθυστερήσεις του αγώνα μάλλον θολωμένος από την κούραση σπατάλησε σπουδαία ευκαιρία για το 2-1. Έστω όμως με αυτό το Χ και την συνολική καλή του παρουσία, ο ΑΡΗΣ μας απάντησε με τον καλύτερο τρόπο στον ασταμάτητο επικοινωνιακό πόλεμο που δέχεται από όλους τους wannabe πρωταθλητές.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Αδιαφορώντας ο Άκης Μάντζιος για την συστηματική επίθεση που δέχεται από όλες τις πλευρές συνέχισε και σήμερα το πλάνο προετοιμασίας ενόψει του μεγάλου τελικού. Ο Χουτσεσιώτης παρά την εκπληκτική του εμφάνιση με την ΑΕΚ έδωσε τη θέση του στον ρέκορντμαν Κουέστα όπου μαζί με τους Μορόν(αναγκαστικά λόγω της τιμωρίας του Ανσαριφάρντ), Ζουλ, Σουλεϊμάνοφ,  Σαβέριο, Οντουμπάτζιο και Φαμπιάνο(ύστερα από καιρό) ήταν οι σημαντικές επιστροφές για το σημερινό παιχνίδι. Η επιλογή όμως του Φετφατζίδη στο αρχικό σχήμα αντί του Μάνου Γκαρθία έδειχνε ξεκάθαρα ότι ο Μάντζιος δεν είδε το παιχνίδι σαν «πρόβα τελικού» αλλά σαν το επόμενο βήμα αυτής της άτυπης προετοιμασίας.

ΑΝΤΕΞΕ ΣΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΗΣΕ ΤΟ ΓΚΟΛ

Μπορεί ο φορμαρισμένος Ολυμπιακός με σχεδόν πλήρη σύνθεση να μπήκε ορεξάτος στο παιχνίδι αλλά ο ΑΡΗΣ είχε τις απαντήσεις του στην πίεση των Πειραιωτών. Φαμπιάνο και Μπράμπετς επιβεβαίωσαν την εξαιρετική χημεία που έχουν ενώ και οι Οντουμπάτζιο, Μοντόγια και Ζούλ έδειχναν συγκεντρωμένοι και αποφασιστικοί στις επεμβάσεις τους. Όλο ο ΑΡΗΣ είχε σωστές τοποθετήσεις και αντιδράσεις και παρά τον γρήγορο ρυθμό των αντιπάλων μας η ομάδα στεκόταν καλά. Και όταν η μπάλα χανόταν… ο Κουέστα ήταν εκεί για να αποσβέσει κάθε κίνδυνο προς την εστία μας. Πέρα όμως από την αμυντική λειτουργία, υπήρχε ψυχραιμία και σωστές αποφάσεις όταν είχαμε την μπάλα με αποτέλεσμα να υπάρξουν κάποιες καλές στιγμές όπου θα μπορούσαμε να είχαμε ανοίξει το σκορ από το πρώτο ημίχρονο αλλά ο Τζολάκης είχε τις απαντήσεις.

Ο ΜΟΡΟΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησε το Β ημίχρονο με τον συνήθη ύποπτο Λορέν Μορόν να κλέβει με μαεστρικό τρόπο την μπάλα στο κέντρο, να ξεχύνεται προς την εστία του Ολυμπιακού και να τελειώνει ιδανικά τη φάση κάνοντας το 1-0 στο 46’. Στη συνέχεια όμως οι παίκτες μας δεν κατάφεραν να παγώσουν τον ρυθμό και σε μια φάση που ξεκινάει από ένα επιπόλαιο λάθος του Ζουλ στο κέντρο έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να ισοφαρίσει. Μια ισοφάριση που σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια δεν μας αποσυντόνισε και μπορέσαμε να περιορίσουμε την επιθετικότητα του Ολυμπιακού σχετικά εύκολα. Μάλιστα με την είσοδο του Μανού Γκαρθία στο γήπεδο αλλά και του δραστήριου Σαμόρα διατηρήσαμε την καλή κυκλοφορία της μπάλας ψάχνοντας την στιγμή μας για το 2-1. Μια στιγμή που ήρθε στις καθυστερήσεις αλλά εκεί ο Μορόν αντί να βγάλει την ασίστ στην άλλη πλευρά της περιοχής με 2 παίκτες μας αμαρκάριστους έτοιμους να κάνουν το γκολ επέλεξε να γίνει ο ήρωας της αναμέτρησης αλλά ο Τζολάκης του είπε όχι.

ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ, ΕΚΛΕΙΣΕ ΣΤΟΜΑΤΑ

Ολοένα και περισσότερο δικαιώνεται ο Άκης Μάντζιος για τις επιλογές του όσο και αν χαλιούνται οι αντίπαλοι μας(και όχι μόνο).  Με ένα προσεκτικό ροτέισον που σκοπό έχει να δώσει σε όλους τους παίκτες που υπολογίζει την ευκαιρία να βρουν ρυθμό και δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στα εντός έδρας παιχνίδια(εκτός του ενός στο εξοχικό) αντιμετωπίσαμε όλους τους αντιπάλους ως τώρα. Με Λαμία κερδίσαμε, με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό χάσαμε οριακά. Έτσι ακριβώς κάναμε και με τον Ολυμπιακό  σήμερα με αποτέλεσμα να φθάσουμε μια ανάσα από τη νίκη. Πόσο μάλλον όταν βλέπεις τον Φαμπιάνο με τον Μπράμπετς παρέα σαν να μην πέρασε μια ημέρα. Τον Μορόν να γυαλίζει το ματί του, Μανού Γκαρθία να ανεβάζει διαρκώς στροφές και την αρχηγάρα τον Κουέστα να θέλει να βάλει την υπογραφή του σε κάτι πραγματικά σπουδαίο. Οι παίκτες μας φαίνεται να ανταποκρίνονται σε αυτό το πλάνο προετοιμασίας και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος από το σημερινό παιχνίδι.

ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ

Όταν κόντρα στον φορμαρισμένο και σχεδόν πλήρη Ολυμπιακό που πριν λίγες ημέρες με 8 αλλαγές στο βασικό του σχήμα κέρδισε με ευκολία τον μπάογκ εσύ έχεις αυτή την εικόνα τότε μόνο ικανοποίηση θα πρέπει να νιώθουμε. Και ας σκούζουν με τον τρόπο τους οι αντίπαλοι μας. Άλλος γιατί ήθελε να κάτσουμε να χάσουμε και άλλος γιατί δεν καταφέραμε να κερδίσουμε. Η ομάδα στο σύνολο της δείχνει απόλυτα επικεντρωμένη στο πλάνο προετοιμασίας για τον τελικό κυπέλλου και αυτό δεν θα αλλάξει όσα επικοινωνιακά τεχνάσματα και αν χρησιμοποιήσουν.  Δεν ταιριάζει στον ΑΡΗ ο ρόλος του «ρυθμιστή του πρωταθλήματος» αλλά από την στιγμή που τα λάθη του καλοκαιριού μας οδήγησαν εδώ, ας το απολαύσουμε.

ΥΓ. Το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών. Τόσο συναρπαστικό που κάποια παιχνίδια όπως αυτό στην Λαμία οδηγούνται στην παράταση!

ΥΓ2. «Στημένος» ο Παναθηναϊκός στην Opap Arena. Αμαυρώνει με την εικόνα του τα πλέιοφς.

ΥΓ3. Βλέποντας λίγο MEGA και ακούγοντας τα σχόλια περί διαιτησίας(!!!) μάλλον ο ΑΡΗΣ μας είναι πλέον το νέο αφεντικό της παράγκας και ας απέχουμε 20+ βαθμούς από την κορυφή.

ΥΓ4. Κάρυ γλέντα τους!

Με την ΑΕΚ να πιέζει ασφυκτικά στο Β ημίχρονο και τον διαιτητή Βεργέτη να σπρώχνει… από πίσω ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να διατηρήσει το 1-0 των πρώτων 45’ και γνώρισε την ήττα. Η εμφάνιση του Χουτσεσιώτη και το επιθετικό τρανζίσιον(του πρώτου ημιχρόνου) είναι αυτά που κρατάμε από το σημερινό παιχνίδι. Σε αντίθεση με την αμυντική μας λειτουργία και την αδυναμία μας να κρατήσουμε και να κυκλοφορήσουμε την μπάλα όταν ο αντίπαλος αποφάσισε να ανεβάσει την πίεση του.

ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ

Φατόρε, Παναγίδης, Σαμόρα , Βεστράτε  και ο Χουτσεσιώτης ήταν τα «νέα» πρόσωπα στην ενδεκάδα που έδωσαν επί της ουσίας στον αγώνα τον χαρακτήρα «προετοιμασίας» ξενερώνοντας πριν την σέντρα αρκετούς. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι ο ΑΡΗΣ κατέβηκε αδιάφορος και αυτό φάνηκε από την αρχή. Η ΑΕΚ ήθελε να πιέσει και να βρει γρήγορα το γκολ αλλά ο ΑΡΗΣ είχε τις απαντήσεις και με το παραπάνω. Ο Μανού Γκαρθία άρπαζε κάθε ευκαιρία που του δινόταν για να προωθήσει το παιχνίδι μας και όταν έβρισκε συμπαράσταση από τον Νταρίντα και τον Μορόν η μπάλα χανόταν. Σε μια από αυτές τις εκρηκτικές αντεπιθέσεις μας και αφού είχαμε αναγκάσει τον Αθανασιάδη σε κάμποσες εντυπωσιακές αποκρούσεις ήρθε η ώρα του Μορόν να επιστρέψει στα γκολ και με μια πολύ ωραία κίνηση και ένα σουτ να κάνει το 1-0 στο 35’! Ένα δίκαιο προβάδισμα μιας και ο ΑΡΗΣ ήταν πολύ πιο ουσιαστικός στις κινήσεις του και στις ευκαιρίες που δημιουργούσε σε αντίθεση με την ΑΕΚ που παρά την υπεροχή που είχε οι τελικές προσπάθειες που έκανε ήταν επιπόλαιες.

ΔΙΣΤΑΣΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Μεταξύ σοβαρού και αστείου μάλλον με αυτά που έδειξε ο ΑΡΗΣ μας στο Β ημίχρονο είχε τους λόγους του που δεν ήθελε να βγει από τα αποδυτήρια… Η ΑΕΚ με τη σέντρα του 2^ου σαραπενταλέπτου έκανε το αναμενόμενο. Έπαιξε φουλ επίθεση, ανεβάζοντας ψηλά τις γραμμές και πιέζοντας τους παίκτες μας με κάθε ευκαιρία. Και εκεί φάνηκε ακριβώς η γύμνια μας σαν ομάδα μιας και με 6 αλλαγές στο βασικό σου σχήμα δεν υπάρχει η δυνατότητα να αντιδράσεις. Πόσο μάλλον όταν πέρα από την ΑΕΚ υπήρχε ένας διαιτητής που πάλευε να σου κόψει τον ρυθμό, να σε γεμίσει με κάρτες και να βοηθήσει την ΑΕΚ με κάθε τρόπο ώστε να πετύχει αυτό που θέλει. Αυτή η πίεση της ΑΕΚ(και του Βεργέτη) αποσυντόνισε εντελώς τους παίκτες μας και τους έκαναν να μοιάζουν με ξέφραγο αμπέλι. Ο Χουτσεσιώτης ήταν ο μόνος που παρέμεινε σε υψηλά στάνταρ και στο Β ημίχρονο και αυτός που κράτησε το 1-1 μέχρι το 86’. Και πολύ αντέξαμε με αυτήν την εικόνα μιας και ούτε οι αλλαγές που έκανε ο Μάντζιος έπιασαν τόπο.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΤΡΑΝΖΙΣΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΟΥΤΣΕΣΙΩΤΗ

Ποτέ δεν έκρυψε ο Μάντζιος ότι σε αυτά τα παιχνίδια προέχει η «διαχείριση» του ρόστερ και η σκοπιμότητα για ένα θετικό αποτέλεσμα περνάει σε δεύτερη μοίρα. Έτσι και σήμερα παρέταξε μια ενδεκάδα με κάποιες αναγκαστικές αλλαγές και κάποιες για λόγους διαχείρισης. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την ομάδα στα πρώτα 45’ όχι μόνο να αντέξει στην πίεση της ΑΕΚ αλλά να βγει με αξιώσεις στην αντεπίθεση δημιουργώντας κάμποσες καλές στιγμές και πετυχαίνοντας και ένα γκολ με τον Μορόν. Ο Μανού Γκαρθία είχε κέφια όπως και ο Μορόν που μαζί με τον Νταρίντα ώρες ώρες κυκλοφορούσαν εξαιρετικά την μπάλα. Παρόλα αυτά με την κακή κατάσταση που βρίσκεται το αμυντικό κεντρικό δίδυμο Μπράμπετς - Ρόουζ, τις ανάσες που έπρεπε να πάρει ο Οντουμπάτζιο και ο Σαβέριο, τις αναγκαστικές απουσίες παικτών όπως οι Σουλεϊμάνοφ, Φαμπιάνο, Βέλεθ και Φεράρι ο ΑΡΗΣ έστω για 45’ να σταθεί καλά στο γήπεδο και να προηγηθεί στο σκορ. Στάθηκε καλά για ένα ημίχρονο απέναντι σε μια δυνατή ΑΕΚ με έναν Βεργέτη στο πλευρό της αποφασισμένο να τις δώσει όση ώθηση θα χρειαζόταν για να φθάσει στη νίκη.  Σίγουρα οι «ρεζέρβες» που πήραν χρόνο σήμερα με εξαίρεση τον εκπληκτικό Χουτσεσιώτη θα έπρεπε να δώσουν το κάτι παραπάνω αλλά ας μην αψηφάμε και τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα 2 ρόστερ.

ΤΟΥ ΕΛΕΙΨΕ Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ

Για να τα κερδίσεις αυτά τα παιχνίδια θα πρέπει να παρατάξεις τα καλύτερα όπλα σου και να κυνηγήσεις τη νίκη λυσσαλέα… όπως έκανε η ΑΕΚ. Υπήρχαν όμως οι αναγκαστικές απουσίες, υπήρχε όμως και η διαχείριση που γίνεται σε όλα τα παιχνίδια. Υπήρχε και ένας απίθανος Βεργέτης που περνάει στα ψιλά επειδή εμείς δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε στο Β ημίχρονο. Ανώδυνη ήττα που δεν παύει όμως να μας πληγώνει και να μας προβληματίζει ενόψει του τελικού. Καλό είναι όμως να μην ξεχνάμε πως ξεκίνησε αυτή η χρονιά και γιατί καταλήξαμε σε αυτά πλέιοφς να είμαστε εξαρχής αδιάφοροι.

ΥΓ. Για να θεωρούν οι υπόλοιπες ομάδες κάθε ήττα του ΑΡΗ «ύποπτη» μάλλον κάτι βλέπουν που δεν βλέπουμε εμείς και θεωρούν φυσιολογικό όποια ομάδα συναντάμε να την κερνάμε με ευκολία 2-3 γκολάκια. Μέσα έξω. Το γιατί είμαστε τόσους βαθμούς διαφορά από την κορυφή μάλλον δεν ενδιαφέρει κανέναν.

Μια ακόμη «άγευστη» εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ μας σε αυτή την σειρά των πλέιοφς γνωρίζοντας εύκολα την ήττα από την ΑΕΚ με 2-0. Οι πολλές αλλαγές του Μάντζιου και η χαλαρότητα με την οποία αντιμετώπισαν το παιχνίδι οι παίκτες μας δεν άφησαν περιθώριο για κανένα άλλο αποτέλεσμα. Προφανώς και η ομάδα επιλέγει παιχνίδια με τα εκτός έδρας να τα αφήνει σε δεύτερη μοίρα και όλο το βάρος να πέφτει στα εντός(εκτός του μπάογκ). Στενάχωρο αλλά και λογικό…

ΑΠΟ ΧΑΛΑΡΟΣ ΕΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ

Μόλις 15’ λεπτά χρειάστηκαν για να επιβληθεί η ΑΕΚ και ο ΑΡΗΣ να μας πείσει ότι κατέβηκε σε ρυθμούς προπόνησης στο αποψινό παιχνίδι. Σε μόνιμη οπισθοχώρηση από τη σέντρα. Χωρίς εντάσεις και γρήγορη σκέψη. Χωρίς τη διάθεση να πιέσουμε, να κλείσουμε χώρους ή να γίνουμε κατά κάποιο τρόπο απειλητικοί. Μια ενδεκάδα γεμάτο «αλλαγές» από παίκτες που θεωρητικά ψάχνουν την ευκαιρία τους για να δείξουν την αξία τους. Περισσότερο όμως έμοιαζαν να βγάζουν την αγγαρεία αντί για τους «βασικούς» που όταν μπήκαν ήταν αργά. Η ΑΕΚ είχε κυριαρχήσει και ο εκνευρισμός από την απάθεια της ομάδας ήταν εμφανής σε όλους. Το ωραίο σουτ του Σαβέριο που ανάγκασε σε μια πολύ ωραία επέμβαση τον Αθανασιάδη ήταν όλη η επίθεση του ΑΡΗ σήμερα και αυτό λέει πολλά. Όπως και τα γκολ που δεχθήκαμε δείχνουν πολλά για την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Κακή εμφάνιση, πάλι καλά να λέμε που φύγαμε με 2 γκολ…

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΗΘΕΛΕ, ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΚΑΝΕ

Τα πολλά νέα πρόσωπα στην βασική ενδεκάδα έδωσαν εξαρχής το στίγμα της παρουσίας του ΑΡΗ σε αυτό το παιχνίδι. Όπως και στα προηγούμενα πρωταρχικός στόχος ήταν η «διαχείριση» ενόψει τελικού και όλα τα υπόλοιπα πήγαν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό είχε εξαρχής στο μυαλό του ο Μάντζιος και αυτό ακριβώς εφάρμοσε. Το ότι δεν ανταποκρίθηκαν οι παίκτες που επέλεξε είναι άλλο θέμα που θα πρέπει να το δουν. Σίγουρα με αυτές τις πειραματικές ενδεκάδες η ομοιογένεια χάνεται αλλά η μαχητικότητα και η συγκέντρωση που πρέπει να δείξει ο κάθε παίκτης που παίρνει φανέλα βασικού θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη. Δεν το έδειξαν οι αρχικοί 11 και όταν μπήκαν οι «βασικοί» ήταν αργά.

ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Με το τελικό σκορ να έχει διαμορφωθεί πριν καν συμπληρωθούν 15’ και την ομάδα μας μετά βίας να πλησιάζει προς την αντίπαλη περιοχή η ομάδα δεν δικαιούταν τίποτα περισσότερο και μοιραία γνώρισε την ήττα. Μια εικόνα που δεν τιμάει το σύνολο του Άκη Μάντζιου αλλά ας ελπίσουμε το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» στο τέλος να επιβεβαιωθεί. Καλή η διαχείριση αλλά θα πρέπει και η 11αδα του τελικού να δοκιμασθεί, να ανεβάσει απόδοση και να πιστέψει στις δυνάμεις της. Αναμένουμε τη συνέχεια.

Ούτε την ισοπαλία δεν κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό σε ένα παιχνίδι όπου άξιζε τη νίκη. Κόντρα σε έναν αντίπαλο όπου καιγόταν για τη νίκη και έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τον μεγάλο τελικό, η ομάδα έπαιξε επιθετικά, δημιούργησε μπόλικες καλές φάσεις κυνηγώντας με μανία το γκολ αλλά 2 κακές στιγμές του Μπράμπετς διαμόρφωσαν αυτό το 0-2. Απογοήτευση για τον τρόπο που ήρθε αυτή η ήττα από την άλλη όμως υπάρχει ικανοποίηση για την απόδοση της ομάδας που με λίγη αποτελεσματικότητα(ή τύχη) παραπάνω θα μπορούσε να είχε κερδίσει σε ένα βαθμολογικά αδιάφορο παιχνίδι.

ΕΠΕΒΑΛΛΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ

Παθητικό με αντεπιθέσεις τον περιμέναμε τον ΑΡΗ ως συνήθως σε αυτά παιχνίδια αλλά ο Μάντζιος μάλλον ήθελε να μπερδέψει τον αντίπαλο του. Λίγοι θα περίμεναν ότι ο ΑΡΗΣ θα αντιμετωπίσει με αυτόν τον τρόπο τον Παναθηναϊκό και πιθανόν αυτό να ήταν και το στοιχείο που άλλαξε εξαρχής τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Η ομάδα με Γκαρθία και Νταρίντα στο κέντρο είχε πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας και μαζί με τον δραστήριο Μορόν τραβούσαν μπροστά και τους υπόλοιπους που σε κάθε ευκαιρία ανέβαιναν ψηλά. Ενώ στην άμυνα οι Φαμπιάνο και Μπράμπετς έμοιαζαν απροσπέλαστοι  παρά  τις δυνατές «μπούκες» του Ιωαννίδη προς την περιοχή μας.  Οι ευκαιρίες και τα σουτ δεν κατέληγαν σε γκολ και αυτό ήταν το μόνο ανησυχητικό αν και υπήρχε η πίστη ότι τελικά θα βρούμε δίχτυα.

Ο ΜΠΡΑΜΠΕΤΣ ΞΕΛΑΣΠΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Και ενώ το γήπεδο έμοιαζε ανηφορικό για τον Παναθηναϊκό ήρθε η τραγική λάθος πάσα του Μπράμπετς στο 59΄ για να τον βάλει μπροστά στο σκορ κόντρα στη ροή της αναμέτρησης. Στη συνέχεια οι παίκτες μας προσπάθησαν να το φέρουν στα ίσα αλλά λίγο ο Ντρακόφσκι με τις καλές τοποθετήσεις του, λίγο η τύχη και η ισοφάριση δεν ήρθε ποτέ. Μάλιστα στις καθυστερήσεις ήρθε και το 2^ο δώρο από τον Μπράμπετς όπου μετά από δύσκολη απόκρουση του Κουέστα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα μας ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια ημέρα που σίγουρα ο Τσέχος θα θέλει να ξεχάσει. Και μαζί και όλοι εμείς.

ΕΚΑΝΕ ΤΙΣ ΦΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟ ΓΚΟΛ

Ο ΑΡΗΣ είχε φέρει το παιχνίδι σχεδόν εκεί που ήθελε. Ο Παναθηναϊκός από «φαβορί» είχε μετατραπεί σε «αουτσάιντερ» και το μόνο που έλειπε ήταν το γκολ που θα επιβεβαίωνε την ανωτερότητα μας. Ένα γκολ που δεν ήρθε σε αντίθεση με 2 ατομικά λάθη που διαμόρφωσαν το τελικό σκορ. Ένα σκορ καθόλου αντιπροσωπευτικό της εικόνας των 2 ομάδων. Πέτυχε σε μεγάλο βαθμό το τέχνασμα του Μάντζιου να αιφνιδιάσει επιτρέποντας στην ομάδα να παίξει πιο ανοιχτά. Έλειψε η συγκέντρωση στην τελική φάση όπως έλειψε και η τύχη. 2 είναι όμως τα στοιχεία που θα πρέπει να κρατήσουμε από το παιχνίδι. Ένα ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να παίξει στα ίσια(και όχι με κλεφτοπόλεμο) τον Παναθηναϊκό. Δύο ότι θα πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός ενόψει τελικού. Τίποτα άλλο. Αδιάφορο παιχνίδι, παίξαμε καλά, αξίζαμε τη νίκη …χάσαμε, συνεχίζουμε.

ΜΟΝΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣ

Το πόσο μπορείς να διαχωρίσεις την εμφάνιση της ομάδας από το τελικό αποτέλεσμα είναι μεγάλη κουβέντα. Ο ΑΡΗΣ ήθελε τη νίκη και το απέδειξε με τον τρόπο που αγωνίσθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος. Άξιζε τη νίκη, τελικά όμως δεν πήραμε ούτε το Χ. Καλή η προσπάθεια σήμερα σε ένα παιχνίδι όπου δεν υπήρχε άλλο κίνητρο πέρα από την αξιοπρέπεια μας. Στον τελικό όμως η προσπάθεια από μόνη της αν δεν έρθει η νίκη δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία. Άλλο όμως παιχνίδι ο τελικός και άλλο το σημερινό.

Εξαρχής ήταν δύσκολη η αποστολή του να κερδίσεις σε μια έδρα που έχεις να φύγεις νικητής 22 ολόκληρα χρόνια αλλά ο Μάντζιος και οι παίκτες του έπειθαν με τις τελευταίες εμφανίσεις ότι είχαν την ικανότητα να το πετύχουν. Ωστόσο στην πράξη παρακολουθήσαμε κάτι εντελώς διαφορετικό από τον ανταγωνιστικό ΑΡΗ που περιμέναμε. Εύκολη ήττα από το 6΄,  με την αντίδραση που δεν είδαμε ποτέ από την ομάδα να είναι αυτό που πληγώνει περισσότερο παρά το τελικό 3-0.

ΑΝΕΥΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Όταν μόλις στο 6’ δέχεσαι το πρώτο γκολ και στη συνέχεια παραμένεις σε παθητικό ρόλο τα λόγια περιττεύουν. Αργή σκέψη, αργή εκτέλεση, νωθρότητα και μια γενικότερη αναποτελεσματικότητα σε κάθε μας ενέργεια. Αρκετά προβλήματα στην άμυνα που έμπαζε από όλες τις πλευρές. Την ίδια στιγμή που το «άνευρο» κέντρο και η έλλειψη πίεσης προς τους παίκτες του Ολυμπιακού τους επέτρεπε να κάνουν ανενόχλητοι το παιχνίδι τους και να γίνονται απειλητικοί. Ελάχιστες οι φορές που απειλήσαμε την αντίπαλη εστία, καμία από αυτές δεν ανάγκασε τον Τζολάκη να επέμβει και αυτό τα λέει όλα. Ακόμη και οι αλλαγές που έγιναν, κινήθηκαν στο ίδιο χαμηλό τέμπο. Με εξαίρεση ίσως τον Φαμπιάνο και τον Κουέστα που ήταν ίσως οι μοναδικοί διασωθέντες από το σημερινό ναυάγιο.

ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ…

Με τον ίδιο τρόπο όπως αντιμετωπίζει όλες τις ομάδες που βρίσκονται ψηλότερα από εμάς αντιμετώπισε και σήμερα ο ΑΡΗΣ τον Ολυμπιακό.  Η επιλογή του Ρόουζ στο κέντρο άμυνα όπως και η παρουσία του Βεστράτε στο αρχικό σχήμα ήταν στην λογική της «προετοιμασίας» που θέλει όλους τους παίκτες ενόψει τελικού ετοιμοπόλεμους. Αντιθέτως ο Μοντόγια που και αυτός πήρε φανέλα βασικού ήταν περισσότερο λογική επιλογή από τον Φεράρι μιας και προτιμάτε στα περισσότερα παιχνίδια που ο ΑΡΗΣ κατεβαίνει με αμυντικές… βλέψεις. Για ακόμη όμως ένα παιχνίδι φάνηκε ότι ο Ολυμπιακός δεν μας ταιριάζει. Η ταχυδύναμη  που χαρακτηρίζει μεγάλο κομμάτι του ρόστερ του είναι κάτι που εμείς για να την κοντράρουμε θα πρέπει οι παίκτες μας να δώσουν το κάτι παραπάνω. Και σήμερα ο ΑΡΗΣ όπως φάνηκε δεν είχε τη διάθεση να ζοριστεί. Δεν μας βγήκε το παιχνίδι από νωρίς και το αφήσαμε στην τύχη του. Όταν όμως λειτουργείς έτσι τότε λογικό είναι η εμπιστοσύνη που έχεις κερδίσει από τον κόσμο και ο σεβασμός από τους αντιπάλους να κλονίζεται. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει πρώτα από όλα τον Μάντζιο και μετέπειτα τους παίκτες του. Άλλο η διαχείριση δυνάμεων και άλλο η πνευματική ετοιμότητα. Σήμερα ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανέτοιμος σε όλα τα επίπεδα και το ότι δεν υπήρχε βαθμολογικό κίνητρο δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το κίνητρο είναι να βελτιωθείς αγωνιστικά και να χτίσεις σιδερένια αυτοπεποίθηση ενόψει τελικού. Και με εμφανίσεις σαν την σημερινή δεν το πετυχαίνεις.

ΔΕΝ ΚΑΙΓΟΤΑΝ… ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΕΙΞΕ

Εύκολα, χωρίς ιδιαίτερο κόπο ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που ήθελε αφήνοντας την ομάδα μας να αρκεστεί στη «διαχείριση» δυνάμεων ενόψει της συνέχειας. Δεν ήταν αδιάφορος ο ΑΡΗΣ σήμερα στο Καραϊσκάκη αλλά με την εικόνα του έδειξε ότι δεν καιγόταν κιόλας… ώστε να τα δώσει όλα για ένα θετικό αποτέλεσμα. Προβλημάτισε η ομάδα με αυτό που παρουσίασε σήμερα στο γήπεδο αλλά ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα δεν χάθηκε τίποτα. Το αφήνουμε πίσω μας και κοιτάμε τα επόμενα βήματα αυτής της «προετοιμασίας» πριν τον μεγάλο τελικό.