Σε ρυθμούς Μανόλο Χιμένεθ κινείται ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ, με τον κόσμο του να παρακολουθεί μουδιασμένος να επαναλαμβάνονται με περίσσια ευκολία τα λάθη του παρελθόντος, ξανά και ξανά. Παρελθόν ο Ουζουνίδης και μαζί του όλες οι «περγαμηνές» που τον έκαναν μια καλύτερη επιλογή από τον Μάντζιο, η «εμπιστοσύνη» που του έδειξε ο Κάρυ, η «συνεργασία» με τον Ρέγες και η «γνώση» της ομάδας που διαχειρίστηκε πέρσι και σχεδίασε και προετοίμασε φέτος. Με λίγα λόγια, ο ΑΡΗΣ δεν επιστρέφει στο μηδέν αλλά στο μείον, όπως δυστυχώς μας συνηθίζει τέτοια εποχή.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΙΝΟ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Αν σε κάτι συμφωνούμε μάλλον όλοι, είναι ότι με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στο ξεκίνημα της νέας αγωνιστικής σεζόν και την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα μέσα στο γήπεδο η απομάκρυνση του Ουζουνίδη ήταν επιβεβλημένη! Το πράγμα μιλάει από μόνο του… Και αν τώρα που ολοκληρώθηκε η παρουσία του στον ΑΡΗ κάνουμε την «σούμα» θα δούμε ότι το ταμείο είναι μείον. Πέρσι πέτυχε απλά την διατήρηση των κεκτημένων, δεν κατάφερε να βρει έναν κορμό για να βασιστεί τη νέα σεζόν, η συμμετοχή του στον μεταγραφικό σχεδιασμό μάλλον δεν είχε κανένα νόημα ενώ δεν κατάφερε ούτε στο ελάχιστο να πείσει ότι υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και ένα γκρουπ παικτών που εμπιστεύεται και μπορούν να το εκτελέσουν. Μέχρι και αυτό το «επικοινωνιακό» που ως ένα σημείο το διαχειριζόταν καλά, στο τέλος με την άρνηση του να πάει στη συνέντευξη τύπου, το ισοπέδωσε και αυτό. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θετικό θα μπορούσε να «χρεώσει» κάποιος στον Μαρίνο Ουζουνίδη πέρα ότι θα μπορούσε να τα είχε πάει ακόμη χειρότερα. Μάλλον άργησε να έρθει αυτό το «διαζύγιο» και μαζί και το τέλος των Ελλήνων προπονητών στον πάγκο μας.  

ΕΚΛΕΙΣΕ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ, ΗΡΘΕ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ

Το όνομα του Μανόλο Χιμένεθ δεν έκανε κλικ σε κανέναν και ο λόγος είναι ξεκάθαρος. Ο Αρειανός θέλει όραμα(ακόμη και αν είναι ψέμα) και με τον Ισπανό προπονητή δεν μπορείς να πεις ούτε ψέμα. Όλοι τον γνωρίζουμε, όλοι έχουμε δει το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του, όλοι ξέρουμε την πορεία του. Οπότε κανείς δεν ψήνεται για «νέα εποχή με τον Μανόλο Χιμένεθ». Κακά τα ψέματα όμως, όλοι μας σχεδόν ζούμε και αναπνέουμε με το αποτέλεσμα. Ακόμη και οι ρομαντικοί(σαν τον γραφών) που θέλουν να βλέπουν πρώτα καλή μπάλα πιστεύοντας ότι θα ακολουθήσουν και οι επιτυχίες, αν δεν έρχεται το καλό αποτέλεσμα στο τέλος κουράζονται. Ο ΑΡΗΣ θέλει άμεσα αποτελέσματα και ο Χιμένεθ έχει όλα τα «προαπαιτούμενα» για να το πετύχει. Οποιαδήποτε άλλη περίπτωση πιθανόν να ηχούσε πιο ωραία στα αυτιά μας αλλά στην πράξη μάλλον θα χανόταν περισσότερος χρόνος και η κατάσταση θα γινόταν μη αναστρέψιμη.

ΔΩΣΕ ΟΡΑΜΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ

Ίδιες κινήσεις, ίδια λάθη, ίδια αποτελέσματα. Το μόνο που σχεδόν κάθε χρόνο, περίπου τέτοια εποχή αλλάζει είναι τα πρόσωπα! Αντίο Ουζουνίδη, καλώς ήρθες Μανόλο και καλή αρχή! Τι έγινε εκείνη η «προοπτική» που έφερε ο ερχομός του Ουζουνίδη στη θέση του Μάντζιου, πόσο τον στήριξε ο πρόεδρος, τι συμμετοχή είχε στον μεταγραφικό σχεδιασμό και σε τι φάση του νέου πλάνου που κατέστρωσε ο Καρυπίδης με «μπροστάρη» τον Ρέγες βρισκόμαστε, δεν θα το μάθουμε ποτέ! Μέχρι να έρθει το "όραμα" υπομονή μπας και αλλάξει μυαλά ο Κάρυ… και προσευχές ώστε ο Χιμένεθ να φέρει τα πάνω κάτω και ξαφνικά να δούμε στο χορτάρι ότι κάτι καλό γίνεται.

ΥΓ. Δεν είναι μοιρολατρικό αλλά ρεαλιστικό απλά να ελπίζεις να αλλάξει μυαλά ο Κάρυ μπας και δούμε κάτι διαφορετικό στο μέλλον. Μέχρι να εμφανισθεί κάποιος ενδιαφερόμενος, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Πικρή ήττα γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας από τον Παναιτωλικό στο Κλ.Βικελίδης, σε ένα παιχνίδι όπου όχι μόνο δεν μπόρεσε να βρει γκολ αλλά ούτε καν να γίνει απειλητικός. Αδικαιολόγητη εμφάνιση από την ομάδα με τους περισσότερους παίκτες νωθρούς και μπερδεμένους στα πλάνα(?) του προπονητή τους. Τεράστιο ξενέρωμα για τον κόσμο… που ήλπιζε σε ένα καλό ξεκίνημα για να ξεπεράσει το κάζο από την Αράζ αλλά τελικά ούτε εντός συνόρων βλέπει φως.

ΜΕ ΦΡΙΝΤΕΚ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Οι συνεχόμενες κακές εμφανίσεις του Μεντίλ ανάγκασαν αυτή τη φορά τον Ουζουνίδη να τον αφήσει στον πάγκο και να δώσει φανέλα βασικού στον Φρίντεκ στην μοναδική αλλαγή σε σχέση με τον αγώνα της πρεμιέρας. Σε μια προσπάθεια να δώσει πνοή στην αριστερή πλευρά σε όλες τις γραμμές του γηπέδου αλλά και να δώσει ένα καλύτερο στήριγμα στον Ντιαντί.

ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ

Build up από πίσω, ανούσιο παιχνίδι κατοχής και ένα αργό τέμπο που έδινε τη δυνατότητα στους παίκτες του Παναιτωλικού να προσαρμόζονται στην αργή σκέψη που είχε όλος ο ΑΡΗΣ στις κινήσεις του. Ενώ όταν οι αντίπαλοι έπαιρναν την μπάλα η παθητική αμυντική μας λειτουργία τους έδινε το δικαίωμα να προωθούν την μπάλα χωρίς το άγχος του λάθους. Με ελάχιστες εξαιρέσεις από 2-3 καλά αλλά άστοχα σουτ αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ από την αρχή του αγώνα και όσο κυλούσε ο χρόνος δεν έπειθε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει ώστε να βελτιώσει την εικόνα του.  

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΛΟΓΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΝΩΘΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Το είδαμε με την Αράζ, για λίγο δεν το ζήσαμε με τον Βόλο, σήμερα όμως συνέβη ξανά άλλες 2 φορές! Ο Παναιτωλικός είχε φροντίσει μέσα στο παιχνίδι να μας υπενθυμίσει κυρίως με τις αντεπιθέσεις του, πόσο προβληματικό είναι το αμυντικό μας τρανζίσιον. Δεν φροντίσαμε να διορθώσουμε κάτι και στο 65΄ μια γρήγορη προωθημένη μπαλιά ήταν αρκετή για να πιάσει τον Φαμπιάνο κοιμώμενο και τον Μάικιτς σε πανικό για το 0-1. Η αντίδραση που θα περιμέναμε μετά το γκολ δεν ήρθε ποτέ, με τον Παναιτωλικό να  βρίσκει και 2^ο γκολ εκμεταλλευόμενος για ακόμη μια φορά τις αργές επιστροφές μας στην άμυνα.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ

Παρά την μικρή «προσαρμογή» στο αρχικό σχήμα και μια σταθερότητα παραπάνω που έβγαζε στο παιχνίδι του ο Φρίντεκ σε σχέση με τον Μεντίλ, όλα τα υπόλοιπα παρέμειναν τα ίδια με μια εβδομάδα πριν. Νωθροί παίκτες, παθητικοί στην άμυνα με κακό τρανζίσιον, στατικοί στην επίθεση και ένα μπάχαλο σχεδόν σε όλες τις γραμμές. Τίποτα δεν λειτουργούσε καλά και αυτό σε μεγάλο βαθμό βαραίνει τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Είναι να αναρωτιέσαι το τι βλέπει στις προπονήσεις αλλά και τι πραγματικά περιμένει να πετύχουν οι παίκτες του με τον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα. Με αφετηρία  τον τερματοφύλακα να κερδίζουμε με μεταβιβάσεις σε αργή κίνηση μέτρα προς την αντίπαλη περιοχή  και εκεί να περάσει η μπάλα από την κλειδαρότρυπα για να καταλήξει στον παίκτη που θα κάνει το γκολ; Και άλλο ένα ημίχρονο να είχαμε ήταν ολοφάνερο ότι δεν είχαμε τρόπο για να γίνουμε απειλητικοί. Φταίνε οι παίκτες; ή μήπως έχει μπερδευτεί τόσο ο Ουζουνίδης που δεν μπορεί να διακρίνει ποιος είναι ο πιο ετοιμοπόλεμος; Δεν γίνεται να τραυματίζεται ο Πέρεθ και να  μην αρπάζεις την ευκαιρία να βάλεις τον Ντιαντί στην πλευρά του. Δεν γίνει να βγάζεις τον Ράκιτς σήμερα από το ημίχρονο που πιθανόν μέχρι εκείνο το σημείο να ήταν και ο καλύτερος του γηπέδου. Δεν γίνεται να μην αξιοποιείς παίκτες που φαίνεται ότι τουλάχιστον σε επίπεδο έντασης και αντοχών είναι σε καλύτερο επίπεδο από τους άλλους. Παίζεις με τον Παναιτωλικό μέσα στην έδρα σου και χρειάζεσαι πνευμόνια για να κερδίσεις. Επειδή δηλαδή κερδίσαμε τον Βόλο όλα ήταν καλά και δεν έπρεπε να αλλάξουν αρκετά πράγματα σήμερα ως προς την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας; Πραγματικά μια εβδομάδα μετά και ο Ουζουνίδης με τους παίκτες του δεν κατάφεραν να δείξουν ούτε ένα κλικ βελτίωσης σε σχέση με τον Βόλο. Και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από τους χαμένους 3 βαθμούς.

ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Από νωρίς στα βάσανα και στο ελληνικό πρωτάθλημα για τον ΑΡΗ μας που με μια απογοητευτική εμφάνιση κατάφερε να χάσει από τον Παναιτωλικό με 0-2, σε ένα παιχνίδι όπου απείλησε ελάχιστες στιγμές. Χαμένοι στην μετάφραση παίκτες και προπονητής που ακόμη φαίνεται να ψάχνονται για το πως να εφαρμόσουν τα βασικά. Θέλουν χρόνο τα παιδιά; Μέχρι τότε όμως τι γίνεται;  Από την προβληματική προετοιμασία, τον πρόωρο αποκλεισμό από την Ευρώπη  καταλήξαμε στο να «κάψουμε» και το βολικό πρόγραμμα στο πρωτάθλημα που θα μας έδινε βαθμούς και ηρεμία ενόψει της διακοπής. Τώρα έτσι όπως τα καταφέραμε 2 εβδομάδες προετοιμασίας …και γκρίνιας.

ΥΓ. Όταν οι δικαιολογίες στερεύουν μάλλον δεν υπάρχει και τίποτα άλλο να ειπωθεί στη συνέντευξη τύπου.

2 λεπτά χρειάστηκαν για τον ΑΡΗ μας ώστε να διώξει την μετριότητα που χαρακτήριζε ως εκείνο το σημείο το παιχνίδι του και με 2 γκολ από τους 2 κεντρικούς αμυντικούς του  να κλειδώσει τη νίκη και να πάρει το πρώτο τρίποντο της χρονιάς! Σπουδαία ασίστ από τον Μορόν στο 1^ο γκολ, ωραία διαγώνια καρφωτή κεφαλιά από τον Φαμπιάνο στο 2^ο γκολ! Σκασμένος ο κόσμος στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα με αυτά που έβλεπε αλλά στο τέλος έφυγε με το χαμόγελο.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ

Δεν έκρυβε ιδιαίτερες εκπλήξεις το αρχικό σχήμα σύμφωνα με ότι μας είχε δείξει ως τώρα ο Ουζουνίδης. Ναι μεν ο προπονητής ψάχνει να βρει τους «βασικούς» που θα στηριχθεί ωστόσο ο Μεντίλ(όπως και ο Φατιγκά που παρέμεινε στον πάγκο) έχει εντυπωσιάσει αρνητικά από το ξεκίνημα της προετοιμασίας και ίσως αυτή η στήριξη σε αυτό το χρονικό σημείο που ψάχνεται όλη η ομάδα να είναι υπερβολική.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΒΡΕΙ ΡΥΘΜΟ

Ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ μας και μόλις στα πρώτα λεπτά έφθασε κοντά στο ανοίξει το σκορ. Οι πολλές διακοπές όμως στο παιχνίδι δεν του επέτρεψαν να βρει ρυθμό και να επιβάλλει τους κανόνες του στην αναμέτρηση και τον περιόρισαν απλά σε κάποια καλά ολιγόλεπτα διαστήματα. Σε ένα από αυτά στο 20΄ ο Ντιαντί με διπλή προσπάθεια από πλεονεκτική θέση για ακόμη μια φορά δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.

ΜΕ ΜΑΪΚΙΤΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ

Τόσο στο πρώτο ημίχρονο όσο και στο δεύτερο όπου η ομάδα μπήκε νωθρή ο Βόλος είχε τις στιγμές του. Ευτυχώς όμως εμείς είχαμε τον Μάικιτς που εξελίχθηκε στον απόλυτο πρωταγωνιστή κυρίως για την διπλή απόκρουση στη φάση του 55’ . Αν δεχόμασταν το γκολ, με την εικόνα που είχαμε τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα.

ΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΛΥΤΡΩΣΗΣ

Και αφού αποφύγαμε χάρη στον Μάικιτς τα χειρότερα και έγιναν 3 μαζεμένες αλλαγές από τον Ουζουνίδη ήρθε το δίλεπτο της λύτρωσης!  Στο 65’ ο Μορόν μια χαμένη φάση με το πείσμα του την μετέτρεψε σε ασίστ προς τον Αλβάρο για το 1-0 και στο 67’ μετά από την εκτέλεση του κόρνερ η μπάλα κατέληξε στον Φρίντεκ , έκανε τη σέντρα και ο Φαμπιάνο με εξαιρετική κεφαλιά έκανε το 2-0. Πλέον το άγχος είχε φύγει από τους παίκτες μας, οι αντίπαλοι μας είχαν καταρρεύσει και η διαχείριση του χρόνου μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης ήταν μια τυπική διαδικασία.

ΕΙΧΕ ΟΥΣΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Τα γκολ είναι η ουσία στο ποδόσφαιρο και ο ΑΡΗΣ σήμερα τα βρήκε από τους 2 κεντρικούς αμυντικούς. Σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη ήταν μονόδρομος η αποστολή εξετελέσθη με επιτυχία. Αν όμως εξαιρέσεις αυτό το δίλεπτο , η απουσία ουσιαστικής βελτίωσης ήταν εμφανής. Μπορεί μερικοί παίκτες να παρουσιάστηκαν βελτιωμένοι και οι αλλαγές να ήταν καθοριστικές στο παιχνίδι αλλά η ομάδα δεν φάνηκε σε κάποιο κομμάτι του γηπέδου να έχει βελτιωθεί. Σε όλες τις γραμμές υπήρχαν προβλήματα με την επίθεση να μοιάζει με άλυτο γρίφο. Φταίνε τα πρόσωπα; Γιατί με τον Φρίντεκ αντί του Μεντίλ είδαμε πολύ διαφορετικό ΑΡΗ.  Ενώ και ο Ντιαντί συνεχίζει να ζορίζεται στα παπούτσια του βασικού από την προηγούμενη παρθενική του σεζόν.  Πολύ νωρίς για συμπεράσματα αλλά σίγουρα η χαρά της νίκης δεν είναι ικανή για να αλλάξει τα όσα είδαμε σήμερα.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΟΥ

Προβλημάτισε στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ο ΑΡΗΣ μας αλλά με 2 γκολ μέσα σε 2 λεπτά κατάφερε να πάρει τους 3 βαθμούς και σε αυτή την πρεμιέρα του πρωταθλήματος να μας κάνει να χαμογελάσουμε! Και αυτό είναι το μόνο που μετράει στο ξεκίνημα της σεζόν, εκεί όπου όλες οι ομάδες ψάχνουν τα πατήματα τους. Όλα καλά λοιπόν, αρκεί να μην μείνουμε στους 3 βαθμούς της νίκης και αγνοήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Πρεμιέρα στην ελληνική σουπερλίγκα έχουμε το Σάββατο με τον ΑΡΗ μας για ακόμη μια αγωνιστική σεζόν να έχει αποχαιρετήσει πρόωρα την ευρωπαϊκή πρόκληση που είχε στο ξεκίνημα των επίσημων υποχρεώσεων του. Μάλιστα ο τρόπος που ήρθε ο αποκλεισμός από μια ομάδα του επιπέδου της Αράζ(όπως αποδείχθηκε στον επόμενο γύρο κόντρα στους Κύπριους) κλόνισε για τα καλά την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι που έμειναν στην ειλικρίνεια του Ρέγες αναφερόμενος στις μεταγραφικές κινήσεις «Ότι δεν θα ρισκάρουν όλη την χρονιά για τον στόχο της Ευρώπης» βλέπουν τη νίκη στα 2 πρώτα παιχνίδια με Βόλο και Παναιτωλικό στο Κλ.Βικέλιδης ως τον μοναδικό τρόπο για να αντιστραφεί το αρνητικό κλίμα.

Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ

Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όσο ποιοτικές(βάσει βιογραφικών) και αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τις μεταγραφές που έχουν γίνει έως σήμερα, ο χρόνος που επιτεύχθηκαν οι συμφωνίες και τα πρώτα δείγματα γραφής σε φιλικά και επίσημα μόνο ως ενθαρρυντικά δεν μπορείς να τα πεις. Μάλιστα τα κενά που υπάρχουν στο κέντρο, το μπέρδεμα στους τερματοφύλακες και τα προβλήματα με την αναποτελεσματικότητα των εξτρέμ έχουν μπερδέψει ακόμη παραπάνω την κατάσταση. Λογικό να θέλουν όλοι οι παίκτες(παλιοί και νέοι) χρόνο προσαρμογής για να πιάσουν υψηλά στάνταρ απόδοσης αλλά η μαχητικότητα, η διάθεση και η πνευματική ετοιμότητα είναι κάτι το διαφορετικό. Και δυστυχώς στα παιχνίδια με την Αράζ είδαμε σε γενικές γραμμές έναν ΑΡΗ νωθρό και αφελή που μοιρολατρικά αποδέχθηκε την «έκπληξη».

ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Φυσικά και οι παίκτες είναι το βαρόμετρο της απόδοσης σε κάθε ομάδα, ευθύνη όμως του προπονητή είναι να διακρίνει τους πιο ετοιμοπόλεμους τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σε αυτό το κομμάτι απέτυχε παταγωδώς ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Αν προσθέσουμε σε αυτή την αποτυχία και την απουσία σοβαρού πλάνου τακτικά αλλά και μεταγραφικά τότε λογικό είναι τα βλέμματα όλων μας να έχουν πέσει πάνω στον προπονητή. Ακόμη και αν δεν ισχύει… ο προπονητής είναι αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο για το αν θα αποκτηθεί ένας παίκτης και θα συμμετέχει στο ροτέισον της ομάδας είτε με πρωταγωνιστικό είτε με δευτερεύοντα ρόλο. Εφόσον λοιπόν ο Μαρίνος Ουζουνίδης συμφώνησε να πορευτεί έτσι η ομάδα αυτό το καλοκαίρι τότε η ευθύνη βαραίνει τον ίδιο ώστε σε αυτό το σπριντ με αντίπαλο τον χρόνο να βγει ο ΑΡΗΣ νικητής… ακόμη και αν στα πρώτα εμπόδια σκόνταψε και έφαγε τα μούτρα του. Άρχισε η αγωνιστική χρονιά στραβά και θα πρέπει σε αυτές τις 2 πρώτες αγωνιστικές να αρχίσει να ισιώνει. Αλλιώς μετά την επανάληψη του αποκλεισμού της Ευρώπης θα παρακολούθησε και την επανάληψη της «αλλαγής πλάνων» μόλις από τις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟ 2 ΣΤΑ 2

Βόλος και Παναιτωλικός είναι 2 ομάδες με πολύ χαμηλότερο μπάτζετ και ένα ειδικό βάρος «φτερού». Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας έχουν κάνει ζημιές στο παρελθόν ή οι νίκες απέναντι τους έρχονται χωρίς προσπάθεια και κόπο. Με το βάρος του πρόωρου και άδοξου αποκλεισμού από την Ευρώπη στην πλάτη το 2 στα 2 στις πρώτες αγωνιστικές είναι μονόδρομος. Μόνο έτσι θα αποκτήσει λογική ο μεταγραφικός σχεδιασμός και η χαμένη από νωρίς εμπιστοσύνη προς την ομάδα θα αρχίσει να βρίσκει τον δρόμο της επιστροφής. Κουρασμένοι και μη, αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι θα είμαστε εκεί… γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς. ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. Καλή τύχη στον αρχηγό στον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Συμπαθής ο Κουέστα καθαρά όμως αγωνιστικά δεν νομίζω να λείψει σε πολλούς. Παρόλα αυτά, όσο και αν κλονίστηκαν οι σχέσεις Καρυπίδη-Κουέστα η διαχείριση του όλου θέματος ήταν τραγική.

Πικρό επίλογο βιάστηκε να γράψει ο ΑΡΗΣ μας στην ευρωπαϊκή πρόκληση μένοντας στο 2-2 με την Αράζ που εκμεταλλεύτηκε τα λάθη μας αλλά και το πέναλτι-δώρο του σκωτσέζου διαιτητή Ντίκινσον. Πάλεψε η ομάδα να κάνει την ανατροπή αλλά στο σύνολο των 180’ συν τις καθυστερήσεις μάλλον πήρε αυτό που της άξιζε. Κατώτεροι των περιστάσεων οι παίκτες, «ανέτοιμος» και ο Ουζουνίδης που δεν διάβασε σωστά ούτε τον αντίπαλο αλλά και ούτε τους παίκτες του. Ψυχρολουσία για τον κόσμο που γέμισε το γήπεδο πιστεύοντας στην πρόκριση, στο τέλος όμως έμεινε με την απογοήτευση.

ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ

Να μασάνε σίδερα θέλαμε οι παίκτες μας παίρνοντας δύναμη από την κερκίδα αλλά μόλις λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να καταλάβουμε ότι τα πράγματα δεν θα κυλούσαν όπως ευελπιστούσαμε. Νευρικότητα και λάθη από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού και ένα γκολ μαχαιριά μόλις στο 11’ . Εκεί όπου μια σειρά από κακές αντιδράσεις έδωσαν την ευκαιρία στην Αράζ να κερδίζει την κατοχή στο δικό μας μισό και στην αντεπίθεση ο Μπολί να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα.

ΠΕΝΑΛΤΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΚΑΙ 0-2

Ο κόσμος δεν πτοήθηκε, έδωσε το σύνθημα της ανατροπής του γρήγορου 0-1 και σε αυτόν τον ρυθμό περιμέναμε να κινηθούν και οι παίκτες μας. Υπήρξε μια προσπάθεια γρήγορης αντίδρασης με τα συνεχόμενα στημένα και το δοκάρι του Μορουτσάν στο 18’ αλλά φαινόταν ότι ο ΑΡΗΣ έπρεπε να ανεβάσει ακόμη περισσότερο την απόδοση του για να γυρίσει  το παιχνίδι. Και σαν να μην έφθανε αυτό ήρθε και ο προκλητικός Ντίκινσον να δώσει ένα απίθανο πέναλτι στο 38’ σε μια φάση που με VAR δεν θα «περνούσε» όπως φάνηκε και από τον τηλεοπτικό φακό.

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΡΙΘΜΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ…

Η είσοδος των  Ντιαντί, Φρίντεκ και Τεχέρο στο Β ημίχρονο έδωσε μια σπίθα που έλειπε από τα πρώτα 45΄με τον Σενεγαλέζο να προβληματίζει την άμυνα της Αράζ που μέχρι εκείνο το σημείο δεν αντιμετώπιζε προβλήματα. Στο 52΄ ο Ντιαντί εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητα του και ανάγκασε τον Ριμπέιρο να τον σταματήσει με φάουλ λίγο πριν σκοράρει και να δεχθεί την κόκκινη κάρτα. Με παίκτη παραπάνω η εικόνα του αγώνα άλλαξε και ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε να γίνεται πιεστικός. Μια πίεση και ένα πείσμα που έφερε αποτέλεσμα στο 62’ με τον Γιαννιώτα να γεμίζει με το κεφάλι μέσα από την περιοχή την απέναντι πλευρά και τον Φαμπιάνο από κοντά να μειώνει σε 2-1. Το γήπεδο πήρε φωτιά, οι παίκτες πήραν ψυχολογία και ο ΑΡΗΣ έκανε την αρχή της ανατροπής. Μια ανατροπή που κολλούσε στην λεπτομέρεια… Φαμπιάνο, Αλβάρο, Μορόν, Γιαννιώτας, Μόντσου είχαν τις στιγμές τους αλλά δεν μπόρεσαν να ισοφαρίσουν. Μια η μπάλα για λίγο δεν μας έκανε το χατίρι, μια ο τερματοφύλακας της Αράζ έκανε τα δικά του κρατώντας το 1-2. Στο 89’ ο Μόντσου με απευθείας εκτέλεση φάουλ ισοφάρισε το παιχνίδι δίνοντας «παράταση» στις ελπίδες μας.  Οι ελπίδες αναπτερώθηκαν, ο Ντίκινσον όμβε φρόντισε να τις «τελειώσει», δίνοντας μόλις 5 λεπτά καθυστερήσεις σε ένα δεύτερο ημίχρονο με 6 αλλαγές, κόκκινη, τραυματισμούς και συνεχείς διακοπές.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ, ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Χίλιες δύο εξηγήσεις μπορεί να υπάρχουν για αυτόν τον αποκλεισμό, καμία όμως για τον τρόπο που διαχειρίστηκε αυτά τα 2 παιχνίδια ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Προφανώς και παίκτες χωρίς προετοιμασία, που έκαναν με το ζόρι 4-5 προπονήσεις με τους υπόλοιπους δεν θα ήταν ετοιμοπόλεμοι. Όταν όμως την γνωρίζεις την κατάσταση εξαρχής πρέπει να την διαχειριστείς κάπως διαφορετικά. Στην πράξη όμως είδαμε τον προπονητή από την μια να μην δίνει και τόσο σημασία στο κομμάτι της προετοιμασίας και το ποιος συμμετείχε ή όχι και από την άλλη ενώ προχώρησε σε κάμποσες αλλαγές τελικά να εμπιστεύεται παίκτες που είχαν προλάβει να δείξουν στα φιλικά προετοιμασίας αλλά και στον πρώτο αγώνα ότι δεν πατάνε καλά. Λόγω κούρασης; λόγω συγκέντρωσης; λόγω χρόνου προσαρμογής; Ο Μεντίλ που πέρσι θαυμάσαμε φέτος είναι ακόμη στα χαμένα. Όπως και ο Φατιγκά. 2 παίκτες που και στα 2 παιχνίδια είχαν την ίδια κακή απόδοση. Κακή απόδοση που είχε και ο «αόρατος» Γένσεν για 2^ο συνεχόμενο παιχνίδι. Χωρίς φυσικά τα λάθη και ο αποκλεισμός να περιορίζεται σε αυτούς τους 3  παίκτες ή στις συγκεκριμένες επιλογές του Ουζουνίδη. Όλοι θέλουν τον χρόνο τους και ο κόουτς μαζί. Από αυτόν όμως περιμέναμε να έχει το καθαρό μυαλό και την ψυχραιμία να δει ποιοι είναι ετοιμοπόλεμοι και ποιοι όχι. Δεν διαφωνεί κανείς ότι αποκτήθηκαν καλοί παίκτες πάνω στους οποίους θα βασιστούμε ολόκληρη την χρονιά αλλά δεν γίνεται να μένεις στην θεωρία και να μην κοιτάς στην πράξη ποιος μπορεί και ποιος όχι. Στο κάτω κάτω της γραφής με την Αράζ παίζαμε που όπως φάνηκε από τα 2 παιχνίδια το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν λίγο μαχητικότητα και συγκέντρωση παραπάνω.

ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ …ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ

Μάχη με τον χρόνο ήταν… και χάθηκε. Και μαζί άλλη μια ευκαιρία για να προχωρήσει ο ΑΡΗΣ μας και να μπει επιτέλους σε αυτή την League Phase. Πολλοί οι λόγοι της αποτυχίας με τον σκωτσέζο διαιτητή να είναι ένας από αυτούς. Καμία όμως λογική εξήγηση για το πως καταφέρνει μια ομάδα του επιπέδου της Αράζ να παρουσιάζεται τόσο ανταγωνιστική απέναντι μας και να παίρνει την πρόκριση.  Τελικά ο χρόνος που μεσολάβησε από την ήττα του πρώτου αγώνα δεν ήταν αρκετός και τώρα που το καταλάβαμε είναι ήδη αργά. Ας ελπίσουμε ο χρόνος μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος να είναι αρκετός.

ΥΓ. Γεμάτο γήπεδο υπήρχε, πίστη για την πρόκριση υπήρχε, ομάδα έτοιμη δεν υπήρχε…

Με τον χειρότερο τρόπο μπήκε ο ΑΡΗΣ στις επίσημες υποχρεώσεις του γνωρίζοντας την ήττα από την Αράζ στο Μπακού  με 2-1. Νωθρός, ασύνδετος και φοβικός σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα, κατάφερε να προηγηθεί κόντρα στην ροή του αγώνα αλλά 3’ ήταν αρκετά για να πάρουμε τελικά αυτό που αξίζαμε βάσει της συνολικής παρουσίας μας. Προβληματισμένος ο Ουζουνίδης που μάλλον ούτε αυτός περίμενε έναν τόσο κακό ΑΡΗ, παρόλα αυτά δήλωσε αισιόδοξος για τη ρεβάνς.

ΧΩΡΙΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ Η ΕΝΔΕΚΑΔΑ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ

Την αναμενόμενη κατά πολλούς ενδεκάδα χρησιμοποίησε ο Ουζουνίδης με τους Πέρεθ, Γιάντσεν και Ράτσιτς να ξεκινάνε παρόλο που απουσίαζαν από το μεγαλύτερο κομμάτι της προετοιμασίας. Κάτω από τα δοκάρια επιλέχθηκε ο Αθανασιάδης, με το κεντρικό δίδυμο τελικά να είναι το γνώριμο Φαμπιάνο-Μπράμπετς. Όλα καλά στα πλάνα, στην πράξη όμως τα πράγματα φάνηκαν ζόρικα. Κουρασμένος από το ξεκίνημα, διστακτικός, ασύνδετος και χωρίς τα απαραίτητα τρεξίματα είτε για να πιέσει σωστά είτε για να βγει στην επίθεση. Με την εικόνα του παρακινούσε τους Αζέρους να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν τη νίκη. Και μόνο ότι η πρώτη μας ευκαιρία έγινε στο 39’ από μια ατομική προσπάθεια του Ντιαντί είναι αρκετό για να αποτυπώσει την ανυπαρξία μας μεσοεπιθετικά στο πρώτο ημίχρονο.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, ΜΟΡΟΝ ΚΑΙ 0-1

Όπως αδιάφορα ολοκληρώθηκε το πρώτο ημίχρονο κάπως έτσι ξεκίνησε και το δεύτερο. Όσο όμως ο ΑΡΗΣ δίσταζε και έδειχνε να έχει στο μυαλό του τα νώτα τόσο οι αντίπαλοι μας ανέβαιναν και με όπλο τον ενθουσιασμό τους προσπαθούσαν να αιφνιδιάσουν την άμυνα μας. Σε μια τέτοια φάση στο 65’ οι Αζέροι παρασύρθηκαν, η άμυνα έκλεισε σωστά, ο Γιαννιώτας έβγαλε γρήγορα την προωθημένη μπάλα μπροστά και ο Μορόν κάνοντας μια απολαυστική κίνηση από την αρχή μέχρι το τέλος βρέθηκε σε περίοπτη θέση και έκανε το 0-1! Ο Ισπανός έδειξε για ακόμη μια φορά την κλάση του και η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες άρχισε να φαίνεται πάνω στο χορτάρι.

ΤΑ 3’ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ Η ΩΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Το παιχνίδι έστω και με μπόλικο κόπο καταφέραμε να το φέρουμε εκεί που θέλουμε και να βρούμε από μια αντεπίθεση το πολυπόθητο γκολ. Και ενώ η λογική έλεγε ότι το έργο μας θα γινόταν ολοένα και πιο εύκολο καθώς θα κυλούσε ο χρόνος είδαμε ακριβώς το αντίθετο. Οι παίκτες της Αράζ έβγαλαν ακόμη περισσότερη ένταση και η απάντηση των παικτών μας ήταν ο απόλυτος αποσυντονισμός. Στο 75’ μια σειρά από λάθη και παρά την εξαιρετική απόκρουση του Αθανασιάδη σε δεύτερο χρόνο δεχθήκαμε την ισοφάριση. Και 3’ αργότερα  ένα τραγικό λάθος του Μπράμπετς στον χώρο του κέντρου έδωσε την ευκαιρία στους Αζέρους στην αντεπίθεση με μια βολίδα που πήρε μέσα τα χέρια του Αθανασιάδη να κάνουν την ολική ανατροπή. Ανατροπή που παραλίγο θα έπαιρνε και διαστάσεις θριάμβου για τους αντιπάλους μας και τραγωδίας για εμάς μιας και για λίγο αποφύγαμε και ένα τρίτο γκολ.

ΠΗΓΕ ΝΑ ΤΟ ΚΛΕΨΕΙ, ΑΛΛΑ ΕΦΥΓΕ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΧΕΡΙΑ

Όσα ελαφρυντικά και αν ψάξουμε, τίποτα δεν δικαιολογεί αυτό που είδαμε σήμερα. Θέλετε η ποιότητα και τα βιογραφικά των παικτών μας; θέλετε τα διαφορετικά οικονομικά μεγέθη; Θέλετε το «πρέπει» και το κίνητρο της πρόκρισης; Από όπου και αν το πιάσουμε δύσκολα μπορούμε να εξηγήσουμε την εικόνα που παρακολουθήσαμε. Σίγουρα αν το σκορ έμενε στο 0-1 θα λέγαμε άλλα πράγματα αλλά όταν το αποτέλεσμα είναι το ανάποδο από αυτό που περίμενες και ξεφυσάς με ανακούφιση όταν σφυρίζει λήξη ο διαιτητής, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κουκουλώσει ή έστω να μετριάσει την προβληματική μας εικόνα. Αμφιβάλλω αν υπάρχει κάτι το θετικό που μπορεί να κρατήσει ο προπονητής μας στις σημειώσεις του. Μόνο για παράδειγμα προς αποφυγή ήταν το σημερινό και τίποτα παραπάνω.

ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ

Για «επαγγελματική νίκη» πηγαίναμε χάρη στο ωραίο γκολ του Μορόν από την ασίστ του Γιαννιώτα, με «χλιαρή» ήττα φύγαμε αποφεύγοντας τα χειρότερα. Άλλον ΑΡΗ είπε θα δούμε ο Ουζουνίδης σε μια εβδομάδα  και αυτό ακριβώς θα αναμένουμε στο Κλ.Βικελίδης για να ξεπεράσουμε και να διαγράψουμε από την μνήμη μας το εμπόδιο της Αράζ. Δεν θα βιαστούμε να κρίνουμε τον οποιοδήποτε από το σημερινό σοκ. Άλλωστε υπάρχει και η ρεβάνς. Εκεί όπου θα πρέπει ο ΑΡΗΣ μας να παρουσιαστεί έτοιμος,  να τα κάνει όλα διαφορετικά και μπροστά στον σκασμένο κόσμο του… να πάρει την πρόκριση.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα καλοκαίρια βιώνει ο Αρειανός οπαδός με την καθημερινή ειδησεογραφία να περιλαμβάνει την ανακοίνωση της μιας μεταγραφής μετά την άλλη! Ο Θόδωρος Καρυπίδης αυτή τη φορά δεν «περιορίστηκε» στην πρόσληψη του τεχνικού διευθυντή όπως είχε κάνει στην περίπτωση του Παλίκουτσα. Αντιθέτως,  την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπο του νέου τεχνικού διευθυντή Ρούμπεν Ρέγιες την «θωράκισε» με 14 μεταγραφές! Μεταγραφές ως επί το πλείστων από το πάνω ράφι και σε θέσεις που η ομάδα καιγόταν για άμεση ενίσχυση ενόψει της πρώτης ευρωπαϊκής αναμέτρησης.

ΠΙΟ ΠΕΙΣΜΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν οι συνεχόμενες «προκλήσεις» από το big-πορδ των 4 δυναστών του ελληνικού ποδοσφαίρου και οι ευρωπαϊκές «αποτυχίες» είναι αυτές που έχουν πεισμώσει τον πρόεδρο ή αν απλά γοητεύτηκε από το πλάνο που είδε στο πρόσωπο του Ρούμπεν Ρέγιες σε συνδυασμό με την εκτίμηση που τρέφει για τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Το αποτέλεσμα όμως ως τώρα εντυπωσιακό και ελπιδοφόρο. Εμιλιάνο Καράι, Γκάμπριελ Μισεχουί, Ολίμπιου Μορουτάν, Ούρος Ράσιτς, Άλβαρο Τεχέρο, Φρέντρικ Γένσεν, Κάρλες Πέρεθ, Λόβρο Μάικιτς, Γιώργος Αθανασιάδης, Γιάννης Γιαννιώτας, Πέδρο Άλβαρο, Νόα Φαντιγκά, Τάσος Δώνης, Τίνο Καντεβέρε. Παίκτες με καλά βιογραφικά, σε καλή ηλικία και με προοπτική. Έτοιμοι για να ενισχύσουν άμεσα την ομάδα αλλά και να αποτελέσουν σημείο αναφοράς πέρα από φέτος και τα επόμενα χρόνια εφόσον φυσικά όλα εξελιχθούν καλά.  

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο Καρυπίδης αποφάσισε να δώσει ένα «γερό» συμβόλαιο στον Ρούμπεν Ρέγιες αυτομάτως το βάρος για τον μεταγραφικό σχεδιασμό έπεσε στον νέο τεχνικό διευθυντή …ελαφρύνοντας τις πλάτες του Μαρίνου Ουζουνίδη  από αυτό το κομμάτι. Πλέον όμως είναι η σειρά του να δείξει ότι η συνεργασία με τον Ισπανό τεχνικό διευθυντή έχει χτιστεί πάνω σε γερές βάσεις και οι νέοι παίκτες που ήρθαν στο Κλ.Βικελίδης θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στα θέλω του προπονητή. Δεν θα είναι εύκολο, όπως ποτέ δεν είναι. Σίγουρα όμως αυτή τη φορά ο προπονητής ξεκινάει το έργο του υπό καλύτερες συνθήκες. Καλύτερες συνθήκες που όμως κουβαλάνε και ένα μεγάλο «πρέπει» για τα αποτελέσματα και τους στόχους της φετινής προσπάθειας.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΦΙΚΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Αναμφίβολα ένας τίτλος είναι ο μόνιμος νταλκάς κάθε Αρειανού, με τα χρόνια δυστυχώς να περνάνε και οι ευκαιρίες να χάνονται ακόμη και όταν μοιάζουν ιδανικές. Αποκούμπι ή όχι όμως, το δέλεαρ της ευρωπαϊκής συμμετοχής και οι χαρές που μπορεί να μας δώσει μια καλή πορεία στο Europa Conference League έχει μια ποικιλόμορφη αξία.  Από την χαρά που θα πάρουμε όλοι μας βλέποντας τον ΑΡΗ να προχωράει στην Ευρώπη, το πρεστίζ του συλλόγου, τα χρήματα που θα μπουν στα ταμεία  μέχρι και τους πόντους στο ειδικό ranking που θα κάνουν το έργο μας τις επόμενες χρονιές ευκολότερο. Τα τελευταία χρόνια η ομάδα μας έχει αδικήσει τον εαυτό της. Είχε τις ευκαιρίες της και τις σπατάλησε με περίσσια ευκολία. Φέτος ξεκινώντας από τον πρόεδρο που δίνει το σύνθημα ο ΑΡΗΣ μας κατεβαίνει πιο πλήρης από κάθε άλλη χρονιά αλλά και πιο συνειδητοποιημένος ότι σε αυτό το χρονικό σημείο δεν σε παίρνει να είσαι χαλαρός. Δεν μπορείς να υποτιμήσεις καμία ομάδα και πρέπει να παλέψεις με όλες τις δυνάμεις σου για να προκριθείς ακόμη και αν από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο φίλο της ομάδας θεωρεί την πρόκριση δεδομένη. Εμείς ως οπαδοί έχουμε το δικαίωμα να υποτιμήσουμε την κάθε Αράζ-Ναχτζιβάν, ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του όμως όχι.

ΣΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Είναι κλισέ αλλά είναι και 100% αληθινό. Στο χορτάρι κρίνονται τα πάντα. Τεχνικοί διευθυντές, προπονητές, μεταγραφές από το πάνω ράφι, μεταγραφές με προοπτική και κάθε απόφαση που το καλοκαίρι αποτελεί κομμάτι του αγωνιστικού σχεδιασμού. Φέτος έχει γίνει μια σαφώς πιο σοβαρή προσπάθεια σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν ώστε ο ΑΡΗΣ σε αυτή την πρώτη ευρωπαϊκή πρόκληση να παρουσιαστεί έτοιμος. Όχι ότι δεν υπάρχουν κενά και «γκρίζα σημεία».  Υπάρχουν. Υπάρχει όμως και ένα γεμάτο ρόστερ που στα «χαρτιά» φαίνεται ότι το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος για να «δέσει». Άντε σιγά σιγά να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη! Καλή αρχή ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Κάθε οπαδός για την ομάδα του θέλει την κορυφή! Και όσο η κορυφή και οι τίτλοι για τον ΑΡΗ απέχουν είναι λογικό να υπάρχει γκρίνια... Από την άλλη με τόσα και τόσα που έχουμε ζήσει στο παρελθόν, καλοκαίρια σαν το φετινό με γεμάτη ειδησεογραφία, συχνές ανακοινώσεις μεταγραφών και ανυπομονησία για να δούμε αυτό το σύνολο να "μαγεύει" στο χορτάρι μοιάζουν με όαση.

Μετά και την φυσιολογική ολοκλήρωση του κυπέλλου Ελλάδος ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που δικαιούταν βάσει της πορείας του και πλέον με το ευρωπαϊκό εισιτήριο στο χέρι ατενίζει την επόμενη σεζόν. Σε ένα πρωτάθλημα όπου η μετριότητα και τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση μας ήταν τα βασικά μας χαρακτηριστικά, η ομάδα κατάφερε να διασφαλίσει τα αυτονόητα. Ναι μεν βάση των δεδομένων ίσως και να πήραμε αυτό που δικαιούμασταν, δεν παύει όμως οι βλέψεις του κόσμου να θέλουν το κάτι παραπάνω και αυτό θα πρέπει να κυριαρχεί στο μυαλό του Καρυπίδη και του Ουζούνιδη όσο θα καταστρώνουν τα πλάνα της επόμενης χρονιάς.

ΤΟ ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Πως ξεκινήσαμε; Με καταρρακωμένη ψυχολογία από το φινάλε της περσινής σεζόν, με το 5^ο μπάτζετ με διαφορά από τους επάνω, χωρίς πλάτες αλλά με τρικλοποδιές και χωρίς φιλικά παιχνίδια και βοήθειες όπως άλλοι. Που καταλήξαμε; 5^η θέση και Ευρώπη με σχετική ευκολία(παρά τα μαγειρέματα) για ακόμη μια σεζόν επί διοικήσεως Καρυπίδη. Αυτή ήταν η βάση, αυτά ήταν τα προγνωστικά εκεί καταλήξαμε είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο. Κάτι που κάποτε έμοιαζε ο μόνος ρεαλιστικός στόχος που θα πρέπει να ματώσουμε για να τον κατακτήσουμε πλέον μοιάζει με το αυτονόητο, σχεδόν ανάξιο αναφοράς. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να πιστωθεί στον Καρυπίδη. Παραμένουμε όμως μακριά από τίτλους, χωρίς αντοχές ώστε να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα μέχρι το τέλος και πάνω από όλα χωρίς το όραμα που να πείθει ότι ο ΑΡΗΣ βαδίζει σε αυτό το μονοπάτι. Και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσει ο  Ουζουνίδης με τον Καρυπίδη ώστε να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΙΕΣ, ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ

Πολύ νωρίς να μιλάμε για το ρόστερ της επόμενης χρονιάς, ούτε καν να το σχηματοποιήσουμε δεν μπορούμε. Δανεικοί, συμβόλαια που λήγουν και δεν θα ανανεωθούν, συμβόλαια με ισχύ που μάλλον θα διακοπούν, προτάσεις που αναμένεται να έρθουν και μια κουβέντα περί ελληνοποίησης με μπόλικους αστερίσκους. Το ρεζουμέ είναι ένα και αυτό δεν αλλάζει διαχρονικά. Αυτό που απαιτείται είναι να γίνουν κινήσεις με πλάνο και σοβαρότητα ώστε ο ΑΡΗΣ να μην κάψει με ευκολία όπως έκανε τις προηγούμενες χρονιές την προοπτική της Ευρώπης. Όχι σημαντικά κενά στο ρόστερ, όχι αλχημείες στα επίσημα παιχνίδια, όχι πάμε …και όπου βγει. Γιατί όλες τις προηγούμενες χρονιές είδαμε απίστευτα πράγματα άνευ ποδοσφαιρικής λογικής. Ναι στο ελληνικό πρωτάθλημα και ιδιαίτερα για μια ομάδα με τις οικονομικές δυνατότητες του ΑΡΗ ο χρόνος παίζει καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη καλών μεταγραφών αλλά δεν γίνεται ελπίζοντας σε κάτι καλό να χαραμίζουμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται στην Ευρώπη. Συν φυσικά ότι αν ο ΑΡΗΣ επί Καρυπίδη με τόσα επαναλαμβανόμενα λάθη στον αγωνιστικό σχεδιασμό και τέτοιο πόλεμο από το σύστημα έχει καταφέρει να ανησυχήσει σε τέτοιο βαθμό τους «big-πορδ» ώστε να πρέπει με αλχημείες(πλέιοφς 5-8) να τον πετάξουν από το γκρουπ των μεγάλων, φανταστείτε με λίγη σοβαρότητα παραπάνω τι θα μπορούσε να πετύχει.

ΝΑ ΧΑΡΑΞΕΙ ΑΝΟΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΤΟΥ

Δεν έχει να κάνει με το αν στη χρονιά που ολοκληρώθηκε βάζεις θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Έχει να κάνει με την φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Επί διοικήσεως Καρυπίδη η 5^η θέση και η έξοδος στην Ευρώπη έγινε ο minimum αυτονόητος στόχος. Όπως και η ανταγωνιστικότητα μας απέναντι στους 4 δυνάστες του ελληνικού ποδοσφαίρου αποκαταστάθηκε. Ως εδώ όλα καλά… αλλά κάπου πρέπει να ξεκινήσει και το επόμενο βήμα για κάτι καλύτερο. Δεν γίνεται να συνεχίσει να πορεύεται ο ΑΡΗΣ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Πρέπει να πείσει τον κόσμο του αλλά και όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα ότι θέλει και μπορεί να χαράξει μια ανοδική πορεία με σταθερότητα και διάρκεια. Μια πορεία που θα τον κάνει πιο ανταγωνιστικό, να διεκδικεί και να κατακτά τίτλους. Θέλει πλάνο, θέλει σοβαρότητα, πάνω από όλα όμως θέλει θέληση. Αυτή τη θέληση περιμένουμε να δούμε από τον Καρυπίδη και τον ΑΡΗ να ξεκινάει επιτέλους μια χρονιά με υψηλές φιλοδοξίες. Χωρίς πυροτεχνήματα, χωρίς μεγάλα λόγια αλλά με πράξεις ουσίας που θα αποτυπώνονται πάνω στο χορτάρι.

Με μια εύκολη νίκη, σκοράροντας 4 φορές(5 μαζί με το αυτογκόλ) ο ΑΡΗΣ αποχαιρέτησε τον κόσμο του σε μια ζεστή ατμόσφαιρα στο Κλ.Βικελίδης. Σπίκιτς, Μόντσου και Ντούντου(2) τα γκολ για τον ΑΡΗ μας που δεν βρήκε σθεναρή αντίσταση από τη Τρίπολη. Κεντρικό πρόσωπο της αναμέτρησης ο Νταρίντα που αποθεώθηκε από τους φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στο γήπεδο. Μοίρασε τον χρόνο ο  Ουζουνίδης χωρίς όμως αυτό να σχετίζεται ιδιαίτερα με τις σκέψεις του για την επόμενη σεζόν.

ΜΠΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΜΕ ΣΥΝΟΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

Ούτε το αδιάφορο της αναμέτρησης, ούτε οι αλλαγές του Ουζουνίδη δεν λειτούργησαν ανασταλτικά ώστε ο ΑΡΗΣ να μπει κεφάτος, πείθοντας από το ξεκίνημα ότι οι παίκτες μας κατέβηκαν για να βγάλουν την αγγαρεία. Είχαν τρεξίματα, έψαχναν το γκολ από το ξεκίνημα και μόλις στο 12’ . Ο Σπίκιτς μάλλον αιφνιδίασε άπαντες στο γήπεδο με την απόφαση του να μπουκάρει στην μεγάλη περιοχή και με ένα άψογο τελείωμα έκανε το 1-0.  Ένα δεκάλεπτο αργότερα(και αφού πρώτα ο Φρίντεκ απέτρεψε την ισοφάριση πάνω στην γραμμή) ο Μοντόγια έβγαλε την πάσα προς το κέντρο της μεγάλης περιοχής, ο Σπίκιτς άφησε έξυπνα για τον Μόντσου και ο Ισπανός έγραψε το 2-0!  

Με το προβάδισμα 2 γκολ να δίνει άλλον αέρα στην ομάδα συνέχισε σε καλό ρυθμό. Στο 56΄ο Σαβέριο βγήκε γρήγορα από τα πλάγια έδωσε την ασίστ στον Ντούντου που ακολούθησε για να γίνει το 3-0! Ελαφριά παύση στο γιορτινό κλίμα έβαλε ο Μπράμπετς που σε μια προσπάθεια να κόψει την σέντρα από τα πλάγια του Αστέρα έστειλε με εντυπωσιακό τρόπο την μπάλα στα δίχτυα μειώνοντας σε 3-1. Λίγα λεπτά όμως αργότερα ο Ντούντου με μια εντυπωσιακή προσπάθεια πέτυχε το 2^ο γκολ ξανανεβάζοντας την διάθεση του κόσμου στα ύψη. Το τελικό 4-2 από τον Όκο δεν άγχωσε κανέναν.

ΣΕΒΑΣΤΗΚΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Μπορεί η νίκη να μην έχει κάποια ιδιαίτερη αξία αλλά το ότι οι παίκτες πάλεψαν και έδειξαν διάθεση μόνο και μόνο για να ευχαριστήσουν τον κόσμο έχει την αξία του. Ο Ουζουνίδης αυτή τη φορά κατάφερε να πείσει τους παίκτες του να παλέψουν αλλά και να το δουν ως ευκαιρία όσοι δεν είχαν αρκετό χρόνο συμμετοχής. Ελαφρώς άτοπο να πάρουμε το σημερινό ως κριτήριο αλλά αναμφίβολα Σπίκιτς και Ντούντου κέρδισαν πόντους ενόψει της νέας χρονιάς. Ενώ και ο Μόντσου έκλεισε το μάτι σε όσους συνεχίζουν να τον αμφισβητούν μιας και τα νούμερα που κατέγραψε φέτος δεν χωράνε αμφισβήτηση. Σημασία πάντως έχει από εδώ και πέρα τι θα αποφασίσει ο Ουζουνίδης σε συνεργασία με τον Καρυπίδη για τον ΑΡΗ της επόμενης σεζόν.

ΖΕΣΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΟ ΑΝ…

Το αντίο στον Βλάντιμιρ Νταρίντα, τα ευχαριστώ των παικτών προς τον κόσμο, τα 4 γκολ που φιλοδωρήσαμε την Τρίπολη και το ζεστό χειροκρότημα προς την ομάδα ήταν οι τίτλοι τέλους μιας περίεργης χρονιάς. Μιας χρονιάς που ο ΑΡΗΣ σε έπεισε ότι μπορούσε να τα καταφέρει κόντρα σε όλα και όλους, κάπου όμως εκτροχιάστηκε. Εκτροχιάστηκε από μόνος του ή με βοήθεια πλέον ελάχιστη σημασία έχει. Σίγουρα όμως θα πρέπει να διδαχτούμε και κάτι ουσιαστικό από αυτή την χρονιά όπου παρά τα πολλά λάθη στον σχεδιασμό και τις τρικλοποδιές μπορέσαμε να σταθούμε σε ένα σχετικά καλό επίπεδο ακόμη και αν στο τέλος καταλήξαμε στην 5^η θέση. Τόσα λάθη που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί και τώρα να μας ήταν αδιάφορος ο τελικός κυπέλλου.

ΥΓ. Για τον Βλάντιμιρ Νταρίντα τα λόγια είναι περιττά. Κατάφερε από την πρώτη ημέρα που πάτησε το πόδι του στον ΑΡΗ να κερδίσει τον σεβασμό και τον θαυμασμό όλων. Με την αγωνιστικότητα του, την τεχνική του, τον επαγγελματισμό του, τον χαρακτήρα. Παίκτης κόσμημα για κάθε ομάδα, μακάρι να δούμε και άλλους τέτοιους στο μέλλον στην Αρειανάρα μας!