Το καλύτερο αμυντικά παιχνίδι του ΑΡΗ μας παρακολουθήσαμε σήμερα, περιορίζοντας μια από τις καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος στους 52 πόντους και κατακτώντας μια σημαντική νίκη! Η αμυντική προσήλωση στην άμυνα και η πολυφωνία στην επίθεση ήταν το κλειδί της νίκης. Ξεχώρισε ο Ντραγκίσεβιτς και η «επανεμφάνιση» του Φλιώνη στα παρκέ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΙΣΣΟΡΟΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Για πρώτη φορά φέτος είδαμε από το τζάμπολ έναν ΑΡΗ συγκεντρωμένο και προσηλωμένο στα πρέπει του παιχνιδιού.  Με όπλο την εξαιρετική αμυντική λειτουργία καταφέραμε να αποτρέψουμε τα επιθετικά ατού της Λάρισας να βρουν ρυθμό και να τους οδηγήσουμε στον εκνευρισμό. Ένας εκνευρισμός που όσο περνούσε ο χρόνος  γινόταν και πιο έντονος μιας και η προσήλωση μας στην άμυνα ήταν αδιάκοπη. Την ίδια στιγμή στην επίθεση για πρώτη φορά υπήρχε πολυφωνία και λύσεις σχεδόν από όλους όσους αγωνίσθηκαν. Από τον Φλιώνη που «επέστρεψε στην ενεργό δράση» μέχρι και τους Σιδηροηλία και Σλαφτσάκη. Ενώ οι Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς έδειξαν πόσο απαραίτητοι είναι στον φετινό ΑΡΗ. Ακόμη και οι Αμερικάνοι της ομάδος σε μια άκρως μέτρια ημέρα για αυτούς κατάφεραν να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση. Όσο για τον Κουζέλογλου τα λόγια είναι περιττά και θα πρέπει σύντομα να σκεφθεί η διοίκηση τι θα κάνει με αυτόν τον παίκτη και το συμβόλαιο του το καλοκαίρι.

ΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ

Διπλή νίκη ήταν η σημερινή, με την ομάδα μας να αποκτά πλέον ένα σημαντικό προβάδισμα σε αυτή την κούρσα της ντροπής. Εξίσου σημαντικό με τη νίκη ήταν και η συνολική παρουσία των παικτών του Σάββα Καμπερίδη. Για πρώτη φορά είδαμε έναν συγκεντρωμένο ΑΡΗ που ήξερε και τι έκανε και τι ήθελε πάνω στο παρκέ. Μακάρι να τον ξαναδούμε και στη συνέχεια!

Το αναμενόμενο στραπάτσο που περιμέναμε να δούμε είδαμε και σήμερα στο ΟΑΚΑ, με το κοντέρ να σταματάει στο 22.  Ο αποδεκατισμένος ΑΡΗΣ σε ρυθμούς προπόνησης δεν μπόρεσε να είναι ανταγωνιστικός περισσότερο από ένα εικοσάλεπτο. Η συνέχεια όπως και όλο το παιχνίδι ήταν μια διαδικαστική αγγαρεία που όπως φάνηκε δεν είχε τίποτα να προσφέρει. Εξέθεσε με την εμφάνιση του για ακόμη μια φορά τον προπονητή του ο Σιδηροηλίας που πείθει ότι μπορεί να βοηθήσει εφόσον αρχίζει να συμπεριλαμβάνεται στο ροτέισον.

Χωρίς τους Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς και Σλαφτσάκη η ομάδα ήταν γυμνή κάτω από το καλάθι και αυτό όπως και στο πρώτο παιχνίδι έγειρε εξαρχής εις βάρος μας την πλάστιγγα. Ωστόσο την ζημιά την πάθαμε από την περιφέρεια με την βροχή τριπόντων του δευτέρου ημιχρόνου.  Δείγμα ότι η ομάδα δεν ήταν συγκεντρωμένη  και  δεν είχε έστω κάποιο πλάνο ή επιμέρους στόχους στο παιχνίδι της και απλά έκανε αγγαρεία. Όταν όμως  στην συμβολική αφίσα της ΚΑΕ για την προαναγγελία του αγώνα σου περνάει το μήνυμα της συμμετοχής ενός νεαρού παίκτη πως οι παίκτες και ο προπονητής να σκεφτούν ότι υπάρχει λόγος να παλέψουν. Ακόμη και αν ο στόχος ήταν απλά μια βελτίωση σε κάποια σημεία του παιχνιδιού μας. Σκέψεις πολυτελείας για τον φετινό ΑΡΗ…

Με την ομάδα αποδεκατισμένη, την σφυρίχτρα από το τζάμπολ σε ετοιμότητα και  το μυαλό στη Λάρισα τίποτα δεν θα μπορούσε να αποτρέψει την βαριά ήττα. Τα ευχάριστα νέα της αγωνιστικής ήρθαν από τις ήττες των αντιπάλων μας. Το αν το σημερινό έβγαλε κάποιο κέρδος για την ομάδα θα φανεί ξεκάθαρα την επόμενη αγωνιστική στο κρίσιμο παιχνίδι με την Λάρισα.

ΥΓ. Ο ένας έβγαλε την πανοπλία του Αυτοκράτορα και ανέπνευσε στα πράσινα λιβάδια και ο άλλος που την φοράει ακόμη δεν μπορεί να ανασάνει. Αν δεν έχει τσαμπουκά μέσα στον ΑΡΗ δεν αντέχεις!

ΥΓ2. Μόνο τα φάουλ που σφυρίχτηκαν στον Χαριτόπουλο καταλαβαίνεις την «ποιότητα» της Ελληνικής διαιτησίας.

Ακόμη μια κακή εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ σήμερα σπαταλώντας άλλη μια ευκαιρία για να ξεκολλήσει από τον πάτο της βαθμολογίας. Το απελπιστικό ποσοστό ευστοχίας στις βολές και η περιφερειακή άμυνα πλήγωσε την ομάδα και οδήγησε στην ήττα. Κανένα σημάδι συνοχής και βελτίωσης στην ομάδα που συνεχίζει να μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι χωρίς προορισμό.

ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ ΚΑΙ ΝΤΡΑΓΚΙΣΕΒΙΤΣ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Μπορεί ο Σάββας Καμπερίδης να προτίμησε να μπερδέψει τα χαρτιά του και να ξεκίνησε χωρίς τους Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς  ωστόσο η διαφορά φάνηκε όταν μπήκαν οι 2 παίκτες μέσα. Αν και ήταν φανερό ότι δεν πατούσαν καλά μπόρεσαν να μαζέψουν ριμπάουντ και να πετύχουν σημαντικούς πόντους οδηγώντας έστω προσωρινά την ομάδα στο +8 λίγο πριν το ημίχρονο.

ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΒΛΕΠΕ Ο ΚΑΜΠΕΡΙΔΗΣ

Τι και αν οι Μιλόσεβτις και Ντραγκίσεβιτς έκαναν την διαφορά, ο Σάββας προτίμησε να ξεκινήσει το τρίτο δεκάλεπτο(δηλαδή μετά την ανάπαυλα ξεκούρασης) χωρίς αυτούς. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής ήταν το Λαύριο να χτίσει μια διαφορά και ο ΑΡΗΣ μέχρι το τέλος του αγώνα να κυνηγάει να μειώσει το σκορ.  Ακόμη και αν προς στιγμή φάνηκε η ομάδα να επιστρέφει χάρη στο μπάσκετ Ποσειδωνίου από τον Τσάλμερς τελικά ο Σάββας αποφάσισε να «εξαφανίσει» για σημαντικό χρονικό διάστημα και αυτόν τον παίκτη από το παρκέ!  Αν σε αυτό το κακό κοουτσάρισμα προσθέσουμε και τον εκνευρισμό που κατάφεραν να μεταφέρουν σε όλη την ομάδα οι κακοί διαιτητές τότε η ήττα μοιάζει απολύτως φυσιολογική.

ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ

Το έχουμε τονίσει εδώ και πολλές αγωνιστικές ότι το σημαντικότερο πρόβλημα του φετινού ΑΡΗ είναι η έλλειψη αγωνιστικού πλάνου και βελτίωσης. Τι και αν απέναντι στο Μεσολόγγι είδαμε μια άλλη ομάδα πάνω στο παρκέ… εκείνη η καλή ομάδα χάθηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και σε κάθε παιχνίδι βλέπουμε έναν ΑΡΗ να ξεκινάει από το μηδέν.  Ο σταθερά MVP Κουζέλογλου πρέπει να έχει δευτερεύων ρόλο όπως και οι Λίτλ και Ντεκοζί  που έχουν δείξει ότι μπορούν να δώσουν το κάτι παραπάνω. Στο μόνο που δείχνει συνέπεια ο ΑΡΗΣ είναι στα λάθη. Προφανώς η έλλειψη ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ προπονητή είναι η αιτία αυτής της εικόνας. Με τον Τσάλμερς να αδυνατεί να οργανώσει το παιχνίδι αλλά να του δίνεται αυτός ο ρόλος πεισματικά και τους Σούλερ και Ντεκοζί να είναι οι παρτενέρ του στον χορό που τελικά πληρώνουν την κακή λειτουργία ολόκληρης της ομάδος χωρίς καν να συμμετέχουν σε αυτήν! Αντιθέτως ο Λίτλ για κάποιον λόγο έχει το προνόμιο να παίζει μαζί με τον Σταμάτη και Φλιώνη συμμετέχοντας σε σχήματα με πιο ορθολογικό τρόπο λειτουργίας. Ακόμη και αν σε αυτό το σχήμα υπάρχει ένας Φλιώνης που απλά περιφέρεται στο γήπεδο με στόχο να αποφεύγει τα λάθη η ομάδα λειτουργεί καλύτερα.  Τι και αν παίκτες σαν τον Κουζέλογλου και τον Σταμάτη ή ακόμη  τον Χαριτόπουλο και τον Καλαϊτζίδη έχουν δείξει ότι μπορούν να βοηθήσουν… ο Σάββας έχει ένα πλάνο στο μυαλό του και πρέπει να το εφαρμόσει πάση θυσία.

ΣΕ ΔΕΙΝΗ ΘΕΣΗ Η ΟΜΑΔΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΕ «ΤΕΛΙΚΟΥΣ»

Πήρε και το Λαύριο την ιστορική νίκη στο Παλέ σαν τόσους και τόσους τα τελευταία χρόνια οδηγώντας την ομάδα μας σε δεινή θέση και σε μια σειρά «τελικών» που όλοι  θέλαμε να αποφύγουμε φέτος. Κανένα ίχνος βελτίωσης στην ομάδα  που πετάει στα σκουπίδια τον όποιο χρόνο της δίνεται για να προετοιμαστεί και να παρουσιαστεί καλύτερη… Κανένα σημάδι που να δείχνει ότι ο Καμπερίδης μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση… Καμία διάθεση από την διοίκηση να αλλάξει κάτι…

ΥΓ. Για κλάματα και η Ελληνική διαιτησία , με τους διαιτητές να παλεύουν να πείσουν και τον τελευταίο υποστηρικτή τους ότι είναι ανίκανοι. Άλλες φορές μπορεί να διακόψουν 5’ τη ροή του αγώνα για να διορθώσουν 2 χαμένα δευτερόλεπτα  μέσω του instant replay ή να δώσουν ένα αντιαθλητικό κάπου στις αρχές του δεύτερου δεκαλέπτου και άλλες φορές με ύφος χιλίων καρδιναλίων αρνούνται να δουν ένα οφθαλμοφανέστατο εκπρόθεσμο τρίποντο.  8’’ κατοχής με το ρολόι το προσπερνάνε  και όταν ένας παίκτης του υποδεικνύει ότι έχει κολλήσει το χρονόμετρο αυτοί τον επιβραβεύουν με τεχνική ποινή!

ΥΓ2. Κάποιοι θα βρεθούν πάλι σήμερα να μας πουν για την «κωλοφαρδία» του Γερομίχαλου, του Μουράτου, του Μαστρογιανόπουλου κτλ. Όπως «κωλόφαρδος» ήταν κάποιος Αγραβάνης και οι άλλοι Έλληνες του Μεσολογγίου στο πρώτο παιχνίδι, ο Τσαλμπούρης με τον μπάογκ…  Ας ξυπνήσουν μερικοί  και να δουν με ποια κριτήρια επιλέγονται οι Έλληνες παίκτες  στον ΑΡΗ τα τελευταία 10 χρόνια και για ποιο λόγο υπάρχουν παίκτες που στηρίζονται με νύχια και με δόντια στην ομάδα και άλλοι που με ευκολία βαφτίζονται ανέτοιμοι, ατάλαντοι και παλιοχαρακτήρες.

Κανένα περιθώριο δεν άφησε ο ΑΡΗΣ μας στον αντίπαλο του να σκεφθεί ότι μπορεί να αποφύγει την ήττα, ισοπεδώνοντας τον με το ευρύ 77-48. Εξαιρετική η άμυνα της ομάδος σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα εγκλώβισε το Μεσολόγγι. Καθοριστική η επιστροφή των Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς έδωσαν άλλον αέρα στην ομάδα!

Μπόλικο ήταν το άγχος προτού ξεκινήσει αυτή η αναμέτρηση, με την πιθανή ήττα να ήταν καταστροφική. Με το τζάμπολ όμως και όσο κυλούσε ο χρόνος το άγχος έφυγε και ο ΑΡΗΣ που περιμέναμε να δούμε εδώ και καιρό έκανε την εμφάνιση του. Με δύναμη στα ριμπάουντ και στην άμυνα και με λύσεις στην επίθεση τόσο κοντά όσο και μακριά από το καλάθι η υπόθεση νίκη ήταν ένας διαρκής μονόλογος.  Η διαφορά στο σκορ ξεπέρασε τους 30 πόντους και οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη μετέτρεψαν ένα θεωρητικά δύσκολο παιχνίδι σε υγιεινό περίπατο. Εντυπωσιακή η επανεμφάνιση του Ντραγκίσεβιτς και του Μιλόσεβιτς  κατάφεραν στα ελάχιστα λεπτά που αγωνίσθηκαν στο παιχνίδι να κάνουν σχεδόν τα πάντα. Μπόλικα ριμπάουντ σε άμυνα και επίθεση και εύκολοι πόντοι στην επίθεση μέχρι που παρέδωσαν την σκυτάλη στους υπόλοιπους που με άλλον αέρα συνέχισαν ακριβώς στους ίδιους ρυθμούς. Χαρακτηριστική ήταν η ευστοχία των παικτών μας έξω από τα 6.75 απόρροια του καλού ξεκινήματος και της ψυχολογίας που έχτισε η ομάδα. Τα 14 στα 35 τρίποντα είναι μια εξαιρετική επίδοση που φέτος δεν έχουμε ξαναδεί. Άπαντες διακριθέντες με τον Κουζέλογλου να προσθέτει άλλο ένα double double και τον Σταμάτη να έχει το εντυπωσιακό 4 στα 5 τρίποντα! Μοναδική παραφωνία ο μόνιμα εδώ και καιρό ντεφορμέ Φλιώνης όπου ούτε με την διαφορά στο +30 δεν μπορούσε να έχει καθαρό μυαλό στο παιχνίδι του.

Άλλον ΆΡΗ είδαμε με Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς μέσα, με τους 2 παίκτες στα ελάχιστα λεπτά που αγωνίσθηκαν να δίνουν την απαραίτητη ώθηση στην ομάδα! Και αφού βρήκε η ομάδα ρυθμό έστησε ένα εντυπωσιακό πάρτι! Ένα πάρτι που όλοι να ευελπιστούμε να συνεχιστεί και στα επόμενα παιχνίδια. Συνεχίζουμε έτσι δυνατά!

Όσο μπορούσε πάλεψε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας την ήττα με 75-93. Οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη έδειξαν διάθεση σε μερικά σημεία του αγώνα χωρίς όμως να μπορέσουν να μείνουν κοντά στο σκορ. Ξεχώρισε στην επίθεση ο Ντεκόζι χωρίς όμως να μπορέσει να κάνει την διαφορά για την ομάδα μας.

Αναμενόμενο ήταν το πρόβλημα του ΑΡΗ στους ψηλούς και εκεί ακριβώς κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι. Μήτογλου, Παπαγιάννης και Μπέντιλ δεν είχαν αντίπαλο κάτω από το καλάθι με τους τρεις τους πέρα από τους εύκολος πόντους που πέτυχαν να μαζεύουν και μόλις 4 ριμπάουντ λιγότερα από όσο ολόκληρος ο ΑΡΗΣ. Αυτή η υπεροχή του Παναθηναϊκού ήταν αρκετή για να τον οδηγήσει σε μια εύκολη νίκη. Έπαιξε σε μερικά σημεία του αγώνα καλή άμυνα στην ομάδα ενώ ίσως για πρώτη φορά είδαμε να δίνονται ασίστ κοντά στο καλάθι, απόντος του Ντραγκίσεβιτς. Κακός για ακόμη ένα παιχνίδι ο Τσάλμερς που πρόσφερε μόνο εκνευρισμό στο παιχνίδι… Πήρε επιτέλους χρόνο ο Σιδηροηλίας δείχνοντας ότι σε αυτόν τον ΑΡΗ χρίζει ευκαιρίες.

Σε τυπική διαδικασία εξελίχθηκε όπως αναμενόταν το σημερινό παιχνίδι με τον ΑΡΗ να μην μπορεί να δείξει κάτι περισσότερο από κάποια ανταγωνιστικά τρίλεπτα. Εντυπωσιακά «γυμνός» κάτω από το καλάθι, ελπίδα για αλλαγή της εικόνας η επιστροφή των Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς.

ΥΓ. Αν είχαμε τέτοιες διαιτησίες και στις χρονιές που ο ΑΡΗΣ ήταν πιο ανταγωνιστικός σίγουρα ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε χτίσει τέτοια παράδοση εις βάρος μας.