Στραβό ξεκίνημα για τον ΑΡΗ μας στην Καρδίτσα που αν και έδειξε ότι μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι, στο τέλος ξέμεινε από δυνάμεις και λύσεις. Η λειψανδρία στις θέσεις των ψηλών τελικά δεν μπόρεσε να καλυφθεί «εκ των έσω» και όπως φάνηκε αυτό ήταν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Μια δύσκολη κατάσταση που αναμένεται να έχει και συνέχεια όσο καθυστερεί το θέμα της ενίσχυσης.

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Με τον Γκιουζέλη σε ρόλο σέντερ και τους Χάρελ και Μποχωρίδη να «καλύπτουν» το κενό στο 4 ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος να κοιτάξει τα προβλήματα του κατάματα και να αντιμετωπίσει από το πρώτο τζάμπολ. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των 3 προαναφερθέντων υπήρχαν στιγμές όπου η Καρδίτσα εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία μας κοντά στο καλάθι με τους Χόχλερ και Μάντσεν να σκοράρουν με ευκολία.  Η είσοδος του Ίνοχ έφερε μια ισορροπία όμως τα γρήγορα φάουλ που χρεώθηκε περίπλεξαν εκ νέου την κατάσταση. Ο ΑΡΗΣ όμως φέτος θα πορευτεί με όπλο την επίθεση και στο πρώτο ημίχρονο μας το υπενθύμισε για ακόμη μια φορά.  Με τον Φόρμπς ζεστό έξω από τα 6.75 , τον Τζόουνς πέρα από τους πόντους να δημιουργεί επιτυχώς για τους συμπαίκτες του, ο ΑΡΗΣ σε ένα κλειστό παιχνίδι με εκατέρωθεν εναλλαγές στο σκορ οδηγήθηκε στα αποδυτήρια με ένα μικρό προβάδισμα 3 πόντων.

ΠΗΓΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΛΗΣΕ Η ΚΟΥΡΑΣΗ

Στο δεύτερο ημίχρονο με τον Μήτρου Λόνγκ να μπαίνει φουριόζος η ομάδα προσπάθησε να ξεφύγει στο σκορ φθάνοντας στο +7. Ένα όμως σερί κακών επιλογών στην επίθεση και κακών αντιδράσεων στην άμυνα επανάφεραν την αναμέτρηση των πόντων.  Και σαν να μην φθάνει η αντεπίθεση της Καρδίτσας είχαμε και τους υπερευαίσθητους διαιτητές να φορτώνουν με συνοπτικές διαδικασίες τον Ίνοχ με 2 συνεχόμενα φάουλ βγάζοντας τον ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού.  Με αυτά τα δεδομένα και τον παράγοντα κούραση να κάνει την εμφάνιση του στο 4^ο δεκάλεπτο κυρίως στους παίκτες που «μάτωναν» στις μάχες κοντά στο καλάθι ο ΑΡΗΣ άρχισε να γίνεται πιο μαλθακός. Έχανε ριμπάουντ, δίσταζε στην άμυνα και μπερδευόταν στην επίθεση. Η Καρδίτσα πήρε το προβάδισμα και χωρίς να ζοριστεί όσο πλησίαζε η λήξη του αγώνα το μεγάλωνε.

ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ

Κανείς δεν γνωρίζει αν στην πορεία αυτή η ομάδα θα σκοράρει με ευκολία 90 με 95 πόντους, για την ώρα όμως είναι πολύ ασταθής στην επίθεση για να βασιστεί σε αυτήν. Ακόμη και στην Ιταλία η άμυνα του Β ημιχρόνου ήταν αυτή που μας έφερε τη νίκη. Διαφορετικά χωρίς άμυνα, οι πόντοι του Τζόουνς θα κατέληγαν στα σκουπίδια. Όπως ακριβώς κατέληξε ότι καλό προσπάθησε να κάνει η ομάδα σήμερα για 3 δεκάλεπτα. Απαντούσε στα καλάθια της Κάρδιτσας, έκανε κάποια καλά σερί αλλά όταν άδειασε η ενέργεια, τα κορμιά ήταν αυτά που επικράτησαν. Και ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν είχε κορμιά όπως πιθανόν να μην έχει και στα επόμενα παιχνίδια. Όσο καλά και αν παίξει ο Γκιουζέλης(που σήμερα ήταν καλός), όσο και αν παλέψουν οι Χάρελ και Μποχωρίδης χωρίς κανονικό τεσσάρι και πεντάρι δεν μπορείς να κερδίσεις. Και αυτό είναι κάτι που δεν μας επιτρέπει να κρίνουμε την σημερινή προσπάθεια και να ασχοληθούμε με το ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Μια άδικη κατάσταση για τους παίκτες που θα πρέπει άμεσα να διορθωθεί.  

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ «ΓΥΜΝΙΑ» ΤΟΥ

Προσπάθησε η ομάδα για 3 δεκάλεπτα, αυτό όμως που μένει είναι το γεγονός ότι ο ΑΡΗΣ στην πρεμιέρα της Basket League κατέβηκε με 4 ξένους στη σεζόν που ισχύει το 6 + 2. Θα μπορούσε η ομάδα να κερδίσει παρόλα αυτά; Πιθανόν και να μπορούσε… αλλά όταν παλεύεις με χαμηλά κορμιά να σταματήσεις ψηλότερους και δυνατότερους παίκτες, αργά ή γρήγορα θα κουραστείς. Θα κουραστείς και δεν θα έχεις καθαρό μυαλό ούτε στην άμυνα, ούτε στην επίθεση. Έκπληξη που έγινε έτσι; Μάλλον όχι.

ΥΓ. Για όσους είχαν την απορία πως θα είναι η διαιτησία στην εποχή Σιάο, σήμερα πήραν την απάντηση τους.

Με ένα σπουδαίο διπλό στη Βενετία, ο ΑΡΗΣ μπήκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο φετινό ευρωπαϊκό ταξίδι! Δεν εγκατέλειψε όταν η Βενέτσια πήγε να χτίσει διαφορά, αντέδρασε, προσπέρασε, πήρε τον έλεγχο και στο τέλος έστω και με λίγο άγχος επικράτησε! Ηγέτης ο Τζόουνς με 26 πόντους, 8 ριμπάουντ και 6 άσιστ έκλεψε την παράσταση. Άλλαξε τις ισορροπίες του ο Πουλιανίτης με το που πέρασε στο παρκέ, σε μια εντυπωσιακή επιστροφή στα κιτρινόμαυρα. Εξαιρετικό διάβασμα της τελευταίας φάσης από τον Καράιτσιτς, κλείδωσε τη νίκη.

ΧΑΛΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΜΕ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αν και στα πρώτα λεπτά φάνηκε η ομάδα να μπαίνει δυνατά στο παιχνίδι γρήγορα κόλλησε. Η ευστοχία των πρώτων λεπτών έδωσε τη θέση σε επιπόλαιες επιλογές και λάθη, την ίδια στιγμή που το πρόβλημα στη θέση 4 γινόταν ολοένα και πιο έντονο. Ο Γουίλτζερ εκμεταλλεύτηκε την υψομετρική διαφορά με τους αντιπάλους του και οδήγησε την Ιταλική ομάδα σε ένα σερί που οδήγησε στο 27-20 του πρώτου δεκαλέπτου. Στους ίδιους ρυθμούς ξεκίνησε και το 2ο δεκάλεπτο μέχρι όμως την στιγμή που πέρασε μέσα ο Στέλιος Πουλιανίτης. Ο Έλληνας γκαρντ πιο ώριμος και ουσιαστικός από ποτέ με τη φανέλα του ΑΡΗ κατάφερε να γυρίσει τον διακόπτη όλης της ομάδας σε ένα σημείο όπου οι Ιταλοί πήγαιναν να επιβάλλουν τον ρυθμό τους. Το 47-49 5’’ πριν το ημίχρονο ήταν το αποτέλεσμα της επίδρασης του Πουλιανίτη στην αναμέτρηση.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΤΖΟΟΥΝΣ

Οι Ιταλοί δεν έμοιαζαν να ανησυχούν με την αντίδραση μας και συνέχισαν στους ρυθμούς τους. Στην πορεία όμως βλέποντας τον ΑΡΗ μας όχι μόνο απλά να έχει τις απαντήσεις στην επίθεση, αλλά να βγάζει και περίσσια ένταση στην άμυνα άρχισαν να βραχυκυκλώνουν. Η ομάδα μας άρπαξε την ευκαιρία έχτισε ένα μικρό προβάδισμα και πορεύτηκε με αυτό μέχρι τα τελευταία λεπτά του αγώνα. Και αν το 70-79 περίπου 5 λεπτά πριν το φινάλε μας έδινε ένα σημαντικό προβάδισμα, στην πράξη βγάλαμε αδικαιολόγητο άγχος και λίγο έλειψε να το πληρώσουμε. Ευτυχώς ο Τζόουνς ήταν η «σταθερά» μας στην αποψινή αναμέτρηση και έκανε ότι χρειάστηκε για να κλειδώσει τη νίκη.

ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΜΑΣ

Αισθητά βελτιωμένη όλη η ομάδα σε σχέση με ότι μας είχε δείξει στα φιλικά. Σήμερα είδαμε ένα σύνολο παικτών με ιδιαίτερη διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ, περισσότερη αυτοπεποίθηση στην επίθεση και έναν προπονητή που ήξερε να το κουμαντάρει. Πέρα απο τον Τζόουνς, τον Πουλιανίτη και τον Φόρμπς που ξεχώρισαν.  Χάρελ και Μποχωρίδης ήταν πολύ καλοί. Ενώ και ο Ίνοχ έδειξε όταν αν και θέλει τον χρόνο του και τις συνεργασίες με τους συμπαίκτες του, μπορεί να βοηθήσει. Μέχρι και ο Γκιουζέλης είχε τις καλές στιγμές του. Μια εικόνα που μας γέμισε αισιοδοξία αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει εφησυχασμός. Το κενό στο «4» σήμερα που έλειπε και ο Κουλμπόκα έβγαζε μάτια . Και το ότι ο Καράιτσιτς ανέθεσε την αποστολή της κάλυψης του κενού στο 4  στους  Μποχωρίδη και Χάρελ δείχνει πόσο υπολογίζει τον Γκιουζέλη.  Δείχνει όμως και μια εικόνα «ρεαλιστή» προπονητή που βλέπει το υλικό του καθαρά και το διαχειρίζεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του αγώνα. Πήγε σε περιορισμένο ροτέισον, άφησε τους παίκτες που ρόλαραν μέσα στον αγώνα (Φόρμπς 34’, Τζόουνς 32’, Χάρελ 29’, Πουλιανίτης 26’) και τους εμπιστεύτηκε μέχρι το τέλος. Στο τέλος όπου έδειξε αντανακλαστικά ο ίδιος και «απάντησε» στο πλάνο της τελευταίας επίθεσης των Ιταλών.  Απάντηση σαν και αυτή που πήρανε όσοι βιάστηκαν να κρίνουν τις δυνατότητες αυτής της ομάδας. Το ποιες ακριβώς είναι θα το μάθουμε στη συνέχεια.

ΠΟΔΑΡΙΚΟ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Από τη γκρίνια των φιλικών στο σπουδαίο διπλό  στην Βενετία! Με τον Τζόουνς να μας συστήνεται με εντυπωσιακό τρόπο, τον Πουλιανίτη να επιστρέφει στα κιτρινόμαυρα σε «αναβαθμισμένη έκδοση» και ένα σύνολο παικτών που ξάφνιασε με την ένταση που έβγαλε στην άμυνα, ο ΑΡΗΣ μας μπήκε εντυπωσιακά στις επίσημες υποχρεώσεις του!  Πολύ νωρίς για να λέμε μεγάλα λόγια αλλά σήμερα ομάδα και προπονητής κατάφεραν να μας «ψήσουν» και το «άγχος των φιλικών» να το μετατρέψουν σε αισιοδοξία. Ανυπομονούμε για τη συνέχεια …και την απαραίτητη ενίσχυση. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ.  ΑΡΗΣ θρησκεία και στη Βενετία!

Πολλές πονεμένες ιστορίες «επενδυτών» και πάσης λογής «σωτήρων» έχει ζήσει ο Αρειανός οπαδός τις τελευταίες δεκαετίες και ίσως αυτά τα βιώματα να ήταν αυτά που δεν μου επέτρεψαν να αφουγκραστώ εξαρχής τον πανικό της αλλαγής σελίδας στον μπασκετικό ΑΡΗ και τα όνειρα κορυφής της πλειοψηφίας του κόσμου. Ωστόσο το νερό μπήκε στο αυλάκι… οι φήμες βγήκαν αληθινές, η διάθεση έγινε πρόταση και η πρόταση πήρε σάρκα και οστά με την επισημοποίηση τυπικά και νομικά του deal! Πλέον ο ΑΡΗΣ βαδίζει σε νέα εποχή και δείχνει να έχει όλα τα εχέγγυα που θα του επιτρέψουν να στρέψει το βλέμμα του προς στην κορυφή, όπως δηλαδή του αρμόζει βάσει τίτλων, της ένδοξης ιστορίας του και φυσικά του μοναδικού κόσμου που τον ακολουθεί!

Η ΕΠΟΧΗ ΣΙΑΟ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ

Σε αντίθεση με άλλους υποψήφιους επενδυτές ο Ρίτσαρντ Σιάο έχει όλο το πακέτο! Έχει το χρήμα, έχει την τρέλα για το μπάσκετ, έχει τον στόχο του NBA και της επικείμενης συνεργασίας με την Ευρώπη και επέλεξε τον ΑΡΗ γιατί έχει ένα brand name και ένα πιστό κοινό που τον κάνει να ξεχωρίζει. Με λίγα λόγια και σε σχέση με ότι έχουμε δει σε ανάλογες περιπτώσεις και τα μαραθώνια σήριαλ υποψηφίων, αυτή τη φορά πήραμε άμεσα τις απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα της εμπλοκής του με την ομάδα μας. Συν φυσικά και την συμβολή των αδερφών Αντετοκούνμπο που στήριξαν την συγκεκριμένη επιλογή αλλά και των Αρειανών συνεργατών του Σιάο που του παρουσίασαν την προοπτική του ΑΡΗ. Και σε μια εποχή όπου ο επαγγελματικός αθλητισμός και το μάρκετινγκ πηγαίνουν χέρι χέρι, η εμπλοκή του Γιάννη Αντετοκούνμπο μόνο θετική είναι για την ομάδα μας.

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΕΗ, Η ΝΕΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΕ

Αν η «εμπειρία» από τα πάρε δώσε με φερόμενους μεγαλοεπενδυτές μας έχει μάθει κάτι, αυτό είναι ότι όποιος προσπαθεί να πάρει «τζάμπα» την ομάδα το πιο πιθανό είναι να μην είναι σοβαρός. Οπότε και μόνο η δέσμευση που ήδη έχει αρχίσει να υλοποιείται περί εξόφλησης των παλιών χρεών μέχρι το τέλος του 2025(!!!) αποτελεί «εγγύηση προθέσεων» για τη νέα διοίκηση της ΚΑΕ! Μια νέα διοίκηση με νέα «άφθαρτα» στελέχη που έχουν άμεση σχέση με το όλο deal και δείχνουν ξεκάθαρη διάθεση από την πρώτη ημέρα να οργανώσουν σύγχρονα και σωστά την ΚΑΕ σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής. Το ότι δεν εκμεταλλεύτηκαν το θέμα του Παλέ και όπως και παλιότερα είχε κάνει ο κ.Ρουσιαμάνης μας ξεκαθάρισαν ότι σε μεγάλο βαθμό η κατάσταση μοιάζει αδιέξοδη είναι μια ειλικρινή συμπεριφορά που όλοι μας την έχουμε ανάγκη. Εύκολα μοιράζονται τα γήπεδα και τα Θα Θα Θα… στα λόγια, οι πράξεις όμως είναι αυτές που έχουν αξία. Γνωρίζουν και σέβονται τον ΑΡΗ και τον κόσμο του αλλά δεν λαϊκίζουν και αυτό είναι σημαντικό.

Ο ΚΑΡΑΪΤΣΙΤΣ, Ο ΖΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

Σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό(αυτό δηλαδή που μας καίει) το πρώτο όνομα που βγήκε στο φως ήταν αυτό του Νίκου Ζήση. Δεν χρειάζεται συστάσεις, όπως δεν χρειάζεται να αναφέρουμε(για μια ακόμη φορά) το πόσο έλειπε αυτή η λογική στελέχωσης στον μπασκετικό ΑΡΗ εδώ και δεκαετίες. Το 2^ο όνομα ήταν αυτό του Καράιτσιτς. Ο προπονητής που θα οδηγήσει τον ΑΡΗ στη νέα εποχή είναι ο Καράιτσιτς. Βοηθός του Ομπράντοβιτς με την ευχή όλων μας να έχει ανάλογη πορεία με τον ΑΡΗ σαν αυτή του Ιτούδη που διετέλεσε και αυτός βοηθός στο πλευρό του πολυνίκη προπονητή. Πιθανόν να ήταν προτιμότερο να πηγαίναμε σε μια πιο μπαροτουκαπνισμένη επιλογή προπονητή, αλλά αυτοί που τον επέλεξαν προφανώς και έχουν τους λόγους τους. Πάμε τώρα στο ρόστερ:

Πόιντ γκαρντ:  Τζόουνς, Ελάιζα Μήτρου-Λονγκ, Πουλιανίτης, Καζαμίας

Σούτινγκ Γκαρντ: Φορμπς, Μποχωρίδης, Λέφας

Σμολ φόργουορντ: Χάρελ, Άλεξ Αντετοκούνμπο

Πάουερ Φόργουορντ: Κουλμπόκα, Γκιουζέλης

Σέντερ:  Ίνοχ, Φόρεστερ, Τανούλης(χάνει όλη τη σεζόν)

Ποσοτικά και μόνο στο 4 και στο 5 φαίνεται να υπάρχει κενό. Κενό γιατί μιλάμε για παίκτες που παίζουν ξεκάθαρα στις θέσεις τους χωρίς να μπορούν να βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο στην διπλανή του Power Forward ή του Center αντίστοιχα. Και αυτό δημιουργεί ένα πρώτο πρόβλημα που ο τραυματισμός του Τανούλη το μεγαλώνει. Πρακτικά όμως το να έχεις μόνο 2 παίκτες στο 4 με τον Γκιουζέλη να μην έχει δείξει όλη την περσινή χρονιά ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μιας ομάδας όπως είναι ο ΑΡΗΣ το λες και ρίσκο.  Ενώ και στη θέση του Small Forward όσο και αν χρησιμοποιηθούν εκεί οι shooting guards της λίστας στην άμυνα σίγουρα θα δημιουργούνται άνισες καταστάσεις με τους αντιπάλους τους. Έστω και έτσι μιλάμε για μεταγραφές από πιο ψηλό ράφι και ένα ρόστερ πιο γεμάτο

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Ύστερα από πολλά καλοκαίρια παραλογισμού όπου η ομάδα έδινε ελάχιστα φιλικά, ακόμη πιο λίγα δυνατά φιλικά και όλα κάτω από μια μυστικοπάθεια που θύμιζε 80s και 90s, ξαναζήσαμε ένα καλοκαίρι με άπλετο φως. Δηλαδή μπορέσαμε να ρίξουμε μια πρώτη ματιά στην ομάδα και να βιώσουμε τις πρώτες εντυπώσεις του νέου ΑΡΗ! Ομολογώ μου είχε λείψει και το χάρηκα πολύ. Κάτι σαν επιστροφή στην φυσιολογικότητα δηλαδή… Τι είδαμε; Ποιοτικότερους παίκτες, παλιούς γνώριμους που άρεσαν στο προηγούμενο πέρασμα τους από την ομάδα αλλά και ένα σύνολο που θέλει πολύ δουλειά ακόμη. Και πιθανόν να θέλει και ενίσχυση ώστε να «δέσει» καλύτερα ως σύνολο. Έχει επιθετικό ταλέντο λείπει όμως η δύναμη στην άμυνα και το καθαρό μυαλό γενικότερα. Και αν το τελευταίο τούτη την εποχή ακούγεται λογικό, το πρόβλημα στην άμυνα πιθανόν να είναι και «δομικό». Δηλαδή να έχει να κάνει με τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων παικτών. Δεν βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι άλλα θα βλέπουμε και άλλα θα λέμε. Τα φιλικά είναι φιλικά αλλά στο μπάσκετ μπορείς να βγάλεις πιο ασφαλή συμπεράσματα από ότι στο ποδόσφαιρο, οπότε καλό είναι οι ιθύνοντες να μην αντιμετωπίσουν την κατάσταση με ελαφρότητα.

Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΘΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Πρεμιέρα στις επίσημες υποχρεώσεις του θα κάνει ο ΑΡΗΣ μας αύριο το βράδυ στη Βενετία όπου θα αντιμετωπίσει την τοπική ομάδα για την 1^η αγωνιστική του Eurocup. Μια πρεμιέρα που την περιμένουμε εδώ και καιρό με ανυπομονησία, με την ελπίδα η νέα εποχή Σιάο που έχει ανατείλει στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο να αποτυπωθεί με επιτυχίες πάνω στα παρκέ όσο το συντομότερο δυνατό. Δεδομένος και δικαιολογημένος ο ενθουσιασμός του κόσμου που έσπευσε να εξαντλήσει τα διαρκείας παρά τις τσουχτερές τιμές. Δεδομένες και  δικαιολογημένες και οι απαιτήσεις όμως. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι το νερό έχει ήδη μπει στο αυλάκι, το «χρονιά οικονομικής εξυγίανσης» ανήκει στο παρελθόν και η διάθεση, η συνέπεια και η προσήλωση στο 5ετές πλάνο που θα δείξει η νέα ιδιοκτησία και διοίκηση δεν είναι κάτι που μπορεί να κρυφθεί όπως γινόταν στο παρελθόν. Ούτε φυσικά και να κριθεί από τις μεταγραφές που έχουν γίνει ως τώρα αλλά και τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα. Υπομονή, επιμονή και όλα θα γίνουν! Καλή αρχή ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Άλλο να βγάζεις κάποια πρώτα συμπεράσματα από τα φιλικά και άλλο να προδιαγράφεις την πορεία μιας ολόκληρης χρονιάς. Αυτό όμως που ίσως έχει μεγαλύτερη αξία σε αυτή τη φάση αναδιοργάνωσης του μπασκετικού ΑΡΗ, είναι όλοι να αντιληφθούν τα δεδομένα της νέας εποχής και ο καθένας να επωμιστεί τον ρόλο που του έχει ανατεθεί.  Άλλοι είναι για το αγωνιστικό κομμάτι και άλλοι για όλα τα υπόλοιπα. Ας μην συνεχίσουμε να τα μπερδεύουμε όπως τεχνηέντως γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Το ταμείο στο τέλος είναι εδώ και χρόνια το μότο της ΚΑΕ σχετικά με την αγωνιστική πορεία της ομάδας μπας και στο τέλος το τρίποντο μπει, γίνει το μπρέικ και ο ΑΡΗΣ στο τέλος σκαρφαλώσει ένα σκαλί πιο κοντά προς την αξιοπρέπεια του. Αυτή τη φορά το ταμείο ήταν πιο άδειο από ποτέ(πιθανόν και μείον) με την ανάγκη για αλλαγή πλεύσης να είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Άλλωστε πόσο ακόμη μπορεί να αντέξει ο Αρειανός να βαδίζει υπομονετικά προς το άγνωστο με προορισμό την ελπίδα όταν όλη αυτή η πορεία γίνεται με τον πλέον μαρτυρικό τρόπο όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα φέτος; Στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου υπήρχε η διάθεση να δοθεί το στίγμα και να οροθετηθεί μια νέα αρχή, χωρίς ωστόσο να το πετύχει.

ΤΟ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟ, ΤΟ ΠΑΛΕ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ

Περί οικονομικών θα ήταν εντελώς αφελές το να μπούμε στη διαδικασία να κρίνουμε τις κινήσεις της διοίκησης Πρωτοδικείου. Φυσικά και μας ξενίζει η μη αναφορά στα έσοδα, η συμπερίληψη στα χρέη που μειώθηκαν εξοφλήσεις παικτών της συγκεκριμένης διοίκησης και διάφορα άλλα, ελάχιστη όμως σημασία έχουν αυτά μπροστά στη μεγάλη εικόνα. Αυτή την εικόνα ενός νοικοκυρεμένου οικονομικά σωματείου που ξέρει πόσα χρωστάει και παραμένει με συνέπεια σε ένα πλάνο εξυγίανσης από τα βαρίδια του παρελθόντος παράλληλα με την αύξηση των εσόδων.  Και αν σε αυτό συμπεριλάβουμε το brand name του ΑΡΗ και την αγάπη που τρέφει ο κόσμος για αυτή την ομάδα, τότε αυτομάτως έχουμε και την προοπτική έλευσης κάποιου επενδυτή μπροστά μας. Απολύτως λογικό και ίσως το πιο αισιόδοξο και σημαντικό που ακούσαμε στη συνέντευξη τύπου.  Όπως λογικά ήταν όλα αυτά που ειπώθηκαν γύρω από Παλέ, την ανάπλαση της έκθεσης και το συμφέρον του ΑΡΗ. Ειπώθηκαν ξεκάθαρα κάποια πράγματα που έπρεπε να ακουσθούν μιας και η καρδιά όλων μας χτυπάει σε αυτό το γήπεδο. Πλέον γνωρίζουμε και μπορούμε να δούμε το τι συμφέρει τον ΑΡΗ σχετικά με το γήπεδο από μια διαφορετική ματιά, λιγότερο ρομαντική σε σχέση με το παρελθόν.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ

Στα αγωνιστικά τώρα, από που να το πρωτοπιάσεις αυτό που ζήσαμε. Παίκτες με μηδαμινή ευρωπαϊκή εμπειρία(χάρη στο τρομερό software?), άλλοι ανέτοιμοι τραυματίες, άλλοι δανεικοί με τα μυαλά πάνω από το κεφάλι, μεταγραφές από σπόντα και ένας αγωνιστικός σχεδιασμός που έμπαζε από παντού. Όποιος πρότασσε πρώτα την μπασκετική λογική και μετά το ο κόουτς ξέρει το έβλεπε από την αρχή. Σε όλες τις επιλογές υπήρχε ο αστερίσκος ότι μέσα σε χρόνο ρεκόρ ο Καστρίτης θα κατάφερνε το ψάρι να το κάνει κρέας. Και όταν το ανέφικτο θαύμα άρχισε να ξεθωριάζει ήρθε η ολική κατάρρευση με το ένα λάθος να διαδέχεται το άλλος χωρίς καμία απολύτως λογική. Προφανώς και ο κόουτς το είχε χάσει, πιθανόν να είχε υπερεκτιμήσει και τις δυνατότητες του με αποτέλεσμα ακόμη και η απόφαση της ΚΑΕ να ματώσει για να διορθώσει τις αστοχίες να πέσει στο κενό. Ο ερχομός του Βετούλα ήταν καταλυτικός ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Και πιθανόν να είχε δίκιο ο Βετούλας που εξέφρασε το παράπονο ότι δεν είχε το δικαίωμα έστω μιας ακόμη αλλαγής παίκτη. Τα κλειδιά στο χέρι του προπονητή τελικά γύρισε μπούμερανγκ και ο ΑΡΗΣ κατέγραψε πιθανόν την πιο καταστροφική του χρονιά μετρώντας με την καρδιά του οπαδού ενώ δεν θα πρέπει να προσπεράσουμε ότι στοίχισε και οικονομικά.

ΤΑ ΔΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΕ ΕΓΚΛΩΒΙΖΟΥΝ ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

Λάθη επί λαθών από την αρχή μέχρι το τέλος, με τον αγώνα για την δικαίωση των προσωπικών επιλογών(προπονητών, παικτών, βοηθών, κ.α.) να έχει φέρει σε δεύτερη μοίρα το καλό του ΑΡΗ. Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν τα εξόφθαλμα  λάθη του προπονητή δεν υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος να τα κρίνει και να τα φιλτράρει. Με ποιο «τεχνικό υπόβαθρο» και με ποια ιδιότητα όπως είναι δομημένη η ΚΑΕ θα μπορούσε κάποιος εκ των έσω να επισημάνει τα λάθη στον προπονητή. Ποιος;  Μόνο ο πρόεδρος λειτουργώντας ως παρεμβατικός «εγώ πληρώνω, έτσι θέλω» θα μπορούσε. Έτσι συμβαίνει όταν ολόκληρος ΑΡΗΣ όλες τις αγωνιστικές του προσδοκίες τις ποντάρει σε έναν άνθρωπο που βρίσκεται ακόμη στην αρχή της πορείας του και δεν έχει δώσει τα διαπιστευτήρια ότι μπορεί να τα καταφέρει.  Προφανώς και η επιτυχία όλων περνάει μέσα από την αγωνιστική επιτυχία της ομάδας αλλά από ότι φάνηκε μεγαλύτερη σημασία έχει το πως και το ποιος θα υπογράψει αυτή την επιτυχία.  Δυστυχώς όμως σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι οι ιθύνοντες της ΚΑΕ δεν έδειξαν να αφουγκράζονται την ατμόσφαιρα, τα έριξαν στην τύχη, τα έριξαν στα κλειδιά που παρέδωσαν στον προπονητή και όσο αφορά την αλλαγή… μάλλον αυτή αφορά καθαρά την τύχη μας. Γιατί φέτος ήμασταν άτυχοι και εκεί με τα σημερινά δεδομένα τελειώνει κάθε κουβέντα περί αλλαγής φιλοσοφίας και νοοτροπίας σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό.

ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΧΑΟΣ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ

Η τελική κατάταξη της 9^ης, 9^ης, 13^ης, 9^ης, 8^ης, 6^ης, περσινής 4^ης και φετινής 9^ης θέσης που κατακτήσαμε τις 8  αγωνιστικές περιόδους αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό τι ακριβώς κοστίζει η οικονομική εξυγίανση και το νοικοκυριό στον ΑΡΗ. Αυτό που δεν αποτυπώνει είναι ότι όλες αυτές τις χρονιές ο ΑΡΗΣ αποτελούταν από ανθρώπους εντός και εκτός παρκέ που τα έκαναν όλα σχεδόν τέλεια! Μάλιστα κάποιοι από αυτούς εκ των κορυφαίων της Ευρώπης όπως ήταν κάποτε το σλόγκαν. Ένα άριστο κλίμα στα αποδυτήρια, μια οικογένεια στα γραφεία και μπόλικοι καταπληκτικοί άνθρωποι. Το ότι μπορεί ένα αθλητικό σωματείο να αποτύχει δεν σημαίνει ότι αυτοί που ενσαρκώνουν την προσπάθεια είναι άχρηστοι και θα πρέπει να εκδιωχθούν κακήν κακώς, σε καμία περίπτωση. Θα πρέπει όμως το έργο τους να αξιολογηθεί και όταν μιλάμε για αθλητισμό και επαγγελματικά σωματεία, τα κριτήρια είναι αγωνιστικά. Εδώ όμως και πολλά χρόνια στον ΑΡΗ έχουν επιλέξει να μην μιλάνε για το αγωνιστικό και όποιος τολμάει να μιλάει για νίκες, ήττες, βαθμολογίες και στόχους χαρακτηρίζεται ως κακοπροαίρετος και πολέμιος της όποιας προσπάθειας. Αν δεν χαίρεσαι που τόσοι άνθρωποι μέσα από τον ΑΡΗ στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας του έφτιαξαν την καριέρα τους και δεν μπορείς να δεις ότι όλα γίνονται σωστά τότε μάλλον είσαι μ@κ@κ@ς! Όπως μας αποκάλεσε και ο πρώην κόουτς με όλους τους εμπλεκόμενους να σπεύδουν να τον στηρίξουν μην τυχόν και αδικηθεί. Αν δεν βλέπεις την πρόοδο με την αγωνιστική πορεία της ομάδας, το καλό όνομα στην αγορά και τις πόρτες που μας έχει ανοίξει, την εμπιστοσύνη στο ελληνικό στοιχείο και το πλάνο, εσύ φταις! Αυτά τα «επικοινωνιακά» είναι που δυσκολεύομαι πιο πολύ να επεξεργαστώ όλα αυτά τα χρόνια της διοίκησης Πρωτοδικείου και με κάνουν να αναρωτιέμαι σε ποιο σημείο ακριβώς χάνεται η σύνδεση μεταξύ μιας διοίκησης Αρειανών  και του κόσμου της ομάδας.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΠΙΟ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Πράματα και θάματα είδαμε φέτος από το σύνολο που συνέθεσε ο Γιάννης Καστρίτης την αγωνιστική σεζόν που πριν λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε με τον ΑΡΗ στην 9^η θέση και την αποχώρηση του Τολιόπουλου να είναι το κερασάκι της άνοστης τούρτας. Η συνέντευξη τύπου πέρα από το φως που έριξε σε ότι έχει να κάνει με τα χρέη και το Παλέ δεν άφησε περιθώρια για αλλαγή νοοτροπίας γύρω από το αγωνιστικό. Αν είμαστε τυχεροί, του χρόνου θα είμαστε καλύτερα. Αν όχι, δεν έγινε και κάτι αυτά συμβαίνουν… Όπως συμβαίνει και εκεί που δεν υπάρχει κανείς για τον ΑΡΗ τελικά να εμφανισθεί. Να εμφανισθεί παρέα με την ελπίδα για κάτι το διαφορετικό.

ΥΓ. Απλά τα πράγματα για το που ακριβώς έχει κολλήσει η ομάδα. Εκεί που η ΚΑΕ είναι στελεχωμένη με άτομα που διαθέτουν εμπειρία και τεχνογνωσία τα πηγαίνει καλά, εκεί που είναι άδεια από «μυαλά» ο καθένας κάνει του κεφαλιού του. Τώρα το πως γίνεται να συμβαίνει αυτό, να βλέπεις(και να διαφημίζεις) τα θετικά αποτελέσματα του και σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό συνειδητά να υποστελεχώνεις το τμήμα είναι άλλη συζήτηση.

ΥΓ2. Τα  «δεν υπάρχει κανείς άλλος» και «είμαστε μόνοι μας» πολλές φορές κρύβουν και άλλες ερμηνείες. Το βέβαιο είναι ότι στον μπασκετικό ΑΡΗ δεν περισσεύει κανείς. Σίγουρα είναι πιο εύκολο να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που «ακούν» και «συμφωνούν» αλλά εδώ προέχει το καλό του ΑΡΗ και όχι η προσωπική βόλεψη του καθενός.

Με νίκη αποχαιρέτησε ο ΑΡΗΣ αυτή την μαρτυρική αγωνιστική σεζόν που όλοι εδώ και καιρό ευχόμασταν να τελειώσει το συντομότερο δυνατό. Σε ένα αδιάφορο παιχνίδι σε χαλαρούς ρυθμούς, κατάφερε η ομάδα(όπως και οι διαιτητές) να μας εκνευρίσουν στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση… στο τέλος όμως ήρθε η νίκη. Νίκη που μάλλον εξαρχής είχε περάσει σε 2^η μοίρα μιας και η μεγαλειώδη εμφάνιση του Τολιόπουλου στο τελευταίο του παιχνίδι με την φανέλα του ΑΡΗ μας είχε την τιμητική της.

ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Σαν καρδιογράφημα έμοιαζε η απόδοση του ΑΡΗ μας από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα. Από την μια οι βόμβες του Τολιόπουλου, οι λύσεις από τον Γκιουζέλη, τα καρφώματα του Φιγκερόα και οι βοήθειες από τον Χότζ από την άλλη οι κακές επιστροφές και τοποθετήσεις στην άμυνα, τα χαμένα ριμπάουντ και η παράλογη εμμονή στο τρίποντο.

Ο ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Με τον ΑΡΗ να φαίνεται να έχει καθαρίσει το παιχνίδι περίπου 90’’ πριν το τέλος ο Βετούλας βιάστηκε να προσφέρει το standing ovation στον Τολιόπουλο που με 35 πόντους, 6 ασίστ, 5 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα φρόντισε να μας αποχαιρετήσει δείχνοντας το καλύτερο του πρόσωπο. Ωστόσο το παιχνίδι δεν είχε κριθεί… Το Μαρούσι κατάφερε να πάει το παιχνίδι στην παράταση και ο Βετούλας αποφάσισε να μην ξαναβάλει τον Τολιόπουλο μέσα και έτσι ο Χότζ, ο Γούντμπερι και ο Φιγκερόα ήταν αυτοί που τράβηξαν κουπί στην παράταση και οδήγησαν την ομάδα στη νίκη.

ΑΥΤΗ Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ… ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΣΕ 2^η ΜΟΙΡΑ

Όχι ότι έθελξαν οι 2 ομάδες με την απόδοση τους αλλά για ένα τόσο αδιάφορο παιχνίδι μάλλον οι παίκτες και των 2 ομάδων μας εξέπληξαν με την διάθεση που έδειξαν. Ωστόσο για ακόμη μια φορά είδαμε την ευκολία με την οποία στον ΑΡΗ θυσιάζεται η νίκη για διάφορους λόγους. Αυτή τη φορά ο λόγος ήταν ότι ο Τολιόπουλος αποθεώθηκε και αποχαιρέτησε και θα ήταν κάπως περίεργο μετά από αυτό να τον ξαναέβαζε μέσα ο Βετούλας στα εναπομείναντα 6΄ που κρίθηκε η αναμέτρηση. Όντως θα ήταν περίεργο σε αντίθεση με το αν χάναμε σήμερα που δεν θα ήταν καθόλου περίεργο. Και το πιο πιθανό δεν θα ενοχλούσε και κανέναν πέρα από μερικούς περίεργους και γκρινιάρηδες σαν τον γραφών. Κάπου όμως σε τέτοιες λογικές έχει χαθεί η σπίθα αυτής της ομάδας και αυτό είναι κάτι που δεν χωνεύεται εύκολα.

ΤΟ STANDING OVATION ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΤΕΛΟΣ

Δικαιολογημένη η αποθέωση του Τολιόπουλου από τον κόσμο της ομάδας παρά την πικρή εξέλιξη της χρονιάς. Πέρσι η ομάδα κατάφερε να μας κάνει κάποιες στιγμές να θυμηθούμε τι εστί ΑΡΗΣ και ο Τολιόπουλος ήταν ο βασικός λόγος που το νιώσαμε έστω και για λίγο. Από την άλλη θα πρέπει να προβληματιστούν οι υπεύθυνοι της ΚΑΕ για το πως το «κάψαμε το χαρτί» Τολιόπουλου με τόση ευκολία και πως με συνοπτικές διαδικασίες οι περσινές φιλοδοξίες κατέληξαν στον φετινό εφιάλτη. Για κάποιες εμμονές, για κάποιες «δημόσιες σχέσεις», για κάποιους προσωπικούς εγωισμούς που για ακόμη μια φορά έβαλαν τον ΑΡΗ σε 2^η μοίρα. Τι πρέπει να αλλάξει; Πολλά πρέπει να αλλάξουν! Το μόνο παρήγορο είναι… ότι χειρότερα δεν γίνεται.

Τη νίκη γοήτρου πήρε ο ΑΡΗΣ μας στην άνευ βαθμολογικής σημασίας αναμέτρηση στη Ρόδο παίρνοντας την άτυπη ρεβάνς από την ήττα του πρώτου γύρου των play out. Διαστημικός Τολιόπουλος, θύμισε τον παίκτη που θαύμασε την περσινή σεζόν ολόκληρη η Ελλάδα(και όχι μόνο) και ήταν αναμφίβολα ο MVP του σημερινού αγώνα.

ΧΩΡΙΣ ΠΙΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

Με τις 2 ομάδες να μην δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο στην άμυνα, οι επιθέσεις ήταν αυτές που είχαν τον πρώτο λόγο και για τις 2 ομάδες. Αν και δεν ξεκινήσαμε καλά στα πρώτα λεπτά αλλά όσο κυλούσε ο χρόνος ο ΑΡΗΣ έβρισκε τα πατήματα του και με τους Χότζ και Τολιόπουλο να τραβάνε την ομάδα επιθετικά έκλεισαν το πρώτο δεκάλεπτο στο +3(16-19). Με την ομάδα να έχει βρει ρυθμό στην επίθεση, να έχει κερδίσει κατά κράτος την μάχη των ριμπάουντ και να κυνηγάει κάθε ευκαιρία για να χτυπήσει στον αιφνιδιασμό ο ΑΡΗΣ στο 2^ο δεκάλεπτο πάτησε γκάζι φθάνοντας και στο +13. Στο ξεκίνημα όμως του Β ημιχρόνου φρόντισε να μας υπενθυμίσει πως καταλήξαμε σε αυτή τη σειρά αγώνων. Μέσα σε 4’ περίπου κατάφερε να απωλέσει την διψήφια διαφορά που είχε και να βρεθεί πίσω στο σκορ.

ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΖΑΚΣΟΝ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ ΑΣΣΟ

Ο Τζάκσον ήταν αυτός από πλευράς Κολοσσού που αδυνατούσαμε να περιορίσουμε με αποτέλεσμα να φορτώσει το καλάθι μας με 30 πόντους, μετατρέποντας το παιχνίδι σε ντέρμπι. Απέναντι του όμως είχε τον Βασίλη Τολίοπουλο σε μια από τις σπουδαιότερες εμφανίσεις στην καριέρα του και αυτός ήταν που έκρινε τον νικητή της αναμέτρησης. Όταν μάλιστα βρήκε και τις βοήθειες που ήθελε από τον Μποχωρίδη και τους υπόλοιπους ο ΑΡΗΣ συνήλθε, πήρε μια διαφορά 8 πόντων και κατάφερε να την προφυλάξει έως και το τέλος.

Ο ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ

Προφανώς και οι χαλαρές άμυνες έπαιξαν τον ρόλο τους αλλά μάλλον περισσότερο έχει να κάνει με την ψυχολογία του ίδιου του παίκτη. Αυτόν τον Τολιόπουλο περιμέναμε να δούμε φέτος και δυστυχώς με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν τον είδαμε ποτέ. Σίγουρα σε μια χρονιά όλο λάθη κανείς δεν μένει ανεπηρέαστος αλλά από τον Τολιόπουλο περιμέναμε κάτι το διαφορετικό. Βιάστηκε και ο ίδιος να πετάξει λευκή πετσέτα όπως δυστυχώς έκανε ολόκληρος ο μπασκετικός ΑΡΗΣ. Δεν τον διαχειριστήκαμε σωστά; Δεν ήταν αυτός που νομίζαμε; Κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει με βεβαιότητα. Σίγουρα όμως θα θυμόμαστε εμφανίσεις σαν τις σημερινές.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Στην προτελευταία(?) του παράσταση με την φανέλα του ΑΡΗ μας, ο Βασίλης Τολιόπουλος μας υπενθύμισε γιατί έγινε τόσος ντόρος γύρω από το όνομα του και με 35 πόντους οδήγησε τον ΑΡΗ σε μια νίκη άνευ ουσίας στη Ρόδο. Κάτι τέτοιες εμφανίσεις αναμέναμε από το περασμένο καλοκαίρι να δούμε από τον Βασίλη φλετις, η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ διαφορετική και σκληρή. Όπως σκληρό είναι να βλέπουμε τον ΑΡΗ στα play out ανεξαρτήτως αποτελέσματος. 

Σε ένα μέτριο ποιοτικά παιχνίδι ο ΑΡΗΣ έδειξε μια στοιχειώδη σοβαρότητα κατά διαστήματα και αυτό ήταν αρκετό για να τον οδηγήσει σε μια εύκολη επικράτηση. Μια αυτονόητη νίκη που όμως με αυτόν τον φετινό ΑΡΗ περισσότερο σαν μια ευχάριστη παρένθεση μοιάζει και τίποτα παραπάνω. Άλλωστε σε αυτή τη διαδικασία των πλέι άουτ θα ήταν σχεδόν αδύνατο να βγει κάτι το θετικό.

ΑΠΛΑ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Σχεδόν μονόλογος του ΑΡΗ μας ήταν όλο το παιχνίδι παρόλο που στο πρώτο ημίχρονο το Λαύριο ήταν κοντά στο σκορ. Η εικόνα του αγώνα έδειχνε από νωρίς ότι 2-3 ξεσπάσματα θα ήταν αρκετά για να έρθει η νίκη όπως και έγινε. Μποχωρίδης και Φίλλιος ήταν οι παίκτες που έκαναν τη διαφορά και μαζί με τους Τζούστον, Γουίλις και Ρόμπερτς ήταν ουσιαστικά αυτοί που φώναξαν παρών στη σημερινή αγγαρεία… παιχνίδι. Το Λαύριο έμοιαζε πολύ αδύναμο να αντισταθεί και σε κανένα σημείο του παιχνίδιου δεν μπόρεσε να μας προβληματίσει.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Δύσκολα για αυτό το φετινό χάλι να ρίξεις ευθύνες στον Βετούλα αλλά η αλήθεια είναι ότι και αυτός με την σειρά του απέτυχε να διαχειριστεί στο βαθμό που μπορούσε αυτή την κατάσταση. Παρασυρόμενος και αυτός από την γενική μετριότητα έδειχνε να κολλάει σε πρόσωπα και καταστάσεις. Είτε επιμένοντας σε συγκεκριμένους παίκτες, είτε ξεχνώντας επιδεικτικά άλλους στον πάγκο ενώ οι υπόλοιποι δεν βλεπόντουσαν. Σήμερα παραδόξως μοίρασε περισσότερο τον χρόνο και πήρε πράγματα από παίκτες που στα προηγούμενα παιχνίδια δεν τους δόθηκε καν η ευκαιρία να βοηθήσουν την ομάδα. Ακόμη και τα 22΄ που πήρε ο Τολιόπουλος με μόλις 6 σουτ ήταν κάτι διαφορετικό(και θετικό) με ότι είχαμε δει στις τελευταίες αναμετρήσεις. Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία αλλά ώρες ώρες είναι να απορείς με τις επιλογές που βλέπουμε φέτος και το σημερινό παιχνίδι μας υπενθύμισε ότι και ο Βετούλας κάπου το έχασε.  

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΓΓΑΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Την έβγαλε την αγγαρεία ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στο Λαύριο, αυτή τη φορά με νίκη. Δεν μάγεψε με την απόδοση του… αλλά και μόνο το ότι κέρδισε εύκολα χωρίς το παραμικρό άγχος έχει την αξία του. Λιγοστός ο κόσμος στο Παλέ όπως ήταν αναμενόμενο,  με το μυαλό όλων να είναι ήδη στην επόμενη χρονιά. Πρώτα όμως πρέπει να τελειώσει το πρωτάθλημα όσο βασανιστικό και αν είναι. Τότε ίσως να δούμε και τι ξημερώνει για τον μπασκετικό ΑΡΗ την επόμενη ημέρα μιας και η πρόσφατη συνέντευξη τύπου έμοιαζε περισσότερο με ξαναζεσταμένο άνοστο φαγητό που μας άφησε νηστικούς…

ΥΓ. Το σπουδαιότερο της σημερινής αναμέτρησης μάλλον ήταν οι δηλώσεις του Μποχωρίδη που ακολούθησαν. Ακούσαμε και μια συγγνώμη ρε αδέρφε!

ΥΓ2. Το ταμείο στο τέλος… ήταν η μόνιμη ατάκα της διοίκησης όλα τα προηγούμενα χρόνια γιατί αυτό βόλευε το «αφήγημα» της. Φέτος το κάψαμε και αυτό το χαρτί. Και από την στιγμή που σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό δεν φάνηκε κανείς να έχει κατανοήσει το τι έχει συμβεί και τις ευθύνες του μάλλον θα πάμε σε νέα «αφηγήματα» για να δικαιολογήσουμε τις ίδιες επιλογές.  

Ακόμη μια «υπέρβαση» μας πρόσφερε ο μπασκετικός ΑΡΗΣ …καταφέρνοντας από το +16 με σχετική ευκολία να καταλήξει στο -23 απέναντι στο τελευταίο της βαθμολογίας Μαρούσι. Σε ένα αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι όπου το πιο πιθανό αποτέλεσμα ήταν η ήττα, η ομάδα κατάφερε με την αγωνιστική της συμπεριφορά να σε εκνευρίσει ακόμη περισσότερο και να σε αφήσει με την απορία για το αν υπάρχει έστω και ένας στον μπασκετικό ΑΡΗ που ενοχλείται με αυτή την κατάσταση.

ΑΠΟ ΤΟ ΖΕΝΙΘ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ 20’ ΔΡΟΜΟΣ

Σαν ευχάριστη έκπληξη έμοιαζε στα μάτια όλων μας η εικόνα του ΑΡΗ μας στο πρώτο δεκάλεπτο. Με ιδιαίτερο ζήλο και διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και αποφασιστικότητα στην επίθεση ο ΑΡΗΣ αιφνιδίασε το Μαρούσι και κατάφερε να προηγηθεί μέχρι και με +16 σχεδόν 6’ πριν την ανάπαυλα του ημιχρόνου.  Με το που άρχισαν όμως τα πρώτα άστοχα μακρινά σουτ άρχισε και η πνευματική κατάρρευση σε όλα τα επίπεδα. Χαμένα ριμπάουντ, άμυνα για γέλια και τρίποντα απελπισίας χωρίς καμία λογική. Μέσα σε 5’ η διαφορά έπεσε στους 2 πόντους με τον Τανούλη να δίνει μια μοναδική παράσταση με 8/9 δίποντα και 8 ριμπάουντ μπροστά στα μάτια των ψηλών μας που απλά παρακολουθούσαν.

ΒΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΛΕΥΚΗ ΠΕΤΣΕΤΑ

Το παιχνίδι έγινε ντέρμπι αλλά ο ΑΡΗΣ δεν έπειθε ότι όχι την διάθεση να το παλέψει. Κάτι που όσο κυλούσε το τρίτο δεκάλεπτο φαινόταν ολοένα και πιο έντονα.  Το Μαρούσι προσπέρασε, έχτισε διψήφια διαφορά και δεν ξανακοίταξε πίσω του. Αντιστρόφως ανάλογη η δική μας προσπάθεια με τους παίκτες να λειτουργούν σπασμωδικά κάνοντας ο καθένας του κεφαλιού και τον Βετούλα με τη σειρά του να εγκαταλείπει και αυτός κάθε προσπάθεια για να αλλάξει την εξέλιξη του αγώνα. Η παρουσία μας ιδιαίτερα στην 4^η περίοδο προκαλούσε θλίψη και προσβολή σε όποιον έχει ακόμη τις αντοχές και ασχολείται με αυτή την ομάδα.

ΣΑΝ ΟΜΑΔΑ ΥΠΟ ΔΙΑΛΥΣΗ

Από την στιγμή που αποφύγαμε τα χειρότερα(όπως και τα καλύτερα) η χρονιά κατά κάποιο τρόπο ολοκληρώθηκε. Έτσι λέμε όλοι μεταξύ μας και έτσι κάπως νιώθουμε εμείς οι ταλαίπωροι που ασχολούμαστε ακόμη με τον μπασκετικό ΑΡΗ. Το τι πιστεύει όμως ο κάθε φίλος της ομάδας δεν έχει καμία σχέση με την υποχρέωση που έχουν οι παίκτες, ο προπονητής και η διοίκηση απέναντι στον σύλλογο που υπηρετούν.  Αντί όμως για μια στοιχειώδη προσπάθεια έχουμε πλήρη εγκατάλειψη και ωχαδερφισμό σε μια «άτυχη» χρονιά που θυμίζει εποχές όπου ο μπασκετικός ΑΡΗΣ ήταν ακέφαλος και ψάχναμε κυριολεκτικά την επιβίωση.  Που ξέρεις... του χρόνου μπορεί να είμαστε τυχεροί, μπορεί και όχι. 

ΥΓ. Μόνο στον ΑΡΗ μας όλοι είναι καλοί εκτός από την ίδια την ομάδα!

Χωρίς διακοπές και ευχάριστες παρενθέσεις ο ΑΡΗΣ παρέμεινες πιστός στις κακές του συνήθειες και σήμερα και μοιραία γνώρισε μια ακόμη εντός έδρας ήττα από τον Κολοσσό. Μια ήττα που θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί αν ο ΑΡΗΣ δεν έδειχνε αυτή την απίστευτη εμμονή στα τρίποντα που δεν του έβγαιναν(όπως και στο τελευταίο του Γούντμπερι) και έδειχνε περισσότερο ζήλο στα ριμπάουντ. Το χεράκι τους φυσικά έβαλαν και οι 3 διαιτητές που σε όλη την διάρκεια του αγώνα «έσπρωχναν» τον Κολοσσό με αποκορύφωμα το φάουλ στον Κολοβέρο λίγα δεύτερα πριν τη λήξη.

ΡΕΣΙΤΑΛ ΑΣΤΟΧΩΝ ΤΡΙΠΟΝΤΩΝ

Με τον ΑΡΗ να δείχνει ξεκάθαρη διάθεση να πάει ξεκούραστα στο παιχνίδι χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα παρουσίασε από την αρχή τα γνωστά του συμπτώματα. Χαλαρή άμυνα, χαμένα ριμπάουντ και μακρινά σουτ με κάθε ευκαιρία. Και από την στιγμή που τα μακρινά σουτ δεν έβρισκαν στόχο ο Κολοσσός χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο πήρε τα ηνία της αναμέτρησης και πάλευε να ξεφύγει στο σκορ. Ανά διαστήματα αντιδρούσαμε, μειώναμε τη διαφορά, προσπερνούσαμε προς στιγμή αλλά γρήγορα τα χαμένα ριμπάουντ, η αστοχία και τα λάθη έδιναν το προβάδισμα στον αντίπαλο μας. Προβάδισμα που συντηρούσε με ευκολία μιας και οι 3 διαιτητές σφύριζαν με διαφορετικά κριτήρια ιδιαίτερα τις φάσεις κάτω από το καλάθι. Εκεί όπου οι παίκτες της Ρόδου κέρδιζαν με ευκολία τα φάουλ και τις βολές σε αντίθεση με τους δικούς μας που έπεφταν σε «τοίχος».

ΤΟ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΣΟΥΤ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΑΣΕ

Κάπου εκεί στο 4^ο δεκάλεπτο και με τη διαφορά να έχει πάει στο +13 για την Ρόδο, οι παίκτες μας αποφάσισαν να βάλουν λίγη ένταση παραπάνω στο παιχνίδι τους.  Κάποιες καλές άμυνες, μερικά κρίσιμα ριμπάουντ και 2-3 συνεχόμενα τρίποντα έφεραν το παιχνίδι στο πόντο 48’’ πριν τη λήξη. Εκεί είχαμε τις ευκαιρίες να πάρουμε τη νίκη αλλά τόσο οι επιλογές του Τολιόπουλου όσο και η αστοχία του Γούντμπερι δεν μας επέτρεψαν να ολοκληρώσουμε την ανατροπή. Καθοριστικές και οι αποφάσεις των διαιτητών στα τελευταία δευτερόλεπτα με όλες να είναι υπέρ του Κολοσσού.

ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΝΟ, ΧΩΡΙΣ ΚΙΝΗΤΡΟ, ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ

Άχαρο εξαρχής το παιχνίδι, το έκαναν ακόμη πιο άχαρο και οι παίκτες μας με τον προπονητή με τον τρόπο που το διαχειριστήκαν. Παρακολουθώντας την ομάδα να σουτάρει 40 τρίποντα και να βελτιώνει το τραγικό ποσοστό της στο τέλος, να μην μαρκάρει κοντά στο καλάθι και να χάνει το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο είναι να αναρωτιέσαι ποιος τελικά είναι ο ρόλος του Βετούλα σε αυτό το χρονικό σημείο για την ομάδα μας. Περισσότερο απλά να καλύπτει τη θέση του προπονητή μοιάζει παρά να ασχολείται με την ουσία. Προφανώς και είναι άδικο να του χρεώνουμε αυτή την κατάσταση με ένα τσούρμο αδιάφορους παίκτες που ποτέ δεν μπόρεσαν να γίνουν ομάδα, όμως και αυτός με την σειρά του απέτυχε να βελτιώσει την εικόνα. Κάποιες εκλάμψεις που έφεραν καθοριστικές νίκες για να γλιτώσουμε την απόλυτη καταστροφή αλλά ως εκεί. Στενάχωρο πάντως που ούτε στα play out η ομάδα δεν νιώθει έστω και λίγο την ανάγκη να διασκευάσει ελαφρώς τις εντυπώσεις.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

Συνηθισμένοι στην πίκρα… οι ηρωικοί φίλοι που βρήκαν το κουράγιο να βρεθούν δίπλα στην ομάδα με την ελπίδα να πάρουν μια μικρή δόση χαράς σε αυτά τα μαρτυρικά play out. Συνηθισμένη όμως και η ομάδα να χάνει φέτος από τον οποιοδήποτε χωρίς καν να κάνει μια στοιχειώδη προσπάθεια. Προσπάθεια σαν και αυτή που είδαμε μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο που όμως δεν ήταν αρκετή για να μας χαρίσει τη νίκη. Το story ολόκληρης της χρονιάς σε ένα ακόμη παιχνίδι με τη σκέψη όλων μας στο τι μέλλει γενέσθαι...

ΥΓ. Είναι και το αδιάφορο της αναμέτρησης που δεν μας επιτρέπει να ασχοληθούμε παραπάνω με τους 3 απίστευτους διαιτητές. Το έκαναν το χρέος του πάντως.

ΥΓ2. Για να είμαστε ειλικρινείς και που το κοντράραμε ήταν επιτυχία με τα φετινά δεδομένα. Σαν να ακούω τον κόουτς Καστρίτη να αναλύει με την λήξη του αγώνα «Συγχαρητήρια στον αντίπαλο, τα παιδιά προσπάθησαν και στεναχωρήθηκαν  πολύ για την ήττα αλλά όλη την εβδομάδα είχαμε τραυματισμούς και δεν έγιναν σωστές προπονήσεις, ο Χατζηδάκης δεν μπορούσε να αγωνιστεί και η αποχώρηση του Κούπερ επηρέασε ψυχολογικά την ομάδα»