Αναζητώντας την νίκη που θα μας ξαναβάλει δυνατά στην μάχη της παραμονής ταξίδεψε η αγαπημένη μας ομάδα στη Ρόδο με όλους τους παίκτες να συμμετέχουν στην αποστολή. Παρόλα αυτά η προετοιμασία της ομάδος για αυτό το παιχνίδι μόνο υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν πραγματοποιήθηκε και αυτό ίσως να είναι ένα στοιχείο που θα παίξει στο ρόλο του. Ανεξάρτητα πάντως από τις συνθήκες οφείλουν οι παίκτες πατώντας στο παρκέ να αφήσουν τα πάντα στην άκρη και να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους για τη νίκη!

Ο Μποχωρίδης και ο Μιλόσεβιτς συμμετείχαν με τις εθνικές ομάδες των χωρών τους, ο αδικαιολογήτως απών Μπράουν πέρα από το “bullying” των συμπαικτών του ήταν για κάμποσες ημέρες εκτός προπονήσεων, ο Μόρις συνεπής σε ότι έχει δείξει ως τώρα προχώρησε σε αποχή λόγω οφειλών προς τον ατζέντη του, οι Φλιώνης, Σλαφτσάκης και Βουλγαρόπουλος αναλώθηκαν περισσότερο σε ατομικές προπονήσεις λόγω τραυματισμών και μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση έπρεπε ο Σάββας Καμπερίδης να προετοιμάσει την ομάδα. Ένας Καμπερίδης που έτσι και αλλιώς δυσκολεύεται να σηκώσει το βάρος που ανέλαβε μιας και φέρει σε μεγάλο βαθμό ευθύνη για τα εσωτερικά προβλήματα των παικτών μεταξύ τους αλλά και την αδυναμία να τους πείσει να παλέψουν στα εκτός έδρας… όπου η κινητήριος δύναμη της ομάδος, δηλαδή ο κόσμος της δεν είναι μαζικά εκεί για να σπρώξει τους παίκτες. Καθαρά αγωνιστικά ο Κολοσσός Ρόδου έχει δείξει πολύ καλύτερα στοιχεία σαν ομάδα. Η διοίκηση του έκανε εγκαίρως τις διορθωτικές κινήσεις και η ομάδα της Ρόδου από εκεί που ήταν εκ των φαβορί για τον υποβιβασμό πλέον φαίνεται να έχει ένα προβάδισμα. Η νίκη μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας άλλαξε τα δεδομένα και αναμένεται να παίξει καθοριστικό ρόλο στην μάχη της επιβίωσης. Ένας λόγος παραπάνω ώστε ο ΑΡΗΣ μας να πάρει τη νίκη και να καλύψει τη διαφορά. Όλοι μας όμως αναγνωρίζουμε ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μας έχουν δείξει οι παίκτες μας ως τώρα κάθε φορά που εγκαταλείπουν το Παλε. Ενώ ένα τεράστιο ερωτηματικό πλανάται πάνω από τους παίκτες και των 2 ομάδων μιας και οι μεγάλες διακοπές όπως αυτή των 3 εβδομάδων επηρεάζουν την απόδοση τους.

Μπορεί ο τίτλος του τελικού να μην ταιριάζει απόλυτα στο αυριανό παιχνίδι στη Ρόδο όμως αν ο ΑΡΗΣ μας θέλει να αποφύγει τους κυριολεκτικά τελικούς θα πρέπει επιτέλους να αρχίζει να κερδίζει μακριά από το σπίτι του. Η νίκη του Κολοσσού στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας έχει αλλάξει τις ισορροπίες στην ουρά και ενδεχόμενη νίκη μαζί με τη διαφορά πόντων μπορεί να εξελιχθεί σε σωτήρια για την ομάδα μας. Ανεξάρτητα πάντως με τα σενάρια ελπίδας ή καταστροφής ο ΑΡΗΣ πρέπει να αρχίζει να κερδίζει. Και αυτή η αρχή μπορεί και πρέπει να γίνει στην Ρόδο! Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ το σημείο που ντρεπόμαστε για το κατάντημα της ομάδος και αυτό είναι γεγονός. Το να κάνουμε όμως σημαία μας την «σωτηρία» της ομάδος μέσω αναδιάρθρωσης του πρωταθλήματος είναι το κάτι άλλο…

ΥΓ2. Παράγοντες και παράγοντες πηγαινοέρχονται στην ΚΑΕ εδώ και χρόνια. Όλοι αγωνιστές, όλοι καλοί, όλοι προσφέρουν αλλά ο ΑΡΗΣ με μαθηματική ακρίβεια βαδίζει προς την καταστροφή.

ΥΓ3. Και όμως κάποιοι θυμούνται τις «ιερές αγελάδες» του ΆΡΗ μας και αγωνιούν για το αν θα μας «σώσουν» ξανά… σε σημείο που μέχρι και τους παραδοσιακούς αυλοκόλακες τους να τους εξοργίζουν!

Ένα μικρό θαύμα χρειάζεται ο ΑΡΗΣ μας στο αυριανό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό για να φθάσει στη νίκη και όσο και αν μας πληγώνει αυτό, είναι η σκληρή πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αν υπάρχει όμως μια ελπίδα για τη νίκη αυτή θα μείνει ζωντανή μόνο με το δυναμικό παρών του κόσμου. Πέρα όμως από το αγωνιστικό η οικονομική ένεση που μπορεί να δώσει η παρουσία του κόσμου φαντάζει σαν οξυγόνο στον ασθενή την δεδομένη χρονική στιγμή.

Ελάχιστα είναι αυτά που μπορούμε να πούμε για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι στο αυριανό παιχνίδι. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις τον υπό διάλυση Ιωνικό, το να ελπίζεις στη νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό είναι καθαρά ουτοπικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Σάββας Καμπερίδης και οι παίκτες του δεν πρέπει να τα δώσουν όλα για να διεκδικήσουν τις όποιες πιθανότητες υπάρχουν για τη νίκη. Σίγουρα πρέπει να γίνει μια υπερπροσπάθεια στην άμυνα την ίδια στιγμή που στην επίθεση όντας το ακλόνητο άουτσάιντερ χωρίς ιδιαίτερη πίεση οφείλουν να είναι πιο εύστοχοι. Κάτι που το είχαμε δει και στο ΟΑΚΑ όπου ο ΑΡΗΣ επιθετικά τουλάχιστον είχε πραγματοποιήσει ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια. Αν η κούραση, η χαλαρότητα και η υπεροψία του Παναθηναϊκού μας δώσει την ευκαιρία για τη νίκη εμείς θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση για να την αρπάξουμε. Διαφορετικά θα πρέπει όσοι βρεθούμε αύριο στο γήπεδο να είμαστε προετοιμασμένοι για μια από τα ίδια…

Όσο χρειάζεται ο ΑΡΗΣ τη νίκη στα εναπομείναντα παιχνίδια άλλο τόσο χρειάζεται και την οικονομική βοήθεια όλων μας ώστε αυτή η προσπάθεια επιβίωσης να μην μείνει στην μέση. Ναι μας πονάει αυτή η κατάσταση αλλά ο Αυτοκράτορας μας χρειάζεται πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

Μπορεί το παιχνίδι να είχε για την ομάδα μας χαρακτήρα τελικού αλλά ο ΑΡΗΣ μας πάνω στο παρκέ φάνηκε αρκετά softστην άμυνα και εκνευριστικά άστοχος στην επίθεση. Μόνο ο Μπράουν ήθελε να αλλάξει την εξέλιξη του αγώνα αλλά ο Σάββας Καμπερίδης για ανεξήγητο λόγο τον "μπλόκαρε" αφήνοντας τον αρκετή ώρα στον πάγκο. Προκλητική η διαιτησία για 3 δεκάλεπτα, με τα σφυρίγματα της κράτησε τον Ιωνικό κοντά στο σκορ όταν ο ΑΡΗΣ πήγε να ξεφύγει.

Χωρίς πλάνο κατέβηκε ο ΑΡΗΣ στο σημερινό παιχνίδι τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Ο Σάββας Καμπερίδης σαν να παρακολούθησε σήμερα πρώτη φορά τον Ιωνικό υποτίμησε παίκτες σαν τον Δημάκο και τον Σακελλαρίου που έκαναν την διαφορά στο σημερινό παιχνίδι. Όπως τη διαφορά έκανε ο Φλιώνης που σε μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του πήρε 27' χρόνο συμμετοχής. Στην επίθεση η λογική έλεγε ότι θα πρέπει να τροφοδοτηθούν οι ψηλοί, κάτι που δεν το είδαμε ούτε όταν ο Μπράουν καθόταν στον πάγκο. Ενώ όταν ο Μπράουν πήρε μπρος σπρώχνοντας την ομάδα στο να καλύψει τη διαφορά 12 πόντων και να πάρει προβάδισμα 6 ήρθε η παράλογη έμπνευση του Καμπερίδη να τον πετάξει στον πάγκο. Ο Ιωνικός έκανε το δικό του σερί πέρασε μπροστά στο σκορ και με το πλεονέκτημα της ψυχολογίας διατήρησε το προβάδισμα μέχρι τέλους. Αξιολύπητη η ομάδα μας που δεν προσπάθησε όσο θα έπρεπε σήμερα. Μεγάλη ευθύνη του Καμπερίδη που μίλησε για στήριξη του ρόστερ ενώ κάτι τέτοιο δεν φαίνεται από το ροτέισον που κάνει.

Με την πλάτη στον τοίχο πλέον η ομάδα που έχει φθάσει μια ανάσα από το μοιραίο. Αν όντως η διοίκηση και ο Καμπερίδης πιστεύουν ότι σώζεται η χρονιά τότε οφείλουν να ενισχύσουν άμεσα την ομάδα.

ΥΓ. Σίγουρα ο Σακελλαρίου δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά τουλάχιστον δεν φοβάται και την σκιά του.

ΥΓ2. Πιθανόν του Καμπερίδη ο Φλιώνης του θυμίζει τον εαυτό στα παρκέ της Α1,

ΥΓ3. Σε οποιαδήποτε άλλη φυσιολογική ομάδα στην κατάσταση που βρίσκεται ο ΑΡΗΣ, ο Μπράουν θα έβγαινε όποτε θα το επιθυμούσε ο ίδιος.

ΥΓ4. Άραγε οι 2 μεταγραφές Ελλήνων που έγιναν είναι με φόντο την Α2;

Τον Ιωνικό Νίκαιας αντιμετωπίζει το απόγευμα της Κυριακής ο ΑΡΗΣ μας στην Αθήνα με τη νίκη να μοιάζει με μισή σωτηρία και για τις 2  ομάδες. Ο ΑΡΗΣ βέβαια είναι σε σαφώς χειρότερη βαθμολογική θέση από τον Ιωνικό αλλά οι νίκες και οι εμφανίσεις των τελευταίων αγωνιστικών πείθουν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αρκεί φυσικά οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη παρουσιαστούν συγκεντρωμένοι και αποφασισμένοι για να πάρουν τη νίκη!

Μπορεί η ευχάριστη είδηση του παιδιού που απόκτησε ο Γκετσεβίτσιους μέσα στην εβδομάδα να διατάραξε ελαφρώς την προετοιμασία αλλά σίγουρα θα δημιούργησε ένα ευχάριστο κλίμα στην ομάδα. Άλλωστε στα τελευταία παιχνίδια όλοι οι παίκτες δείχνουν μια αυταπάρνηση στην άμυνα, αποτέλεσμα του καλού κλίματος που υπάρχει πλέον στην καθημερινότητα της ομάδος. Σε αυτό το τελευταίο πέρα από τον ερχομό του Καμπερίδη έχει βοηθήσει και η νέα διοίκηση που κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να διευκολύνει τη ζωή των παικτών μας. Ακόμη και η απόφαση για να μπει το πλάνο ενίσχυσης στον πάγο δείχνει ότι πλέον υπάρχει πίστη στις δυνατότητες του ρόστερ αλλά και γενικότερα ότι η χρονιά μπορεί να σωθεί. Ένα καλό κλίμα που περιμένουμε να αποτυπωθεί πάνω στο παρκέ απέναντι σε μια "περίεργη" ομάδα με την πορεία της και τον ρόλο της στo φετινό πρωτάθλημα κανείς δεν τολμάει επίσημα να προσδιορίσει… Οι αποχώρηση σχεδόν όλων των βασικών στελεχών που πήραν αυτές τις 7 νίκες και η αντικατάσταση τους με σαφώς χειρότερους παίκτες δείχνει ότι ο Ιωνικός για τους λόγους του έχει σηκώσει λευκή πετσέτα. Κάτι που πρέπει πάση θυσία να το εκμεταλλευτούμε ώστε να καλύψουμε την ήττα και την διαφορά του πρώτου γύρου. Σίγουρα πρόκειται πλέον για μια κακή ομάδα απλά ακόμη και ο βελτιωμένος ΑΡΗΣ των τελευταίων αγωνιστικών δεν εμπνέει εμπιστοσύνη πάνω στο παρκέ και σε μεγάλο βαθμό τα πάντα θα κριθούν από την διάθεση που θα δείξουν οι παίκτες μας. Ας ελπίσουμε ο Καμπερίδης και οι συνεργάτες του να έχουν προετοιμάσει ψυχολογικά σωστά την ομάδα και να δούμε τον ΑΡΗ που πρέπει να δούμε πάνω στο παρκέ πανηγυρίζοντας μια κομβική νίκη!

Μετά και τα σημερινά αποτελέσματα το έτσι και αλλιώς κομβικό παιχνίδι με τον Ιωνικό Νίκαιας αποκτά και τον χαρακτήρα τελικού. Είναι φανερό ότι οι "μικροί" του Ελληνικού πρωταθλήματος τα έχουν βρει μεταξύ τους και για αυτό ο ΑΡΗΣ οφείλει να πάρει την τύχη του αποκλειστικά στα δικά του χέρια. Για αυτό ο Σάββας Καμπερίδης και οι παίκτες του οφείλουν στο αυριανό παιχνίδι να πιστοποιήσουν την ανοδική τους πορεία και να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη με το πολυπόθητο ροζ φύλλο αγώνα! Πάτα τους ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Μας ζαλίσανε τα τελευταία χρόνια με το "θαύμα" του Προμηθέα, τον μπασκετικό πρόεδρο του και τον euroleagueπροπονητή Γιατρά… αλλά έτσι είναι… όταν αγωνίζεσαι για τους συγγενείς και τους φίλους σου μόνο και δεν νοιάζεται κανείς άλλος για το τι πετυχαίνεις και που ξεφτιλίζεσαι σαν σύλλογος αυτά τα αποτελέσματα έρχονται. Και φυσικά δεν ιδρώνει αυτί.

Το πρώτο από τα 3 must win παιχνίδια κατάφερε και κέρδισε ο ΑΡΗΣ μας αξιοποιώντας στο έπακρο την δύναμη της έδρας του! Ο Ηρακλής αν και μας αιφνιδίασε με την ευστοχία του στα τρίποντα στο Α ημίχρονο, στην συνέχεια η θέληση των παικτών μας υπερίσχυσε και η νίκη έστω και λίγο αγχωτικά βάφτηκε κίτρινη. Καθοριστικός ο Μπράουν που άλλαξε το μομέντουμ του αγώνα και απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν πρέπει να βγαίνει από το παρκέ εκτός και αν το ζητήσει ο ίδιος!

Με εκνευριστική ευστοχία έξω από τα 6.75 ξεκίνησε ο Ηρακλής με όλους όσους παρακολουθούσαν το παιχνίδι να απορούν με την ρέντα των αντιπάλων όταν παίζουν απέναντι μας. Το 5-18 έδειξε από νωρίς ότι η ομάδα αν δεν άλλαζε δραστικά την εικόνα της δεν θα απέφευγε το μοιραίο. Ευτυχώς αυτή τη φορά το αντιλήφθηκε εγκαίρως ο Καμπερίδης και με 2 σημαντικές κινήσεις κατάφερε να αντιστρέψει την κατάσταση. Η αρχή της αντεπίθεσης έγινε με την είσοδο του Μπράουν που για κάποιον λόγο δεν ξεκινάει βασικός… Ο βραχύσωμος Αμερικανός κατάφερε να δώσει ταχύτητα στην ομάδα αλλά και πόντους στην επίθεση συμπαρασύροντας και του συμπαίκτες του. Η καθοριστική όμως κίνηση ήταν η αλλαγή στην αμυντική προσέγγιση του αγώνα με ένα πρέσινγκ με παγίδες στα 3/4 του γηπέδου. Άμυνα που προβλημάτισε πολύ την ομάδα του Ηρακλή και την οδήγησε στο να χάσει τη συγκέντρωση. Με τον Μπράουν να συνεχίζει να σκοράρει, τον Μποχωρίδη να αφυπνίζεται και τους Ντραγκίσεβιτς και Μόρις να δίνουν πολύτιμες βοήθειες καταφέραμε να ροκανίσουμε τη διαφορά, να προσπεράσουμε και να φθάσουμε στο φινάλε του αγώνα με ένα μαξιλαράκι ασφαλείας. Στο τέλος αν και οι παίκτες μας έκαναν τα εύκολα δύσκολα τελικά απέφυγαν την αυτοκτονία και πήραν τη νίκη. Παρά τη νίκη η ομάδα δεν πείθει. Ναι μεν σήμερα είδαμε μια μεγαλύτερη προσπάθεια στην άμυνα αλλά η συνολική εικόνα δεν ήταν καλή. Ανεξαρτήτως του αν θα ενισχυθούμε ή όχι θα πρέπει ο Καμπερίδης να κάτσει να δουλέψει με τους παίκτες του και να αλλάξουν ριζικά κάποια πράγματα στην ομάδα. Δεν γίνεται να παίζουμε άμυνα επιλεκτικά, δεν γίνεται στην επίθεση να μην υπάρχει πλάνο, δεν γίνεται ο Φιτζπάτρικ να μην έχει ρόλο στην ομάδα, δεν γίνεται ο Μπράουν να είναι η αλλαγή του Μόρις και πάντα η ομάδα να ξεκινάει τα παιχνίδια κυνηγώντας το σκορ με ψυχολογικό μειονέκτημα.

Παιχνίδι χωρίς γυρισμό ήταν το σημερινό και ευτυχώς η ομάδα αν και δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο κατάφερε και πήρε τη νίκη. Μια νίκη πολύτιμη που όμως αν δεν αλλάξουμε ριζικά την εικόνα μας πιθανόν να μην έχει και αντίκρισμα. Απαραίτητη η ενίσχυση αλλά και το ξεκαθάρισμα των ρόλων στο υπάρχον ρόστερ. Συνεχίζουμε και παλεύουμε μέχρι το τέλος γιατί μπάσκετ χωρίς ΑΡΗ δεν υπάρχει!

ΥΓ. Καραμέλα έχει καταντήσει αυτό με τον κόσμο που τάχα… δεν στηρίζει την ομάδα. Με τον ΑΡΗ σκιά  της ένδοξης ιστορίας του να ξεφτιλίζεται σε ένα απαξιωμένο και αστείο πρωτάθλημα που διεξάγεται μεταξύ συγγενών και φίλων αυτοί οι 4000 με 4500 φίλοι της ομάδος είναι ήρωες και όαση για το Ελληνικό μπάσκετ.