Όσο μπορούσε το πάλεψε ο ΑΡΗΣ μας το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό χωρίς όπως ήταν αναμενόμενο να αποφύγει την ήττα. Με δεδομένες όμως τις σημαντικές απουσίες του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη, ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός σε αρκετά σημεία του αγώνα και έδειξε θα μπορούσαμε να πούμε ένα θετικό πρόσωπο. Αρκετός ο κόσμος στο Παλέ με την παρουσία του πρωταθλητή Ευρώπης να είναι στο επίκεντρο παρά το ενδιαφέρον για το ίδιο το παιχνίδι.
ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Άσχημα ήταν τα πρώτα λεπτά για την ομάδα μας όπου γρήγορα γρήγορα μπήκε στη διαδικασία να κυνηγάει στο σκορ με την αστοχία και την πνευματική απουσία του Κούπερ να χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας. Εκεί ο Βετούλας έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά έβαλε τον Φίλλιο στον άσσο και μαζί με το κρεσέντο του Χότζ το 2-11 μετατράπηκε στο 20-17 στο τέλος του Α’ δεκαλέπτου.
ΤΟΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ
Αν και με περιορισμένο ρόστερ οι παίκτες του Βετούλα έδειχναν ιδιαίτερη διάθεση και αυτό ισορροπούσε την έλλειψη ποιότητας σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Αυτή η διάθεση όμως είχε τα σκαμπανεβάσματα της ως προς την αποτελεσματικότητα πάνω στο παρκέ. Από εκεί που βγάζαμε καλές άμυνες, μαζεύαμε τα ριμπάουντ και σκοράραμε στον αιφνιδιασμό ξαφνικά ξεχνούσαμε να επιστρέψουμε στην άμυνα και κάναμε το ένα φθηνό λάθος μετά το άλλο. Και όταν κόντρα σε μια εχθρική διαιτησία σαν τη σημερινή τις βολές που κερδίζεις τις πετάς στα σκουπίδια τότε δεν ελπίζεις σε τίποτα παραπάνω πέρα από μια αξιοπρεπής ήττα. Όπως ακριβώς ήταν η σημερινή, με τον ΑΡΗ να παλεύει να μειώσει και τον Παναθηναϊκό με ξεσπάσματα στο παιχνίδι του να καταφέρνει να κλειδώσει τη νίκη χωρίς άγχος.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ
Προετοιμασμένοι για μια βαριά εκνευριστική ήττα πήγαμε στο γήπεδο με την ομάδα μας ως ένα βαθμό να μας εκπλήσσει ευχάριστα με την ανταγωνιστικότητα της. Παρά τα σκαμπανεβάσματα του Κούπερ, το πολύ κακό παιχνίδι(στην επίθεση) του Τζούστον και την αστοχία του Γούντμπερι έξω από τα 6.75 ο ΑΡΗΣ πάλεψε και κόντραρε τον Παναθηναϊκό που μόνο στην 4η περίοδο ξεκίνησε να νιώθει άνετα. Όλες τις προηγούμενες φορές που προσπάθησαν οι αντίπαλοι μας να τελειώσουν το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ αντέδρασε και αυτή την αντίδραση αλλά και τη μαχητικότητα που έδειξαν οι παίκτες μας σήμερα θα πρέπει να τα κρατήσουμε και για τη συνέχεια. Όπως και την πολύ καλή εμφάνιση του Φιγκερόα και του Γουίλις αλλά και τα 4 τρίποντα του Χότζ.
ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ
Και μόνο υπολογίζοντας τη δυναμική του αντιπάλου συν τις σημαντικές απουσίες καταλαβαίνεις ότι σήμερα τα πράγματα ήταν εξαρχής δύσκολα. Με αυτό το δεδομένο ο ΑΡΗΣ τα πήγε αρκετά καλά στο παιχνίδι. Σίγουρα θα μπορούσε να παίξει καλύτερα για να αγχώσει λίγο τον Άταμαν και τους παίκτες του αλλά για αυτόν τον προβληματικό ΑΡΗ αυτά τα επίπεδα απόδοσης είναι υψηλά. Επειδή όμως με τις «θετικές εντυπώσεις» δεν κερδίζεις τίποτα, περιμένουμε να δούμε έναν εξίσου μαχητικό ΑΡΗ να φεύγει νικητής από την Καρδίτσα την επόμενη αγωνιστική. Για να σώσουμε ότι σώζεται…
ΥΓ. Καλό το κοουτσάρισμα του Βετούλα σήμερα, κρίμα που δεν είχε ανάλογα αντανακλαστικά και στο ματς της Πυλαίας.
ΥΓ2. Για τα οικονομικά δεδομένα του ΑΡΗ των τελευταίων ετών η τελική κατάταξη και το χρηματικό ποσό που θα πάρει βάσει τελικής θέσης την επόμενη χρονιά έχει μεγάλη σημασία. Ιδιαίτερα μετά τη «ζημιά» του Καστρίτη που θα ήταν καλό κάποια στιγμή να την μάθουμε και εμείς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να ξέρουμε(από περιέργεια) αυτά τα χρόνια της οικονομικής εξυγίανσης πόσο κοστίζει το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια και στα γραφεία.
ΥΓ3. Πόσο θλιβερό να αναλώνεσαι στο ντέρμπι των πρώην προπονητών και να νιώθεις δικαιωμένος για τα επόμενα συμβόλαια στην καριέρα τους; Η αποθέωση της μετριότητας μάλλον μας έχει γίνει κακή συνήθεια που δεν λέει να κοπεί.
ΥΓ4. Για να δούμε εκεί στη Βαρέζε πόσο μ@κ@κες είναι;
Πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ ξεπέρασε τις σημαντικές απουσίες των Γουίλις και Μποχωρίδη και επικράτησε του Λαυρίου με 82-65! Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση σε όλη την διάρκεια του αγώνα, δεν επέτρεψαν στο Λαύριο να πιστέψει ότι μπορεί να αντιδράσει και με το που διόρθωσαν τα ποσοστά ευστοχίας στο Β ημίχρονο κλείδωσαν τη νίκη και μαζί με τη διαφορά που μας δίνει το πλεονέκτημα σε αυτή την μίζερη κούρσα στις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας.
ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ
Πνευματικά έτοιμη παρουσιάστηκε η ομάδα στο σημερινό παιχνίδι, με σχεδόν όλους τους παίκτες να μπαίνουν από νωρίς αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους σε ένα «πονηρό» παιχνίδι. Με αρκετά τρεξίματα, γρήγορες επιστροφές, σωστή άμυνα στον παίκτη που είχε τη μπάλα και αρκετή ένταση στα ριμπάουντ και στην άμυνα κάτω από το καλάθι κατάφεραν από σχετικά νωρίς να επιβάλουν τον ρυθμό τους. Η αστοχία στα μακρινά σουτ και η παραφωνία που άκουγε στο όνομα Σαρίφ Κούπερ ήταν αυτά που για περίπου 15’ κρατούσαν το Λαύριο κοντά στο παιχνίδι. Η άνοδος του Τολιόπουλου, η εκρηκτικότητα του Τζούστον και τα εύστοχα σουτ του Γούντμπερι έφεραν τη διαφορά στο +15.
ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΣ
Με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου η μισή δουλειά είχε γίνει. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό, είχε πολυφωνία στην επίθεση και σε άμυνα και ριμπάουντ έβλεπες μια μαχητικότητα από όλους τους παίκτες που ήταν πάνω στο παρκέ που συνεχώς κλιμακωνόταν. Το Λαύριο είχε εγκλωβιστεί στο παιχνίδι μας και το μόνο που πάλευε ήταν να ρίξει τη διαφορά από τους 18 πόντους που είχε καρφωθεί για πολύ ωραία. Ακόμη και όταν ο Βετούλας αποφάσισε να ανοίξει το ροτέισον και να μοιράσει περισσότερο το χρόνο η ομάδα κατάφερε να παραμένει ανταγωνιστική και να διατηρεί σχετικά εύκολα το προβάδισμα της μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης.
ΝΙΚΗ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Ικανοποιημένος δήλωσε ο Νίκος Βετούλας στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε της αναμέτρησης, και πως να μην είναι; Είδε τον Χατζηδάκη να εκμεταλλεύεται την υπεροχή του κάτω από το καλάθι με 11 πόντους και 11 ριμπάουντ και παρέα με τον δυναμικό Τζούστον(10 πόντοι, 12 ριμπάουντ) να κερδίζουν με ευκολία την μάχη των ψηλών. Είδε τον Τολιόπουλο να βρίσκει ρυθμό και να αλλάζει τη ροή της αναμέτρησης αλλά και τον Γούντμπερι να μην πτοείται από τα πρώτα άστοχα σουτ και τελικά να γίνεται ο καταλύτης αυτής της νίκης. Είδε και όλους τους υπόλοιπους να προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτή τη νίκη. Υπήρχε φυσικά και ο Κούπερ που ήταν σε άλλο γήπεδο, υπήρχαν και κάποια παιδαριώδη λάθη. Για τον φετινό όμως ΑΡΗ να κερδίζει από το 13’ με διψήφια διαφορά και να το κρατάει με ευκολία μέχρι το τέλος είναι επίτευγμα. Πόσο μάλλον όταν αυτό το κάνει με 2 σημαντικότατες απουσίες όπως αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΒΡΑΔΙΑ
Έπρεπε να φθάσουμε στην 20ή αγωνιστική για να απολαύσουμε ένα παιχνίδι χαλαρά χωρίς να αγχωνόμαστε και να εκνευριζόμαστε μέχρι να έρθει η νίκη. Σήμερα η ομάδα τα είχε σχεδόν όλα! Έβγαλε ένταση σε άμυνα και ριμπάουντ επί 40’, έτρεξε όποτε της δόθηκε η ευκαιρία, προσπέρασε την αστοχία του πρώτου ημιχρόνου και κλείδωσε με τα μακρινά σουτ τη νίκη και την διαφορά που χρειαζόμασταν. Κρατάμε το ευχάριστο δίωρο που μας χάρισε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας και συνεχίζουμε στην βασανιστική πορεία που έχουμε χαράξει από την αρχή της χρονιάς.
ΥΓ. Έχει χαθεί κάθε μέτρο στο ελληνικό μπάσκετ… διαμαρτυρόμενο και αδικημένο το Λαύριο. Το Λαύριο που είχε χρονιές που πήγαινε χέρι χέρι με την Τσαρούχα.
ΥΓ2. Τελικά στην 20η αγωνιστική πέρα από την εύκολη νίκη, μάθαμε ότι ακόμη και με 2 σημαντικές απουσίες σαν και αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη μπορείς να κερδίσεις!
Την ευκαιρία να διασκευάσει τις εντυπώσεις μιας τραγικής χρονιάς είχε σήμερα ο ΑΡΗΣ στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας και αντί να την εκμεταλλευτεί… προτίμησε να προσθέσει μια ακόμη προβληματική εμφάνιση ψαλιδίζοντας τις όποιες ελπίδες του για είσοδο στην πρώτη εξάδα. Αδικαιολόγητα ανέτοιμο το σύνολο του Νίκου Βετούλα. Μπήκε σε ένα κρίσιμο παιχνίδι χωρίς πλάνο, χωρίς συγκέντρωση και απλά επειδή δεν του βγήκαν τα μακρινά σουτ γνώρισε μια εύκολη ήττα. Έτσι απλά με συνοπτικές διαδικασίες κάνοντας σχεδόν ότι κάνει από την αρχή της χρονιάς.
ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΖΟΡΙΖΟΤΑΝ
Λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να καταλάβει ο καθένας το έργο που θα βλέπαμε σήμερα. Από την μια υπήρχε μια ομάδα που προσπαθούσε να εφαρμόσει μια συγκεκριμένη στρατηγική και να χτυπήσει στα αδύναμα μας σημεία περιορίζοντας τα βασικά μας ατού και από την άλλη υπήρχε ο ΑΡΗΣ μας που είχε εναποθέσει όλες τις ελπίδες του στο ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών. Ο πόακ παίζοντας με ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού από την αρχή μέχρι το τέλος προσπαθούσε να ξεφύγει στο σκορ(31-21 στο 12’) και η ομάδα μας απλά ήλπιζε ότι κάποιο από τα δυνατά μας χαρτιά θα σήκωνε την ομάδα στις πλάτες του.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΓΙΑ 5’ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΕΛΟΣ
Και εκεί που τίποτα δεν σε έπειθε ότι θα μπορούσε να αλλάξει, 2-3 μακρινά σουτ, κάποια ξεσπάσματα του Τζούστον και ξαφνικά από το -10 φθάνουμε στο +3. Ένα προβάδισμα(43-46) που κράτησε μόλις για 1-2 λεπτά μιας και καταφέραμε να κλείσουμε την 3η περίοδο στο -6. Ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε ίχνος συγκέντρωσης από τους παίκτες αλλά και από τον προπονητή ώστε να αλλάξει η ροή της αναμέτρησης. Ο πόακ έβρισκε έστω και με δυσκολία τον δρόμο προς το καλάθι την ίδια στιγμή που οι παίκτες μας έπαιρναν την μια κακή επιλογή στην επίθεση μετά την άλλη. Με το που ξέφυγε ξανά ο συμπολίτης ήταν φανερό ότι δεν υπήρχαν τα ψυχικά αποθέματα να αντιδράσουμε και μοιραία στο τέλος η ήττα ήρθε εύκολα.
ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΛΑΝΟ
Ένας ΑΡΗΣ χωρίς πλάνο, με ατομικές ενέργειες, μακρινά σουτ απελπισίας, φθηνά λάθη και καμία ουσιαστική καθοδήγηση από τον πάγκο. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τους 3 διαιτητές που δεν μας έδιναν σχεδόν ποτέ φάουλ όταν μπουκάραμε μέσα σε αντίθεση με τα φάουλ που χάριζαν κάτω από το καλάθι μας στον ποακ, ο ΑΡΗΣ επέλεξε να κάνει το εύκολο και να σουτάρει από μακριά με όποιον τρόπο μπορεί. Από τα 8 μέτρα, μαρκαρισμένοι, υπό την πίεση του χρόνου. Ακόμη και στο κατέβασμα της μπάλας είχε πρόβλημα σε όλο το παιχνίδι την ίδια στιγμή που εσύ δεν προσπάθησες καν να εκμεταλλευτείς τον τραυματισμό του Κατσίβελη στην 4η περίοδο. Ρόμπερτς και Τζούστον ήταν οι μοναδικοί διασωθέντες ανάμεσα σε ένα σύνολο παικτών οπου ο καθένας έμοιαζε να έχει κατέβει για να κάνει απλά το κομμάτι του. Απογοητευτικό το κοουτσάρισμα του Βετούλα, ακόμη πιο απογοητευτικός ο τρόπος που προετοίμασε την ομάδα για το σημερινό παιχνίδι μετά από 3 εβδομάδες διακοπής.
ΤΗΝ ΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ
Κατώτερος των περιστάσεων παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο αποψινό ντέρμπι, σε ένα χρονικό σημείο όπου με την έλευση του Βετούλα αλλά και την απόκτηση του Τζούστον είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει. Δυστυχώς η ομάδα δεν ξέφυγε από τον κανόνα της μετριότητας που την χαρακτηρίζει από το ξεκίνημα της χρονιάς και μοιραία γνώρισε μια ακόμη πικρή ήττα. Δύσκολα σώζεται κάτι στα εναπομείναντα παιχνίδια και σύντομα θα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για την επόμενη χρονιά με μοναδική παρακαταθήκη τη σωρεία λαθών προς αποφυγή που έγιναν από το καλοκαίρι έως και σήμερα.
Σημαντική νίκη κόντρα στον Πανιώνιο που του επιτρέπει να κοιτάει ψηλότερα πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στο «καμίνι» του Παλέ, επιβεβαιώνοντας ότι η ομάδα έχει αλλάξει σελίδα! Με 5 παίκτες διψήφιους και τον Κούπερ να μένει στους 6 αλλά να μοιράζει 6 ασίστ ο ΑΡΗΣ σήμερα έδειξε ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο. Είναι φανερό ότι ο νέος προπονητής έχει βάλει τη σφραγίδα του, η ομάδα κερδίζει και ο κόσμος ύστερα από καιρό ξαναγουστάρει όπως έκανε με τόση θέρμη σήμερα!
ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ
Αρκετά ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι με τους Γουίλις και τον Φιγκερόα να σκοράρουν με κάθε ευκαιρία και τον Κούπερ να τροφοδοτεί αποτελεσματικά τον Ρόμπερτς. Το 24-17 ναι μεν αποτύπωνε το πόσο δυνατά είχε μπει η ομάδα αλλά από την άλλη υπήρχαν κάμποσα θεματάκια που δεν έβρισκαν λύση όσο κυλούσε ο χρόνος. Από την μια ο Μπράουν που έμοιαζε ασταμάτητος από την άλλη τα πολλά χαμένα ριμπάουντ που επέτρεπε στους παίκτες του Πανιωνίου να σκοράρουν με δεύτερες ευκαιρίες από το πουθενά. Αρωγός στην αντίσταση του Πανιωνίου ήταν και οι 3 διαιτητές με προκλητικά σφυρίγματα που επέτρεψαν τους αντιπάλους μας να προσπεράσουν στο σκορ.
ΑΝΤΛΗΣΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ
Το ξεκίνημα του Β ημιχρόνου βρήκε τις 2 ομάδες να πηγαίνουν πόντο πόντο. Φαινόταν όμως ότι ψάχναμε το ξέσπασμα για να ξεφύγουμε στο σκορ. Ξέσπασμα που το βρήκε βελτιώνοντας την άμυνα και τα ριμπάουντ και προσθέτοντας και άλλους παίκτες στην εξίσωση της επίθεσης. Ο Ρόμπερτς βελτιώθηκε αισθητά μέσα στο παιχνίδι, ο Γουίλις έγινε πιο απλός και ουσιαστικός και ο Γούντμπερι παρέδιδε μαθήματα σε άμυνα και επίθεση με κάθε ευκαιρία. Όλα αυτά έδωσαν την ευκαιρία και στον Τολιόπουλο να βρει ρυθμό και να σκοτώσει με τα σουτ του τον Πανιώνιο! Το +14 επτά λεπτά πριν το τέλος σε συνδυασμό με τον ρυθμό που είχαν βρει οι παίκτες σε έπειθαν ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε και την διαφορά. Οι πολλές κακές επιλογές όμως στην επίθεση στα τελευταία λεπτά επέτρεψαν τον Πανιώνιο να μειώσει και να πιστέψει ότι μπορεί να ισοφαρίσει. Ευτυχώς έστω και στο τέλος υπήρξε η ελάχιστη ψυχραιμία που χρειαζόταν και φθάσαμε στη νίκη.
ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΤΕΥΧΘΗ
Μέσα σε ελάχιστα λεπτά είχε εξηγήσει καθαρά μπασκετικά με τον πλέον απλοϊκό τρόπο ο Λάζαρος Παπαδόπουλος τα λάθη του Καστρίτη που είχαν χαντακώσει την ομάδα. Ήρθε και ο νέος προπονητής για να σου δείξει ότι απλά έπρεπε να «ξηλωθούν» οι εμμονές και τα επαναλαμβανόμενα λάθη ώστε ο ΑΡΗΣ να βρει τον δρόμο του. Ακόμη και όταν δεν παίζεις άμυνα μπορείς να είσαι λιγότερο κακός από το να κάνεις αχρείαστο φάουλ στον αντίπαλο ψηλό στο κέντρο. Μπορείς απλά περιορίζοντας το ροτέισον να μοιράσεις επί της ουσίας ρόλους στην ομάδα. Μπορείς να περιορίσεις τον χρόνο που παίζουν μαζί Κούπερ και Τολιόπουλος και να δώσεις περισσότερες αρμοδιότητες στον Γούντμπερι και στον Μποχωρίδη. Μπορείς να αξιοποιήσεις καλύτερα τον Ρόμπερτς και να βάλεις στο παιχνίδι και τον Φιγκερόα. Μπορείς να κυκλοφορήσεις καλύτερα την μπάλα και να βρεις πολλά περισσότερα ελεύθερα σουτ όπως έκανες σήμερα. Μπορείς να μην βάλεις καθόλου τον Χότζ αν απλά παραδεχθείς ότι είναι «τρύπα» σε άμυνα και επίθεση. Με λίγα λόγια μπορείς ξεκινώντας από τα απλά βασικά να φθάσεις σε ένα ικανοποιητικό σημείο όπως έδειξε ότι έχει φθάσει ο ΑΡΗΣ σήμερα.
ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΡΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ
Είχε πλάνο, είχε πάθος, είχε ουσία σε κάθε κίνηση του μέσα στο γήπεδο είτε του έβγαινε η φάση είτε όχι. Η ομάδα υπό την καθοδήγηση του Βετούλα δείχνει να αποκτά αγωνιστική ταυτότητα και μπορεί πλέον να ελπίζει στη διάσωση μιας εντελώς αποτυχημένης σεζόν. Ο κόσμος επέστρεψε μαζικά στο γήπεδο, έγινε ένα με την ομάδα και θυμηθήκαμε όλοι μαζί πόσο γουστάρουμε να βλέπουμε τον ΑΡΗ να παίζει μπάσκετ και να κερδίζει! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
ΥΓ. Το είχαμε τονίσει την Τετάρτη ότι το πρόβλημα δεν είναι οι τιμές του εισιτηρίου και σήμερα αυτό φάνηκε ξεκάθαρα. Μακάρι να συνεχίσει να μας «ζεσταίνει» η ομάδα και το Παλέ από εδώ και πέρα να είναι ξανά μόνιμα σε τέτοιους ρυθμούς.
ΥΓ2. 3 εβδομάδες είναι αρκετός χρόνος για να βρεις έναν παίκτη που να σου κάνει, ικανό να βοηθήσει την ομάδα.
Την τελευταία του ευρωπαϊκή αγγαρεία έβγαλε εις πέρας ο μπασκετικός ΑΡΗΣ, προσθέτοντας άλλη μια ήττα στη φετινή του συγκομιδή. Ελάχιστη προσπάθεια από την πλειοψηφία των παικτών, ακόμη πιο λίγη πνευματική συγκέντρωση σε ένα παιχνίδι που ούτε ως προπόνηση δεν αξιοποιήθηκε. Ελάχιστος ο κόσμος στο γήπεδο παρά το φθηνό εισιτήριο δείγμα της απογοήτευσης που έχει σκορπίσει ο φετινός ΑΡΗΣ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΧΑΛΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΑΠΩΝ ΣΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ
Στην επίθεση του βασίστηκε ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα της αναμέτρησης σε μια προσπάθεια να καλύψει τις αδυναμίες του στην άμυνα και στα ριμπάουντ. Φιγκερόα, Κούπερ και Ρόμπερτς είχαν τον τρόπο τους στην επίθεση και το +7 λίγο πριν το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου σε έκανε να ελπίζεις ότι ίσως σήμερα να βλέπαμε κάτι το διαφορετικό. Όσο όμως περνούσε ο χρόνος η πληγή της άμυνας και των χαμένων ριμπάουντ αιμορραγούσε ολοένα και πιο έντονα. Η Κλουζ εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο τις δεύτερες ευκαιρίες και με συνοπτικές διαδικασίες άλλαξε την εικόνα του αγώνα.
ΕΙΚΟΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ
Οι Ρουμάνοι προσπέρασαν στο σκορ και φούλαραν ολοταχώς για να χτίσουν και μια διαφορά ασφαλείας. Ασφάλεια για την Κλούζ το 59-82 στο 34’, ένας ακόμη ευρωπαϊκός εφιάλτης για εμάς. Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι και η διαιτησία έβαλε το χεράκι της μιας και μέχρι να πάει η διαφορά στο +20 για τους Ρουμάνους, τα σφυρίγματα ήταν 100-0. Αυτό όμως που πονάει είναι η εικόνα που έδειξε η ομάδα από ένα σημείο και μετά. Ανόητα λάθη, αβίαστες επιλογές στην επίθεση, κουραστική αστοχία και καμία απολύτως διάθεση για να παλέψουν σε οποιαδήποτε φάση. Τα 2 συνεχόμενα εντυπωσιακά καρφώματα του Γούντμπερι και η μείωση της διαφοράς προς στιγμή ξύπνησε τους λίγους ηρωικούς φίλους που βρέθηκαν στο γήπεδο αλλά όλο αυτό ήταν μια παρένθεση που κράτησε λίγα δευτερόλεπτα.
Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ… ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ
Όταν από το ξεκίνημα της χρονιάς δικαιολογείς τα πάντα, εκλογικεύεις κάθε ήττα και χωρίς ίχνος ντροπής δηλώνεις ευθαρσώς ότι επιλέγεις παιχνίδια τότε κάπου στην πορεία εγκλωβίζεσαι σε ένα αρνητικό μοτίβο. Σε ένα μοτίβο σαν το σημερινό με μια ομάδα που είχε τόσο καρφωμένο στο μυαλό της ότι το παιχνίδι ήταν αδιάφορο που δεν μπήκε καν στην διαδικασία να το αξιοποιήσει ως προπόνηση. Ακόμη και σε ατομικό επίπεδο που η λογική θα έλεγε ότι χωρίς άγχος θα μπορούσαν κάποιοι παίκτες να μας δείξουν έστω σήμερα μια βελτίωση παραπάνω, δεν είδαμε τίποτα. Και γιατί άλλωστε να προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε παίκτης να ιδρώσει παραπάνω όταν το παιχνίδι είναι αδιάφορο και η ήττα είναι ήττα ασχέτως της τελικής διαφοράς; Έτσι τους έμαθαν ότι τσουλάνε τα πράγματα στον φετινό ΑΡΗ και πάνω σε αυτό το σκεπτικό συνεχίζουν και πορεύονται σχεδόν όλοι οι παίκτες. Ίσως αυτή η αλλαγή νοοτροπίας να είναι και η πιο σημαντική πρόκληση για τον Νίκο Βετούλα. Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε για το αν οι Γούντμπερι και Φίλλιος ξεχώρισαν. Αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία πως να αλλάξει ριζικά η κακή αγωνιστική μας κατάσταση;
ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΟΒΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ
Με μια «τιμητική» ήττα με μόλις 15 πόντους από την ρουμάνικη Κλούζ ο ΑΡΗΣ έριξε τίτλους τέλους στα ευρωπαϊκά του βάσανα. Όταν σου έχει γίνει συνήθεια η επιλογή παιχνιδιών, η αδιαφορία και οι εύκολες ήττες τότε κάπου μπορεί να παρασυρθείς και ακόμη και εκεί που οφείλεις να δείξεις ότι κάτι πάει καλύτερα, κάτι αλλάζει, κάτι βελτιώνεται …εσύ κάνεις πάλι τα δικά σου. Ευτυχώς που μας τελειώσανε τα αδιάφορα παιχνίδια(και οι δικαιολογίες) και ακολουθούν must win αναμετρήσεις όπως αυτή με τον Πανιώνιο. Εκεί που ελπίζουμε να γυρίσει ο διακόπτης και να μην παρασυρθούμε από τις κακές μας συνήθειες.
ΥΓ. Καλά ξηγήθηκε η ΚΑΕ με το «πακέτο» εισιτηρίων. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν οι τιμές των εισιτηρίων.
Σημαντική νίκη πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στο Μαρούσι σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα με τον ΑΡΗ μας αυτή τη φορά να κάνει την ανατροπή από το -11 και να καταφέρνει να φεύγει με το διπλό! Καθοριστικός ο Τολιόπουλος στο 4ο δεκάλεπτο, θύμισε κάτι από τον killer της περσινής περιόδου αν και δεν ξεκίνησε καθόλου καλά στο παιχνίδι. Περισσότερο ψύχραιμος και υπομονετικός ο ΑΡΗΣ υπό την καθοδήγηση του Βετούλα μοιάζει να βρίσκει την ηρεμία του και να χτίζει έστω και με αργούς ρυθμούς μια αγωνιστική ταυτότητα.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ
Δεν έχασε χρόνο ο ΑΡΗΣ μας και με το που πάτησε στο παρκέ ξεκίνησε να ξεδιπλώνει τις αδυναμίες του κοντά στο καλάθι. Ο Λαντζεβάιν έκανε πάρτι με την άμυνα του Ρόμπερτς αλλά και την απάθεια όλων στα ριμπάουντ. Οι αντίπαλοι μας όποτε ήθελαν έμπαιναν και σκόραραν χωρίς να βρίσκουν αντίσταση, με τα μακρινά σουτ και το επιθετικό κρεσέντο του Γουίλις να είναι αυτό που δεν επέτρεπε στο Μαρούσι να ξεφύγει στο σκορ.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
Όσο συνεχιζόταν η αδυναμία μας στην άμυνα και στα ριμπάουντ η επίθεση ήταν αυτή που μας κρατούσε. Μποχωρίδης, Γούντμπερι και Κούπερ πήραν την σκυτάλη από τον Γουίλις και κρατούσαν την ομάδα μέσα στο παιχνίδι. Όταν όμως ο Χάρελ πήρε μπρος και το τραγικό στα τρίποντα Μαρούσι βρήκε και 2-3 εύστοχα η διαφορά πήγε στο -11. ΄Ένα σημείο στο παιχνίδι περίπου 12’ πριν το τέλος με την εικόνα των 2 ομάδων να μοιάζει εκ διαμέτρου αντίθετη. Από την μια το Μαρούσι να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα και να βελτιώνεται και από την άλλη ο ΑΡΗΣ μας να μοιάζει ανήμπορος να αντιδράσει.
ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Κούπερ, Γκιουζέλης και Τολιόπουλος με τη σειρά ήταν οι παίκτες που οδήγησαν στην ανατροπή του -11 όταν όλα έμοιαζαν χαμένα. Κάτι που όπως φάνηκε αιφνιδίασε τους αντιπάλους μας που πίστευαν ότι είχαν «κλειδώσει» τη νίκη με αποτέλεσμα στα τελευταία λεπτά με το που προσπεράσαμε να βγάζουν το χειρότερο πρόσωπο τους. Αντιθέτως η ομάδα μας πήρε τα πάνω της με πρώτο και καλύτερο τον Τολιόπουλο που θύμισε τον περσινό παίκτη που δεν αποδεχόταν ποτέ την ήττα. Με μεγάλα σουτ και ωραίες ασιστ στους συμπαίκτες του ήταν από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες αυτής της νίκης.
ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ
Δεν έχουμε κανά καημό να ασχολούμαστε με τον Καστρίτη τώρα που είναι παρελθόν αλλά ο κόουτς πέρα από τα όποια λάθη του, περνούσε και τον εκνευρισμό του στους παίκτες κατά την διάρκεια των αγώνων. Έναν εκνευρισμό που ιδιαίτερα όταν πηγαίναμε στα κρίσιμα η ομάδα έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο και έχανε τις νίκες μέσα από τα χέρια της. Σήμερα ο ΑΡΗΣ απέφυγε τα λάθη των προηγούμενων παιχνιδιών που κρίθηκαν στον πόντο, δεν πήγε σε βιαστικές επιλογές, έπαιξε με τον χρόνο, ήταν εύστοχος στις βολές και δεν επέτρεψε στους αντιπάλους μας να διεκδικήσουν την νίκη. Είδαμε τον Γκιουζέλη για 2ο συνεχόμενο παιχνίδι να είναι επιδραστικός και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Τον Κούπερ να τραβάει φρένο και να σκέφτεται περισσότερο τις επιλογές του. Τον Γουίλις να βάζει στοπ στα λάθη του και τον Τολιόπουλο από εκεί που έμοιαζε αδιάφορος να ξυπνάει το θηρίο μέσα του. Μαζί με τους Γούντμπερι, Μποχωρίδη και Χατζηδάκη να κάνουν πολύ βρώμικη δουλειά και να συνεισφέρουν ποικιλοτρόπως στο παιχνίδι. Ξεκάθαρα όλες αυτές οι μικρές αλλαγές σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο φέρνουν την υπογραφή του Βετούλα. Όχι γιατί πρόλαβε μέσα σε λίγες ημέρες να «χτίσει» κάτι καινούργιο αλλά μπόρεσε να «γκρεμίσει» αρκετές εμμονές του πρώην κόουτς που είχαν εγκλωβίσει την ομάδα όπως η άμυνα. Ναι και σήμερα ο ΑΡΗΣ ήταν στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα κακός στην άμυνα. Ήταν όμως απλά κακός… και όχι αυτοκαταστροφικός με πολλά αχρείαστα φάουλ, σπατάλη ενέργειας και βολές δώρο στον αντίπαλο. Ακόμη και στην επίθεση προσπαθεί η ομάδα να κυκλοφορήσει την μπάλα και όχι από την αρχή μέχρι το τέλος η μπάλα να είναι στα χέρια του Κούπερ ή του Τολιόπουλου που θα πάρουν τελικά και το σουτ. Μέχρι και τους ψηλούς προσπαθούμε να βάλουμε στο παιχνίδι παρόλο που ακόμη δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.
ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ
Αυτή τη φορά η ομάδα τα κατάφερε! Επέστρεψε από το -11 σε ένα χρονικό σημείο όπου έδειχναν όλα χαμένα, πήρε το προβάδισμα και στο τέλος έδειξε την απαραίτητη ψυχραιμία ώστε να αποφύγει το χαρακίρι όπως τις προηγούμενες φορές. Βελτιωμένη η ομάδα αν και έμοιαζε σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού να παλεύει κόντρα στον κακό της εαυτό. Πλέον με αυτή τη νίκη μπορεί ο ΑΡΗΣ να ανασάνει με ανακούφιση και να δει τη συνέχεια του πρωταθλήματος με λιγότερο άγχος. Και που ξέρεις; Αν κερδίσεις το Πανιώνιο και έρθουν και κάποια βολικά αποτελέσματα ίσως ξαφνικά να αποκτήσουμε και ένα ενδιαφέρον για τη συνέχεια πέρα από την αποφυγή των χειρότερων σεναρίων.
ΥΓ. ΑΛΚΗ ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ
Ούτε κόντρα στον άλλο ουραγό του ομίλου τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ αν και σε μεγάλο βαθμό έδειξε βελτιωμένος και είχε πολλές ευκαιρίες για να πάρει τη νίκη. Στο τέλος όμως τόσο της κανονικής διάρκειας του αγώνα όσο και της παράτασης δεν κατάφερε να αποφύγει τις κακές του συνήθειες και γνώρισε μια ακόμη ήττα στις λεπτομέρειες. Ξεκάθαρη η διάθεση του νέου προπονητή να αλλάξει τα πράγματα, με τους παίκτες μας όμως στο τέλος να δείχνουν ότι είναι εθισμένοι στην ήττα.
ΥΠΟ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ
Κανείς δεν περίμενε με 1-2 προπονήσεις να δει άλλη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Όταν όμως παίζεις τόσο κακό και άναρχο μπάσκετ σαν και αυτό που παίζει ο ΑΡΗΣ φέτος ακόμη και 1-2 βασικές αλλαγές είναι αρκετές για να φανεί η διαφορά. Με αυτή τη λογική είδαμε έναν πιο ήρεμο ΑΡΗ, να μην αναλώνεται ανούσια στην άμυνα με φθηνά φάουλ και άσκοπη πίεση την ίδια στιγμή που οι περιστροφές στην επίθεση περιορίστηκαν και η μπάλα κυκλοφόρησε πιο ορθολογικά. Μια εικόνα που του επέτρεψε να είναι ανταγωνιστικός παρά τις χαμένες μάχες στα ριμπάουντ. Ο Γουίλις από το ξεκίνημα ήταν η αιχμή του δόρατος στην επίθεση με τους υπόλοιπους σιγά σιγά να δίνουν και αυτοί λύσεις.
ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ ΣΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ
Κόντρα σε ότι έχουμε δει ως τώρα όσο κυλούσε ο χρόνος η ομάδα βελτίωνε τις αδυναμίες της. Στα ριμπάουντ είδαμε περισσότερη αποφασιστικότητα και στην επίθεση ανακαλύψαμε ότι και άλλοι παίκτες εκτός των Γουίλις, Κούπερ και Τολιόπουλου μπορούν να σκοράρουν. Γκιούζελης και Φίλλιος τόλμησαν τα ελεύθερα σουτ που τους δόθηκαν και βρήκαν στόχο. Το ίδιο και ο Χότζ με 3 στα 5 τρίποντα. Προς στιγμή καταφέραμε να ξεφύγουμε με 8 πόντους αλλά φαινόταν ότι οι αντίπαλοι μας δεν θα τα παρατούσαν έτσι απλά.
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ
Η εκνευριστική ευστοχία των Γερμανών έξω από τα 6.75 στο Β ημίχρονο, οι στιγμές χαλάρωσης σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και τα φαλτσοσφυρίγματα των διαιτητών μετέτρεψαν το παιχνίδι σε ντέρμπι για γερά νεύρα με τις 2 ομάδες να πηγαίνουν πόντο. Όταν όμως ήρθε η ώρα για τα κρίσιμα η κούραση και η ηττοπάθεια που έχει περάσει στο πετσί των παικτών μας έκανε την εμφάνιση της. Τόσο στην κανονική διάρκεια όπου ισοφαριστήκαμε με φόλοου σε νεκρό χρόνο όσο και στο τέλος της παράτασης με τις πολλές χαμένες βολές και τα παιδαριώδη λάθη είδαμε μια επανάληψη όλης αυτής της αγωνιστικής τρικυμίας που μας έχει οδηγήσει στην τελευταία θέση του ομίλου, στην προτελευταία θέση του ελληνικού πρωταθλήματος και εκτός του final 8 του κυπέλλου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΑ ΕΜΜΟΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ
Λίγα 24ωρα μετρά ο Νίκος Βετούλας στον πάγκο και θα ήταν αδύνατο να μπορούσε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να επιδράσει σε μεγάλο βαθμό στο αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας. Και όμως με μια πιο απλή άμυνα χωρίς την παράλογη πίεση παντού με τα πολλά φάουλ η ομάδα έδειχνε πιο στιβαρή. Στην επίθεση μέχρι να φθάσουμε στα κρίσιμα είχε περισσότερη ηρεμία και καλύτερες επιλογές με συμμετοχή σχεδόν όλων των παικτών. Όλοι προσπάθησαν και σχεδόν όλοι κάτι πρόσφεραν. Είδαμε τον Γκιούζελη και τον Φίλλιο να σκοράρουν, τον Γουίλις να μοχθεί περισσότερο σε άμυνα και ριμπάουντ μετά την αδιαφορία του 1ου δεκαλέπτου, τον Ρόμπερτς να βελτιώνεται αισθητά σε όλους τους τομείς μέσα στο παιχνίδι, είδαμε τον Χότζ επιτέλους να βρίσκει στόχο! Προφανώς και οι παίκτες ήθελαν να δείξουν κάτι παραπάνω αλλά και ο Βετούλας μοίρασε τον χρόνο σωστά. Όλα σωστά, όλα καλά μέχρι τα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Εκεί παίκτες και προπονητής έχασαν κυριολεκτικά την μπάλα. Η κούραση και η κακή ψυχολογία θόλωσε το μυαλό των παικτών και εκεί κάπου αδράνησε και ο πάγκος να ρισκάρει με μια αλλαγή. Σίγουρα πληγώνει ο τρόπος με τον οποίο ήρθε μια ακόμη μια ήττα αλλά αυτό που προέχει είναι να αλλάξει άμεσα το αγωνιστικό μας πρόσωπο. Σήμερα έγινε ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
ΝΕΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΝΕΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Προσπάθησε, πάλεψε αλλά στο τέλος τα κατάφερε και πάλι να χάσει …όπως ακριβώς μας έχει συνηθίσει από την αρχή της χρονιάς. Δεν κόβονται οι κακές συνήθειες έτσι εύκολα, ιδιαίτερα για μια ομάδα με τόσα πολλά προβλήματα που δεν κάνει σχεδόν τίποτα σωστά πάνω στο παρκέ. Σήμερα όμως είδαμε παίκτες «εξαφανισμένους» να εμφανίζονται και μια ομάδα να προσπαθεί να παίξει πιο ορθολογικά παρόλο που στα κρίσιμα τα έκανε όλα λάθος. Λάθη που θα πρέπει να διορθώσει ο νέος κόουτς με τους παίκτες του μιας και το Σάββατο στο Μαρούσι τα λάθη δεν επιτρέπονται.
ΥΓ. Αν κάτι αναγνωρίζω στον Καστρίτη και στην πορεία του στην ομάδα μας είναι ότι μας έκανε να νιώσουμε ύστερα από χρόνια έστω και σπασμωδικά ότι ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής! Αυτό το συναίσθημα μεταφράστηκε σε μια σχέση εμπιστοσύνης, με τον κόσμο να στηρίζει μαζίκα την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια παρά τις όποιες στραβές και ατυχίες. Το πως εξελίχθηκε αυτή η σχέση εμπιστοσύνης και αυτή η στήριξη φάνηκε σήμερα από την εικόνα του σχεδόν άδειου γηπέδου.
ΥΓ2. Καλοί οι συναισθηματισμοί, τα θετικά πρόσημα, οι άξιοι άνθρωποι και το οικογενειακό κλίμα που διέπει τον μπασκετικό ΑΡΗ αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να θυμηθούμε(και να αποδεχθούμε) ότι ο καθρέφτης της ομάδας είναι το γήπεδο …και η κερκίδα. Εκεί δηλαδή όπου η ομάδα κερδίζει και ο κόσμος στην κερκίδα γουστάρει.
Σημαντική ευκαιρία να ανακάμψει βαθμολογικά και να δώσει ένα ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα έχασε ο ΑΡΗΣ μας στο Περιστέρι όπου ηττήθηκε με 73-68. Μπορεί αυτή τη φορά η ομάδα να μην διασύρθηκε και να έφθασε πολύ κοντά στη νίκη αλλά όταν το χιλιοταλαιπωρημένο Περιστέρι που είχε και αυτό τις δικές του σημαντικές απουσίες σου κάνει ανατροπή από το -20 τότε η πίκρα και η ντροπή είναι ανάλογη της 40άρας… Ίδια αποτελέσματα και ίδιες δικαιολογίες από τον Καστρίτη που συνεχίζει απτόητος να ισοπεδώνει την καψούρα μας με τις «προπονητικές του ικανότητες» και την υπεροψία του.
ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ
10’ τρίβαμε τα μάτια μας με τον ΑΡΗ που βλέπαμε πάνω στο παρκέ. Συγκεντρωμένος σε άμυνα και ριμπάουντ, υπομονή και σωστή κυκλοφορίας στην επίθεση. Ο ΑΡΗΣ έκανε τα πάντα σωστά πάνω στο παρκέ, ήταν εύστοχος και κατάφερε να φθάσει στο +20 περίπου 2’ πριν το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Γουίλις, Κούπερ, Ρόμπερτς, Μποχωρίδης, Φιγκερόα και Τολιόπουλος έμοιαζαν αποφασισμένοι να καθαρίσουν από νωρίς την υπόθεση νίκη.
ΔΟΚΤΩΡ ΤΖΕΚΙΛ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΧΑΪΝΤ
Από το παιχνίδι με την Μπούργκ είχαμε να δούμε τον ΑΡΗ να παίζει τόσο καλά και προς στιγμή πιστέψαμε ότι ίσως μετά τη νίκη με τον Κολοσσό, τουλάχιστον στο ελληνικό πρωτάθλημα ίσως ήρθε η ώρα να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ. Έλα όμως που τελικά η ομάδα αποφάσισε να μιμηθεί τον γνωστό χαρακτήρα Δρ.Τζέκιλ και το alter ego του τον κ.Χάιντ. Άλλος ΑΡΗΣ σε όλη τη συνέχεια του παιχνιδιού. Όσο κυλούσε το παιχνίδι, τα πρώτα δέκα λεπτά έμοιαζαν με εικόνες που ξεθώριαζαν μέχρι στο σημείο που κανείς δεν μπορούσε να διακρίνει το τι απεικόνιζαν!
ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ
Ξαφνικά η άμυνα χαλάρωσε, τα ριμπάουντ χανόντουσαν, στην επίθεση έκανε ο καθένας του κεφαλιού και αν κατά τύχη έμπαινε κανα σουτ αντιστεκόμασταν στο μαχητικό Περιστέρι. Και όταν επιστρέφεις από το -20 λογικό είναι να έχεις την ψυχολογία με το μέρος σου και όλα τα μεγάλα σουτ να τα βάζεις όπως τα έβαλαν σήμερα οι αντίπαλοι μας. Σουτ στα οποία δεν είχαμε καμία απάντηση είτε βαρούσαμε από τα 8 μέτρα είτε βαρούσαμε εντελώς αμαρκάριστοι.
ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΣΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ
Μετά και το σημερινό παιχνίδι και την ήττα πλέον επιβεβαιώθηκαν οι φοβίες μας. Οι φοβίες μας που θέλουν τον κόουτς Καστρίτη να τα έχει χαμένα σε τέτοιο βαθμό που να αποτελεί κίνδυνο για την ομάδα. Όταν προηγείσαι με 20 πόντους η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι η λέξη ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. Διαχείριση σαν και αυτή που έπρεπε να κάνει πρώτα ο Καστρίτης από τον πάγκο και να ακολουθήσουν και οι παίκτες εντός των 4 γραμμών. Όταν όμως ο κόουτς διακατέχεται από μια μόνιμη σύγχυση πως να κουμαντάρει τους παίκτες του; Έψαχνες σκορ και τον Γουίλις τον είχες στον πάγκο. Προτίμησε να δώσει 5’ παραπάνω στον Λαζέφσκι που σε 21’ 33’’ είχε 5 βολές, 2 ριμπάουντ και 2 ασίστ! Τουλάχιστον οι υπόλοιποι τολμάνε και σουτάρουν. Λαζέφσκι και Χότζ ούτε το σθένος να σουτάρουν δεν έχουν. Βέβαια και οι υπόλοιποι που σκόραραν ήταν άστοχοι αλλά πως να μην είναι όταν η ομάδα δεν έχεις ίχνος επιθετικού πλάνου. Το 90% των σουτ γίνονται από τραγικές συνθήκες ιδίως όταν αρχίζει να υπάρχει πίεση. Αυτή είναι η βελτίωση και τα αποτελέσματα της δουλειάς του Καστρίτη που θέλει το ταμείο να το κάνουμε στο τέλος.
ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΟΝΟ ΘΛΙΨΗ
Τίτλοι τέλους έπεσαν στις όποιες κρυφές ελπίδες διατηρούσαμε στο να αλλάξει η ομάδα πρόσωπο και να σκαρφαλώσει στη βαθμολογία. Μετά και την εντυπωσιακή ανατροπή …του «λαβωμένου» Περιστερίου από το -20 και την ήττα η συνέχεια του πρωταθλήματος αποκτάει διαδικαστικό χαρακτήρα. Πιο πριν περιμέναμε τους τραυματίες, μετά τις αλλαγές των ξένων, μετά να προπονηθούν όλοι μαζί και τώρα που έγιναν όλα καταλήξαμε ότι τα παιδιά είναι κουρασμένα. Στόχος πλέον να αποφύγουμε απλά τα χειρότερα. Άραγε θα καταφέρουμε;
ΥΓ. Στις λεπτομέρειες χάθηκε το παιχνίδι την Πάτρα, στις λεπτομέρειες κρίθηκε και σήμερα στο Περιστέρι. Και τα 2 θα μπορούσαμε να τα είχαμε κερδίσει. Συμβαίνουν αυτά… οι νίκες θα έρθουν. Σε αυτή την αγωνιστική περίοδο; Στην επόμενη; Τι σημασία έχει; Αφού διοίκηση και προπονητής τα βλέπουν όλα καλά, όλα καλά θα είναι. Τι όχι;
ΥΓ2. Μετά τους μακάκες της κερκίδας έχουμε και τους μακάκες τους δημοσιογράφους που τολμάνε να κάνουν ερωτήσεις και μετά πηγαίνουν και γράφουν ότι θέλουν. Συνεχίζει να μοιράζει πόνο ο κόουτς…
ΥΓ3. Θα το ξαναγράψουμε για ακόμη μια φορά. Ανήθικη η στάση του Καστρίτη που συνεχίζει και παραμένει στον πάγκο. Κρίμα για τους συνΑρειανούς στη διοίκηση που στηρίζουν και συντηρούν αυτή την κατάσταση.
Σταθερός στις κακές εμφανίσεις και στις 40αρες ο ΑΡΗΣ μας… μετά την αγχωτική παρένθεση με τον Κολοσσό ήρθε η Βαλένθια να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα κερδίζοντας μας με το ευρύ 106-65. Στην πραγματικότητα όπου ο φετινός ΑΡΗΣ δεν θυμίζει σε τίποτα επαγγελματική ομάδα και συνεχίζει να μοιράζει απογοήτευση και θλίψη με κάθε ευκαιρία. Όαση στη μαύρη βραδιά οι ηρωικοί φίλοι της ομάδας που και στην Βαλένθια έδωσαν βροντερό παρών …αν και γνώριζαν τι θα παρακολουθήσουν.
ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Παράσταση για έναν ρόλο ήταν η αποψινή αναμέτρηση, με τους Ισπανούς να κάνουν ότι γουστάρουν στο γήπεδο. Εφιάλτης χωρίς σταματημό για την ομάδα μας που δεν μπόρεσε να προβάλλει καμία αντίσταση και απλά παραδόθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων μας. Άμυνα για κλάματα, επίθεση για γέλια με κάποιες σκόρπιες δίλεπτες εξαιρέσεις. Μια κατακρεούργηση του αθλήματος και της ομάδας που αγαπάμε επί 40’ από τον Καστρίτη και τους παίκτες του.
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ
Ατυχία στις επιλογές, τραυματισμοί, έλλειψη προπονήσεων, κούραση από τα ταξίδια, φόβος για νέους τραυματισμούς, αδιάφορα παιχνίδια, αντίπαλοι με υψηλότερα μπάτζετ, πίεση και ένα ακόμη κάρο δικαιολογίες που συνοδεύουν την προσπάθεια του φετινού ΑΡΗ. Όταν αυτά ακούμε από τον κόουτς μετά από κάθε στραπάτσο στη συνέντευξη τύπου πως οι παίκτες θα αφυπνιστούν; Πως θα καταλάβουν ότι και οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος και επιβάλλεται να προσπαθήσουν περισσότερο; Και γιατί να προσπαθήσουν όταν υπάρχουν τόσες δικαιολογίες; Και άντε παίκτες και προπονητής έχουν κάτσει πάνω στις δικαιολογίες. Διοίκηση υπάρχει; Ή για ακόμη μια φορά περιμένουμε απλά το επόμενο παιχνίδι με την ελπίδα ότι θα δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μας έδειξε και σήμερα η ομάδα;
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Κανείς δεν περίμενε ο ΑΡΗΣ να πάει στην Ισπανία και να κερδίσει στη Βαλένθια ή να μην τσαλακωθεί άσχημα. Ούτε καν οι ηρωικοί φίλοι της ομάδας που βρέθηκαν σήμερα στο γήπεδο. Μια στοιχειώδη προσπάθεια όμως αντί για αυτό το αποκρουστικό θέαμα θα ήταν καλό. Καταντήσαμε όμως στο σημείο να εκλογικεύουμε τις 40άρες, τις 30άρες και τις εύκολες 100άρες αναμένοντας την βελτίωση. Για όλα υπάρχει μια εξήγηση και μια δικαιολογία. Συνεχίζουμε έτσι… μέχρι να μας τελειώσουν και αυτές.
ΥΓ. Κόουτς, κάποιοι μ@κ@κες ρωτάνε (αν) πότε θα δούμε την ομάδα να βελτιώνεται;
Το αυτονόητο έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κερδίζοντας τον Κολοσσό Ρόδου αν και για 3 δεκάλεπτα φρόντισε να μας τρομοκρατήσει με την απόδοση του. Στη 4η περίοδο ομάδα και κόσμος πείσμωσαν, τα έδωσαν όλα και δικαιώθηκαν! Σπουδαίος Λευτέρης Μποχωρίδης που ήταν ίσως ο μοναδικός παίκτης που μπήκε και πάλεψε όπως έπρεπε να παλέψει από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα όταν οι υπόλοιποι έμοιαζαν ανήμποροι να σηκώσουν το βάρος της αναμέτρησης. Νερόβραστη αγωνία… για το μέλλον του Καστρίτη στον πάγκο της ομάδας.
ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΧΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΜΑΣ
Σε ένα οριακό(όπως μας κατάντησαν) παιχνίδι μετά από όσα είχαν προηγηθεί και τον ορισμό της Τσαρούχας το πως θα έμπαινε η ομάδα στον αγώνα θα έκρινε σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της αναμέτρησης. Κόντρα στις προσδοκίες για ακόμη μια φορά ο ΑΡΗΣ μας αιφνιδίασε αρνητικά και δεχόμενος 27 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο επιβεβαίωσε ότι η κατάσταση ήταν οριακή. Με μόνιμο προβάδισμα ο Κολοσσός σχεδόν για 3 ολόκληρα δεκάλεπτα κυνηγούσαμε στο σκορ τους αντιπάλους μας που προηγήθηκαν 2 φορές με + 9 πόντους γεμίζοντας άπαντες με ακόμη περισσότερο άγχος και εκνευρισμό. Σε όλο αυτό το διάστημα ένας Μποχωρίδης ήταν συνεπής, ένας Γούντμπερι προσπαθούσε και όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάποιες εκλάμψεις και μπόλικες κακές στιγμές.
ΠΕΙΣΜΩΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΞΕΣΠΑΣΕ Η ΟΜΑΔΑ
Θα άντεχε η ομάδα την πίεση όσο κυλούσε ο χρόνος; Θα άντεχε ο κόσμος να βλέπει αυτό το ξεφτιλίκι; Σκεπτόμενος λογικά θα έλεγες μάλλον όχι, βιώνοντας το όμως στο φλογισμένο Παλέ θα έλεγες σίγουρα ναι! Το 45-54 στο 27’ έγινε 58-58 μέσα σε 3’! Η κερκίδα είχε πάρει φωτιά και οι παίκτες μας άρχισαν επιτέλους να αντλούν ενέργεια από αυτή. Ο κόουτς Καστρίτης θυμήθηκε ότι υπάρχει και άλλη άμυνα πέρα από αυτή που μας συνηθίζει και ξαφνικά με άμυνα ζώνης είδαμε τον ΑΡΗ να προβληματίζει τον αντίπαλο. Στην εξίσωση του αγώνα μπήκε πιο δυνατά ο Κούπερ μαζί με τον Τολιόπουλο και κάπου εκεί τελείωσαν όλα. Το 4ο δεκάλεπτο ήταν ένα συνεχόμενο ξέσπασμα μιας χιλιοταλαιπωρημένης ομάδας που πήρε μια ανάσα.
Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
Σε παιχνίδια σαν το σημερινό τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στο τελικό αποτέλεσμα. Ο ΑΡΗΣ κέρδισε άρα όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε 2η μοίρα. Ο Μποχωρίδης ήταν συγκινητικός μιας και αυτός ήταν αυτός που παρέσυρε και τους υπόλοιπους στην ανατροπή. Όλοι οι υπόλοιποι ήθελαν, προσπαθούσαν χωρίς όμως συνέπεια και ψυχραιμία. Με το που ανέτρεψε το σκορ η ομάδα οι παίκτες απελευθερώθηκαν και το τέλειωσαν εύκολα. Μέχρι όμως να έρθει η ανατροπή είδαμε έναν ΑΡΗ να ζορίζεται κόντρα στον ουραγό της βαθμολογίας, την ομάδα με το χαμηλότερο μπάτζετ και ένα ρόστερ με φανερή έλλειψη ποιότητας. Έπρεπε ο Καστρίτης πάνω στην απελπισία του να παραμερίσει τις εμμονές του και να επιστρατεύσει για σχεδόν 10 ολόκληρα λεπτά την άμυνα ζώνης και να δούμε τον ΑΡΗ επιτέλους να αμύνεται πιο αποτελεσματικά. Καθοριστική η κίνηση του κόουτς που ελπίζω να αποτελέσει μάθημα για το μέλλον. Αν υπάρχει κοινό μέλλον…
ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΝΕΥΣΕ
Έκανε το αυτονόητο ο ΑΡΗΣ μας, πήρε την νίκη κόντρα στον Κολοσσό και απέφυγε τα ακόμη πιο εφιαλτικά σενάρια από αυτό που ήδη βιώνουμε. Άργησε σχεδόν 3 δεκάλεπτα… αλλά κάπου εκεί στο 28’ ήταν σχεδόν αδύνατο να αγνοήσεις τον παλμό και την ενέργεια της κερκίδας. Απίστευτη παράσταση από τον κόσμο του ΑΡΗ σε ένα παιχνίδι που δεν αρμόζει την ιστορία του. Παραμέρισε την πίκρα του, έπνιξε τον εγωισμό του, πείσμωσε όταν έβλεπε την ομάδα του να μην μπορεί να κερδίσει τον Κολοσσό επί περίπου 30’ και στο τέλος δικαιώθηκε. Μπράβο στον Μποχωρίδη για την παλικαρίσια στάση του τόσο την Τετάρτη όσο και σήμερα. Μπράβο στον κόουτς που θυμήθηκε την άμυνα ζώνης, μπράβο και στους υπόλοιπους που έστω και με καθυστέρηση ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Καιρός να ασχοληθούμε και με την επόμενη ημέρα. Εκτός και αν θεωρούμε όλα αυτά που βιώνουμε φυσιολογικά.
ΥΓ. Όλο πρόβλημα νοοτροπίας βλέπουμε και όλο στεναχωριόμαστε με παίκτες και προπονητές σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ που δεν νιώθουν από ΑΡΗ, δεν νιώθουν πίεση για να πετύχουν το κάτι παραπάνω και δεν αφουγκράζονται την απογοήτευση μας στα αρνητικά αποτελέσματα και στις ιστορικές αποτυχίες. Την άλλη φορά που θα αναρωτηθείς γιατί συμβαίνει αυτό να θυμηθείς την φετινή μπασκετική χρονιά. Την χρονιά του step up, με τις 11 μεταγραφές ξένων, με τις ιστορικές ήττες, με τους μ@κ@κες και την νίκη στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Κολοσσό. Όλα φυσιολογικά, όλοι καλοί στη δουλειά τους απλά ήμασταν άτυχοι…
ΥΓ2. ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΑ κάθε λογής υβριστικά και bullying προς οποιοδήποτε άνθρωπο πόσο μάλλον προς τον προπονητή της ομάδας μας και το οικογενειακό περιβάλλον του. Είναι λυπηρό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και δεν πρέπει να συμβαίνουν. Κόουτς όμως θα μου επιτρέψεις να πω αν και δεν νομίζω ότι θα το καταλάβεις όπως και δεν έχεις καταλάβει και όλα τα υπόλοιπα της φετινής χρονιάς… πραγματικά είναι επίτευγμα στον μπασκετικό ΑΡΗ να έχεις φέρει μερίδα του κόσμου στο σημείο να μην πηγαίνει στο γήπεδο ενώ έχει διαρκείας, να έρχεται κόσμος και να αποχωρεί από το 3ο δεκάλεπτο ανήμπορος να παρακολουθήσει το «θέαμα», να γιουχάρει παίκτες και προπονητή εν ώρα αγώνα και να υπάρχουν ακόμη περισσότερα ευτράπελα που δεν συνάδουν με την ποιότητα και το ήθος του κόσμου του ΑΡΗ.
Όλοι σε αυτό ελπίζουμε. Δεν θέλω να φανταστώ καν το σενάριο να συνεχίσουμε όπως πέρσι... μετά από 3 ενδιαφερόμενους για[…]
Παιδιά λέτε να γίνει το θαύμα;;
Το εύλογο συμπέρασμα φίλε Πλάνετ είναι ότι όντως κερδίζουν από την εμπλοκή τους στον Άρη... Ούτε εγώ ήθελα να το[…]
Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει κάθε φορά που παρουσιάζεται μια νέα προοπτική σε οποιοδήποτε τμήμα σχετίζεται με τον[…]
Υπονοείς ότι αυτοί που διοικούν μέχρι σήμερα ως διοίκηση Πρωτοδικείου είναι εμπόδιο στην αλλαγή διοίκησης και ιδιοκτησίας στην ΚΑΕ Άρης[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!