Την 2^η χειρότερη εμφάνιση στη φετινή σεζόν «κέρασε» ο ΑΡΗΣ μας τον κόσμο που γέμισε από άκρη σε άκρη το Παλέ γνωρίζοντας μοιραία την ήττα από τον Κολοσσό. Οι Ροδίτες για ακόμη μια φορά πέτυχαν τον ΑΡΗ σε κακή βραδιά, εκτέλεσαν το πλάνο τους άρτια και με μια πολύ καλή εμφάνιση πήραν δίκαια τη νίκη. Τα σπάσανε οι παίκτες του Γ.Καστρίτη με τον κόουτς να βάζει και αυτός το λιθαράκι του στη σημερινή κάκιστη παρουσία μας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΚΤΟΣ ΚΛΙΜΑΤΟΣ

Σε χαλαρούς γιορτινούς ρυθμούς μπήκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα με τις τραγικές επιλογές στην επίθεση και την επιπόλαια τσαπατσούλικη άμυνα να χαρακτηρίζουν από την αρχή μέχρι το τέλος το παιχνίδι μας. Ίχνος συγκέντρωσης δεν υπήρχε σε κανένα κομμάτι του γηπέδου και αυτό μας ανάγκασε σε όλο τον αγώνα να κυνηγάμε τους αντιπάλους μας στο σκορ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΣΩΣΤΑ

Όλα λάθος τα έκαναν σήμερα οι παίκτες μας και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και τις 2 φορές που αγγίξαμε την ανατροπή του σκορ. Την πρώτη φορά η άμυνα μας σοβαρεύτηκε και οδήγησε σε κάμποσα κλεψίματα αλλά στην επίθεση υπήρχε αυτή εμμονή με τρίποντο και η κακή κυκλοφορία της μπάλας που μας μπλόκαρε. Ενώ τη δεύτερη φορά που άρχισαν επιτέλους να μπαίνουν κάποια σουτ και ο Χάγκινς να διαβάζει την αντίπαλη άμυνα, η προσπάθεια μας να «μπλοκάρουμε» επιθετικά τον Κολοσσό αρκέστηκε στα λάθη και τα «άχαστα» καλάθια που χάθηκαν από τον Μορέιρα. Πάθος και ένταση υπήρχαν, μυαλό και συγκέντρωση όμως καθόλου. Κάπως έτσι ο Κατσίβελης έκανε όλο το παιχνίδι του Κολοσσού και μαζί με τον Ντίξον τελικά με 1-2 μεγάλα σουτ μας εκτέλεσαν. Κακή αντίδραση και από τον Καστρίτη που επέμεινε υπερβολικά σε κάποιους παίκτες ενώ έκαναν συνεχόμενα λάθη αλλά και ξεχνώντας και τον Χόκλερ στον πάγκο σε τέτοιο βαθμό που αναγκαστήκαμε να δούμε τον Σχίζα σαν 4άρι.

ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΡΟΛΟΙ

Δύσκολα να πεις αν έτυχε το σημερινό ή απλά τα προβλήματα βγήκαν στην επιφάνεια. Το βέβαιο είναι ότι οι ρόλοι στην περιφέρεια φαίνεται να έχουν χαθεί, ιδιαίτερα στα τελευταία παιχνίδια. Κάτι στο οποίο η επιστροφή του Χάγκινς παίζει σημαντικό ρόλο μιας και το ποιος οργανώνει, ποιος εκτελεί, πόσες τραβηγμένες προσωπικές προσπάθειες «δικαιούται» ο κάθε παίκτης πλέον βγαίνει σπασμωδικά και όχι μέσα από ώριμη σκέψη και πλάνο. Ο Μήτρου Λόνγκ και η άνοδος του Τολιόπουλου κλήθηκαν να καλύψουν το κενό αναγκαστικά και σε μεγάλο βαθμό το κατάφεραν. Τώρα όμως ο Χάγκινς έχει επιστρέψει, το «αναγκαστικά» δεν υπάρχει όπως όμως ακριβώς δεν υπάρχουν και οι ξεκάθαροι ρόλοι. Και αυτό είναι ευθύνη του Καστρίτη για να το διορθώσει. Ναι μεν ο ΑΡΗΣ και στην άμυνα δεν ήταν καλό σήμερα αλλά το παιχνίδι το έχασε από την επίθεση.

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ Η ΟΜΑΔΑ

Αντιστρόφως ανάλογη ήταν η παρουσία της ομάδας μας σε σχέση με τον κόσμο της που εξάντλησε όλα τα εισιτήριά και γέμισε κάθε γωνιά του Παλέ. Η εκνευριστική αστοχία, τα φθηνά λάθη και η επιπόλαιη άμυνα μας χαρακτήρισαν μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του φετινού ΑΡΗ. Σίγουρα δεν περιμέναμε να εξελιχθεί έτσι αυτό το παιχνίδι γιορτινές ημέρες αλλά κάποια στιγμή θα ερχόταν και μια τέτοια ήττα. Ας την αφήσουμε και αυτή μαζί με κάμποσες άλλες πικρές στιγμές στο μίζερο για τα δεδομένα του μπασκετικού ΑΡΗ έτος 2022 με την ελπίδα αυτή τη φορά η «οικονομική εξυγίανση» να οδηγήσει σε κάτι πραγματικά καλό...

ΥΓ. Είναι αυτό που λένε... ο κόσμος στην κερκίδα δεν παίζει μπάλα... μπάσκετ... κ.ο.κ.

Σε ένα παιχνίδι με απίστευτες εναλλαγές στο σκορ όπου η ομάδα μας βρέθηκε στο -9 περίπου 2’ πριν το φινάλε ο ΑΡΗΣ αρνούμενος να χάσει έφερε τα πάνω κάτω και έφθασε σε μια σπουδαία νίκη στην παράταση. Το ξέσπασμα του Νότε στο Β ημίχρονο και το πείσμα του σεληνιασμένου σε ακόμη ένα παιχνίδι Τολιόπουλου οδήγησαν σε επικές ανατροπές και σε ένα εντυπωσιακό σερί 17-0 στην παράταση τελειώνοντας εντυπωσιακά ένα παιχνίδι όπου κυρίως ο ΑΡΗΣ ανταγωνιζόταν τον κακό του εαυτό. Το φινάλε όμως βρήκε την ομάδα μας νικήτρια και πλέον ο ΑΡΗΣ στρογγυλοκάθισε στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας βάζοντας γερές βάσεις ώστε να διατηρηθεί ψηλά και στην συνέχεια.

ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΑΣΤΑΘΗΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Κάτι σαν καρδιογράφημα έμοιαζε από το ξεκίνημα της αναμέτρησης η απόδοση της ομάδας μας με τον ΑΡΗ να ψάχνεται σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Η έλλειψη σταθερότητας και ρυθμού ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του και ο Ιωνικός πιο εύκολα από όσο θα περίμενε κατάφερε να πάρει κεφάλι στο σκορ και να κλείσει το ημίχρονο στο +10. Η αστοχία και οι κακές επιλογές στην επίθεση έμοιαζαν να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αλλά αυτό που έδωσε την ευκαιρία στον Ιωνικό να ξεφύγει ήταν τα πολλά χαμένα ριμπάουντ αλλά και κάποιες στιγμές αδράνειας στην άμυνα που μεταφραζόταν σε εύκολους πόντους για τους αντιπάλους μας.

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΤΕ  ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Στα πρώτα 20’ η κακή εικόνα του ΑΡΗ ήταν αυτή που δεν σε έπειθε ότι κάτι μπορούσε να αλλάξει. Εντυπωσιακά ακίνδυνοι επιθετικά οι Νότε και Χόκλερ,  κακές επιλογές από τον Μήτρου Λόνγκ και τον Τολιόπουλο, άφαντος και ο Νετζήπογλου την στιγμή που ο Χάγκινς ναι μεν ήταν στην αποστολή αλλά δεν μπορούσε να βοηθήσει. Ο Γκούντουιν ήταν ο μοναδικός που ξεχώρισε στο Α΄ημίχρονο με τους υπόλοιπους να έχουν απλά κάποιες εκλάμψεις. Με το που πάτησε όμως ο ΑΡΗΣ στο παρκέ για το Β μέρος αυτή η εικόνα μέσα σε λίγα λεπτά ξεχάστηκε. Με τον Νότε αφηνιασμένο να σκοράρει ακατάπαυστα η διαφορά των 10 πόντων εξατμίστηκε και ο ΑΡΗΣ πέρασε μπροστά στο σκορ. Η άμυνα έγινε ακόμη πιο πιεστική, οι παίκτες του Ιωνικού κάπου χάθηκαν και όλα έδειχναν να έχουν γείρει προς την πλευρά μας. Έλα όμως που ο ΑΡΗΣ μας αδυνατούσε να κοντρολάρει τον ρυθμό και να βρει μόνιμες λύσεις στα προβλήματα του και ξαφνικά σχεδόν χωρίς να καταλάβει κανείς το πως η ομάδα όχι μόνο έχασε το προβάδισμα αλλά βρέθηκε και με την πλάτη στον τοίχο.

ΑΠΟ ΤΟ -9 ΣΤΟ 17-0 ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΣΗΣ ΜΕ ΣΟΥΠΕΡ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

2’ 20’’ πριν το τέλος και όλα έδειχναν ότι την κακή μας εμφάνιση θα την πληρώναμε με μια ήττα σε ένα παιχνίδι που εύκολα θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει. Έλα όμως που ο φετινός ΑΡΗΣ σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με πέρσι αρνείται να εγκαταλείψει την μάχη ανεξαρτήτως συνθηκών. Την σκυτάλη από τον Νότε πήρε ο Μήτρου Λόνγκ και ο Τολιόπουλος και με συνεχόμενους παλικαρίσιους πόντους ισοφάρισαν το παιχνίδι. Και αν στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας ο Τολιόπουλος δεν λειτούργησε σωστά αυτό όχι μόνο δεν τον απογοήτευσε αλλά τον πείσμωσε περισσότερο ώστε να οδηγήσει τον ΑΡΗ  στην νίκη. Μια νίκη που ήρθε με ένα εντυπωσιακό σερί 17-0 στην παράταση σε ένα παιχνίδι που οι παίκτες έδειξαν τεράστια ψυχικά αποθέματα.

ΠΑΙΚΤΕΣ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗ

Ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν ήταν καλός. Έχασε για πρώτη φορά ίσως τόσο εύκολα την μάχη των ριμπάουντ, η αμυντική του λειτουργία μια έλιωνε σίδερα μια έμοιαζε με τρύπιο τυρί ενώ και στην επίθεση η αναρχία στις αποφάσεις μας ήταν αυτή που μετέτρεψε το παιχνίδι σε θρίλερ για γερά νεύρα. Όταν όμως μέσα από αυτή την εικόνα καταφέρνεις τελικά να πάρεις με το έτσι θέλω μια νίκη μέσα από τα χέρια του αντιπάλου τότε τα σχόλια είναι περιττά. Αν λοιπόν ο ΑΡΗΣ μπορεί στην κακή του μέρα να κάνει τέτοια ανατροπή και να τελειώσει τόσο εντυπωσιακά το παιχνίδι τότε τα χαμόγελα και αισιοδοξία όλων είναι απολύτως δικαιολογημένη. Αναμφίβολα πρωταγωνιστής ο Τολιόπουλος που μετά τον τραυματισμό του Χάγκινς αποφάσισε να βγει μπροστά και να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του. Σίγουρα όταν αποκτήθηκε όλοι μιλήσαμε για μια καλή κίνηση αλλά κανείς μας δεν περίμενε να βλέπαμε έναν Τολιόπουλο που θα καλύπτει τόσο αποτελεσματικά το κενό του Χάγκινς στον άσσο αλλά και την «αστάθεια» του Νότε που ακόμη θέλει τον χρόνο του. Χρόνο που χρειάζεται και ο Μήτρου Λόνγκ ώστε να δέσει το παιχνίδι του με τους υπόλοιπους. Γιατί αν τα γκαρντ μας δεν παίρνουν τις σωστές επιλογές στην επίθεση τότε οι Γγκούντγουιν, Χόκλερ, Σανόγκο και Καββαδάς θα παραμένουν σε παθητικό ρόλο. Ωστόσο η σημερινή νίκη και εμφάνιση στο τέλος της αναμέτρησης σε συνδυασμό με την επιστροφή του Χάγκινς που πλέον θα έχει άλλες 2 εβδομάδες για να βρει ρυθμό επιβεβαιώνουν ότι η ομάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο! Στον καλό δρόμο που την έχει βάλει ο Γ.Καστρίτης εδώ και καιρό με όλους τους παίκτες μας σιγά σιγά να βρίσκουν τους ρόλους τους.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΡΑΙΩΝΕΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

Το ήθελε, το διεκδίκησε λυσσαλέα ακόμη και όταν όλα έδειχναν χαμένα και τελικά κατάφερε να φθάσει στη νίκη με έναν εντυπωσιακό τρόπο! Εντυπωσιακή η αφύπνιση του Νότε στο Β ημίχρονο, ακόμη πιο εντυπωσιακή η αντίδραση του Τολιόπουλου όταν ζόρισε η κατάσταση. Καθοριστική η βοήθεια του Μήτρου Λόνγκ και του Γκούντγουιν σε μια αγωνιστική ημέρα που η ομάδα δεν έδειχνε να πατάει καλά. Και όμως  αυτός ο ΑΡΗΣ έχει τον τρόπο του!  Έναν ξεχωριστό τρόπο και μια νοοτροπία μαχητή που δίκαια τον έχει οδηγήσει στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Προσωρινά 2^ος ο ΑΡΗΣ μιας και ο Παναθηναϊκός έχει ένα παιχνίδι λιγότερο. Υπό κανονικές συνθήκες όμως αν δεν υπήρχε η κλοπή στο Περιστέρι θα ήταν όντως δεύτερος.

Χωρίς να χρειαστεί να πιάσει κάποια σπουδαία απόδοση ο ΑΡΗΣ μας, υπέταξε με σχετική ευκολία και το Λαύριο και μαζί …και την προκλητική για ακόμη μια φορά Τσαρούχα! Σε ένα σχεδόν κατάμεστο Παλέ που διψούσε για μπάσκετ οι παίκτες του Γιάννη Καστρίτη προσηλωμένοι στην σκληρή άμυνα από την αρχή μέχρι το τέλος, επέβαλλαν τον ρυθμό τους και ανάγκασαν τους αντιπάλους τους να κυνηγάνε να μειώσουν την διαφορά. Το φινάλε της αναμέτρησης  βρήκε τον κόσμο του ΑΡΗ να γλεντάει την εμφατική νίκη και μαζί και την θλιβερή Τσαρούχα που έδειχνε να δυσκολεύεται να συνηθίσει την εικόνα του γεμάτου γηπέδου.

ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια πλέον ο ΑΡΗΣ έδειξε να έχει μάθει να ζει χωρίς τον Χάγκινς στον άσσο  αποφεύγοντας τα φθηνά λάθη του ξεκινήματος. Κάτι που έδωσε την ευκαιρία στον Χόκλερ να κάνει ένα εκρηκτικό ξεκίνημα και να βάλει από νωρίς τον ΑΡΗ στη θέση του οδηγού. Το 25-11 αποτύπωνε εύστοχα το ξεκίνημα των 2 ομάδων με την αντίδραση όμως του Λαυρίου να διαφαινόταν. Κάτι που έγινε στη συνέχεια με τη διαφορά να πέφτει στο +4 και την Τσαρούχα κυρίως με την συμπεριφορά της να έχει καταφέρει να κάνει άνω κάτω το γιορτινό κλίμα που υπήρχε στο Παλέ.

ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΒΡΗΚΕ ΛΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ

Μπορεί στην άμυνα και στα ριμπάουντ οι παίκτες του Καστρίτη να έβρισκαν τον τρόπο να μπλοκάρουν τους αντιπάλους τους όμως στην επίθεση με εξαίρεση το ξέσπασμα του Χόκλερ στο πρώτο δεκάλεπτο δεν είχε κάποιον άλλον παίκτη σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα. Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο ώστε να χτίσουμε μια διαφορά ασφαλείας και να «κλειδώσουμε» τη νίκη. Σε αυτό το σημείο όμως φάνηκε η μεγάλη διαφορά του φετινού ΑΡΗ σε σχέση με πέρσι με παίκτες όπως ο Σχίζας, ο Καββαδάς και ο Μήτρου-Λόνγκ να προσθέτουν σημαντικούς πόντους όταν δείχναμε να έχουμε κολλήσει. Στο τελευταία δεκάλεπτο ο ΑΡΗΣ απλά πάτησε γκάζι , το Λαύριο δεν μπόρεσε να ακολουθήσει και το σκορ διαμορφώθηκε όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι από το πρώτο ημίχρονο αν δεν είχαμε τα  «κόλπα» της Τσαρούχας.

ΟΜΑΔΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ, ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αν κάτι διαφοροποιεί τον ΑΡΗ σε σχέση με τις περισσότερες ομάδες της Basket League αυτό είναι η ομαδικότητα σε κάθε φάση του παιχνιδιού. Από την πιεστική άμυνα με αλληλοκαλύψεις, το κυνήγι των ριμπάουντ, μέχρι και το σκοράρισμα. 6 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων και ένας οριακά στους 9 είναι ένα στατιστικό που δείχνει πολλά. Όπως το ότι ο ΑΡΗΣ καταφέρνει και σκοράρει ακόμη και όταν ο Νότε για περίπου 30’ είναι άποντος και ο φορμαρισμένος Τολιόπουλος ελαφρώς μπερδεμένος. Με την επιστροφή του Χάγκινς ο ΑΡΗΣ θα έχει κυριολεκτικά 10 με 11 παίκτες στο ροτέισον του που υπό συνθήκες μπορούν να παίξουν κομβικό ρόλο στο παιχνίδι. Μέχρι και ο Φίλιος το έχει καταφέρει πριν τον τραυματισμό με τον Σιδηροηλία να είναι ίσως ο μοναδικός «ενεργός» παίκτης που δεν έχει καταφέρει ακόμη να πετύχει μια καλή εμφάνιση και να πείσει ότι μπορεί να βοηθήσει. Όταν όμως τα προηγούμενα χρόνια πάλευες να βρεις με το ζόρι 5-6 παίκτες να βασιστείς η φετινή κατάσταση μοιάζει ονειρική και φυσικά φέρνει την υπογραφή του Γιάννη Καστρίτη! Ένας πραγματικός προπονητής της νέας φουρνιάς που μιλάει μέσα στο γήπεδο με το «έργο» του και όχι στα γραφεία και σε διάφορα άλλα πηγαδάκια.

Η ΣΠΙΘΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΩΤΙΑ

Τι αν και ο αντίπαλος μας σήμερα ήταν το τελευταίο χωρίς νίκη Λαύριο… ο κόσμος του ΑΡΗ εκεί τρελαμένος να γουστάρει την μπασκετάρα του και να απολαμβάνει κάθε πόντο σαν γκολ! Μέχρι και την Τσαρούχα προσπέρασε που ήθελε πάση θυσία να κλέψει την παράσταση. Έλα όμως που ο Γιάννης Καστρίτης και οι παίκτες του δεν ήταν διατιθέμενοι να αφήσουν άλλη μια φορά τους «γκρι» να κλέψουν τον ιδρώτα τους και με τη γνωστή μαχητικότητα τους μετέτρεψαν ένα πονηρό παιχνίδι σε έναν υγιεινό περίπατο. Και όταν η εύκολη νίκη συνδυάζεται και με θεαματικές φάσεις τότε το πάρτι δεν τελειώνει ποτέ! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Είπαμε με τη διαιτησία έχει ανοίξει «βεντέτα». Και η Τσαρούχα ήταν η πιο κατάλληλη για να μας το υπενθυμίσει ακόμη και σε ένα παιχνίδι που έληξε με 26 πόντους διαφορά. Ότι και αν κάνουν το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

Με περίσσια ώθηση από τον κόσμο του που γέμισε το γήπεδο, ο ΑΡΗΣ μας κατάφερε να κάμψει την αντίδραση της Καρδίτσας και της εχθρικής για ακόμη μια φορά διαιτητικής τριάδας φθάνοντας στη νίκη με 85-68! Η ενέργεια που έβγαλαν οι παίκτες μας σε άμυνα και ριμπάουντ υπερκάλυψαν την αστοχία μας και ήταν οι βασικοί λόγοι της νίκης. Μια νίκη που θα ερχόταν πολύ πιο εύκολα αν οι 3 διαιτητές για 3 ολόκληρα δεκάλεπτα φάνηκαν να κάνουν ότι μπορούν είτε για να επαναφέρουν την Καρδίτσα στην διεκδίκηση της νίκης ή απλά για να χαλάσουν αυτή την όμορφη ατμόσφαιρα στο κατάμεστο Παλέ από κόσμο που γουστάρει ΑΡΗ και μπάσκετ.

Η ΓΝΩΣΤΗ ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Από την στιγμή που απουσιάζει ο Χάγκινς πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι κάθε ξεκίνημα της ομάδας μας θα έχει μπόλικα λάθη και κακές επιλογές στην επίθεση. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ και σήμερα μπήκε νευρικά παλεύοντας να βρει τα πατήματα του πάνω στο παρκέ.

ΜΑΧΗΤΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΑΣΗ

Και όταν στο κακό μας ξεκίνημα είμαστε πάνω στο σκορ τότε λογική συνέπεια είναι όταν βρούμε ρυθμό όλα να γίνονται πιο εύκολα. Ακόμη και αν η αστοχία ακόμη και κάτω από το καλάθι ήταν συχνό φαινόμενο η ενέργεια που έβγαζαν οι παίκτες μας σε άμυνα και ριμπάουντ κατέληγε σε ένα πείσμα που έστελνε την μπάλα στο καλάθι!  Τι και αν οι διαιτητές μας είχαν φορτώσει με μπόλικα φάουλ όταν έκλειναν τα μάτια σε ξεκάθαρα φάουλ πάνω στους παίκτες μας, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη τον χαβά τους. Να τρέχουν πάνω κάτω αφηνιασμένοι, να παίρνουν το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο και τελικά να πετυχαίνουν το καλάθι οδηγώντας την ομάδα σε μια σημαντική νίκη!

ΑΥΤΟΣ Ο ΑΡΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ Γ.ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Σπάνια μένουμε τόσο πολύ σε έναν προπονητή που ακόμη δεν έχει προλάβει να πετύχει κάτι «χειροπιαστό» αλλά σε αυτό το πέρασμα του από τον ΑΡΗ ο Γιάννης Καστρίτης βάζει  την υπογραφή του σε αυτήν την ομάδα που θαυμάζουμε πάνω στο παρκέ. Τι και αν το μπάτζετ είναι πενιχρό και αναγκάστηκε να αλλάξει τα καλύτερα γρανάζια της περσινής ομάδας… η φιλοσοφία παραμένει η ίδια. Παίκτες παθιασμένοι να τα δίνουν όλα σε κάθε φάση με αυτοθυσία και ζήλο για να προσφέρουν στην ομάδα. Για να το κάνει αυτό ένας παίκτης πρέπει κάτι να τον παρακινήσει ή απλά να τον εμπνεύση… και αυτή η έμπνευση είναι ο Γ.Καστρίτης. Ακόμη και όταν βλέπεις αυτή την υπερβολική ώρες ώρες άμυνα με τον ψηλό να μαρκάρει στην κορυφή τον αντίπαλο γκαρντ …ξέρεις ότι στο τέλος η ομάδα θα βρει την άκρη και θα κάνει αυτά που πρέπει μέσα στο γήπεδο.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΤΟΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ

Ομάδα και κόσμος έδωσαν την απάντηση τους «δυνάστες» του ελληνικού μπάσκετ στήνοντας ένα ξεχωριστό κιτρινόμαυρο πάρτι εντός και παρκέ. Στις γεμάτες εξέδρες του Παλέ ο κόσμος χοροπηδάει αδιαφορώντας για τις γκρι προκλήσεις και πάνω στο παρκέ ένα σύνολο παικτών αποφασισμένο να ματώσει για να κερδίσει. Το μόνο που μπορούσε να κάνει η Καρδίτσα ήταν να χορέψει στο ρυθμό μας και να αποδεχθεί την ήττα της. Βελτιωμένη η ομάδα παρά την αστοχία της. Κέρδισε σημαντικούς βαθμούς αλλά και πόντους αυτοπεποίθησης. Μπράβε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Καλή η νίκη αλλά αυτό με την διαιτησία έχει πραγματικά ξεφύγει. Σαν να έχει ανοίξει «βεντέτα» φαίνεται η φάση. Δεν εξηγείται αλλιώς!

ΥΓ2. Λουστείτε τώρα το «ευχαριστώ» του τρέλαρχου… που όσο ήταν στον ΑΡΗ προσπαθούσατε να μας πείσετε ότι πρόκειται εκ των κορυφαίων της Ευρώπης. Έτσι είναι οι δημοσιοσχεσίτες. Όταν κλείνει η πόρτα οριστικά τότε βγάζουν τα απωθημένα τους και τον πραγματικό τους εαυτό.

ΥΓ3. Αντί να στηρίζεται αυτό τον κόσμο και την ομάδα που αποτελεί όαση στις στάχτες του ελληνικού μπάσκετ εσύ λυσσαλέο κυνήγι με κάθε τρόπο! Μα τόσο κόμπλεξ;

Με το Περιστέρι πιθανόν ακόμη να βρίσκεται στο γήπεδο και να σουτάρει βολές… τον Αγραβάνη να βραβεύεται από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Σούμο για το πως έβγαλε εκτός παρκέ στα τελευταία κρίσιμα δευτερόλεπτα τον Καββαδά εκτός γηπέδου… ο ΑΡΗΣ μας γνώρισε την ήττα με ένα φόλοου 1.4’’ πριν τη λήξη. Σε ένα εξαιρετικό παιχνίδι όπου έλαμψε όσο ποτέ το άστρο του Τολιόπουλου, προσφέροντας στο μπασκετικό κοινό μια απίστευτη εμφάνιση με 38 πόντους και άλλα πολλά!

ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΧΑΓΚΙΝΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ

Όπως ακριβώς και απέναντι στον Απόλλων Πατρών έτσι και σήμερα, ο ΑΡΗΣ μας μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι παίζει χωρίς τον «εγκέφαλο» Χάγκινς σπατάλησε μπόλικες επιθέσεις με αρκετά φθηνά λάθη. Μετά όμως τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά η ομάδα σοβαρεύτηκε και ο Τολιόπουλος άρχιζε να βγαίνει μπροστά. Το προσπέρασμα με +6 έστειλε το μήνυμα στο Περιστέρι ότι αν είχε στο μυαλό του μια εύκολη επικράτηση μάλλον θα πρέπει να το ξεχάσει.

ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ Ο ΑΡΗΣ ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΑ Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Το δεύτερο και το τρίτο δεκάλεπτο σημαδεύτηκε ξεκάθαρα από τα σφυρίγματα των 3 διαιτητών όπου με κάθε ευκαιρία έβλεπαν φάουλ στέλνοντας από νωρίς τους παίκτες του Περιστερίου στην γραμμή των βολών. Ο ΑΡΗΣ μπορεί να πάλευε με νύχια και με δόντια και να μην αφήνει τους αντιπάλους του να ηρεμήσουν οι διαιτητές όμως ήταν εκεί να  βοηθήσουν με μπόλικες ελεύθερες βολές. Σε ένα παιχνίδι όπου κρίθηκε στο σουτ σίγουρα οι 29 βολές που σούταρε το Περιστέρι σε σχέση με τις 9 δικές έπαιξαν τον μεγαλύτερο ρόλο στην έκβαση του αγώνα.

Ο ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο «ΣΟΥΜΟ» ΑΓΡΑΒΑΝΗΣ

Με τον Τολιόπουλο να συνεχίζει να οργιάζει, τους Λόνγκ, Καββαδά και Σανόγκο να δίνουν από το πουθενά λύσεις καταφέραμε να έχουμε το πάνω χέρι στα τελευταία 5’ της αναμέτρησης.  Εκεί όμως και πάλι οι Πουρσανίδης, Σταματόπουλος και Μπακάλης έκαναν ότι μπορούσαν με αποκορύφωμα ίσως το εξόφθαλμο διπλό σπρώξιμο του Αγραβάνη προς τον Καββάδα στέλνοντας τον εκτός γηπέδου! Φάση που ξεκάθαρα απέδειξε ότι δεν ήθελαν ο ΑΡΗΣ να κερδίσει.

ΜΑΧΗΤΗΣ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Όσο εκνευριστικά και αν είναι κάποια παιδικά λάθη που κάνουν οι παίκτες μας άλλα τόσο αισιόδοξο είναι να σκεφτείς αυτόν τον ΑΡΗ με τα περιθώρια βελτίωσης που έχει. Αυτή τη στιγμή ο ΑΡΗΣ παρουσιάζει αυτή την εικόνα(με μια κακή παρένθεση απέναντι στον μπαογκ και στον Ολυμπιακό) με τους μισούς παίκτες στο ροτέισον να προσπαθούν ακόμη να κατανοήσουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ναι όλοι πάλεψαν σήμερα αλλά αν εξαιρέσεις τον διαστημικό Τολιόπουλο και λίγο τον Καββαδά οι υπόλοιποι σίγουρα μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερα στην ομάδα σήμερα.  Ενώ λάθη όπως αυτά που τρακάρουν οι παίκτες μας μεταξύ τους είναι θέμα χρόνου να εξαλειφθούν. Από την άλλη και ο Καστρίτης δείχνει πλέον στις άμυνες του περισσότερη προσαρμοστικότητα αφήνοντας στην άκρη την εμμονή στην ανούσια πιεστική άμυνα σχεδόν σε όλο το γήπεδο. Αν καταφέρει να μπολιάσει καλύτερα τον Μήτρου Λόνγκ και τον Νότε και «ενεργοποιήσει» τον Πάκ που σήμερα δεν είδαμε μπορούν να αλλάξουν πολλά. Αυτό πάντως που σίγουρα δεν πρέπει να αλλάξει είναι η εμπιστοσύνη του στον Τολιόπουλο και τον Καββαδά.

ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Πικρή γεύση μας άφησε το παιχνίδι στο Περιστέρι παρά την σπουδαία προσπάθεια των παικτών μας και τον αυτοκρατορικό Τολιόπουλο που μας χάρισε μια μαγική εμφάνιση. Πίκρα για μια ακόμη κλεμμένη νίκη από αυτούς τους απίθανους τύπους με τα γκρι. 20 βολές διαφορά και μερικές λαβές σούμο υπερκαλύπτουν κατά πολύ τα παιδικά λάθη και όλα τα στραβά που έκανε η ομάδα μας. Ένα μεγάλο μπράβο στην προσπάθεια του Καστρίτη και των παικτών του που δεν εγκαταλείπουν την μάχη με τίποτα!

Ζορίστηκε αλλά τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Απόλλων Πατρών σε ένα εξαρχής επικίνδυνο παιχνίδι που έγινε ακόμη πιο δύσκολο λόγω του απρόσμενου τραυματισμού του Χάγκινς. Με τον Τολιόπουλο να σηκώνει την ομάδα στις πλάτες του και να «τελειώνει» τον Απόλλων Π. στο 4^ο έφθασε στη νίκη με 70-57 κερδίζοντας πέρα από τους βαθμούς και πολύτιμο χρόνο(ελέω διακοπής) για να δουλέψει αλλά και να αναρρώσει ο Χάγκινς.  Καμίνι το Παλέ με τον κόσμο να γουστάρει!

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΧΑΓΚΙΝΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΥΑΛΟ

Δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλά λεπτά μετά το τζάμπολ ώστε όλοι οι φόβοι μας με το άκουσμα του τραυματισμού του Χάγκινς να παίρνουν σάρκα και οστά. Ένας ΑΡΗΣ χωρίς μυαλό στην επίθεση να κάνει το ένα παιδικό λάθος μετά το άλλο κλονίζοντας από την αρχή την αυτοπεποίθηση όλης της ομάδας. Κάτι που φαινόταν έντονα και στην άμυνα με τους παίκτες μας να χάνουν τις θέσεις του και ο Καράμπελας και οι συμπαίκτες του να τρυπώνουν με ευκολία στο καλάθι μας.  Το 6-20 του πρώτου δεκαλέπτου ήταν ένα σοκ!

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΤΟΝ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

Μπορεί το ξεκίνημα να ήταν θεόστραβο αλλά στο Παλέ υπήρχε μια τρέλα και ένα πάθος για τη νίκη στην κερκίδα που από νωρίς φάνηκε να αγγίζει τους παίκτες μας. Όπως όσοι βρεθήκαμε στο γήπεδο δεν πτοηθήκαμε όταν οι Πατρινοί έκαναν πάρτι, έτσι ακριβώς και οι παίκτες μας σε έπειθαν ότι δεν χαμπαριάζουν τίποτα και ότι και αν γίνει θα το γυρίσουν! Με όπλο την άμυνα που μπλόκαρε εντελώς τους αντιπάλους μας ο ΑΡΗΣ βρήκε την ώθηση που ήθελε για να γυρίσει το παιχνίδι. Και όταν πάλι πήγε να στραβώσει ήρθε ο Τολιόπουλος για να το τελειώσει!

ΒΡΙΣΚΕΙ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Δεν επαναλάβαμε την σπουδαία εμφάνιση κόντρα στην ΑΕΚ αλλά χωρίς τον εγκέφαλο Χάγκινς αυτό ήταν αναμενόμενο. Και όμως ο Γ.Καστρίτης βρήκε και πάλι την λύση μοιράζοντας τον χρόνο στη θέση του πόιντ γκάρντ μεταξύ του Φίλιου και του Τολιόπουλου. Με τον πρώτο να προσθέτει άλλη μια γεμάτη εμφάνιση και τον δεύτερο να δικαιώνει στο απόλυτο όλους όσους χάρηκαν  στο άκουσμα της μεταγραφής του. 23 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 3 κλεψίματα ήταν τα επιτεύγματα του. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να κάνουμε και στον Σανόγκο που σήμερα δήλωσε παρών και κατάφερε να συμπληρώσει αμυντικά τους Χόκλερ και Γκούντγουιν με ιδανικό τρόπο. Μια  3 παικτών που κυρίως στην άμυνα βγάζουν απίστευτη ενέργεια και μοιράζουν εντυπωσιακά μπλοκ! Ενώ και ο Νότε μπορεί να μην εντυπωσίασε αλλά ήταν πιο ουσιαστικός στο παιχνίδι του.

ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΑΓΚΙΝΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΟΛΩΝ

Ιδανικά συνέχισε ο ΑΡΗΣ μας που μετά από το εντυπωσιακό του πέρασμα από τα Άνω Λιόσια «καθάρισε» και τον Απόλλων Πατρών στο πρώτο «πρέπει» της χρονιάς. Με πρωταγωνιστή τον Τολιόπουλο και άμυνα στο Β  ημίχρονο που μασούσε σίδερα πήρε τη νίκη ξεπερνώντας την απρόσμενη απουσία του Χάγκινς. Αποθέωση για τον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του με τον κόσμο να γουστάρει αυτό που βλέπει μέσα στο γήπεδο! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Απόλυτος κυρίαρχος ο ΑΡΗΣ στο κλειστό των Άνω Λιοσίων  μετέτρεψε το ντέρμπι με την ΑΕΚ σε παράσταση για έναν ρόλο! Συγκεντρωμένος από την αρχή, παθιασμένος για 40’ και τέρας ψυχραιμίας όποτε η ΑΕΚ σκέφθηκε  ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Οδοστρωτήρας ο Γκούντγουιν, εκρηκτικός ο Χόχλερ, «ηλεκτρονικός εγκέφαλος» ο Χάγκινς, ανέλπιστα καλοί οι Νετζήπογλου και Φίλιος σε μια εμφάνιση που σκόρπισε χαμόγελα και αισιοδοξία!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΕΜΠΟ

Διαβασμένος και απόλυτα προσηλωμένος στο πλάνο του παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας από το ξεκίνημα του αγώνα συνεχίζοντας με αυτόν τον ρυθμό μέχρι και τη λήξη του αγώνα. Σωστά στημένος, με καλές αλληλοκαλύψεις αλλά και πολλές λύσεις στην επίθεση ξάφνιασε την ΑΕΚ από νωρίς και την βύθισε στο άγχος μιας ήττας που πριν το τζάμπολ είχε κυκλώσει ως σίγουρη νίκη. Όσο κυλούσε ο χρόνος οι παίκτες της ΑΕΚ έκαναν φθηνά λάθη και κακές επιλογές στην επίθεση την ίδια στιγμή που οι παίκτες του Γ.Καστρίτη παρέμεναν πιστοί στο πλάνο τους.  Η διαφορά έφθασε στο +17 για την αγαπημένη μας ομάδα και αν στο Β ημίχρονο οι διαιτητές δεν κατάπιναν την σφυρίχτρα τους σε μπόλικες περιπτώσεις φάουλ κάτω από το καλάθι θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει ακόμη πιο εύκολα.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΜΑΕΣΤΡΟ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Μπορεί ο Γκούντγουιν λογικά να κερδίσει το βραβείο του MVP της αναμέτρησης αλλά αν το δεις συνολικά το παιχνίδι δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις έναν παίκτη  σήμερα. Ο εκρηκτικός Χόχλερ και ο Νετζήπογλου έδειξαν στην αρχή τον δρόμο προς τη νίκη και στη συνέχεια οι υπόλοιποι ακλούθησαν. Η μυαλωμένη(αυτή τη φορά) άμυνα έκανε τη δουλειά τόσο με τα κλεψίματα όσο και με τα πολλά κλεψίματα.  Ο Χάγκινς οργανωτικά ήταν άψογος ενώ επιθετικά όποτε η ομάδα έδειχνε να κολλάει έδινε λύσεις. Ο Φίλιος ερχόμενος από τον πάγκο όχι μόνο απλά κάλυψε το κενό του απόντα Τολιόπουλο αλλά κοντρόλαρε τον ρυθμό του παιχνιδιού, έπαιξε σωστή άμυνα και έδωσε πολύτιμους πόντους στην ομάδα.  Ο Νετζήπογλου ιδίως στο Α’ ημίχρονο θύμισε τον παίκτη που θαυμάσαμε φέτος δείχνοντας ότι τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν απλά «αναγνωριστικά».   Στον πάγκο ο Γιάννης Καστρίτης διαχειρίστηκε εξαιρετικά το ρόστερ του πηγαίνοντας σε ένα ροτέισον 7 παικτών χωρίς να ρισκάρει τη συνοχή της ομάδος με παίκτες που δεν ταίριαζαν στη σημερινή αναμέτρηση προσέχοντας ακόμη και τα φάουλ που λίγο έλειψε να γίνει μείζον πρόβλημα. Μοναδική παραφωνία ο Νότε που πέρα από την αστοχία του έχασε 2-3 εύκολες προσπάθειες και έκανε και μερικά «φθηνά» λάθη.

ΜΑΣ ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ

Μετά τις εμφανίσεις(και ήττες) από τον μπαογκ και τον Ολυμπιακό αντίστοιχα δεν είχαμε κρύψει τις αμφιβολίες μας για το τι μπορεί να πετύχει ο φετινός ΑΡΗΣ με τις δεδομένες συνθήκες. Δεν υπάρχει όμως πιο ωραίο συναίσθημα από το να σε διαψεύδει η ομάδα σου και την απαισιοδοξία των προηγούμενων ημερών να την μετατρέπει σε ένα τεράστιο χαμόγελο και περίσσια αισιοδοξία για τη συνέχεια! Αυτό ακριβώς πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας με την επιβλητική του εμφάνιση απέναντι στην ΑΕΚ που δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να διεκδικήσει τη νίκη. Μας έφτιαξε για τα καλά ο ΑΡΗΣ μας, μας ζέστανε και για την αυριανή ημέρα για να «κλειδώσουμε» ένα υπέροχο κιτρινόμαυρο Σαββατοκύριακο! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Σε παιχνίδια σαν το σημερινό καταλαβαίνεις ότι άλλο η  κακή διαιτησία και άλλο διαιτησία σε εντεταλμένη αποστολή.  Πολλά τα σφαλτσοσφυρίγματα  εκατέρωθεν.

Αν το γεγονός ότι αντιμετώπιζε ο ΑΡΗΣ ίσως την πιο φορμαρισμένη αυτή τη στιγμή ομάδα στην Ευρώπη είναι για κάποιον αρκετό  ώστε να μην υπάρξει περαιτέρω σχολιασμός για το σημερινό παιχνίδι τότε καλό είναι να μην μπει στον κόπο να διαβάσει τη συνέχεια… Άλλωστε «ύμνοι» για τη διοίκηση που αύξησε το μπάτζετ, τα ρούκις-λαβράκια ξένους, τον προπονητή που ξεψαχνίζει την αγορά για το τριάρι που θα κάνει τη διαφορά ώστε ο ΑΡΗΣ να είναι έτοιμος για κάποια κρίσιμα(?) παιχνίδια που θα δώσει  κτλ κτλ υπάρχουν πολλοί.  Εδώ όμως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους αγώνες πέρα από το τελικό αποτέλεσμα και την θεωρία των μπάτζετ και σε συνέχεια της εμφάνισης στη Πυλαία ο ΑΡΗΣ και σήμερα πλήγωσε με την εικόνα του όσους έκαναν τον κόπο να τον παρακολουθήσουν. Και αυτό δύσκολα μπορεί να μείνει ασχολίαστο.

ΣΑΝ ΠΑΡΕΑ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΕ 5’ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Σε ρελαντί ρυθμούς κατέβηκε ο Ολυμπιακός σήμερα και αυτό δεν φάνηκε μόνο από τους παίκτες που ξεκούρασε ο Μπαρτζώκας αλλά και από την ένταση που είχαν στο παιχνίδι τους οι αντίπαλοι μας. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να πείσει  ούτε για μια στιγμή ότι είχε προετοιμαστεί για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση, τις προηγούμενες ημέρες γινόντουσαν προπονήσεις και υπήρχε κάποιο αγωνιστικό πλάνο. Τα μακρινά σουτ απελπισίας του πρώτου δεκαλέπτου που βρήκαν στόχο ήταν απλά το προμήνυμα για το ναυάγιο που θα ακολουθούσε. Καμία συνοχή, καμία συγκέντρωση, καμία ορθολογική σκέψη παρά μια συνεχή προσπάθεια που δεν οδηγούσε πουθενά. Λάθη επι λαθών και ένας εκνευριστικός δισταγμός στην επίθεση από την πλειοψηφία των παικτών. Προφανώς για χάρη της εισαγωγής θα πρέπει οι «καλοθελητές» να μην σχολιάσουν τα 19 παιδικά λάθη και το 35% στις ελεύθερες βολές(5/14). Μια τραγική εικόνα που προσβάλλει πρώτα από όλους τον Γ.Καστρίτη και στη συνέχεια τους παίκτες του.

ΣΤΕΡΕΥΕΙ Η ΠΙΣΤΩΣΗ ΧΡΟΝΟΥ

«Κυκλωμένα» ως ήττες ήταν εξαρχής τα πρώτα 4 παιχνίδια(ναι και αυτό της Πυλαίας) και από την στιγμή που έγινε και η έκπληξη της πρεμιέρας όλα καλά. Καμία βιασύνη να επιλεγεί ο 6^ος «κομβικός» ξένος κανένα άγχος για τον χρόνο που χρειάζονται οι νεοφερμένοι παίκτες στην Ευρώπη για να προσαρμοστούν. Έλα όμως που το «άλλοθι» του δύσκολου προγράμματος θα δώσει τη θέση του στα «πρέπει» της νίκης κόντρα σε πιο εύκολους αντιπάλους. Εκεί προφανώς θα γυρίσει κάποιος μαγικός διακόπτης. Οι άπειροι θα γίνουν έμπειροι, τα συστήματα που δεν έχουμε δει καν ακόμη θα εφαρμόζονται άψογα και οι ρόλοι θα έχουν κατανεμηθεί όπως πρέπει.  Κάπως έτσι φαίνεται να πορεύονται όλοι στον μπασκετικό ΑΡΗ…

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Σε ένα κλίμα ηρεμίας και εφησυχασμού ο μπασκετικός ΑΡΗΣ δίνοντας συνέχεια στην κακή εμφάνιση της Πυλαίας γνώρισε εύκολα την ήττα από τον φορμαρισμένο Ολυμπιακό. Αναμενόμενο το  αποτέλεσμα θα πει κανείς… όχι όμως και η εμφάνιση της ομάδος. Στο 4^ο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς ανεξαρτήτως του αντίπαλο οφείλεις να δείξεις κάποια ίχνη βελτίωσης, περιορίζοντας τα παιδικά λάθη και δείχνοντας μια στοιχειώδη ψυχραιμία-ευστοχία έστω στις βολές. Καλή η αισιοδοξία ότι στα «βατά παιχνίδια» η ομάδα θα είναι έτοιμη αλλά ας  μην ξεχνάμε ότι στην Basket League των 12 ομάδων ένα «στραβό» αποτέλεσμα μπορεί να σε χαντακώσει.

ΥΓ. Φιλότιμη η περσινή προσπάθεια δεν το αμφισβητεί κανείς. Το να την αναδεικνύεις  όμως σε «οδηγό» και για την φετινή αδιαφορώντας για το ότι τερμάτισες   7^ος  είναι επικίνδυνο.

Ανέτοιμος σε όλα τα επίπεδα παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας γνωρίζοντας ακόμη μια ήττα χωρίς ουσιαστικά να παλέψει. Για ένα δεκάλεπτο έπαιξε μπάσκετ και μετά εξαφανίσθηκε. Συνεργοί στο πάρτυ αηδίας που ζήσαμε σήμερα ήταν οι  διαιτητές που όχι μόνο έδωσαν ώθηση στο συμπολίτη για να φθάσει στη νίκη αλλά έκλεισαν και τα αυτιά τους στα εμετικά συνθήματα για νεκρούς…

ΤΟΝ ΜΠΛΟΚΑΡΑΝ ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι με καλή άμυνα αλλά και μακρινά σουτ που του έδωσαν και ένα προβάδισμα 7 πόντων. Όσο όμως και αν προσπάθησε δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την διαιτητική τριάδα που έστελνε με κάθε ευκαιρία τους αντιπάλους μας στις βολές. Η μεγάλη διαφορά στα φάουλ και στις βολές, τα 4(!!!) επιθετικά φάουλ που μας χρέωσαν, τα αντιαθλητικά που δεν είδαν και η μονόπλευρη ανοχή στην σκληρή άμυνα ήταν μερικά από αυτά που άλλαξαν τις ισορροπίες της αναμέτρησης.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΙ ΕΜΜΟΝΙΚΟΣ

Πολλά πράγματα λείπουν από το παιχνίδι μας τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό κομμάτι. Οι αλληλοκαλύψεις στην άμυνα είναι για γέλια ενώ η έλλειψη κίνησης  χωρίς την μπάλα μπλοκάρει κάθε σκέψη για μια οργανωμένη αποτελεσματική επίθεση. Αυτό όμως που πραγματικά φαίνεται ανησυχητικό είναι η εμμονή σε ένα συγκεκριμένο στυλ άμυνας όταν όλα στο παιχνίδι σου φωνάζουν ότι δεν βγαίνει. Δεν γίνεται να σου  «τρυπώνουν» συνεχώς μέσα στην ρακέτα και εσύ να συνεχίζεις να στέλνεις τους ψηλούς σου να πιέσουν στο κέντρο. Όσο και αν εκτιμάμε το έργο του Γ.Καστρίτη δεν παύει αυτή η έλλειψη προσαρμοστικότητας να είναι μια από τις αδυναμίες του. Όπως και αυτό της επιλογής του 6^ου ξένου… Και όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα που και αυτή κάνει τη δική της οικονομική εξυγίανση και έχει ένα ροστέρ που αν το δεις συνολικά είναι να τραβάς τα μαλλιά σου που σε κέρδισε τόσο εύκολα.

ΜΕΤΡΗΣΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ

Θα μετρήσει τις δυνάμεις του λέγαμε στην Πυλαία… και αποτύχαμε παταγωδώς εντός και εκτός παρκέ. Η διαρκής έλλειψη σεβασμού από την διαιτησία, η διοικητική ανυπαρξία-απάθεια ακόμη και σε μια αυτονόητη διαμαρτυρία για αυτά που γινόντουσαν πάνω στο παρκέ και «τραγουδούσαν» στις κερκίδες ήταν το κερασάκι της τούρτας μιας άψυχης και απογοητευτικής εμφάνισης των παικτών του Γ.Καστρίτη για 30’.  Στο ίδιο έργο θεατές με τους «διθυράμβους» σε οτιδήποτε σχετίζεται με τον μπασκετικό ΑΡΗ απλά για λίγο να κοπάζουν…

ΥΓ. Φυσικά και δεν περιμέναμε από τους διαιτητές να έχουν το ήθος και την ευθιξία να αντιδράσουν στον οχετό της κερκίδας. Κανείς άλλος δεν υπήρχε;

ΥΓ2. Αναμένοντας τον 6ο ξένο που θα κάνει τη διαφορά… για να είμαστε έτοιμοι στα κρίσιμα παιχνίδια όπου κρίνονται οι τίτλοι!